ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မမေလး ၏ မန္းရာျပည့္ ႏွင့္ တရာ ပြဲ အပိုင္း (၁)

(၁)

နံနက္ခင္း ေနေရာင္ ၌ က်ံဳးေရသည္ ၀င္းပေနသည္။ ေဘာ္ေငြ အဆင္းရွိေသာ ေျမြအေရခြံႀကီး ကဲ့သို႔ ေခြရံ ကာ သမ္းေနေလသည္။ ၿမိဳ႕ရိုးတံတုိင္းမွ အုတ္နီမ်ားမွာ အခ်ိဳ႕ေနရာတြင္ ေတာက္ေနၾကေသး၏။ အခ်ိဳ႕ ေနရာ တြင္ ညစ္မည္းေနေသာ ေရညႇိေရာင္ႏွင့္ ပဲ့ရြဲ႕ကာ အပိုင္းပိုင္း ျပတ္က်လ်က္ ရွိသည္။

ကၽြန္မတို႔ စီးလာေသာ ဂ်စ္ကားမွ ဖုန္းတေထာင္းေထာင္း ထေနေသာ လမ္းေပၚ၌ ေျပးေနသည္။ မန္းရာျပည့္ ပြဲေတာ္သဘင္ ဖြင့္ပြဲအခမ္းအနားသို႔ တက္ေရာက္ရန္ မႏၱေလးလူထုဦးလွႏွင့္ ေဒၚအမာတို႔ ေပးလိုက္ေသာ ဖိတ္ၾကားလႊာမွ ဖြင့္ပြဲအခ်ိန္ နာရီကို ျပန္ၾကည့္မိသည္။ အခ်ိန္နီးကပ္ေနသျဖင့္ ေနာက္က်မည္ကို ပူပန္မိသည္။ လမ္းေပၚ၌ ေမာ္ေတာ္ကား၊ ဘုိင္စကယ္မ်ားျဖင့္ ရႈပ္ေနေတာ့သည္။ ပြဲေတာ္လာ လူသြား လူလာတို႔မွာ မ်ားျပားသည္။ က်ံဳးေဘးရွိ စီတန္းစြာ ေပါက္ေရာက္ေနၾကကုန္ေသာ သစ္ပင္တုိ႔သည္ ဖုတ္မ်ား လိမ္းက်ံ ကာ ေရထဲတြင္ မွန္ၾကည့္ေနၾကေလသည္။

မန္းရာျပည့္ပြဲေတာ္ ဖြင့္ပြဲသို႔ တက္ေရာက္ရန္ က်ံဳးႏွင့္ နန္းေတာ္ၿမိဳ႕ရိုးႀကီးကို ျဖတ္ေက်ာ္၍ သြားေနရ သည့္အတြက္ ေရွးေဟာင္း ရာဇ႒ာနီ မင္းေနျပည္ေတာ္ႀကီးကို စိတ္ကူးထဲ၌ ျပန္လည္တန္ဆာဆင္၍ ၾကည့္မိသည္။ စေလဆရာႀကီး ဦးပုည ေရးစပ္သြားေသာ ရတနာပံု ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ဘြဲ႕၌ "ေရႊေဆာင္ ေရႊနန္းက်က္သေရ၊ ေရႊေလာင္းေရႊေလွ ေထြေထြယွက္ ေတေဇာ္ေရႊစက္ ေရလက်ာ္ရစ္ေခြ" စေသာ ေတးထပ္အပိုဒ္ႏွင့္ စပ္မိဟပ္မိေအာင္ ေရႊနန္းေတာ္ႀကီးႏွင့္တကြ ေရႊနန္းေဆာင္၏ က်က္သေရကို ေဆာင္ေနေပေသာ ဤေရႊက်ံဳးထဲ၌ ေရႊေလာင္း ေရႊေလွေတြ ေထြေထြယွက္ကူးလ်က္ ေလွာ္ခတ္ ေနၾကဟန္ပင္ ျမင္ေယာင္၍ လာေပေတာ့သည္။

အတိတ္ရာဇ၀င္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားျဖင့္ လႊမ္းၿခံဳေနေသာ နန္းေတာ္ႀကီးကို ေငးကာၾကည့္မိသည္။ ဤၿမိဳ႕ ႏွင့္ ဤနန္းကို မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီး တည္ေထာင္ေတာ္မူခဲ့ၿပီးေနာက္ သီေပါဘုရင္ ပါေတာ္မူသြား သည္အထိ နန္းတြင္းေရး အျဖစ္အပ်က္၊ ရာဇ၀င္သမုိင္း က႑၊ ဆံုးပါး ပ်က္စီးမႈမ်ားကို အစဥ္တစိုက္ ေတြးမိေလသည္။
အႏွစ္တစ္ရာ ျပည့္ေျမာက္ခဲ့၏။ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာအတြင္း ေခတ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းလဲခဲ့လ်က္ ႏိုင္ငံေတာ္ ႀကီးႏွင့္တကြ ႏိုင္ငံေတာ္သူ၊ ႏိုင္ငံေတာ္သားတုိ႔ ၾကံဳေတြ႕ခံစားၾကရေသာ အျဖစ္အပ်က္ေပါင္းမွာ ယေန႔အထိ တစ္ရာမက၊ တစ္ေထာင္မက ရွိေပေတာ့မည္။

ပေဒသရာဇစ္စနစ္၊ ပေဒသရာဇစ္ေခတ္ကို ေတာ္လွန္ေနေသာ လက္ရွိေခတ္ အေျခအေနအား ေဖာက္ျပန္ သည္ပင္ ေခၚေခၚ၊ ကၽြန္မမွာ ေရွးပေဒသရာဇင္မင္းတို႔၏ ေက်းဇူးဂုဏ္ကို ျပန္လည္ ေအာက္ေမ့ တသ လာသည္။ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ဟူ၍ ကမၻာ့တစ္၀န္းတြင္ ပါ၀င္ ဂုဏ္ယူၾက ရျခင္းသည္ လက္မြန္ မဆြ ပထမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို အေျခစိုက္ခ်တည္ေထာင္ေပးခဲ့ေသာ  အေနာ္ရထာမင္းေစာ ၏ ေက်းဇူး ပင္တည္း။

အေနာ္ရထာမင္းေစာ တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ပထမျမန္မာ ႏိုင္ငံေတာ္ကား ဆက္ခံေသာ မင္းစဥ္ မင္းဆက္ အရည္ အခ်င္း၊ ကာလ၊ ပေယာဂလိုက္၍ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀ ခံသြားေသာ္လည္း အေနာ္ရထာမင္းေစာ၏ လက္ငုတ္ လက္ရာ ျဖစ္ေသာ လုပ္ငန္းအရပ္ရပ္တုိ႔ ကား အႏွစ္ ၉၀၀၊ ၁၀၀၀ မက ခံႏိုင္ၿပီးလွ်င္ ေရွ႕ အဖို႔ လည္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆက္လက္ တည္တံ့ေနဦး မည့္အသြင္ႏွင့္ ခြန္အားကို ေဆာင္ယူလ်က္ပင္ ရွိေန ေသးသျဖင့္ သူ႔ေက်းဇူးကို တ သ ရေပသည္။

ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဒုတိယအႀကိမ္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့ေသာ ဘုရင့္ေနာင္ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာ၏ ေက်းဇူးမွာ လည္း ႀကီးမားေပ၏။ ဘုရင့္ေနာင္ေက်ာင္ထင္ေနာ္ရထာသာ ေသြးသစ္သားသစ္ေလာင္းမေပးခထဲ့လွ်င္ ေစာေစာစီးစီးကပင္ နယ္ခ်ဲ႕မ်က္ႏွာျဖဴတုိ႔၏ လႊမ္းမုိးမႈကို ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ခံရဖို႔သာ ရွိေပသည္။

တတိယအႀကိမ္ ထူေထာင္ေပးခဲ့ေသာ အေလာင္းမင္းတရားႀကီး၏ လုပ္ငန္းမွာ အေနာ္ရထာမင္းေစာ၊ ဘုရင့္ေနာင္ ေက်ာ္ထင္အေနာ္ရထာတို႔၏ လုပ္ငန္းထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ခက္ခဲေနလ်က္ အဘယ္မွ် စုစည္းရသည္၊ အဘယ္မွ် ၿဖိဳခြင္းရသည္၊ အဘယ္မွ် တိုက္ခုိက္ရသည္၊ အဘယ္မွ် အသစ္ အခုိင္အမာ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ ေပးသြားရရွာပံုမွာ ရာဇ၀င္က သက္ေသခံေနသျဖင့္ ယင္းပေဒရာဇ္မင္း အစဥ္အဆင္တို႔ ၏ ေက်းဇူးဂုဏ္ ကို တမ္းတ တ သ လာရင္းျဖင့္ပင္ မႏၱေလးေတာင္ကို လွမ္းျမင္ရေလသည္။ ေတာင္ေျခ ေတာ္ရိပ္ ၌ မ႑ပ္ကနားႀကီးမ်ား ထုိးထားအလံေတြ တလြင့္လြင့္ႏွင့္ ရွိေနေသာ မန္းရာျပည့္ပြဲ သဘင္ႀကီးကို အေ၀း မွ ျမင္လုိက္ေလသည္။

မန္းရာျပည့္ပြဲသဘင္ကို ဆို၍ အျခားပြဲသဘင္ေတြထက္ ထူးကဲစြာ စိတ္၀င္းစားမိသည္။ လမ္းတြင္ ေတြ႕ခဲ့ရေသာ နန္းေတာ္ႀကီး၏ အသက္တစ္ရာ၊ အႏွစ္တစ္ရာ ျပည့္လည္းျဖစ္၍ အစီအစဥ္ အခမ္း အနားတို႔၌ ေရွးေခတ္ကို ႏႊယ္လ်က္၊ ေရွးယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ေတြကို ျပန္လည္ ထုတ္ေဖာ္ ဦးစား ေပးကာ၊ ဇာတိေသြး ဇာတိမာန္ကို အေရာင္တင္ေပးမည့္၊ တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံု ျခားနားရမည့္ အထိမ္းအမွတ္ ပြဲႀကီးဟု တြက္ထားသည္။

ကၽြန္မမွာ ျမန္ျမန္ေရာက္ခ်င္ေနသည္။ ဖြင့္ပြဲအခမ္းအနား ကို မမီလိုက္မွာ စိုးရိမ္ေနသည္။ အစမွ အဆံုးတိုင္ မွတ္တမ္းတင္ခ်င္စိတ္သာ ျပင္းျပေနသည္။ လမ္းခုလတ္တြင္ အခမ္းအနား ဖြင့္ပြဲသို႔ တက္ေရာက္ရန္ ထြက္လာေသာ မႏၱေလး ဦးေအာင္ညြန္႔၏ ကားႏွင့္ သြားဆံု၏။ ျမန္ျမန္ေရာက္ရန္ ကားေျပာင္း စီးလိုက္ လာၾကသည္။ ကား၀င္ခြင့္ လက္မွတ္မရွိ၍ အခမ္းအနား ဖြင့္ပြဲေနရာသို႔ အေတာ္ လွမ္းလွမ္းက ေလွ်ာက္၀င္လာၾကရသည္။ ေတာင္ေျခတစ္၀ုိက္ မန္းရာျပည့္ ပြဲခင္းႀကီးမွာ ေမွ်ာ္မဆံုး ေအာင္ က်ယ္၀န္း လွေလသည္။ လမ္းမ်ား ေဖာက္ကာ လမ္းနာမည္စာတန္း ဆြဲခ်ိတ္လ်က္ တစ္ဖက္ႏွင့္ တစ္ဖက္  တဲတန္းလ်ားႀကီးမ်ား ထုိးထားသည္။ တဲတန္းႀကီးမ်ား၏ မ်က္ႏွာစကို ေဆးေရာင္ျခယ္ နဖူး စည္းတပ္၍ လွလွ ပပ မြမ္းမံ ျပင္ဆင္ကာ ဆိုင္းဘုတ္ ကပ္ထားၾကေလသည္။

ကၽြန္မမွာ ေလွ်ာက္လာရင္း ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္ လွမ္းၾကည့္ လိုက္သည္။ အာဂ်င္တိုမိုတို အခ်ိဳမႈန္႔၊ အေမရိကန္ ျပန္ၾကားေရးဌာန၊ အီးအမ္ဒီဆူဇာ၊ ၾကက္ဆင္ဖဲထီး စေသာ ဟုိတစ္ကြက္၊ ဒီတစ္ကြက္ ဆိုင္းဘုတ္မ်ားကို ျမင္မိ၍ ေရႊတိဂံု အေနာက္မုခ္ ျပပြဲၿပိဳင္ပြဲ ေစ်းတန္းထဲ ေရာက္လာသလုိလို၊ ဘာလိုလို ႏွင့္ ခပ္သုတ္သုတ္ ေလွ်ာက္သြားေလသည္။
အခမ္းအနား ဖြင့္လွစ္ရာ ေအာက္ဆန္းခန္းမေဆာင္ေရွ႕သို႔ ေရာက္ေသာအခါ၌ ကၽြန္မတို႔မွာ ေနာက္ဆံုး ၀င္လာေသာ ဧည့္ပရိသတ္ ျဖစ္ေနသည္။

ရတနာပံုမ႑ပ္ထဲ၌ ပိတ္ျဖဴမ်က္ႏွာၾကက္ မုိးကာ၊ ေရႊတိုင္ေတြ ထူ၍ ေရႊကႏုတ္ပန္းတို႔ျဖင့္ မြမ္းမံကာ ေရႊေရာင္မ်ား ေတာက္ပေနသည္။ အနီေပၚ အျပာ ေငြၾကည္ေပ်ာက္ႏွင့္ "ေအာင္ဆန္းခန္းမ" ဟု စာတန္းထုိးထားသည္။ မ႑ပ္ထိပ္ စင္ျမင့္ေပၚ၌ ကတၱီပါအနီ ကန္႔လန္႔ကာႀကီး ေနာက္ခံထားကာ သမၼတထုိင္ရန္ ဆိုဖာကုလားထိုင္မ်ား ခင္းခ်ထားသည္။ ကတၱီပါကန္႔လန္႔ကာ အနီထက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း၊ သမၼတႀကီး မန္း၀င္းေမာင္ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း၏ ဓာတ္ပံု(၃)ပံုကို ခ်ိတ္ဆြဲ၍ ထားသည္။

တက္ေရာက္ၾကေသာ ဧည့္ပရိသတ္ထဲတြင္ လူမ်ိဳးစု ေတာင္တန္းသား ဧည့္သည္ေတာ္မ်ား ကို သူတို႔၏ တိုင္းရင္းသား ၀တ္စုံျဖင့္ ေတြ႕ရသည္။ ႏိုင္ငံျခား သံတမန္ ဧည့္သည္မ်ားလည္း ေတြ႕ရ သည္။ ရန္ကုန္မွ လာၾကေသာ ရန္ကုန္ပရိသတ္ကလည္း မနည္းလွေပ။ သတင္းစာဆရာမ်ား၊ ရုပ္ရွင္ အႏုပညာသည္မ်ား၊ ဓာတ္ပံုရုိက္ရန္ ေစာင့္ေနၾကေသာ ရန္ကုန္ မႏၱေလး သတင္းစာတိုက္မ်ားမွ သတင္းေထာက္မ်ား၊ မ႑ပ္ထဲတြင္ ေတြ႕ေနျမင္ေနက် ျဖစ္ေသာ ရန္ကုန္ပရိသတ္ကပင္ မ်ားေနသလို လို ထင္ရေလသည္။

မ႑ပ္၀ဲယာ ႏွစ္ဖက္ ခပ္လွမ္းလွမ္း ကြင္းႀကီးထဲ၌ ရွိေသာ ျပပြဲမ်ားတြင္ ပန္းခ်ီျပပြဲ၊ ပန္းပုျပပြဲ၊ ရက္ကန္း ျပပြဲ၊ ေရႊခ်ည္ထုိးလုပ္ငန္း၊ ေရႊဆိုင္းလုပ္ငန္း စေသာ ျပပြဲခန္းမေဆာင္မ်ားကို တသီတတန္းႀကီး လွမ္းေတြ႕ ေနရသည္။

ကၽြန္မတို႔  ေရာက္၍ မၾကာျမင့္မီ စစ္ဗိုလ္တစ္ဦးသည္ ဓာတ္ခြက္ေရွ႕၌ ေပၚလာကာ၊ ေအာင္ျမင္ ၾကည္လင္ ေသာ အသံျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး ရတနာပံုအိမ္ေတာ္မွ ထြက္ခြာလာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာေလသည္။ မ႑ပ္ထဲ ၌ ထုိင္ေနၾကေသာ ပရိသတ္အားလံုး သမၼတာလာမည့္ လမ္းေပါက္ဘက္ သို႔ ေမွ်ာ္ငံ့ ေစာင့္ဆုိင္း ရင္း ၾကည့္ေနၾကသည္။ အေပါက္၀၌ ျမင္းသည္ေတာ္မ်ား ႀကိဳဆို၍ ေနသည္။ စစ္ဘိုက္ဆိုင္ရာ၊ ရုပ္ရွင္ ဘက္ဆုိင္ရာ၊ သတင္းစာဘက္ ဆိုင္ရာမွ ဓာတ္ပံုဆရာမ်ားမွာ သမၼတႀကီး လာမည့္လမ္းဘက္သို႔ ဓာတ္ပံုမ်ားျဖင့္ အသင့္ခ်ိန္ရြယ္၍ ေနၾကေလ၏။

"ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီး ကၽြန္းလံုးယူ တံခါးသို႔ ဆိုက္ေရာက္လာပါၿပီ၊ ၉နာရီနဲ႔ ၈မိနစ္မွာ ေအာင္ဆန္း ခန္းမ သို႔ ဆိုက္ေရာက္လာပါလိမ့္မည္"
ေအာင္ျမင္ ၾကည္လင္ေသာ စစ္ဗိုလ္၏ အသံ ေပၚလာျပန္ေလ၏။

တိတ္ဆိတ္စြာ ရွိေနေသာ ပရိသတ္ထဲတြင္ ကၽြန္မတို႔ ေနရာႏွင့္ မလွမ္းမကမ္း၌ ထုိင္ေနေသာ ေနရာ၌ ဆူညံ ဆူညံ စကားေျပာေနၾက၍ နားစြင့္ၾကည့္သည္။ သန္႔ရွင္းႏွင့္ တည္ၿမဲတစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ ေထ့ကာ ခ်ိတ္ကာ ေျပာဆို ဆိုေနသံကို အတုိင္းသား ၾကားရေလသည္။ အကယ္၍မ်ား ဖ-ဆ-ပ-လ အဖြဲ႕ႀကီး ႏွစ္ျခမ္း မကြဲဘဲ ရွိက ဤမန္းရာျပည့္ပြဲတြင္ မည္သို႔ မည္ပံု ပါ၀င္ ဆင္ႏႊဲၾကမည္နည္းဟု ေတြးဆ ၾကည္မိေလသည္။

စာရြက္ကို တစ္ရြက္ၿပီးတစ္ရြက္ လွန္လိုက္သလိုပင္ တစ္ေခတ္ႏွင့္တစ္ေခတ္ ကူးေျပာင္းသြားပံုမွာ ျမန္ဆန္းလြန္းလွေခ်သည္။ မ႑ပ္ပတ္လည္တြင္ အလံမ်ိဳးစုံ လႊင့္ထူးထားသျဖင့္ အနားတြင္ လာထုိင္ ေသာ ဗဟိုရ္စည္ သတင္းေထာက္ကို "ပြဲေတာ္အလံေတြလား" ဟု ခပ္တုိးတိုး ေမးၾကည့္သည္။
"ေျမာက္ပိုင္းတုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ လက္ေအာက္မွာ ရွိတဲ့ စစ္တပ္ယူနစ္ (၆၀)က စစ္အလံေတြ"
"ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး မ႑ပ္၀သုိပ ဆိုက္ေရာက္လာပါၿပီ၊ အားလံုး မတ္တတ္ရပ္၍ အရိုအေသ ျပဳၾကပါ"

ျမင္းသည္ေတာ္မ်ား ေရွ႕ေဆာင္လ်က္ မင္းခမ္းမင္းနားျဖင့္ ၾကြေရာက္လာေသာ သမၼတႀကီးကို မတ္တတ္ ထ၍ ႀကိဳဆိုေနရင္းမွ မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီး တည္ေထာင္ေတာ္မူသြားေလေသာ မန္းၿမိဳ႕၏ ႏွစ္တစ္ရာျပည့္ ပြဲ ကို သမၼတႀကီး မန္း၀င္းေမာင္ ၾကြေရာက္ ဖြင့္လွစ္ျခင္းသည္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးမွ ႏွစ္တစ္ရာ လာျပည့္ ေသာ အဓိပၸာယ္နက္ ေဆာင္ျခင္းအျပင္၊ လြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္ ႏိုင္ငံအျဖစ္ ျပန္လည္ ရပ္တည္ ႏိုင္ျခင္း အထိမ္းအမွတ္ႀကီး တစ္ခုပဲဟု စဥ္းစားမိေလသည္။

ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္း သီဆိုကာ သမၼတႀကီးႏွင့္ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္တုိ႔ စင္ျမင့္ေပၚတြင္ ေနရာယူၿပီးေနာက္ ပုဏၰား ေတာ္မ်ားက မဂၤလာ အခါေတာ္ ေရာက္ေၾကာင္း ေၾကညာၾကကာ ခရုသင္းမႈတ္လ်က္ ဆုေတာင္း ရြတ္ဖတ္ သရဇယ္ၾကကုန္ေလ၏။

အခမ္းအနားဖြင့္လွ်င္ မႏၱေလးၿမိဳ႕ေတာ္၀န္က ႏႈတ္ဆက္မိန္႔ခြန္း ဖတ္ၾကားေလ၏။ မိန္႔ခြန္းအစ၌ ဘ၀ရွင္ မင္းတရားႀကီး ဘုရားတည္ေထာင္ေသာ မႏၱေလးၿမိဳ႕တည္ နန္းတည္ အခ်ိန္နာရီ ကာလ အပိုင္းအျခားႏွင့္တကြ နန္းတံခါး ၁၂ရပ္၊ ျပႆဒ္ေတာ္ အဆင့္ဆင့္၊ ရာဇပလႅင္ရွစ္ရပ္၊ ေျမနန္း၊ မွန္နန္း၊ ေရႊနန္းတို႔ျဖင့္ တည္ေထာင္ စုိးစံေတာ္မူသြားခဲ့ပံု၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးကို အင္းႀကီးကန္ႀကီး ျမစ္ႀကီးမ်ား ၿခံရံ တည္ေဆာက္သြားခဲ့ျခင္းျဖင့္ စိမ္းလန္းစိုျပည္သာယာခဲ့ပံု စသည္မ်ားကို အက်ယ္တ၀င့္ ဖတ္ၾကား သြားစဥ္၊ မင္းမရွိၿပီးေနာက္ အင္းေတြ ကန္ေတြ တိမ္ေကာ ခန္းေျခာက္ကုန္ကာ၊ ဖုန္တေထာင္းေထာင္း ထလ်က္ အလြန္ပူျပင္းေနေသာ မႏၱေလးၿမိဳ႕ႏွင့္ ေရွးမင္းေနျပည္ေတာ္ကို ႏိႈင္းယွဥ္၍ ၾကည့္ေနမိသည္။ ၿမိဳ႕ျပတည္ခဲ့ပံု၊ ေျဖာင့္ျဖဴးေနေအာင္ လမ္းႀကီးမ်ား၊ ခင္းသြားပံု၊ အင္းႀကီး ကန္ႀကီးမ်ား ၿခံရံလ်က္ စိမ္းလန္းစိုျပည္ေအာင္ ဖန္တီးထူေထာင္ေတာ္မူခဲ့ပံုကား အလြန္အျမင္က်ယ္၍ အလြန္လွ်င္ ႀကီးက်ယ္ ခဲ့ေပသည္။

ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္သည္ အႏွစ္ ၁၀၀ ခရီးတစ္ေလွ်ာက္ ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့ေသာ မွတ္တိုင္မ်ားကို ေထာက္ျပေန ေလ၏။ ကိုယ့္ထီးကိုယ့္နန္း ကိုယ့္ၾကငွန္းမွစ၍ ေဖာ္ျပကာ ထီးက်ိဳးစည္ေပါက္သူတစ္ပါးလက္ေအာက္ ျပားျပား၀ပ္ ေရာက္သြားၿပီးေနာက္ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲတြင္ အသက္ေပး ေဆာင္ရြက္သြားၾကေသာ မ်ိဳးခ်စ္အာဇာနည္တို႔ ေက်းဇူးျဖင့္ ျပည္ေထာင္စု သမၼတႏိုင္ငံေတာ္ ျဖစ္ေပၚလာပံု၊ လြတ္လပ္ေရး ရရွိၿပီး ေသာင္းက်န္းေနသူတို႔၏ ရန္စူးရန္ေျငာင့္ကို ၁၀ႏွစ္တိုင္တုိင္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရပံု၊ ထုိမွ တစ္ဖန္ တရားဥပေဒ ခ်ိဳးေဖာက္မႈ၊ စီးပြားေရး ေသာင္းက်န္းမႈ၊ စာရိတၱ ပ်က္ျပားမႈမ်ားေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရး ဆံုးရႈံးရအံ့ ဆဲဆဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကို အက်ယ္တ၀င့္ ဖတ္ၾကား၍ ေနေလ၏။

ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္၏ မိန္႔ခြန္းတစ္ရပ္လံုး၌ အႏွစ္ ၁၀၀ ခရီးတစ္ေလွ်ာက္လံုးတြင္ လြတ္လပ္ေရး ရခဲ့ၿပီးေနာက္ ဖ-ဆ-ပ-လ စိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာ ၁၀ႏွစ္ ခရီးစဥ္ကို နားစြင့္လ်က္ ၾကည့္မိသည့္အခါ ဖ-ဆ-ပ-လ အကၡရာမ်ား ျမဳပ္ကြယ္လ်က္ ရွိေနသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးသခၤါရ သေဘာတရားကို သံေ၀ဂ ရမိေတာ့သည္။

သမၼတႀကီး၏ မိန္႔ခြန္းၾသ၀ါဒ၌လည္း သခၤါရသေဘာတရားအေလ်ာက္ ျမန္မာဘုရင္တုိ႔၏ ဘုန္းတန္ခိုး အရွိန္ ေမွးမွိန္ ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ရၿပီးေနာက္၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးကို ရုိးရာဓေလ့ ထံုးစံမ်ား ထိန္းသိမ္း ထားႏိုင္ေသာ ယဥ္ေက်းမႈ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးအျဖစ္ ဂုဏ္ယူလ်က္ရွိေၾကာင္းႏွင့္ လြတ္လပ္ေရး ရရွိၿပီးသည့္ ေနာက္ ျပန္လည္ ဆင္ယင္ က်င္းပႏိုင္ေသာ ပြဲႀကီးျဖစ္၍ ျပန္လည္ဆင္ယင္ က်င္းပႏိုင္ေအာင္ ပို႔ေဆာင္ ေပးခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အမွဴးျပဳသည့္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား၏ ေက်းဇူးကို သတိတရ ဂုဏ္ျပဳ ဦးညႊတ္ၾကရန္။

အာဏာရ ပါတီႀကီ ၂ျခမ္းကြယ္ခဲ့သည့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ တိုင္းျပည္အလံုး ၀ါးအစည္းေျပ၍ အထူး စိုးရိမ္ ဖြယ္ရာ အေျခအေနတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး အစိုးရ အားကိုအားထားျပဳလ်က္ ဆက္လက္ရပ္တည္ရ၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း အမွဴးျပဳေသာ လက္ရွိေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ဂုဏ္ျပဳဦးညႊတ္ၾကရန္ မိန္႔ခြန္းထဲ၌ အက်ယ္ တ၀င့္ ထည့္သြင္းျမြက္ၾကား သြားေလ၏။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ပံုကားႀကီးကို စိုက္ၾကည့္ကာ မိန္႔ခြန္းမ်ားကို ၾကားနာမွတ္သားေနရင္း ဘယ္က ေပၚလာမွန္း မသိ၊ ကၽြန္မ၏ မ်က္လံုးထဲတြင္ သခင္ထိပ္တင္ကိုယ္ေတာ္ႀကီး၏ ရုပ္ပံုမွာ ဖ်တ္ခနဲ ေပၚလာ ေတာ့သည္။

နယ္ခ်ဲ႕ အဂၤလိပ္ကို ေတာ္လွန္ရန္ အမ်ိဳးသားစိတ္ဓာတ္၊ အမ်ိဳးသား ေသြးစည္းေရးအတြက္ သခင္ အသင္း၊ တုိ႔ဗမာ အစည္းရုံး၌ သခင္ ထိပ္တင္ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ပါ၀င္၍ ေသြးစည္း စုရံုးသြားခဲ့ပံုေတြကို ျပန္လည္၍ အမွတ္ရ မိေတာ့သည္။

"တို႔က ဒီမင္းသားကို ျပၿပီး အဂၤလိပ္ခံခ်ဖို႔ ေသြးစည္းရတာကြ၊ သခင္တရားပြဲတုိင္း မင္းသား ပါရင္ လူစည္ ကား တယ္"
ပါးေစာင္တြင္ ကြမ္းငုံခဲလ်က္ သခင္ထိပ္တင္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးကို ေမးထုိး၍ ေျပာဆုိေနေသာ ဆရာႀကီး သခင္ ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ၏ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳး မ်က္ႏွာ ဟန္ပန္ပါ ေပၚလာေလသည္။
သမၼတႀကီး မိန္႔ခြန္းျမြက္ၾကားၿပီးေနာက္ အခမ္းအနား မရုပ္သိမ္းမီ ၀ဲယာႏွစ္ဖက္၌ရွိေသာ မဂၤလာဆိုင္း မ်ား က မႏၱေလးၿမိဳ႕တည္ ပတ္ဆိုင္းသံ ျဖင့္ တီးမႈတ္သီဆို ဧည့္ခံၾကေလသည္။
မန္းရာျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ ျပဳၾကေသာေန႔သည္ အဘက္ဘက္မွ အဓိပၸာယ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ေလးနက္ေဖာ္ယူ လ်က္ ရွိေခ်သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို ေနာက္ဆံုး နန္းစိုက္ တည္ေထာင္သြားၾကေသာ ဘ၀ရွင္မင္းတနု္းမင္းတရားႀကီးႏွင့္ ပါေတာ္မူ သြားၾကေသာ သီေပါမင္းတရားတို႔၏ ေနာက္ဆံုးအေမြအႏွစ္ ေပးသြားခဲ့သည့္ အဖိုးတန္ၿပီး အေရးႀကီး ေသာ အျခင္းအရာကား အျခားမဟုတ္။

ယခုထက္တိုင္ ၾကံ့ခုိင္စြာ ဆက္လက္တည္ရွိေနေသာ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ယဥ္ေက်းမႈ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးအျဖစ္ ထြန္းလင္း ေတာက္ေျပာင္ လ်က္ ရွိေသးသည့္  ဂုဏ္က်က္သေရတစ္ရပ္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
ကၽြန္ဘ၀ မွ တစ္ခဲနက္ ေက်ာ္လြန္ ေဖာက္ထြက္ကာ ျပည္ေထာင္စု ႏိုင္ငံေတာ္ဟူ၍ တစ္ျပည္တည္း၊ တစ္မ်ိဳး တည္း၊ တစည္းတလံုးတည္း ျပန္လည္ထြက္ေပၚကာ ဆက္လက္တည္တံ့ႏိုင္ေအာင္ ဖန္တီး ေပးသြား ရွာေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အမွဴးျပဳသည့္ ႏိုင္ငံေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကိုသာမက ေနာက္ဆံုး နန္းစိုက္ တည္ေထာင္ သြားကာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ အရပ္ရပ္ ေပးအပ္သြားၾကေသာ မင္းႏွစ္ပါး တို႔ကို လည္း သတိရ ေက်းဇူးတင္ရွိျခင္းအျပင္၊ သတိတရ ဂုဏ္ျပဳဦးညႊတ္ခဲ့ျခင္းျဖင့္ ရတနာပံု ရာျပည့္ အထိမ္း အမွတ္ မ႑ပ္ထဲ မွ ထြက္ခြာလာခဲ့သည္။

ဆက္ရန္
.