ဆင္ျဖဴကၽြန္းေအာင္သိန္း (ငထြန္းကား တို႕ညီအစ္ကို) အတြဲ (၂) အပိုင္း (၃)

' မယ္ႂကြယ္စုိးေရ ညည္းသားပါးစပ္က အရက္ေစာ္နံပါတယ္ေအ၊ ညည္းက အခ်ီးမြမ္းေစာေနတာပါ'
အေမသည္ ပဲႀကီးေစ့အခံြမ်ားကုိ ေရထဲမွဆယ္ယူရင္း'အနံ႔မရလုိ႔ ၀မ္းသာအားရ ေျပာမိတာပါေတာ္' ဟု ဆင္ေျခေပး၏။
' ဟုတ္ပါၿပီ၊ လာစမ္းပါဦး '
သုိ႔ေၾကာင့္ မယ္ေႂကြစုိးမွာ လက္ေရစက္လက္ျဖင့္ သားအဖႏွင့္ လက္တစ္ကမ္းသုိ႔ လာထုိင္ရ၏။

' ညည္းသားက ဆုိင္းမဆင့္ ဗံုမဆင့္ဘဲ လာေျပာေနတယ္ေအ့'
' ဘာတဲ့တံုး '
' မိန္းမေတာင္းေပးရမတဲ့ '
' အလုိေလးေတာ္ '
သူ႔သား ငထြန္းကားသည္ ကၽြဲေပါက္ႀကီးတစ္ေကာင္ႏွယ္႐ွိ၏။ လယ္တစ္ဧကကုိ သူတစ္ေယာက္တည္း ဒုိင္ခံၿပီးလုပ္၏။ သုိ႔ပါလ်က္ႏွင့္ မယ္ႂကြယ္စုိးသည္ ရင္ကုိဖိ၏။ သားကုိတစ္ လွည့္၊ လင္ကုိတစ္လွည့္ မ်က္လံုး ျပဴးကာ ၾကည့္ေနရင္းက ရင္ကုိ ဖိေန႐ံုျဖင့္ မၿပီးေၾကာင္း သတိရ၏။

' မိန္းကေလးက ဘယ္ကတံုး၊ သူ႔မိဘေတြကေကာ ဘယ္ကတဲ့တံုးသားရယ္'
' ႐ွင္ၿငိမ္းစည္ တဲ့၊ လွသဗ်ာ၊ သူတုိ႔ေနတာက စိန္တစ္ဆုပ္႐ြာတဲ့။ ႐ွင္ၿငိမ္းစည္ရဲ႕ မိဘက မင္ေၾကာင္ ဆရာ ဦးရဲတင္း၊ ေဒၚမင္းေဘာ္တဲ့။ ေမြးခ်င္း သံုးေယာက္႐ွိတယ္'
' မင္ေၾကာင္ဆရာ ဦးရဲတင္း၊ မယ္မင္းေဘာ္၊ စိန္တစ္ဆုပ္႐ြာ'
ကုိက်န္ႀကီး က မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာစဥ္းစားရင္း ေရ႐ြတ္၏။ သားအမိသားအဖ သံုးေယာက္ၾကားတြင္ တစ္ေအာင့္မွ် တိတ္ဆိတ္၏။

' အဲသည္႐ြာကုိ လူကေလးေရာက္ဖူးသလား'
' ဟုတ္ကဲ့အေဖ'
' ဘာလုပ္ၾကသတုး'
' ပ်ံက်ပဲအေဖ။ လယ္ကူလီလုပ္တယ္၊ ထင္းေခြေရာင္းတယ္၊ ဟင္း႐ြက္ခူးေရာင္းတယ္၊ ပ်ံက်ေပါ့။ ႐ွင္ၿငိမ္းစည္ရဲ႕ အေဖကေတာ့ ရပ္တကာ ႐ြာတကာလည္ၿပီး မင္ေၾကာင္ဆရာလုပ္သဗ်'
' မင္ေၾကာင္ ဆရာဆုိေတာ့ မင္းျပစ္မင္းဒဏ္က လြတ္မွ လြတ္ပါ့မလား လူေလးရယ္'

သာယာ၀တီ ဂဠဳန္ဆရာစံ၏ အေရးေတာ္ပံုႀကီး၀ယ္ ဂဠုန္တပ္သားမ်ားကုိ (က)အဆင့္ (ခ)အဆင့္ သတ္မွတ္ခဲ့ရာ အမွတ္အသားကုိ မင္ေၾကာင္ထုိးနည္းိျဖင့္ ကုိယ္ေပၚတြင္ ေရးမွတ္ခဲ့၏။ ထုိမွတစ္ပါး က်ဆံုးႏွင့္ သံု႔ပန္းဂဠဳန္အမ်ားစု၏ ရင္ဘတ္ႏွင့္ ေက်ာ စေသာ ကုိယ္ခႏၶာအႏွံ႔တြင္ အင္းကြက္ေတြ ဂါထာမႏၱန္ေတြ စမ႐ုပ္ေတြ ေတြ႕ရသည္။ သည္အရာမ်ားကုိလည္း ေဆးမင္ေၾကာင္ထုိးနည္းျဖင့္ ထုိးရျခင္း ျဖစ္သည္။ ကုိလုိနီနယ္ခ်ဲ႕အစုိးရသည္ ဤသည္ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၊ ရမယ္႐ွာလ်က္ ေဆးမင္ေၾကာင္ ဆရာမ်ားကုိပါ သိမ္းက်ံဳဖမ္းဆီးသည္။ တုိင္းရင္းေဆးဆရာမ်ားပါ သိမ္းက်ံဳးအဖမ္းခံ ရသည္။ တုိင္းရင္းေဆးဆရာမ်ားတြင္ ေခါင္းကုိက္ အေၾကာတက္မ်ား ကုသရာတြင္ ေဆးကုိ တုိ႔ၿပီး စုတ္ႏွင့္ ေပါက္ၿပီး ကုသရာ၌ အသံုးျပဳေသာ ေျခာက္ခြစုတ္မ်ားပါေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထုိ နားစြန္နားဖ်ား သတင္း မ်ားကုိ အေၾကာင္းျပဳကာ မယ္ႂကြယ္စုိးက ' မင္ေၾကာင္ဆရာ ဆုိေတာ့' ဟု ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။

' မင္ေၾကာင္ဆရာဟာ သူခုိးမွ ဓားျပမွ မဟုတ္တဘဲ၊ ဘာျပဳလုိ႔ မင္းျပစ္မင္းဒဏ္က မလြတ္ရမွာတံုး'
ကုိက်န္ႀကီးကား မင္ေၾကာင္ဆရာမ်ားကုိ ၀ါးလံုး႐ွည္ျဖင့္ သိမ္းရမ္းျခင္းကုိ မႀကိဳက္။ မဆီမဆုိင္ ေဆးဆရာ မ်ားအား ၿခိမ္းေျခာက္သည္ကုိုလည္း မေက်နပ္ေခ်။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူ႕အသံက မာထန္သည္။
' က်ဳပ္တုိ႔က သူႀကီးအိမ္ေထာင္ မေရာက္ဖူးေတာ့ ႐ံုးျပင္ကနားေတြသြားေနရမွာစုိးလို႔ပါေတာ္'
ေလသံေပ်ာ့ ကေလးျဖင့္ ေတာင္းပန္တုိးလွ်ိဳရာက မယ္ႂကြယ္စုိးသည္ သားႀကီး ငထြန္းကားအား လွည့္ေမး ၏။

' နင့္လုိ ငမူးင႐ူးကုိ ဘယ္မိန္းမက ႀကိဳက္မွာတံုး၊ သည္လုိ ငမူးင႐ူးကုိ ႀကိဳက္တဲ့မိန္းမဟာလဲ မိန္းမေကာင္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူး'
' ဟာဗ်ာ၊ အဲဒါေတာ့ မဟုတ္ဘူးအေမရာ၊ ႐ွင္ၿငိမ္းစည္ဟာ မိန္းမေကာင္းပါ အေမရ'
မယ္ေႂကြစုိး ၏ အထက္ပါစကားသည္ မ်ားစြာတာသြား၏။ အေၾကာင္းမူ ေနာက္တစ္ေန႔မွစတင္ၿပီး ငထြန္းကား အရက္ျပတ္သြားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သူ အရက္ဆက္ေသာက္ေနလွ်င္ သူျမတ္ႏုိးေသာ ႐ွင္ၿငိမ္းစည္ သည္ မိန္းမေကာင္းမဟုတ္သူဟူ၍ အေမ စဲြမွတ္ေတာ့မည္။ ႐ွင္ၿငိမ္းစည္သည္ မိေကာင္းဖခင္ သမီးျဖစ္ေၾကာင္း ငထြန္းကား ျပသရန္အတြက္ အရက္ျဖတ္လုိက္ ျခင္းျဖစ္သည္။
' ကေလးေတြလည္း အ႐ြယ္ေရာက္လာၿပီ၊ သူတုိ႔တစ္ေတြ ရပ္ထဲ႐ြာထဲမွာ မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ အိမ္တစ္လံုးေတာ့ ေဆာက္မွပဲ စိတ္ကူးေနပါတယ္၊ သားႀကီးက မိန္းမေတာင္းေပးပါ ေျပာေတာ့မွပဲ သည္ေကာင္ ေတြ ႐ွင္မျပဳရေသးပါကလား သတိရတယ္'

ငထြန္းကား ပူဆာမႈေၾကာင့္ ထိမ္းျမားမဂၤလာပဲြ ျဖစ္ေပၚမလာေသာ္ျငား၊ သား႐ွင္ျပဳမဂၤလာပဲြကား ရမ္းဘုိကုန္း႐ြာတြင္ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲေအာင္ က်င္းပႏိုင္ခဲ့သည္။ ဦးက်န္ႀကီး ေဒၚႂကြယ္စုိးတုိ႔၏ သား႐ွင္ျပဳ အလွဴေတာ္မဂၤလာကား ရမ္းဘုိကုန္းတြင္သာမဟုတ္၊ သည္နားတစ္၀ုိက္ ႐ြာနီးခ်ဳပ္စပ္တြင္ပင္ မ်က္ႏွာ မငယ္ေသာ အလွဴပဲြျဖစ္သည္။

အလွဴပဲြဖိတ္ပံုကုိၾကည့္။ လက္ဖက္ထုပ္မကမ္း၊ ဗ်ိဳ႕မဟစ္၊ ပံုႏွိပ္စာ႐ုိက္ထားေသာ စာ႐ြက္ကမ္းသည္။ အလွဴမဂၤလာမ႑ပ္ ဆင္ယင္ရန္အတြက္ သရက္ခ်င္ဆရာမံုးႏွင့္ တပည့္ ပရပုိက္တန္း ကုိစိန္ေမာင္တုိ႔ကုိ ငွားရမ္းသည္။ စစ္ပန္းခ်ီဆရာ၏ အႏုပညာ ေမွာ္ႀကိမ္လံုးျဖင့္ ႐ုိက္ထားေသာ အလွဴမ႑ပ္ႀကီးသည္ ထန္း႐ြက္မုိး တဲစင္စစ္က ေ႐ႊနန္းေတာ္ႀကီးျဖစ္ေနသည္။ စိန္ေရာင္ေ႐ႊေရာင္တ၀င္း၀င္း မွန္ေရာင္ ဖန္ေရာင္ တလွ်ပ္လွ်ပ္ျဖင့္မုိ႔ မယ္ႂကြယ္စုိးမွာ သူ႔အလွဴအတြက္ ဤအရာပင္ျဖစ္သည္။

အလွဴႀကီးေပးသည္ဆုိသည္မွာ ဤအရာပင္ျဖစ္သည္။
မ႑ပ္ထုိးၿပီးၿပီဆုိကတည္းက စပါးစည္သည္ ဟင္းလင္းပြင့္၏။ အလွဴတြင္ ကုန္က်မည့္ဆန္ကုိ ယခု ကတည္းက အသင့္ျဖစ္ေအာင္ စီမံေသာအားျဖင့္ စပါးေထာင္းၾက ဆန္ဖြပ္ၾကရၿပီ။ မယ္ႂကြယစုိးေရာ ဦးက်န္ႀကီး ပါ စပါးစည္ကုိ လွည့္မၾကည့္ႏိုင္။ ရပ္ေ၀းမိတ္ေဆြမ်ား မက်န္ရေအာင္ စာရင္းျပဳစုရ၊ မိက ဆုိင္ေသာ ေဆြမ်ိဳးမ်ား၊ ဘကဆုိင္ေသာ ေဆြမ်ိဳးမ်ား အဖ်ားအနားကအစ မက်န္ရစ္ေရး စာရင္းျပဳစုရသည္ကုိက တစ္ရက္ျဖင့္ မၿပီး။ ႏွစ္ရက္ျဖင့္ မစံု။

မ႑ပ္အစပ္႐ွိမီးဖုိမွာ ေရေႏြးအုိး အၿမဲတည္ထားရ၏။ ေရေႏြးအုိးေဘး႐ွိ မီးဖုိတြင္ ထမင္းအုိးတည္ သည္။ တစ္ျပည္၀င္အုိးသည္ တစ္ႀကိမ္ျဖင့္မၿပီး။ အနည္းဆံုး ႏွစ္ႀကိမ္ႏွင့္ ခြက္၀င္အုိး တစ္လံုးကား တည္ရသည္။ တစ္႐ြာလံုးတြင္ မီးခုိးထြက္ေသာအိမ္မ႐ွိ။ ထင္းခုတ္ရန္ ထြက္သူမ်ား၊ ရပ္ေ၀း ဖိတ္စာအပုိ႔ သြားသူမ်ား၊ ႐ွင္ေလာင္းလွည့္ရန္ ျမင္း႐ွာသူမ်ား၊ ႐ွင္ေလာင္းမ်ားကုိ ျပင္ဆင္၀တ္စားေရး ေဆာင္႐ြက္ေပးႏုိင္သူ စနည္းနာသူမ်ား၊ ႏြားစာစဥ္း၊ ႏြားစာေကၽြး၊ ေရခပ္သူမ်ား၊ အုိးခြက္ပန္းကန္ ငွားရမ္းသူမ်ား၊ ဆုိင္ငွားသူမ်ား၊ ဖ်ာ ေကာေဇာ သင္ဖ်ဴး႐ွာေဖြသူမ်ား၊ ဆန္ျပာသူ ဆန္ေ႐ြးသူမ်ား စသည္တုိ႔မွာ ႐ြာ႐ွိလူကုန္လုပ္ေသာ္ျငား မေစ့ငွ။

႐ွင္ေလာင္းမ်ားမွာ သူငယ္ႏွပ္စားေတြမဟုတ္ရကား ' သစ္ပင္မတက္နဲ႔၊ ေရတြင္းငံု႔မၾကည့္နဲ႔' အေျပာရ သက္သာသည္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတြင္သာ သကၤန္းေတာင္း၊ ပုတီးစိပ္၊ လိင္ဆယ္ပါး၊ ဒဏ္ဆယ္ပါးသြားေရာက္က်က္မွတ္ေနၾကသည္။ ငထြန္းကားတုိ႔ ညီအစ္ကုိသည္ လင္းသည္ႏွင့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသုိ႔ သြားၾကသည္။ သူတုိ႔အိမ္သုိ႔ ျပန္ေရာက္ခ်ိန္၀ယ္ ေမွာင္စပ်ိဳးၿပီ။ ငထြန္းကားလည္း အရက္ကုိ စြန္႔လႊတ္ထားေသာေၾကာင့္ ထူးထူးေထြေထြမ႐ွိ။ သုိ႔ေသာ္ ႐ွင္ေလာင္းလွည့္မည့္ အႀကိဳေန႔တြင္ ငထြန္းကားညီအစ္ကုိ ေအာ္ဟစ္ငုိယု္ေတာ့သည္။ အေၾကာင္း ေသာ္ကား အက်ႌ၀တ္ရေသာေၾကာင့္။
အစဥ္နီးပါး ေက်ာေျပာင္ႀကီးကုိယ္စီျဖင့္ ေနေလ့႐ွိေသာ ငထြန္းကား ညီအစ္ကုိသည္ သြားစရာ႐ွိမွသာ ခ်ိတ္ တြင္ ခ်ိတ္ထားေသာ အက်ႌကုိ ေကာက္စြပ္သြားၾကသည္။

လက္တစ္ဖက္သာ လွ်ိဳသည့္အခါ႐ွိသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္လံုး အျပည့္အ၀စြပ္ေသာ္ျငား ရင္ဘတ္ၾကယ္သီး မတပ္သည့္အခါက ႐ွိေခ်ေသး၏။ မည္သုိ႔ စြပ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ၊ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးသာ။ သုိ႔ေသာ္ ယခု ၀တ္ရမည့္အက်ႌက ရင္ကဲြအက်ႌမဟုတ္။ ႐ွပ္အက်ႌလည္းမဟုတ္။ စြပ္က်ယ္။ အသားတြင္ ကပ္ေန႐ံု သာမက စည္းေႏွာင္ထုပ္ပုိးထားဘိအလား တင္းက်ပ္ေသာစြပ္က်ယ္ကုိ တစ္သက္တြင္ တစ္ႀကိမ္သာ ၀တ္ဖူး သည္။ တစ္ႀကိမ္၀တ္မိ႐ံုျဖင့္ ေအာ့ေၾကာလန္သည္။ ေနရထုိင္ရခက္၊ ေခၽြးေတြက ဒီးဒီး က်ေသာေၾကာင့္ ခၽြတ္ပစ္သည္။ အေဖက ခၽြတ္ခြင့္မေပး။ ေဒၚႂကြယ္စုိး၏ မ်က္စိထဲတြင္ စြပ္က်ယ္ ကုိယ္စီ ႏွင့္ ႐ွင္ေလာင္းႏွစ္ေယာက္သည္ ႐ႈမၿငီး။

အေဖကုိုလည္း ေၾကာက္၊ စြပ္က်ယ္အက်ႌက ႏွိပ္စက္ႏွင့္ငထြန္းကားႀကံရာမရ။ မ်က္ရည္ေပါက္ ေပါက္က်သည္။ ေဆး႐ုိးကား ခ်ဳပ္တည္းရန္မသိ။ မ႑ပ္ထဲ႐ွိ ပရိတ္သတ္ကုိ ႐ွက္ရန္နားမလည္။ ေအာ္ၿပီး ငုိေတာ့ သည္။
ညီက ဟစ္ငုိေသာအခါ အစ္ကုိက အသံထြက္ၿပီးငုိသည္။ သားႏွစ္ေယာက္ငုိသံေၾကာင့္ အိမ္ေပၚမွ ဆင္းလာ ေသာ ဦးက်န္ႀကီးမွာလည္း စြပ္က်ယ္ျဖင့္။ သုိ႔ေသာ္ ခၽြတ္ၿပီး ပခံုးေပၚတင္ထားသည္။
' ငါလည္းငါ့သားေတြ ၀တ္ဖူးၾကပါေစဆုိတဲ့ ေစတနာနဲ႔၀ယ္လာခဲ့တာ၊ အက်ိဳးနည္းက်ပ္တည္းတဲ့ ဥစၥာပဲ။ အေရး ထဲမွာ အုိက္ကလည္း အုိက္သနဲ႔။ ခၽြတ္ခၽြတ္၊ မ၀တ္ခ်င္ရင္ ခၽြတ္သာေနၾက'
သုိ႔စဥ္တြင္ ႐ြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ ႂကြလာသည္။ ႐ွင္ေလာင္းႏွစ္ေယာက္ ထုိင္ေသာ ' ျမင္းခံု' ေပၚသုိ႔ ၀င္ထုိင္ သည္။

' အိမ္ေပၚကုိ မတက္ေတာ့ဘူးကြာ၊ အေရးတႀကီးေျပာစရာေပၚလုိ႔ ထလာတာ'
ဦးက်န္ႀကီးမွာ အက်ိဳးအေၾကာင္းမသိရဘဲလ်က္ ပ်ာယာခတ္သြား၏။
' တင့္ပါဘုရား၊ အမိန္႔႐ွိေတာ္မူပါ'
ငထြန္းကား ရဲ႕ အသက္က ရဟန္းျပဳရင္ ရၿပီဟ က်န္ႀကီးရ၊ အဲသည္ေတာ့ ႐ွင္ျပဳသက္သက္မဟုတ္ဘဲ ရဟန္းခံ ႐ွင္ျပဳ လုပ္ုိက္ေပေတာ့ကြာ '
' တင္ တင္ပါ့ဘုရား '
ဦးက်န္ႀကီး ထစ္ထစ္ေငါ့ေငါ့ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ မယ္ႂကြယ္စုိးက ၀င္ေရာက္ေလွ်ာက္ထား၏။

' ေကာင္းေတာ့ ေကာင္းပါတယ္ဘုရား၊ ဒါေပမဲ့ '
' ဒါေပမဲ့ေတြ ဘာေတြလုပ္မေနနဲ႔၊ ရေတာင့္ရခဲအခြင့္အေရးဟာ တစ္သက္မွာ ႏွစ္ခါမလာဘူး။ လုိအပ္တာေတြ ငါ့တာ၀န္ထား၊ နင္တုိ႔သိေအာင္ လာေျပာတာ '
ျမင့္ျမတ္ေသာ ရဟန္းေဘာင္သုိ႔ မိမိတုိ႔သားႀကီး ထက္ေရာက္ခြင့္ရသြားသည့္အတြက္ ဦးက်န္ႀကီး ေဒၚႂကြယ္စုိးတုိ႔ အလြန္၀မ္းေျမာက္လွသည္။
' အဲသည္ေတာ့ သန္ဘက္ခါမနက္မွာ ႐ွင္ေလာင္းႏွစ္ပါးကုိ သာမေဏ၀တ္ေပး႐ံုမဟုတ္ဘူး၊ တစ္ပါးက သိမ္၀င္ ရမယ္၊ ဟုတ္ၿပီလား '

ဆရာေတာ္သည္ စကားဆံုးလွ်င္ဆံုးခ်င္း ျပန္လည္ႂကြျမန္းသြားတာ္မူေလ၏။ မ႑ပ္ထဲတြင္ အုန္းအုန္းကၽြတ္ကၽြတ္ျဖစ္လ်က္ က်န္ခဲ့သည္။ ငထြန္းကားမွာ သာမေဏေလာင္းလ်ာ ႐ွင္ေလာင္းအျဖစ္မွ ရဟန္းေလာင္းအျဖစ္သုိ႔ တစ္ခဏခ်င္း ျမင့္တက္သြားသည့္အတြက္ ထုိင္ရမည္ သုိ႔ထရမည္သုိ႔ ျဖစ္ေနစဥ္ ေဆး႐ုိးသည္ ေခၽြးတ႐ႊဲ႐ႊဲျဖစ္ေနလ်က္က စြပ္က်ယ္အက်ႌကုိ ေကာက္၀တ္၏။ က်ီးဒန္၊ ေငြေသာ့ႏွင့္ အေဖာ္ မ်ားကုိ ရိပ္ခနဲ လွမ္းျမင္လုိက္ရသျဖင့္ ျဖစ္ေခ်သည္။

ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း ျမင္ေတြ႕ေနရေသာ က်ီးဒန္သည္ စပါးေမွာ္ေတြေပက်ံေန၏။ အဆီတ၀င္း၀င္း ေခၽြးတ႐ႊဲ႐ႊဲျဖင့္။ ဆံပင္ အေျပေျပအေလ်ာ့ေလ်ာ့ ဖ႐ုိဖရဲ႐ွိေနသျဖင့္ ထိပ္ပုတ္လုိက္၊ ဆံပင္ဆဲြလုိက္ အမွတ္မဲ့ေနခဲ့၏။ ယေန႔က်ီးဒန္ကား ယမန္ေန႔မ်ားက က်ီးဒန္မဟုတ္။ မ်က္ႏွာေခ်လိမ္းထားသည္။ ဆံရစ္၀ုိင္းကုိ ပန္းခက္ကေလး ေခြပန္လ်က္ က်က်နန ထံုးေႏွာင္ထား၏။ စပ္ထဘီကေလးကုိ အထက္ဆင့္ေဖာ္လ်က္ ၀တ္ထားပံုမွာ ယဥ္ေက်းလွသည္။

' ဆီးသီးစားမလား '
ဦးက်န္ႀကီးႏွင့္ မယ္ႂကြယ္စုိးတုိ႔ တြတ္ထုိးထုိးျဖင့္ အိမ္ေပၚသုိ႔ တက္သြားၾကသျဖင့္ က်ီးဒန္က အနားကပ္ လာၿပီးေမး၏။ ေဆး႐ုိးစားလုိေသာ္ျငား က်ီးဒန္ကုိ ၾကည့္လုိက္ေသာအခါ လက္ထဲတြင္ ဆုပ္မထား။ အထက္ဆင့္ထဲတြင္ ထည့္ၿပီးခါးၾကားတြင္ လိမ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ သုိ႔အတြက္ ေဆး႐ုိး ေခါင္းခါ၏။
က်ီးဒန္ ႏႈတ္ခမ္းစူးလ်က္၊ ေျခေဆာင့္ကာ ထြက္ခြာသြားသည္။
' ႀကီးက်ယ္လုိက္တာ '

*

' ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ သမၼာဒိ႒ိ ျမန္မဘုရင္မင္းျမတ္မ်ား ေ႐ႊလက္ထက္ေတာ္မွာဆုိရင္ သာသနာပုိင္ ဆရာေတာ္က ' ဒါယကာ ေရေျမ့႐ွင္၊ ဤအရပ္ ဤေဒသတြင္ မုိးေခါင္ေသာေၾကာင့္ ေကာက္ပဲသီးႏွံ မ်ားဆံြ႕႐ွားဆုတ္ယုတ္သည့္အတြက္၊ သုိ႔မဟုတ္ ပုိးမႊား ဖ်က္ဆီးေသာေၾကာင့္ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ား ဆုတ္ယုတ္သည့္အတြက္ အခြန္ေတာ္ေကာက္ခံပါက ဆင္းရဲသား ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမ်ားအား ညွဥ္းပန္း သကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ရာသည္' လုိ႔ ေမတၱာရပ္ခံစာ သြင္းလုိက္ရင္ အဲသည့္နယ္ေျမမွာ အခြန္ေတာ္ လြတ္ၿငိမ္းတာပဲ၊ အခုေတာ့ ဟုတ္ေပါင္ဗ်ာ '

ဦးက်န္ႀကီးမွာ သားအတက္ မိန္းမေတာင္းရန္ လာေရာက္ေနပါတကားဟူသည့္ အသိေပ်ာက္ကာ ၀ံသာႏုတရားပဲြသုိ႔ ေရာက္ေနသည္ဟု ထင္ေနမိ၏။ မၾကာမီ ဦးက်န္ႀကီးႏွင့္ ခမည္းခမက္ေတာ္စပ္ ရေတာ့မည့္ ဦးရဲတင္းမွာလည္း သမီး႐ွင္ၿငိမ္းစည္၏ ကိစၥကုိ ေမ့ေပ်ာက္ေနေတာ့သည္။

' အခုေတာ့ ဟုတ္ေပါင္ဗ်ာ၊ သည္ကြင္းေတြဟာ မုိးက်တဲ့အတြက္ မ်ိဳးဆံုးပါတယ္ဆုိတာကုိ သူႀကီး ၿမိဳ႕ပုိင္ေတြက ဘယ္ေလာက္ပဲ ေထာက္ခံပေစ၊ အခ်ိန္တန္ရင္ ေမာင္းတဒူဒူနဲ႔ အခြန္ေကာက္ဖုိ႔ ေရာက္လာတာပဲ။ သည္ၾကားထဲမွာ ခ်စ္တီးက တစ္ေမွာင့္။ ပုိးဖ်တ္တာ မုိးေခါင္တာ မသိဘူး၊ စာခ်ဳပ္ ထဲက အတုိင္း စပါးေပးရမယ္၊ မေပးႏုိင္ရင္ ႏြားနဲ႔လွည္းကုိ သိမ္းတယ္။ မေျပေသးဘူးလား အိမ္ဖ်က္ယူတယ္။ မေပးဘူးလား၊ မေပးရင္ ခ်စ္တီးေနာက္မွာ ပုလိပ္ ပါလာတယ္၊ ေသနတ္ႀကီးနဲ႔'

' ကုိရဲတင္း၊ ႐ွင္ မမွတ္မိေသးဘူးလား၊ မေလွ်ာ့ေသးဘူးလား '
မယ္မင္းေဘာ္သည္ ေျခဖ၀ါးကုိ ကုတ္၍မရ၊ ဆဲြဆိတ္၍ မရသည့္အဆံုးတြင္ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ ထေျပာ ေတာ့သည္။
' ဘာမွတ္ရမွာတံုး၊ ဘာေလွ်ာ့ရမွာတံုး။ သုပဏၰက ဂဠဳန္ရာဇာဆရာစံ ေပၚေပါက္လာတာဟာ အဲသည္လုိ ႏုိင့္ထက္စီးနင္း မတရားလုပ္မႈေတြေၾကာင့္ ေပၚလာတာပဲ၊ ငါေျပာတဲ့အထဲမွာ မမွန္တာ တစ္ခုမွ မပါဘူး '

' ဧည့္သည္ေတြကုိလည္း အားနာပါဦး႐ွင္။ အခုလာၾကတဲ့ ဧည့္သည္ေတြဟာ သားေရးသမီးေရးအတြက္ လာၾကတာ႐ွင့္ '
မယ္မင္းေဘာ္က အတင္းျဖတ္ေျပာသျဖင့္ ဦးက်န္ႀကီးက ေျဖသိမ့္ေပးသည္။

' ႐ြာကုိ မင္ေၾကာင္ထုိးလာကတည္းက ကုိရဲတင္းနဲ႔ သိၿပီးသားပါ။ အားနာရမယ့္ သူစိမ္းေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ သူေျပာတာကလည္း ဗဟုသုတရပါတယ္ '
' ခမည္းခမက္ မေတာ္ရေသးခင္ကတည္းက ေတာ္တုိ႔က တစ္စိတ္တည္း တစ္၀မ္းတည္း ျဖစ္ေနၾကမွကုိး'
မယ္မင္းေဘာ္၏ ညည္းတြားသံသည္ ဧည့္သည္မ်ားအတြက္ ဟဒယ႐ႊင္ေဆးျဖစ္သည္။

' ေတြးမိတုိင္း အသည္းနာၿပီး၊ ေျပာမိတုိင္း ေဒါသထြက္လြန္းလုိ႔ပါဗ်ာ။ အင္း က်ဳပ္ကလည္း က်ဳပ္ပါဗ်။ အဲသည္လုိ ေျပာလန္းလုိ႔ နယ္ႏွင္လုိက္တာ။ သည္႐ြာမွာလည္း က်ဳပ္ မေျပာပါဘူး။ ေျပာမိရင္ ပါးစပ္ကုိ ခ်ဳပ္လုိ႔ မရတဲ့အတြက္ '
ဦးရဲတင္းသည္ သူ႕အေၾကာင္းကုိ သူ ေဖာ္ေျပာၿပီးေနာက္ ေဒါသကုိ ခ်ဳပ္တည္းသည္။ ဧည့္သည္မ်ား၏ လာရင္းအမႈျဖစ္ေသာ မဂၤလာကိစၥကုိေျပာသည္။
' ႐ွိပါေစေတာ့ေလ၊ ဧည့္သည္ေတြကုိ မေလးစားရာမ်ား က်သြားၿပီးလားေအာင္ မသိဘူး။ ကုိင္း ကုိင္း လာရင္း ကိစၥ ေျပာၾကစုိ႔'

မဂၤလာကိစၥအတြက္ ထူးထူးေထြေထြ အက်ိတ္အခဲမ႐ွိ။ ဦးရဲတင္းမွာ ငထြန္းကား ရဟန္း၀တ္ေနခုိက္ ေလးထပ္ေက်ာင္းသုိ႔ ေရာက္လာစဥ္က ဦးက်န္ႀကီးႏွင့္ ဆံုဖူးသည္။
' က်ဳပ္တုိ႔ကေတာ့ တစ္နယ္တစ္ေက်းက ေျပာင္းလာတဲ့ လက္ဖ၀ါးေျခဖ၀ါးသမားေတြပါ။ သမီးအတြက္ လက္ဖဲြ႕စရာ မ႐ွိဘူးဗ်ာ'
' ကိစၥမ႐ွိပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကလည္း ႐ွိလွလုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ မေျပာပေလာက္တဲ့ လယ္ကေလး သံုးဧကပဲ လက္ဖဲြ႕မွာပါ '

' အခုလုိ မိသားဖသားပီပီ ႏွစ္ဖက္ လူႀကီးစံုရာနဲ႔ ေတာင္းရမ္းတာကုိ ေက်းဇူးတင္တယ္ဗ်ာ၊ ၀မ္းလည္း သာတယ္ဗ်ာ။ ဘာျပဳလုိ႔တံုးဆုိေတာ့ ကာလမိန္းကေလးေတြဟာ ခုိးရာလုိက္ေျပးေနၾကတယ္၊ မိဘ မ်က္ႏွာ မေထာက္၊ ေဆြမ်ိဳးဂုဏ္သိကၡာကုိ မငဲ့နဲ႔။ ခုိးရာလုိက္မေျပးရင္ ေယာက္်ားမရေတာ့ဘူးမ်ား ထင္ေနၾက သလားမသိဘူး'
ဤအရာတြင္ ဦးက်န္ႀကီး ဥာဏ္မမီေသာေၾကာင့္ ' ေခတ္သေဘာထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ ' ဟုသာ ဆုိႏုိင္၏။

' ေကာသလမင္း အိပ္မက္ ၁၆ ခ်က္ထဲမွာ ဘူးသီးေျခာက္ႀကီးက ေရထဲနစ္ၿပီး ေက်ာက္ဖ်ာႀကီးက ေရေပၚမွာ ေပါေလာေပၚေနတယ္မဟုတ္လားဗ်။ မ်ိဳးျခားဘာသာျခား မိစၥဒိ႒ိေတြ တုိင္းျပည္ကုိလာၿပီး အုပ္စုိးေနမွေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ အက်င့္စ႐ုိက္ေတြ အမူအယူေတြ လႊမ္းမုိးလာတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီလုိနဲ႔ တတိတတိနဲ႔ ငါးပိ က်ီးခ်ီဆုိတာလုိမ်ိဳး ျမန္မာတုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ဟိရိၾသတၱပၸတရားေစာင့္ထိန္းမႈနဲ႔ အမ်ိဳးဂုဏ္ ဇာတိဂုဏ္ေတြ ေလ်ာ့ပါးကုန္တာဗ်'
' ကုိင္း ကုိင္း၊ ႐ွင့္မွာလည္း ကုလားျဖဴ မေကာင္းေၾကာင္း ေျပာေနရရင္ ထမင္းေမ့ ဟင္းေမ့ပါ။ ဧည့္ သည္ ေတြကုိ ထမင္းေကၽြးၾကစုိ႔'

မယ္မင္းေဘာ္ ၀င္ေျပာေတာ့မွ ဦးက်န္ႀကီးတုိ႔လည္း ေနကုိ ေမာ့ၾကည့္ရန္ သတိရသည္။
' လုပ္မေနပါနဲ႔ဗ်ာ၊ သည္နားနဲ႔ သည္နား ဘယ္ေလာက္ေ၀းတာမွတ္လုိ႔'
ဦးက်န္ႀကီး ေျပာေနဆဲမွာပင္ မယ္မင္းေဘာ္၏ သားသမီးမ်ားက ထမင္းစား စားပဲြခံုမ်ား လွိမ့္လာၿပီး အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းႏွင့္ ထမင္းေတာင္းမ်ား ယူလာၾကၿပီ။ ဦးရဲတင္းသည္ ထမင္း ဤသုိ႔ထည့္ ဟင္းကုိ ဤသုိ႔ထည့္ဟု စီမံဆဲခဏသာ စကားျပတ္သြားၿပီး၊ ဧည့္သည္မ်ား ထမင္း စတင္စားသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ' ကုလားျဖဴအစုိးရမေကာင္းေၾကာင္း ေျပာတယ္ေျပာတယ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ စြပ္စဲြမယ့္သာ စြပ္စဲြတာဗ်ာ၊ သူ႔အဘုိးက ကုလားျဖဴသတ္လုိ႔ ေသတာဗ်ာ' ဟု အစခ်ီလာ၏။

' ဘယ္လုိသတ္တာတံုး' ဟု ဧည့္သည္တစ္ေယာက္က ေထာက္ေသာအခါ မယ္မင္းေဘာ္က ' မင္းႀကီးဗုိလ္ဥတၱမရဲ႕တပ္က ဗုိလ္ ျဖစ္လုိ႔ေပါ့႐ွင္' ဟု ေျဖသည္။
မင္းႀကီးဗုိလ္ဥတၱမကုိ ဦးက်န္ႀကီး ၾကားဖူးသည္။ မင္းႀကီး ဗုိလ္ဥတၱမမွာ ဗ်ိဳင္းႀကီး၊ ဗ်ိဳင္းကေလး၊ ျမေတာင္ဗုိလ္၊ ကုိရင္ႀကီးဗုိလ္တုိ႔ႏွင့္ တစ္ေခတ္တည္း ထခဲ့သူမဟုတ္သေလာ။
' မင္းႀကီးဗုိလ္ဥတၱမဟာ ကုလားျဖဴေတြရဲ႕ လက္ထဲေရာက္ေနတဲ့ စလင္းၿမိဳ႕ကုိေတာင္ သိမ္းခဲ့ ေသးတာပဲဗ်ာ'

' က်ဳပ္ဇနီး မယ္မင္းေဘာ္ရဲ႕အဘုိး ဗုိလ္ရင္းေထာင္ဆုိတာ စလင္းတုိက္ပဲြမွာ ပါခဲ့တာေပါ့။ ခုနတုန္းက ေျပာတဲ့ ကုလားျဖဴသတ္လုိ႔ ေသရတယ္ ဆုိတာကေတာ့ စလင္းက်ၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ မင္းႀကီး ဗုိလ္ဥတၱမရဲ႕ ဇာတိ ျပည္လံုးေက်ာ္႐ြာဘက္မွာ အဂၤလိပ္စစ္ဗာရီေတြနဲ႔ တုိက္ပဲြျဖစ္ေတာ့ ဗုိလ္ရင္းေထာင္ အဖမ္းခံရၿပီး စက္တုိင္တင္ၿပီး ႀကိဳးေပးခံခဲ့ရတာကလား '
' ေတာ္ပါေတာ့႐ွင္၊ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့၊ ဘုရားေတြၿဖိဳ၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြဖ်က္၊ ႐ြာေတြမီးတုိက္တာ အဘြားတု႔အေျပာနဲ႔ကုိ ကုလားျဖဴအဂၤလိပ္ကုိ ႐ြံလြန္းလုိ႔။ သူတုိ႔႐ွင္ဘုရင္မရဲ႕ပံုပါတဲ့ ဒဂၤါးေတာင္ မလဲႊသာလုိ႔ သံုးေနရတာ'

' မယ္မင္းေဘာ္ကလည္း အလာႀကီးပါကလား' ဟု ဦးက်န္ႀကီးက်ိတ္ၿပီး သေဘာက်ေနျငား၊ မယ္ႂကြယ္စုိး သေဘာမက်ေပ။ မယ္ႂကြယ္စုိး သေဘာမေတြ႕သူမွာ ဦးရဲတင္း၊ မယ္မင္းေဘာ္ မဟုတ္ေပ။ ႐ွင္ၿငိမ္းစည္ ျဖစ္သည္။ သူ႔သား ငထြန္းကားအပါအ၀င္ ေယာက္်ားေတြ၏ ရင္ကုိ လႈပ္ခတ္ေသာ မ်က္လံုး႐ွိသည္။ မယ္ႂကြယ္စုိး သေဘာမေတြ႕သည္မွာလည္း သည္မ်က္လံုးျဖစ္သည္။ မယ္ႂကြယ္စုိး အလုိ႐ွိ သည္မွာ မ်က္လႊာခ်ထားေသာ ဗုိင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိ မိန္းမမ်ိဳးသာျဖစ္သည္။ ' သည္မိန္းမကုိ မယူခ်င္ ပါနဲ႔ သားရယ္' ဟု ေျပာလုိျငား အမႈက လြန္ခဲ့ၿပီ။
' ထြန္းေရးပူတုန္းမွာ ႏြားႏွစ္ေကာင္ လွ်ာနာခြာနာျဖစ္ေနလုိ႔ ထြန္ထဲကုိ ငထြန္းကား ၀င္႐ံုးသတဲ့'

၀ဲယာညွပ္ေနေသာလယ္ပဲြမ်ား မ႐ွိေသာ္ျငား သာဒြန္း၀ေျမာင္းဖ်ား႐ွိ ေ႐ွာက္ပင္လယ္ပဲြထဲက အျဖစ္အပ်က္ကုိ ႐ြာနီးခ်ဳပ္စပ္ကၾကား၏။ ၾကားေသာ သမီး႐ွင္တုိင္းက ငထြန္းကားကုိ သေဘာက်၏။ သူတုိ႔အိမ္ေ႐ွ႕မွျဖစ္ၿပီး ငထြန္းကား ယုိင္ထုိးယုိင္ထုိးႏွင့္ အမူးလြန္သြားသည္ကုိ မျမင္ေယာင္ ေဆာင္ေန ၾက၏။ ရမ္းဘုိကုန္း႐ြာတစ္ခုိ၌ ဤသုိ႔လွ်င္ အိမ္သူမ႐ွားေသာ ငထြန္းကားသည္ ႐ွာ႐ွာေဖြေဖြ မ်က္လံုး မေကာင္း ေသာ မိန္းမႏွင့္မွ ဖူးစာဆံုရေလျခင္း။

ဆက္ရန္
.