တနသၤာရီေန႔စဥ္ မ်က္ႏွာဖံုးသတင္း
ရန္ကုန္သတင္းစာမ်ားက ၀ိုင္း၀န္းညႇာတာလ်က္ သူ႔လို ပက္ပက္ စက္စက္ သူတပါး အရွက္ရ မည့္ အညႇီ အေဟာက္ သတင္းမ်ိဳးကို ေဖၚျပျခင္း မျပဳၾကဘဲ သတင္းကို ထိန္ခ်န္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားေပးၾကပါ သည္။ သို႔ေသာ္ အခ်င္းခ်င္းေတြ႕ရာမွာ ႀကိတ္၀ိုင္းဖြဲ႕၍ ပါးစပ္သတင္းႀကီးေနခ်ိန္မွာ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕မွ တနသၤာရီ သတင္းစာ ကေနၿပီး အစျပဳ၍ ေဖၚလိုက္ပါသည္။ သတင္းမွာေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေပၚမွာ သတင္းစာ တုိက္တတိုက္ က ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ တနသၤာရီသတင္းစာတိုက္ႏွင့္ ဆက္သြယ္ထားေသာ သတင္းေထာက္ မ်ားက ေပးပို႔လုိက္ေသာ သတင္း ျဖစ္သည္ဟု သိရပါသည္။ ရန္ကုန္ထုတ္ သတင္းစာတြင္ မထည့္ဘဲ ေမာ္လၿမိဳင္ ထုတ္ သတင္းစာတိုက္သို႔ နယ္လႊဲလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ထုိသတင္းအစကို ၁၉၆၀-ခု ေအာက္တိုဘာလ ၁၆ရက္ေန႔ထုတ္ တနသၤာရီသတင္းစာ မ်က္ႏွာဖံုး တြင္ စာလံုး မဲမဲႀကီးေတြ ေခါင္းစီးျပဳလ်က္ ပါရွိလာပါသည္။ ေခါင္းစီး စာသားမွာေတာ့ (ဗမာ့ေခတ္၏ နန္းတြင္း ေရး အကြဲ ဇာတ္လမ္း)ဟု တေၾကာင္းတပ္၍ ဒုတိယ ေခါင္းစီး စာလံုးမဲႀကီးမွာ (မိုးႀကိဳးႀကီး တို႔ ထြက္ေတာ္မူ တိုက္ကခြာ ဟု ပါရွိပါသည္။ ရန္ကနု္ အထူးသတင္းေထာက္ထံမွ ဆိုၿပီး အပို ေခါင္းစဥ္ စာလံုးမဲ ကေလးမ်ားႏွင့္ လည္း ဤသို႔ အဆစ္ပါလာေလေသးသည္။
သာဗိႏၵ ႏွင့္ ေဒၚျမညြန္႔တို႔ ကိစၥတြင္ ၀က္၀က္ကြဲေအာင္ ေရးသားခဲ့ေသာ ဗမာ့ေခတ္ သတင္းစာတုိက္ ပိုင္ရွင္ ဦးအုန္းခင္ ႏွင့္ ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး တို႔မွာ အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္မေျပသည့္အတြက္ လင္မယား ခ်င္း ကြာရွင္း ျပတ္စဲ လိုက္ၿပီဆို၏။
ယင္းေခါင္းစဥ္ စာလံုးမဲကေလးမ်ား ေအာက္မွ သူတို႔ ရရွိသမွ် သတင္းမ်ားကို ေအာက္ပါအတုိင္း ေဖၚျပ ထားပါသည္။
ထုိသို႔ လင္မယားကြာရွင္း ျပတ္စဲရာတြင္ ဗမာ့ေခတ္ သတင္းစာတုိက္ကို ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး ရရွိၿပီး ဦးအုန္းခင္ မွာ အိမ္ေပၚမွ ဆင္းေပးရသျဖင့္ သိမ္ျဖဴလမ္းရွိ မုိးႀကိဳးကုမၸဏီတြင္ သြားေရာက္ ေနထိုင္ သည္။ ဗမာ့ေခတ္ သတင္းစာ ကို ဒဂုန္ခင္ခင္ေလးက ရရွိလိုက္သည့္အတြက္ ဦးအုန္းခင္ တပည့္ ျဖစ္ေသာ အယ္ဒီတာႏွင့္ မန္ေနဂ်ာ တို႔ကို အလုပ္မွ ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး လူစားခန္႔ ၍ ဗမာ့ေခတ္ကို ဆက္လက္ ထုတ္ေ၀ေနသည္။
ဦးအုန္းခင္ ကလည္း အလုပ္ျဖဳတ္ခံရေသာ ၎၏တပည့္ေဟာင္းမ်ားႏွင့္ ျပန္လည္စုေပါင္းကာ သတင္းစာ တေစာင္ ထုတ္ေ၀ရန္ စီမံစိုင္းျပင္းေနၿပီျဖစ္ရာ မၾကာမီ ထုတ္ေ၀ႏိုင္ေတာ့မည္ ဆို၏။ ၄င္းတို႔ ထုတ္ေ၀ရန္ စိုင္းျပင္း လ်က္ရွိေသာ သတင္းစာ အမည္မွာမူ ေရြးခ်ယ္ဆဲဟု ဆိုသည္။ ၄င္း သတင္းစာ အမည္ကို မၾကာမီ သတင္းစာ မ်ားမွ ေက်ညာမည္ဟုဆို၏။
စသည္ျဖင့္ ေရးသားေဖၚျပပါရွိလာသည္။ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ေပၚက သတင္းစာေတြမွာ မပါဘဲ အေ၀းက သတင္းစာ ၌ပါလာမွ အခ်ဳိ႕တဆင့္ စကား တဆင့္ၾကား၍ ျပန္႔ပြားသြားသည္။ သိလိုသူမ်ားက တနသၤာရီသတင္းစာကို မရမက ရွာေမးဖတ္ၾကသည္။ တနသၤာရီသတင္းစာမွလည္း ရန္ကုန္ိသု႔ မ်ား မ်ားမေရာက္လာ။ ေမာ္လၿမိဳင္၊ သထံု၊ အဆက္ရွိေသာ သူမ်ားႏွင့္ အသင္းသားမ်ားထံ၌သာ အမ်ားအားျဖင့္ ရရွိၾကပါသည္။ ထုိသတင္းစာ ကို က်မ ရရွိသည္မွာ ေမာ္လၿမိဳင္ ဗမာ့ေခတ္ သတင္းစာကိယ္စားလည္က ဗမာ့ေခတ္သတင္းစာတုိက္သို႔ တကူးတက ပို႔လိုက္၍ ရရွိျခင္း ျဖစ္ပါ သည္။ ကုိယ္စားလည္က ပို႔လိုက္ျခင္းမွာလည္း မမွန္သတင္းဟု ယူဆ ၿပီး တုိက္ရွင္ေဟာင္းႀကီးကို ၾကည္ညိဳသူ အထင္ႀကီးသူျဖစ္၍ မဟုတ္မမွန္ပါက အေရးယူရန္ တရားစြဲရန္ အႀကံေပး စာပင္ ပူးတြဲ ေရးပို႔လိုက္ပါေသးသည္။
၎ တနသၤာရီသတင္းစာက ေစ်းဦးေပါက္ ပါလာရာ၌ မူရင္း သတင္းမ်ားမွာ မွန္ကန္ေသာ္လည္း အယ္ဒီတာ ထုတ္ပစ္ျခင္း ဆုိသည္မွာ မမွန္ပါ၊ အယ္ဒီတာက သူ႔အလုိေလ်ာက္ အယ္ဒီတာ အခ်င္းခ်င္း အဆင္မေၿပ မႈေၾကာင့္ ႏႈတ္ထြက္သြားၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္။ သတင္းစာေခါင္းၾကီးပုိင္း အေပၚမွ ထုံးစံအတုိုင္း ထည့္ ေနက် စာရင္းကုိေတာ့ ကြာရွင္းၿပီးစကပင္ ၿဖဳတ္ခ်ထားလုိက္ၿပီး တာ၀န္ခံ အယ္ဒီတာ ေမာင္သန္းညြန္္႕ အမည္ကုိ သတင္းစာေက်ာဘက္၌ ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀သူ ဦးကုိေလးအမည္ႏွင္႔ ပူးတဲြ ထည့္ထား လ်က္ ရွိပါသည္။ အယ္ဒီတာေမာင္သန္းညြန္႔ ႏႈတ္ထြက္သြားေသာအခ်ိန္မွ သူ႕အမည္ ကုိ မထည္႔ဘဲ တားခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ မန္ေနဂ်ာထုတ္ပစ္ရ သည္မွာေတာ႔ သတင္းစာေတြမွာေက်ညာခ်က္ႏွင့္ ထုတ္ပစ္ ခဲ့ရျခင္းျဖစ္၍ ရွင္းေနျပီးသား ျဖစ္ပါသည္။
သို႕ရာတြင္ သူ႕လူဟူေသာသေဘာ ေသးႏုတ္သည့္ အျပဳအမူမ်ဳိးႏွင့္ ထုတ္ပစ္ျခင္း မဟုတ္ပါ။ စင္စစ္ အားျဖင့္ ထုတ္ျပစ္ရေသာ မန္ေနဂ်ာမွာ က်မ၏ ေမာင္ႏွစ္၀မ္းကဲြ ေတာ္စပ္ျပီး ၄င္းတုိ႕ေမာင္ႏွမသားခ်င္း တစုလုံး အား က်မက ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္ထားခဲ့သူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ မန္ေနဂ်ာ၏ တဘက္သတ္ မတရား အလုိေတာ္က်လုပ္၍ ကိစၥအရႈပ္တုိ႔ကုိဖုံးအုပ္ေပးခဲ့ျခင္း၊ ေငြေရး, ေၾကးေရးမ်ားကုိ တပါးကၽြန္သဘြယ္ ဖလွယ္ေပးခဲ့ျခင္း၊ သတင္းစာတိုက္ အလုပ္ႀကီးတခုလံုးကိုပင္ က်မနာမည္တိတ္တဆိတ္ျဖဳတ္ခ်၍ သူ႔အမည္ သြင္းေပးကာ မွ်ႏွင့္ စာခ်ဳပ္လိမ္မွာ ၾကံရာပါျပဳခဲ့ျခင္းစ ေသာ အျပစ္ႀကီးမ်ားေၾကာင့္ အျပစ္မ်ား လွသည့္ အေလ်ာက္ ထုတ္ပစ္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဤမွ် ေက်းဇူးျပဳထားခဲ့ေသာ အမအေပၚ၌ ေတာ္လွန္ျခင္း၊ ေက်းစြပ္ျခင္း၊ မေျဖာင့္မတရားျပဳျခင္းမ်ားက အထင္ အရွား ရွိေနသူျဖစ္ပါသည္။
မဟာေဗာဓိ တန္ေဆာင္းႀကီးကိစၥ ေနာက္ကိစၥတခုကလည္း ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ယင္ျပင္ရွိ မဟာေဗာဓိ တန္ေဆာင္း ႀကီးႏွင့္ ပတ္သက္ ၍ တီးတိုးစကားေပၚလာျပန္ပါသည္။ က်မေဆာက္လုပ္သည့္ အဆိုပါ တန္ေဆာင္းႀကီးမွာ ၿပီးစီး လွဳနီး ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ေရႊစာလံုးႀကီးမ်ားႏွင့္ အလွဴရွင္ နာမည္ေတြပင္ တတ္ဆင္ ၿပီးစီး ေနပါၿပီ။ အေသးစိတ္ မြမ္းမံ ခ်ယ္လွယ္ျခင္း၊ ဆင္းတုေတာ္မ်ား ေရႊခ်၍ ၿပီးေသာအခါ လာမည့္ တေပါင္း လဆန္း က်မ ေမြးလ ေမြးရက္ ေမြးေန႔ ႀကံဳေသာရက္မွာ ေရစက္ခ်ရန္ ရည္မွန္းထားၿပီးသား ျဖစ္ပါ သည္။
တန္ေဆာင္းႀကီး ေရစက္ခ်ရမွီ ကြာရွင္း ျပတ္စဲသြားၿပီျဖစ္၍ က်မတဦးတည္းသာ ေရစက္ခ် ရပါမည္။ ဤ တန္ေဆာင္းႀကီးကို ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းသည္မွာလည္း က်မေစတနာအရ၊ က်မ သံုးစြဲ ၀တ္ဆင္ေသာ စိန္ထည္ မ်ား ေရာင္းခ် ေရစက္ သြန္းလ်က္ စင္ၾကယ္ မြန္ျမတ္ေသာ ေစတနာ ႏွင့္ ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္း ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ တန္ေဆာင္းႀကီး ၿပီးစီးသည္အထိ က်မသာလွ်င္ ကုန္းေတာ္ေပၚသို႔ အၿမဲသြား၍ က်မ စိတ္ႀကိဳက္ ၾကည့္ရႈစီမံခဲ့ပါသည္။
က်မတဦးတည္းသာ မၾကာ ခဏလာ၍ တန္ေဆာင္းကို ႀကီးၾကပ္ ေဆာက္လုပ္သည္။ ေငြေရး၊ ေၾကးေရး ေပးစရာ ရွိလွ်င္လည္း က်မတဦးတည္းသာ နယ္သာလင္ ဘဏ္တိုက္၌ သီးသန္႔အပ္ထားေသာ အလွဴေငြ စာရင္းမွ ခ်က္လက္မွတ္မ်ားႏွင့္ အရစ္က် ေငြထုတ္၍ တာ၀န္ယူေပးေခ်လ်က္ ရွိပါသည္။ ထုိတန္ေဆာင္း ႀကီး အား တႏွစ္ၾကာမွ် ေမတၱာႏွင့္ စီမံတည္ေဆာက္ေပးေသာ ကန္ထရိုက္တာႀကီး ဦးနီကိုယ္တိုင္ အသိ ျဖစ္ပါ သည္။ ကန္ထရုိက္စံနစ္အရ အရစ္က် ဦးနီသို႔ ေပးေခ်ခဲ့သမွ် ေငြမ်ားသည္ မဟာေဗာဓိ တန္ေဆာင္း ႀကီး ၿပီးစီးသည္အထိ ေငြေပါင္းတသိန္းေက်ာ္ခဲ့ရာ က်မအမည္ႏွင့္ သီးသန္႔ထားေသာ နယ္သာလင္ ဘဏ္စာရင္း မွ ေငြမ်ားသာ ျဖစ္၍ ဦးနီသို႔ ေပးသမွ် ခ်က္လက္မွတ္မ်ားမွာလည္း က်မ အမည္ လက္မွတ္ ႏွင့္ခ်ညး္သာ ျဖစ္ပါသည္။ က်မထံတြင္ က်န္ရွိေနေသာ ခ်က္လက္မွတ္စာအုပ္၏ လက္ခံျဖတ္ပိုင္း မ်ားမွာလည္း အရစ္က်မ်ားႏွင့္တကြ ယေန႔အထိ ရွိေနပါသည္။ ဗမာ့ေခတ္ အလုပ္တုိက္မွ ဘဏ္ေငြ စာရင္း မ်ားႏွင့္ တျခားစီ ျဖစ္ပါသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ တေပါင္းလဆန္းတြင္ ေရစက္ ခ်ရာ၌ က်မတဦးတည္း ေရစက္ခ်ရမည္။ ကြာရွင္းၿပီး ၾက၍ ႏွစ္ေယာက္ေရစက္ခ်ရန္ မဟုတ္၍ ႏွစ္ေယာက္နာမည္ပါေသာ စာလံုးမ်ားကိုလည္း မလိုေတာ့ေသာေၾကာင့္ ေရစက္မခ်မွီ ႏွစ္ဦးနာမည္ကို ျဖဳတ္ခါ က်မတဦးတည္း အမည္ကိုသာလွ်င္ ျပဳျပင္ တပ္ဆင္ေပးရန္ စီမံ ရပါသည္။ ယခင္က ဗမာျပည္ အရပ္ရပ္၌ လွဴခဲ့တန္းခဲ့သမွ် ေရစက္ခ် ခဲ့သမွ်တို႔မွာ က်မပုိင္ ပစၥည္းေတြႏွင့္ က်မသေဘာက် လွဴခဲ့ေသာ္လည္း တသီးတျခား မခြဲပါ။ သူ႔ေစတနာပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ၊ ႏွစ္ဦးနာမည္ေတြႏွင့္ခ်ည္း ကမၺည္းဆိုင္းဘုတ္ တင္ထားခဲ့ပါသည္။ ေရစက္ခ်ၿပီးေသာ ကမၺည္း ဆိုင္းဘုတ္ ေဟာင္းမ်ား ကို ျဖဳတ္ခ် ျပင္ဆင္ျခင္း တခုမွ် မျပဳခဲ့ပါ။ ယခု မဟာေဗာဓိ တန္ေဆာင္းသစ္ႀကီးမွာေတာ့ ေရစက္ မခ်ရေသး၍ ကမၺည္းဆုိင္း ဘုတ္ကို ျပဳျပင္ေစျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
အျခား အေၾကာင္းတခုကလည္း သံသရာ၌ အလြန္အေရးႀကီးသည္ဟု ယူဆမိေသာ အေၾကာင္း တစ္ခု ရွိပါသည္။ က်မသည္ ဗုဒၶဘာသာ ပီပီသသ ျဖစ္ၾကေသာ ေဘးဘိုးမိဘတုိ႔မွ ဆင္းသက္လာ ခဲ့သူ ျဖစ္သည့္ အတိုင္း ဘာသာေရး ကိုင္းရိႈင္းရာ၌ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ တရားေတာ္ကို အထူးသက္၀င္ ယံုၾကည္ခဲ့သည္။ ပိဋကတ္ ကို ထံုးလိုေခ် ေရလိုေႏွာက္ခဲ့ေသာ ပိဋကတ္ေတာ္ အုပ္မိုင္းခိုင္း ၿမိဳ႕စား အတြင္း၀န္မင္းမွာ ေဘး ျဖစ္၍ ေတာင္ခြင္သာသနာပိုင္ ဆရာေတာ္မွာ ဘိုးျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ကို ငယ္စဥ္ ကပင္ ခြဲျခားသိလာသူ ျဖစ္သည့္အတုိင္း နိဗၺာန္မဂ္ဖိုလ္ကို ရည္မွန္းလ်က္ တတ္အားသမွ် စင္ၾကယ္ မြန္ျမတ္စြာ သံသရာကို ယံုၾကည္စြာႏွင့္ လွဴဒါန္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္ ပါသည္။ အပါယ္ငရသြားရမွာ ေၾကာက္ရြံ႕သည္။ နိဗၺာန္ မဂ္ဖိုလ္ မေရာက္မွီၾကားကလာတို႔မွာ သံသရာခရီးေရွာက္ရာတြင္ အပါယ္ငရဲသို႔ မ၀င္ရလို၊ အပါယ္ တံခါးပိတ္ လိုသည္။ တစတစ ျမင့္တက္၍ အရဟတၱ မဂ္ဖိုလ္လမ္းသို႔သာ ရည္မွန္းလာခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။
ငယ္စဥ္က ယေန႔အထိ မိမိျပဳခဲ့သမွ် တတ္အားသမွ်ေသာ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ စသည္တို႔ကို ၀ိပႆနာ တင္လ်က္ ျပန္လည္ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ခ်က္ျပဳေသာအခါလည္း နိဗၺာန္မရမွီ ဘ၀သံသရာ ခရီးတေလွ်ာက္ တြင္ က်င္လည္ရာ၌ အကုသိုလ္ေတြျပဳခဲ့သူတုိ႔ သြားၿမဲလမ္းသို႔ျဖင့္ ဦးေဆာက္ဂၽြမ္း ျပန္ က်ဆင္းရန္မရွိဟု ယံုၾကည္ မိသည္။ ဤဂၽြမ္းျပန္ က်ဆင္းရန္မရွိဟု ယံုၾကည္မိသည္။ ဤယံုၾကည္ခ်က္မွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အစစ္ အမွန္ တို႔၌ ျဖစ္ေပၚၿမဲေသာ ယံုၾကည္မႈသာလွ်င္ ျဖစ္ပါ သည္။ ငါးပါးသီလ စသည္တုိ႔ကို လံုၿခံဳစြာ ထိန္းႏိုင္သူ၊ ကံငါးပါးတို႔၌ က်ဴးလြန္ လြဲမွားမႈ မရွိခဲ့သူ၊ အကုသိုလ္ ဒုစရိုက္အလုပ္ ပါ ဏာတိပါတကံ အဒိႏၷဒါနကံ၊ မုသာ၀ါဒကံ စေသာ သူ႔အသက္သတ္ ျခင္း၊ သူ႔ဥစၥာခုိးျခင္း၊ မုသားစကားဆိုျခင္းတို႔ျဖင့္ မကင္း ေသာ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း မျပဳခဲ့ သူတို႔သည္ က်မလိုဘဲ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ တရားေတာ္ကို ယံုမွတ္ ကိုးကြယ္ သူမ်ား မွန္လွ်င္ ဤအတိုင္း သာ သံသရာ ခရီးတေလွ်ာက္မိမိသြားရမည့္လမ္းမွာ သာယာ ေျဖာင့္ျဖဴး ျခင္း ရွိလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ စိတ္ခ်ၾကမည္ မလြဲပါ။
သို႔ေၾကာင့္ ျပဳခဲ့ၿပီးေသာ ေရစက္ခ်ခဲ့ၿပီးေသာ အလွဴမ်ား၌ ျပင္ဆင္၍ မရေတာ့ေသာ္လည္း ယခု မဟာေဗာဓိ တန္ေဆာင္းေတာ္ သစ္ႀကီး ေရစက္ခ်ရာ၌ တလမ္းစီသြားရေတာ့မည့္ လူခ်င္း ျဖစ္ေၾကာင္း ယခုမွ ေကာင္းစြာ နားလည္ သိရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္လည္း ေရႏွင့္မီးကဲ့သို႔ ပူးတြဲမရ သည့္ သေဘာအတုိင္း ျဖစ္ေန ပါသည္။
ဗုဒၶဘာသာ ဆိုေသာ္လည္း အပရိကသာ အမည္ခံလ်က္ သက္ေမြး ၀မ္းေက်ာင္းကလည္း၊ အကုသိုလ္ႏွင့္ ရင္းႏွီးႀကီးျပင္းခဲ့ရေသာ အဆက္အႏြယ္ႏွင့္ အကုသိုလ္ ပတ္၀န္းက်င္မွ လူျဖစ္လာရသည္။ ငါးပါးသီလကိုမွ အလြတ္ မရ၊ ကံငါးပါးကို မေစာင့္စည္းႏိုင္၊ မရိုးမသား သူတပါးပစၥည္းလိမ္းေကာက္ခုိးယူျခင္း၊ ကိုယ့္ပစၥည္း ကို ျပန္ခုိးယူျခင္း၊ ေသရည္ ေသာက္ျခင္း၊ မုသားေျပာျခင္း၊ ကာေမသုျခင္းစေသာ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ကိုလည္း ယံုၾကည္ ေလးစားခဲ့သူ မဟုတ္၍ လြယ္လြယ္ႏွင့္ က်ဴးလြန္ခဲ့ၿပီး သံသရာခရီး၌ ႀကီးေလးေသာ အကုသိုလ္ ၀န္ထုပ္ ၀န္ပိုးႀကီးေတြ အေၾကြးေတြကို ထမ္းေဆာင္ ေပးေခ်ေနရဦးမည့္ လူတဦး တေယာက္အား ဘ၀တေလွ်ာက္မွာ အလွဴေရစက္ေၾကာင့္ ေရစက္ပါေနရဦးမွာ အထူးသျဖင့္ ေၾကာက္ရြံ႕ ထိတ္လန္႔ မိပါသည္။ က်မသည္ ဗုဒၶဘာသာပီပီ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္ကို သက္၀င္ ယံုၾကည္သူ ပီပီ ဤအခ်က္ကို ေလးေလးနက္နက္ ေၾကာက္ရြံ႕မိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သူေဌးသား ေလးေယာက္ ၏ သာဓက ကို သိရွိၾကလွ်င္ ဘုရားတဆူႏွင့္တဆူ ပြင့္ေတာ္မူသည့္အၾကား၌ ဆီပူအုိးမွ ဘြားကနဲ တႀကိမ္ သာေပၚ၍ -ဒု-သ-န-ေသာ-ဟု တခြန္းစီသာ ေအာ္ႏိုင္လ်က္ ျပန္ျမႇဳပ္သြားရသည္ဆိုေသာ က်မ္းဂန္ အေထာက္ အထားမွာ သူတပါး မယားေတြခ်ည္းလိုက္၍ ေပ်ာ္ပါးသာယာေနတတ္ေသာ သူ႔ေတာ္ သလင္းမ်ိဳး အတြက္ ရယ္စရာ ပံုျပင္တခုဟုသာ မွတ္ထင္ေနေစကာမူ အကုသိုလ္ က်ဴးလြန္ ဘို႔ ဟီရိၾသတၱပၸ တရား ေစာင့္စည္းသူတို႔မွာ သံသရာ၌ေပးဆပ္ရန္ ေၾကြးထုပ္ႀကီးကို ထမ္းပိုးေနရ သည္ဟု ျမင္ေနပါသည္။
ေအာက္လမ္းသြားအထူးခရီးသည္
သို႔ေၾကာင့္ ရွင္းရွင္းေရးရလွ်င္ အထက္သို႔ တက္မည့္သူႏွင့္ ေအာက္သို႔ ဆင္းမည့္သူဟူ၍ ခြဲျခား သတ္မွတ္ ထားလိုက္ၿပီး ေရစက္မခ်ရေသးေသာ မဟာေဗာဓိတန္ေဆာင္းမွ နာမည္ကို ျဖဳတ္ခ် ပစ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ရာ၊ တလမ္း သြားကို လိုလားသူ တခ်ိဳ႕က က်မကို ခေလးဆန္ဆန္လုုပ္သည္ဟု ထင္သည္၊ ေျပာၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ က်မအယူအဆက ခရီးတေလွ်ာက္၌ ေအာက္လမ္းသို႔ အထူး ခရီးသည္အျဖစ္ သြားမည့္ လူႏွင့္ ျပတ္ျပတ္ သားသား လမ္းခြဲျခားလုိက္ျခင္း၊ ေလးေလးနက္နက္ကို သက္၀င္ယံုၾကည္သူတဦးအျဖစ္ႏွင့္ ျပဳျပင္ လိုက္ရျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။
ဣတၲိယသိုက္ ကာမ ကန္ထရုိက္ ဆက္ရန္
.
ရန္ကုန္သတင္းစာမ်ားက ၀ိုင္း၀န္းညႇာတာလ်က္ သူ႔လို ပက္ပက္ စက္စက္ သူတပါး အရွက္ရ မည့္ အညႇီ အေဟာက္ သတင္းမ်ိဳးကို ေဖၚျပျခင္း မျပဳၾကဘဲ သတင္းကို ထိန္ခ်န္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားေပးၾကပါ သည္။ သို႔ေသာ္ အခ်င္းခ်င္းေတြ႕ရာမွာ ႀကိတ္၀ိုင္းဖြဲ႕၍ ပါးစပ္သတင္းႀကီးေနခ်ိန္မွာ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕မွ တနသၤာရီ သတင္းစာ ကေနၿပီး အစျပဳ၍ ေဖၚလိုက္ပါသည္။ သတင္းမွာေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေပၚမွာ သတင္းစာ တုိက္တတိုက္ က ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ တနသၤာရီသတင္းစာတိုက္ႏွင့္ ဆက္သြယ္ထားေသာ သတင္းေထာက္ မ်ားက ေပးပို႔လုိက္ေသာ သတင္း ျဖစ္သည္ဟု သိရပါသည္။ ရန္ကုန္ထုတ္ သတင္းစာတြင္ မထည့္ဘဲ ေမာ္လၿမိဳင္ ထုတ္ သတင္းစာတိုက္သို႔ နယ္လႊဲလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ထုိသတင္းအစကို ၁၉၆၀-ခု ေအာက္တိုဘာလ ၁၆ရက္ေန႔ထုတ္ တနသၤာရီသတင္းစာ မ်က္ႏွာဖံုး တြင္ စာလံုး မဲမဲႀကီးေတြ ေခါင္းစီးျပဳလ်က္ ပါရွိလာပါသည္။ ေခါင္းစီး စာသားမွာေတာ့ (ဗမာ့ေခတ္၏ နန္းတြင္း ေရး အကြဲ ဇာတ္လမ္း)ဟု တေၾကာင္းတပ္၍ ဒုတိယ ေခါင္းစီး စာလံုးမဲႀကီးမွာ (မိုးႀကိဳးႀကီး တို႔ ထြက္ေတာ္မူ တိုက္ကခြာ ဟု ပါရွိပါသည္။ ရန္ကနု္ အထူးသတင္းေထာက္ထံမွ ဆိုၿပီး အပို ေခါင္းစဥ္ စာလံုးမဲ ကေလးမ်ားႏွင့္ လည္း ဤသို႔ အဆစ္ပါလာေလေသးသည္။
သာဗိႏၵ ႏွင့္ ေဒၚျမညြန္႔တို႔ ကိစၥတြင္ ၀က္၀က္ကြဲေအာင္ ေရးသားခဲ့ေသာ ဗမာ့ေခတ္ သတင္းစာတုိက္ ပိုင္ရွင္ ဦးအုန္းခင္ ႏွင့္ ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး တို႔မွာ အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္မေျပသည့္အတြက္ လင္မယား ခ်င္း ကြာရွင္း ျပတ္စဲ လိုက္ၿပီဆို၏။
ယင္းေခါင္းစဥ္ စာလံုးမဲကေလးမ်ား ေအာက္မွ သူတို႔ ရရွိသမွ် သတင္းမ်ားကို ေအာက္ပါအတုိင္း ေဖၚျပ ထားပါသည္။
ထုိသို႔ လင္မယားကြာရွင္း ျပတ္စဲရာတြင္ ဗမာ့ေခတ္ သတင္းစာတုိက္ကို ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး ရရွိၿပီး ဦးအုန္းခင္ မွာ အိမ္ေပၚမွ ဆင္းေပးရသျဖင့္ သိမ္ျဖဴလမ္းရွိ မုိးႀကိဳးကုမၸဏီတြင္ သြားေရာက္ ေနထိုင္ သည္။ ဗမာ့ေခတ္ သတင္းစာ ကို ဒဂုန္ခင္ခင္ေလးက ရရွိလိုက္သည့္အတြက္ ဦးအုန္းခင္ တပည့္ ျဖစ္ေသာ အယ္ဒီတာႏွင့္ မန္ေနဂ်ာ တို႔ကို အလုပ္မွ ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး လူစားခန္႔ ၍ ဗမာ့ေခတ္ကို ဆက္လက္ ထုတ္ေ၀ေနသည္။
ဦးအုန္းခင္ ကလည္း အလုပ္ျဖဳတ္ခံရေသာ ၎၏တပည့္ေဟာင္းမ်ားႏွင့္ ျပန္လည္စုေပါင္းကာ သတင္းစာ တေစာင္ ထုတ္ေ၀ရန္ စီမံစိုင္းျပင္းေနၿပီျဖစ္ရာ မၾကာမီ ထုတ္ေ၀ႏိုင္ေတာ့မည္ ဆို၏။ ၄င္းတို႔ ထုတ္ေ၀ရန္ စိုင္းျပင္း လ်က္ရွိေသာ သတင္းစာ အမည္မွာမူ ေရြးခ်ယ္ဆဲဟု ဆိုသည္။ ၄င္း သတင္းစာ အမည္ကို မၾကာမီ သတင္းစာ မ်ားမွ ေက်ညာမည္ဟုဆို၏။
စသည္ျဖင့္ ေရးသားေဖၚျပပါရွိလာသည္။ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ေပၚက သတင္းစာေတြမွာ မပါဘဲ အေ၀းက သတင္းစာ ၌ပါလာမွ အခ်ဳိ႕တဆင့္ စကား တဆင့္ၾကား၍ ျပန္႔ပြားသြားသည္။ သိလိုသူမ်ားက တနသၤာရီသတင္းစာကို မရမက ရွာေမးဖတ္ၾကသည္။ တနသၤာရီသတင္းစာမွလည္း ရန္ကုန္ိသု႔ မ်ား မ်ားမေရာက္လာ။ ေမာ္လၿမိဳင္၊ သထံု၊ အဆက္ရွိေသာ သူမ်ားႏွင့္ အသင္းသားမ်ားထံ၌သာ အမ်ားအားျဖင့္ ရရွိၾကပါသည္။ ထုိသတင္းစာ ကို က်မ ရရွိသည္မွာ ေမာ္လၿမိဳင္ ဗမာ့ေခတ္ သတင္းစာကိယ္စားလည္က ဗမာ့ေခတ္သတင္းစာတုိက္သို႔ တကူးတက ပို႔လိုက္၍ ရရွိျခင္း ျဖစ္ပါ သည္။ ကုိယ္စားလည္က ပို႔လိုက္ျခင္းမွာလည္း မမွန္သတင္းဟု ယူဆ ၿပီး တုိက္ရွင္ေဟာင္းႀကီးကို ၾကည္ညိဳသူ အထင္ႀကီးသူျဖစ္၍ မဟုတ္မမွန္ပါက အေရးယူရန္ တရားစြဲရန္ အႀကံေပး စာပင္ ပူးတြဲ ေရးပို႔လိုက္ပါေသးသည္။
၎ တနသၤာရီသတင္းစာက ေစ်းဦးေပါက္ ပါလာရာ၌ မူရင္း သတင္းမ်ားမွာ မွန္ကန္ေသာ္လည္း အယ္ဒီတာ ထုတ္ပစ္ျခင္း ဆုိသည္မွာ မမွန္ပါ၊ အယ္ဒီတာက သူ႔အလုိေလ်ာက္ အယ္ဒီတာ အခ်င္းခ်င္း အဆင္မေၿပ မႈေၾကာင့္ ႏႈတ္ထြက္သြားၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္။ သတင္းစာေခါင္းၾကီးပုိင္း အေပၚမွ ထုံးစံအတုိုင္း ထည့္ ေနက် စာရင္းကုိေတာ့ ကြာရွင္းၿပီးစကပင္ ၿဖဳတ္ခ်ထားလုိက္ၿပီး တာ၀န္ခံ အယ္ဒီတာ ေမာင္သန္းညြန္္႕ အမည္ကုိ သတင္းစာေက်ာဘက္၌ ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀သူ ဦးကုိေလးအမည္ႏွင္႔ ပူးတဲြ ထည့္ထား လ်က္ ရွိပါသည္။ အယ္ဒီတာေမာင္သန္းညြန္႔ ႏႈတ္ထြက္သြားေသာအခ်ိန္မွ သူ႕အမည္ ကုိ မထည္႔ဘဲ တားခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ မန္ေနဂ်ာထုတ္ပစ္ရ သည္မွာေတာ႔ သတင္းစာေတြမွာေက်ညာခ်က္ႏွင့္ ထုတ္ပစ္ ခဲ့ရျခင္းျဖစ္၍ ရွင္းေနျပီးသား ျဖစ္ပါသည္။
သို႕ရာတြင္ သူ႕လူဟူေသာသေဘာ ေသးႏုတ္သည့္ အျပဳအမူမ်ဳိးႏွင့္ ထုတ္ပစ္ျခင္း မဟုတ္ပါ။ စင္စစ္ အားျဖင့္ ထုတ္ျပစ္ရေသာ မန္ေနဂ်ာမွာ က်မ၏ ေမာင္ႏွစ္၀မ္းကဲြ ေတာ္စပ္ျပီး ၄င္းတုိ႕ေမာင္ႏွမသားခ်င္း တစုလုံး အား က်မက ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္ထားခဲ့သူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ မန္ေနဂ်ာ၏ တဘက္သတ္ မတရား အလုိေတာ္က်လုပ္၍ ကိစၥအရႈပ္တုိ႔ကုိဖုံးအုပ္ေပးခဲ့ျခင္း၊ ေငြေရး, ေၾကးေရးမ်ားကုိ တပါးကၽြန္သဘြယ္ ဖလွယ္ေပးခဲ့ျခင္း၊ သတင္းစာတိုက္ အလုပ္ႀကီးတခုလံုးကိုပင္ က်မနာမည္တိတ္တဆိတ္ျဖဳတ္ခ်၍ သူ႔အမည္ သြင္းေပးကာ မွ်ႏွင့္ စာခ်ဳပ္လိမ္မွာ ၾကံရာပါျပဳခဲ့ျခင္းစ ေသာ အျပစ္ႀကီးမ်ားေၾကာင့္ အျပစ္မ်ား လွသည့္ အေလ်ာက္ ထုတ္ပစ္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဤမွ် ေက်းဇူးျပဳထားခဲ့ေသာ အမအေပၚ၌ ေတာ္လွန္ျခင္း၊ ေက်းစြပ္ျခင္း၊ မေျဖာင့္မတရားျပဳျခင္းမ်ားက အထင္ အရွား ရွိေနသူျဖစ္ပါသည္။
မဟာေဗာဓိ တန္ေဆာင္းႀကီးကိစၥ ေနာက္ကိစၥတခုကလည္း ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ယင္ျပင္ရွိ မဟာေဗာဓိ တန္ေဆာင္း ႀကီးႏွင့္ ပတ္သက္ ၍ တီးတိုးစကားေပၚလာျပန္ပါသည္။ က်မေဆာက္လုပ္သည့္ အဆိုပါ တန္ေဆာင္းႀကီးမွာ ၿပီးစီး လွဳနီး ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ေရႊစာလံုးႀကီးမ်ားႏွင့္ အလွဴရွင္ နာမည္ေတြပင္ တတ္ဆင္ ၿပီးစီး ေနပါၿပီ။ အေသးစိတ္ မြမ္းမံ ခ်ယ္လွယ္ျခင္း၊ ဆင္းတုေတာ္မ်ား ေရႊခ်၍ ၿပီးေသာအခါ လာမည့္ တေပါင္း လဆန္း က်မ ေမြးလ ေမြးရက္ ေမြးေန႔ ႀကံဳေသာရက္မွာ ေရစက္ခ်ရန္ ရည္မွန္းထားၿပီးသား ျဖစ္ပါ သည္။
တန္ေဆာင္းႀကီး ေရစက္ခ်ရမွီ ကြာရွင္း ျပတ္စဲသြားၿပီျဖစ္၍ က်မတဦးတည္းသာ ေရစက္ခ် ရပါမည္။ ဤ တန္ေဆာင္းႀကီးကို ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းသည္မွာလည္း က်မေစတနာအရ၊ က်မ သံုးစြဲ ၀တ္ဆင္ေသာ စိန္ထည္ မ်ား ေရာင္းခ် ေရစက္ သြန္းလ်က္ စင္ၾကယ္ မြန္ျမတ္ေသာ ေစတနာ ႏွင့္ ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္း ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ တန္ေဆာင္းႀကီး ၿပီးစီးသည္အထိ က်မသာလွ်င္ ကုန္းေတာ္ေပၚသို႔ အၿမဲသြား၍ က်မ စိတ္ႀကိဳက္ ၾကည့္ရႈစီမံခဲ့ပါသည္။
က်မတဦးတည္းသာ မၾကာ ခဏလာ၍ တန္ေဆာင္းကို ႀကီးၾကပ္ ေဆာက္လုပ္သည္။ ေငြေရး၊ ေၾကးေရး ေပးစရာ ရွိလွ်င္လည္း က်မတဦးတည္းသာ နယ္သာလင္ ဘဏ္တိုက္၌ သီးသန္႔အပ္ထားေသာ အလွဴေငြ စာရင္းမွ ခ်က္လက္မွတ္မ်ားႏွင့္ အရစ္က် ေငြထုတ္၍ တာ၀န္ယူေပးေခ်လ်က္ ရွိပါသည္။ ထုိတန္ေဆာင္း ႀကီး အား တႏွစ္ၾကာမွ် ေမတၱာႏွင့္ စီမံတည္ေဆာက္ေပးေသာ ကန္ထရိုက္တာႀကီး ဦးနီကိုယ္တိုင္ အသိ ျဖစ္ပါ သည္။ ကန္ထရုိက္စံနစ္အရ အရစ္က် ဦးနီသို႔ ေပးေခ်ခဲ့သမွ် ေငြမ်ားသည္ မဟာေဗာဓိ တန္ေဆာင္း ႀကီး ၿပီးစီးသည္အထိ ေငြေပါင္းတသိန္းေက်ာ္ခဲ့ရာ က်မအမည္ႏွင့္ သီးသန္႔ထားေသာ နယ္သာလင္ ဘဏ္စာရင္း မွ ေငြမ်ားသာ ျဖစ္၍ ဦးနီသို႔ ေပးသမွ် ခ်က္လက္မွတ္မ်ားမွာလည္း က်မ အမည္ လက္မွတ္ ႏွင့္ခ်ညး္သာ ျဖစ္ပါသည္။ က်မထံတြင္ က်န္ရွိေနေသာ ခ်က္လက္မွတ္စာအုပ္၏ လက္ခံျဖတ္ပိုင္း မ်ားမွာလည္း အရစ္က်မ်ားႏွင့္တကြ ယေန႔အထိ ရွိေနပါသည္။ ဗမာ့ေခတ္ အလုပ္တုိက္မွ ဘဏ္ေငြ စာရင္း မ်ားႏွင့္ တျခားစီ ျဖစ္ပါသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ တေပါင္းလဆန္းတြင္ ေရစက္ ခ်ရာ၌ က်မတဦးတည္း ေရစက္ခ်ရမည္။ ကြာရွင္းၿပီး ၾက၍ ႏွစ္ေယာက္ေရစက္ခ်ရန္ မဟုတ္၍ ႏွစ္ေယာက္နာမည္ပါေသာ စာလံုးမ်ားကိုလည္း မလိုေတာ့ေသာေၾကာင့္ ေရစက္မခ်မွီ ႏွစ္ဦးနာမည္ကို ျဖဳတ္ခါ က်မတဦးတည္း အမည္ကိုသာလွ်င္ ျပဳျပင္ တပ္ဆင္ေပးရန္ စီမံ ရပါသည္။ ယခင္က ဗမာျပည္ အရပ္ရပ္၌ လွဴခဲ့တန္းခဲ့သမွ် ေရစက္ခ် ခဲ့သမွ်တို႔မွာ က်မပုိင္ ပစၥည္းေတြႏွင့္ က်မသေဘာက် လွဴခဲ့ေသာ္လည္း တသီးတျခား မခြဲပါ။ သူ႔ေစတနာပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ၊ ႏွစ္ဦးနာမည္ေတြႏွင့္ခ်ည္း ကမၺည္းဆိုင္းဘုတ္ တင္ထားခဲ့ပါသည္။ ေရစက္ခ်ၿပီးေသာ ကမၺည္း ဆိုင္းဘုတ္ ေဟာင္းမ်ား ကို ျဖဳတ္ခ် ျပင္ဆင္ျခင္း တခုမွ် မျပဳခဲ့ပါ။ ယခု မဟာေဗာဓိ တန္ေဆာင္းသစ္ႀကီးမွာေတာ့ ေရစက္ မခ်ရေသး၍ ကမၺည္းဆုိင္း ဘုတ္ကို ျပဳျပင္ေစျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
အျခား အေၾကာင္းတခုကလည္း သံသရာ၌ အလြန္အေရးႀကီးသည္ဟု ယူဆမိေသာ အေၾကာင္း တစ္ခု ရွိပါသည္။ က်မသည္ ဗုဒၶဘာသာ ပီပီသသ ျဖစ္ၾကေသာ ေဘးဘိုးမိဘတုိ႔မွ ဆင္းသက္လာ ခဲ့သူ ျဖစ္သည့္ အတိုင္း ဘာသာေရး ကိုင္းရိႈင္းရာ၌ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ တရားေတာ္ကို အထူးသက္၀င္ ယံုၾကည္ခဲ့သည္။ ပိဋကတ္ ကို ထံုးလိုေခ် ေရလိုေႏွာက္ခဲ့ေသာ ပိဋကတ္ေတာ္ အုပ္မိုင္းခိုင္း ၿမိဳ႕စား အတြင္း၀န္မင္းမွာ ေဘး ျဖစ္၍ ေတာင္ခြင္သာသနာပိုင္ ဆရာေတာ္မွာ ဘိုးျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ကို ငယ္စဥ္ ကပင္ ခြဲျခားသိလာသူ ျဖစ္သည့္အတုိင္း နိဗၺာန္မဂ္ဖိုလ္ကို ရည္မွန္းလ်က္ တတ္အားသမွ် စင္ၾကယ္ မြန္ျမတ္စြာ သံသရာကို ယံုၾကည္စြာႏွင့္ လွဴဒါန္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္ ပါသည္။ အပါယ္ငရသြားရမွာ ေၾကာက္ရြံ႕သည္။ နိဗၺာန္ မဂ္ဖိုလ္ မေရာက္မွီၾကားကလာတို႔မွာ သံသရာခရီးေရွာက္ရာတြင္ အပါယ္ငရဲသို႔ မ၀င္ရလို၊ အပါယ္ တံခါးပိတ္ လိုသည္။ တစတစ ျမင့္တက္၍ အရဟတၱ မဂ္ဖိုလ္လမ္းသို႔သာ ရည္မွန္းလာခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။
ငယ္စဥ္က ယေန႔အထိ မိမိျပဳခဲ့သမွ် တတ္အားသမွ်ေသာ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ စသည္တို႔ကို ၀ိပႆနာ တင္လ်က္ ျပန္လည္ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ခ်က္ျပဳေသာအခါလည္း နိဗၺာန္မရမွီ ဘ၀သံသရာ ခရီးတေလွ်ာက္ တြင္ က်င္လည္ရာ၌ အကုသိုလ္ေတြျပဳခဲ့သူတုိ႔ သြားၿမဲလမ္းသို႔ျဖင့္ ဦးေဆာက္ဂၽြမ္း ျပန္ က်ဆင္းရန္မရွိဟု ယံုၾကည္ မိသည္။ ဤဂၽြမ္းျပန္ က်ဆင္းရန္မရွိဟု ယံုၾကည္မိသည္။ ဤယံုၾကည္ခ်က္မွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အစစ္ အမွန္ တို႔၌ ျဖစ္ေပၚၿမဲေသာ ယံုၾကည္မႈသာလွ်င္ ျဖစ္ပါ သည္။ ငါးပါးသီလ စသည္တုိ႔ကို လံုၿခံဳစြာ ထိန္းႏိုင္သူ၊ ကံငါးပါးတို႔၌ က်ဴးလြန္ လြဲမွားမႈ မရွိခဲ့သူ၊ အကုသိုလ္ ဒုစရိုက္အလုပ္ ပါ ဏာတိပါတကံ အဒိႏၷဒါနကံ၊ မုသာ၀ါဒကံ စေသာ သူ႔အသက္သတ္ ျခင္း၊ သူ႔ဥစၥာခုိးျခင္း၊ မုသားစကားဆိုျခင္းတို႔ျဖင့္ မကင္း ေသာ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း မျပဳခဲ့ သူတို႔သည္ က်မလိုဘဲ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ တရားေတာ္ကို ယံုမွတ္ ကိုးကြယ္ သူမ်ား မွန္လွ်င္ ဤအတိုင္း သာ သံသရာ ခရီးတေလွ်ာက္မိမိသြားရမည့္လမ္းမွာ သာယာ ေျဖာင့္ျဖဴး ျခင္း ရွိလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ စိတ္ခ်ၾကမည္ မလြဲပါ။
သို႔ေၾကာင့္ ျပဳခဲ့ၿပီးေသာ ေရစက္ခ်ခဲ့ၿပီးေသာ အလွဴမ်ား၌ ျပင္ဆင္၍ မရေတာ့ေသာ္လည္း ယခု မဟာေဗာဓိ တန္ေဆာင္းေတာ္ သစ္ႀကီး ေရစက္ခ်ရာ၌ တလမ္းစီသြားရေတာ့မည့္ လူခ်င္း ျဖစ္ေၾကာင္း ယခုမွ ေကာင္းစြာ နားလည္ သိရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္လည္း ေရႏွင့္မီးကဲ့သို႔ ပူးတြဲမရ သည့္ သေဘာအတုိင္း ျဖစ္ေန ပါသည္။
ဗုဒၶဘာသာ ဆိုေသာ္လည္း အပရိကသာ အမည္ခံလ်က္ သက္ေမြး ၀မ္းေက်ာင္းကလည္း၊ အကုသိုလ္ႏွင့္ ရင္းႏွီးႀကီးျပင္းခဲ့ရေသာ အဆက္အႏြယ္ႏွင့္ အကုသိုလ္ ပတ္၀န္းက်င္မွ လူျဖစ္လာရသည္။ ငါးပါးသီလကိုမွ အလြတ္ မရ၊ ကံငါးပါးကို မေစာင့္စည္းႏိုင္၊ မရိုးမသား သူတပါးပစၥည္းလိမ္းေကာက္ခုိးယူျခင္း၊ ကိုယ့္ပစၥည္း ကို ျပန္ခုိးယူျခင္း၊ ေသရည္ ေသာက္ျခင္း၊ မုသားေျပာျခင္း၊ ကာေမသုျခင္းစေသာ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ကိုလည္း ယံုၾကည္ ေလးစားခဲ့သူ မဟုတ္၍ လြယ္လြယ္ႏွင့္ က်ဴးလြန္ခဲ့ၿပီး သံသရာခရီး၌ ႀကီးေလးေသာ အကုသိုလ္ ၀န္ထုပ္ ၀န္ပိုးႀကီးေတြ အေၾကြးေတြကို ထမ္းေဆာင္ ေပးေခ်ေနရဦးမည့္ လူတဦး တေယာက္အား ဘ၀တေလွ်ာက္မွာ အလွဴေရစက္ေၾကာင့္ ေရစက္ပါေနရဦးမွာ အထူးသျဖင့္ ေၾကာက္ရြံ႕ ထိတ္လန္႔ မိပါသည္။ က်မသည္ ဗုဒၶဘာသာပီပီ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္ကို သက္၀င္ ယံုၾကည္သူ ပီပီ ဤအခ်က္ကို ေလးေလးနက္နက္ ေၾကာက္ရြံ႕မိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သူေဌးသား ေလးေယာက္ ၏ သာဓက ကို သိရွိၾကလွ်င္ ဘုရားတဆူႏွင့္တဆူ ပြင့္ေတာ္မူသည့္အၾကား၌ ဆီပူအုိးမွ ဘြားကနဲ တႀကိမ္ သာေပၚ၍ -ဒု-သ-န-ေသာ-ဟု တခြန္းစီသာ ေအာ္ႏိုင္လ်က္ ျပန္ျမႇဳပ္သြားရသည္ဆိုေသာ က်မ္းဂန္ အေထာက္ အထားမွာ သူတပါး မယားေတြခ်ည္းလိုက္၍ ေပ်ာ္ပါးသာယာေနတတ္ေသာ သူ႔ေတာ္ သလင္းမ်ိဳး အတြက္ ရယ္စရာ ပံုျပင္တခုဟုသာ မွတ္ထင္ေနေစကာမူ အကုသိုလ္ က်ဴးလြန္ ဘို႔ ဟီရိၾသတၱပၸ တရား ေစာင့္စည္းသူတို႔မွာ သံသရာ၌ေပးဆပ္ရန္ ေၾကြးထုပ္ႀကီးကို ထမ္းပိုးေနရ သည္ဟု ျမင္ေနပါသည္။
ေအာက္လမ္းသြားအထူးခရီးသည္
သို႔ေၾကာင့္ ရွင္းရွင္းေရးရလွ်င္ အထက္သို႔ တက္မည့္သူႏွင့္ ေအာက္သို႔ ဆင္းမည့္သူဟူ၍ ခြဲျခား သတ္မွတ္ ထားလိုက္ၿပီး ေရစက္မခ်ရေသးေသာ မဟာေဗာဓိတန္ေဆာင္းမွ နာမည္ကို ျဖဳတ္ခ် ပစ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ရာ၊ တလမ္း သြားကို လိုလားသူ တခ်ိဳ႕က က်မကို ခေလးဆန္ဆန္လုုပ္သည္ဟု ထင္သည္၊ ေျပာၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ က်မအယူအဆက ခရီးတေလွ်ာက္၌ ေအာက္လမ္းသို႔ အထူး ခရီးသည္အျဖစ္ သြားမည့္ လူႏွင့္ ျပတ္ျပတ္ သားသား လမ္းခြဲျခားလုိက္ျခင္း၊ ေလးေလးနက္နက္ကို သက္၀င္ယံုၾကည္သူတဦးအျဖစ္ႏွင့္ ျပဳျပင္ လိုက္ရျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။
ဣတၲိယသိုက္ ကာမ ကန္ထရုိက္ ဆက္ရန္
.
2 comments:
ဒဂုန္ခင္ခင္ေလးရ႔ဲ ဒီစာအုပ္ကုိ ဖတ္ရတာ အမုန္းမီးေတြ ဟပ္လိုက္တာ။
ဘာမွ ဗဟုသုတမရပဲ..အမုန္းေတြပဲ ေတြ႔ရတယ္ေနာ္။
I think not hate (အမုန္းမီး) but we can see author's real mind.
She showed her talent.
MN
Post a Comment