ခ်စ္ေသာ အဖိုး အတြက္ ဂုဏ္ယူစရာ

ဒီေန႕က်ေနာ္႔ ေဖေဖ နဲ႔ ေမေမ ရန္ကုန္က ျပန္လာတယ္ဗ်..၊ ခ်စ္ခ်စ္ႀကီး အတြက္ ပုဇြန္ဆီတဲ႔ (ပါရျပန္ၿပီ ခ်စ္ခ်စ္ႀကီးက) က်ေနာ္႔ အတြက္ ပခုကၠဴ အသင္း ေရႊရတု မဂၢဇင္း တဲ႔ က်ေနာ္႔ အတြက္ေတာ႔ တန္ဘိုး မျဖတ္ႏိုင္ေအာင္ ပါဘဲ က်ေနာ္ ခ်စ္တဲ႔ က်ေနာ္႕ အဖိုးအေၾကာင္း ေဆာင္းပါးေလး ပါတဲ႔ အတြက္ပါ.၊ ေနာက္ၿပီး က်ေနာ္ ေလးစားတဲ႔ က်ေနာ္႔ ဦးေလး ဦးထင္ေက်ာ္ အေၾကာင္းလည္း ေျပာခြင္႔ ရတဲ႔ အတြက္ပါ..၊ က်ေနာ္႕ အဖိုးကေတာ႔ အခုေဆာင္းပါးထဲမွာ ပါတဲ႔ အတိုင္းေပါ႔ေနာ္..၊ 

က်ေနာ္႔ ဦးေလး ကေတာ႔ ၈၈ အေရးအခင္း ကာလမွာ ျမန္မာျပည္ ရဲခ်ဳပ္ အျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ ေနပါတယ္..၊ အေရးအခင္း ႀကီး ျဖစ္လာေတာ႔ ျမန္မာ တျပည္လံုးမွာ ရွိတဲ႔ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ အားလံုးကို မွန္ကန္္ တဲ႔ ဘက္က ရပ္တည္ၾကပါလို႔ အမိန္႔ ေပးခဲ႔ပါတယ္..၊ အေရးအခင္း ၿပီးတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ေတာ႔ အၿငိမ္းစား ယူလိုက္ရပါတယ္.။ အဲဒါ က်ေနာ္ ဦးေလး  ပါ..။ 

က်ေနာ္႔ အဖိုး အေၾကာင္းကို က်ေနာ္ ဘေလာ႔ စ ေရးေရး ျခင္းဘဲ Label ေနရာမွာ My Grandpa ဆိုတဲ႔ နံမည္ နဲ႕ Post ၃ ခု တင္ခဲ႔ပါတယ္..က်ေနာ္ အခ်စ္ဆံုး အဖိုး ပါ...အသက္ ၈၄ ႏွစ္ မွာ ကြယ္လြန္ပါတယ္..။

 

ပခုကၠဴ သံမဏိပုလိပ္သပိတ္
(ျပည္သူ႕ခ်ဥ္ဖတ္မွသည္ျပည္သူ႕အခ်စ္ေတာ္သုိ႕)

(၁)
စာေရးသူသည္ ပခုကၠဴအသင္း(ရန္ကုန္)မဂၢဇင္းအမွတ္(၁)တြင္ ပခုကၠဴခ႐ိုင္ႏုိင္ငံေရးလႈပ္႐ွားမႈမ်ား ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ပခုကၠဴခ႐ုိင္ႏွင့္ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ပခုကၠဴခ႐ုိင္ ျပည္သူမ်ား၏ ဂ်ပန္ေခတ္ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္႐ွားမႈကုိ သမုိင္းမွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။

တကယ္ေတာ့ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ားကုိ ျမန္မာ့ေျမေပၚမွ အၿပီးအပုိင္ ေမာင္းထုတ္ႏုိင္ခဲ့ေသာ္လည္း ျပည္သူ တစ္ရပ္လံုးလုိလားေတာင့္တေသာ လြတ္လပ္ေရးကုိကားမရခဲ့။ ဂ်ပန္မ်ားေျပးေတာ့ ျဗိတိသွ် နယ္ခ်ဲ႕သမား တို႕က တစ္ေၾကာ့ျပန္လည္ ၀င္ေရာက္လာၿပီး စုိးမုိးခ်ယ္လွယ္ၾကျပန္သည္။

ထုိ႕ေၾကာင့္ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုးသည္ မၿပီးဆံုးေသးေသာ လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပဲြကုိ ဆက္လက္၍ ဇဲြနဘဲ ႀကီးစြာျဖင့္ ဆင္ႏဲႊၾကရျပန္သည္။
ျပန္လည္ေရာက္႐ွိလာၿပီး ခ်ယ္လွယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕ အစုိးရကုိ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုးက အံုႂကြ ဆန္႔က်င္ကာ တုိက္ပဲြပံုသ႑ာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးေဖာ္ေဆာင္ၿပီး တုိက္ပဲြ၀င္ခဲ့ၾကေလသည္။ ေနရာ အသီးသီးမွ လူတန္းစား အလႊာ အသီးသီးတုိ႔ စည္းလံုးညီညြတ္စြာျဖင့္ " ဒုိ႔ကုိ လံုး၀လြတ္လပ္ေရးေပး" ဟူေသာ ေတာင္းဆိုခ်က္ ကုိ လႊင့္ထူတုိက္ပဲြ၀င္ခဲ့ၾကသည္။

ထုိလႈပ္႐ွားမႈႀကီးတြင္ ျပည္သူတုိ႔ ဘယ္လုိမွ ထင္မွတ္မထားေသာ အျဖစ္တစ္ရပ္သည္ ျပည္သူ႕ ေ႐ွ႕ေမွာက္ တြင္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ေလသည္။

ထုိလႈပ္႐ွားမႈကား ၁၉၄၆-ခုႏွစ္တြင္ ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ "သံမဏိပုလိပ္သပိတ္" အေရးေတာ္ပံုႀကီးပင္ ျဖစ္၏။ ႏုိင္ငံႏွင့္ အ၀ွမ္းဆင္ႏဲႊခဲ့ေသာ သပိတ္၏ အမာခံအင္အားကား နယ္ခ်ဲ႕ လက္ကုိင္ဒုတ္မ်ားဟု ယူဆ ခံရေသာ ပုလိပ္မ်ားျဖစ္ပါ၏။ အမွန္အားျဖင့္ ကုိလုိနီေခတ္က ပုလိပ္ဆုိသည္မွာ (ယခုအေခၚအေ၀ၚ) နယ္ခ်ဲ႕သမား အလုိက် ျပည္သူတုိ႔ကုိ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေရးအတြက္ ခန္႔အပ္ထား သည့္ လက္နက္ကုိင္ တပ္ဖဲြ႕ ၀င္မ်ား ျဖစ္ေလသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုးက သူတုိ႔အား ႐ြံ႐ွာမုန္းတီးခဲ့ၾကသည္။ "ျပည္သူ႕ခ်ဥ္ဖတ္"မ်ား ျဖစ္ခဲ့ ေပသည္။
"ျပည္သူ႕ ခ်ဥ္ဖတ္"မ်ားက ျပည္သူတစ္ရပ္လံုးလုိလားေသာ "လံုး၀လြတ္လပ္ေရး"အတြက္ ျပည္သူ႕ ရင္ခြင္ကုိ ခုိလံႈၿပီး ျပည္သူ႕ဘက္မွ တုိက္ပဲြ၀င္လိုက္ေသာအခါ ျပည္သူတုိ႔၏ သေဘာထားမွာလည္း ေျပာင္းလဲ လာခဲ့သည္။ သူတုိ႔အား ခ်ဥ္ဖတ္မ်ားအျဖစ္မွသည္ အခ်စ္ေတာ္မ်ားအျဖစ္ ေႏြးေထြးစြာ ႀကိဳဆုိ လက္ခံ လုိက္ၾကေလေတာ့၏။
ဤသုိ႔ တစ္ႏုိင္ငံလံုး ဆင္ႏဲႊေသာ "သံမဏိပုလိပ္" အေရးေတာ္ပံုႀကီးတြင္ ပခုကၠဴခ႐ုိင္မွ ပုလိပ္တပ္ ဖဲြ႕၀င္မ်ား ကလည္း ေနာက္ခ်န္မေနဘဲ အျခားေသာ နယ္မ်ားနည္းတူ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ အျပည့္အ၀ ျဖင့္ ပူးေပါင္း ပါ၀င္ ဆင္ႏဲႊခဲ့ၾကသည္။

စာေရးသူသည္ ယခုပခုကၠဴအသင္း (ရန္ကုန္) (ေ႐ႊရတုအထိမ္းအမွတ္) မဂၢဇင္းတြင္ ထုိ "ပခုကၠဴခ႐ုိင္ သံမဏိ ပုလိပ္သပိတ္အေရးေတာ္ပံုႀကီး" ကုိ ကဗ်ည္းမွတ္တမ္းတင္မည္ျဖစ္ပါ၏။
ပုလိပ္ဆုိသည္မွာ အဂၤလိပ္အစုိးရက ျမန္မာျပည္သူမ်ားအား စိတ္တုိင္းက် ခ်ယ္လွယ္ႏုိင္ေရးအတြက္ သူတုိ႔၏ လက္ကုိင္ဒုတ္မ်ားအျဖစ္ ေၾကးစားခန္႔ထားျခင္း ခံရေသာ တပ္ဖဲြ႕၀င္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။
သုိ႔ပါလွ်က္ သူတုိ႔လက္ကုိင္ဒုတ္မ်ားဘ၀မွ တုိင္းခ်စ္ ျပည္ခ်စ္စိတ္၊ သူ႕ကၽြန္ မခံလုိစိတ္အျပည့္အ၀ ျဖင့္ ျပည္သူ တုိ႔ႏွင့္အတူ ပါ၀င္တုိက္ပါ၀င္လာသည္ကုိ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုးကလည္း လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ႀကိဳဆုိ ခဲ့ၾကသည္။

ပခုကၠဴခ႐ုိင္ပုလိပ္မ်ားအေနျဖင့္လည္း ရင္ေဘာင္တန္း-တန္းတူရည္တူ ပါ၀င္ဆင္ႏဲႊခဲ့၏။
    ပခုကၠဴပုလိပ္သပိတ္ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ေခါင္းေဆာင္ခဲ့သူမွာ ဦးအုန္းေမာင္( C.P.I ) ယခုေခတ္ အေခၚ ရဲအုပ္ႀကီး ျဖစ္သည္။ (ပခုကၠဴအသင္း(ရန္ကုန္) ယခုလက္႐ွိ နာယက အၿငိမ္းစား ရဲခ်ဳပ္ ဦးထင္ေက်ာ္၏ ဦးေလး၊ လက္႐ွိအသင္းဥကၠ႒ဦးတင္ေမာင္၀င္း၏ဇနီး ေဒါက္တာ ေဒၚသန္းေဌး၏ ဖခင္) ဦးအုန္းေမာင္က သပိတ္ေခါင္းေဆာင္ ဥကၠ႒ ျဖစ္၍ အတြင္းေရးမွဴးမွာ ဦးေအာင္သန္း (လက္နက္ ျပင္ဆရာ) ျဖစ္ၿပီး အမႈေဆာင္မ်ားမွာ
    ဦးစိန္ၾကည္ (လက္နက္ကုိင္ပုလိပ္ အဖဲြ႕) ယခု က်န္းမာေရးမွဴး(ၿငိမ္း)ပခုကၠဴ
    ဦးခင္ၾကဴး
    ဦးဗုိလ္နီ
    ဦးေအာင္စီ ဗုိလ္မွဴးႀကီး(ၿငိမ္း) ကြယ္လြန္
    ဦးညီေလး (တေရ)
    သပိတ္စခန္း တည္႐ွိရာမွာ ေ႐ႊကူဘုရားတန္ေဆာင္းျဖစ္သည္။

ၿမိဳ႕ဒင္-ၿမိဳ႕သာႏွင့္ ပုခန္းငယ္စခန္းမ်ားမွ ပုလိပ္မ်ားလည္း သပိတ္အတြင္း ပူးေပါင္းပါ၀င္ခဲ့သည္။
ပုလိပ္သပိတ္စခန္းအတြက္ စားေရး ေသာက္ေရးတုိ႔ကုိ ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္မွတာ၀န္ယူခဲ့၏။
ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖမ်ားႏွင့္ ၿမိဳ႕မေစ်းသူေစ်းသားမ်ားက သပိတ္တုိက္ပဲြကုိ ေထာက္ခံေသာအားျဖင့္ အစား အေသာက္ ေငြေၾကးမ်ား တစ္ခဲနက္ လွဴဒါန္းကူညီၾကသည္။
တစ္ခ်ိန္က ျပည္သူလူထု၏ ခ်ဥ္ဖတ္အျဖစ္ ခံယူခဲ့ရေသာ ပုလိပ္မ်ားကား သံမဏိသပိတ္ႀကီး ဆင္ႏဲႊ လုိက္ျခင္းျဖင့္ ျပည္သူလူထု၏ ေမတၱာကုိ ရ႐ွိခဲ့ၾကရသည္။
ျပည္သူ႕ခ်ဥ္ဖတ္ဘ၀မွ ျပည္သူ႕အခ်စ္ေတာ္ ျဖစ္လာခဲ့ေလသည္။

သံမဏိပုလိပ္သပိတ္မွသည္ အမႈထမ္းေပါင္းစံု အေထြေထြသပိတ္ႀကီးအထိ တုိးျမႇင့္လႈပ္႐ွားလုိက္ႏုိင္ ခဲ့ျခင္းျဖင့္ ျဗိတိသွ် နယ္ခ်ဲ႕သမားတုိ႔အား ႀကီးမားစြာ တုန္ လႈပ္ေခ်ာက္ျခား ေစခဲ့သည္ကေတာ့ သမုိင္း ျဖစ္ရပ္မွန္ ျဖစ္ေလသည္။

ဤ စည္းလံုးညီညြတ္ေသာ သပိတ္တုိက္ပဲြေၾကာင့္ ပုလိပ္လစာ ၆၀ က်ပ္မွ ၉၀က်ပ္ထိ တုိးတက္ ရ႐ွိခဲ့ၾကကာ၊ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕ အေနျဖင့္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရးကုိ ဥပကၡာမျပဳ ႏုိင္ေတာ့ေခ်။
၁၉၄၇-ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလတြင္မူ ပခုကၠဴခ႐ုိင္မွ ပုလိပ္အမႈထမ္းမ်ားအသင္း ညီလာခံက်င္းပၿပီး အခ်ိန္ ျပည့္တာ၀န္ခံေလးဦးကုိ ေ႐ြးခ်ယ္တာ၀န္ေပးခဲ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပခုကၠဴခ႐ုိင္သည္ ကုိလုိနီနယ္ခ်ဲ႕ လက္ေအာက္သူ႕ကၽြန္ဘ၀၌ တုိင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ သူ႕ကၽြန္ဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွ မ်ိဳးခ်စ္ လူငယ္မ်ားႏွင့္ အလႊာေပါင္းစံုမွ ျပည္သူ မ်ား လႈပ္႐ွားတိုက္ပဲြ၀င္သည့္အခါတုိင္း အျခားခ႐ုိင္ၿမိဳ႕နယ္မ်ားနည္းတူ ထက္သန္ေပါက္ေျမာက္စြာ ပါ၀င္ လႈပ္႐ွား ခဲ့သည္သာျဖစ္သည္။

ဤကုိလုိနီပုလိပ္မ်ားႏွင့္ ကုိလုိနီယႏၱယားမွ ၀န္ထမ္းမ်ား တုိင္းျပည္ႏွင့္အ၀ွမ္း ဆန္႔က်င္တုိက္ပဲြ၀င္ခဲ့ ရာတြင္ ပခုကၠဴခ႐ုိင္မွ ပုလိပ္မ်ားသည္လည္း တန္းတူရည္တူ တုိက္ပဲြ၀င္ခဲ့သည္မွာ စာေရးသူလုိ ပခုကၠဴသား တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ ဂုဏ္ယူပါ၏။

ထုိ႔ထက္ ဤသမုိင္း၀င္ လႈပ္႐ွားမႈႀကီးကုိ မသိမမွီ လုိက္ေသာမ်ိဳးဆက္သစ္ ပခုကၠဴသားသမီး လူငယ္ မ်ားကုိ သိ႐ွိေစလုိေသာ ဆႏၵျဖင့္ ဤေဆာင္းပါးကုိ ႀကိဳးစားျပဳစုတင္ျပရျခင္းလည္း ျဖစ္ပါ၏။
ပခုကၠဴခ႐ုိင္၏ သမုိင္း၀င္လြတ္လပ္ေရး လႈပ္႐ွားမႈတြင္ တုိက္ပဲြ၀င္ခဲ့သည္မ်ားေမွးမွိန္ ပေပ်ာက္ ကြယ္သြား မည္ကုိလည္း မလုိလားပါ။

မိမိတုိ႔ ယေန႔ရ႐ွိခံစားေနရေသာ လြတ္လပ္ေသာ ႏုိင္ငံသားဘ၀သည္ တစ္ခ်ိန္က မိမိတုိ႔၏ အမိ၊ အဖ၊ အဘုိး၊ အဘြားမ်ား၏ ကုိယ္က်ိဳးစြန္႔ တုိက္ပဲြ၀င္ခဲ့ျခင္းျဖင့္ ရ႐ွိခဲ့ေသာ အသီးအပြင့္မ်ားအျဖစ္ သိလာၾကရန္ ေစတနာထား၍ ဤေဆာင္းပါးကုိ ႀကိဳးပမ္းျပဳစု တင္ျပလုိက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
လြတ္လပ္ေရးတည္တန္႔ခုိင္ၿမဲပါေစ။

ရဲေဘာ္တင္ေ႐ႊ
ပခုကၠဴ အသင္း (ရန္ကုန္)
ေရႊရတုမဂၢဇင္း (၁၉၆ဝ-၂ဝ၁ဝ)