က်ေနာ္ လည္ခဲ႔ေသာ အိမ္ကေလးမ်ား (၁)

က်ေနာ္အားတဲ႔ အခ်ိန္ေလး ေတြမွာ တတ္ႏိုင္သေလာက္ အိမ္ (ဘေလာ႔) လည္ ထြက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား၊ အဲဒီမွာ အိမ္ပိုင္ရွင္ ေလးေတြရဲ႕ အမူအက်င္႔၊ စိတ္ဝင္စားမႈ႕ေလးေတြကို သတိထားမိပါတယ္..။

တခ်ဳိ႕အိမ္ေလးေတြမ်ား ဗ်ာ အိ္မ္ထဲ ဝင္လိုက္တာနဲ႔ ျမတ္စြာဘုရား ပံုေတာ္ ဟာ ေရာင္ျခည္ေတာ္ တဝင္းဝင္း နဲ႔ ၾကည္ညုိဘြယ္ရာေပါ႔ဗ်ာ..၊ ဆီပံုးေလး ၾကည္႕လိုက္ရင္လည္း ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္နဲ႔ ေရးထားတဲ႔ စာေလးေတြဟာ စိတ္ေက်နပ္စရာပါ..၊ ေႏြးေထြးမႈ႕ အျပည္႕နဲ႔ ေပါ႔..ကိုယ္ေတာင္ ခ်က္ျခင္းဘဲ ေရးခ်င္စိတ္ ေတြ ေပၚၿပီး လက္စြမ္းဝင္ျပလိုက္ရေသး..။

အိမ္ အတြင္းထဲ ေရာက္ေတာ႔ လည္း ဆံုးမစာေတြ... ဘုရားစာေတြ....တရားစာေတြနဲ႔....တရားေခြေလး ဖြင္႔ထားတာလည္း သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ဆိုေတာ႔.. က်ေနာ္လည္း ကိုယ္ကိုကိုယ္ တရားခ်ၿပီး..ငါဟာ အရည္မရ အဖတ္မရ ဘေလာ႔ ေထာင္ၿပီး ေလွ်ာက္ေရးေနမဲ႔ အစား ဘုရားစာေလးဖတ္ တရားေလး ထုိင္ၿပီး မေသခင္ ေကာင္းရာမြန္ရာ ေရာက္ေအာင္ ေလ႔က်င္႔ ဘို႔ က်ဳိးစားပါေတာ႔လား ဆိုၿပီး ..သံေဝဂ တရားေတြ အျပည္႔ နဲ႔ အိမ္ေလးထဲ က ေန ​ဝါေတာ္ ၄-၅ ဆယ္ရ ဖြားသီလ လို႕ ထြက္လာခဲ႔ တယ္ခင္ဗ်ား..။

တခ်ဳိ႕ အိမ္ေလး ေတြမွာေတာ႔ ဆီပံုး ေတြထဲမွာ ဆဲဆို ထားလိုက္တာဗ်ာ.. ငါ နဲ႔ ..ကိုင္ ကိုင္ ၿပီးေတာ႔ ၊ အျမင္ျခင္း မတူတာေတြကို ဆဲ ဆို ၿပီး ေျဖရွင္းလိုက္ၾကေတာ႔  ..ဖတ္လိုက္ ရတဲ႔ က်ေနာ္ ေတာင္ ငါ႔ မ်ားအဲဒီလို ကိုင္တုတ္လိုက္ရင္ ဒုကၡဟဲ႕ .. ဆိုၿပီး အသံမထြက္ရဲဘဲ တိတ္တိတ္ေလး လွဲ႔ ျပန္ခဲ႔ရတယ္.. ဒါေတာင္ စိတ္ထဲက ခပ္ေၾကာက္ေၾကာက္ဘဲ..အင္း...အင္တာနက္ ဆိုတာ ပညာသည္ ေတြ ေနက် တာတဲ႔ ..ေတာ္ၾကာ..ငါ႔ေနာက္က ေျခရာခံ လိုက္လာရင္ ဒုကၡ ဘဲဆိုၿပီး ေနာက္ဆံ တငင္ငင္နဲ႔ဗ်...။

တခ်ဳိ႕အိမ္ေလးေတြမွာ ၾကေတာ႔လည္း အိမ္ထဲ ဝင္လိုက္တာနဲ႔ တဝင္းဝင္း တေျပာင္ေျပာင္ မွိတ္လိုက္ လင္းလိုက္ ေတာ္ၾကာ ဟိုနားက ဟိုဟာေလး ျပဳတ္ၾကလာလိုက္..ဒါေလးက ရႈးကနဲ ျမည္ၿပီး ထြက္လာလိုက္ ဆိုေတာ႔ ေတာသားေလး က်ေနာ္႔ ခင္ဗ်ာ လန္႔ျဖန္႕ၿပီး ဟိုၾကည္႕ဒီၾကည္႕ နဲ႔ ပုန္းစရာ ရွာလိုက္ရေသး... မေတာ္လို႕မ်ား  ေပါက္ကြဲ ထြက္လာရင္ ဆိုၿပီး လန္႔ လန္႕ သြားတာဘဲဗ်ာ..။

တခ်ဳိ႕ ဘေလာ႔ မ်ားေတာ႔ လည္း ည ည ဆို တေယာက္ထဲ မဖတ္ရဲဘူးဗ်..၊ မ်က္ႏွာက်က္ေပၚက မွင္ စာေလးမ်ား ျဖတ္ခနဲ ခုန္ခ်လာေလ မလား၊ ဟို ေထာင္႔နားက လူမရွိတဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာ ေရွ႕က ကီးဘုတ္ ကရုိက္သံ ေတြမ်ား ထြက္ေနတာလား ဆိုၿပီး နားေလး တစြင္႔စြင္႔ ၾကက္သီးေလး တျဖန္းျဖန္းနဲ႔ ေၾကာက္ရတဲ႔ အရသာေလး ခံရတာ ေကာင္းပါဗ်ာ..ကိုႀကီး ေက်ာက္ ေရ တပုဒ္ ေလာက္..။

အင္းတခ်ိဳ႕ ေသာ ဘေလာ႔ မ်ားၾကေတာ႔လည္း အမေလး အဲတာ တကယ္ဘဲ ျဖစ္ခဲ႔ ေလသလား၊ ဟင္း..ဟင္း နင္တို႔ ေတာ္ေတာ္ ယုတ္မာ ၾကပါလား..ငါေဒါသျဖစ္လာၿပီေနာ္..၊ နင္တို႕ ရင္လည္း ေသၾက..ငါရင္လည္း အိုင္ယာလန္ ထီေပါက္လို႕ ႏိုင္ငံျခားကို အခုခ်က္ျခင္းေရာက္..ဆိုၿပီး အာေမဍိတ္္ သံေတြ ထြက္ရင္း ခ်စ္ညီမေရ..ဒီမွာ လာဖတ္စမ္း..ဒီလူႀကီးက ဒီလိုတဲ႔..၊ ခ်စ္ခ်စ္ႀကီး ဖတ္ၾကည္႔ အဲဒါ အမွန္ေတြဘဲ ဆိုၿပီး.. ကိုယ္တေယာက္ ထဲတင္ ေဒါသျဖစ္ရတာ အားမရလို႔ သူခိုးေသေဖာ္ညွိ.. ဆြဲ ေခၚၿပီး ဖတ္ခိုင္းရေသး..၊ ေကာင္းလိုက္တဲ႔ ျဖစ္ရပ္မွန္ ရာဇဝင္ေတြ.ေဖ်ာက္ဖ်က္ မရေသာ သမိုင္း သက္ေသမ်ား ေပါ႔ဗ်ာ...။

အဲဒီလို အိမ္မ်ဳိးၾကေတာ႔လည္း .. ပါးစပ္က တတြတ္တြတ္နဲ႔ ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ လုပ္ရက္လိုက္ၾကတာ ဆိုၿပီး..၊ ကိုယ္ တုိ႔ ဘ၀ေတြကို ကုိယ္ သနားလြန္း လို႔ ..ၾသ ဒို႕ေတြဟာ လက္ခုတ္ထဲက ေရ၊ က်ားသနား မွ ႏြားခ်မ္းသာရမဲ႔ သနားစရာ သတၱဝါ ေလးေတြ ပါလားဆိုၿပီး..သက္ျပင္း တခ်ခ်၊ အံတၾကိတ္ၾကိတ္ နဲ႔ အိမ္ထဲကေန ျပန္ထြက္လာရသဗ်..။

တခ်ဳိ႕ ေသာ အိမ္မ်ားမွာ ေတာ႔ဗ်ာ ..ခ်က္ထား၊ ျပဳတ္ထား လိုက္ၾကတာ..ေမႊးႀကိဳင္လို႔..က်ေနာ္႔မွာ သေရေတြ ၾကၿပီး.. ဗိုက္ကေလး ပြတ္လို႔..ျပန္ထြက္လာရတယ္...အဲဒီအခ်ိန္မွာ ထမင္းစားမယ္ ဆိုရင္ေတာ႔ က်ေနာ္႔ ခ်စ္သမီး မ်ား နာ ၿပီသာမွတ္ေတာ႔ဗ်ာ..၊ က်ေနာ္႔ ခ်စ္ညီမလည္း နားပူမခံႏိုင္ရင္ ထြက္သာ ေျပးေတာ႔..၊ က်ေနာ္ ကေတာ႔ သူ တို႔ ဘေလာ႔ အိမ္မ်ားမွာ ခ်က္သလို မစားရလို႔ ဆိုၿပီး တပူပူ တဆူဆူ နဲ႔ ..ထမင္းတလုပ္ ကို ေျဖာင္႔ေအာင္မစားရဘဲ တတြတ္တြတ္ နဲ႔ ရြတ္ေနေတာ႔ နားပူလာတဲ႔ ခ်စ္ညီမ ခမ်ာ ေဝးရာကို ေျပးရေတာ႔ တာေပါ႔..။

ကဲ..ဒါေတြ အားလံုးဟာ ဘေလာ႔ ေမာင္ႏွမမ်ား ကို ခ်စ္လို႔ ၾကည္စယ္ တာပါဗ်ာ..၊ သူ႕ ဟာနဲ႔ သူ သန္ရာသန္ရာေပါ႔..၊ အားလံုးဟာ ေတာ္ၾက ေကာင္းၾကပါတယ္..၊ ကိုယ္ ႏွစ္သက္ရာ၊ ကၽြမ္းက်င္ရာ ကို ကိုယ္ ဦးစားေပး ၾကတာေပါ႔ေလ...၊ ဘာမွ မသန္ေသာ၊ မကၽြမ္းက်င္ေသာ က်ေနာ္႔ မွာ ေတာ႔ ခ်စ္မိတ္ေဆြ မ်ား ရဲ႕ ဘေလာ႔ မ်ားကို ဖတ္ရႈ႕ေလ႔လာျခင္း အားျဖင္႔ တန္ဘိုးျဖတ္လို႔ မရတဲ႔ အသိအျမင္၊ ဗဟုသုတ ေတြ အမ်ားႀကီးရၿပီး ေက်းဇူးတင္ လို႔ မဆံုးပါဘူးခင္ဗ်ာ..။

က်ေနာ္ ခ်စ္ေသာ မိတ္ေဆြ ဘေလာ႔ဂါ မ်ားအတြက္

ဆရာႀကီး ဦးတင္မိုး ရဲ႕ကဗ်ာေလး ကို သတိရ ၿပီး  ဆရာ ရဲ႕ ကဗ်ာေလး နဲ႔ ဂုဏ္ျပဳလိုက္ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ..။ 

အလွကိုယ္စီ

ဖိုးလမင္းလည္း သူ႕အဆင္းႏွင့္ အလင္းႏွင့္။

မီးတိုင္ငယ္လည္း သူ႕အရြယ္ႏွင့္ အစြယ္ႏွင့္။

ပိေတာက္၀ါလည္း သူ႕အခါႏွင့္ နံ႕သာႏွင့္။

စံပယ္ဖူးလည္းသူ႕ ဂုဏ္ထူးႏွင့္ ငံုဖူးႏွင့္။

ျမစ္ျပင္နက္လည္း သူ႕သိုင္းကြက္ႏွင့္ လွိဳင္းယက္ႏွင့္။

စမ္းေခ်ာင္းေခြလည္း သူ႕ေခ်ာင္းေရႏွင့္ ေလာင္းေလွႏွင့္။

မည္သည့္အရာ မဆုိသာတည့္ သူ႕မွာကိုယ့္မွာ အလွသာတည့္။

သဘာ၀လွ်င္ အလွကိုယ္စီ စြမ္းရည္ကိုယ္င လက္ေဆာင္ငွ၏။

အလွ၀န္တို မညိဳညင္ႏွင့္။

၀န္တိုမႈသာ မလွရာ၏။

သူ႕ဂုဏ္ သူ႕သိ္ရ္ သူ႕အရွိန္ႏွင့္။

အခ်ိန္အခါ ေနရာေဒသ

ဌာနအေလ်ာက္အေရးေျမာက္သည္။

စြမ္းေပါက္ႏိုင္သူခ်ည္းသာတကား။

ဆရာ ဦးတင္မိုး ၏ စာေပဂုဏ္ေက်းဇူးကို အမွတ္ရလွ်က္

အမွန္ေတာ႔ က်ေနာ္ က ကိုယ္ပိုင္ ကဗ်ာေလးနဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ကို ဂုဏ္ျပဳ ခ်င္ပါတယ္ ဒါေပမဲ႔ အစြမ္းမရွိလို႔ ခြင္႔လႊတ္ပါဗ်ာ..။

ကဗ်ာေလး ရေအာင္ရွာေပးေသာ ခ်စ္ညီမ seeseinshin@gmail.com အားေက်းဇူးအထူးတင္ပါ၏။

 (က်ေနာ္ တကယ္ အိမ္လည္တာ နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ပို႕စ္ ေလးေရးမလိုဗ်..နိဒါန္းနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ သြားေတာ႔ ေနာက္ေန႔ မွဘဲ (၂) ဆက္ေရးေပးေတာ႔မယ္ေနာ္)
.