ငယ္ဘဝမ်ား(၈)ႏွင္႔ က်ေနာ္႔ ေက်ာင္းသားဘဝတစိတ္တပိုင္း (၁)

က်ေနာ္ တို႕ေက်ာင္းက အခုဆိုရင္ မႏၱေလးၿမိဳ႕မွာ နံမည္ အႀကီးဆံုး ျဖစ္ေနတဲ႔ အ.ထ.က (၁၆) ေပါ႔ဗ်ာ၊ က်ေနာ္တို႕ ေက်ာင္းတက္စဥ္ ကေတာ႔ အခုေလာက္ ၁၆ ေက်ာင္းရဲ႕ ဂုဏ္က်က္သေရ မႀကီးမားေသးပါဘူး၊ ဒါေပမဲ႔ စည္းကမ္းေတာ႔ နဲနဲႀကီးစ ျပဳေနၿပီထင္တယ္၊ က်ေနာ္တို႕ ၁၆ ေက်ာင္းက စည္းကမ္းေတြက ေက်ာင္းပ်က္မယ္ ဆိုရင္ ခြင္႔တိုင္ရမယ္႔ ကဒ္ရွိတယ္၊ အဲဒီထဲမွာ မိဘ (အုပ္ထိ္မ္းသူ) ရဲ႕လက္မွတ္ နမူနာ ပါတယ္၊ အဲဒီလက္မွတ္နဲ႕ ခြင္႔တိုင္ရတယ္၊ လက္မွတ္ မတူရင္ ေက်ာင္းလစ္တာ ေပါ႔ဗ်ာ။

က်ေနာ္႕ရဲ႕ ခြင္႔လက္မွတ္ ကေတာ႔ ရွယ္ပါဘဲ၊ မူရင္း လက္မွတ္ကိုက ေမေမ တို႕အစား က်ေနာ္ထိုးထားတဲ႕ လက္မွတ္ဆိုေတာ႔ ပူစရာ မလိုေတာ႔ဘူးေပါ႕၊ က်ေနာ္ ေဖေဖဆိုရင္ တခါတေလ သားသမီး ေတြ ဘယ္ႏွစ္တန္းေရာက္ေနလည္း ဆိုတာေတာင္ ျပန္စဥ္းစားယူေနရတာဆိုေတာ႔ ဘာျပသနာ မွမရွိဘူး၊ ေမေမ ဆိုရင္လည္း လက္မွတ္မထိုး ရရင္ အလုပ္ရႈတ္ေတာင္ သက္သာေသး ဆိုတဲ႔ အထဲကဘဲ ဟဲ..ဟဲ။ က်ေနာ္မွာ မူရင္း ေအာ္ရီဂ်င္နယ္ လက္မွတ္ ႀကီးရွိေနေတာ႔ ေက်ာင္းပ်က္ခ်င္တိုင္း ပ်က္ႏိုင္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ႔ က်ေနာ္႔ က မလိမ္တတ္ဘူး၊ က်ေနာ္ ေက်ာင္းပ်က္ ခ်င္ရင္ေတာ႔ ေမေမကို ေျပာျပလိုက္ရင္ရတယ္၊ ေနေကာင္း လည္း မတက္ခ်င္ရတယ္၊ ေနမေကာင္းလည္း တက္ခ်င္ရတယ္။ အခြင္႔အေရး အျပည္႔အဝ ရတယ္။ တခါတေလ အားလံုး ေက်ာင္းသြားၾကေတာ႔ ေမေမတေယာက္ထဲ အိမ္မွာ ပ်င္းေနေတာ႔ တေယာက္တေလ ဒီေန႔ေက်ာင္းမသြား ဘူးလို႕ ေျပာရင္ ေမေမ ေပ်ာ္ေနတာ (တကယ္ေျပာတာပါ မယံုမရွိနဲ႕)။

က်ေနာ္ ေက်ာင္းသက္တန္း မွာ ရုံးခန္းမွာ ၂ႀကိမ္ မိဘ ဝန္ခံလက္မွတ္ ထိုးရပါတယ္၊ ရုံးခန္းေရာက္တဲ႔ ပထမ ျပသနာက က်ေနာ္သူငယ္ခ်င္းက အျပင္သြားခ်င္တာ အဲဒါက်ေနာ္ ကို ထမင္းစားဆင္းတဲ႔ အခ်ိန္မွာ အေဖာ္ေခၚလို႔လိုက္သြားတာ၊ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ အမွီျပန္မေရာက္ေတာ႔ ရုံးခန္းေရာက္ေတာ႔တာေပါ႔။ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးနဲ႔ အတန္းပိုင္ဆရာမ နဲ႕စစ္ေဆးေမးျမန္းခန္းေပါ႔၊ က်ေနာ္ ကေတာ႔ ဘာမွေျဖစရာမရွိဘူး၊ သူငယ္ခ်င္း အေဖာ္ေခၚလို႔လိုက္တယ္ေပါ႔၊ အဲဒါနဲ႕ မိဘကိုယ္တိုင္ ဂတိ ဝန္ခံခ်က္ လက္မွတ္ထိုးရမယ္ ဆိုၿပီး မိဘေခၚခိုင္းပါတယ္၊ အဲဒီမွာ က်ေနာ္ စိတ္ညစ္သြားပါၿပီ၊ ကိုယ္ ရႈတ္ရႈတ္ရွက္ရွက္ လုပ္တာ ေမေမ လက္မွတ္ လိုက္ထိုးရရင္ဒုကၡေရာက္ေတာ႔ မွာဘဲဆိုၿပီး စိတ္ညစ္ သြားတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ မရပါဘူး ေမေမ လက္မွတ္လိုက္ထုိး ရတယ္။

ဒုတိယ အႀကိမ္ကေတာ႔ ရုပ္ရွင္ သြားၾကည္႕တာ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္နဲ႕ ရုပ္ရွင္က ရုံတင္ ေနာက္ဆံုးရက္ ဆိုေတာ႔ က်ေနာ္လည္း တအားၾကည္႔ခ်င္ေနေတာ႔ ေမေမကိုခြင္႔ေတာင္း ၿပီး သြားၾကည္႕တာပါ၊ က်ေနာ္ ေက်ာင္းပ်က္တာ ေမေမ သိတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ ေက်ာင္းကေတာ႔ ေက်ာင္းလစ္တာဘဲေပါ႔။ ေနာက္ေန႔ က်ေနာ္တို႔ ရုပ္ရွင္ၾကည္႔တာ ေက်ာင္းကသိသြားေတာ႔ ရုံးခန္းေခၚပါတယ္၊ ခံုရုံးတင္ စစ္ေဆးတယ္ေပါ႔ဗ်ာ၊ က်ေနာ္ ကေတာ႔ အမွန္အတုိင္းဘဲ ေမေမသိတယ္ေပါ႔၊ ေမေမ ေျပာၿပီးမွ သြားပါတယ္ေပါ႔၊ဒါေပမဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ကေတာ႔ သူ႔ ခ်စ္ခ်စ္အေဖာ္ေလးလည္း ပါေတာ႔ မရေတာ႔ဘူး၊ ေက်ာင္းထုတ္ခံ ရပါတယ္၊ က်ေနာ္ ကေတာ႕ last warning အျဖစ္ လက္မွတ္ထိုးရပါတယ္၊ က်ေနာ္ လည္းအဲဒီက စၿပီးနဲနဲ ေျခၿငိမ္ သြားတယ္။ ကိုယ္ နဲ႔ ၿပိဳင္မိုက္မဲ႔လူမွ မရွိေတာ႔တာကိုး။

အခုဆိုရင္ေတာ႔ က်ေနာ္တို႔ ၁၆ ေက်ာင္းက ခြင္႔လက္မွတ္နဲ႕ကို မရေတာ႔ဘူးလို႕ေျပာတယ္၊ လူႀကီးကိုယ္တိုင္ လိုက္ၿပီး ခြင္႔တိုင္ေပးရတယ္၊ သူငယ္တန္း ကေလးလည္း ဒီအတိုင္းဘဲ၊ မိဘေတြ အလုပ္ရႈတ္တာေပါ႔၊ ဒါေပမဲ႔  မိဘေတြ ကိုယ္တိုင္ ကအဲဒီလို႔ လုပ္ရတာကို ေက်နပ္၊ ဂုဏ္ယူေနတဲ႔ စိတ္ရွိတယ္၊ မလိုအပ္တဲ႔ စည္းကမ္း လိုက္နာတာဟာ လုပ္ပိုင္ခြင္႔ အလြဲသံုးစား လုပ္တာကို အားေပးရာ ေရာက္တယ္ ဆိုတာ သား၊ သမီးေဇာနဲ႔ ေမ႔ေနပံုရတယ္။

က်ေနာ္ တို႕ေခတ္က ေက်ာင္းေနရတဲ႔ပံုစံကို က်ေနာ္ေျပာျပရအုန္းမယ္၊ က်ေနာ္႔ ကိုေမေမက က်ေနာ္ ေက်ာင္းသိပ္ေနခ်င္လို႔ လိုက္အပ္ေပးေတာ႔ အသက္မျပည္႔လို႔လက္မခံဘူး၊ ေနာက္တႏွစ္မွ ေက်ာင္း စတက္ရတယ္၊  သူငယ္တန္းမွာ ၂ႏွစ္တက္ရတယ္၊ သူငယ္တန္းႀကီး၊ သူငယ္တန္းေလးေပါ႔၊ ၁တန္း၂တန္း ေရာက္ေတာ႔ က်ေနာ္႔ ေအာက္က အငယ္ေတြလည္း ေက်ာင္းစတက္ၾကၿပီ၊ စတက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ အငယ္ေတြ ကိုေမေမဘဲ ေက်ာင္းလိုက္အပ္ေပးသလား၊ သုိ႔မဟုတ္ က်ေနာ္ဘဲ ေက်ာင္းအပ္ေပးခဲ႔ရသလား ဆိုတာ သိပ္မမွတ္မိေတာ႔ဘူး။

၄တန္းေရာက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာ႔ က်ေနာ္ မွတ္မိသြားၿပီ၊ ဘာျဖစ္လို႔လည္း ဆိုေတာ႔ က်ေနာ္႔ ေအာက္အငယ္ ၂ေယာက္ေက်ာင္းအပ္တာ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ေက်ာင္းအပ္ေပးရေတာ႔ ေက်ာင္းဝင္ေၾကးက ၃ေယာက္စလံုးအတြက္ေပးလိုက္တယ္၊ တကယ္က ေမာင္ႏွမ ၃ေယာက္ ဆိုရင္ တေယာက္အတြက္ လြတ္ၿငိမ္း ခ်မ္းသာခြင္႔ ေပါ႔ဗ်ာ၊ ျဖတ္ပိုင္း ထဲမွာ ေရးထားတယ္၊ က်ေနာ္ ကလည္းကေလး ဆိုေတာ႔ ဘယ္သိပါ႕ မလည္း အားလံုးအတြက္ဒီအတိုင္းဘဲ ေပးျပစ္ခဲ႔တာေပါ႔။

ေမာင္ႏွမ ၃ ေယာက္စလံုး ဒီေက်ာင္းမွာရွိပါတယ္၊ တေယာက္အတြက္ေလွ်ာ႔ေပးပါတို႔ ဘာတို႔ ဘယ္ေျပာ တတ္ပါမလည္း၊ သိလည္း ဘယ္သိ ပါ႔မလည္း၊ ေနာက္ေတာ႔ မွ ေက်းဇူးရွင္မိဘ ႏွစ္ပါးကသိၿပီး ျပန္ေတာင္းခိုင္းတယ္ဗ်ာ၊ က်ေနာ္႔ စိတ္ညစ္ရတာေပါ႔၊ ဒါေၾကာင္႔ လည္းမွတ္မိေနတာေပါ႔၊ ေက်ာင္းအပ္ ေပးတာေတာင္ လြန္လွၿပီ၊ အခုေပးၿပီးသား ပိုက္ဆံျပန္ေတာင္းခိုင္းတာဆိုေတာ႔ က်ေနာ္မွာ တအား စိတ္ညစ္ရတာေပါ႔၊ ဒါေပမဲ႔ ရေအာင္ေတာ႔ ေတာင္းေပးခဲ႔ပါတယ္။

အဲဒါက်ေနာ္ ၄တန္းႏွစ္ကေနာ္၊ ကိုယ္႔ ေအာက္က အငယ္၂ေယာက္ကို ေက်ာင္းအပ္ေပးၿပီး ပိုသြားတဲ႔ ပိုက္ဆံေတာင္ ျပန္ရေအာင္ ေတာင္းေပး တတ္ေနၿပီ၊ ေမေမ တို႕ကေတာ႔ က်ေနာ္႔ တို႔ အတန္းပိုင္ ဆရာမေတြ ဘယ္သူေတြလည္း၊ က်ေနာ္တို႔ အေျခအေန ဘယ္လို႕လည္းဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ ေျပာျပမွသိရတာ၊ ေက်ာင္းကဆရာမ ဘယ္လို ေျပာလိုက္တယ္၊ report card ေပးလိုက္တယ္၊ လက္မွတ္ ထိုးေပးပါတို႔ ဘာတို႔ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ ကတဆင္႔ မိဘေတြ သိရတာပါ။ 

အခုေခတ္ကေလးေတြ ကေတာ႔ မိဘက အားလံုးကို လိုက္လုပ္ေပးရတယ္၊ စာေမးပြဲ ေျဖၿပီး ရတဲ႔ အမွတ္က စၿပီး၊ ေနာက္ဆံုး position ထိ မိဘေျပာမွ သား၊သမီးေတြကသိရတယ္၊ (မိဘဆရာပူးေပါင္း တာ နဲနဲ လြန္သြားတယ္ ထင္တယ္)ကိုယ္ ကုိယ္တိုင္လုပ္ထားတဲ႔ ၊ လုပ္ေနတဲ႔ အလုပ္ေတြကို ကိုယ္႔ထက္အရင္ မိဘေတြကတဆင္႔ ကိုယ္သိရတာကို လုပ္ရုိးလုပ္စဥ္ တခုအျဖစ္ သေဘာထားၾကတယ္၊ မိဘေတြေရာ ကေလးေတြကေရာ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကေရာေပါ႔ဗ်ာ၊ ေျပာရရင္ေတာ႔ ကေလးေတြမွာ လည္းအစြမ္းမရွိ ေတာ႔ဘူး၊ မိဘေတြကလည္း လုပ္ပိုင္ခြင္႔ေတြကို ေဘာင္ေက်ာ္ၿပီးလုပ္တယ္။

ဆရာ၊ ဆရာမေတြနဲ႕ မိဘေတြပူးေပါင္းၿပီး ကေလးေတြရဲ႕ အခြင္႔အေရးေတြကို ပိတ္ပင္တယ္လို႕ က်ေနာ္ ျမင္ပါတယ္၊ ေျပာရရင္ေတာ႔ အစြမ္းအစနဲေသာ ကေလးမ်ားအျဖစ္မိဘနဲ႔ဆရာ ပူးေပါင္းၿပီး လုပ္ကိုင္ေနၾက တယ္ေပါ႔။ ခင္ဗ်ားတုိ႔မ်ား အဆင္သင္႔ရင္ အထက ေက်ာင္းတေက်ာင္းရဲ႕ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္၊ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ ကိုနဲနဲေလာက္ ေလ႔လာၾကည္႔လိုက္ပါလား၊ အကုန္လံုးနားလည္ သြားလိမ္႔မယ္။

ကိုယ္႔ ကေလးထက္ အေရးႀကီးေသာ တန္ဘိုးရွိေသာအလုပ္ မရွိေတာ႔သလိုဘဲ အလုပ္ရႈတ္ ေနၾကတာေလ၊ ကေလးေတြက အဖိုးတန္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ အစြမ္းအစရွိေသာကေလးမ်ား၊ အနာဂတ္ကို ဦးေဆာင္ႏိုင္ေသာ ကေလးမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေရး က ပိုၿပီးအဖိုးတန္ပါတယ္။ အဲဒီ အတြက္ မိဘမ်ားနဲ႔ ဆရာမ်ား ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ သင္႔ပါတယ္။ ကိုယ္႔ ကေလးေတြကို လိုအပ္တာထက္ပိုမိုၿပီး ဂရုစိုက္ျခင္းအားျဖင္႔ ကေလးေတြမွာ အစြမ္းအစနဲသြားမယ္၊ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ မရွိေသာကေလးမ်ား၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်ရဲေသာ ကေလးမ်ား အျဖစ္ႀကီးပ်င္းလာၿပီး ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ ဟာ ပိုမိုၿပီး ပ်က္စီးသြားပါလိမ္႔မယ္။ ဒါကေတာ႔ က်ေနာ္႔ ထင္ျမင္ခ်က္ပါ။

က်ေနာ္ ဟိုတေလာက reader digest  magazine ထဲက ေဆာင္းပါးေလး တပုဒ္ ဖတ္လိုက္ရတယ္၊ ေဖေဖ နဲ႔ အတူတူဖတ္တာပါ၊ က်ေနာ္ အဂၤလိပ္စာက very poor ပါ (ဒါက ေၾကာ္ျငာ အၾကြားေလးေလ) ဟဲ...ဟဲ၊ အဲဒီ ေဆာင္းပါးေလးရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို က်ေနာ္ နဲနဲေလာက္ ရွင္းျပခ်င္တယ္။

ကေလးမ်ားကို ပ်င္းဖို႕(ၿငီးေငြ႕)ဖို႔ အခ်ိန္ေလး ေပးဖို႔ပါဘဲ၊ နဲနဲေလး နားရႈတ္သြားလားမသိဘူး၊ ကေလး ေတြက ပ်င္းေနေတာ႔ သူတို႕မွာ စဥ္းစားစရာ အခ်ိန္ေလးေတြရွိလာၿပီး၊ သူတို႔ စဥ္းစားတတ္လာမယ္၊ ေလ႔လာ စူးစမ္းလာမယ္၊ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ သူတို႕ရဲ႕ဆန္းသစ္ေသာ အသိဥာဏ္မ်ား၊ အေတြးအေခၚမ်ား၊ စူးစမ္း ေလ႔လာမႈ႕ မ်ားကို ရရွိႏိုင္မယ္ေပါ႔။ ကေလးမ်ား ေတြးေခၚစဥ္းစားဖို႕၊ ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕ဖို႔ အခ်ိန္ေတြကို ေပးမထားဘဲ အခိ်န္ကိုက္ time table မ်ားျပဳလုပ္ေပးထားတဲ႔ မိဘမ်ား အတြက္စဥ္းစားစရာပါ၊ ကိုယ္ရဲ႕ ကေလးကို သာမန္ ဘဲျဖစ္ေစခ်င္လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ........စဥ္းစားစရာေတြပါဘဲ။ က်ေနာ္ ေဆာင္းပါး ျပန္ရွာလို႕ရရင္ မူရင္းကိုတင္ထားေပးပါမယ္။

ဆက္ရန္
.