ငယ္ဘ၀မ်ား (၁)

အဖိုးအေၾကာင္း ေျပာေနရင္းနဲ႔ က်ေနာ္႔ ငယ္ဘ၀မ်ား (၁)အတြက္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ ရအုန္းမယ္ဗ်ာ၊ က်ေနာ္ အေမနဲ႔အေဖ ရျပီး ေတာ႔ က်ေနာ္႔ အေဖက ေက်ာင္းျပန္ တက္တယ္၊ မႏၱေလးတကၠသိုလ္မွာ ဘဲေပါ႔။

မိန္းမရလို႕ ညံသြားမွာစိုးရိမ္ျပီးစာေတြ အရမ္း က်က္တယ္တဲ႔ အဲဒီေတာ႔ second year-honour တန္း မွာ ပထမဆု ေရႊတံဆိပ္ ရခဲ႔သတဲ႔ ၊ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ မွ လာျခင္းမေကာင္းတဲ႔ က်ေနာ္ကေရာက္လာတယ္၊ တအိမ္လံုးစိတ္ညစ္သြားမွာေပါ႔။

ေမေမကေတာ႔ ၀င္ေငြမရွိတဲ႔ ေယာက္က်ားယူျပီး ေယာက္ခမ အိမ္ မွာ အလုပ္ေတြအကုန္လုပ္ျပီး ဆင္းရဲေနတဲ႔ အခ်ိန္ေရာက္လာတာကိုး ဒါေပမဲ႔ မိခင္စိတ္ဆိုေတာ႔ က်ေနာ္ကို လိုခ်င္မွာပါ၊ ေဖေဖကေတာ႔ က်ေနာ္ကိုမလိုခ်င္ဘူး ကေလးေမြးလာရင္ ကေလးက ငိုမယ္ စာက်က္ပ်က္မယ္ေပါ႔ဗ်ာ။

က်ေနာ္႔ေဒၚၾကီး ကေတာ႔ သူက ေဆးေက်ာင္းတက္ေနတာဆိုေတာ႔ ေမေမက ကေလးတဘက္နဲ႔ အလုပ္မကူႏုိင္ရင္ သူ ဒုကၡေရာက္မယ္ေပါ႔ဗ်ာ၊ အားလံုးက ကိုယ္႔အတြက္ကို တြက္ခ်က္ ျပီးေတာ႔ က်ေနာ္ကိုမလိုခ်င္ၾကတာေပါ႔။

က်ေနာ္အေမကလည္း အားလံုးကို သီးခံႏုိင္တယ္ ကိုယ္ေၾကာင္႔ရထားတဲ႔ ကေလးကိုမလိုခ်င္တဲ႔ က်ေနာ္အေဖကိုေတာ႔ စိတ္နာတယ္တဲ႔၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္၀န္ၾကီးနဲ႔ မလုပ္ႏိုင္မကိုင္ႏိုင္ေတာ႔ တဲ႔ေမေမကို မိဘအိမ္ျပန္ျပီး ေတာ႔ ကေလးေမြးခိုင္းၾကသတဲ႕။

က်ေနာ္အေမကလည္း ေမာင္၂ေယာက္၊ အကိုတေယာက္ နဲ႔ ဆိုေတာ႔ အိမ္ျပန္ရမွာ ရွက္တာေပါ႔၊ ဒါေပမဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း အေမရဲ႕အေဖ ဘဘ၀၀ၾကီး ကိုလာေခၚခိုင္းျပီးေတာ႔ လားရူိးကို ကေလးေမြးဘို႔ ျပန္သြားတယ္တဲ႔။

 ေမေမ အေဖဘဘၾကီးက ရခိုင္ၾကီးက တအားသေဘာေကာင္းတယ္၊ ေမေမ ကေျပာတာေတာ႔ သူအေဖနဲ႔ အတူ လာရႈိးကိုသြားတဲ႔ ရထားေပၚမွာ ဒီေယာက္က်ားနဲ႔ မေပါင္းေတာ႔ဘူးဆိုျပိးေတာ႔ ဆံုးျဖတ္ထား ျပီးသားတဲ႔ လားရႈိးမွာဘဲ ေနေတာ႔မယ္ ဆိုျပီး ဆံုးျဖတ္ထားတာတဲ့၊ တကယ္ကေတာ႕ က်ေနာ္ ေမေမ ကလည္းေခသူေတာ႕ မဟုတ္ပါဘူး။

ရုပ္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ေခ်ာတယ္၊ ျပီ:ေတာ႔ အရင္တုန္းက ABM အခု အထက ၁၃ ျဖစ္တဲ႔ အဂၤလိပ္ ေက်ာင္းထြက္၊ ABM ေက်ာင္းမွာေမေမနဲ႔ အတူတက္ခဲ႕တဲ႔ ေက်ာင္းေနဘက္ ေတြက ေျပာၾကတာေတာ႕ ေမေမက ေက်ာင္းမွာ Queen တဲ႔၊ ေနာက္ျပီး ေမေမရဲ႕ အေဖ ရခိုင္ဘဘၾကီး တို႔ကလည္း မႏၱေလး မွာ သူေဌးေတြလို႔ ေျပာတာဘဲ။


ဘဘၾကီၤးကလည္း ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ မွာ IA ေအာင္တဲ႔အထိ ေက်ာင္းတက္ ခဲ႔ေသးတယ္ (ဦးႏု တို႕ ဥိးသိန္းေဖျမင္႔ တို႕နဲ႔ တေဆာင္ထဲေပါ႕) ၊ ဒါေပမဲ႔ သူတို႔ ေခတ္ အခ်စ္ေရးျပသာနာ (ႏိုင္ငံေရးမဟုတ္) ေၾကာင္႕ ေက်ာင္းျပီး ဆံုးေအာင္ မတက္ေတာ႔ဘဲ အဂၤလိပ္ပိုင္ ဧရာ၀တီ သေဘာၤလိုင္းမွာ သေဘာၤ ကိုယ္စားလွယ္ ၀င္လုပ္ခဲ႔ပါတယ္၊ အဲဒီေခတ္က သေဘာၤကိုယ္စားလည္ဟာ လခ၁ေထာင္ေက်ာ္ ရပါတယ္။

အစားအေသာက္အတြက္လည္း India က ပို႕ေပးတဲ႔စားနပ္ရိကၡာ အေျခာက္ အျခမ္းေတြကို အဂၤလိပ္ လူမ်ဳိးအရာရွိေတြနဲ႔ အတူတူ ခံစားခြင္႔ရပါတယ္။

မိသားစုထမင္းစားတဲ႔ အခါ ကုလား လူမ်ဳိး စားပြဲထိုးေတြက အကုန္လုပ္ေပးပါတယ္၊ ေငြဇြန္းေငြခရင္း ေတြနဲ႕ စားရပါတယ္၊ ထမင္းစားခါနီး ရင္ ထမင္းပုဂံ ေတြကို ေရေႏြးနဲ႔ ျပဳတ္ျပီး မွ ေျခာက္ေအာင္ျပန္သုတ္ရပါတယ္၊ အဲဒီထမင္းပုဂံေတြ ပူေနမွ ထမင္းစားပါတယ္တဲ႔၊ ဒါကေမေမ ငယ္ငယ္က ေနခဲ႔တဲ႔ အဆင္႔အတန္းပါ။

ေမေမတို႔ေမာင္ႏုမ ၃ ေယာက္ကို မႏၱေလး ABM ကြန္႔ဘင္ ေက်ာင္းမွာ ထားခဲ႔ပါတယ္၊ တလတခါ ေမေမၾကီး ေဒၚသိန္းသိန္း တို႔ လာေတြ႕တဲ႕ အခါမွာ ယုူလာတဲ႔ မုန္႔ပံုးေတြ၊ အသီးအႏံု ေတြ၊ ဆီသြပ္ဗူး ေတြ ဟာ ဆရာဆရာမေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔အတူ စားတာေတာင္ ေနာက္တခါလာတဲ႔အထိ စားမကုန္ပါဘူးတဲ႔၊ က်ေနာ္တို႕ ငယ္ငယ္က ရွားရွားပါးပါး စားရတဲ႔အခါ မွာ ေမေမ က ျပန္ေျပာျပေလ႔ ရွိပါတယ္။


အဲဒီလို အေျခအေန နဲ႔ ေနလာခဲ႔ တဲ႔ ေမေမ တို႔မိသားစုဟာ က်ေနာ္ေမေမ ေယာက္က်ားေနာက္ လိုက္ေျပးတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ေတာ႔ ဘာမွမရွိေတာ႔ပါဘူး၊ သားသမီး ေတြက လုပ္ေကၽြးေနရ တဲ႔အခ်ိန္ေတြ ေရာက္ေနပါျပီ၊ က်ေနာ္ေမေမက BPI ျမန္မာေဆးပါးထုတ္လုပ္ေရးစက္ရုံ မွာအလုပ္၀င္ေနတဲ႔ အခ်ိန္ေရာက္ေနပါျပီ။

ေမေမတို႔မိသားစုဟာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အနားမွာ ရွိတဲ႔ စံရိပ္ျငိမ္ ဆိုတဲ႔ ရပ္ကြက္ကေလး ထဲမွာ အိမ္တလံုးငွားျပီး ေက်ာင္းသားေတြကို ထမင္းလခေပးေကၽြး ျပီး ေနရတဲ႔ အေျခအေနေရာက္သြားပါျပီ၊ က်ေနာ္ေမေမ ေယာက္က်ားယူုသြားျပီး တဲ႔ေနာက္မွာေတာ႔ တမိသားစုလံုး စိတ္ညစ္ျပီး ေမေမၾကီးက ကုန္သြယ္ေရးမွာ အလုပ္၀င္၊ ဘဘၾကီးက ေက်ာင္းဆရာ၀င္လုပ္ျပီး လားရႈိးျမိဳ႕ကိုမိသားစုလိုက္ ေျပာင္းသြားၾကပါတယ္။


လားရႈိးမွာ အဆိုေတာ္ ဂ်င္မီဂ်က္ (လားရႈိးသိန္းေအာင္) ရဲ႕အေဖနဲ႔ အတူတူေက်ာင္းဆရာ လုပ္ျပီး၊ ေမေမၾကီးနဲ႔ ေမေမ ေမာင္ဥိးဦးညီေလး တို႕ကကုန္သြယ္ေရးမွာအလုပ္၀င္ျပီး ေအးေအး ေဆးေဆး ေနေနၾကတာေပါ႕၊ ေမေမ ေရာက္သြားေတာ႔ အားလံုးကေႏြးေႏြးေထြးေထြး ၾကိဳဆိုၾကျပီး ဂရုစိုက္ ခဲ႔ၾကပါတယ္၊ ေမေမလည္းေပ်ာ္ေန တာေပါ႔။


ေနာက္ေမြးခါနိး ၂လေလာက္ေနမွ ေဖေဖကျပန္ေခၚခိုင္းတယ္၊ ဘဘၾကီး ကအဲဒီၾကမွ လားရႈိးလိုက္ျပီး ျပန္လာေခၚတယ္၊ ေမေမလည္းျပန္ပါသြားတာေပါ႔၊ ဟိုေရာက္ေတာ႔ ဘဘၾကီးက ေမေမကိုပုန္းခိုင္းထားျပီး ေဖေဖျပန္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေခၚလို႔မရခဲ့ဘူးလို႕ ေျပာေတာ႔ ေဖေဖၾကီး ငိုင္ၾကသြားတာေပါ႔ ၊ ေမေမဘ၀ရဲ႕ ရွားရွားပါးပါး ပ်ားရည္စက္ေတြေပါ႔။


က်န္တဲ႕ အခ်ိန္ေတြမွာေတာ႔ ေမေမဟာ တအိမ္လံုးစာခ်က္ရတယ္၊ အ၀တ္ေတြေလွ်ာ္ရတယ္၊ ေမေမ အ၀တ္ေလွ်ာ္ တဲ႔ ေရဘံုဘိုင္က က်ေနာ္တို႕ေနတဲ့ service quarter နားေလးမွာေပါ႕ ျခံစီးရုိးနားေလးက ေနာက္ တံခါးေပါက္နားေလးမွာ၊ က်ေနာ္ ဦးေလးအလပ္ (ဦးဦးညီေလးနဲ႕) က်ေနာ္႕ဦးေလးအငယ္ ေမေမ ေမာင္အငယ္ဆံုး ဦးဦးတြတ္တြတ္ (ပန္းခ်ီတြတ္တြတ္/ ကဲသာ) တို႕က မန္းေလး လာရင္ သူတို႕သူငယ္ခ်င္း (နဂါးေဒၚဦး သမီး ခင္ခ်ဳိဦး (ကိုျမင္႔ေအာင္))တို႔ အဖြဲ႕ ေတြ နဲ႔ အတူလာ လမ္းေပၚကေန ရပ္ၾကည္႔ျပီး တရက္ၾကေတာ႔ ေမေမအ၀တ္ေလွ်ာ္တဲ႔ အနားလာျပီး ပုန္းၾကီးကိုေမွာက္သြားတာတဲ႔။

က်ေနာ္ေတာ႔ ဒါေတြကို နားေထာင္ရတာနဲ႔ ကိုအရမ္း၀မ္းနဲတာဘဲ။ ေမေမကုိလည္း အားမရဘူး ဘာလို႕မ်ားမိသားစုကို စြန္႔ခြာျပီး ေယာက္က်ားယူ ရလည္းေပါ႔၊ က်ေနာ္သာဆိုရင္ မိသားစုကို ဒီလိုမ်ဳိး ဘယ္ေတာ႔မွ မစြန္႔ခြာဘူးလို႕ ထင္မိ ပါတယ္၊

.