Thursday, September 11, 2014

အခ်စ္ဆံုး အဖိုး နဲ႕ ရွမ္းေဆးေတာ္ႀကီး တခြက္

ေရႊစင္ဦး ေဖ႕စ္ဘြတ္ခ္ စသံုး ကထဲက ေစတနာ အျပည္႕ နဲ႕ တင္ၾက တဲ႕  ျမန္မာ႕ရိုးရာ နဲ႕ တျခား ရုိးရာ ေဆးနည္းေပါင္းစံု ကို ေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္ မွာ ေတြ႕ ရတဲ႕ အျပင္ ေဆးျမည္းတို လို႕ ေခၚတဲ႕ ဘယ္ေဆးက်မ္း ထဲ မွာ မွ မပါတဲ႕ ေဆး နည္း ေတြ လည္းေတြ႕ရပါတယ္။

အဖိုး နဲ႕ ခမည္းခမက္ ေတာ္တဲ႕ ရွမ္းအဖိုး ရဲ႕ ပြဲေတြ႕ရွမ္းေဆးေတာ္ႀကီး ကို လဲ သတိရ သြား ပါတယ္၊ က်ေနာ္႕ အဖိုးဟာ အသက္၈၆ ႏွစ္ မွာ ဆံုးသြားေပမဲ႕ မဆံုး ခင္ လပိုင္း ေလာက္ မွာဘဲ က်န္းမာေရး ေတာ္ေတာ္ဆိုးသြားတာပါ၊  က်န္တဲ႕ အခ်ိန္ေတြမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး က်န္းမာေရးေကာင္း ပါတယ္၊ အသက္ ၈၀ ေက်ာ္ထိ မႏၱေလး လာလိုက္ ရန္ကုန္သြားလိုက္ လုပ္ေန ပါ တယ္၊  ေနာက္ဆံုး  ရွမ္းေဆးေတာ္ႀကီး နဲ႕ ေတြ႕ မွ ဘဲ ဘယ္မွ မသြားရေတာ႔ဘဲ ရန္ကုန္ က အေဒၚ အႀကီးဆံုး ရဲ႕ အိမ္မွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္ က်သြားပါေတာ႔တယ္၊ အဲဒီ အေၾကာင္းေလး ကို အမွတ္ရ လို႕ နဲနဲေလး ေရးပါမယ္။

ဘဘႀကီး ဟာ မႏၱေလး မွာ ေနရတာ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ပါတယ္၊ သူ႕  ေျမးေတြ အမ်ား ႀကီး ရွိတဲ႕ အျပင္ သား၊ သမီး သံုးေယာက္ က လည္း မႏၱေလး မွာ ဘဲ ရွိေတာ႔ မန္းေလး မွာ ဘဲ ေနခ်င္ ပါ တယ္၊  သတ္သတ္လြတ္ သမား ျဖစ္တဲ႕ အတြက္ က်ေနာ္႕ ခ်စ္ေမ ရဲ႕ လက္ရာ အေကာင္း စား ေလး ေတြ အျပင္ တျခား သမီး မ်ား က လည္း ေကာင္းႏိုး ရာရာ ေလး ေတြ ပို႕ေပး ၾကေတာ႔ အစားအေသာက္ ကလည္း အေတာ္ အဆင္ေျပ ပါတယ္။

က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ အိမ္ေရွ႕ ေဂြးေတာက္ရုံႀကီး က ႏုထြတ္ေန တဲ႕ ေဂြးေတာက္ ရြက္ ႏုႏု  ေလး ေတြ နဲ႕ လမ္းထိပ္ အေၾကာ္ဆိုင္ က ပူပူေႏြးေႏြး ဘယာေၾကာ္ မ်ား ကို ေရာေၾကာ္ ထား တဲ႕ ေဂြးေတာက္ရြက္ ဘယာေၾကာ္ခ်က္၊ ပဲနီေလး နဲ႕ ၾကာဇံ ပူပူေႏြးေႏြးေလး၊ အခုလို မိုးရာသီ ဆို မႈိ နဲ႕ ကန္ဇြန္း ရြက္ေၾကာ္ ခ်က္၊ အင္ဥေၾကာ္ေလး နဲ႕ အျမဲတမ္း မပါ မျဖစ္တဲ႕ ၾကက္သြန္ နီ - ေျမပဲေၾကာ္ က တခြက္၊ စားေတာ္ပဲျပဳတ္- ၾကက္သြန္နီေလး နဲ႕သုပ္၊ ခရမ္းသီး ႏွပ္ ကေလး တို႕ အာလူး ခ်က္ တို႕လို ဟင္းေလး ေတြ ဟာ ဘဘႀကီး ႀကိဳက္တဲ႕ ဟင္းေလး ေတြပါ။

ေျမးေတြ က လည္း အဖိုး ဘုရားစာ ဆိုခိုင္း တဲ႕ အခ်ိန္မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးႀကီး ဆိုၾကတဲ႕ အတြက္ ဘဘႀကီး ဟာ အလြန္ ဝမ္းသာပါတယ္၊ ရန္ကုန္ အိမ္ က ေျမးသံုးေယာက္ ကေတာ႔ ငယ္စဥ္ အခါ က လြဲလို႕ အဲဒီ အခ်ိန္မွာေတာ႔ သူတို႕ အလုပ္ နဲ႕ သူတို႕ မအား လို႕ ဘုရားစာ ဆိုဖို႕ စိတ္ကူး ၾက မယ္ မထင္ပါဘူး၊  အစား အေသာက္ က လည္း မႏၱေလးအိမ္ ေလာက္ေတာ႔ အဆင္ေျပမယ္ မထင္ ပါဘူး၊  တသက္လံုး စား လာတဲ႕ ေမေမ ခ်က္တဲ႕ ပူပူေႏြးေႏြး လက္ ရာေတြ ဟာ တေယာက္ ၿပီး တေယာက္ ေျပာင္းေန တဲ႕ အိမ္အလုပ္သမကေလး ေတြ ခ်က္တာ နဲ႕ တျခား စီ ျဖစ္ မွာ ေသခ်ာ ပါတယ္။

အက်ယ္ခ်ဳပ္ က်သြားတဲ႕ က်ေနာ္႕ အဖိုး အတြက္ စိတ္မေကာင္း သလို ရွမ္းေဆးေတာ္ႀကီး ကို ကိုယ္႕ ေရာဂါ နဲ႕ တည္႕ မတည္႕ မသိ ဘဲ ေသာက္လိုက္မိ တဲ႕ အဖိုး နဲ႕ တိုက္လိုက္ တဲ႕ ရွမ္းအဖိုး ကို လည္း အဲဒီအခ်ိန္ က စိတ္တို မိ ပါတယ္၊ ဘဘႀကီး သက္သာ သြားတဲ႕ အခ်ိန္ မွာေတာ႔ အဲဒီေန႕ က ျမင္ကြင္း ေတြ ကို ျမင္ေရာင္ ၿပီး ၿပံဳးခ်င္ပါတယ္။

က်ေနာ္ အဖိုး ဟာ က်န္းမာေရးေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္၊ ေရာဂါအႀကီးအက်ယ္ လည္း မရွိတဲ႕ အတြက္ မႏၱေလး မွာ ေဆးရုံ ေဆးခန္း နဲ႕ ေဝးေဝး ေနရပါတယ္၊ ရန္ကုန္အိမ္ မွာ လည္း အေဒၚ လုပ္သူ ကိုယ္တိုင္ လိုအပ္တာ ကုသ ေပးေနေတာ႔ ေနမေကာင္း ျဖစ္တာ မရွိသေလာက္ ဘဲ ဆို ပါေတာ႔၊ အဲလို ေနတဲ႕ အခ်ိန္မွာ ဘဘႀကီး ဟာ ရွမ္း အဖိုး နဲ႕ အဖိုးအိုျခင္း စကားေျပာၾကေတာ႔ ရွမ္းအဖိုး က သူ က်န္းမာေရးေကာင္းတာ ဟာ သူ ကိုယ္တိုင္ ေဖာ္စပ္တဲ႕ ရွမ္းေဆးေတာ္ ႀကီး ေၾကာင္႕ ျဖစ္ တယ္ လို႕ ေျပာပါတယ္၊ ရွမ္းေဆးေတာ္ႀကီး ရဲ႕ ေကာင္းခန္း ေတြ ကို အမ်ားႀကီး ေျပာပါတယ္၊ အဲဒီ အခ်ိန္ ကထဲက ဘဘႀကီး ဟာ သူ႕ရွမ္းေဆးႀကီး ကို ေသာက္ ခ်င္ လို႕ မ်က္စျပစ္ေန ပါတယ္။

တေန႕ေတာ႔  ေနလို႕ ထိုင္လို႕ သိပ္မေကာင္းေၾကာင္း  ေျပာလာပါတယ္၊ ရွမ္းအဖိုး ကလည္း သူ႕ ရဲ႕ ရွမ္းေဆးေတာ္ႀကီး တိုက္ ဖို႕ အခ်ိန္တန္ၿပီ လို႕ ယူဆၿပီး ရွမ္းေဆး တခြက္ တိုက္ လိုက္ ပါတယ္၊ ေနာက္ေန႕ မနက္ မွာ ဆီးေတြ ဝမ္းေတြ မွန္ၿပီး  ေနေကာင္းသြား မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာ ပါတယ္၊ ဘဘႀကီး လည္း သူ ေသာက္ခ်င္တဲ႕ ရွမ္းေဆးႀကီး ေသာက္ရ တဲ႕ အတြက္ ဝမ္းသာၿပီး အိပ္ သြားပါတယ္၊ ေနာက္ေန႕ မနက္ မွာေတာ႔ အထက္မတက္ ေအာက္မက် နဲ႕ မအီ မလည္ ေဝဒနာ ႀကီး ကို ခံစားေနရပါၿပီ။

 ေဝဒနာ သိပ္မခံစား ဖူးတဲ႕ ဘဘႀကီး ဟာ အဲဒီ မအီမလည္ ႀကီး ဒဏ္ကို မခံႏိုင္ေတာ႔ ပါဘူး၊ ေဟ႔ ငါ႔ ကို ေဆးရုံပို႕ၾကေတာ႔ ငါ မခံႏိုင္ေတာ႔ ဘူး၊ ေဟ႔ ေရႊစင္ဦး လာအုန္း၊ ဒီ ရွမ္းေဆးေတာ္ ႀကီး ကို မေသာက္နဲ႕ေနာ္ သိပ္ ခံရဆိုးတယ္၊ ေမာ္ေမာ္ လာအုန္း ဒီ ရွမ္းေဆးေတာ္ႀကီး ကို  ဘယ္ေတာ ႔မွ မေသာက္ နဲ႕ ဆိုၿပီး တေယာက္ၿပီး တေယာက္ ေတြ႕ တဲ႕ သူ ကို အမွာေတာ္ ပါးေန ပါတယ္၊က်ေနာ္ တို႕ လည္း ေဆးရုံ တင္ဖို႕ရာ ေဝဒနာ ျပစရာ အႀကီး အက်ယ္ ကလည္း မရွိ ေဆးခန္းေလာက္သြား ရင္ မရဘူးလား ဘဘႀကီး ရယ္ ဆိုေတာ႔ မရဘူး၊ မရဘူး ငါ႔ ေဝဒနာ က ေဆးရုံသြား မွ သက္သာ မွာ ေဟ႔ ေမာင္ဝမ္းေမာင္ လာအုန္း ရွမ္းေဆးေတာ္ ႀကီး ကို ဘယ္ေတာ႔ မွ မေသာက္ နဲ႕ ဆိုၿပီး  ေျပာေနပါတယ္။

မနီးမေဝး က ၾကည္႕ေနတဲ႕ ရွမ္းအဖိုး ရဲ႕ မ်က္ႏွာေလး ဟာ ဘဘႀကီး ရဲ႕ အမွာေတာ္ နဲ႕ ေဝဒနာ ေတြ ကို ၾကည္႕ၿပီး တစထက္ တစ ေသးငယ္ လာလိုက္ တာ ဇီးရြက္ေလာက္ ဘဲ က်န္ ပါေတာ႔ တယ္၊  မအီမလည္ ခံစားခ်က္ေတြ ေၾကာင္႕ ဘဘႀကီး လည္း ေဆးရုံ တက္လိုက္ ရ သလို ဘဘႀကီး တခုခု ျဖစ္သြားမွာ ေၾကာက္လြန္းလို႕ ရွမ္းအဖိုး ခမ်ာလည္း စိတ္ပူသြား တာ ေနစရာ ေတာင္ မရွိေတာ႔ပါဘူး။

ဘယ္ေဆးဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ စြမ္းၾက မွာ ျဖစ္သလို ေပးတဲ႕ သူကလည္း ေစတနာ အျပည္႕ နဲ႕ ေပးၾက မွာ ပါဘဲ ၊ ေရာဂါ အေၾကာင္း၊ ေဆးအေၾကာင္း ေသခ်ာ မသိဘဲနဲ႕ ဘယ္ေဆးမွ အလြယ္တကူ မေသာက္သင္႔ ပါဘူး ဆိုတာ သိလိုက္ရပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ႔  ဒီသတင္း ေတြ ကို ၾကားသြားတဲ႕ ရန္ကုန္ က သမီး ဆရာဝန္မ ေဒၚ ႀကီး က ေဖေဖ အသက္ႀကီးၿပီ၊ စိတ္ မခ် ႏိုင္ေတာ႔ ဘူး၊ ေတြ႕ခ်င္တဲ႕ သား၊သမီး ေျမးေတြ ရန္ကုန္ လာေတြ႕ ၾက ဆိုၿပီး ဘဘႀကီး ရဲ႕ ခရီး သြားလာခြင္႔ ေတြ ကို ဗီတိုအာဏာ နဲ႕ ပိတ္ခ် လိုက္ ပါေတာ႔  တယ္၊ က်ေနာ္ တို႕ ေျမး တသိုက္၊ မႏၱေလး အိမ္ႀကီး နဲ႕ ဘဘႀကီး ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ႕ ေတြ ဟာ ထာဝရ ကြဲကြာ သြားပါၿပီ၊ ေျမးေတြ တေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ ရန္ကုန္ေရာက္ တဲ႕ အခိုက္ မွာ မထိမ္းသိမ္းႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ ဘဘႀကီး ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ ေနတတ္သလို လာမယ္ ဆို တဲ႕ ေန႕မွာလည္း လမ္းထိပ္ ထိ ထြက္ႀကိဳ ေနရေလာက္ေအာင္ အထီးက်န္ ဆန္ေန ရွာပါ တယ္၊ ျပန္ မယ္ ဆို လည္း မ်က္ႏွာ မေကာင္းေတာ႔ ပါဘူး။

အခုအခ်ိန္မွာ ျပန္စဥ္းစားမိရင္ ဘဘႀကီး ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး ေန႕မ်ားအတြက္ အလြန္ စိတ္ မေကာင္း ျဖစ္ မိပါတယ္၊ အားလံုး ဘဲ အသက္ႀကီး သြားၾကတဲ႕ အခ်ိန္မွာ  ေတာ္ရာ နဲ႕ ေပ်ာ္ရာ မွာ သားသမီး၊ ေျမးျမစ္ အစံု အလင္ နဲ႕ ေနရ ပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ ေတာင္းေပးပါတယ္။

ေက်းဇူးတင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး

1.လသာည ၊ 2.ကိုဆိုဆီ၊ 3.ကိုေဇာ္၊ 4.ကိုေအာင္ခင္ျမင္႔ (ပ်ဴႏိုင္ငံ)၊ 5.စနိုးေလး(ႏွင္းနဲ႕မာယာ)၊ 6.ကိုမ်စ္ (ျမစ္က်ဳိးအင္း)၊7.ေမာင္ဘၾကိဳင္(ခ်ဥ္ေပါင္ျခံ)၊8.အင္ဂ်င္းသန္႔၊ 9.မေက၊ 10ကိုဧရာ နဲ႕ မသီတာ။

(သႀကီး နဲ႕ အမတင္႔ တို႕ တက္ဂ္ လုပ္ထားတဲ႕ အတြက္ ပိုစ္႔ ေလးကို ဘေလာဂ္ မွာ ပါ တခါထဲ တင္လိုက္ပါၿပီ တက္ဂ္ လုပ္မဲ႕စာရင္းေလး ကို ေရးေပးထားပါတယ္၊ အဆင္မေျပ လို႕ မေရးအားရင္ေတာ႔ အသျပာ ငါးေထာင္ သာ အသင္႔ေဆာင္ထားပါေလာ)
https://www.facebook.com/shwe.zin1 (ေရႊစင္ဦး ရဲ႕ ဖဘ အိမ္လိပ္စာ)
.

5 comments:

Aunty Tint said...

ညီမရဲ႕ေတာင္းဆုေလးအတိုင္း ျပည့္ပါေစလို႔ ထပ္ဆင့္ ဆုေတာင္းေပးခဲ့တယ္... ေလာေလာဆယ္ တီတင့္ရဲ႕ ဖဘဖြင့္မရလို႔ ဖဘမွာတင္တဲ့ စေတးတပ္ေလးေတြကို သြားၿပီး အားေပးလို႔ရေသးဘူးေနာ္... ဘေလာ့အတြက္ အခ်ိန္ပိုေပးလို႔ရတာေပါ့ေလ... :)

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

ရွမ္းေဆးေတာ္ႀကီးက ေကာင္းမဲ့ပုုံဘဲေနာ္အမ။ စမ္းေသာက္လုုိက္ခ်င္တယ္။ မအီမလည္ဆုုိတာ ဘယ္လုုိ အရသာႀကီးလဲ သိခ်င္လုုိ႔။ း)

အသက္ႀကီးတဲ့သူေတြကိုု ကုုိယ္တုုိင္ အသက္ႀကီးလာမွ စာနာတတ္တာပါ။ ငယ္ရြယ္စဥ္ကေတာ့ သိဖုုိ႔ အေတာ္ခက္ပါတယ္။
အခုုနဲနဲ အသက္ရလုုိ႔ သိလာတယ္ဆုုိေပမဲ့ သူတုုိ႔ ဆႏၵကိုု လုုိက္ေလ်ာဖုုိ႔ဆုုိျပန္ေတာ့လဲ ခဲယဥ္းျပန္တတ္ေသးတာ မဟုုတ္လား။

ကိုုယ္တုုိင္ေရးစာေတြ မ်ားမ်ားေရးပါ အမေရႊစင္။ ဘကုုန္းရြာႀကီးကုုိ စိမ္းကား မသြားပါနဲ႔။

Anonymous said...

Pls, I want read more Myanmar stories. This blog is nice one. Nowadays, a lot of people are using facebook and communicate each other. But, I am not using facebook and more prefer blog . Reading from blog is suitable with slow internet connection. So, please publish new post

Anonymous said...

ေရးထားတာေတာင္ ၾကာလွၿပီ ေက်းဇူးပါ ဘေလာ့ က မသုံးျဖစ္ဘူးျဖစ္ေနလိုပါ။

ေရႊစင္ဦး

ngee said...

Thank you Ma shwezin .
I really felt that I read Ah May Mar's writing.

Thank you again.