ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး ၏ ကၽြန္းဦးတည္ သံလွ်က္ခုံ အပိုင္း (၄)

စာေရးသူ တုိ႔ အာနႏၵာဘုရားမွ သဗၺညဳဘုရား၊ ကန္ေတာ့ပလႅင္ဘုရား၊ ဘူးဘုရားမ်ားသုိ႔ ဖူးၾကၿပီး လမ္းစဥ္ တစ္ေလွ်ာက္ ႐ွိ ဘုရားမ်ားကုိေတာ့ အခ်ိန္လု၍ ကားေပၚကသာ လွမ္းေမွ်ာ္လက္အုပ္ခ်ီၾကရသည္။ ျမင္းကပါ မွ ျမေစတီဘုရား၊ ဂူေျပာက္ႀကီးဘုရားတုိ႔ကုိ ဖူးၿပီး မႏုဟာဘုရား၊ အပယ္ရတနာ ဘုရားမ်ားမွ တစ္ဆင့္ သီရိ ပစၥယာအရပ္႐ွိ ေလာကနႏၵာဘုရားဆိပ္သုိ႔ ေရာက္ၾကပါသည္။
ေလာကနႏၵာ ဘုရား ေနရာသည္ ပုဂံေခတ္ေကာင္းခ်ိန္က အလြန္သာယာ စည္ကားလွေသာ သေဘၤာဆိပ္၊ ေလွကူးတုိ႔ ဆိပ္ႀကီး တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ သီဟုိဠ္ကၽြန္းႏွင့္ အိႏၵိယျပည္တုိ႔က မၾကာခဏ လာၾကေသာ ႐ြက္ ေလွႀကီးမ်ား၊ ကတၱဴလြန္းၾကင္ ႐ြက္သေဘၤာႀကီးမ်ားကုိ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း တစ္ေထာင္ေက်ာ္က ပံုသ႑ာန္၊ ဟန္အခ်ိဳးအစားအတုိင္း ျပန္လည္ေတြးဆ ၾကည့္ၾကရမည္ဆုိလွ်င္ မ်ားစြာ စိတ္၀င္စား ႏုိင္မည္ျဖစ္ပါသည္။

စာေရးသူတုိ႔ ေလာကနႏၵာဘုရား ေျခရင္း႐ွိျမစ္ဘက္ မ်က္ႏွာျပဳထားေသာ သြပ္မုိးဇရပ္ကေလးတြင္ လာ တုိင္း နားခုိေနက်၊ ပါလာေသာ စားစရာမ်ား စားေနက်။ အမ်ားအားျဖင့္ ေညာင္ဦးေစ်းထဲက မုန္႔တီသုပ္၀ ယ္လာၿပီး စားေနက်ေနရာျဖစ္ပါသည္။

ႏွစ္ေပါင္း ေလး၊ ငါးဆယ္ၾကာလွ်င္ ျမစ္ေၾကာင္းေျပာင္း၍ ကမ္းၿပိဳသြားျခင္း၊ သုိ႔မဟုတ္ သဲေသာင္တင္၍ ကုန္းေျမျပင္ ျဖစ္သြားျခင္းစေသာ သဘာ၀ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ႐ွိတတ္ေသာ္လည္း ေလာကနႏၵာ ဘုရား ဆိပ္ကမ္း မွာ ႏွစ္တစ္ေထာင္ေလာက္ကအတုိင္း ယေန႔ တည္ေနသည္ဟု ဆုိႏုိင္ပါသည္။ ၄င္းနည္းတူ ပုဂံၿမိဳ႕ က ဘူးဘုရား ဆိပ္ကမ္းမွာလည္း ရာဇ၀င္ အစကအတုိင္းပင္ တည္႐ွိေနဆဲျဖစ္ေပလိမ့္ မည္။ " လွည္း၀င္႐ုိး သံ တညံညံ ပုဂံဘုရားေပါင္း" ဆုိေသာ အမွတ္အသားအတုိင္း တြက္ၾကည့္လွ်င္ ပုဂံ ဘုရားေပါင္း ၄ သန္းခဲြခန္႔ ႐ွိခဲ့သည္။ ဆန္ေရစပါး ေပါမ်ား၍ မည္မွ် စီးပြားေရး ေခ်ာင္လည္သည္ မေျပာ တတ္၊ မုဆုိးမကလည္း ဘုရားတည္ႏိုင္တယ္လုိ႔ ဆုိၾကသည္။ အဂၢိရတ္သမား တခ်ိဳ႕ကလည္း အဇၨေဂါဏ ရေသ့ႀကီး ထြက္ရပ္ေပါက္ၿပီး ေ႐ႊျဖစ္၊ ေငြျဖစ္ အစြမ္းထက္ခဲ့လုိ႔ ပုဂံျပည္သူ ျပည္သားေတြကုိ သံရည္ က်ိဳေစၿပီး သူ၏ ျပဒါးျပာ ကြမ္း႐ုိးတစ္တုိ႔ တုိ႔ေပးလုိက္တဲ့အခါ ေ႐ႊျဖစ္ၿပီး ခ်မ္းသာသြားၾကလုိ႔ လွဴနုိင္ တန္းႏုိင္ ဘုရားေတြ လူတုိင္းလုိလုိ တည္ႏိုင္ခဲ့ၾကတာလုိ႔လည္း ေျပာ႐ုိးအစဥ္အလာ ႐ွိခဲ့ဖူးေသးသည္။

သိပၸံသေဘာနဲ႔ ပုဂံျပည္ ေ႐ႊမုိးေငြမုိး႐ြာ (မုိးေလ၀သ)မွန္လုိ႔ ဆန္ေရစပါး ေပါမ်ားတဲ့အတြက္ ခ်မ္းသာၾက၊ စီးပြားေရး ေခ်ာင္လည္ၾကလုိ႔ လူတုိင္း ဘုရားတည္ ေက်ာင္းေဆာက္ႏုိင္ၾကတယ္လုိ႔လည္း ေျပာၾက ယူဆၾကသည္။ ဘယ္နည္းက မွန္လည္းမသိ။ ဘယ္လုိဘယ္နည္းကပဲ မွန္မွန္၊ ပုဂံတစ္ျပည္လံုး ခ်မ္းသာ ႀကီးပြား ခဲ့ၾကတာကေတာ့ အမွန္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္သာ ဘုရားႀကီးငယ္ေပါင္း ၄ သန္းခဲြေလာက္ တည္ေဆာက္ လွဴဒါန္းသြားႏုိင္ၾကတာပဲ။ အဲဒါကုိ ယေန႔ မ်က္ျမင္ဘုရားငုတ္တုိေတြက သက္ေသခံေနေသး သည္။

" ေ႐ႊလသာ ၀ါ၀ါ၀င္း ပုဂံဘုရား ေရခ်ိဳးဆင္း" လုိ႔လည္း မွတ္သားၾကျပန္သည္။ ဂဏန္းအရဆုိလွ်င္ ဘုရား ေပါင္း ေလးသိန္းေလးေသာင္းေက်ာ္ ငါးသိန္းနီးပါး ဧရာ၀တီျမစ္ေရ တုိက္စားတဲ့အထဲ ပါသြားေသးတဲ့ အမွတ္ အသားျဖစ္ပါတယ္။

ခုလည္း ျမစ္ကမ္းပါးတစ္ေလွ်ာက္မွာ ပံုပ်က္ေနတဲ့ ဘုရားတစ္ျခမ္းတစ္ပုိင္းေတြမွာ မနည္းပါဘူး။ ေရထဲ ပါသြား တာမ်ားလည္း ေသာင္ခံုမွာ အုတ္ခဲပံုေတြအျဖစ္ ေတြ႕ျမင္ေနရပါေသးတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ျမစ္ကမ္းပါးတဲတဲေလးမွာ တည္ထားခဲ့တဲ့ ဘူးဘုရားနဲ႔ ေလာကနႏၵာဘုရားႏွစ္ဆူကေတာ့ ယေန႔အထိ ျမစ္ ကမ္းၿပိဳ ေရစားရာ မပါဘဲ ခုိင္ခုိင္ၿမဲၿမဲႀကီး တည္တံ့လ်က္ ႐ွိေနၾကပါတယ္။ ဘုရားတန္ခုိးလုိ႔ ဆုိခ်င္ဆုိ၊ သိပၸံ နည္းအရ ဘုရားေအာက္ေျခ၏ ကမ္းပါးေျမက အမာခံ ေက်ာက္သား ေက်ာက္တံုးႀကီးမ်ားေၾကာင့္ ၾကာ႐ွည္ ခုိင္ခံ့ျခင္းလုိ႔လည္း ေျပာႏိုင္ပါသည္။

ပုဂံၿမိဳ႕ ဘူးဘုရားဆိပ္ကမ္း႐ွိ ဘူးဘုရားသည္လည္းေကာင္း၊ ေလာကနႏၵာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း၊ ကမ္း ပါးယံ ေက်ာက္တံုး၊ ေက်ာက္သားမ်ားေပၚ၌ တည္ထားျခင္းေၾကာင့္ ျမစ္ထဲကေနၾကည့္ၾကည့္၊ ကုန္းေပၚက ေနၾကည့္ၾကည့္ အလြန္ ၾကည္ညိဳစဖြယ္ သပၸာယ္လွပေနၾကပါသည္။ ျမစ္ေရႀကီးတဲ့အခါ သာ၍ လွပါေသးသည္။

*
တန္႔ၾကည့္ေတာင္ဘုရား

ေလာကနႏၵာဘုရားကုန္းေပၚက ေမွ်ာ္လုိက္ပါလွ်င္ သာယာလွပေသာ ဧရာ၀တီျမစ္ တစ္ဘက္ကမ္းမွ တန္႔ ၾကည့္ေတာင္တန္းႀကီးကုိ လည္းေကာင္း၊ ေတာင္တန္းထိပ္ တစ္ေနရာတြင္ ေ႐ႊေရာင္၀င္းလက္ ၿပိဳးၿပိဳးျပက္လ်က္႐ွိေသာ တန္႔ၾကည့္ေတာင္ဘုရားကုိလည္းေကာင္း ဖူးေတြ႕ရပါမည္။ ဘုရားေစတီ ေတာ္ႀကီး ႏွင့္ ရင္ျပင္ေတာ္မွာ အေ၀းၾကည့္လွ်င္ ေသးငယ္က်ဥ္းက်ပ္မည္ ထင္ရေသာ္လည္း အေပၚသုိ႔ ေရာက္မွ ေစတီေတာ္ကႀကီး၍ ရင္ျပင္ေတာ္က က်ယ္၀န္းပါသည္။

ေတာင္ထိပ္အတြင္းဘက္တြင္ ဇရပ္၊ တန္ေဆာင္း၊ ေက်ာင္းေဆာင္အေတာ္မ်ားမ်ား ႐ွိေနေသာေၾကာင့္ ရပ္ကြက္ တစ္ခုစာေလာက္ က်ယ္၀န္းပါသည္။ အေ၀းက ၾကည့္လွ်င္ သစ္ပင္မ႐ွိ၊ ေက်ာက္ေတာင္ႀကီး ျဖစ္၍ အလြန္ပူျပင္းမည္ ထင္ရေသာ္လည္း ေတာင္ ထိပ္ေပၚေရာက္ေသာအခါ အလြန္ေအးျမပါသည္။ ဘုရားေစတီ ပတ္လည္တြင္ လူတစ္ရပ္စာမက အလြန္ ႀကီးမားလွေသာ ေက်ာက္သပိတ္ႀကီးမ်ားကုိ ထြင္းထု လွဴဒါန္းထားတဲ့ လူ၏လုပ္အား လက္ရာမ်ားမွာ တအံ့ တၾသ ေတြ႕ရပါသည္။

တန္႔ၾကည့္ေတာင္ ေစတီေတာ္ေပၚကေန၍ ၾကည့္လွ်င္ ျမစ္အေ႐ွ႕ဘက္႐ွိ ျမင္ရေသာ ပုဂံဘုရားေပါင္းစံု၏ ျမင္ကြင္းမွာေတာ့ အေနာက္ဘက္ က်ဆင္းၿပီျဖစ္ေသာ ေနေရာင္ေအာက္တြင္ ဘယ္ပန္းခ်ီမွ ေဆးမမီႏုိင္ ေအာင္ လွပေသာ ေရာင္စံုျမင္ကြင္းက်ယ္ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ႀကီးတစ္ခုပမာ ၾကည့္လုိ႔ မေရာင့္ရဲႏုိင္ေအာင္ ေတြ႕ ေန ရပါေတာ့သည္။
တန္႔ၾကည့္ေတာင္ တက္ရသည္မွာ မသက္သာလွပါ။ ေက်ာက္အတိ ၿပီးေသာ ေတာင္ေစာင္းသက္သက္ျဖစ္ သည္။ အရိပ္အာ၀ါသခုိစရာ မ႐ွိသည့္ အပုိင္းကမ်ားပါသည္။

ဘုရားဒကာ အေနာ္ရထာမင္းႀကီးသည္ ဓာတ္ေတာ္ စြယ္ေတာ္မ်ား ဆင္ေပၚတင္၍ အဓိ႒ာန္ႏွင့္ လႊတ္စဥ္ အခါက ဆင္ႀကီးသည္ ဧရာ၀တိျမစ္ကုိ ကူးျဖတ္၍ ဤတန္႔ၾကည့္ေတာင္ထိပ္သုိ႔ ေရာက္ေအာင္ တက္လာ ႏုိင္သည္မွာ အေတာ္အံ့ၾသစရာ ေကာင္းလွပါသည္။ စာေရးသူ ၁၉၆၆ ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလထဲက ဤတန္႔ၾကည့္ ေတာင္ထိပ္ အေရာက္တက္ႏုိင္ခဲ့ေသးသည္။ ၄င္းႏွစ္ကပဲ ဖားအံၿမိဳ႕ ဇဲြကပင္ ေတာင္ထိပ္ ကုိလည္း တက္ႏိုင္ ခဲ့ပါေသး၏။ ယခုႏွစ္အဖုိ႔ေတာ့ အိမ္ေလွကား တက္ရသည္ပင္ အေတာ္ႀကိဳးစား ေနရေလၿပီ၊ ဇရာသေဘာ ထင္၏။

ေလာကနႏၵာဘုရား ကုန္းေတာ္၏ ေအာက္ေျခ စာေရးသူတုိ႔ စတည္းခ်ေသာ ဇရပ္ကေလး၏ ေတာင္ဘက္ တြင္ ပုဂံျပည္အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိေသာ အသက္(၇၀၀)ေက်ာ္႐ွိၿပီျဖစ္တဲ့ သဃၤနက္ (သကၤန္းနက္) ပင္ႀကီးတစ္ပင္႐ွိပါသည္။ သကၤန္းနက္ပင္ဆုိသည္မွာ အလြန္ အဖုိးတန္ေသာ ျမင့္ျမတ္ ေသာ သစ္ပင္တစ္မ်ိဳး ျဖစ္ပါသည္။
အသား မွာ က်စ္လ်စ္ မည္းေမွာင္ေနသည္။ ဗုဒၶဂါယာႏွင့္ သီဟုိဠ္ကၽြန္း႐ွိ ေဗာဓိပင္၏ လက္ယာကုိင္းကုိ ျမတ္စြာဘုရား ႐ုပ္ပြားေတာ္မ်ား ထုလုပ္ကုိးကြယ္သကဲ့သုိ႔ သဃၤနက္သားကုိ ဘုရား႐ုပ္ပြားေတာ္ မ်ား ထုလုပ္ ကုိးကြယ္ေလ့႐ွိခဲ့ၾကပါသည္။

သဃၤနက္ပင္မ်ားသည္ သီဟုိဠ္ကၽြန္းတြင္မွ အထူးတလည္ ေပါက္ေရာက္ေလ့႐ွိပါသည္။ ပုဂံဘုရားရင္မ်ား လက္ထက္ အခါက သီဟုိဠ္ကၽြန္းႏွင့္ ကူးလူးဆက္ဆံခဲ့ၾကသည္။ စာေပက်မ္းဂန္တတ္ ရဟန္း ပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္း မၾကာခဏေရာက္လာၾကၿမဲျဖစ္သည္။ ပုဂံျပည္ ေနာ္ရထာမင္းႀကီးအား ဓာတ္ေတာ္ စြယ္ေတာ္ မ်ား ကုိးကြယ္ရန္ ေပးဆက္သကဲ့သုိ႔ ေဗာဓိကုိင္းမ်ား သဃၤနက္ပင္ငယ္မ်ားကုိလည္း လက္ေဆာင္ အျဖစ္ယူေဆာင္လာခဲ့ေပသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤသဃၤနက္ပင္ငယ္ လက္ေဆာင္ကုိ စုိက္ပ်ိဳးထားခဲ့ရာမွ ႐ွင္သန္ႀကီးထြားၿပီး သက္တမ္း ၇၀၀ ေက်ာ္ ႐ွိ အပင္ႀကီးတစ္ပင္အျဖစ္ ေလာကနႏၵာ ကုန္းေတာ္အနီး၌ ယခုတုိင္ တည္႐ွိေနျခင္းျဖစ္ေပသည္။

အပင္ႀကီးမွာ အုိေလၿပီ။ အေခါက္မ်ားကလည္း ပြပြ႐ြ႐ြ လွပါဘိသႏွင့္။ အပြင့္က ေသးေသး၊ ေ႐ွးပုဂံေခတ္ ၏ အျဖစ္အပ်က္ေတြကုိ ေမးလွ်င္ စကားသာေျပာတတ္ပါက ေျပာလုိက္မည့္ျဖစ္ျခင္း။
အသက္ ၇၀၀ ေက်ာ္ သဃၤနက္ပင္အုိႀကီး၊ ေဟာဒီ ေလာကနႏၵာဘုရားအနီးတြင္ ႐ွိေနမွန္းကုိ သာမည ဘုရားဖူးမ်ား သိၾက ၾကားဖူးၾကမည္ မထင္ပါ။ ဒါေပမဲ့ အနီးက ႐ြာသူ႐ြာသားမ်ားက သိၾကပါသည္။
တစ္ႏွစ္တစ္ခါ အပြင့္မွ အသီးမွည့္ေႂကြ၍ မုိး႐ြာလွ်င္ ေျမေပၚအပင္ငယ္ကေလးမ်ား မြမြက်ဲေအာင္ ေပါက္လာ တတ္သည္။ ဒါကုိ ေစာင့္ႏုတ္ယူၿပီး ၀ါးဆစ္ငယ္ကေလးထဲ၌ ပ်ိဳးပင္အျဖစ္ ထည့္၍ ေရာင္း ၾကသည္။ ၀ယ္လွ်င္ တစ္က်ပ္ က ငါးက်ပ္အထိ အပင္အေနကုိ လုိက္၍ ေရာင္းၿပီး စီးပြား ႐ွာတတ္ၾကကုန္ၿပီ။ အခုအခါ ပလတ္စတစ္ အိတ္ငယ္မ်ား လြယ္လြယ္ ၀ယ္၍ ရေသာေၾကာင့္ အပင္ငယ္မ်ား ပုိၿပီး အေရာင္းရ တြင္က်ယ္ ေနပါသည္။

အေခါက္ခြာလား၊ အကုိင္းခုတ္လား လုပ္ၾကမွာ စုိးလုိ႔ထင့္၊ ဌာနဆုိင္ရာက သစ္သား ၀ရန္တာကေလး ခတ္ထား ၍ သံဆူးႀကိဳးကေလးမ်ား ကာေပးထားသည္။ ပင္စည္ေပၚတြင္ (သဃၤနက္ပင္ အသက္ ၇၀၀ ေက်ာ္႐ွိၿပီ)ဟု ကမၸည္း ထုိးထားေသာ ဆုိင္းဘုတ္႐ွိသည္။ အပင္မွာ ျမင့္လွ၍ အေပၚမွ သစ္ကုိင္းေျခာက္ ကေလးမ်ား က်ိဳးပဲ့က်လာတတ္သည္။ အျခား သစ္ကုိင္းေျခာက္မ်ားလုိ မဟုတ္၊ အ႐ုိးမည္းမည္း အကုိင္း မ်ား ဖြာ၍ ပင္လယ္ေရေအာက္မွ ထြက္ေသာ သႏၱာနက္ပင္ အေျခာက္ႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္ တူပါသည္။ ပန္းအုိး အလွျပင္ရာတြင္ သံုးလုိသူမ်ား အထူးႀကိဳက္ႏွစ္သက္မည္ ထင္ပါသည္။ ဤသဃၤနက္ပင္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ပုဂံ ျပည္၏ ရာသီဥတုကုိ ေတြးေတာစရာ ျဖစ္လာပါသည္။

ယေန႔ မ်က္ျမင္အားျဖင့္ ပုဂံ ေညာင္ဦး တ၀ုိက္၌ မုိးေခါင္ေရ႐ွား အပူပုိင္းစစ္စစ္၊ သစ္ပင္ေတာအုပ္မ်ားမ႐ွိ၊ ပကတိ ေျခာက္ေသြ႕ပူေလာင္ေနေသာ အရပ္ျဖစ္၍ သစ္ပင္၀ါးပင္ မျဖစ္ထြန္းႏုိင္ဟု သိ႐ွိရသည္။
သည္လုိဆုိလွ်င္ ရာသီဥတုႏွင့္ ေတာအံုစိမ့္စမ္း ေကာင္းရာမွာ ေပါက္ေလ့ေပါက္ထ႐ွိေသာ သီဟုိဠ္ကၽြန္းက သဃၤနက္ပင္ေတြ စုိက္လုိ႔ ပ်ိဳးလုိ႔ ရခဲ့သားပဲ။ အခု တစ္ပင္တည္း က်န္ေနရစ္တဲ့ သဃၤနက္ပင္ႀကီး ေတာင္မွပဲ အသက္ ၇၀၀ ေက်ာ္လာၿပီ။ ေနာက္ သူက တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ေပါက္ဖြားေပးတဲ့ မ်ိဳးဆက္ေကာင္ အပင္ငယ္ေလးမ်ားလည္း အမ်ားႀကီးမွ တကယ့္ အမ်ားႀကီးျဖစ္သည္။

ေနာက္တစ္ေၾကာင္းက ပုဂံျပည္ က်န္စစ္မင္းႀကီး၏ ေျမး အေလာင္းစည္သူမင္းႀကီး တုိင္းခန္း လွည့္လည္ရာ မွာ စီးနင္းေတာ္မူတဲ့ သဃၤနက္ေဖာင္ေတာ္ႀကီးဟာလည္း ဤလုိ သဃၤနက္သားကုိ ထြင္း လုပ္ ထားတဲ့ ေဖာင္ ေတာ္ႀကီးျဖစ္ပါသည္။ ေဖာင္ေတာ္ရဲ႕ ဦးပုိင္းမွာ တန္ခုိးဣဒိၶပါဒ္႐ွိတဲ့ ပတၱျမားမ်က္႐ွင္ႀကီး႐ွိေနတဲ့အတြက္ ေဖာင္ေတာ္ဟာ သြားလုိတဲ့ဌာနကုိ လြယ္ကူစြာ ေရာက္ရၿမဲ လုိ႔ဆုိတယ္။ ေဖာင္ေတာ္ဦးမွာ ပတၱျမားမ်က္႐ွင္ ႀကီး႐ွိေနတာကလည္း ရာဇ၀င္နဲ႔ပဲျဖစ္ေနျပန္တယ္။ အေလာင္းစည္သူမင္း စီးနင္းေတာ္မူရန္ ေဖာင္ေတာ္ လုပ္ဖုိ႔ အင္မတန္ ႀကီးမားေျဖာင့္စင္းတဲ့ သဃၤနက္ပင္ႀကီး တစ္ပင္ကုိ ခုတ္လွဲပါသတဲ့။

အဲဒီမွာ ေတြးဖုိ႔ တစ္ခု ၀င္လာပံုက ပုဂံျပည္မွာ သဃၤနက္ပင္ႀကီးေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိလုိ႔သာ အပင္ႀကီး အပင္ေကာင္း ေျဖာင့္ေျဖာင့္ စင္းစင္းဟာကုိ ေ႐ြးႏုိင္ျခင္းျဖစ္ရမည္။ အဲဒီ ေ႐ြးခ်ယ္ ခုတ္လွဲတဲ့ သဃၤနက္ပင္ႀကီး ရဲ႕ ခြၾကားထဲမွာ တန္ခုိး ဣဒၶိ႐ွိတဲ့ ပတၱျမား မ်က္႐ွင္တစ္လံုး က်လာဖူးသည္။ အပင္က တျဖည္းျဖည္း ႀကီးလာေတာ့ အဲဒီပတၱျမား သားထဲျမဳပ္၀င္သြားသည္။ အဲဒီပတၱျမားျမဳပ္၀င္ေနတဲ့ ေနရာ ဟာ ေဖာင္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဦးပုိင္းျဖစ္ေနသည္။ ေဖာင္လုပ္တဲ့လူက ပတၱျမားက ထည့္ျမဳပ္ထားတာ မဟုတ္ဘူး လုိ႔ သိရသည္။ ဒါေၾကာင့္ အေလာင္းစည္သူ မင္းႀကီးဟာ သဃၤနက္ေဖာင္ေတာ္ႀကီး စီးနင္းၿပီး ျမန္မာျပည္ ျမစ္႐ုိးတစ္ေလွ်ာက္တင္ မကဘူး၊ ပင္လယ္သမုဒၵရာအတြင္းမွာလည္း ဒီေဖာင္ေတာ္ႀကီးနဲ႔ပဲ အၿမဲတန္း ခရီး သြားလာေတာ္မူခဲ့သည္။ အိႏၵိယ ကမ္းေျခလည္းေရာက္၊ သီဟုိဠ္လည္းေရာက္၊ မေလးကၽြန္းဆြယ္ တစ္ေလွ်ာက္မွာ ဆုိရင္လည္း ေဖာင္ေတာ္ ႀကီးဆုိက္ခဲ့သည္။ အင္မတန္ နယ္လွည့္ခရီး ၀ါသနာပါတဲ့ ဘုရင္မင္း ပါ၊ ေရာက္ေလရာ ေဖာင္ေတာ္ဆုိက္ ရာမွာလည္း " ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရား" ေတြ ေနရာ အႏွံ႔တည္ေတာ္မူခဲ့သည္။

သဃၤနက္ေဖာင္ေတာ္နဲ႔ တုိင္းခန္းလွည့္လည္တာကုိေတာ့ ဒ႑ာရီဆန္ပါသည္လုိ႔ ေကစိဆရာတုိ႔ မျငင္းႏိုင္ ေအာင္ ထင္႐ွားေနခဲ့ပါသည္။ အဲဒီ ေဖာင္ေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ သဃၤနက္ပင္ႀကီးဟာ ျမန္မာျပည္ ပုဂံၿမိဳ႕မွာ မ႐ွိလုိ႔ သီဟုိဠ္ကၽြန္းကေနၿပီး သဃၤနက္ပင္ႀကီး ခုတ္လွဲပုိ႔ရတယ္လုိ႔ ရာဇ၀င္က မဆုိခဲ့ဘူး၊ သီဟုိဠ္ကၽြန္း ႐ွင္ဘုရင္က အကူအညီေတာင္းလုိ႔ ျမန္မာျပည္ ပုဂံ႐ွင္ဘုရင္ ေနာ္ရထာမင္းက စစ္ကူ ပုိ႔ရဖူးတယ္ လုိ႔သာ အထင္ အ႐ွား ေရးထားတာကုိ ေတြ႕ရဖူးပါသည္။

ဒီေတာ့ သဃၤနက္ေဖာင္ေတာ္လုပ္တဲ့ သဃၤနက္ပင္ႀကီးဟာ ဘာပဲေျပာေျပာ ပုဂံျပည္ေပါက္ သစ္ပင္ႀကီး သာ ျမစ္ရမယ္ဆုိတာ ယံုၾကည္ထုိက္ပါသည္။
သည္ေတာ့ သဃၤနက္ပင္ႀကီးေတြ ေပါက္တဲ့ ပုဂံျပည္ရဲ႕ ရာသီဥတုဟာ ယခုလုိ ပူေလာင္ေျခာက္ေသြ႕ျခင္း မ႐ွိခဲ့ဘူး လုိ႔ ဆုိရပါမည္။

*
ျပဒါး႐ွင္လံုးႏွင့္အေလာင္းစည္သူ

ၿပီးေတာ့ တစ္ဆက္တည္း မစဥ္းစားလွ်င္ မျဖစ္စရာ အေၾကာင္းတစ္ခု က်န္ေနပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ သဃၤနက္ေဖာင္ေတာ္ ေဆာက္လုပ္တဲ့ သဃၤနက္ပင္ခြၾကားမွာ ျမဳပ္၀င္ေနတဲ့ တန္ခုိးဣဒၶိပါဒ္႐ွိ ပတၱျမား ႀကီး ရဲ႕အေၾကာင္းျဖစ္ပါသည္။
အဲဒီ ပတၱျမားမ်က္႐ွင္ ... " ျပဒါး႐ွင္လံုး " လုိ႔လည္း ေျပာၾကတယ္။ ျဖစ္ျခင္းျဖစ္ရင္ ျပဒါး႐ွင္လံုးက ပုိမွန္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ အဲဒီေခတ္တုန္းက ျပဒါးေသ၊ သံေသဆုိတဲ့ အဂၢိရတ္ပညာ က အေတာ္ ထြန္းကားခဲ့ဖူးတယ္။ ႐ွင္အဇၨေဂါဏ မတဲ့ကိန္းမ်ိဳးေပါ့။

အဲဒီ ျပဒါး႐ွင္လံုးဟာ ဘာျပဳလုိ႔ ဒီသဃၤနက္ပင္ခြၾကား က်သြားရပါသလဲဆုိေတာ့ သူ႔ဇာတ္လမ္းကုိလည္း ဒ႑ာရီလုိ႔ ဆုိၾကဦးမွာလား။ ဒါေပမဲ့ ထင္႐ွားတဲ့ အေၾကာင္းအခ်က္၊ အေထာက္အထား ကေလးမ်ားလည္း ႐ွိေနေသးေတာ့ အကုန္လံုး မဟုတ္ေပမဲ့ တစ္၀က္တစ္ပ်က္မွန္တဲ့ သတင္းပဲလုိ႔ ယူဆရမည္ျဖစ္ပါသည္။

အေၾကာင္းကေတာ့ က်န္စစ္သားမင္းႀကီးမွာ ထီးေမြနန္းေမြ ဆက္ခံဖုိ႔ အိမ္ေ႐ွ႕မင္းအျဖစ္ အပ္ႏွင္းထုိက္တဲ့ သားေတာ္ႀကီး " ရာဇကုမာရမင္းသား" တစ္ပါး ႐ွိခဲ့ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ရာဇကုမာရမင္းသားနဲ႔ မယ္ေတာ္ ရဟန္းတူမ သမၻဴလတုိ႔ဟာ က်န္စစ္ဘုရင္ႀကီး႐ွိရာ လုိက္လာေတာ့ အခ်ိန္ ေႏွာင္းေနၿပီ။ ေျမးေတာ္ အေလာင္းစည္သူကုိ အိမ္ေရွ႕ အပ္ႏွင္းၿပီး ျဖစ္ေလေတာ့ " သားကအရင္း၊ ေျမးကအဖ်ား " ျဖစ္႐ုိးထံုးစံ႐ွိခဲ့ ေသာ္လည္း ယခုေတာ့ ေမာင္တုိ႔ သားအမိ အလာေႏွာင္းတဲ့အတြက္ ေျမးကားအရင္း သားကား အဖ်ား ျဖစ္ခဲ့ ၿပီဆုိၿပီး သားေတာ္ႀကီး ရာဇကုမာရအား ဓည၀တီ ၿမိဳ႕စား မင္းသားႀကီးအျဖစ္ ေျမွာက္စားၿပီး သူေကာင္းျပဳ ေတာ္မူသည္။

က်န္စစ္မင္းႀကီး ေျပးရလႊားရႏွင့္ အတည္တက် မ႐ွိစဥ္အခ်ိန္က ရဟန္းတူမ သမၻဴလႏွင့္ သင့္ျမတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္လုိ႔ သြားေလရာ အတူေခၚမသြားႏိုင္တာနဲ႔ ပတၱျမားလက္စြပ္ ေပးထားခဲ့ၿပီး သားေတာ္ရလွ်င္ သတင္း နားေထာင္ လုိက္ခဲ့ဖုိ႔ မွာခဲ့ရတဲ့ ငယ္ခ်စ္ေဟာင္း မိဖုရားတစ္ပါးျဖစ္ပါသည္။ က်န္စစ္မင္း စည္းစိမ္ခံ ရေသာအခါ အပယ္ရတနာ မိဖုရားတစ္ပါး၊ ပဲခူးသူ မြန္မင္းသမီး ခင္ဦးတစ္ပါး၊ ခင္ထန္ ဆုိေသာ ထီးလိႈင္သူႀကီး သမီး တစ္ပါး ႐ွိၾကရာက အပယ္ရတနာ မိဖုရားမွ ေ႐ႊအိမ္သည္ဆုိေသာ သမီးေတာ္ တစ္ပါး ႐ွိေတာ္မူပါသည္။

ပင္တုိင္နန္းႏွင့္ စံျမန္းရေသာ သမီးေတာ္ ေ႐ႊအိမ္သည္မွာ ကုလားျပည္က ကုန္စည္ကူးသန္းရန္ ေရာက္ လာ ေသာပဋိကၡယား မင္းသားႏွင့္ ရည္ငံခ်စ္ႀကိဳက္ေနပါသည္။
ပုဂံေခတ္ကပင္ ကုလားကုန္သည္မ်ားက ျမန္မာျပည္ လာေရာက္ၿပီး ပုိး ဖဲ ကတၱီပါ စတဲ့ အ၀တ္အထည္ ေကာင္း မ်ား ေရာင္းခ်တတ္တဲ့အေလ့ ႐ွိေနၿပီကုိ ခန္႔မွန္းေလာက္ေပသည္။ ပင္တုိင္စံ မင္းသမီးကလည္း ထီး သံုးနန္းထုိက္ ခန္႔မွန္းေလာက္ေပသည္။

ပင္တုိင္စံ မင္းသမီးကလည္း ထီးသံုးနန္းထုိက္ အထည္ကမၺလာမ်ား ေဖာက္သည္အျဖစ္ ၀ယ္ယူေနရာက ယဥ္ပါး ခ်စ္ႀကိဳက္သြားပံုရပါသည္။
ဒါကုိ ခမည္းေတာ္ က်န္စစ္ဘုရင္ သိေတာ္မူလွ်င္ ေနာင္အစဥ္သျဖင့္ ျမန္မာျပည္ဟာ ကုလားျပည္ ျဖစ္သြား ေတာ့မည္ စုိးရိမ္ၿပီး သမီးေတာ္ ေ႐ႊအိမ္သည္ကုိ ေစာလူးမင္း၏ သား(မမာမက်န္းျဖစ္၍ လူစဥ္မမီ္ ဆုိတဲ့) ေစာယြမ္းမင္းသားႏွင့္ လက္ထပ္လုိက္တဲ့အတြက္ သမီးေတာ္ ေ႐ႊအိမ္သည္ႏွင့္ ေစာယြမ္း မင္းသားတုိ႔က သားေတာ္ အေလာင္းစည္သူကုိ ဖြားျမင္ေတာ္မူတာ ျဖစ္ပါသည္။

က်န္စစ္မင္းႀကီးရဲ႕ မယ္ေတာ္ ေ၀သာလီမင္းသမီး ပဥၥာလစႏၵီမွာ ကသည္းလူမ်ိဳးအႏြယ္ ျဖစ္ၿပီး ေနာ္ရထာ မင္းႀကီး ၏ ေသြးျဖစ္တဲ့ ရင္ေသြးေတာ္ က်န္စစ္မင္းသား ပဋိသေႏၶနဲ႔ ႐ွိစဥ္မွာပဲ ရာဇတမန္ အမတ္ႀကီးႏွင့္ မယံုသကၤာ ျဖစ္၍ ပရိမၼအရပ္မွာ စြန္႔ပစ္ထားျခင္းခံခဲ့ရရာမ် က်န္စစ္သားကုိ အႏၱရာယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးက ေက်ာ္လႊား ဖြားျမင္ခဲ့ရတာျဖစ္တယ္။
က်န္စစ္သားမင္းႀကီးမွာ ကသည္း၊ ျမန္မာ ကျပား ျဖစ္ေသာ္လည္း ျမန္မာလူမ်ိဳး မပ်က္စီးရန္ လြန္စြာ ေစာင့္ စည္းေတာ္မူပါသည္။ ျမန္မာေသြးကုိ အဓိက အေရးေပး၍ အမ်ိဳးအႏြယ္ကုိ ထိန္းေသာ အေနျဖင့္ သမီးေတာ္ ေ႐ႊအိမ္သည္ ႏွင့္ ကုလားမင္းသားေလးတုိ႔ ခ်စ္ျခင္းကုိ အတင္းၿဖိဳခြင္းၿပီး ေနာ္ရထာမင္းႀကီး၏ ေျမးေတာ္ ေစာယြမ္းမင္းသား ဆုိတဲ့ ေ၀ဒနာသည္ႏွင့္ အဓမၼလက္ထပ္ေပးလုိက္လုိ႔ ပဋိကၡယား ကုလားေလး မွာ အသက္သုိ႔ တုိင္ေအာင္ ဒုကၡေတြ႕သြားရပါသည္။

ေ႐ွးေခတ္ကေတာ့ ကုလားဆုိရင္ ပဋိကၡယား လုိ႔ေခၚေလ့ေခၚထ႐ွိပံုရပါသည္။ ကုလားျပည္ကုိ ပဋိကၡယား ျပည္၊ ကုလားမင္းသားကုိ ပဋိကၡယားမင္းသား၊ ကုလားမင္းသမီးဆုိလည္း ပဋိကၡယား မင္းသမီးရယ္လုိ႔ ရာဇ၀င္ ၌ ေခၚၾက ေရးၾကတာ ေတြ႕ရပါသည္။
ထုိေခတ္က " ႐ွင္အရဟံ " ရဟႏၱာသူျမတ္ကလည္း စ်ာန္ဣဒၶိပါဒ္နဲ႔ ေကာင္းကင္ခရီးျဖင့္ ဂႏၶမာဒန ေတာင္ကုိ ႂကြျမန္း ေနသန္႔ေတာ္မူေလ့႐ွိရာ၊ ပဋိကၡယား ကုလားျပည္ေပၚက ျဖတ္သန္းၿပီး နႏၵမူလုိဏ္ဂူသုိ႔ ႂကြေတာ္ မူရ မည္ျဖစ္ပါသည္။

သည္လုိႏွင့္ တစ္ေန႔သ၌ ေကာင္းကင္ခရီးမွ ႂကြေတာ္မူလာခုိက္ ျပဒါး႐ွင္လံုး ငံုကာ ေကာင္းကင္မွ ပ်ံလာ တဲ့ ပဋိကၡယားမင္းသားေလးနဲ႔ ႐ွင္အရဟံတုိ႔ ပုဂံျပည္ေပၚက ေကာင္းကင္လမ္းမွာ ေတြ႕ၾကပါသည္တဲ့...။

ကုလားေလးသည္ ႐ွင္အရဟံအား ဘယ္သုိ႔ ႂကြေတာ္မူမည္နည္းဟု ေမးေလွ်ာက္ေသာအခါ " ဒကာ၊ ငါ သည္ပုဂံျပည္ က်န္စစ္မင္းႀကီး သမီးေတာ္ ေ႐ႊအိမ္သည္ႏွင့္ ေစာယြမ္းမင္းသားတုိ႔ လက္ထပ္နန္းမွ ဆြမ္းစား ၿပီး၍ နႏၵမူလုိဏ္သုိ႔ ေန႔သန္ရန္ ႂကြမည္... " ဟု အမိန္္႔ေတာ္႐ွိလုိက္ေသာအခါ ကုလားမင္းသားေလးသည္ ၀မ္းနည္းလိႈက္လွဲစြာႏွင့္ (ဟာ...)ဟု ေအာ္ျမည္လုိက္သည္တြင္ ခံတြင္းမွ ျပဒါး႐ွင္ ထြက္က်သြားသည္။

ကုလားေလးလည္း ဦးေစာက္ကၽြမ္းျပန္ ေကာင္းကင္ယံ က ထုိးက်သြားလုိက္တာ ၀ါးပိုး႐ံုႀကီးထဲ ညပ္ၿပီး အသက္ ခႏၶာျပတ္ရ႐ွာပါသည္တဲ့။ ျပဒါး႐ွင္လံုးႀကီးမွာလည္း ငံုသူ မ႐ွိတဲ့အတြက္ ေအာက္ဆက္လက္ က်သြားရာ သဃၤနက္ပင္ႀကီးနဲ႔ ခြၾကားမွာ တင္ေနျခင္းျဖစ္ပါသည္ရယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၇၀၀ ေက်ာ္က ကိစၥကုိ အင္း၀ေခတ္က်မွ ဦးကုလားက စိတ္ကူးယဥ္သက္သက္ ခ်ဲ႕ထြင္ၿပီး ဒ႑ာရီဆန္ဆန္ ေရးမည္ဟု စြပ္စဲြရန္ မလံုေလာက္ေသးပါ။ ဦးကုလားသည္ ပုဂံရာဇ၀င္ႀကီးတစ္ေစာင္ ျဖစ္ေျမာက္ေလေအာင္ မ်ား စြာေသာ ေ႐ွး အေထာက္အထားမ်ားကုိ ေကာက္ယူစုေဆာင္း သိမ္းသြင္းလ်က္ ခုိင္လံုေသာ အခ်က္အလက္ မ်ား၊ ေ႐ွးသူ ႀကီးတုိ႔၏ အစဥ္အလာ မွတ္သားခ်က္မ်ားကုိ ရယူၿပီးမွ ေရးသား ရမည္ သာတည္း။

ဒါနဲ႔ မၿပီးေသးပါ၊ ပဋိကၡယား ကုလားမင္းသားကေလး ၀ါး႐ံုၾကားေခါင္းညပ္၍ ေသရာမွ အစဲြအလမ္းႀကီးစြာ ႏွင့္ ေ႐ႊအိမ္သည္၏ ၀မ္းတြင္ ၀င္စားသည္လုိ႔ ဆုိျပန္၏။
ဘ၀ ႐ွိသည္၊ သံသရာ ႐ွိသည္ဟု မယံုၾကည္ လက္မခံသူတုိ႔အတြက္ကလည္း တစ္ခက္ပဲေပါ့။

ေနာက္ၿပီး ဒီကုလားကေလးက ျပဒါး႐ွင္လံုး ငံုၿပီး ေကာင္းကင္က ျပန္လာႏိုင္ေအာင္ "ကုလားနဲ႔ ျပဒါး႐ွင္နဲ႔ ဘာဆုိင္လုိ႔တံုး"ဆုိခ်င္ ဆုိႏိုင္ျပန္၏။ မွန္သည္၊ အစကေတာ့ ကုလားေလးဟာ ႐ြက္သေဘၤာတုိ႔၊ ကတၱဴတုိ႔နဲ႔ ကုန္ကူး ဖုိ႔ ေရာက္ေနက်ပဲ။ ေ႐ႊအိမ္သည္နဲ႔လည္း အခ်ိတ္အဆက္ျဖစ္ေရာ၊ ဘုရင့္အမိန္႔နဲ႔ ပင္တုိင္ေဆာင္ ကုိ စစ္တပ္နဲ႔ ၀ုိင္းထားေလေတာ့ ျပဒါး႐ွင္ တန္ခုိးႏွင့္ ေရာက္ႏိုင္ေအာင္ ေမွာင္ခုိနည္း တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျပဒါး႐ွင္ ကုိ ခုိးလုိ႔ ျဖစ္ေစ၊ ေ႐ွးေဟာင္းပစၥည္းေစ်းႀကီးေပးစုေဆာင္း၀ယ္ယူတဲ့ နည္းပရိယာယ္ႏွင့္ ဒီေခတ္က ထြက္ရပ္ ေပါက္ထားတဲ့ အဂၢိရတ္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး တစ္ဦးဦးရဲ႕ ေက်ာင္းက ကုိရင္ေလးေတြ၊ ေက်ာင္းသားေလး ႏွင့္တည့္ ေအာင္ေပါင္း၍ ေကာင္းကင္လမ္းမွ (ေဂ်ာင္းႏုိင္ ေအာင္းႏုိင္ေအာင္) ႀကံေဆာင္ဆင္ျခင္းျဖစ္ရမည္။ ႏုိင္ငံျခား သားမ်ား၏ ပရိယာယ္ကား မ်ားျပားလွပါဘိ။ ယေန႔ၾကည့္ ... ဘယ္ေနရာမွာ ဘာ႐ွိတယ္ဆုိတာ သူတုိ႔က ျမန္မာ တုိင္းရင္းသားထက္ ပုိသိၾကတယ္။ ဘယ္လုိ လူကုိ ကပ္ေပါင္းရင္ ဘာရႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ အလက္ထိ ႏိႈက္ႏိႈက္ခၽြတ္ခတ္ သိေနၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။

သုိ႔မုိ႔ေၾကာင့္ ျပဒါး႐ွင္လံုးကုိ သူ တစ္နည္းနည္းႏွင့္ ရထားျခင္းျဖစ္ရမည္။ ဒါေပမဲ့ ၾကာၾကာ သံုးလုိက္ရပံု မေပၚပါ။
ဦးကုလား ရာဇ၀င္မွာ လူ၀င္စားကိစၥကုိ ထပ္၍ ေရးသားခဲ့ျပန္ပါသည္။ သမီးေတာ္ ေ႐ႊအိမ္သည္က ဖြားေတာ္ မူတဲ့ သားေတာ္ (၀ါ) က်န္စစ္မင္းႀကီးရဲ႕ ေျမးေတာ္ကေလးသည္ အလြန္ငုိပါသည္တဲ့။ အထူး သျဖင့္ တငုိတည္း ငုိေနလြန္းတဲ့အတြက္ သူ႔ဗုိက္ေပၚက ခ်က္ႀကိဳးဟာ စူၿပီး ႐ွည္ထြက္ေနပါတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ " ခ်က္ေတာ္႐ွည္မင္းသား" လုိ႔ နာမည္တြင္ခဲ့ေသးသတဲ့။ ေနာက္ၿပီး ေလသိပ္တုိက္တဲ့အခါမ်ားမွာ ဆုိရင္လည္း ပုိလုိ႔ပဲ ငုိတတ္တယ္။ က်န္စစ္မင္းႀကီးဟာ ေျမးေတာ္ အလြန္အၾကဴး ငုိတတ္တဲ့အတြက္ မႀကံ တတ္ မေတြးတတ္ေအာင္ ျဖစ္လာရေတာ့ပုဏၰားမ်ားကုိ ေဗဒင္ေမးတယ္။

ဟူးရားႀကီး သမားေတာ္ႀကီးမ်ား ႏွင့္လည္း ၾကည့္႐ႈစစ္ေဆးပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ေဆးဆရာမ်ားအေနႏွင့္ သူငယ္နာ ေရာဂါ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးမွ မ႐ွိ မေတြ႕ရတာ ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား ဒါေလာက္ ငုိရပါလိမ့္လုိ႔ မေျပာတတ္ေအာင္ ႐ွိၾကတယ္။ ေနာက္ ႐ွင္အရဟံ ထံမွ အတိတ္ဘ၀ကုိ မေျပာတတ္ေအာင္ ႐ွိၾကတယ္။ ေနာက္ ႐ွင္အရဟံ ထံမွ အတိတ္ဘ၀ကုိ ေလ့လာၿပီး ေဗဒင္ဆရာႀကီး ပညာ႐ွိႀကီးမ်ားက ဟုိဘ၀မွ သူ၏ ႐ုပ္အေလာင္းဟာ ၀ါး႐ံုပင္ၾကား ညွပ္ေသခဲ့လုိ႔ ၀ါး႐ံုပင္ ေလတုိက္လႈပ္႐ွားေလတုိင္း ဦးေခါင္းခံြကုိ ႀကိတ္ညွပ္ေနတဲ့အတြက္ ခုဘ၀မွာ ေခါင္းကုိက္ၿပီး ငုိျခင္းျဖစ္မည္ ဟု ဆုိၾကသည္။ သည္ေတာ့ ပဋိကၡယား၏ ဦးေခါင္းခံြကုိ ၀ါး႐ံုၾကားမွယူၿပီး သၿဂႋဳလ္လုိက္တဲ့အခါ ေလတုိက္ လွ်င္ ငုိတဲ့အေလ့ ေပ်ာက္သြားတယ္ လုိ႔ ရာဇ၀င္မွာ အက်အန ေရးထားခဲ့ပါသည္။

ဒါေပမဲ့ အငုိ လံုး၀ ရပ္မသြားေသးဘဲ အူ၀ဲ ... ဆူဆဲ ျဖစ္ေလေတာ့ ပညာ႐ွိႀကီးမ်ားကုိ ထပ္မံ စံုစမ္းေစျပန္ တယ္။ " ဘုန္းႀကီးေသာ မင္းသားျဖစ္၍ သူ၏ တုိင္းျပည္ႏုိင္ငံ အက်ယ္အ၀န္းကုိ သိလုိေသာေၾကာင့္ ငုိေလ သလား၊ သၾတာေခ်ၾကည့္ပါ" ဆုိေတာ့ ဘုိးေတာ္ က်န္စစ္သားမင္းႀကီး ပုိင္ဆုိင္တဲ့ တုိင္းႏိုင္ငံ အက်ယ္အ၀န္း ဤမွ် ဤမွ် ႐ွိပါတယ္၊ ငါ့ေျမးေတာ္အား ထီးနန္းေမြ လဲႊအပ္၍ အိမ္ေ႐ွ႕အရာ ေပးပါတယ္၊ ငါကား ေျမးေတာ္ အ႐ြယ္မတုိင္မီ ထီးနန္းေစာင့္ အျဖစ္သာ ေနပါမယ္လုိ႔ အမိန္႔ေတာ္ ႐ွိလုိက္တဲ့အခါ မင္း သားေလး ဟာ တစ္ခါတည္း အငုိတိတ္သြားပါတယ္လုိ႔ တိတိလင္းလင္း ရာဇ၀င္မွာ ေရးထားပါသည္။ သည္ မင္းသားေလးကား ေနာင္အခါ ပုဂံျပည့္႐ွင္ အေလာင္းစည္သူမင္းႀကီးအျဖစ္ ထင္႐ွား ေက်ာ္ၾကား မည့္ မင္းသားေလးျဖစ္ပါသည္။

ပုဂံျပည္တြင္ သဃၤနက္ပင္ ႐ွိေၾကာင္း အေထာက္အထား႐ွာရင္းက ပဋိကၡယားတုိ႔ ေ႐ႊအိမ္သည္တုိ႔ အၾကား က မပါမၿပီး၍ ပါလာရသည္။ သဃၤနက္ပင္ကုိ ေဖာင္ေတာ္ျပဳလုပ္ စီးနင္းခဲ့သူ အေလာင္းစည္သူမင္းသား ငယ္စဥ္က အျဖစ္အပ်က္ကုိလည္း ထည့္သြင္းစဥ္းစားရဦးမည္ ျဖစ္၏။
ယင္း အျဖစ္အပ်က္မ်ားကုိ ေထာက္႐ႈျခင္းအားျဖင့္ ေျမးေတာ္ အေလာင္းစည္သူ မင္းသားသည္ ဘုိးေတာ္ က်န္စစ္သားဘုရင္ႀကီး လက္ထက္၌ပင္ ထူးျခား ထင္႐ွားခဲ့ေသာ အထက္ပါ ရာဇ၀င္ပါ အခ်က္အလက္ မ်ား ျဖင့္ ေပၚခဲ့ရသူျဖစ္ေလသည္။

သဃၤနက္ေဖာင္ေတာ္ႀကီးသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ပုဂံျပည္ သစ္ေတာမွ ထြက္႐ွိေသာ သဃၤနက္ပင္ႀကီးမွ ျဖစ္လာ ရ ေၾကာင္း ထင္႐ွားေနေၿပီ။ ေဖာင္ေတာ္ဦးပုိင္းမွာ ႐ွိေသာ ျပဒါး႐ွင္၏ တန္ခုိး အာနိသင္ ေၾကာင့္လည္း သဃၤနက္ေဖာင္ေတာ္ စၾကာသည္ သြားလုိရာ ခရီးတစ္ေလွ်ာက္တြင္ အေႏွာင့္ အယွက္ ေဘးအႏၱရာယ္ မ႐ွိ ေပါက္ေျမာက္ခဲ့သည္။ ျမန္မာျပည္တြင္သာမက ျပည္ပ ပင္လယ္ေရေၾကာင္း ခရီး တစ္ေလွ်ာက္ ကုိလည္း အေလာင္းစည္သူ ဘုရင္မင္းႀကီးအား တင္ေဆာင္ယူေဆာင္ခဲ့ေၾကာင္း ထင္႐ွားခဲ့ ပါသည္။

သဃၤနက္ ေဖာင္ေတာ္ႀကီးမွာ ျမန္မာျပည္ျဖစ္ ျဖစ္ေၾကာင္း လံုေလာက္ပါၿပီတည္း။ ပုဂံ ရာဇ၀င္ အေၾကာင္း ႏွင့္ ပုဂံဘုရားမ်ားအေၾကာင္းသာ ေရးေနဦးမည္ဆုိက ကုန္ခန္းႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။ ဒါေလာက္ ႏွင့္ပဲ ပုဂံၿမိဳ႕မွ ျပန္ခဲ့ၾကၿပီး ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕ ေတာင္ဘက္႐ွိ ၾကက္ေမာက္ေတာင္ ဆည္ႀကီး သုိ႔ ေနာက္တစ္ ေန႔ခရီးဆက္ၾကရျပန္သည္။
*
ဆက္ရန္
.