Wednesday, July 27, 2011

ေရႊစင္ဦး ရဲ႕ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ အပိုင္း (၁)

အခုရက္ပိုင္း မွာ အလုပ္ မရွိ လို႕ ေလထဲ တိုက္ေဆာက္ဖို႕ ျပင္ေနတဲ႕ ေရႊစင္ဦး တေယာက္ ေရာက္တတ္ ရာရာ ေလးမ်ား ကို ေျပာပါမယ္ဗ်ာ.......

အမွန္ေတာ႔ ဒီက႑ကို ေတာေရာက္ေတာင္ေရာက္ လို႕ နံမည္ ေပးမလို႕ပါဘဲ... ဒါေပမဲ႕ က်ေနာ္ ဟုိေရာက္ ဒီေရာက္ ေလွ်ာက္သြားေတာ႔ ဘာ...ေတာ မွ မယ္မယ္ရရ မေတြ႕ ခဲ႔လို႕ ... ေတာ မေရာက္ မဲ႕ အတူတူ ေရာက္ခ်င္ရာေရာက္ မဲ႕ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္.... လို႕ဘဲ နံမည္ ေပးဘို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ ရပါ တယ္.......

အားလံုး ေက်းဇူးပါ.. ၾကံဳခဲ႔ရ သမွ် အမွတ္တရ ေလးေတြ ကို ဟုိေရာက္ဒီေရာက္ ေရးမဲ႕ ေတာင္ေရာက္ ေျမာက္ေရာက္ က႑အသစ္ ကေလးပါ.........
 
ဝက္စတူး နဲ႕ လြဲခဲ႔ရ ေရႊစင္ဦးဘဝ

အခုတေလာ ခ်စ္ညီမ နဲ႕ အတူ ေစ်းေပါင္းစံု ေလွ်ာက္သြားျဖစ္ပါတယ္... မႏၱေလးၿမိဳ႕ မွာ ရွိတဲ႕ ေစ်းေပါင္းစံု ေပါ႔... ေစ်းေပါင္းစံု ကေန ေစ်းလည္းေပါ ရမယ္ ေကာင္းလည္း ေကာင္းရမယ္ ဆိုတာကို ရွာေဖြဝယ္ယူၿပီး ခ်က္ၿပဳတ္ စားေသာက္ ေနၾကပါတယ္....။

တေန႕ေတာ႔ ငါးဝယ္ေန ရင္း ကပ္ရက္ဆိုင္ (ဗန္းေလး နဲ႕ ခ်ေရာင္း တဲ႕ ဝက္သားဆိုင္) မွာ ဝက္စတူး လုပ္လို႕ ေကာင္းမယ္႔ ေပါင္သား ေကာင္းေကာင္းေတြ႕တာနဲ႕... ၂ပိုင္း ပိုင္းခိုင္းၿပီး ဝယ္လာပါတယ္... အိမ္ ေရာက္ ေတာ႔ ငံျပာရည္ .. ၾကာညဳိ႕.. ဂ်င္း ၾကက္သြန္ျဖဴ နီ တို႕ နဲ႕ နယ္ၿပီး ေသခ်ာျပဳတ္ထားလိုက္ပါတယ္.. ညေနစာ အတြက္ ဆိုေတာ႔ ေအးေဆးေပါ႔... ။

ေတာ္ေတာ္ႀကီးႏူးၿပီး ဆိုမွ မီးပိတ္ထားၿပီး .. ညေနမွ အၿပီးသတ္မယ္ေပါ႔ ကန္စြန္းညႊန္႕ေလး မႈိေျခာက္ ပန္းေျခာက္ ေလး ခတ္မယ္ဆိုၿပီး အဆင္သင္႔ျပင္ထားပါတယ္... ညေနေရာက္လို႕ ျပန္ခ်က္မယ္ျပင္ေတာ႔ ဝက္စတူးအိုး က ေရေပါေလာ နဲ႕ အတံုး ေသး ေလးေတြ အစီအရီ တုံး ထားလို႕ အေငြ႕ တေထာင္းေထာင္း နဲ႕... စိတ္ထဲလည္း ေထာင္းကနဲ ဘဲ ... ငါ႔ ဝက္စတူး အိုး ဘယ္သူေလွ်ာက္လုပ္ထားလည္း လို႕ ေျပာေတာ႔ ေဒၚစည္းစိမ္ရွင္ ပါတဲ႕ ဗ်ာ....။

အင္း ေဒါသေလး နဲနဲ ေလွ်ာ႔ၿပီး အက်ဳိးအေၾကာင္း ေမးေတာ႔ စားရလြယ္ကူေအာင္ ေသခ်ာတံုး ထားေပးတာတဲ႕... အင္း ပ်က္ပါၿပီ ဝက္စတူး ေတာ႔လို႕ေျပာေတာ႔ ေစတနာ နဲ႕ လည္း လုပ္ေပးထားရေသး တယ္တဲ႕.... အင္း မေျပာေတာ႔ပါဘူး.................။

ဟုိးတေခါက္က လည္း ဧည္႕သည္ေကၽြးမယ္ဆိုၿပီး .ဝက္စတူး လုပ္လို႕ရမဲ႕ ေပါင္သားေတြ ... ခ်ိန္ခိုင္း ထားၿပီး တျခားဆိုင္ မွာ ခဏေလး ဝယ္ၿပီး ျပန္လွည္႕ လာေတာ႔ ...  မမ က ဝက္စတူးလုပ္မဲ႕ အသား ေတြ ကို အတံုး ေတြ တံုးခိုင္း ထားၿပီဗ်ာ... စိတ္တိုလိုက္တာ.......... အဲဒါ ေနာက္ထပ္ၿပန္ဝယ္ၿပီးမွ ျပန္ ေရာခ်က္ ရတယ္.... အခုလည္း လုပ္ျပန္ၿပီ... ေမ႕သြားလို႕တဲ႕.....။

အင္း ဒါေလးကလည္း စိတ္ထဲ ခံစားရလို႕ ေရးလိုက္ပါတယ္.......

ဂြင္ ဘဲတဲ႕

ဝါဆိုလျပည္႕ ေန႕ က ခ်စ္ညီမ စည္းစိမ္ရွင္ ရဲ႕ေမြးေန႕ဘဲ .... တခုခု ေကၽြးခ်င္တယ္ တဲ႕..... ကိုယ္႕ဆိုင္က ကေလး ေတြ ကို ဘဲေပါ႔... အားလံုး ေမးၾကည္႕ေတာ႔ ဆရာမ ရဲ႕ ဘေလာ႔ဂါ ေတြ ကို ေကၽြးတဲ႕ အတိုင္း ေကၽြးပါ ဆိုလို႕... အင္း ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးရပါတယ္... ညီမ လသာည ကို လည္း ဖိတ္မယ္ တဲ႕ စည္းစိမ္ရွင္ အလိုက် လသာည ၾကြခ်ီလာပါတယ္...  ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စားေသာက္ၾကပါတယ္..။
အားလံုး ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေကၽြးလိုက္ရလို႕ စိတ္ခ်မ္းသာ ေနတုန္း ရွိေသး.. လသာည က ထ ေအာ္ပါေတာ႔တယ္.. ဖုန္းတလံုး မရွိေတာ႔ဘူးတဲ႕... အင္း ျမန္မာျပည္ မွာ လက္ကိုင္ဖုန္း၂လံုး ကိုင္ေသာ လသာည ......  ဒုကၡ နဲ႕ လလ အဲ လွလွ ေတြ႕ၿပီေပါ႔...... ေပ်ာက္တဲ႕ ဖုန္း ဆက္ၾကည္႕ေတာ႔ ေမၿမိဳ႕ ေရာက္ေန ပါတယ္ တဲ႕ ... အမ်ဳိးသမီး အသံဘဲ.. သူ႕ေမာင္ေလး ေတြ ေကာက္ရလာပါတယ္ တဲ႕... ဂြင္ဘဲလို႕ ေျပာတယ္တဲ႕.. ပိုက္ဆံ ေတာင္းမယ္တဲ႕... အင္း လူေတြ လူေတြ သူမ်ားပစၥည္း နဲ႕ ဂြင္တည္႕ ဘို႕ ျပင္ ေနပါတယ္ ...........။

လသာည က ပိုက္ဆံလည္း ေပးပါမယ္...  အေရးႀကီးတဲ႕ ဖုန္းလာစရာရွိလို႕ အခုျပန္လာေပးပါ ဆိုေတာ႔ ဖုန္းခ် လုိက္တယ္... ဒါနဲ႕ မမ လုပ္ပါအုန္း ဆိုေတာ႔ အဲဒီဖုန္း ျပန္ေခၚၿပီး ေျပာေတာ႔ သူ႕ေမာင္ေလး ေတြ မရွိဘူးတဲ႕ .. အခုလည္း မႏၱေလး မလာႏိုင္ဘူး တဲ႕.... က်ေနာ္တို႕ လာယူမယ္ ဆိုေတာ႔လည္း ဖုန္းခ်ပစ္ပါတယ္... ဒါနဲ႕ ၾသ မဟုတ္တာလုပ္မဲ႕ သူေတြ ဆိုေတာ႔ ဘယ္ သူတို႕ ေနရာေျပာပါ႔မလည္း... အင္း ငါကို က အ တာ ဆိုၿပီး က်ေနာ္ တို႕ ေနရာေျပာၿပီး ျပန္ခ်ိန္းရပါတယ္... နက္ျဖန္ ဖုန္းဆက္ လိုက္မယ္ တဲ႕... အင္း နက္ျဖန္လည္း ေရႊစင္ဦး က ခရီးထြက္စရာ ရွိတယ္...လ လည္း မသာ ႏိုင္ေတာ႔ဘူး...။

ဒါနဲ႕ သြားစရာရွိတာ သြားမယ္ဆိုၿပီး.. ဆိုင္က ကေလး ေတြ ေသခ်ာမွာ.. လသာည ကို ေသခ်ာမွာၿပီး ေနာက္ဆံ တငင္ငင္ နဲ႕ သြားရပါတယ္... ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ပြဲၿပီးသြားပါတယ္.. ျမန္မာေငြ က်ပ္ငါးေသာင္း နဲ႕ ေစ်းတည္႕ သြားၾကပါတယ္တဲ႕... ဒါလည္း လမ္းေဘး တေနရာ မွာ ခ်ိန္းၿပီး စကားေျပာရပါတယ္တဲ႕.... ငါးေသာင္း ေပးေတာ႔ ဖုန္းျပန္ရလာပါတယ္ တဲ႕.. ေနာက္ေန႕ က်ေနာ္ တို႕ ျပန္ေရာက္တဲ႕ အခ်ိန္မွာေတာ႔ ျမန္မာျပည္ မွာ လမသာ ႏိုင္ေတာ႔ တဲ႕ လသာည က ေတာ္ေတာ္ တရားက် ေနတဲ႕ အသံနဲ႕ ဖုန္းျပန္ရေပမဲ႕ ဖုန္းပ်က္ေနေၾကာင္း ... ေျပာျပပါတယ္... အင္း ဖုန္းပ်က္ရင္ ျပင္တာေပါ႔ ဆိုၿပီး ျပင္လိုက္တာ ျမန္မာ က်ပ္ေငြ ငါးေထာင္ နဲ႕ ပြဲၿပီးသြားတယ္... စုစုေပါင္း ငါးေသာင္းငါးေထာင္ ကုန္သြားပါတယ္....။

လူေတြ လူေတြ သူမ်ားပစၥည္း ကို မက္ေမာ လိုက္က်တာ ... ဂြင္ဘဲတဲ႔ ... တကယ္ကို တရားက်စရာ ပါဘဲ....။

ရန္ကင္းေတာင္ ဥယ်ာဥ္ေက်ာင္း ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး နဲ႕ ေရႊစင္ဦး

ခ်စ္ညီမ စည္းစိမ္ရွင္ က မိုးထိေအာင္စည္ က ဆရာေလး ႏွစ္ပါး ကို အဂၤလိပ္စာ သင္ေပးပါတယ္... တပါး ကို သင္တာေတာ႔ ငါးႏွစ္ရွိပါၿပီ.. အဲဒီ ဆရာေလး က ရန္ကင္းေတာင္ သဒၶမာမက အသင္းႀကီး   က စစ္တဲ႕ စာေမးပြဲ ကို ေျဖတာ ျဖစ္တဲ႕ အတြက္ က်ေနာ္ တို႕ တေတြ မၾကာခဏ ဥယ်ာဥ္ေက်ာင္း စာသင္တိုက္ ဆရာေတာ္ဘုရား ထံ စာအုပ္သြားေတာင္းတာ တို႕  ေမးခြန္းေဟာင္း သြားေတာင္းတာ တို႕ ကို လုပ္ရပါ တယ္... ။

အခ်င္းခ်င္း ျပန္ၾကြားရရင္ ခ်စ္ညီမ သင္တဲ႕ ဆရာေလး (ဓမၼစရိယ ေအာင္ၿပီးသား) ဟာ ႏွစ္စဥ္ အဂၤလိပ္စာ  အမွတ္အမ်ား ဆံုးရျပီး  ဂုဏ္ထူးနဲ႕ေအာင္ပါတယ္... အင္း ၾကြားတာမ်ား သြားေတာ႔ လိုရင္း ဘယ္ေပ်ာက္ သြား ပါလိမ္႔... အဲ.. အဲလိုသြားၾကရင္း ဆရာေတာ္ နဲ႕ စကားစၿမီ ေျပာၾကတာေလး ေတြ ျပန္ေျပာ ခ်င္ပါတယ္.....။

ဥယ်ာဥ္ေက်ာင္း ဟာ သံဃာေပါင္း မ်ားစြာ ကို စာသင္ေပးေနတဲ႕ စာသင္တိုက္ႀကီးပါဘဲ... က်ေနာ္ တို႕ သြားတိုင္း စာကို စိတ္ပါလက္ပါ က်က္ေနၾကတဲ႕ ဦးပဥၨင္း မ်ား...  ကိုရင္ မ်ား ကို သာသနာ အတြက္ အားရွိစရာ.. ေတြ႕ရပါတယ္... စာသင္သား အပါးေပါင္း ရာနဲ႕ခ်ီ ရွိမယ္ထင္ပါတယ္... (ဆရာေတာ္ က ေလးရာ ဝန္းက်င္ ရွိပါတယ္ တဲ႕)။

ဘုန္းဘုန္း နဲ႕ စကားစပ္မိရင္း ဘုန္းဘုန္း ဟာ ဗုဒၶသာသနာ က်ယ္ျပန္႕ေစဘို႕ အဂၤလိပ္ဘာသာ စကားကို မႏၱေလးၿမိဳ႕ စာခ်တိုက္ မ်ားမွာ ပထမဆံုး ပို႕ခ်တဲ႕ ဆရာေတာ္ ျဖစ္ေနတာ ကို ေတြ႕ရပါတယ္... ဆရာေတာ္ အဂၤလိပ္စာ သင္ေပးေတာ႔ အားလံုး နီးပါး က မႀကိဳက္ၾကပါဘူး တဲ႕... ဘုရား တရား နဲ႕ အဂၤလိပ္စာ မသက္ဆိုင္ဘူး ေပါ႔ေလ.. အဂၤလိပ္စာ တတ္ရင္ ဘုန္းႀကီး ေတြ လူထြက္ကုန္မယ္ေပါ႔..... ဘုန္းဘုန္း ရဲ႕ ဆရာဘုန္းႀကီး တပါး ကိုယ္တိုင္ ဆံုးမ စကားလာေျပာပါတယ္ တဲ႕... ဘုန္းဘုန္း ဟာ အခက္အခဲ မ်ဳိးစံု ၾကားကေန သာသနာ က်ယ္ျပန္႕ေစဘို႕ မႏၱေလးၿမိဳ႕ စာသင္တိုက္ မ်ားမွာ ပထမဆံုး အဂၤလိပ္စာ စကား ကို မျဖစ္မေန သင္ေပးခဲ႔ပါတယ္....။

အခုေတာ႔ အားလံုး နီးပါး နားလည္ သြားၾကပါၿပီလို႕ ေျပာရင္း ရင္ဆိုင္ ခဲ႔ရတဲ႕ အခက္အခဲေတြ ေျပာျပ တာပါ... ဒီလို ေျပာျပရင္း အင္တာနက္ မွာ  က်ယ္က်ယ္ ျပန္႕ျပန္႕တင္ထားႏိုင္ၿပီ  ျဖစ္တဲ႕ စစ္ကိုင္း ေတာင္ရုိး ဆြမ္းေလာင္းသင္း အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ သလို... ယာနဒါန အလွဴေလး အေၾကာင္းလည္း ေျပာျဖစ္ပါတယ္ ..... ဆရာေတာ္ က လည္း မႏၱေလး ၿမိဳ႕ မွာ ကိုယ္တိုင္ ပညာသင္ လာတာ ျဖစ္တဲ႕ အတြက္ သံဃာေတြ အခက္အခဲ ကို နားလည္တယ္တဲ႕... သူ လည္း ယာနဒါန ကားေတြ နဲ႕ သံဃာ ေတြကို ႀကိဳပို႕ ေပးေနတာ ေတြ႕ျမင္ေနရတဲ႕ အတြက္ အေတာ္ဝမ္းသာေနပါတယ္... ယာနဒါန ကားမ်ား ကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပး တဲ႕ .... သံဃာ ေတြ အတြက္ လိုအပ္ခ်က္ ကို ျဖည္႔စီး ေပးတဲ႕ မိုးထိေအာင္စည္ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး ကို ခ်ီးက်ဴး ေတာ္မူ ပါတယ္..... ။

အဲဒီလို ဟုိေရာက္ဒီေရာက္ ေျပာၾကရင္း  ဆရာေတာ္ က ဒို႕ ဘုန္းႀကီး မ်ား ႏိုင္ငံျခား မွာ ပညာသြားသင္  တာ တခါ ... ျပည္တြင္း တကၠသိုလ္ မွာ ပညာသင္ တာတခါ... အဲဒီလို႕ သင္ရတဲ႕ အခါ  ဒို႕ က ႏွစ္ခါနာ တယ္ တဲ႕... ဆရာေတာ္ ဘာကိုမ်ား ရည္ရြယ္ပါလည္း လို႕ ေမးေတာ႔ ႏိုင္ငံျခား မွာ ပညာသင္တဲ႕ အခါ လည္း ႏိုင္ငံျခားသား ျဖစ္တဲ႕ အတြက္ ျပည္တြင္းသံဃာ မ်ားရတဲ႕ အခြင္႔အေရး ကိုမရဘဲ ႏိုင္ငံျခားသား မ်ား အေနနဲ႕ ပညာသင္ခဲ႔ရသလို... ျပည္တြင္း မွာ သင္ျပန္ေတာ႔လည္း ႏိုင္ငံျခား သံဃာမ်ား ကိုသာ အခြင္႔အေရး ေပးတာခံရၿပီး ကိုယ္႕ျပည္တြင္း က သံဃာ ဘဲဆိုၿပီး ႏိုင္ငံျခားသား သံဃာ မ်ားရတဲ႕ အခြင္႔အေရးကို မရျပန္ဘူးတဲ႕.... ။

အင္း ဘုန္းဘုန္း ေရ ဒါေတာ႔ မေျပာနဲ႕ေလ ျမန္မာျပည္ က သံဃာ ေတြ ဟာ ျမန္မာျပည္ က သံဃာ ဘဲေပါ႔.... တျခား ႏုိင္ငံ က သံဃာ မ်ား နဲ႕ မတူပါဘူး ဘုရားး.... မတူပါဘူး ဘုရား လို႕ ေျပာခဲ႔ပါတယ္.... ဘုန္းဘုန္း ကလည္း အင္း ဒို႕ က ျမန္မာျပည္ က သံဃာ ဘဲ တဲ႕ နားလည္ပါတယ္ နားလည္ပါတယ္ တဲ႕ ...... အင္း ခင္ဗ်ား တို႕လည္း နားလည္လား မသိ..... နားလည္လား မသိ။





 

ေလးစားစြာျဖင္႔
စာေရးသူ - ေရႊစင္ဦး
အပိုင္း (၂) ဆက္ရန္
.

18 comments:

ေမဓာ၀ီ said...

ရတုန္းေလး အျမန္ေရးထားမွ။ ကြန္မန္႔သည္လဲ အစိုးမရဘူး။ ေစာေစာက ေရးထားတာ အမ်ားႀကီး တင္လိုက္ေတာ့ အယ္ရာေပၚၿပီး ေပ်ာက္သြားလို႔။

လသာညရဲ႕ မိုဘိုင္းဖုန္းေပ်ာက္မႈ ဖတ္ၿပီး ျမန္မာျပည္က လူေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကို အေတာ္ေလး အံ့ၾသမိတယ္။ သူတပါး ဒုကၡေရာက္တာကို ဂြင္လို႔ ေျပာႏိုင္ၾကတာ၊ ပိုက္ဆံလဲ ယူရက္တာ စိတ္ဓာတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္နိမ့္က်ေနၾကပီေနာ္။

အရီးေလးစစက သတ္သက္လြတ္စားတဲ့ၾကားက ေစတနာထားၿပီး အမႀကီးကို ကူညီရွာတာ ခြင့္လႊတ္လိုက္ပါ အမေရႊစင္ရာ ... စိတ္နာနဲ႔ေနာ္။
အရီးေလးေမြးေန႔ကို မသိလိုက္ဖူး။ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ လုပ္ၾကတာကိုး။ အရီးေလးေတာင္ အသက္ ၆၀ ျပည့္ၿပီေနာ္။ ၾကီးေမလဲ ၈၀ နားနီးေနျပီ အဟမ္းးး :D

အရီးေလးဆီမွာ အဂၤလိပ္စာသင္တန္း တက္ခ်င္တယ္။ အြန္လိုင္းကေန အခမဲ့သင္ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါ၏။ က်ဴရွင္ခ မတတ္ႏိုင္ပါ။ တပည့္အား ေန႔စဥ္ ေကာက္ညွင္းေပါင္းႏွင့္ အေၾကာ္ ေကၽြးရမည္။ ဘယ့္နွယ့္လဲဟင္။ :))

ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ ဖတ္ပီး ေတာင္ေရာက္ ေျမာက္ေရာက္ မန္႔လိုက္တယ္။ အပိုင္း ၂ ေမွ်ာ္ေန၏။

လသာည said...

ဟားးးးးးးးးးး (မခ်င့္မရဲသံ း))
ဒါေပမယ့္ တကယ္ပါ အဲ့ေန႔က မမတို႔ ရွိလို႔ေတာ္ေသးတာ
။ ကိုယ့္ဘာသာဆို ဘာလုပ္လို႔ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေအာင္ပါ။ အဲလိုလူေတြ ရွိသလို မမနဲ႔စစတို႔လို ရွိေပလို႔ လသာည တခါတခါ လသာနိုင္ေသးတာ း)))

ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ျပီးကတဲက တခုခုဆို အျမဲ မမနဲ႔စစကိုပဲ အစစ အပူကပ္/ အေအးကပ္ လုပ္ေနတာ။ မမတို႔ေတာ့ စိတ္ညစ္သြားမွာစိုးရေသး.. စိတ္ညစ္နဲ႔ေနာ..။

Anonymous said...

ေတာ္ေသးတာေပါ့အစ္မရယ္။ညီမတုန္းကဆို
အခြံေတာင္ျပန္မရေတာ့ဘူးေလ။
ကားစီးရင္းနဲ႕ပါသြားတာ။
အစအဆုံးျပန္ေလွ်ာက္ရတယ္။
စိတ္ဓာတ္ေတြကေတာ့မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
တစ္လုံးခ်ိဳင့္၊ မူႀကိဳေတြျဖစ္ကုန္ၾကပီရွင့္။ းP

ေစာ(အဝါရောင်မြေ) said...

အကုသိုလ္ စုတဲ့သူႏွင့္၊ ကုသိုလ္စုတဲ့သူ မတူနိုင္ဘူးေပါ့ အမေရ။ လူေတြက အကုသိုလ္ကို အခြင့္အလမ္းလို ့ ထင္ေနၾကတာကိုး။

ညိမ္းႏိုင္ said...

နားလည္ပါတယ္.....နားလည္ပါတယ္....:D
အစ္မလသာညေတာ့ အဲ့ေန့က လမိုက္ညျဖစ္သြားတယ္ေပါ့
ေနာ္....၊အင္း....ဒီလိုအေျကာင္းေတြျကားရတာ စိတ္မခ်မ္း
သာဘူးဗ်ာ....လူေတြလည္း ဘယ္လိုျဖစ္ကုန္ျပီလဲမသိ..:(

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ဖတ္ရတာလည္း အစံု ရသေတြလည္း အစံုနဲ႔။
ေနာက္တခါ ဝက္စတူးခ်က္ရင္ မစစ အျပင္သြားတုန္းခ်က္ း)

သင္တဲ့ဆရာေကာင္းလို႔ တပည့္ အမွတ္အမ်ားဆံုးရတာေပါ့။ ရပ္ကြက္ထဲက ကေလးေတြကိုပါ သင္ေပးလိုက္ပါလား။

ဖုန္းက ျပန္ရတာပဲ ေတာ္ေသးတယ္ ေျပာရမွာေပါ့။ ဂြင္ပဲလို႔ ေျပာနိင္သူေတြလည္း ဂြင္ေတြနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ျပီး ျပန္ကုန္ၾကရတာပဲ။ ဂြင္နိင္ငံကိုး။

အခြင့္အေရးမတူဆို ဘုန္းဘုန္းမိန္႔သလို ျမန္မာျပည္ကသံဃာေတြပဲေလ။

mstint said...

ညီမရဲ႕ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ ေဆာင္းပါးေလးကလည္း ဘာသာျပန္ဝတၳဳတစ္ပုဒ္ ဖတ္ရသလိုစိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းပါတယ္ း)
ဝါဆိုလျပည့္ေန႕တုန္းက ေမြးေန႔က်ေရာက္ခဲ့တဲ့ စည္းစိမ္ရွင္အတြက္လည္း အခုမွသိလို႔ ေတာင္းဆုေခြ်ေပးလိုက္ပါတယ္ေနာ္။
'ေမြးေန႔ရက္ျမတ္မဂၤလာမွ အစျပဳလို႔ ေလာကီ ေလာကုတၱရာ ႏွစ္လီႏွစ္ဝ လိုအင္ဆႏၵေတြ ျပည့္ဝၿပီး စိတ္ေအးခ်မ္းစြာျဖင့္ သာသနာအက်ိဳးျပဳႏိုင္ပါေစကြယ္'

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

စံုလို႕ပါလားမမေရ...အန္တီတင့္ေၿပာသလိုပဲ စိတ္ဝင္စားဖို႕ေကာင္းလိုက္တာ..အပိုင္း(၂)ေလးေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါတယ္လို႕....

အလင္းသစ္ said...

ေတာင္ေရာက္ ေျမာက္ေရာက္ အေတြးမ်ားကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္သြားပါတယ္။။။ အပိုင္း(၂)ေလးတက္လာရင္ ထပ္လာပါဦးမယ္။။ဟီး။။။

PhyoPhyo said...

မေရႊစင္ရဲ႕ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္။ ေစ်း၀ယ္ ဟင္းခ်က္ ေပ်ာ္စရာႀကီး၊ ၀က္စတူးေတာင္စားခ်င္လာပီ။ မေရႊစင္စကားမစပ္ မစည္းစိမ္က ညီမေလးလား။ သူငယ္ခ်င္းမွတ္လို႔၊ မႏၱေလးေရာက္လို႔ လာလည္ရင္ ထမင္းေကြ်းမွာလား။

Anonymous said...

What a tasteful post(seeing pork stew).....:P....Waiting for part 2.
Gyidaw

စႏၵကူး said...

ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ဖတ္သြားတယ္...
ဟင္းခ်က္တတ္တဲ့သူမ်ားရင္ကိုယ္ခ်က္တဲ့ဟင္းလဲ ဘံုေပ်ာက္သတဲ့...
အိမ္မွာ မာမီက ၾကက္သားလံုးထားရင္ အေဖက၀င္ ဗူးသီးေတြထည့္ ကာလသားခ်က္လုပ္ပစ္တာသတိရ တယ္...
ဥ.. အေၾကာင္းေလးေတြေရးထားတာ ဖတ္လို႔ပိုေကာင္း တယ္. သိလား... လက္ေတြ႔ဘ၀က စာအုပ္ထဲကထက္ ပိုအရသာနက္သလိုဘဲ.. း))

Myanmar Good Knowledg Co., Ltd said...

အစ္မေရႊစင္
စစ က ေစတနာ သိပ္ေကာင္းတာပဲေနာ္။
ေနာက္တစ္ခါ၀က္သား၀ယ္လာရင္ သူမျမင္ေအာင္သိမ္းထားသိလား။

ဟိဟိ ...စစ
သိပ္ကူညီတတ္တာကိုး။

အစ္မေရႊစင္ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ဆက္ေရးပါ ေမ်ွာ္ေနမယ္ေနာ္။

----လလ... ရယ္..ေတာ္သးတယ္ေနာ္။

Cameron said...

မၾကီးေရႊစင္ ညီမေလးမန္းလာျဖစ္ရင္ ၀က္စတူးအိုးကို ေသခ်ာထိုင္ေစာင့္ထားေပးမယ္...း)) သူမ်ားပစၥည္းေကာက္ရထားတာကို ဂြင္ပဲလို႔ေျပာထြက္တဲ႔သူေတြကိုေတာ့ အံ့ၾသမိပါရဲ႔...လူေတြလူေတြ... အေခ်ာင္ေတာ္ေတာ္လိုက္ေနၾကတယ္...။
ဘုန္းဘုန္းမွား အဂၤလိပ္စာတတ္ေတာ့ ကိုယ့္သာသနာကမၻာကိုျဖန္႔လို႔ရတာေပါ့... ၀မ္းေျမာက္စရာေပပဲ....။ မၾကီးကိုယ္တိုင္ေရးေလးေတြကို ဖတ္ခ်င္တာ...ၾကာၾကာမွတစ္ခါတင္တာဆိုေတာ့ မ်ားမ်ားေကာ္မန႔္ေရးလိုက္တယ္....။

ခင္တဲ႔
မိုးေငြ႔

မအိမ္သူ said...

မေရႊစင္ေရးတဲ့စာကို ဖတ္ရတာသေဘာက်လို႔ ေစာင့္ေစာင့္ဖတ္ရတာ ေမ့သေလာက္ေနမွ တစ္ခါေလာက္ေရးတဲ့သူ ဆိုေတာ့ ဖတ္ဖို႔ ေမွ်ာ္ရတဲ့သူေတြ လည္ပင္းက ေညာင္ေရအိုးမကေတာ့ဘူး ပေဒါင္ေတြလို ကြင္းစြပ္ထားရေတာ့မယ္.. :D
ညီမလသာညအေၾကာင္းကလည္း ၾကားရတာသဲထိတ္ရင္ဖိုရွိလိုက္တာ။ ဖံုးျပန္ရတာဘဲ ေက်းဇူးတင္ရမလိုျဖစ္ေနၿပီ။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ေနာ္ ငါးသိန္းမေတာင္းလို႔..

ဘုန္းဉာဏ္ said...

“မိေအး ႏွစ္ခါနာ” ျဖစ္ရတဲ့ ျမန္မာ သံဃာေတာ္ေတြ ဒုကၡက မေသးဘူးေနာ္။ ႏိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းတက္ေတာ့လဲ ႏိုင္ငံျခားသားျဖစ္ေနလို႔ သင္တန္းေၾကးက ႏိုင္ငံျခား ေက်ာင္းသားေၾကး ေပးရတယ္။ ေနရာလဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဖန္တီးရတယ္။

ကိုယ္ႏိုင္ငံက ေထရဝါဒ ဗုဒၶတကၠသိုလ္မွာ ပညာသင္ၾကားျပန္ေတာ့လဲ ျပည္တြင္း ေက်ာင္းသားမို႔ ဆိုၿပီး ကိုယ္ဟာကိုယ္ ေနရာရွာ၊ ဆြမ္းခံစားၿပီး ေက်ာင္းတက္ရတယ္။ အဲဒီ တကၠသိုလ္က ေတာ္ေတာ္ ဆန္းတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသား ေက်ာင္းသားဆို (လူေရာ၊ ဘုန္းႀကီးအတြက္ပါ) ေရ၊ မီးစုံပါတဲ့ အခန္းေကာင္းေကာင္း ေပးတယ္။ အစားအေသာက္ ေႀကြးတယ္။ သင္တန္းေၾကးလဲ တစ္ျပား တစ္ခ်ပ္ ေပးစရာ မလိုဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ႏိုင္ငံသားကို ပစ္ထားၿပီး ႏိုင္ငံျခားသားကို အခြင့္အေရး ေပးတာ ကမၻာမွာ ဒီ တကၠသိုလ္တစ္ခုပဲ ရွိေသးတာ ေသခ်ာေလာက္တယ္။ ျဖစ္ရမယ္ေလ။ ျမန္မာျပည္ကိုး။ ျမန္မာနည္း ျမန္မာဟန္ႏွင့္ လုပ္ခ်လိုက္တယ္ေနာ္။

ဘုန္းဉာဏ္ said...

အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေထရဝါဒ တကၠသိုလ္မွာ ႏိုင္ငံျခားေက်ာင္းသားေတြ ရေနတဲ့ အခြင့္အေရး ျပည္တြင္း ေက်ာင္းသားသံဃာေတာ္ေတြလဲ ရေစခ်င္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားမွာေတာ့ သူ႔ႏိုင္ငံသား ရတဲ့ အခြင့္အေရးကို ျမန္မာ သံဃာေတာ္ေတြ ရဖို႔ ဆိုတာ လုံးဝ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ မိေအး ႏွစ္ခါနာ ျဖစ္ရတဲ့ ျမန္မာ သံဃာေတာ္မ်ား အတြက္ စိတ္မေကာင္းပါ။
ပို႔စ္ထဲပါတဲ့ ဥယ်ာဥ္ဆရာေတာ္ စကားႏွင့္ စပ္လာလို႔ ေရးမိတာပါဗ်ာ။ အမ်ားအတြက္ မေကာင္းရင္ ဒီကြန္႔မန္႔ႀကီး ဖ်က္ပစ္လိုက္ေနာ္ မေရႊစင္ဦး။ ေရးမိသြားလုိ႔ ဆက္ေရးလိုက္တာ။

အင္ၾကင္းသန္႕ said...

ဟားဟား မမစစကေတာ့ကြာ....မမေရႊစင္ရဲ႕ ၀က္စတူးကို ပညာၿပလိုက္တယ္ေပါ့ေလ....း))

အစ္မလသာညလည္း ၿဖစ္ရမယ္ေနာ္....လူေတြမ်ား အံံ့ၾသစရာေကာင္းလိုက္တာ.သူမ်ားဖုန္းေပ်ာက္တာ သူတုိ႕အတြက္မ်ား ဂြင္တဲ့... း(

ခ်စ္ညီမေလး