တို႕ဘဝ တို႕ ကမၻာ အပိုင္း (၁၆)

၈
ဒင္နီ၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ား စိန္႔အင္ဒ႐ူးပဲြေတာ္ အႀကိဳေန႔တြင္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ေသာ ရတနာ ကုိ ႐ွာေဖြျခင္း၊ ပီလြန္ ရတနာ ကုိ ေတြ႕႐ွိျခင္းႏွင့္ ေနာက္ပုိင္းတြင္ သကၠလတ္ ေဘာင္းဘီ တစ္စံုသည္ ႏွစ္ႀကိမ္တိတိ ပုိင္႐ွင္ေျပာင္းျခင္း

အကယ္၍သာ ေကာင္ႀကီးဂ်ိဳး သည္ အာဇာနည္ သူရဲေကာင္းတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ပါမူ အလြန္ စိတ္ဆင္းရဲစရာ ေကာင္းေသာ အခ်ိန္မ်ား ကုိ စစ္တပ္ထဲ၌သာ ကုန္လြန္ေစလိမ့္မည္ျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္လည္း သူသည္ ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ လူစား မဟုတ္သျဖင့္ မြန္ထေရးၿမိဳ႕ ၏ ေထာင္အတြင္း၌ ထုိက္သင့္ေသာ ေလ့က်င့္ သင္ၾကားမႈ႕ မ်ားကုိ ရယူခဲ့ၿပီးသည့္ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္႐ွိသူမ်ား ႀကံဳေတြ႕ရတတ္သည့္ ဆင္းရဲ ဒုကၡႀကီး မွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့သည္။

ထုိမွ်သာ မကေသး၊ သူ႔၌႐ွိေသာ အျပစ္ဒဏ္ကုိ ခံရင္း ေယာက္်ားတစ္ေယာက္သည္ သူ၏ ေန႔မ်ားကုိ တစ္၀က္ အိပ္ၿပီး တစ္၀က္ႏုိးေနျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ကုန္ရေသာဘ၀ျဖစ္သည့္ အားေလ်ာ္စြာ ေယာက္်ား တစ္ေယာက္ အေနျဖင့္ သူ၏ႏွစ္မ်ားကုိ တစ္၀က္ေထာင္ထဲ၌ေနၿပီး တစ္၀က္ကုိ ေထာင္အျပင္၌ေနျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ ကာလ ကုိ မွန္ကန္စြာ အသံုးခ်၍ ကုန္လြယ္ေစရမည္ဟူေသာ အသိအျမင္ကုိပါ အခုိင္အမာ ရ႐ွိခဲ့ ေလသည္။ တကယ္ေတာ့ လည္း ေကာင္ႀကီးဂ်ိဳးသည္ စစ္ႀကီးျဖစ္ေနသည့္ ကာလအတြင္း အျပင္မွာ ေနရေသာ အခ်ိန္ထက္ ေထာင္၌ေနရ ေသာအခ်ိန္က ပုိ၍မ်ား၏။

အရပ္သားမ်ား၏ ဘ၀တြင္ လူတစ္ေယာက္သည္ အျပစ္တစ္ခု က်ဴးလြန္ျငားအံ့၊ ထုိသူသည္ သူ က်ဴးလြန္ ခဲ့ေသာ အျပစ္မ်ား အတြက္ ထုိက္သင့္ေသာ ျပစ္ဒဏ္ကုိခံရသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း စစ္တပ္၏ ဥပေဒမ်ားတြင္ သေဘာတရားသစ္ တစ္ခု ေပါင္းစပ္ထားသည္ျဖစ္ရာ လူတစ္ေယာက္ကုိ သူက်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ ျပစ္မႈ အတြက္ သာမက သူမ က်ဴးလြန္ေသာ အရာမ်ားအတြက္လည္း အျပစ္ဒဏ္ေပးၾက၏။ ေကာင္းႀကီးဂ်ိဳးသည္ ဤ သေဘာတရား ၏ အနက္အဓိပၸာယ္ ကုိ လံုး၀ စဥ္းစား၍မရေပ။

သူသည္ သူ႔႐ုိင္ဖယ္ေသနတ္ကုိ တုိက္ခၽြတ္ ျခင္းမျပဳ။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေမႊး၊ မုတ္ဆိတ္ေမႊးမ်ားကုိ ဘယ္ေတာ့မွ မရိတ္။ တစ္ႀကိမ္ ႏွစ္ႀကိမ္ မွ် ခြင့္ယူသြားၿပီး တပ္ ကုိ ျပန္မလာ။ သူ႔တြင္ ဤခၽြတ္ယြင္းခ်က္ မ်ား ႏွင့္ အတူ သူ႔ ကုိ အလုပ္တစ္ခု ကုိ ခုိင္းလုိက္သည့္အခါတုိင္း ဆင္ ေျခဆင္လက္ ေပးေနတတ္သည့္ ၀ါသနာ ႐ွိျခင္းတည္း ဟူေသာ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္လည္း႐ွိ၏။

သာမန္အားျဖင့္ သူသည္ စစ္တပ္ သက္တမ္း တစ္၀က္ကုိ ေထာင္တြင္း၌ အခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ့သည္။ စစ္တပ္တြင္ ႏွစ္ ႏွစ္မွ် အမႈထမ္းခဲ့ရာ ေထာင္ထဲတြင္ ဆယ့္႐ွစ္လမွ် ေနခဲ့ရ၏။ သူ႔အေနျဖင့္ စစ္တပ္ထဲတြင္ ေနခဲ့ရသည့္ ဘ၀ တြင္ ေပ်ာ္႐ႊင္သာယာမႈ မ႐ွိခဲ့ေခ်။ မြန္ထေရး ေထာင္ထဲတြင္မူ သူသည္ အစစအရာရာ သက္ေသာင့္ သက္သာ ႐ွိခဲ့ သည္။ အေပါင္းအသင္းမ်ားႏွင့္လည္း ဆံုမိခဲ့သည္။ တပ္ထဲတြင္မူကား သူ႔ကုိတင္သည့္ စဲြခ်က္ မွာ မ်ားလြန္းလွ သျဖင့္ ေခါင္းအလြန္႐ႈပ္ရသည္။

သုိ႔ျဖစ္ရာ တပ္အေပၚ၌ စိတ္ကုန္ေသာအစဲြသည္ သူ႔စိတ္တြင္ ရာသက္ပန္ အစဲြ တစ္ခုသဖြယ္ ျဖစ္လာခဲ့ ေလသည္။
စစ္ႀကီးၿပီးသြား၍ စစ္တပ္အားလံုးကုိ ဖ်က္လုိက္သည့္အခါ ေကာင္ႀကီးဂ်ိဳးသည္ ေထာင္မွ မလြတ္ေသး။ ေျခာက္လ တိတိ အျပစ္ဒဏ္ ခံေနရေသးသည္။ စဲြခ်က္မွာ တာ၀န္က်ေနစဥ္ အရက္မူးျခင္း၊ တပ္ၾကပ္ကုိ ေရနံဆီပံုး ျဖင့္ ႐ုိက္ျခင္း၊ သူ၏ ကုိယ္ပုိင္အမွတ္ကုိ ေျပာရန္ ျငင္းဆုိျခင္း (သူ မမွတ္မိ၍ မေျပာျခင္း မွ်သာ ျဖစ္၏။ ထုိစဥ္က ဘာ ကုိမွ သတိမရသျဖင့္ ေမးသမွ် ေမးခြန္းတုိင္းကုိ ေျဖရန္ ျငင္းခဲ့သည္။) ပဲျပဳတ္ ႏွစ္ဂါလန္ ခုိးျခင္း ႏွင့္ ဗုိလ္မွဴး ၏ ျမင္းကုိစီးျခင္း စသည္ျဖင့္ အမ်ားႀကီးျဖစ္သည္။

အကယ္၍ ထုိအခ်ိန္က စစ္ေျပၿငိမ္းေရး စာခ်ဳပ္သာ လက္မွတ္မထုိးရေသးလွ်င္ ေကာင္ႀကီးဂ်ိဳး သည္ ေသနတ္ ျဖင့္ ပစ္သတ္ခံရဖြယ္ရာ႐ွိ၏။ သူသည္ အျခားေသာ စစ္မႈ႕ထမ္းေဟာင္းမ်ား ကုိယ့္အရပ္ ကုိယ့္ေဒသ ျပန္ေရာက္ကာ စစ္ေအာင္ပဲြ ၏ အရသာ ဟူသမွ်ကုိ စားေသာက္၀ါးမ်ိဳ၍ ကုန္ခါမွ သူ႔ေနရပ္ မြန္ထေရးၿမိဳ႕ သုိ႔ ျပန္လည္ ဆုိက္ေရာက္ခဲ့ရ၏။
ေကာင္ႀကီးဂ်ိဳး မီးရထား ေပၚမွဆင္းလာေသာအခါ သူ႔ကုိယ္တြင္ စစ္သံုး အေႏြးထည္ႀကီး၊ က်ဴးနစ္႐ွပ္အက်ႌ ႏွင့္ သကၠလတ္ေဘာင္းဘီ ႏွစ္ထည္ ထပ္၍ ၀တ္ထားသည္။

ၿမိဳ႕ထဲတြင္ ဥပေဒျဖင့္ ဟုိဟာမလုပ္ရ။ ဒီဟာမလုပ္ရဟူေသာ တားဆီးပိတ္ပင္မႈမွတစ္ပါး အျခားေျပာင္းလဲမႈ ဘာတစ္ခုမွ မ႐ွိ၊ မည္သုိပင္ျဖစ္ေစ ယင္းတားျမစ္ ပိတ္ပင္မႈမ်ားသည္ ေတာ္ရဲလီး ၏ ဆုိင္ကုိ အသြင္ ေျပာင္းေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ေပ။ ဂ်ိဳးသည္ သူ၏ အေႏြးထည္အက်ႌႀကီး ကုိ ၀ုိင္ႏွစ္ဂါလန္ ႏွင့္ အလဲအလွယ္ လုပ္ၿပီးေသာ္ သူ၏ သူငယ္ခ်င္းစစ္၊ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း မ်ားကုိ လုိက္႐ွာသည္။

ထုိညတြင္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိေတာ့ မေတြ႕၊ သုိ႔ေသာ္လည္း မြန္ထေရးၿမိဳ႕ထဲတြင္ လူမ်ားကုိ ေထာင္ေခ်ာက္ ထဲက်ေအာင္ လုပ္ေပးမည့္ လူဆုိး လူလည္မ်ား၊ မိန္းမ႐ႊင္မ်ား ႏွင့္ ဖာေခါင္းမ်ားသည္ ကတြတ္၀ က ဗ်ိဳင္းေစာင့္ သည့္ႏွယ္ လာသမွ် ကုိ အမဲဖ်က္ရန္ ေစာင့္ေနၾကသည္ကုိကား ထံုးစံအတုိင္း ေတြ႕ရသည္။ ဂ်ိဳးကုိယ္တုိင္ကလည္း ကုိယ္က်င့္တရား ေကာင္းေရး ကုိ မ်ားစြာ အေရးထားသူမဟုတ္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတုိ႔ဆင္ ထားသည့္ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ သုိ႔ အက်ခံရန္ ၀န္မေလး။ သူကုိယ္တုိင္ကလည္း အခုလုိ ေထာင္ေခ်ာက္မ်ိဳး ကုိ ႀကိဳက္သူျဖစ္သည္။

မၾကာမီမွာပင္ အက်ႌႏွင့္ လဲလာေသာ ၀ုိင္တစ္ဂါလန္ ေျပာင္သြားသည္။ လက္ထဲတြင္ ပုိက္ဆံလည္း မ႐ွိေတာ့။ ထုိအခါ သူ႔ကုိ ၀ုိင္း၍ အမဲဖ်က္ေနၾကေသာ လူလည္လူလိမ္မ်ားက သူ႔ကုိ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲမွ ျပန္ထုတ္ရန္ အား ထုတ္ၾကသည္။ သူကလည္း ေထာင္ေခ်ာက္ထဲမွ မထြက္၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဟူမူ ေထာင္ေခ်ာက္ ထဲ ၌ ေနရသည္ မွာ သူ႔အဖုိ႔ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္ေနၿပီ မဟုတ္ပါေလာ။
ဤသုိ႔ျဖင့္ သူတုိ႔လူစုက သူ႔ကုိ အၾကမ္းနည္းသံုး၍ ဆဲြထုတ္ပစ္ရန္ ႀကိဳးစားၾကသည္။

ေကာင္ႀကီးဂ်ိဳးကလည္း ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ အျပင္းအထန္ ခုခံသည္။ ပရိေဘာဂ ပစၥည္း အားလံုး ကုိ ထု႐ုိက္ ကုိင္ေပါက္ဖ်က္ဆီးသည္၊ ျပတင္းေပါက္တံခါးမ်ားကုိ ခဲြပစ္သည္၊ အ၀တ္အစား မလံု႔တလံု ျဖစ္ေနေသာ မိန္းမမ်ား ကုိ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ညအေမွာင္ထုထဲသုိ႔ ထြက္ေျပး ကုန္ေအာင္ ရမ္းသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ထင္သလုိလုပ္၍ အားရကာမွ ေပၚလာသည့္ စိတ္ကူးအရ အိမ္ကုိ မီး႐ိႈ႕သည္။

ေနာက္ဆံုးတြင္ ပုလိပ္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး သူ႔ကုိ ဆဲြသည္၊ ေကာင္ႀကီးဂ်ိဳးက ေပ်ာ္႐ႊင္ျမဴးထူးစြာျဖင့္ သက္ျပင္း ခ်သည္။ သူ႔ အိမ္ ကုိ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေရာက္ရဦးေတာ့မည္ မဟုတ္ပါလား။
သူ႔ကုိ ခ်က္ခ်င္း႐ံုးတင္သည္။ အမႈစစ္သည္မွာ မၾကာလိုက္။ ဂ်ဴရီတစ္ေယာက္မွ မပါေသာ စစ္ေဆးၾကားနာမႈ ျဖစ္၏။ သူ႔ကုိ ေထာင္ဒဏ္ရက္ေပါင္း သံုးဆယ္ခ်သည္။ ဂ်ိဳးသည္ သူ႔အတြက္ ေပးထားေသာ သားေရေခါက္ ခုတင္ ေပၚလွဲကာ ေထာင္ဒဏ္ကာလ ၏ ဆယ္ပံုတစ္ပံုကုိ ကုလားေသကုလားေမာ အိပ္ေနျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ကုန္ လြန္ေစခဲ့သည္။

ေကာင္ႀကီးဂ်ိဳး သည္ မြန္ထေရးေထာင္ကုိ အလြန္သေဘာက်သည္။ လူေပါင္းစံုကုိ ေတြ႕ရသည့္ေနရာ တစ္ေနရာျဖစ္၏။ အကယ္၍သာ ၾကာၾကာ ေနရမည္ဆုိပါက ၀င္လုိက္ထြက္လုိက္ လုပ္ေနေသာ သူ႔ သူငယ္ခ်င္း မ်ား ႏွင့္ ဆံုမိတတ္သည္။ အခ်ိန္သည္ ကုန္လြယ္လွပါဘိျခင္း၊ သူေထာင္ထဲမွ ထြက္ရေသာအခါ ၀မ္းနည္း မိသည္၊ သုိ႔ေသာ္လည္း သိပ္ၿပီး ၀မ္းနည္းစရာေတာ့ မလုိ၊ ေထာင္ထဲျပန္လာဖုိ႔ အလြန္ လြယ္ကူ သည္ကုိ သူေကာင္းေကာင္းႀကီး သိထားသည္။

သူသည္ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲသုိ႔ ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ ျပန္၍ က်လုိေသာ္လည္း လက္ထဲတြင္ ေငြမ႐ွိ၊ ၀ုိင္မ႐ွိ၊ သူ႔ ေပါင္းေဟာင္း သင္းေဟာင္းမ်ားျဖစ္ေသာ ပီလြန္၊ ဒင္နီ ႏွင့္ ပက္ဘလုိတုိ႔ကုိ ေတြ႕လုိ ေတြ႕ျငား လမ္းတကာ ၀င္၍ ပုိက္စိပ္တုိက္ ႐ွာပါေသာ္လည္း မေတြ႕၊ ပလိပ္ဆာဂ်င္ ကေတာ့ သူတုိ႔သံုးဦးကုိ မဖမ္းရသည္မွာ ၾကာၿပီ ဟု ေျပာ သည္။
" သူတုိ႔ ေသကုန္ၿပီနဲ႔တူတယ္" ဟု ဂ်ိဳးက ေျပာသည္။

သူသည္ ၀မ္းနည္းစြာျဖင့္ ေတာ္ရဲလီ ၏ ဆုိင္သြားသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေတာ္ရဲလီ သည္ ေငြမ႐ွိသူ၊ ပစၥည္းခ်င္း အလဲအလွယ္လုပ္ရန္ ႐ုပ္၀တၳဳပစၥည္း မ႐ွိသူမ်ားကုိ တရင္းတႏွီး ေပါင္းသူမဟုတ္၊ သူသည္ ေကာင္ႀကီးဂ်ိဳး ကုိ ၀တ္ေက် တမ္းေက်မွ်သာ ေျပာဆုိဆက္ဆံသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေတာ္ရဲလီ က ဒင္နီ သည္ ေတာ္တီလာဖလက္ ရပ္ကြက္တြင္း႐ွိ အိမ္တစ္လံုးကုိ အေမြရလုိက္သျဖင့္ သူ႔ သူငယ္ခ်င္း မ်ားႏွင့္အတူ ထုိ အိမ္တြင္ ေနထုိင္လ်က္႐ွိေၾကာင္း သတင္းေပးသည္။

ေကာင္ႀကီးဂ်ိဳး သည္ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိ ေတြ႕လုိေသာဆႏၵ အလြန္ျပင္းျပလာသည္။ ထုိေန႔ ညေနခင္း တြင္ သူသည္ ဒင္နီႏွင့္ ပီလြန္ကုိ ႐ွာရန္ ေတာ္တီလာဖလက္ ရပ္ကြက္ဘက္သုိ႔ ထြက္လာခဲ့၏။ ေတာင္ကုန္း အတက္ လမ္းမေပၚ သုိ႔ သူ ေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ ေမွာင္စပ်ိဳးလာေလၿပီ။ လမ္းခုလတ္မွာပင္ တစ္ဖက္မွ ေရးႀကီး သုတ္ပ်ာ ေလွ်ာက္လာေနေသာ ပီလြန္ ႏွင့္ ဆံုမိသည္။

" ေဟ့ ပီလြန္၊ ငါ မင္းတုိ႔ဆီ လာတာကြ "
" ဘယ္လုိ ဂ်ိဳး" ဟု ပီလြန္က ျပန္ႏႈတ္ဆက္သည္။ " မင္း ဘယ္ေပ်ာက္ေနတာလဲ "
" စစ္တပ္ထဲ ေရာက္ေနတယ္ " ဟု ဂ်ိဳးက ေျဖသည္။

ဆက္ရန္
.