ကုကၠိဳကုန္း သည္တစ္ခါလွဴတဲ့ အလွဴက အလွဴႀကီး။ အလွဴ႕ရွင္ကိုသံေခ်ာင္း မညြန္႕ခင္ ဆိုတာက ဒိုးကေလး တို႕နဲ႕ ေဆြးမ်ိုးမကင္းႀကဘူး၊ ဒိုးကေလးအေဖ ဦးပ်ားအုံနဲ႕ အလွဴ႕ရွင္ ကိုသံေခ်ာင္းတို႕က ညိအစ္ကို ၀မ္းကြဲ ေတာ္ႀကတယ္။ ဦးပ်ားအုံက အႀကီးဆိုေတာ့ ကိုသံေခ်ာင္းတို႕က အစ္ကိုႀကီး အစ္ကိုႀကီးနဲ႕ ေလးေလးစားစား ရိွခဲ့ ႀကတယ္။ အလွဴရက္မွာ ဦးပ်ားအံု မရိွေတာ့တဲ့ အခါက်ေတာ့ ကိုသံေခ်ာင္းဘက္က အမ်ိဳးရယ္လို႕ ဒိုးကေလး နဲ႕က ပန္ညိဳကို ဖိတ္စာထဲထည့္ ရိုက္ရတယ္။ အလွဴက ၀က္သားေျပာင္ ေကၽြးမွာဆိုေတာ့ အသား ကိစၥ ဒိုးကေလးပဲ တာ၀န္ယူလိုက္တယ္။ ၀က္ဖိုးကေတာ့ အလွဴ႕ရွင္က ေပးတာပါ။ ၀က္၀ယ္ျပိး ဒုိးကေလးက ေပၚေပး ရတာပါ။ ဘေထြး လုပ္တဲ့အလွဴ႕ရွင္က ဒိုးကေလးကို မလုပ္ေစခ်င္လို႕ အျပီးမွာရေအာင္ ပါ ဆိုတာကို ဒိုးကေလးက လက္မခံဘူး။
"မဟုတ္သာ ဘေထြးရာ…….. က်ဳပ္ရိွလ်က္ကနဲ႕ဟာ….. က်ဳပ္လုပ္ေပးေတာ့ မေလဘူးေပါ့ဗ်ာ"
"ေလသာ မေလသာ အေႀကာင္းမဟုတ္ပါဘူး ငါ့တူရာ……… အလွဴရက္ထဲ မင္းကို အကုသိုလ္ ျဖစ္မွာ စိုးလို႕ပါ…… ရြာထဲေတာ့ မလုပ္နဲ႕ကြာ….. တျခားသြားလုပ္ေခ်"
ဒိုးကေလး ကပဲ တစ္ရြာက ၀က္ေတြ သြား၀ယ္။ အလွဴရက္နဲ႕တိုက္ျပီး ေပၚေပးလိုက္တယ္။ ၀က္သားေျပာင္ ခ်က္ေကၽြး တဲ့ အလွဴဆိုေတာ့ အလွဴႀကီး။ ရြာေတြက ဒိုးပတ္၀ိုင္းေတါ တစ္၀ိုင္းစီ ဖိတ္ထားတာဆိုေတာ့ ျမိဳင္လွ ဖယ္လိုက္ရင္ ဒိုးပတ္၀ိုင္းကိုး၀ိုင္းေတာင္ ပါတဲ့ အလွဴဘယ္ေသးလိမ့္ မလဲ။
ကိုသံေခ်ာင္းတို႕က မိဘမ်ားလက္ထက္ကတည္းက ေတာင္သူႀကီးေတြဆိုေတာ့ ခ်မ္းသာႀက တယ္။ မညြန္႕ခင္ အေမြရတာနဲ႕ဆိုေတာ့ ရြာမွာ လူခ်မ္းသာ စာရင္း၀င္ေတြ။ တစ္သက္တစ္လ်ဴ လွဴလိုက္စမ္းမဟဲ့ ဆိုတဲ့ စိတ္နဲက ျမိဳင္လွက ေရႊမ႑ပ္ဆင္ ငွားတယ္။ ျမင္းျခံက နာမည္ရတဲ့ ဆိုင္းငွားတယ္။ ဘိသိက္ငွားတယ္။ ရွင္ေလာင္လွည့္မနက္မွာ ရွင္ေလာင္းေတြကို နတ္မ်ား ျဗဟၼာမ်ားက ေရႊထီးေဆာင္း ေပးႀကတာ၊ ကေလးကလည္း ထည့္ခ်င္ေတာ့ နတ္၀တ္နတ္စား၊ ျဗဟၼာ၀တ္ ျဗဟၼာစား ကအစ ငွားထား ႀကတာေပါ့။ ျဗဟၼာႀကီးက ေရွ႕က၊ ေနာက္က နတ္သား ေလးပါ။ နတ္သားေလးပါးက ေရႊထီးေလးလက္ ကိုယ္စီ ကိုင္ႀကရမွာကိုး။ ရြာက က်ဥ္းက်ဥ္းဆိုေတာ့ ေတာင္ရြာအထိ လွည့္ႀကဖို႕ စီစဥ္ထားတယ္။
"ဘေထြး……က်ဳပ္တူေတြ အလွဴမွာ က်ဳပ္က ျဗဟၼာလုပ္မွာဗ်ေနာ္………. နတ္သားေလးပါေတာ့ ဘေထြး တို႕ သေဘာပဲ"
"ဒိုးကေလး ရာ……. ျဗဟၼာ၀တ္ႀကီးနဲ႕ အရက္ေတြ တြန္းေသာက္ထားလို႕ေတာ့ မေကာင္းဘူးကြ ငါ့တူရ……. ငရဲႀကီးတတ္သယ္….. ျပီးေတာ့ ေတာင္ရြာအထိဆိုေတာ့ မင္းပုံနဲ႕ ျဖစ္မယ္မထင္ဘူး…. တစ္ေယာက္ ရွာပါ ကြာ………"
"ဘယ့္ႏွယ္ မျဖစ္ရမွာတုန္း ဘေထြးရ… က်ဳပ္ျဗဟၼာလုပ္မယ္…….. က်ဳပ္မေသာက္ပါဘူးဗ်…. အလွဴလွည့္ ျပန္လာ မွ ေသာက္မွာပါ…….."
"ကိုင္း ကိုင္း….. မင့္သေဘာပါ ငါ့တူရာ……… ဘေထြးက မင္းပင္ပန္းမွာ စိုးတာပါ……"
သည္လိုနဲ႕ အလွဴရက္ေရာက္ကေရာ။ ေရွ႕ဆုံးက သာသနာပြဲရြက္မယ့္ အေမႀကီးပုံ။ ေနာက္က နတ္သား ေလးပါး နဲ႔ ျဗဟၼာႀကီး။ စုစုေပါင္း ငါးပါးလိုက္ရမယ္။ နတ္၀တ္နတ္စားေတြ ညကတည္းက ႀကိဳေပး ထားေတာ့ မနက္ မိုးလင္းတာနဲ႕ အက်အန ၀တ္ဆင္ျပီး အလွဴမ႑ပ္ သြားႀကရုံကိုး။ ဒိုးကလးက သူ႕ အိမ္သံငုတ္ မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ျဗဟၼာ၀တ္စုံရွည္ႀကီးကို တျပင္စြန္းက ထိုင္ႀကည့္ရင္ သေဘာ က်ေနေတာ့တယ္။ ျဗဟၼာေဆာင္းတဲ့ မကိုဋ္ႀကီးကေတာ့ ေခါင္းရင္းက ခုံေပၚ မ်ာအက်အန တင္ထားတာပါ။
ပန္းညိဳကလည္း ၀မ္းေတြသာလို႕။ အလွဴမွာ ျဗဟၼာ၀တ္နဲက အလွည့္လိုက္မွာဆိုေတာ့ အကုသိုလ္စိတ္ တဒဂၤေပ်ာက္ျပီး ကုသိုလ္စိတ္ကေလး ၀င္ေတာ့လည္း အျမတ္ပဲလို႕ တြက္ရွာတာေပါ့ေလ။ ပန္းညိုက သည္အ၀တ္အစားႀကီး အလွဴအိမ္က ပို႕လိုက္က တည္းက ဒိုးကေလးကို ၀တ္ႀကည္စမ္းပါ ခိုင္းေနတာပါ။ ဒိုးကေလးက အရက္ေသာက္ထားေတာ့ မ၀တ္ဘူး။ မရိုမေသျဖစ္မွာစိုးတာလည္း ပါပါတယ္။ မနက္က်မွာ ေရမိုးခ်ိဳးျပီး ၀တ္မယ္လို႕ စိတ္ကူး ထားတယ္။
မနက္ မိုးလင္းေတာ့ ဒိုးကေလး ေရမိုးခ်ိဳးတယ္။ ညကအရက္သိုးနံ႕ေပ်ာက္ ေအာင္ သြားတုိက္ျပီး တာနဲ႕ ကြမ္းတစ္ယာ ၀ါးတယ္။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီတိုနဲ႕ စြပ္က်ယ္ခံျပီး ျဗဟၼာအ၀တ္အစား လွ်ိဳ ၀တ္တယ္။ ျဗဟၼာ၀တ္ က ႀကီးေနျပီး ဒိုးကေလးက ေသးေနေနာ့ အားလာေငးေနႀကတဲ့ ကေလးေတြက ရယ္ႀကေရာ။ ဖို႕ရို႕ ဖားရားႀကီး ျဖစ္ေနတာကိုး။ ပန္းညိဳကလည္း မ်က္ႏွာပိုး မသတ္ႏိုင္ဘူး။
"ေအးဟ……. ဒါႀကီးနဲ႕ ေတာင္ရြာအထိ လွည့္ရလို႕ကေတာ့ ေခၽြးတလုံးလုံးနဲ႕ ပူပူေလာင္ေလာင္ ႀကီး ေနမွာ ပါဟာ……. ဘေထြးကေတာ့ ေျပာသား………"
"အိုေတာ္….. တစ္မနက္စာထဲဟာကို… ၀တ္ပါေတာ့…… ကုသိုလ္ရသာေပါ့….. ေတာ့္တစ္သက္ ၀တ္ဖူး လို႕လား ၀တ္ရတုန္း ၀တ္စမ္းပါ ေတာ္……."
"ေအးပါ…. ခုမွေတာ့ မ၀တ္လို႕လည္း မရေတာ့ဘူး.. ငါ့ႏွယ္ ျဗဟၼာနဲ႕မတူဘဲ ဘုန္းႀကီးပ်ံ ကြင္းထဲက ဒုံးရုပ္ နဲ႕ တူေနပါ့ေကာဟ……."
ျဗဟၼာ၀တ္ ၀တ္ျပီးတာနဲ႕ မကိုဋ္မေဆာင္းေသးဘဲ အိမ္ကျပင္ ေျခဆင္းထိုင္ေနတယ္။ ကေလးေတြ ကေတာ့ ရယ္ လို႕မဆုံးႏိုင္ဘူး။ အငယ္မ မတီမတာကေတာင္ ရယ္ေနေတာ့ ဒိုးကေလးေတာင ရွက္တက္တက္ ျဖစ္လာတယ္။ ပန္းညိဳက အလွဴတန္းလွည့္ရမယ္ သိေတာ့ အိမ္က အဆာေျပ ထမင္းႀကမ္း ပန္းကန္ ဇြန္း တပ္ေပးတယ္။
"ျဗဟၼာႀကီး….. နတ္သုဒၶါေလးမ်ား မွီ၀ဲသြားဦး……. လမ္းက်မွ ဗိုက္ဆာလိုက္ ဟပ္ထိုးလဲေနဦးမယ္"
ဒိုးကေလးက မစားပါဘူး။ မိုးလင္းတာနဲက အရက္ေသာက္ေနက်ဆိုေတာ့ ေနပူခံကေလး တစ္ခြက္ေလာက္ ေသာက္ခ်င္တာပဲ ရိွတယ္။ အရက္ေတာ့ မေသာက္ဘူးလို႕ စိတ္ျဖတ္ထားေတာ့ ရင္ပူခံျပီး ေတာင့္ထား လုိက္တယ္။ အလွဴမ႑ပ္ဆီ အသဲခ်ဲ႕စက္သံ ဒိုးသံေတြ ဆူေနသလို ဒိုးကေလးရင္ထဲမွာလည္း အပူပလုံစီႀကီး ထိုးေနေလရဲ႕။ တစ္ခြက္ေလာက္ ေသာက္ေတာ့ေကာ ဘယ္သူသိတာမွတ္လို႕။ တကယ့္ျဗဟၼာမွ မဟုတ္ဘဲ။ ျဗဟၼာ ၀တ္စုံကို သည္လိုပဲ ႀကဳံတဲ့လူက ၀တ္ေနႀကတာပဲ။
ဒိုးကေလးကို စိတ္ကပဲ ေသြးေတာင္ေနေတာ့ ျဗဟၼာအ၀တ္အစား တန္းလန္းနဲ႕ ေနာက္ေဖးဘက္ ထြက္လာခဲ့တယ္။ ေနာက္ေဖးက ေမာင္းဆုံခြက္ထဲမွာ တစ္ညက က်န္တဲ့ အရက္ ပုလင္းလက္က်န္ကေလး ရိွေသးတာ သတိရလို႕ ထလာတာပါ။ ပန္းညိဳက ေနာက္ေဖးေနာက္ဖီ ဥြားတယ္ ထင္တယ္။ ဒိုးကလးက ေမာင္ဆုံခြက္ထဲ ထည့္ထားတဲ့ ပုလင္းကို ဆတ္ခနဲႏႈိက္ အဖုံးဖြင့္ ျပီး ပါးစပ္ထဲ ေရမစပ္ ေရမေရာ ေလာင္းခ် လိုက္တယ္။ အာေခါင္ထဲ ပူသြားေပမယ့္ တစ္ကိုယ္လုံး ေတာ့ ျငိမ္သြားတာေပါ့ေလ။ သည္ေလာက္ ဆို မဆိုးဘူး။ ပုခင္းခြံ လႊင့္ပစ္ခဲ့ျပီး ဟန္မပ်က္ ျပန္ထြက္ လာေတာ့ အိမ္၀မွာ ရြာထဲက ငအိုးကို ေတြ႕ရျပီ။ ဒိုးကေလး မလာလို႕ လာေခၚတာပါ။
"ေလးဒိုး…… ခင္းဗ်ား ေအးေအးေဆးေဆးလုပ္ေန…… ဟိုမွာ နတ္သားေတြ ဟုံျပီဗ်…. ဘႀကီးသံေခ်ာင္း ေခၚခိုင္း လိုက္လို႕…. အလွဴက လွည့္ေတာ့မယ္……."
ပန္းညို က အိမ္ေပၚ မရိွဘူး။ ထူးသံေျဖသံလည္း မႀကားရေတာ့ ငအိုးကိုပဲ အိမ္ေပၚက ျဗဟၼာမကိုဋ္ တက္ ယူခိုင္း လိုက္ရတယ္။ ငအိုးက မကိုဋ္ႀကီး တက္ယူျပီး ဒိုးကေလးလက္ထဲ ထည့္ေပး လိုက္ရတယ္။ ဒိုးကေလး က မကိုဋ္ကို ငအိုးအကိုင္ခိုင္းျပီး အလွဴအိမ္ကို ထြက္ဖို႕ျပင္တယ္။ ပန္းညိဳ တစ္ေနရာ ေရာက္ေန လို႕ထင္ပါရဲ႕။ လင္ ၀ိုင္း၀ေရာက္မွ ပန္းညိဳေျပပလာျပီး လွမ္ေအာ္ေတာ့တာပါ။ ဒိုးကေလးက လွည့္ႀကည့္ တယ္။
"အစ္ကို…… မကိုဋ္ေဆာင္းသြားေလ…. က်ဳပ္ႀကည့္ခ်င္လို႕ပါ….."
"အလွဴလွည့္ေတာ့ လိုက္ႀကည့္ပါလားဟာ……ခုကတည္းက ေဆာင္မသြားခ်င္ပါဘူး"
"အခုေဆာင္းစမ္းပါေတာ္…….. ျဗဟၼာဘ၀နဲ႔ က်ဳပ္ ၀၀္ႀကီး ျမင္ခ်င္လို႕ပါ…….. ငအိုး… ေဆာင္းေပး လိုက္စမ္း ပါဟယ္……"
ငအိုးက မကိုဋ္ႀကီး ကမ္းေပးေတာ့ ဒိုးကေလးက ဗ်စ္ေတာက္ ဗ်စ္ေတာက္ ေျပာရင္းနဲက ေခါင္းကို စြပ္ လိုက္တယ္။ အနားေရာက္လာတဲ့ ပန္းညိဳနဲ႕ ကေလးေတြကလည္း ျပဳံႀကလို႕။ ငအိုးကလည္း ျပဳံးလို႕။ သည္ အျပဳံး ေတြ ႀကာရွည္မခံလိုက္ပါဘူး။ အဲသည္ခဏမွာပဲ ဒိုးကေလးကို ျဗဟၼာ၀တ္ႀကီးနဲ႕ အိမ္ေပၚ ေပြ႕တင္ လိုက္ႀကတယ္။ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ သတိမေရေလေတာ့ ပန္းညိဳက စိတ္ပူျပီး။
ဘာျဖစ္သြားတာပါလိမ့္။ ေပြ႕တင္ေတာ့မွ အရက္နံ႕ရလိုက္တာလည္း သိလိုက္တယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ မ်ားေသာက္လိုက္ပါလိမ့္။ ဒိုးကေလး သတိမလည္တာ လည္တာထား အလွဴက ျဗဟၼာမပါဘဲလွည့္ မျဖစ္ေတာ့ ငအိုးကိုပဲ ျဗဟၼာအ၀တ္ေတြ ၀ိုင္းအခၽြတ္ခိုင္းရတယ္။ ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ ဒိုးကေလးကို သြားေခၚတဲ့ ငအိုး ေပၚမလာေတာ့ အလွဴကလူေတြ လိုက္လာႀကတာ မနည္းဘူး။ ဒိုးကေလး အျဖစ္ကို ျမင္ေတာ့ အံ့ႀသ ႀကတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ ျဗဟၼာအ၀တ္အစားေတြ ငအိုးကိုပဲ ဆင္ေပးလိုက္ ႀကရတယ္။ ျဗဟၼာႀကီးကို လာပင့္တဲ့ ငအိုး ခမ်ာ ခ်က္ခ်င္း ျဗဟၼာျဖစ္သြားရာက အလွဴအိမ္ကို တန္းေျပးရျပီ။ လူေတြျပန္လို႕ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ေနေတာ့ မွာ ဒိုးကေလး မ်က္လုံးျပန္ပြင့္ေတာ့တယ္။ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ေပၚက ျဗဟၼာအ၀တ္အစားေတြ မရိွေတာ့ တာ ကိုပဲ စိတ္သာသာရာ ရသြားသလို မ်က္လုံးေတြ ျပန္စင္းသြားေလရဲ႕။
"ဘယ္ႏွယ့္ ျဖစ္သြားသာလဲ မေျပာတတ္ေပါင ပန္းညိဳရယ္……. မကိုဋ္ႀကီးလည္း စြပ္လိုက္ေရာ…… နားထင္ ႏွစ္ဖက္ ကင္းမလက္မည္း ညႇပ္လိုက္သလို မီး၀င္း၀င္း ေတာက္သြား ေတာ့တာပဲ….. နားထဲ မွာလည္း မိုးႀကိဳးမ်ား ပစ္လိုက္သလိုပါဟာ….. တစ္သက္နဲ႕တစ္ကိုယ္ ႀကဳံဖူးဘူး…….."
ပန္းညိဳ ကေတာ့ သူ႕စိတ္ထဲခံစားရတာ ရိွေပမယ့္ ခ်ိဳသည္ခါးသည္ မေျပာေတ့ပါဘူး။ ဒိုးကေလးကို အသာမိွန္း ေနဖို႕ ေျပာခဲ့ျပီး ကေလးေတြကို ရွင္ေလာင္ လွည့္ျပရင္း အလွဴအိမ္ကို မ်က္ႏွာ ျပထြက္ လာခဲ့ရတယ္။ ငအိုးကို အလွဴတန္းေရွ႕ဆုံးမွာ ျဗဟၼာ၀တ္စုံႀကီးနဲ႕ေတြေတာ့ ပန္းညိဳ မ်က္ရည္ ေတြ၀ဲလာမိတယ္။ ခ်က္ခ်င္း လိုလိုပါပဲ ကေလးႏွစ္ေယာက္ လက္ဆြဲျပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့ တယ္။ ပန္းညိဳ ရင္ထဲ ေတာ့ ငါးရိုးမ်ား လည္ေခ်ာင္းထဲ ကန္႕လန္႕နင္ေနသလို စလုံးစခုႀကီးနဲ႕။
သည္ကိစၥႀကီး ျပီးေတာ့လည္း ဒိုးကေလးက အရက္မေလွ်ာ့ဘူး။ အသက္အျဖတ္ မေလွ်ာ့ဘူး။ သူ႕ ႀကည့္ လိုက္ရင္ ေသွ်ာင္ပါးပြပြႀကီးနဲ႕ မ်က္ႏွာ သမင္ကြက္ေတြနဲ႕ ပိုလို႕သာ ဆိုးလာခဲ့တယ္။ ရြာဦး ဆရာေတာ္ က ဒိုးကေလးကို တစ္ဖက္က ထိန္းတဲ့အေနနဲ႕ ေက်ာင္ကို ဆြမ္းေလာင္းဆြမ္းပို႕ ႀကရင္း အသားႀကီး ဆယ္မ်ိဳး ဘုဥ္မေပးဘူးဆိုတာမ်ိဳး မိန္႕တယ္။ ဆင္သား၊ ျမင္းသား၊ ကၽြဲသား၊ ႏြားသား စတဲ့ အသားႀကီး ေတြကို ဆြမ္းမေလာင္းရဘူး ဆိုေတာ့ ေတာ္ရုံလူက သည္အသားေတြ မ၀ယ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ကိုယ့္အိမ္ မွာ ခ်က္ျပဳတ္စားရုံေလာက္သာ ၀ယ္ႀကေတာ့တာကိုး။ ဒါကို သူနဲ႕ မဆိုင္ေပသိ ဒိုးကေလးက မေက်နပ္ ဘူး။
"ဘုန္းႀကီးက အသားႀကီး ဆြမ္းမပို႕ရဆိုသာနဲ႕ အမဲသား ကၽြဲသား ေပ်ာက္ရေရာတဲ့လား……. ငါျဖင့္ ဓားမ အားရ ေပါင္ကြာ…….. ဘုန္းႀကီးႏွယ္ မဆီမဆိုင္ ငါ့ကိုပဲ တိုက္ေနေသးတယ္"
ဒိုးကေလး က မေျပာေကာင္းတဲ့စကားအထိ ေျပာလာခဲ့တယ္။ ပန္းညိဳက ကပ်ာကသီ ျပန္ေျပာရတယ္။
"အလိုေတာ္……… ဘယ့္ႏွယ္ ေျပာလိုက္ပါလိမ့္…… မေျပာေကာင္း မဆိုေကာင္း ကံႀကီးထိုက္လိမ့္ မယ္…….. ဘုန္းႀကီးက ေတာ္နဲ႕တုျပီး ဂုဏ္တုဂုဏ္ျပိဳင္ လုပ္ပါ့မလား…. သည္စကား မေျပာပါနဲ႕. ေတာ့္မွာ ကံသုံးပါး စလုံး ျပစ္မွားေနပါေပါ့လား……….။"
ေနာက္လ မွ ဆက္မည္။
ေနာက္လ ဇာတ္သိမ္းမည္။
.
"မဟုတ္သာ ဘေထြးရာ…….. က်ဳပ္ရိွလ်က္ကနဲ႕ဟာ….. က်ဳပ္လုပ္ေပးေတာ့ မေလဘူးေပါ့ဗ်ာ"
"ေလသာ မေလသာ အေႀကာင္းမဟုတ္ပါဘူး ငါ့တူရာ……… အလွဴရက္ထဲ မင္းကို အကုသိုလ္ ျဖစ္မွာ စိုးလို႕ပါ…… ရြာထဲေတာ့ မလုပ္နဲ႕ကြာ….. တျခားသြားလုပ္ေခ်"
ဒိုးကေလး ကပဲ တစ္ရြာက ၀က္ေတြ သြား၀ယ္။ အလွဴရက္နဲ႕တိုက္ျပီး ေပၚေပးလိုက္တယ္။ ၀က္သားေျပာင္ ခ်က္ေကၽြး တဲ့ အလွဴဆိုေတာ့ အလွဴႀကီး။ ရြာေတြက ဒိုးပတ္၀ိုင္းေတါ တစ္၀ိုင္းစီ ဖိတ္ထားတာဆိုေတာ့ ျမိဳင္လွ ဖယ္လိုက္ရင္ ဒိုးပတ္၀ိုင္းကိုး၀ိုင္းေတာင္ ပါတဲ့ အလွဴဘယ္ေသးလိမ့္ မလဲ။
ကိုသံေခ်ာင္းတို႕က မိဘမ်ားလက္ထက္ကတည္းက ေတာင္သူႀကီးေတြဆိုေတာ့ ခ်မ္းသာႀက တယ္။ မညြန္႕ခင္ အေမြရတာနဲ႕ဆိုေတာ့ ရြာမွာ လူခ်မ္းသာ စာရင္း၀င္ေတြ။ တစ္သက္တစ္လ်ဴ လွဴလိုက္စမ္းမဟဲ့ ဆိုတဲ့ စိတ္နဲက ျမိဳင္လွက ေရႊမ႑ပ္ဆင္ ငွားတယ္။ ျမင္းျခံက နာမည္ရတဲ့ ဆိုင္းငွားတယ္။ ဘိသိက္ငွားတယ္။ ရွင္ေလာင္လွည့္မနက္မွာ ရွင္ေလာင္းေတြကို နတ္မ်ား ျဗဟၼာမ်ားက ေရႊထီးေဆာင္း ေပးႀကတာ၊ ကေလးကလည္း ထည့္ခ်င္ေတာ့ နတ္၀တ္နတ္စား၊ ျဗဟၼာ၀တ္ ျဗဟၼာစား ကအစ ငွားထား ႀကတာေပါ့။ ျဗဟၼာႀကီးက ေရွ႕က၊ ေနာက္က နတ္သား ေလးပါ။ နတ္သားေလးပါးက ေရႊထီးေလးလက္ ကိုယ္စီ ကိုင္ႀကရမွာကိုး။ ရြာက က်ဥ္းက်ဥ္းဆိုေတာ့ ေတာင္ရြာအထိ လွည့္ႀကဖို႕ စီစဥ္ထားတယ္။
"ဘေထြး……က်ဳပ္တူေတြ အလွဴမွာ က်ဳပ္က ျဗဟၼာလုပ္မွာဗ်ေနာ္………. နတ္သားေလးပါေတာ့ ဘေထြး တို႕ သေဘာပဲ"
"ဒိုးကေလး ရာ……. ျဗဟၼာ၀တ္ႀကီးနဲ႕ အရက္ေတြ တြန္းေသာက္ထားလို႕ေတာ့ မေကာင္းဘူးကြ ငါ့တူရ……. ငရဲႀကီးတတ္သယ္….. ျပီးေတာ့ ေတာင္ရြာအထိဆိုေတာ့ မင္းပုံနဲ႕ ျဖစ္မယ္မထင္ဘူး…. တစ္ေယာက္ ရွာပါ ကြာ………"
"ဘယ့္ႏွယ္ မျဖစ္ရမွာတုန္း ဘေထြးရ… က်ဳပ္ျဗဟၼာလုပ္မယ္…….. က်ဳပ္မေသာက္ပါဘူးဗ်…. အလွဴလွည့္ ျပန္လာ မွ ေသာက္မွာပါ…….."
"ကိုင္း ကိုင္း….. မင့္သေဘာပါ ငါ့တူရာ……… ဘေထြးက မင္းပင္ပန္းမွာ စိုးတာပါ……"
သည္လိုနဲ႕ အလွဴရက္ေရာက္ကေရာ။ ေရွ႕ဆုံးက သာသနာပြဲရြက္မယ့္ အေမႀကီးပုံ။ ေနာက္က နတ္သား ေလးပါး နဲ႔ ျဗဟၼာႀကီး။ စုစုေပါင္း ငါးပါးလိုက္ရမယ္။ နတ္၀တ္နတ္စားေတြ ညကတည္းက ႀကိဳေပး ထားေတာ့ မနက္ မိုးလင္းတာနဲ႕ အက်အန ၀တ္ဆင္ျပီး အလွဴမ႑ပ္ သြားႀကရုံကိုး။ ဒိုးကလးက သူ႕ အိမ္သံငုတ္ မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ျဗဟၼာ၀တ္စုံရွည္ႀကီးကို တျပင္စြန္းက ထိုင္ႀကည့္ရင္ သေဘာ က်ေနေတာ့တယ္။ ျဗဟၼာေဆာင္းတဲ့ မကိုဋ္ႀကီးကေတာ့ ေခါင္းရင္းက ခုံေပၚ မ်ာအက်အန တင္ထားတာပါ။
ပန္းညိဳကလည္း ၀မ္းေတြသာလို႕။ အလွဴမွာ ျဗဟၼာ၀တ္နဲက အလွည့္လိုက္မွာဆိုေတာ့ အကုသိုလ္စိတ္ တဒဂၤေပ်ာက္ျပီး ကုသိုလ္စိတ္ကေလး ၀င္ေတာ့လည္း အျမတ္ပဲလို႕ တြက္ရွာတာေပါ့ေလ။ ပန္းညိုက သည္အ၀တ္အစားႀကီး အလွဴအိမ္က ပို႕လိုက္က တည္းက ဒိုးကေလးကို ၀တ္ႀကည္စမ္းပါ ခိုင္းေနတာပါ။ ဒိုးကေလးက အရက္ေသာက္ထားေတာ့ မ၀တ္ဘူး။ မရိုမေသျဖစ္မွာစိုးတာလည္း ပါပါတယ္။ မနက္က်မွာ ေရမိုးခ်ိဳးျပီး ၀တ္မယ္လို႕ စိတ္ကူး ထားတယ္။
မနက္ မိုးလင္းေတာ့ ဒိုးကေလး ေရမိုးခ်ိဳးတယ္။ ညကအရက္သိုးနံ႕ေပ်ာက္ ေအာင္ သြားတုိက္ျပီး တာနဲ႕ ကြမ္းတစ္ယာ ၀ါးတယ္။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီတိုနဲ႕ စြပ္က်ယ္ခံျပီး ျဗဟၼာအ၀တ္အစား လွ်ိဳ ၀တ္တယ္။ ျဗဟၼာ၀တ္ က ႀကီးေနျပီး ဒိုးကေလးက ေသးေနေနာ့ အားလာေငးေနႀကတဲ့ ကေလးေတြက ရယ္ႀကေရာ။ ဖို႕ရို႕ ဖားရားႀကီး ျဖစ္ေနတာကိုး။ ပန္းညိဳကလည္း မ်က္ႏွာပိုး မသတ္ႏိုင္ဘူး။
"ေအးဟ……. ဒါႀကီးနဲ႕ ေတာင္ရြာအထိ လွည့္ရလို႕ကေတာ့ ေခၽြးတလုံးလုံးနဲ႕ ပူပူေလာင္ေလာင္ ႀကီး ေနမွာ ပါဟာ……. ဘေထြးကေတာ့ ေျပာသား………"
"အိုေတာ္….. တစ္မနက္စာထဲဟာကို… ၀တ္ပါေတာ့…… ကုသိုလ္ရသာေပါ့….. ေတာ့္တစ္သက္ ၀တ္ဖူး လို႕လား ၀တ္ရတုန္း ၀တ္စမ္းပါ ေတာ္……."
"ေအးပါ…. ခုမွေတာ့ မ၀တ္လို႕လည္း မရေတာ့ဘူး.. ငါ့ႏွယ္ ျဗဟၼာနဲ႕မတူဘဲ ဘုန္းႀကီးပ်ံ ကြင္းထဲက ဒုံးရုပ္ နဲ႕ တူေနပါ့ေကာဟ……."
ျဗဟၼာ၀တ္ ၀တ္ျပီးတာနဲ႕ မကိုဋ္မေဆာင္းေသးဘဲ အိမ္ကျပင္ ေျခဆင္းထိုင္ေနတယ္။ ကေလးေတြ ကေတာ့ ရယ္ လို႕မဆုံးႏိုင္ဘူး။ အငယ္မ မတီမတာကေတာင္ ရယ္ေနေတာ့ ဒိုးကေလးေတာင ရွက္တက္တက္ ျဖစ္လာတယ္။ ပန္းညိဳက အလွဴတန္းလွည့္ရမယ္ သိေတာ့ အိမ္က အဆာေျပ ထမင္းႀကမ္း ပန္းကန္ ဇြန္း တပ္ေပးတယ္။
"ျဗဟၼာႀကီး….. နတ္သုဒၶါေလးမ်ား မွီ၀ဲသြားဦး……. လမ္းက်မွ ဗိုက္ဆာလိုက္ ဟပ္ထိုးလဲေနဦးမယ္"
ဒိုးကေလးက မစားပါဘူး။ မိုးလင္းတာနဲက အရက္ေသာက္ေနက်ဆိုေတာ့ ေနပူခံကေလး တစ္ခြက္ေလာက္ ေသာက္ခ်င္တာပဲ ရိွတယ္။ အရက္ေတာ့ မေသာက္ဘူးလို႕ စိတ္ျဖတ္ထားေတာ့ ရင္ပူခံျပီး ေတာင့္ထား လုိက္တယ္။ အလွဴမ႑ပ္ဆီ အသဲခ်ဲ႕စက္သံ ဒိုးသံေတြ ဆူေနသလို ဒိုးကေလးရင္ထဲမွာလည္း အပူပလုံစီႀကီး ထိုးေနေလရဲ႕။ တစ္ခြက္ေလာက္ ေသာက္ေတာ့ေကာ ဘယ္သူသိတာမွတ္လို႕။ တကယ့္ျဗဟၼာမွ မဟုတ္ဘဲ။ ျဗဟၼာ ၀တ္စုံကို သည္လိုပဲ ႀကဳံတဲ့လူက ၀တ္ေနႀကတာပဲ။
ဒိုးကေလးကို စိတ္ကပဲ ေသြးေတာင္ေနေတာ့ ျဗဟၼာအ၀တ္အစား တန္းလန္းနဲ႕ ေနာက္ေဖးဘက္ ထြက္လာခဲ့တယ္။ ေနာက္ေဖးက ေမာင္းဆုံခြက္ထဲမွာ တစ္ညက က်န္တဲ့ အရက္ ပုလင္းလက္က်န္ကေလး ရိွေသးတာ သတိရလို႕ ထလာတာပါ။ ပန္းညိဳက ေနာက္ေဖးေနာက္ဖီ ဥြားတယ္ ထင္တယ္။ ဒိုးကလးက ေမာင္ဆုံခြက္ထဲ ထည့္ထားတဲ့ ပုလင္းကို ဆတ္ခနဲႏႈိက္ အဖုံးဖြင့္ ျပီး ပါးစပ္ထဲ ေရမစပ္ ေရမေရာ ေလာင္းခ် လိုက္တယ္။ အာေခါင္ထဲ ပူသြားေပမယ့္ တစ္ကိုယ္လုံး ေတာ့ ျငိမ္သြားတာေပါ့ေလ။ သည္ေလာက္ ဆို မဆိုးဘူး။ ပုခင္းခြံ လႊင့္ပစ္ခဲ့ျပီး ဟန္မပ်က္ ျပန္ထြက္ လာေတာ့ အိမ္၀မွာ ရြာထဲက ငအိုးကို ေတြ႕ရျပီ။ ဒိုးကေလး မလာလို႕ လာေခၚတာပါ။
"ေလးဒိုး…… ခင္းဗ်ား ေအးေအးေဆးေဆးလုပ္ေန…… ဟိုမွာ နတ္သားေတြ ဟုံျပီဗ်…. ဘႀကီးသံေခ်ာင္း ေခၚခိုင္း လိုက္လို႕…. အလွဴက လွည့္ေတာ့မယ္……."
ပန္းညို က အိမ္ေပၚ မရိွဘူး။ ထူးသံေျဖသံလည္း မႀကားရေတာ့ ငအိုးကိုပဲ အိမ္ေပၚက ျဗဟၼာမကိုဋ္ တက္ ယူခိုင္း လိုက္ရတယ္။ ငအိုးက မကိုဋ္ႀကီး တက္ယူျပီး ဒိုးကေလးလက္ထဲ ထည့္ေပး လိုက္ရတယ္။ ဒိုးကေလး က မကိုဋ္ကို ငအိုးအကိုင္ခိုင္းျပီး အလွဴအိမ္ကို ထြက္ဖို႕ျပင္တယ္။ ပန္းညိဳ တစ္ေနရာ ေရာက္ေန လို႕ထင္ပါရဲ႕။ လင္ ၀ိုင္း၀ေရာက္မွ ပန္းညိဳေျပပလာျပီး လွမ္ေအာ္ေတာ့တာပါ။ ဒိုးကေလးက လွည့္ႀကည့္ တယ္။
"အစ္ကို…… မကိုဋ္ေဆာင္းသြားေလ…. က်ဳပ္ႀကည့္ခ်င္လို႕ပါ….."
"အလွဴလွည့္ေတာ့ လိုက္ႀကည့္ပါလားဟာ……ခုကတည္းက ေဆာင္မသြားခ်င္ပါဘူး"
"အခုေဆာင္းစမ္းပါေတာ္…….. ျဗဟၼာဘ၀နဲ႔ က်ဳပ္ ၀၀္ႀကီး ျမင္ခ်င္လို႕ပါ…….. ငအိုး… ေဆာင္းေပး လိုက္စမ္း ပါဟယ္……"
ငအိုးက မကိုဋ္ႀကီး ကမ္းေပးေတာ့ ဒိုးကေလးက ဗ်စ္ေတာက္ ဗ်စ္ေတာက္ ေျပာရင္းနဲက ေခါင္းကို စြပ္ လိုက္တယ္။ အနားေရာက္လာတဲ့ ပန္းညိဳနဲ႕ ကေလးေတြကလည္း ျပဳံႀကလို႕။ ငအိုးကလည္း ျပဳံးလို႕။ သည္ အျပဳံး ေတြ ႀကာရွည္မခံလိုက္ပါဘူး။ အဲသည္ခဏမွာပဲ ဒိုးကေလးကို ျဗဟၼာ၀တ္ႀကီးနဲ႕ အိမ္ေပၚ ေပြ႕တင္ လိုက္ႀကတယ္။ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ သတိမေရေလေတာ့ ပန္းညိဳက စိတ္ပူျပီး။
ဘာျဖစ္သြားတာပါလိမ့္။ ေပြ႕တင္ေတာ့မွ အရက္နံ႕ရလိုက္တာလည္း သိလိုက္တယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ မ်ားေသာက္လိုက္ပါလိမ့္။ ဒိုးကေလး သတိမလည္တာ လည္တာထား အလွဴက ျဗဟၼာမပါဘဲလွည့္ မျဖစ္ေတာ့ ငအိုးကိုပဲ ျဗဟၼာအ၀တ္ေတြ ၀ိုင္းအခၽြတ္ခိုင္းရတယ္။ ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ ဒိုးကေလးကို သြားေခၚတဲ့ ငအိုး ေပၚမလာေတာ့ အလွဴကလူေတြ လိုက္လာႀကတာ မနည္းဘူး။ ဒိုးကေလး အျဖစ္ကို ျမင္ေတာ့ အံ့ႀသ ႀကတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ ျဗဟၼာအ၀တ္အစားေတြ ငအိုးကိုပဲ ဆင္ေပးလိုက္ ႀကရတယ္။ ျဗဟၼာႀကီးကို လာပင့္တဲ့ ငအိုး ခမ်ာ ခ်က္ခ်င္း ျဗဟၼာျဖစ္သြားရာက အလွဴအိမ္ကို တန္းေျပးရျပီ။ လူေတြျပန္လို႕ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ေနေတာ့ မွာ ဒိုးကေလး မ်က္လုံးျပန္ပြင့္ေတာ့တယ္။ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ေပၚက ျဗဟၼာအ၀တ္အစားေတြ မရိွေတာ့ တာ ကိုပဲ စိတ္သာသာရာ ရသြားသလို မ်က္လုံးေတြ ျပန္စင္းသြားေလရဲ႕။
"ဘယ္ႏွယ့္ ျဖစ္သြားသာလဲ မေျပာတတ္ေပါင ပန္းညိဳရယ္……. မကိုဋ္ႀကီးလည္း စြပ္လိုက္ေရာ…… နားထင္ ႏွစ္ဖက္ ကင္းမလက္မည္း ညႇပ္လိုက္သလို မီး၀င္း၀င္း ေတာက္သြား ေတာ့တာပဲ….. နားထဲ မွာလည္း မိုးႀကိဳးမ်ား ပစ္လိုက္သလိုပါဟာ….. တစ္သက္နဲ႕တစ္ကိုယ္ ႀကဳံဖူးဘူး…….."
ပန္းညိဳ ကေတာ့ သူ႕စိတ္ထဲခံစားရတာ ရိွေပမယ့္ ခ်ိဳသည္ခါးသည္ မေျပာေတ့ပါဘူး။ ဒိုးကေလးကို အသာမိွန္း ေနဖို႕ ေျပာခဲ့ျပီး ကေလးေတြကို ရွင္ေလာင္ လွည့္ျပရင္း အလွဴအိမ္ကို မ်က္ႏွာ ျပထြက္ လာခဲ့ရတယ္။ ငအိုးကို အလွဴတန္းေရွ႕ဆုံးမွာ ျဗဟၼာ၀တ္စုံႀကီးနဲ႕ေတြေတာ့ ပန္းညိဳ မ်က္ရည္ ေတြ၀ဲလာမိတယ္။ ခ်က္ခ်င္း လိုလိုပါပဲ ကေလးႏွစ္ေယာက္ လက္ဆြဲျပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့ တယ္။ ပန္းညိဳ ရင္ထဲ ေတာ့ ငါးရိုးမ်ား လည္ေခ်ာင္းထဲ ကန္႕လန္႕နင္ေနသလို စလုံးစခုႀကီးနဲ႕။
သည္ကိစၥႀကီး ျပီးေတာ့လည္း ဒိုးကေလးက အရက္မေလွ်ာ့ဘူး။ အသက္အျဖတ္ မေလွ်ာ့ဘူး။ သူ႕ ႀကည့္ လိုက္ရင္ ေသွ်ာင္ပါးပြပြႀကီးနဲ႕ မ်က္ႏွာ သမင္ကြက္ေတြနဲ႕ ပိုလို႕သာ ဆိုးလာခဲ့တယ္။ ရြာဦး ဆရာေတာ္ က ဒိုးကေလးကို တစ္ဖက္က ထိန္းတဲ့အေနနဲ႕ ေက်ာင္ကို ဆြမ္းေလာင္းဆြမ္းပို႕ ႀကရင္း အသားႀကီး ဆယ္မ်ိဳး ဘုဥ္မေပးဘူးဆိုတာမ်ိဳး မိန္႕တယ္။ ဆင္သား၊ ျမင္းသား၊ ကၽြဲသား၊ ႏြားသား စတဲ့ အသားႀကီး ေတြကို ဆြမ္းမေလာင္းရဘူး ဆိုေတာ့ ေတာ္ရုံလူက သည္အသားေတြ မ၀ယ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ကိုယ့္အိမ္ မွာ ခ်က္ျပဳတ္စားရုံေလာက္သာ ၀ယ္ႀကေတာ့တာကိုး။ ဒါကို သူနဲ႕ မဆိုင္ေပသိ ဒိုးကေလးက မေက်နပ္ ဘူး။
"ဘုန္းႀကီးက အသားႀကီး ဆြမ္းမပို႕ရဆိုသာနဲ႕ အမဲသား ကၽြဲသား ေပ်ာက္ရေရာတဲ့လား……. ငါျဖင့္ ဓားမ အားရ ေပါင္ကြာ…….. ဘုန္းႀကီးႏွယ္ မဆီမဆိုင္ ငါ့ကိုပဲ တိုက္ေနေသးတယ္"
ဒိုးကေလး က မေျပာေကာင္းတဲ့စကားအထိ ေျပာလာခဲ့တယ္။ ပန္းညိဳက ကပ်ာကသီ ျပန္ေျပာရတယ္။
"အလိုေတာ္……… ဘယ့္ႏွယ္ ေျပာလိုက္ပါလိမ့္…… မေျပာေကာင္း မဆိုေကာင္း ကံႀကီးထိုက္လိမ့္ မယ္…….. ဘုန္းႀကီးက ေတာ္နဲ႕တုျပီး ဂုဏ္တုဂုဏ္ျပိဳင္ လုပ္ပါ့မလား…. သည္စကား မေျပာပါနဲ႕. ေတာ့္မွာ ကံသုံးပါး စလုံး ျပစ္မွားေနပါေပါ့လား……….။"
ေနာက္လ မွ ဆက္မည္။
ေနာက္လ ဇာတ္သိမ္းမည္။
.
3 comments:
ဒိုးကေလး ဇာတ္သိမ္းလွပါ့္မလား စိုးရိမ္လို္ကတာ အစ္မရယ္...
ျဗဟၼာေခါင္းေဆာင္း ေဆာင္းလုိက္တာနဲ႔ အရက္ေသာက္ထားတဲ့ သဒုိး ဒုိးကေလး မုိက္ခနဲ ျဖစ္သြားတာ စိတ္ဝင္စားစရာေနာ္
မမေရႊစင္ ဒီဆရာမ ခင္ခင္ထူးရဲ႕ သဒိုးက ဘယ္ေတာ့ ဆက္တင္မွာလဲပာင္။ ဆရာမ ခင္ခင္ထူး အေရးအသားေတြ သိပ္ႀကိဳက္တယ္။ ဆရာမရဲ႕ မအိမ္ကံ အခန္းဆက္ ၀တၳဳရွည္ဆို အသည္းစြဲပဲ။
Post a Comment