မ်က္ႏွာျဖဴေတြက တိုင္းရင္းသား အလုပ္သမား ေတြကို သံုးႏွစ္ ကန္ထ႐ိုက္ စနစ္နဲ႕ ငွားရမ္း ေခၚယူ ခိုင္းခဲ့ ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္သမား တခ်ိဳ႕က ကန္ထ႐ိုက္ မေစ့မီ အလုပ္က ထြက္သြားၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ ကေတာ့လည္း သံုးႏွစ္ ျပည့္ေအာင္ လုပ္ျပီးမွ ထြက္တယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ စိန္တြင္းေတြမွာ အလုပ္ လုပ္ျပီး ကိုယ့္အရပ္ ေဒသကို ျပန္တဲ့အခါ စိန္ေတြ ပါသြားတာခ်ည္း ပါပဲ။
စိန္ေတြကို နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ ၾကံဖန္ ခိုးထုတ္ သြားၾကတယ္။ စိန္ေတြကို သူတို႕ကိုယ္မွာ ဝွက္ယူပံုကလည္း စံုလို႕ပါပဲ။ ဆံပင္ထဲမွာ ဝွက္ထားတာတို႕၊ ဖိနပ္ထဲ ဝွက္တာတို႕၊ ပါးစပ္ထဲ ငံုျပီး ထုတ္သြားတာတို႕ မရရေအာင္ ၾကံဖန္ခိုးထုတ္ ၾကတယ္။ ဒီလိုနည္းေတြနဲ႕ ခိုးထုတ္သြားတဲ့ စိန္ေတြရဲ႕ ပမာဏဟာ ကာရက္ ေပါင္း ေထာင္ေသာင္းမက ႐ွိခဲ့တယ္။
ဓသို႕ေသာ္လည္း ဒါမ်ိဳးဆိုတာက အျမဲ ထာဝစဥ္ ဆက္တည္ ေနႏိုင္တာ မဟုတ္ေလေတာ့ ေနာက္ပိုင္း အေျခအေနက တစ္မ်ိဳး ေျပာင္းလာခဲ့တယ္။ တိုင္းရင္းသား လူမည္း အလုပ္သမားေတြကို သံုးႏွစ္ ကန္ထ႐ိုက္စနစ္နဲ႕ ငွားရမ္း ေခၚယူ လိုက္ျပီဆိုရင္ အဲဒီ သံုးႏွစ္ ကာလအတြင္း သံဆူးၾကိဳး ပတ္ပတ္လည္ ကာရံထားတဲ့ ဝင္းၾကီးေတြ အတြင္းမွာပဲ ေနၾကရတယ္။
ဓကန္ထ႐ိုက္ အခ်ိန္ေစ့လို႕ ကိုယ့္ရပ္ ကိုယ့္ရြာ ျပန္ေတာ့ မယ္ဆိုရင္လည္း အလုပ္သမားတိုင္းကို တစ္ကိုယ္လံုး ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ႐ွာေဖြ႐ံုမက သီးသန္႕ တဲေတြမွာ ဆယ္ရက္တိတိ ထားျပီး ႐ွာေဖြ စစ္ေဆးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူမည္း အလုပ္သမားေတြကို မ်က္ႏွာျဖဴ ဆရာဝန္ေတြက ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလံုး၊ ဒြာရေပါက္ ေတြပါမက်န္ အေသးစိတ္ ႐ွာေဖြ စစ္ေဆးတယ္။ စိန္ေတြကို ဗိုက္ထဲမ်ိဳခ်ျပီး ခိုးထုတ္တာမ်ိဳးလည္း ႐ွိတာမို႕ ေနရပ္ ျပန္ကာနီး အလုပ္သမားေတြကို ၾကက္ဆူဆီ ဝမ္းႏုတ္ေဆး ေတြတိုက္ျပီး မစင္ထဲေတာင္ စိန္ေတြကို ေတြ႕လိုေတြ႕ျငား ႐ွာေဖြ ၾကေသးတယ္။
ဓအဲဒီလို အဖက္ဖက္က လိုေလေသး မ႐ွိေအာင္ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ႐ွာေဖြၾကားထဲက မာတာဘယ္လီ အလုပ္သမား ေတြက စိန္ကို ၾကံဖန္ ခိုးထုတ္ သြားႏိုင္ ခဲ့ၾကတယ္။ တင္းတင္း က်ပ္က်ပ္ ႐ွာေဖြ စစ္ေဆးမႈ ေၾကာင့္ ခိုးထုတ္တဲ့ စိန္ပမာဏ နည္းေတာ့ နည္းလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထုတ္သြားတဲ့ စိန္အားလံုးဟာ ေျမာက္ဘက္ စူးစူးမွာ႐ွိတဲ့ မာတာဘယ္လီ ေခါင္းေဆာင္ လိုဘင္ဂူလာဆီကို ေရာက္သြားၾကတယ္။
ဓေကာင္းျပီ အဲဒီလို မာတာဘယ္လီ တိုင္းရင္းသား အလုပ္သမားေတြ ခိုးထုတ္ခဲ့တဲ့ စိန္ေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ မ်ားသလဲလို႕ ေမးစရာ ႐ွိတယ္။ တိတိက်က် ေျပာႏိုင္ဖို႕ ခဲယဥ္း ေသာ္လည္း ခန္႕မွန္း ၾကည္႕လို႕ ေတာ့ ရတယ္။ ဤေနရာတြင္ ဖြန္ဂါဘီရာသည္ တြန္ဂါတာဘက္သို႕ လွည္႕၍ေျပာသည္။
ရဲေဘာ္ တြန္ဂါတာ ခင္ဗ်ား၊ ဘာဇိုဆိုတဲ့ မာတာဘယ္လီ အမ်ိဳးသားအေၾကာင္း ခင္ဗ်ား ၾကားဖူးပါ လိမ့္မယ္။ ဘာဇိုဟာ ဂန္ဒန္ဆိုသူရဲ႕သား ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ား အဘိုးရဲ႕ ဖခင္လည္း ျဖစ္တယ္။ အလြန္ ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳတ္ျပီး ရဲတင္းနဲ႕ လူေတြ ခုတ္သတ္ရာမွာ နာမည္ၾကီး ခဲ့တယ္ေလဗ်ာ။ ဒီလူ ဘာဇိုဟာ ကင္ဘာလီ စိန္တြင္းက ထြက္သြားေတာ့ သူ႕ရဲ႕ခါးမွာ စိန္ေတြ အျပည္႕ ခါးပတ္ထဲ ထည္႔ပတ္ျပီး ခိုးထုတ္သြားတယ္။ ဘာဇို အေနနဲ႕ ေနာက္တစ္ခု နာမည္ၾကီးခဲ႕တာက သူဟာ က်ဴပ္တို႕ ႐ွိဳနာလူမ်ိဳး အေျမာက္ အျမားကို သတ္ပစ္ခဲ႕တယ္ဆိုတဲ႕ အခ်က္ပါပဲ။
ဓဒါကို ထားလိုက္ပါေတာ႕၊ က်ဳပ္ ေျပာလိုတာက ဘာဇိုက ခိုးထုတ္လာျပီး မာတာဘယ္လီ ေခါင္းေဆာင္ လိုဘင္ဂူလာဆီကို ယူလာေပးတဲ့ စိန္ေတြရဲ႕ အေလးခ်ိန္ဟာ ငွက္ကုလားအုပ္ ဥဆယ္လံုးရဲ႕ အေလးခ်ိန္နဲ႕ ညီမွ်တယ္လို႕ အဆို႐ွိတယ္။ ႏိႈင္းယွဥ္ျပရမယ္ ဆိုရင္ ငွက္ကုလားအုပ္ဥ တစ္လံုးဟာ ၾကက္ဥႏွစ္ဒါဇင္ရဲ႕ အေလးခ်ိန္ေလာက္ ႐ွိတယ္။ ဒီေတာ့ ဘာဇို ခိုးယူျပီး လာေပးလို႕ လိုဘင္ဂူလာ ရခဲ့တဲ့ စိန္ေတြဟာ ဒီေန႕ ကာလ ေပါက္ေဈးနဲ႕ ဆိုရင္ စတာလင္ေပါင္ အနည္းဆံုး သိန္းငါးဆယ္ဖိုးေလာက္ ႐ွိလိမ့္မယ္။
ဓသို႕ေသာ္လည္း ဒါမ်ိဳးဆိုတာက အျမဲ ထာဝစဥ္ ဆက္တည္ ေနႏိုင္တာ မဟုတ္ေလေတာ့ ေနာက္ပိုင္း အေျခအေနက တစ္မ်ိဳး ေျပာင္းလာခဲ့တယ္။ တိုင္းရင္းသား လူမည္း အလုပ္သမားေတြကို သံုးႏွစ္ ကန္ထ႐ိုက္စနစ္နဲ႕ ငွားရမ္း ေခၚယူ လိုက္ျပီဆိုရင္ အဲဒီ သံုးႏွစ္ ကာလအတြင္း သံဆူးၾကိဳး ပတ္ပတ္လည္ ကာရံထားတဲ့ ဝင္းၾကီးေတြ အတြင္းမွာပဲ ေနၾကရတယ္။
ဓကန္ထ႐ိုက္ အခ်ိန္ေစ့လို႕ ကိုယ့္ရပ္ ကိုယ့္ရြာ ျပန္ေတာ့ မယ္ဆိုရင္လည္း အလုပ္သမားတိုင္းကို တစ္ကိုယ္လံုး ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ႐ွာေဖြ႐ံုမက သီးသန္႕ တဲေတြမွာ ဆယ္ရက္တိတိ ထားျပီး ႐ွာေဖြ စစ္ေဆးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူမည္း အလုပ္သမားေတြကို မ်က္ႏွာျဖဴ ဆရာဝန္ေတြက ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလံုး၊ ဒြာရေပါက္ ေတြပါမက်န္ အေသးစိတ္ ႐ွာေဖြ စစ္ေဆးတယ္။ စိန္ေတြကို ဗိုက္ထဲမ်ိဳခ်ျပီး ခိုးထုတ္တာမ်ိဳးလည္း ႐ွိတာမို႕ ေနရပ္ ျပန္ကာနီး အလုပ္သမားေတြကို ၾကက္ဆူဆီ ဝမ္းႏုတ္ေဆး ေတြတိုက္ျပီး မစင္ထဲေတာင္ စိန္ေတြကို ေတြ႕လိုေတြ႕ျငား ႐ွာေဖြ ၾကေသးတယ္။
ဓအဲဒီလို အဖက္ဖက္က လိုေလေသး မ႐ွိေအာင္ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ႐ွာေဖြၾကားထဲက မာတာဘယ္လီ အလုပ္သမား ေတြက စိန္ကို ၾကံဖန္ ခိုးထုတ္ သြားႏိုင္ ခဲ့ၾကတယ္။ တင္းတင္း က်ပ္က်ပ္ ႐ွာေဖြ စစ္ေဆးမႈ ေၾကာင့္ ခိုးထုတ္တဲ့ စိန္ပမာဏ နည္းေတာ့ နည္းလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထုတ္သြားတဲ့ စိန္အားလံုးဟာ ေျမာက္ဘက္ စူးစူးမွာ႐ွိတဲ့ မာတာဘယ္လီ ေခါင္းေဆာင္ လိုဘင္ဂူလာဆီကို ေရာက္သြားၾကတယ္။
ဓေကာင္းျပီ အဲဒီလို မာတာဘယ္လီ တိုင္းရင္းသား အလုပ္သမားေတြ ခိုးထုတ္ခဲ့တဲ့ စိန္ေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ မ်ားသလဲလို႕ ေမးစရာ ႐ွိတယ္။ တိတိက်က် ေျပာႏိုင္ဖို႕ ခဲယဥ္း ေသာ္လည္း ခန္႕မွန္း ၾကည္႕လို႕ ေတာ့ ရတယ္။ ဤေနရာတြင္ ဖြန္ဂါဘီရာသည္ တြန္ဂါတာဘက္သို႕ လွည္႕၍ေျပာသည္။
ရဲေဘာ္ တြန္ဂါတာ ခင္ဗ်ား၊ ဘာဇိုဆိုတဲ့ မာတာဘယ္လီ အမ်ိဳးသားအေၾကာင္း ခင္ဗ်ား ၾကားဖူးပါ လိမ့္မယ္။ ဘာဇိုဟာ ဂန္ဒန္ဆိုသူရဲ႕သား ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ား အဘိုးရဲ႕ ဖခင္လည္း ျဖစ္တယ္။ အလြန္ ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳတ္ျပီး ရဲတင္းနဲ႕ လူေတြ ခုတ္သတ္ရာမွာ နာမည္ၾကီး ခဲ့တယ္ေလဗ်ာ။ ဒီလူ ဘာဇိုဟာ ကင္ဘာလီ စိန္တြင္းက ထြက္သြားေတာ့ သူ႕ရဲ႕ခါးမွာ စိန္ေတြ အျပည္႕ ခါးပတ္ထဲ ထည္႔ပတ္ျပီး ခိုးထုတ္သြားတယ္။ ဘာဇို အေနနဲ႕ ေနာက္တစ္ခု နာမည္ၾကီးခဲ႕တာက သူဟာ က်ဴပ္တို႕ ႐ွိဳနာလူမ်ိဳး အေျမာက္ အျမားကို သတ္ပစ္ခဲ႕တယ္ဆိုတဲ႕ အခ်က္ပါပဲ။
ဓဒါကို ထားလိုက္ပါေတာ႕၊ က်ဳပ္ ေျပာလိုတာက ဘာဇိုက ခိုးထုတ္လာျပီး မာတာဘယ္လီ ေခါင္းေဆာင္ လိုဘင္ဂူလာဆီကို ယူလာေပးတဲ့ စိန္ေတြရဲ႕ အေလးခ်ိန္ဟာ ငွက္ကုလားအုပ္ ဥဆယ္လံုးရဲ႕ အေလးခ်ိန္နဲ႕ ညီမွ်တယ္လို႕ အဆို႐ွိတယ္။ ႏိႈင္းယွဥ္ျပရမယ္ ဆိုရင္ ငွက္ကုလားအုပ္ဥ တစ္လံုးဟာ ၾကက္ဥႏွစ္ဒါဇင္ရဲ႕ အေလးခ်ိန္ေလာက္ ႐ွိတယ္။ ဒီေတာ့ ဘာဇို ခိုးယူျပီး လာေပးလို႕ လိုဘင္ဂူလာ ရခဲ့တဲ့ စိန္ေတြဟာ ဒီေန႕ ကာလ ေပါက္ေဈးနဲ႕ ဆိုရင္ စတာလင္ေပါင္ အနည္းဆံုး သိန္းငါးဆယ္ဖိုးေလာက္ ႐ွိလိမ့္မယ္။
ေနာက္တစ္ခု က်ဳပ္တို႕ သတင္းရ႐ွိ ထားတာကေတာ့ မာတာဘယ္လီ ေခါင္းေဆာင္ လိုဘင္ဂူလာမွာ ပထမ တန္းစား စိန္ေတြ အျပည္႕ပါတဲ့ အိုးၾကီးငါးလံုး ႐ွိခဲ့တယ္လို႕ ဆိုတယ္။ အိုးတစ္လံုးရဲ႕ ပမာဏက တစ္ဂါလန္ပံုးေလာက္ ႐ွိတယ္ဆိုေတာ့ စိန္ေကာင္း စိန္သန္႕ ငါးဂါလန္ေလာက္ ႐ွိမယ္ ဆိုပါေတာ့။ အဲဒီ စိန္ေတြသာ လက္ဝယ္ရလိုက္ရင္ ကမၻာ႕ စိန္...စိန္...စိန္ေဈးကြက္ တစ္ခုလံုး လႈပ္႐ွားသြားေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္တဲ႕ အေျခအေနမ်ိဳး ႐ွိလာႏိုင္တယ္။
ဓလူေတြ လက္ဆင့္ကမ္း ေျပာခဲ့ၾကတဲ့ ပါးစပ္ရာဇဝင္အရ သိရတာ တစ္ခုလည္း ေျပာရဦးမယ္။ လိုဘင္ဂူလာဟာ သူ႕ကို အၾကံဉာဏ္ေပးဖို႕ လူမ်ိဳးစုေခါင္းေဆာင္ေတြ ပါဝင္တဲ့ အၾကံေပး ပုဂၢိဳလ္ အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ ဖြဲ႔စည္းထားခဲ့တယ္။ ဒီအဖြဲ႕ဝင္ေတြနဲ႕ ဘုရင္ ဘိုဘင္ကူလာအေနနဲ႕ သူ႕လက္၀ယ္ရရွိထားတဲ့ စိန္ေတြကို ထုတ္ႂကြားခ်င္လို႕ပဲလား မေျပာတတ္ဘူး၊ တစ္ည အႀကံေပးအဖြဲ႕၀င္ လူႀကီးေတြေရွ႕မွာ လိုဘင္ဂူလာက တစ္ကိုယ္လုံး တုံးလုံးခၽြတ္ၿပီး သူ႕ဇနီးေတြက သူ႕ကိုယ္မွာ ဆီေတြလိမ္းေပးၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ခႏၶာကိုယ္မွာ စိန္ေတြ ေနရာမလပ္ႏိုင္ေအာင္ ကမ္းေပးလိုက္ၾကတယ္။
ဒီေတာ့ လိုဘင္ဂူလာရဲ႕ တစ္ကိုယ္လံုး မွာ စိန္ေတြအျပည့္ ကပ္ေပးလိုက္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ လိုဘင္ဂူလာရဲ႕ တစ္ကိုယ္လုံးမွာ စိန္ေတြအျပည့္ ဖုံးအုပ္ေနေတာ့တာေပါ့။ သူဟာ တန္ဖိုးအားျဖင့္ စတာလင္ေပါင္ သန္းတစ္ရာေလာက္ရွိတဲံ စိန္ေတြ ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး ဖုံးလႊမ္းထားတဲ့ ေက်ာက္ရုပ္တစ္ခုလို ျဖစ္သြားသတဲ့။
"ကိုင္း….က်ဳပ္အေနနဲ႕ ခင္ဗ်ားတို႕ရဲ႕ေမးခြန္းကို ေျဖခ်င္တာက ဒါပါပဲ။
မာတာဘယ္လီလူမ်ိဳးတို႕ရဲ႕ ဘုရင္ လိုဘင္ဂူလာဟာ ကမၻာေပၚမွာ တစ္ေနရာတည္း တစ္ခ်ိန္တည္း စိန္ရတနာ အမ်ားဆုံး လက္၀ယ္ရရွိခဲ့သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္။ အခုေခတ္ လန္ဒန္ၿမိဳ႕က ဒီဘီယား ကမၻာ့စိန္ေရာင္း၀ယ္ေရး ကုမၸဏီႀကီးမွာေတာင္ ဘယ္တုန္းကမွ ဒါေလာက္မ်ားမ်ား စိန္ေတြ မရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။
"ဒီအေတာအတြင္း ကမၻာေပၚမွာ အႂကြယ္၀ဆုးျဖစ္ေနတဲ့ ရို့ဒ္ဆိုသူက ကင္ဘာလီစိန္တြင္းမွာေနရင္းက သူတို႕ရဲ႕ ၿဗိတိသွ်အင္ပိုင္ယာႀကီးကို ပိုၿပီး တိုးခ်ဲ႕ခ်င္တဲ့ ဆႏၵျဖစ္ေပၚလာတယ္။ သူ႕အေနနဲ႕ ကင္ဘာလီရဲ႕ ေျမာက္ဘက္မွာရွိတဲ့ နယ္ေျမေတြကို မ်က္စိက်မိတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ရိုဒ့္ဟာ ေျမာက္ပိုင္းနယ္ေျမကိုသိမ္းပိုက္ခ်င္တဲ့စိတ္ ျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့ သူဟာ ကင္ဘာလီက စိန္တြင္းေတြကိ အပိုင္စီးခဲ့သလို ေျမာက္ဘက္နယ္ေျမေဒသ (အခု ဇင္ဘာေဘြႏိုင္ငံျဖစ္လာတဲ့ေနရာ)ကို ရေအာင္ သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။
"သူဟာ နည္းပရိယာယ္ အလြန္ႂကြယ္၀သူပီပီ ပထမေတာ့ မာတာဘယ္လီလူမ်ိဳးတို႕ရဲ႕ ဘုရင္ လုိဘင္ဂူလာဆီကို ကိုယ္စားလွယ္ေတြ သ့တမန္သေဘာ ေစလႊတ္ၿပီး လိုဘင္ဂူလာရဲ႕ ပိုင္နက္နယ္ေျမအတြင္းမွာရွိတဲ့ သတၱဳတြင္းေတြကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ ေပးပါ့မယ္လိဳ႕ ကတိျပဳၿပီး သတၱဳတူးေဖာ္ ထုတ္လုတ္ေရးကိုပါ လုပ္ေပးပါမယ္လို႕ စကားကမ္းလွမ္းခဲ့တယ္။ သူစကားကမ္းလွမ္းတဲ့ နယ္ေျမဆိုတာက အလြန္က်ယ္၀န္းၿပီး ရွိဳနာတိုင္းရင္းသားတို႕ ေနထိုင္ရာ နယ္ေျမလည္း အပါအ၀င္ျဖစ္တယ္။
"ရိုဒ့္ဆိုသူဟာ စီးပြားေရး အကြက္ျမင္ထားၿပီးသူ ျဖစ္တဲ့အတိုင္း အာဖရိကတိုက္မွာ စီးပြားကုန္သြယ္ေရး ကုမၸဏီတစ္ခု တည္ေထာင္ဖြင့္လွစ္ဖို႕ တရား၀င္ ခြင့္ျပဳမိန္႕ စာခၽြန္ေတာ္ရရွိေအာင္ အဂၤလန္ျပည္က ၿဗိတိသွ်ဘုရင္မႀကီးဆီက ေလွ်ာက္ထားရယူၿပီး ျဖစ္တယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ သူ႕ရဲ႕ စီးပြားကုန္သြယ္ေရး ကုမၸဏီကို ၿဗိတိသွ်ဘုရင္မႀကီးက တရား၀င္ ေထာက္ခံအားေပးမႈ ရရွိတယ္ဆိုတာ ေၾကညာႏိုင္ေအာင္ လုပ္လိုက္တာပါပဲ။
ေနာက္မဆၾကာခင္မွာပဲ ရိုဒ့္ဟာ လက္နက္ကိုင္ ပုဂၢလိက တစ္ဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ကို ေစလႊတ္ၿပီး နယ္ေျမေတြကို ၀င္ေရာက္သိမ္းပိုက္လိုက္တယ္။ မာတာဘယ္လီဘုရင္ လိုဘင္ဂူလာဟာ လုံး၀မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ လက္နက္ကိုင္ က်ဴးေက်ာ္တိုက္ခိုက္မႈကို ရင္ဆိုင္ရေတာ့ အလြန္အံ့အားသင့္သြားတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ဘူး ေခတ္မီ လက္နက္ကိုင္တပ္ကို ဘယ္လိုမွ ယွဥ္ၿပိဳင္ရင္ဆိုင္လို႕ မရဘူး။ ပထမေတာ့ သူ႕အေနနဲ႕ ကန္႕ကြက္အေရးဆိုၾကည့္ပါေသးတယ္ဓ၊ သို႕ေသာ္လည္း ဘယ္လိုအေၾကာင္းမွ မထူးဘူး။
"အမွန္ေတာ့ မ်က္ႏွာျဖဴ လူမ်ိဳးေတြက လိုဘင္ဂူလာကို အျပတ္ေခ်မႈန္းဖို႕ ပရိယာယ္ဆင္လိုက္တာျဖစ္တယ္။ ဒါကို လိုဘင္ဂူလာက မရိပ္မိဘဲ စိတ္တိုလာၿပီး လက္နက္ကိုင္ ခုခံတိုက္ခိုက္ဖို႕ ဆုံးျဖတ္လိုက္မိတယ္။ မ်က္ႏွာျဖဴေတြက အဲဒီအကြက္ကို တမင္ဆင္လိုက္တာပဲ။ လိုဘင္ဂူလာရဲ႕ တပ္ေတြကို မ်က္ႏွာျဖဴေတြက စက္ေသနတ္ေတြနဲ႕ ပစ္ခတ္ၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တိုက္ခိုက္ ႏွိမ္နင္းေတာ့တာပဲ။ လိုဘင္ဂူလာလည္း နဂိုက သတၱိမရွိသူပီပီ ေျမာက္ဘက္ကို ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္သြားခဲ့တယ္။ သူတို႕နဲ႕အတူ သူ႕ဇနီးေတြရယ္၊ ေနာက္လိုက္ အခ်ိဳ႕ရယ္၊ သူပိုင္ဆိုင္တဲ့ ကၽြဲ၊ႏြား တိရိစၦာန္ေတြရယ္ အျပင္ သူ႕ရဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းျဖစ္တဲ့ စိန္ေရႊရတနာေတြကို ယူသြားတယ္။
"မ်က္ႏွာျဖဴ တပ္ဖြဲ႕ငယ္တစ္ဖြဲ႕ကေတာ့ ပထမပိုင္းမွာ လိုဘင္ဂူလာေနာက္ကို လိုက္တိုက္ဖို႕ ႀကိဳးစားခဲ့ပါေသးတယ္။ သူတို႕မွာ လူအင္အားက သိပ္မမ်ားေလေတာ့ မာတာဘယ္လီေတြက ဒီအခ်က္ကို သိတဲ့အတြက္ ေတာတြင္းတစ္ေနရာမွာ ခ်ဳံခိုတိုက္လိုက္တာ မ်က္ႏွာျဖဴ တပ္သား တစ္ေယာက္မက်န္ က်ဆံုးကုန္တယ္။
"မ်က္နွာျဖဴေတြကက ေနာက္တပ္ လူအင္အားမ်ားမ်ားနဲ႕ လိုက္တိုက္ဖို႕ ႀကံစည္ေသာ္လည္း မိုးရာသီ ေရာက္လာတဲ့အတြက္ ဆက္မလိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒီေဒသက ခင္ဗ်ားတို႕သိတဲ့အတိုင္း မိုးက်လာၿပီဆိုရင္ ျမစ္ေတြ၊ ေခ်ာင္းေတြ ေရလွ်ံၿပီး သြားေရး လာေရး အလြန္ခက္ခဲတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း လိုဘင္ဂူလာဟာ သူ႕ရဲ႕ရတနာေတြနဲ႕အတူ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ခဲ့တယ္ ။
"သူဟာ ေျမာက္စူးစူးဘက္ကို ဦးတည္ခ်က္ရယ္လို႕ မရွိဘဲ ဆက္လက္သြားရာက တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ ဆက္သြားဖို႕ စိတ္ကုန္လာတယ္။ သူေရာက္ရွိတဲ့ ေနရာက သဘာ၀ ေျမရိုင္းသက္သက္ျဖစ္ၿပီး လူသူလုံး၀မရွိေနရာျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ လိုဘင္ဂူလာက အဲဒီေနရာမွာပဲ အေျခစိုက္ၿပီး မာတာဘယ္လီႏိုင္ငံ တည္ေထာင္ဖို႕ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လိုဘင္ဂူလာဟာ စိတ္ဓာတ္အလြန္ က်ဆင္းေနၿပီ ျဖစ္တယ္။ လူ႕ဘ၀မွာ ဆက္ေနခ်င္စိတ္လည္း မရွိေတာ့ဘူး။
"ဒါနဲ႕ ဖေအတူ မေအကြဲ ညီေတာ္ ဂန္ဒန္ကို အေခၚလႊတ္ၿပီး မာတာဘယ္လီတိုင္းရင္းသားမ်ား ကို စည္းရုံးစုစည္းဖို႕နဲ႕ တိုင္းျပည္ျပန္လည္ တည္ေထာင္ဖို႕ ညႊန္ၾကားတယ္။ လိုဘင္ဂူလာဟာ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ထိ သတၱိေၾကာင္သူပီပီ ဘ၀ကို ရင္မဆိုင္၀ံ့ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ရဲ႕ တိုင္းရင္း ေဆးဆရာ (ေမွာ္ဆရာ)ကို ေခၚၿပီး အင္မတန္ အဆိပ္ျပင္းတဲ့ ေဆးတစ္မ်ိဳး ေဖာ္စပ္ခိုင္းတယ္။ ေနာက္ဆုံး မေတာ့ လိုဘင္ဂူလာဟာ အဲဒီအဆိပ္ကို ေသာက္ၿပီး သူ႕ကိုယ္သူ သတ္ေသသြားတာပါပဲ။
"သူ႕ရဲ႕ညီ ဂန္ဒန္က လိုဘင္ဂူလာရဲ႕ အေလာင္းကို ဂူႀကီးတစ္ခုအတြင္းမွာ မတ္တတ္ ေထာင္ထား လိုက္တယ္။ သူ႕ရဲ႕ အေလာင္းပတ္ပတ္လည္မွာ လိုဘင္ဂူလာက သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္က ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ပစၥည္းေတြ စုပုံထားလိုက္တယ္။ သဴ႕ရဲ႕အာဆီ၀ိုင္ ဓားရွည္ေတြ၊ ဥေဒါင္းေတာင္၊ ငွက္ေတာင္ဦးထုတ္ေတြ၊ သားေမြးၿခဳံထည္ေတြ၊ ခင္းအိပ္တဲ့ ဖ်ာလိပ္ပါမက်န္ ေသနတ္လက္နက္မ်ား အပါအ၀င္ စုပုံထား လိုက္တယ္။ ေနာက္ဆုံး လိုဘင္ဂုိလာ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ စိန္ေတြကိုလည္း အေလာင္းနားမွာပဲ ထားလိုက္တယ္။
"အေလာင္းကို က်ားသစ္ေရတစ္ခုနဲ႕ ဖုံးအုပ္ၿပီး ထိုင္လ်က္ပုံျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ထားလိုက္တယ္။ သူ႕ေျခရင္း နားမွာမွ ငါးဂါလန္ ဘီယာပုံးေတြနဲ႕ စိန္ေတြကို ထည့္ထားလိုက္တယ္။ သဴ႕ေျခရင္းနားမွာမွ ငါးဂါလန္ ဘီယာပုံးေတြနဲ႕ စိန္ေတြကို ထည့္ထားလိုက္တယ္လို႕ ဆိုတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီလိုဏ္ဂူရဲ႕ ၀င္ေပါက္ကိုလည္း လုံၿခဳံေအာင္ အေသပိတ္ထားလိုက္တယ္။ ဂူေပါက္၀ကို ဘယ္သူမွ ရွာမေတြ႕ေအာင္လည္း ေက်ာက္တုံးေက်ာက္ခဲေတြ၊ ေျမႀကီးေတြနဲ႕ ဖုံးအုပ္ထားလိုက္တယ္။ အားလုံး ၿပီးေတာ့မွ ဂန္ဒန္ဟာ ေနာက္လိုက္မာတာဘယ္လီ လူမ်ိဳးေတြကို ျပန္ေခၚထြက္သြားတယ္။
"ေနာက္ပိုင္းမွာ သူတို႕ဟာ ရိုဒ့္ရဲ႕ ကုမၸဏီမွာ ေက်းကၽြန္(အလုပ္ၾကမ္းသမား) ေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ဒါေတြ ဘယ္တုန္းက ျဖစ္ခဲ့တာလဲလို႕ေမးရင္ ၁၈၉၄ခု မိုးရာသီ ကာလက ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႕ ေျပာရပါမယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ကိုးဆယ္ေလာက္ကဆိုေတာ့ သိပ္မၾကာေသးပါဘူးလို႕ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
"အဲဒီလိုဏ္ဂူက ဘယ္ေနရာမွာလဲလို႕ ေမးစရာရွိပါတယ္။ က်ဳပ္တို႕ အခုထိုင္ေနတဲ့ ေနရာနဲ႕ သိပ္မေ၀း လွပါဘူး။ ဒီေနရာက မိုင္ႏွစ္ဆယ္ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္မွာပဲရွိမယ္။ မာတာဘယ္လီဘုရင္ လိုဘင္ဂူလာ ဟာ ေျမာက္စူးစူးဘက္ကို တိုက္ရိုက္သြားၿပီး ဇမ္ေဘဇီျမစ္ႀကီးနားကို ေရာက္လုဆဲဆဲက်မွ စိတ္ဓာတ္ က်ၿပီး သူ႕ကိုယ္သူ အဆုံးစီရင္ဖို႕ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္လို႕ သိရတယ္။
"စိန္ရတနာေတြရွိတဲ့ လိုဏ္ဂူတည္ရွိရာေနရာကို သိတဲ့ အသက္ထင္ရွားရွိသူ တစ္ေယာက္ ေယာက္ရွိပါ သလားလို႕ ေမးရင္ က်ဳပ္က ရွိပါတယ္လို႕ ေျဖရလိမ့္မယ္"
ဤတြင္ ဖြန္ဂါဘီရာသည္ စကားကို ျဖတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ တစ္စုံတစ္ခု ရုတ္တရက္ သတိရဟန္ျဖင့္ တြန္ဂါတာ အား-
"က်ဳပ္ေမ့ေနလို႕ ခြင့္လႊတ္ပ္။ မိတ္ေဆြႀကီးကို ေသာက္စရာ တစ္ခုခုေပးဖို႕ ေမ႕သြားတာပါ"ဟု ေျပာလိုက္ၿပီး ေနာက္ ဖန္ခြက္တစ္လုံးကို ေရခဲေရထည့္ကာ သူကိုယ္တိုင္ တြန္ဂါတာလက္သိုက လွမ္းေပး ေလသည္။
တြန္ဂါတာလည္း ဖန္ခြက္ကိုယူ၍ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေသာက္ေလသည္။
ထို႕ေနာက္ ဖြန္ဂါဘီရာသည္ သူ၏ေနရာတြင္ ျပန္ထိုင္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာျဖဴလူႀကီးအား-
"က်ဳပ္ေျပာေနတာ ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္"ဟု ေမးလိုက္ရာ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ဘူခါရင္က-
"စိန္ေတြရိတဲ့ လိုဏ္ဂူအေၾကာင္း ေျပာေနတယ္" ဟု ျဖည္းျဖည္း ျပန္ေျဖလိုက္သည္ ထိုအခ်ိန္၌ သူ၏ မ်က္လုံး မ်ားသည္ ေလာဘရမၼက္ထြက္သည့္ အသြင္ေဆာင္ေနသည္
"ေၾသာ္…ဟုတ္ၿပီ၊ က်ဳပ္ဆက္ေျပာပါ့မယ္။ လိုဘင္ဂူလာဟာ သူမေသမီသူ႕ညီ ဂန္ဒန္ကို စိန္ရတနာေတြ အသက္နဲ႕လဲၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ဖို႕ တာ၀န္ေပးခဲ့တယ္လို႕ ဆိုတယ္။
အဲဒီတုန္းက သူေျပာခဲ့ပုံက တစ္ေန႕က်ရင္ ငါ့လူေတြဟာ ဒီစိန္ေတြကို လိုအပ္ေကာင္း လိုအပ္ လာလိမ့္မယ္၊ မင္းနဲ႕တကြ မင္းရဲ႕ သားစဥ္ေျမးဆက္က အဲဒီ အခ်ိန္တိုင္ေအာင္ စိန္ေတြကို ေကာင္းေကာင္း ေစာင့္ေရွာက္ရမယ္လိဳ႕ ေျပာခဲ့တယ္လို႕ အဆိုရွိတယ္။ ဒီနည္းအားျဖင့္ မာတာဘယ္လီ ဘုရင္ အမ်ိဳးအႏြယ္ ကူမာလို မိသားစု လက္ထက္အထိ ဒီလွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ဟာ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ ေ၇ာက္ရွိ လာခဲ့တယ္။ သူတို႕ထဲက သားႀကီးတစ္ေယာက္ အရြယ္ေရာက္လာၿပီဆိုရင္ သူ႕ဖခင္၊ သို႕မဟုတ္ ဘုိးေအက စိတ္ေတြရွိတဲ့ လိုဏ္ဂူေနရာကို ေခၚသြားၿပီးျပထားေလ့ ရွိတယ္"
ဆက္ရန္
.
ဓလူေတြ လက္ဆင့္ကမ္း ေျပာခဲ့ၾကတဲ့ ပါးစပ္ရာဇဝင္အရ သိရတာ တစ္ခုလည္း ေျပာရဦးမယ္။ လိုဘင္ဂူလာဟာ သူ႕ကို အၾကံဉာဏ္ေပးဖို႕ လူမ်ိဳးစုေခါင္းေဆာင္ေတြ ပါဝင္တဲ့ အၾကံေပး ပုဂၢိဳလ္ အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ ဖြဲ႔စည္းထားခဲ့တယ္။ ဒီအဖြဲ႕ဝင္ေတြနဲ႕ ဘုရင္ ဘိုဘင္ကူလာအေနနဲ႕ သူ႕လက္၀ယ္ရရွိထားတဲ့ စိန္ေတြကို ထုတ္ႂကြားခ်င္လို႕ပဲလား မေျပာတတ္ဘူး၊ တစ္ည အႀကံေပးအဖြဲ႕၀င္ လူႀကီးေတြေရွ႕မွာ လိုဘင္ဂူလာက တစ္ကိုယ္လုံး တုံးလုံးခၽြတ္ၿပီး သူ႕ဇနီးေတြက သူ႕ကိုယ္မွာ ဆီေတြလိမ္းေပးၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ခႏၶာကိုယ္မွာ စိန္ေတြ ေနရာမလပ္ႏိုင္ေအာင္ ကမ္းေပးလိုက္ၾကတယ္။
ဒီေတာ့ လိုဘင္ဂူလာရဲ႕ တစ္ကိုယ္လံုး မွာ စိန္ေတြအျပည့္ ကပ္ေပးလိုက္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ လိုဘင္ဂူလာရဲ႕ တစ္ကိုယ္လုံးမွာ စိန္ေတြအျပည့္ ဖုံးအုပ္ေနေတာ့တာေပါ့။ သူဟာ တန္ဖိုးအားျဖင့္ စတာလင္ေပါင္ သန္းတစ္ရာေလာက္ရွိတဲံ စိန္ေတြ ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး ဖုံးလႊမ္းထားတဲ့ ေက်ာက္ရုပ္တစ္ခုလို ျဖစ္သြားသတဲ့။
"ကိုင္း….က်ဳပ္အေနနဲ႕ ခင္ဗ်ားတို႕ရဲ႕ေမးခြန္းကို ေျဖခ်င္တာက ဒါပါပဲ။
မာတာဘယ္လီလူမ်ိဳးတို႕ရဲ႕ ဘုရင္ လိုဘင္ဂူလာဟာ ကမၻာေပၚမွာ တစ္ေနရာတည္း တစ္ခ်ိန္တည္း စိန္ရတနာ အမ်ားဆုံး လက္၀ယ္ရရွိခဲ့သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္။ အခုေခတ္ လန္ဒန္ၿမိဳ႕က ဒီဘီယား ကမၻာ့စိန္ေရာင္း၀ယ္ေရး ကုမၸဏီႀကီးမွာေတာင္ ဘယ္တုန္းကမွ ဒါေလာက္မ်ားမ်ား စိန္ေတြ မရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။
"ဒီအေတာအတြင္း ကမၻာေပၚမွာ အႂကြယ္၀ဆုးျဖစ္ေနတဲ့ ရို့ဒ္ဆိုသူက ကင္ဘာလီစိန္တြင္းမွာေနရင္းက သူတို႕ရဲ႕ ၿဗိတိသွ်အင္ပိုင္ယာႀကီးကို ပိုၿပီး တိုးခ်ဲ႕ခ်င္တဲ့ ဆႏၵျဖစ္ေပၚလာတယ္။ သူ႕အေနနဲ႕ ကင္ဘာလီရဲ႕ ေျမာက္ဘက္မွာရွိတဲ့ နယ္ေျမေတြကို မ်က္စိက်မိတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ရိုဒ့္ဟာ ေျမာက္ပိုင္းနယ္ေျမကိုသိမ္းပိုက္ခ်င္တဲ့စိတ္ ျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့ သူဟာ ကင္ဘာလီက စိန္တြင္းေတြကိ အပိုင္စီးခဲ့သလို ေျမာက္ဘက္နယ္ေျမေဒသ (အခု ဇင္ဘာေဘြႏိုင္ငံျဖစ္လာတဲ့ေနရာ)ကို ရေအာင္ သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။
"သူဟာ နည္းပရိယာယ္ အလြန္ႂကြယ္၀သူပီပီ ပထမေတာ့ မာတာဘယ္လီလူမ်ိဳးတို႕ရဲ႕ ဘုရင္ လုိဘင္ဂူလာဆီကို ကိုယ္စားလွယ္ေတြ သ့တမန္သေဘာ ေစလႊတ္ၿပီး လိုဘင္ဂူလာရဲ႕ ပိုင္နက္နယ္ေျမအတြင္းမွာရွိတဲ့ သတၱဳတြင္းေတြကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ ေပးပါ့မယ္လိဳ႕ ကတိျပဳၿပီး သတၱဳတူးေဖာ္ ထုတ္လုတ္ေရးကိုပါ လုပ္ေပးပါမယ္လို႕ စကားကမ္းလွမ္းခဲ့တယ္။ သူစကားကမ္းလွမ္းတဲ့ နယ္ေျမဆိုတာက အလြန္က်ယ္၀န္းၿပီး ရွိဳနာတိုင္းရင္းသားတို႕ ေနထိုင္ရာ နယ္ေျမလည္း အပါအ၀င္ျဖစ္တယ္။
"ရိုဒ့္ဆိုသူဟာ စီးပြားေရး အကြက္ျမင္ထားၿပီးသူ ျဖစ္တဲ့အတိုင္း အာဖရိကတိုက္မွာ စီးပြားကုန္သြယ္ေရး ကုမၸဏီတစ္ခု တည္ေထာင္ဖြင့္လွစ္ဖို႕ တရား၀င္ ခြင့္ျပဳမိန္႕ စာခၽြန္ေတာ္ရရွိေအာင္ အဂၤလန္ျပည္က ၿဗိတိသွ်ဘုရင္မႀကီးဆီက ေလွ်ာက္ထားရယူၿပီး ျဖစ္တယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ သူ႕ရဲ႕ စီးပြားကုန္သြယ္ေရး ကုမၸဏီကို ၿဗိတိသွ်ဘုရင္မႀကီးက တရား၀င္ ေထာက္ခံအားေပးမႈ ရရွိတယ္ဆိုတာ ေၾကညာႏိုင္ေအာင္ လုပ္လိုက္တာပါပဲ။
ေနာက္မဆၾကာခင္မွာပဲ ရိုဒ့္ဟာ လက္နက္ကိုင္ ပုဂၢလိက တစ္ဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ကို ေစလႊတ္ၿပီး နယ္ေျမေတြကို ၀င္ေရာက္သိမ္းပိုက္လိုက္တယ္။ မာတာဘယ္လီဘုရင္ လိုဘင္ဂူလာဟာ လုံး၀မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ လက္နက္ကိုင္ က်ဴးေက်ာ္တိုက္ခိုက္မႈကို ရင္ဆိုင္ရေတာ့ အလြန္အံ့အားသင့္သြားတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ဘူး ေခတ္မီ လက္နက္ကိုင္တပ္ကို ဘယ္လိုမွ ယွဥ္ၿပိဳင္ရင္ဆိုင္လို႕ မရဘူး။ ပထမေတာ့ သူ႕အေနနဲ႕ ကန္႕ကြက္အေရးဆိုၾကည့္ပါေသးတယ္ဓ၊ သို႕ေသာ္လည္း ဘယ္လိုအေၾကာင္းမွ မထူးဘူး။
"အမွန္ေတာ့ မ်က္ႏွာျဖဴ လူမ်ိဳးေတြက လိုဘင္ဂူလာကို အျပတ္ေခ်မႈန္းဖို႕ ပရိယာယ္ဆင္လိုက္တာျဖစ္တယ္။ ဒါကို လိုဘင္ဂူလာက မရိပ္မိဘဲ စိတ္တိုလာၿပီး လက္နက္ကိုင္ ခုခံတိုက္ခိုက္ဖို႕ ဆုံးျဖတ္လိုက္မိတယ္။ မ်က္ႏွာျဖဴေတြက အဲဒီအကြက္ကို တမင္ဆင္လိုက္တာပဲ။ လိုဘင္ဂူလာရဲ႕ တပ္ေတြကို မ်က္ႏွာျဖဴေတြက စက္ေသနတ္ေတြနဲ႕ ပစ္ခတ္ၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တိုက္ခိုက္ ႏွိမ္နင္းေတာ့တာပဲ။ လိုဘင္ဂူလာလည္း နဂိုက သတၱိမရွိသူပီပီ ေျမာက္ဘက္ကို ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္သြားခဲ့တယ္။ သူတို႕နဲ႕အတူ သူ႕ဇနီးေတြရယ္၊ ေနာက္လိုက္ အခ်ိဳ႕ရယ္၊ သူပိုင္ဆိုင္တဲ့ ကၽြဲ၊ႏြား တိရိစၦာန္ေတြရယ္ အျပင္ သူ႕ရဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းျဖစ္တဲ့ စိန္ေရႊရတနာေတြကို ယူသြားတယ္။
"မ်က္ႏွာျဖဴ တပ္ဖြဲ႕ငယ္တစ္ဖြဲ႕ကေတာ့ ပထမပိုင္းမွာ လိုဘင္ဂူလာေနာက္ကို လိုက္တိုက္ဖို႕ ႀကိဳးစားခဲ့ပါေသးတယ္။ သူတို႕မွာ လူအင္အားက သိပ္မမ်ားေလေတာ့ မာတာဘယ္လီေတြက ဒီအခ်က္ကို သိတဲ့အတြက္ ေတာတြင္းတစ္ေနရာမွာ ခ်ဳံခိုတိုက္လိုက္တာ မ်က္ႏွာျဖဴ တပ္သား တစ္ေယာက္မက်န္ က်ဆံုးကုန္တယ္။
"မ်က္နွာျဖဴေတြကက ေနာက္တပ္ လူအင္အားမ်ားမ်ားနဲ႕ လိုက္တိုက္ဖို႕ ႀကံစည္ေသာ္လည္း မိုးရာသီ ေရာက္လာတဲ့အတြက္ ဆက္မလိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒီေဒသက ခင္ဗ်ားတို႕သိတဲ့အတိုင္း မိုးက်လာၿပီဆိုရင္ ျမစ္ေတြ၊ ေခ်ာင္းေတြ ေရလွ်ံၿပီး သြားေရး လာေရး အလြန္ခက္ခဲတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း လိုဘင္ဂူလာဟာ သူ႕ရဲ႕ရတနာေတြနဲ႕အတူ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ခဲ့တယ္ ။
"သူဟာ ေျမာက္စူးစူးဘက္ကို ဦးတည္ခ်က္ရယ္လို႕ မရွိဘဲ ဆက္လက္သြားရာက တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ ဆက္သြားဖို႕ စိတ္ကုန္လာတယ္။ သူေရာက္ရွိတဲ့ ေနရာက သဘာ၀ ေျမရိုင္းသက္သက္ျဖစ္ၿပီး လူသူလုံး၀မရွိေနရာျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ လိုဘင္ဂူလာက အဲဒီေနရာမွာပဲ အေျခစိုက္ၿပီး မာတာဘယ္လီႏိုင္ငံ တည္ေထာင္ဖို႕ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လိုဘင္ဂူလာဟာ စိတ္ဓာတ္အလြန္ က်ဆင္းေနၿပီ ျဖစ္တယ္။ လူ႕ဘ၀မွာ ဆက္ေနခ်င္စိတ္လည္း မရွိေတာ့ဘူး။
"ဒါနဲ႕ ဖေအတူ မေအကြဲ ညီေတာ္ ဂန္ဒန္ကို အေခၚလႊတ္ၿပီး မာတာဘယ္လီတိုင္းရင္းသားမ်ား ကို စည္းရုံးစုစည္းဖို႕နဲ႕ တိုင္းျပည္ျပန္လည္ တည္ေထာင္ဖို႕ ညႊန္ၾကားတယ္။ လိုဘင္ဂူလာဟာ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ထိ သတၱိေၾကာင္သူပီပီ ဘ၀ကို ရင္မဆိုင္၀ံ့ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ရဲ႕ တိုင္းရင္း ေဆးဆရာ (ေမွာ္ဆရာ)ကို ေခၚၿပီး အင္မတန္ အဆိပ္ျပင္းတဲ့ ေဆးတစ္မ်ိဳး ေဖာ္စပ္ခိုင္းတယ္။ ေနာက္ဆုံး မေတာ့ လိုဘင္ဂူလာဟာ အဲဒီအဆိပ္ကို ေသာက္ၿပီး သူ႕ကိုယ္သူ သတ္ေသသြားတာပါပဲ။
"သူ႕ရဲ႕ညီ ဂန္ဒန္က လိုဘင္ဂူလာရဲ႕ အေလာင္းကို ဂူႀကီးတစ္ခုအတြင္းမွာ မတ္တတ္ ေထာင္ထား လိုက္တယ္။ သူ႕ရဲ႕ အေလာင္းပတ္ပတ္လည္မွာ လိုဘင္ဂူလာက သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္က ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ပစၥည္းေတြ စုပုံထားလိုက္တယ္။ သဴ႕ရဲ႕အာဆီ၀ိုင္ ဓားရွည္ေတြ၊ ဥေဒါင္းေတာင္၊ ငွက္ေတာင္ဦးထုတ္ေတြ၊ သားေမြးၿခဳံထည္ေတြ၊ ခင္းအိပ္တဲ့ ဖ်ာလိပ္ပါမက်န္ ေသနတ္လက္နက္မ်ား အပါအ၀င္ စုပုံထား လိုက္တယ္။ ေနာက္ဆုံး လိုဘင္ဂုိလာ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ စိန္ေတြကိုလည္း အေလာင္းနားမွာပဲ ထားလိုက္တယ္။
"အေလာင္းကို က်ားသစ္ေရတစ္ခုနဲ႕ ဖုံးအုပ္ၿပီး ထိုင္လ်က္ပုံျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ထားလိုက္တယ္။ သူ႕ေျခရင္း နားမွာမွ ငါးဂါလန္ ဘီယာပုံးေတြနဲ႕ စိန္ေတြကို ထည့္ထားလိုက္တယ္။ သဴ႕ေျခရင္းနားမွာမွ ငါးဂါလန္ ဘီယာပုံးေတြနဲ႕ စိန္ေတြကို ထည့္ထားလိုက္တယ္လို႕ ဆိုတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီလိုဏ္ဂူရဲ႕ ၀င္ေပါက္ကိုလည္း လုံၿခဳံေအာင္ အေသပိတ္ထားလိုက္တယ္။ ဂူေပါက္၀ကို ဘယ္သူမွ ရွာမေတြ႕ေအာင္လည္း ေက်ာက္တုံးေက်ာက္ခဲေတြ၊ ေျမႀကီးေတြနဲ႕ ဖုံးအုပ္ထားလိုက္တယ္။ အားလုံး ၿပီးေတာ့မွ ဂန္ဒန္ဟာ ေနာက္လိုက္မာတာဘယ္လီ လူမ်ိဳးေတြကို ျပန္ေခၚထြက္သြားတယ္။
"ေနာက္ပိုင္းမွာ သူတို႕ဟာ ရိုဒ့္ရဲ႕ ကုမၸဏီမွာ ေက်းကၽြန္(အလုပ္ၾကမ္းသမား) ေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ဒါေတြ ဘယ္တုန္းက ျဖစ္ခဲ့တာလဲလို႕ေမးရင္ ၁၈၉၄ခု မိုးရာသီ ကာလက ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႕ ေျပာရပါမယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ကိုးဆယ္ေလာက္ကဆိုေတာ့ သိပ္မၾကာေသးပါဘူးလို႕ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
"အဲဒီလိုဏ္ဂူက ဘယ္ေနရာမွာလဲလို႕ ေမးစရာရွိပါတယ္။ က်ဳပ္တို႕ အခုထိုင္ေနတဲ့ ေနရာနဲ႕ သိပ္မေ၀း လွပါဘူး။ ဒီေနရာက မိုင္ႏွစ္ဆယ္ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္မွာပဲရွိမယ္။ မာတာဘယ္လီဘုရင္ လိုဘင္ဂူလာ ဟာ ေျမာက္စူးစူးဘက္ကို တိုက္ရိုက္သြားၿပီး ဇမ္ေဘဇီျမစ္ႀကီးနားကို ေရာက္လုဆဲဆဲက်မွ စိတ္ဓာတ္ က်ၿပီး သူ႕ကိုယ္သူ အဆုံးစီရင္ဖို႕ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္လို႕ သိရတယ္။
"စိန္ရတနာေတြရွိတဲ့ လိုဏ္ဂူတည္ရွိရာေနရာကို သိတဲ့ အသက္ထင္ရွားရွိသူ တစ္ေယာက္ ေယာက္ရွိပါ သလားလို႕ ေမးရင္ က်ဳပ္က ရွိပါတယ္လို႕ ေျဖရလိမ့္မယ္"
ဤတြင္ ဖြန္ဂါဘီရာသည္ စကားကို ျဖတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ တစ္စုံတစ္ခု ရုတ္တရက္ သတိရဟန္ျဖင့္ တြန္ဂါတာ အား-
"က်ဳပ္ေမ့ေနလို႕ ခြင့္လႊတ္ပ္။ မိတ္ေဆြႀကီးကို ေသာက္စရာ တစ္ခုခုေပးဖို႕ ေမ႕သြားတာပါ"ဟု ေျပာလိုက္ၿပီး ေနာက္ ဖန္ခြက္တစ္လုံးကို ေရခဲေရထည့္ကာ သူကိုယ္တိုင္ တြန္ဂါတာလက္သိုက လွမ္းေပး ေလသည္။
တြန္ဂါတာလည္း ဖန္ခြက္ကိုယူ၍ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေသာက္ေလသည္။
ထို႕ေနာက္ ဖြန္ဂါဘီရာသည္ သူ၏ေနရာတြင္ ျပန္ထိုင္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာျဖဴလူႀကီးအား-
"က်ဳပ္ေျပာေနတာ ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္"ဟု ေမးလိုက္ရာ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ဘူခါရင္က-
"စိန္ေတြရိတဲ့ လိုဏ္ဂူအေၾကာင္း ေျပာေနတယ္" ဟု ျဖည္းျဖည္း ျပန္ေျဖလိုက္သည္ ထိုအခ်ိန္၌ သူ၏ မ်က္လုံး မ်ားသည္ ေလာဘရမၼက္ထြက္သည့္ အသြင္ေဆာင္ေနသည္
"ေၾသာ္…ဟုတ္ၿပီ၊ က်ဳပ္ဆက္ေျပာပါ့မယ္။ လိုဘင္ဂူလာဟာ သူမေသမီသူ႕ညီ ဂန္ဒန္ကို စိန္ရတနာေတြ အသက္နဲ႕လဲၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ဖို႕ တာ၀န္ေပးခဲ့တယ္လို႕ ဆိုတယ္။
အဲဒီတုန္းက သူေျပာခဲ့ပုံက တစ္ေန႕က်ရင္ ငါ့လူေတြဟာ ဒီစိန္ေတြကို လိုအပ္ေကာင္း လိုအပ္ လာလိမ့္မယ္၊ မင္းနဲ႕တကြ မင္းရဲ႕ သားစဥ္ေျမးဆက္က အဲဒီ အခ်ိန္တိုင္ေအာင္ စိန္ေတြကို ေကာင္းေကာင္း ေစာင့္ေရွာက္ရမယ္လိဳ႕ ေျပာခဲ့တယ္လို႕ အဆိုရွိတယ္။ ဒီနည္းအားျဖင့္ မာတာဘယ္လီ ဘုရင္ အမ်ိဳးအႏြယ္ ကူမာလို မိသားစု လက္ထက္အထိ ဒီလွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ဟာ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ ေ၇ာက္ရွိ လာခဲ့တယ္။ သူတို႕ထဲက သားႀကီးတစ္ေယာက္ အရြယ္ေရာက္လာၿပီဆိုရင္ သူ႕ဖခင္၊ သို႕မဟုတ္ ဘုိးေအက စိတ္ေတြရွိတဲ့ လိုဏ္ဂူေနရာကို ေခၚသြားၿပီးျပထားေလ့ ရွိတယ္"
ဆက္ရန္
.
2 comments:
စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းလာျပီ။ ေက်းဇူး မေရႊဇင္ဦး။
ဆရာမေရ.. .စိန္ေတြ ရွိတဲ့ ေနရာ သိရင္ ေျပာအံုးေနာ္. သြားၿပီး တူးရေအာင္လုိ႕...
:)
ခင္မင္စြာျဖင့္
ေဇာ္သိခၤ
Post a Comment