ၾကယ္နီ အပိုင္း (၃၈)

ခြပ္လိုက္ၾကစို႔ သူငယ္ခ်င္းရယ္
စာေရးသူ - ၾကယ္နီ

(၁)

"ေဟး...ဟစ္တလား ကြ.... အဲဒါမွ"
ကိုသန္းေမာင္ သည္ လက္တစ္ဖက္ကို ေျမွာက္၍ ေျမၾကီးေပၚမွ ေျမာက္ခနဲ ေနေအာင္ ခုင္လိုက္ရင္း က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံျဖင္႔ ဟစ္ေၾကြးလိုက္၏ သူသည္ ဂ်ာမန္အာဏာရွင္ေဟာင္း ဟစ္တလားကို ရည္ညႊန္း ၍ ေကာင္းခ်ီးၾသဘာ ေပးေနျခင္းေတာ့မဟုတ္ပါ။ ဟစ္တလားဟု သူ ဘြဲ႔ေပးထားေသာ သူ႔ၾကက္ၾကီးကို သာ ေကာင္းခ်ီးၾသဘာ ေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ၾကည့္ပါ ဟစ္တလား အမည္ရွိ သူ႔တိုက္ၾကက္ ၏ ေျခစြမ္းေျခစကို သိလို၍  အိမ္နီးခ်င္းတစ္ဦး၏ ၾကက္တစ္ေကာင္ႏွင့္ ခြပ္လက္ ခ်ၾကည့္ရာ(၀ါ)အစမ္းတိုက္ပြဲ က်င္းပၾကည့္ရာ၊ မ်ားမၾကာမီ အတြင္းမွာပင္ ဟစ္တလာသည္ သူ႔ရန္သူေတာ္ ၾကက္အား ခ်က္ေကာင္းကို ဆြဲခြပ္လိုက္သျဖင့္ ထိုၾကက္ခမ်ာ "ကြတ္" ခနဲ အသံထြက္သြားကာ ေျမၾကီး ေပၚ၌ပတ္ခ်ာလည္ေန ရွာပါျပီ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ဟစ္တလားကို ေကာင္းခ်ီးၾသဘာေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါးသည္။

မခ်ိမဆ႔ံ ခံလိုက္ရေသာ ၾကက္ရွင္ကေတာ့ သူ႔ၾကက္ကို ဟစ္တလား ေနာက္တစ္ၾကိမ္ မခြပ္ႏိုင္မီ ေကာက္ယူ လိုက္ပါၿပီ။ ကိုသန္းေမာင္ကေတာ့ ဟစ္တလား ကို ေကာက္ယူျခင္း မျပဳဘဲ  ဘာကိုမွ ထီမထင္ ေသာ ဟန္ျဖင့္ ၾက႔ံခိုင္ေတာင့္တင္းစြာ ရပ္တည္ေနေသာ ဟစ္တလားအ လက္ညႈိးကေလးထိုးကာ ထိုးကာျဖင့္- "ၾကက္ဖတိန္ညင္...ေတာကို၀င္...ေမာင္
ရင္လာမွ ေလးနဲ႔ပစ္၊မပစ္ပါနဲ႔ ေမာင္ရင္ရယ္၊ ၾကက္တက္စူးလို႔  ေသပါ႔မယ္ကြယ္...ေသပါမယ္။ ဘယ္ဘက္က စူး..စူး...ညာဘက္က စူး...စူး...ခြပ္လိုက္ၾကစို႔ သူငယ္ခ်င္းေရ... "

ဤေနရာသို႔ အေရာက္တြင္ အသံကို ေခတၱျဖတ္ထားလိုက္၍ ၾကက္ဖမ်ား တြန္ခါနီး ေတာင္ပံကို တဖ်တ္ဖ်တ္ ရိုက္သည့္ ဟန္မ်ိဳးျဖင့္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို တဲေတာင္ဆစ္မွ ေန၍ ေကြးကာ သူ႔ကိုယ္လံုးကို တဖ်တ္ဖ်တ္ ရိုက္လိုက္ၿပီးေနာက္၊ ေျခဖ်ားေထာက္၍လည္တံကို ေရွ႔သို႔ ဆန္႔ထုတ္လိုက္ကာ’ေအာက္…အီး…အီး…အူး’ ဟုဆြဲဆြဲ ငင္ငင္ႏွင့္ တြန္လိုက္သျဖင့္ ေဘးမွ ၾကက္ပြဲၾကည့္ေနၾကေသာ ပရိသတ္မွာ သူ႔အမူအရာကို သေဘာက် လွ၍ ၀ါးခနဲ ပြဲက်သြား၏။

ဤတြင္ မွ သူသည္ ဟစ္တလား ကို ေကာက္ယူလိုက၍ လက္ပူထိုးေပး၏။ အာေငြ႔ ေပး၏။ ေခါင္းကိုကိုင္၍ မူတ္ေပး၏။ ၾကက္ေတာင္ တစ္ေတာင္ျဖင့္ ၾကက္လည္ေခ်ာင္ထဲမွ ခၽြဲမ်ားအား က်ပ္ထုတ္ေပး၏။   ေခါင္ႏွင့္ လည္ပင္း တြင္ ေပက်ံေနေသာ ေသြးစေသြးနမ်ားအား ေရႏွင့္ ေဆးေၾကာ ဆုပ္နယ္ေပး၏။ ထိုနည္းတူ ရင္အုပ္ႏွင့္ ေပါင္တံကိုလည္း ေရျဖင့္ ေဆးေၾကာ ဆုပ္နယ္ေပး၏။ သူနားလည္သမွ် ၾကက္ကု နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ကုသၿပီးမွ ၾကက္ကို လႊတ္လိုက္ရာ နာက်င္ျခင္မရွိသည့္အလား ရႊင္ရႊင္လန္းလန္းႏွင့္ပင္ ေဆာင့္ၾကြားၾကါား ေလွ်ာက္ေန၏။ ထိုမွ်မက  ’ေတာ့…ေတာ့…ေတာ့’ ဟူ၍ပင္ ဖိုသံေပးကာျမာကို ေခၚေနေပေသး၏။ အာဂ ဟစ္တလား…။

ကိုသန္းေမာင္ကား သူ႔ၾကက္ကိုသာ စူးစိုက္ၾကည့္ေန၏။ ေျခလွမ္းကိုဘယ္ညာ မွန္မွန္နင္း၍ ၾကြားၾကြား ရြားရြားႏွင့္ ေလွ်ာက္ေနပံု၊ တစ္ခ်ီတစ္ခ်ီတြင္’’ ဗိုလ္ရွိရင္ ထြက္’’ဟူေသာ သေဘာျဖင့္ ဦးေခါင္းကို မွီးသို႔ ေမွ်ာ္ကာ ခ႔ံခ႔ံညားညား တြန္လိုက္ပံု၊ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လည္း ရန္သူကို ရွာေဖြေသာ သေဘာျဖင့္ ေဘးပတ္ ၀န္းက်င္သို႔ ခပ္ေစာင္ေစာင္ လွည့္လည္ၾကည့္ရူပံု၊ သူ႔အနီးအနားတြင္ ရန္ဖက္မရွိဟု စိတ္ခ်ရမွ ’ေတာ့…ေတာ့…ေတာ့’ ဟု ဖိုသံေပးကာ ျမာေခၚေနပံု စသည္တို႔ကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ပင္ လိုက္လံၾကည့္ရူေန၏။

’ေဟ့ သန္းေမာင္ေရ… မင္းၾကက္ဟာ ေျခစြမ္းေျခစ မေခဘူးကြ၊ ၾကက္ကေတာ့ အခြပ္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပဲ၊ တစ္ဖက္သား ၾကက္ကို ခြပ္လိုက္တာမ်ား တုတ္နဲ႔ကိုင္ရိုက္သလား ေအာက္ေမ့ရတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ ေျချပင္း တဲ့ ၾကက္ပဲ’ ၾကက္ပြဲၾကည့္ ပရိတ္သတ္ထဲမွ ကိုသန္းေမာင္ႏွင့္ ရင္းနီးေသာ ကိုေရႊႏိုင္က ၾကက္ ကို စူးစိုက္ေနေသာ ကိုသန္းေမာင္အား ေျပာၾကားလိုက္၏။ ဤတြင္ ကိုသန္းေမာင္လည္း သူ႔ၾကက္မွ မ်က္စိကို လႊဲခဲ့ ၍ ကိုေရႊႏိုင္အား ၿပံဳးၿပံဳးၾကီး လွမ္းၾကည့္လိုက္ကာ…’ဟာ…ၾကက္ခြပ္ၾကမ္းၿပီး ေျချပင္းဆို ၾကက္ရဲ႕ လကၡဏာ ကိုလည္း အကဲခတ္ ၾကည့္ဦးမွေပါ့ဗ်၊ ေတာင္စတိုတို နဲ႔ ေခ်းခံရိုးၾကဲၿပီး ခါးဆံေမြး ကေတာ့ အေမြးျပား ၾကီးၾကီးနဲ႔၊ ေမြးဆံတိုရင္ ဒီၾကက္ဟာ မုခ်၊ ၾကက္အခြပ္ၾကမ္းၿပီး ေျချပင္းရမယ္ဗ်၊ က်ဳပ္ၾကက္က ဒီလကၡဏာေတြနဲဲ႔ အကုန္လံုး ညီညြတ္တယ္’

’ေအး…အဲဒါကေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ၊ ဒီ့ျပင္ စာဆိုေတြနဲ႔ေကာ ညီရဲ႕လားဆိုတာ ေျပာစမ္းပါဦး’ ကိုေရႊႏိုင္က ထပ္အေမးတြင္ သူသည္ ရုတ္တရက္ ျပန္လွန္ေျဖၾကားျခင္း မျပဳေသးဘဲ ဤသို႔အေမးခံရသည့္ အတြက္ ဂုဏ္ယူသလို ရင္ကိုေကာ့၍ ေခါင္းကိုေမာ့လိုက္ကာ-’အို…က်ဳပ္ေျပာတာထက္ ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ ၾကက္ကိုဖမ္းၿပီး ၾကည့္ရင္ သိႏိုင္ပါတယ္’
’ငါက မင္းေလာက္ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ နားလည္တဲလူ မဟုတ္လို႔ မင္းပဲေျပာျပစမ္းပါကြာ’

ကိုေရႊႏိုင္ ပင္မက ေဘးမွ ပရိသတ္ကပါ ေျပာျပရန္ ၀ိုင္း၀န္းေတာင္းပန္ေနၾကသျဖင့္ ကိုသန္းေမာင္သည္ ပိုမို၍ ဂုဏ္ယူေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္’အဟမ္း’ ဟု ခၽြဲရွင္းလိုက္ကာ- ’ေမးေတာ့လည္း ေျပာရတာ့ေပါ့ဗ်ာ၊ ဒီလိုဗ် တိုက္ၾကက္မ်ားရဲ႕ ရုပ္လကၡဏာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စာဆိုကေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသေပါ့ဗ်ာ၊ ဒီထဲက အေရးၾကီးဆံုးကေတာ့ ’’ဘုတ္ေမႊးရင္သက္၊ တက္နက္ေမာက္ခၽြန္း၊ အၿမီးထင္စည္း၊ ေမာက္လံုးၾကီးနဲ႔၊ ေျခေၾကးသံုးဆယ္၊ ၀ိုင္ၾကီးမ်ားပယ္’’ တဲ့။ အဓပၸယ္ကေတာ့ ၾကက္ေကာင္းမွန္ရင္ ဘုတ္ငွက္ကဲ့ အေမြးမ်ိဳး ရင္မွာ သက္ရမယ္တဲ့၊ ေနာက္ၿပီး အေမာက္လံုးကလည္း ၾကီးရမယ္တဲ့၊ ေျခေတာက္က အေၾကာပတ္ ဟာလည္း သံုးဆယ္ျပည့္ေအာင္ ရွိရမတဲ့၊ တည့္တည့္ အေၾကးပတ္အထိ ေရတြက္ၾကည့္လို႔ ေစ့မွ သံုးဆယ္လို႔ေခၚတယ္၊ ဒူးထိေအာင္ မေရတြက္ရဘူး။

အဲဒီလကၡဏာ နဲ႔ ညီတဲ့ ၾကက္ဟာ ေကာင္းလြန္းအားၾကီးလို႔ ၀ိုင္းၾကီးမ်ားကေတာင္ လက္မခံဘဲ ပယ္ခ် ရသတဲ့’ သူ႔စကားကိုတစ္ေထာက္အနားတြင္ ပရိသတ္ထဲမွ လူတစ္ေယာက္က ၀င္၍ ’ႏို႔ ခင္ဗ်ာၾကက္ေကာအဲဒီစာဆိုနဲ႔ ညီရဲ႕လား ’ဟု ေမးလိုက္၏။ ’ငါၾကက္လား…. ဘုတ္ေမြးရင္မွာ မသက္တာ တစ္ခုက လြဲၿပီး က်န္တဲ့လကၡဏာေတြနဲ႔ အကုန္ညီတယ္၊ ဒီလို ဘုတ္ေမြးရင္မွာ မသက္တာလည္း အျပစ္ တစ္ခု မဟုတ္ပါဘူး၊ ငါ့ၾကက္ က ေဖာင္းဆိုေတာ့ ေက်ာကုန္းက ေဖာင္းေရာင္ဟာ ရင္မွာ လာသက္တယ္။ ဒါဆိုရင္ ၾကက္ေကာင္းရဲ႕ လကၡဏာျပည့္စံုတာပဲ။

ဒါတြင္မကေသးဘူး၊ အဖီေမြးမွာေရာ၊ ေခ်းခံေမြးမွာေရာ၊ ဒူးကြပ္ေမြးမွာေရာ အကုန္လံုး ေဖာင္းေရာင္ လိုက္တက္တယ္။ ဒါနဲ႔တင္ မေနေသးဘဲ ငါ့ၾကက္မ်က္လံုးရဲ႕ အေရာင္ကလည္း အဲဒီေဖာင္းရဲ႕ အေမြးအရာင္ မ်ိဳးပဲ၊ ၿပီးေတာ့ ႏႈတ္သီးရဲ႕ အေရာင္အဆင္းနဲ႔ ေျခေထာက္ရဲ႕ အေရာင္အဆင္းကလည္း တူတယ္၊ ေျခသန္း တိုၿပီး ဖေနာင့္ကလည္း ပါးတယ္။ ကဲ…ဒါထက္ ၾကက္ေကာင္းလကၡဏာညီတဲ့ ၾကက္ကို မင္းတို႔ ဘယ္မွာေတြ႔ဘူးလဲ’ သူကစကားကို တစ္ေထာက္ နားလိုက္ျပန္၏။ ပရိသတ္အားလံုးကား သူ႔စကားကို ေထာက္ခံ ေနသည့္အလား အားလံုးပင္ ႏႈတ္ဆိတ္ေနၾက၏။ အတန္ၾကမွ ကိုရႊႏိုင္က ၀င္၍- ’ႏို႔ကြာ ’ ’ၿမီးမွာ တံစဥ္ေကာက္၊ အသံမွာ ပုဆိန္ေပါက္’’ ဆိုတဲ့စာဆိုကေကာ ဘယ္သြားထားမလဲ၊ မင္းကေျပာေတာ့ အၿမီး ဟာ ထင္းစည္းလို စည္းစည္းလံုးလံုး ရွိရမယ္ဆို၊ အဲဒီစာဆိုကေတာ့ အၿမီးဟာ တံစဥ္လို ေကာက္ေကြး ေနရမယ္ ဆိုပါကလား’

ဆက္ရန္
.