ကန္ရာသီ ေတာ္သလင္းလ၏ တစ္ေန႔ေသာ နံနက္ေစာေစာအခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။
ကုိေဒါင္းစိန္သည္ အိမ္ေ႐ွ႕ဘက္တြင္ ထြန္းထားေသာ မီးခြက္ေ႐ွ႕၌ငုတ္တုတ္ကေလးထုိင္ကာ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ေနေလသည္။ အခ်ိန္မွာ ေစာလြန္းလွေသး၍ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ လူသံ သူသံမ်ား ဆိတ္သုဥ္း ေနပါ၏။ သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔ရပ္႐ြာတြင္ သည္အခ်ိန္ သည္အခါ၌ ၾကားရၿမဲျဖစ္ေသာ ဘုရား႐ွိခုိးသံ၊ ေၾကးစည္သံ ကေလးမ်ားကုိကား ကြက္တိ ကြက္က်ား ၾကားရစ ျပဳေပၿပီ။
သူ႔အိမ္ႏွင့္ မ်က္ေစာင္းထုိးအိမ္မွ ဦးဘုိးေဂါင္သည္ ဘုရား႐ွိခုိးၿပီးေနာက္ အမွ်ေပးေ၀ကာ ေမတၱာပင္ ပုိ႔ေနေလၿပီ။ ဆိတ္ၿငိမ္ေသာ အ႐ုဏ္ဦးအခ်ိန္၀ယ္ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ေသာ ဦးဘုိးေဂါင္၏ ေမတၱာ ေတးသံ သည္ ပ်ံ႕၀ဲေနေလၿပီ။ ဒုကၡေဒါမနႆ၊ ေသာက ပရိေဒ၀ မီးတုိ႔ျဖင့္ ေတာက္ေလာင္လ်က္႐ွိ ေသာ လူအေပါင္း အား ဦးဘုိးေဂါင္သည္ သူ၏ ေမတၱာေရစင္ျဖင့္ ပက္ဖ်န္းေနေလၿပီ။ သုိ႔ေသာ္ လူ အေပါင္းအား ေတာက္ေလာက္ လ်က္႐ွိေသာ အနိ႒ာ႐ံု မီးေတာက္မ်ားသည္ ၿငိမ္းသြားပါ၏ေလာ။ ေၾသာ္ ... မၿငိမ္းပါေသး။
ၿငိမ္းသည္ျဖစ္ေစ၊ မၿငိမ္းသည္ျဖစ္ေစ။ ဦးဘုိးေဂါင္ကေတာ့ သူ႔ယံုၾကည္ခ်က္အရ ေမတၱာကုိသာ ေန႔စဥ္ ပုိ႔ပါသည္။ သူ႔ပတ္၀န္းက်င္၌ အနိ႒ာ႐ံု မီးေတာက္မ်ား ပုိ၍ ေတာက္ေလာင္ေနသည္ကုိ ျမင္ရေလေလ၊ သူက ေမတၱာ ကုိသာ ႀကိဳးစား ပုိ႔ေလေလ ျဖစ္သည္။
ကုိေဒါင္းစိန္ကား ေသာက္မည္ဟု ပါးစပ္ဆီသုိ႔ ေျမႇာက္ယူလာေသာ လက္ဖက္ရည္ပန္းကန္ထဲမွ လက္ဖက္ရည္ ကုိ မေသာက္မိဘဲ ငုိင္ေနမိသည့္တုိင္ေအာင္ ဦးဘုိးေဂါင္၏ ေမတၱာေတးသံ၀ယ္ ယစ္ မူးေနေလၿပီ။ ေန႔စဥ္ ေန႔တုိင္း ၾကားေနရျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေမတၱာပုိ႔ထဲ၌ ပါ၀င္ေသာ ဆုိလုိသည့္ အနက္ အဓိပၸာယ္မ်ား ကုိ နားလည္ေနသည့္တုိင္ နားရည္၀ကာ နားယဥ္ေနေပၿပီ။ မ်က္ေမွာက္တြင္ ရင္ဆုိင္ ေနရေသာ ဒုကၡ ေဒါမနႆ၊ ေသာက ပရိေဒ၀တုိ႔ကုိ ေခတၱမွ် ေမ့ေလ်ာ့ သြားသည့္တုိင္ ဦးဘုိးေဂါင္၏ ေမတၱာ ေတးသံ၀ယ္ ၾကည္ႏူးေနမိရာမွ ေမတၱာေတးသံသည္ ေပ်ာက္ ကြယ္သြား၍ မ်က္ေမွာက္ကုိ ျပန္၍ မ်က္ႏွာမူ လုိက္သည့္အခါ၌ ဟစ္လုိ႔သာ ငုိလုိက္ခ်င္ေအာင္ ျဖစ္ သြားရျပန္၏။
ဦးဘုိးေဂါင္က သတၱ၀ါ အေပါင္းတုိ႔သည္ ရန္မ႐ွိၾကပါေစနဲ႔ တဲ့။ သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔၌ ေဘးရန္မ်ားသည္ ၀ုိင္းပတ္လ်က္ ႐ွိၾကပါ၏။ အင္းအင္စပက္ေတာ္၏ရန္၊ သူႀကီးမင္း ရန္၊ အင္းသားႀကီး ရန္၊ ရန္မ်ိဳးစံုလုိ႔။ ေနာက္ၿပီး ဆင္းရဲျခင္း အေပါင္းမွ ကင္းလြတ္ၾကပါေစသတည္း တဲ့။ သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔ သည္ ဆင္းရဲျခင္း ႏြံအတြင္း ၌ နစ္သထက္ နစ္ေနရပါသည္။ ၿပီးေတာ့လည္း စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾကျခင္းမ႐ွိၾကပါေစကုန္သတည္း တဲ့။
သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔သည္ အၿမဲတေစ စုိးရိမ္ပူပန္ေန ၾကရပါသည္။ ငတ္မွာကုိ စုိးရိမ္ေနၾကရသည္။ အင္စပက္ေတာ္မင္း ပုိက္ဖမ္းမိသြားမွာကုိ စုိးရိမ္ေန ၾကရသည္။ ခုပဲ အင္စပက္ေတာ္မင္းက ကြင္းထဲမွာ ပုိက္ခ်မႈ ႏွင့္ ႐ံုးတင္ တရားစဲြဆိုထားလုိ႔ မေန႔က သူႀကီးမင္းက နက္ျဖန္ တရားသြားဆုိင္ရမည္ဟု သူတုိ႔အား လာအေၾကာင္း ၾကားသြားသည့္အတြက္ ယေန႔ ၿမိဳ႕တက္ၿပီး တရားဆုိင္ရမည္။ ဒဏ္ေငြမ်ား ဘယ္ေလာက္ တပ္မလဲ၊ ေထာင္မ်ား ခ်ေနဦးမွာ လားဟုလည္း စုိးရိမ္ေနရသည္။ သူ႔ရင္ေသြး ႏွစ္ဦးမွာလည္း ဘာကစၿပီး ဘယ္လုိ ျဖစ္သည္မသိ။ တစ္ညလံုး ၀မ္းသြားၿပီး တညည္းညည္း တညဴညဴျဖစ္ေနရာ မယ္စိန္မွာ တစ္ညလံုး မအိပ္ရဘဲ ျပဳစု ေနရသည္။ လက္ထဲမွာ႐ွိေသာ ေငြကေလးမ်ားလည္း တစ္တိတစ္တိႏွင့္ ကုန္ၿပီျဖစ္ရာ ဆရာ ေကာင္း သမားေကာင္း မေခၚႏုိင္၍ တစ္စံုတစ္ခု ျဖစ္သြားမ်ာ စုိးရိမ္ရသည္။
သူသည္ သက္ျပင္းကုိသာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ခ်ေနမိေတာ့သည္။ ငါးရစ္ၿပီးစအခ်ိန္ႏွင့္ အိမ္သစ္ကေလး ေဆာက္ၿပီးစ အခ်ိန္၌ သူ အမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္ကူးယဥ္ထားေသာ စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္မ်ားမွာ လြင့္ေပ်ာက္ သြားေလၿပီ။ စိတ္အားေပ်ာ့သူ တစ္ေယာက္ပီပီ ၀မ္းသာရမည့္အခါ အႀကီးအက်ယ္ ၀မ္းသာပစ္လုိက္သလုိ၊ ဒုကၡ ႏွင့္ ရင္ဆုိင္ရသည့္အခါမ်ား၌လည္း မႀကံတတ္ မစည္တတ္ေအာင္ကုိ ၀မ္းနည္းအားငယ္ေနမိသည္။
' ေဒါင္းစိန္ေရ၊ သြားၾကစုိ႔ေဟ့ '
ကုိလူေမာင္ႏွင့္တကြ အျခားပုိက္သမားမ်ားသည္ ၿမိဳ႕သုိ႔ တရားဆုိင္သြားရန္ သူ႔အားေခၚေနေပၿပီ။ သူသည္ မီးခြက္ကုိယူ၍ ထုိင္ရာမွ ထလုိက္ကာ ' ဟုတ္ကဲ့ လာမယ္ဗ်ိဳ႕၊ ခဏကေလး ဆုိင္းပါဦး ' ဟု လွမ္းဟစ္ လုိက္ၿပီးေနာက္ အိပ္ခန္းထဲသုိ႔ ၀င္ခဲ့၏။ အိပ္ခန္းထဲ႐ွိ အိပ္ရာေပၚတြင္ကား မယ္စိန္ သည္ ေျခပစ္ လက္ပစ္ ႏွင့္ အိပ္ေမာက်ေနေလၿပီ။ တစ္ညလံုး ၀မ္းတျပစ္ျပစ္ သြားေနေသာ ကေလး ႏွစ္ဦးအား မအိပ္မေန ျပဳစု ခဲ့ရ၍ ယခုမူ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္လြန္းလွသျဖင့္ ဟန္မေဆာင္ႏုိင္ဘဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားဟန္ တူပါ၏။ သူသည္ မယ္စိန္ အား ႏိႈးရမည္ကုိပင္ မႏိႈးရက္ေအာင္ျဖစ္ကာ ငုိင္ေနမိ၏။ မယ္စိန္၏ ေဘးမွာေတာ့ ဒီလံုးေအာက္ ၈ ႏွစ္႐ြယ္ ႏွင့္ ၆ ႏွစ္႐ြယ္ ကေလးႏွစ္ဦးသည္ ၀မ္းသြားလြန္း၍ အားအင္မ်ား ဆုတ္ယုတ္ေနဟန္ျဖင့္ မွိန္းေနၾက၏။
ေနာက္ဆံုးတြင္ ေဒါင္းစိန္သည္ မႏိႈးမျဖစ္ေတာ့၍ မယ္စိန္ကုိ လႈပ္ကာ လႈပ္ကာ ႏိႈးရေတာ့၏။ အတန္ၾကာေအာင္ ႏိႈးမွပင္ မယ္စိန္သည္ မ်က္လံုးျပဴးတူး ၿပဲတဲျဖင့္ ထ ထုိင္၏။ သူက ဓႏုျဖဴသုိ႔ တရားဆုိင္ သြားေတာ့ မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားလုိက္ရာ မယ္စိန္သည္ ဦးဘေမာင္ထံမွ ငါးေပးျဖင့္ ယူထားေသာ ေငြတစ္ဆယ္ ကုိ ထုတ္ေပးလုိက္၏။
' မယ္စိန္ေရ၊ ကေလးႏွစ္ေယာက္အတြက္ မေပါ့နဲ႔ကြာ၊ ဦးဘေမာင္ဆီက ငါးေပးနဲ႔ ေငြထပ္ယူၿပီး ဆရာေလး ဘာေလး ေခၚပါ၊ အင္စပက္ ေႏွာက္ယွက္လုိ႔ ေန႔ခင္းဘက္ ပုိက္မခ်ႏုိင္ရင္ ညဘက္ကုိ ခ်ၿပီး ဆပ္လုိက္တာ ေပါ့ေနာ္ '
' အုိ ေတာ္သာ ပုိက္မႈကုိ ကိစၥၿပီးေအာင္ ၾကည့္လုပ္ခဲ့ပါ၊ ဒီကေလးႏွစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ က်ဳပ္ ၾကည့္ၿပီး စီမံမွာေပါ့၊ ဒီေန႔ပဲ အရပ္ဆရာ ကုိတုတ္ေပါကုိ ေခၚကုမယ္ေလ၊ ဒီအနီးအနားမွာ တျခား ဆရာေကာင္း သမားေကာင္း ဆုိလုိ႔လည္း ႐ွိမွ မ႐ွိဘဲကုိး '
မယ္စိန္ ေျပာတာ ဟုတ္လွသည္။ သူတုိ႔႐ြာ၌ ေကာင္းလွ်င္ အရပ္ဆရာကုိတုတ္ေပါ၊ မေကာင္းလွ်င္ လည္း အရပ္ဆရာကုိတုတ္ေပါ။ သည္ ကုိတုတ္ေပါကုိသာ ေရလဲႏွင့္ သံုးေနရသည္။ သူ ကု၍ မေတာ္တဆ ေပ်ာက္ကင္း သြားသူလည္း႐ွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူ သတ္၍ ေသသူက သူ ကု၍ ေပ်ာက္ ကင္းသူထက္ ရာခုိင္ႏႈန္း အားျဖင့္ ပုိမ်ားသည္။ သုိ႔လ်က္ႏွင့္လည္း အေရးႀကံဳလွ်င္ သူ႔ကုိသာ ဆဲြထုတ္ၾကရသည္။ အျခား နာမည္ႀကီး ေသာ ဆရာပုတုိ႔၊ ဆရာညြန္႔တုိ႔လုိ ေဆးဆရာမ်ားမွာ သူတုိ႔ ႐ြာႏွင့္ ၆ မုိင္ခန္႔ ေ၀းေသာ ႐ြာ၌ ႐ိွပါေသာ္လည္း တကူးတက ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ေၾကးႀကီးေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း ေတာ္႐ံုတန္႐ံုႏွင့္ မေခၚျဖစ္ၾက။ အရပ္ဆရာ ကုိတုတ္ေပါမွာမူ ေပးသမွ်ယူ၍ မ႐ွိေသးလုိ႔ ေနလုိက္ပါဦး ဆုိလွ်င္လည္း ေနသူျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပင္သူ႔အေၾကာင္းကုိ သိလ်က္ႏွင့္ သူ႔ကုိသာ ဆဲြထုတ္ၾကရျခင္းျဖစ္သည္။
' ေအးကြယ္၊ မင္း ေတာ္သလုိသာ ၾကည့္လုပ္လုိက္ေပါ့၊ ကဲ ဒါျဖင့္ ငါ သြားေတာ့မယ္ေနာ္၊ ကမ္းနား မွာ ကုိလူေမာင္ တုိ႔ ေစာင့္ေနရတာ အားနာစရာ '
မယ္စိန္က ေခါင္းညိတ္ျပလုိက္သျဖင့္ သူသည္ ခေမာက္တစ္လံုးကုိ ဆဲြေဆာင္း၍ တက္တစ္ေခ်ာင္းကုိပါ ဆဲြၿပီး ကမ္းနားသုိ႔ ဆင္းခဲ့၏။ ကမ္းနားတြင္ကား ကုိလူေမာင္ႏွင့္ အျခားပုိက္သမားသံုးေယာက္သည္ ေလွတစ္စင္းႏွင့္သူ႕အား ေစာင့္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ျမင္ရ၏။ ဥပုသ္ဇရပ္၌ ႏုိင္ငံေရးစကားမ်ားကုိ အာေပါင္ အာရင္း သန္သန္ႏွင့္ ေျပာေဟာခဲ့ေသာ လူငယ္ကုိ လည္းေလွထဲ၌ ေတြ႕ျမင္ရ၏။ ထုိလူငယ္ကား ႐ြာ႐ွိ စာၾကည့္တုိက္မွဴးျဖစ္၍ ေနာက္ဆံုးေပၚ စာအုပ္ မ်ားကုိ ၀ယ္ရန္ ၿမိဳ႕သုိ႔ လုိက္မည္ဟု ဆုိသည္။
ေလွကုိ ကမ္းစပ္မွ ခြာေလၿပီ။ ကုိလူေမာင္က ေလွပဲ့မွ ေလွာ္၍ ကုိေဒါင္းစိန္ႏွင့္အျခား ပုိက္သမား မ်ားက ေလွဦးအနီး႐ွိ ကန္႔မ်ားမွ ထုိင္၍ ေလွာ္ၾက၏။ လူငယ္မွာမူ ေလွလယ္၌ ငုတ္တုတ္ကေလး ထုိင္၍ လုိက္ပါလာသည္။ မည္သူမွ် စကားမေျပာၾက။
အေ႐ွ႕အရပ္၀ယ္ ထြန္းသစ္အံ့ေသာ ေရာင္ျခည္သည္ ထြက္ျပဴစလာေသးေသာ္လည္း ေ႐ွ႕ေျပး ေရာင္ျခည္မွ်င္ကေလးမ်ားကား သမ္းစ ျပဳေနေပၿပီ။ ေလွေလွာ္သူမ်ားကား ခုိကပ္ေနျခင္း မ႐ွိဘဲ တစြပ္စြပ္ တက္သံ ေပး၍ တက္ေရးညီညီျဖင့္ ေလွာ္ေနၾကေပၿပီ။ ေလွေလွာ္က်င့္သားရထားေသာ ေယာက္်ားႀကီး ေလးေယာက္ ေလွာ္ခတ္ျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေလွကေလးမွာ ေရေပၚ႐ွပ္၍ တရိပ္ ရိပ္ေျပးေနေလၿပီ။ ဒုိက္ေဖာင္မ်ား၊ ေဗဒါပင္အုပ္မ်ားကုိ တုိးေ၀ွ႕သြားရသည့္အခါ၌ ေလွအ႐ွိန္သည္ တန္႔သြား၏။ ထုိအခါမ်ိဳး၀ယ္ ' ေယက္်ားဘသား ' ဟု သံၿပိဳင္ေႂကြးေၾကာ္ အားယူ၍ ' ရီေလး ေလး' သံတုိင္ညႇိကာ တုိး၍ပင္ အားစုိက္ေလွာ္ၾကေသာေၾကာင့္ အတားအဆီးမ်ားမွာ လြင့္စဥ္ေ႐ွာင္ဖယ္ သြားရ၏။ သည္လုိႏွင့္ ေနကေလး အျပဴတြင္ သူတုိ႔ သြားရာလမ္းေၾကာင္း၏ တစ္၀က္ခရီးျဖစ္ေသာ 'မယ္ဘာလ' ေညာင္ပင္သုိ႔ ေရာက္ခဲ့ၿပီေလ။
' ေဟ့ေကာင္ေတြ၊ ပါလာတဲ့ ကြမ္းယာကေလးမ်ားနဲ႔အေမ ' မယ္ဘာလ'ကုိ တင္ေျမႇာက္ပသၿပီး တရားဆုိင္တဲ့အခါမွာ ေရွာေ႐ွာ ႐ွဴ႐ွဴနဲ႔ ကိစၥၿပီးသြားေအာင္ ကူညီ၀ုိင္းလို႔ မိႈင္း မ ပါလုိ႔ ဆုမြန္ေကာင္းမ်ား ေတာင္းၾကကြ '
ေလွပဲ့မွ ကုိလူေမာင္က ေလွဦးမွ လူမ်ားအား လွမ္း၍ သတိေပးလုိက္ၿပီးေနာက္ သူကုိယ္တုိင္လည္း အက်ႌအိတ္တြင္းမွ အသင့္ယာလာေသာ ကြမ္းယာကေလးကုိ ယူထုတ္လုိက္၏။ ဤတြင္မွ ကုိေဒါင္း စိန္ႏွင့္ တကြ အျခားသူမ်ားလည္း မိမိတုိ႔ ယူေဆာင္လာေသာ ကြမ္းယာကေလးမ်ားကုိ အသီးသီး ကုိင္ေျမႇာက္၍ ' အေမ မယ္ဘာလခင္ဗ်ား၊ တပည့္သားေျမးမ်ားက ကြမ္းယာကုိ တင္ေျမႇာက္ ပသ ပါတယ္၊ တရားဆုိင္ တဲ့အခါူမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းႏွင့္ ကိစၥၿပီးသြားေအာင္ ကူညီ၀ုိင္းလုိ႔ မိႈင္းမေတာ္ မူပါ အေမ မယ္ဘာလ ခင္ဗ်ား 'ဟု ႐ြတ္ဆုိေနၾက၏။
ကြင္းပုိင္႐ွင္ မယ္ဘာလ မွီခုိေနထုိင္ရာ ေညာင္ပင္ဟု သူတုိ႔ အစဲြျပဳထားေသာ ေညာင္ပင္မွာ ေဘးမွ ေညာင္ပင္ငယ္ ေလးငါးပင္ ၀ုိင္းရလ်က္ ႐ွိ၍ အလယ္မွ ေညာင္ပင္ႀကီးတစ္ပင္က ထီးထီးႀကီး အုပ္မုိးလ်က္ ႐ွိပါသည္။ ထုိေညာင္ပင္ေအာက္၌ နတ္စင္တစ္စင္႐ွိ၍ အတြင္း၌ အမ်ိဳးအမည္ မခဲြျခား ႏုိင္ေသာ နတ္႐ုပ္ ေလးငါး႐ုပ္ ႐ွိသည္။ မယ္ဘာလ အမည္႐ွိေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကုိ ကုလား သတ္၍ ေသရာမွ ဤေညာင္ပင္၌ နတ္စိမ္းျဖစ္ေနသည္ဟု အယူ႐ွိကာ ' မယ္ဘာလ ' ဟု ေခၚတြင္ ျခင္းျဖစ္သည္။ ကုလားသတ္၍ ေသရျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကုလားမ်ားကုိ စိတ္နာလ်က္႐ွိသူ ျဖစ္သျဖင့္ သူ႔ပုိင္နယ္ အတြင္း ၌ ကုလားစကားေျပာလွ်င္ အမ်က္ထြက္ၿပီး ဖမ္းစားတတ္သည္ဟု အဆုိ႐ွိသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေညာင္ပင္ ႏွင့္ မနီးမေ၀း၌ ကုလားမ်ားသည္ ေဘးရန္ကင္းစြာျဖင့္ လယ္ယာလုပ္ကုိင္ေနထုိင္ၾကေပသည္ တကား။
ေရလမ္းခရီး သြားသူမ်ားကလည္း လိႈင္းေလထန္ျခင္း မ႐ွိဘဲ ခရီးလမ္းသာယာေစရန္ ရည္မွန္းပသ ၾကသည္။ တရားဆုိင္သြားသူမ်ားကလည္း တရားႏုိင္ရန္ ရည္မွန္းပသၾကသည္။ ႏြားေပ်ာက္သူက လည္း ေပ်ာက္ေသာ ႏြားကုိ ျပန္ေတြ႕ရန္ ပသၾကသည္။ တံငါသည္မ်ားကလည္း သားငါးမ်ား ပုိ၍ ႐ွာေဖြရႏုိင္ရန္ ပသ ၾကသည္။
ေလွလယ္၌ ၿငိမ္သက္စြာ လုိက္ပါလာေသာ လူငယ္ကား သူတုိ႔၏ အျပဳအမူကုိ သေရာ္လုိေသာ အၿပံဳးမ်ိဳးျဖင့္ ၿပံဳးၾကည့္ ေနရာမွ ေနာက္တြင္ လူႀကီးက ကေလးအမုိက္အမဲမ်ားအား သနားၾကင္နာစြာ ၾကည့္ေနပံုမ်ိဳးသုိ႔ ေျပာင္းလဲ သြားသည္။ သူက အမွန္တရားကုိ ႐ွာေဖြေနေသာ ေခတ္လူငယ္ပီပီ ေျမႀကီးႏွင့္ေ၀းကြာေနေသာ နတ္ ကုိ အယံုအၾကည္႐ွိသူ မဟုတ္ေပ။
' ဗ်ိဳ႕ ကုိေဒါင္းစိန္တုိ႔ ကုိလူေမာင္တုိ႔၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မယ္ဘာလဟာ အလကား မယ္ဘာလဆုိတာ က်ဳပ္ လက္ေတြ႕ ျပရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ယံုမလား '
မည္သူမွ် ျပန္မေျဖဘဲ လူငယ္အားသာ မ်က္လံုး၀ုိင္းႀကီးမ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေနၾက၏။ ဤတြင္ လူငယ္သည္ ထုိင္ရာ မွ ထ လုိက္၍ ' ခင္ဗ်ားတုိ႔ အဆုိ႐ွိတယ္ မဟုတ္လား။ ေဟာ က်ဳပ္က မယ္ဘာလကုိ ကုလားမယားလုိ႔ ကုလား နဲ႔ ေပးစားၿပီး၊ ေဟာဒီလုိ ကုလားသီခ်င္းဆုိ၊ ေဟာဒီလုိ ကုလားက က ျပလုိက္ဦးမယ္ '
ေျပာေျပာဆုိဆုိပင္ လူငယ္သည္ ' ရမ္မာပူေလးေလး ေတေလဆပ္၊ ေဘေလဆပ္ 'ဆုိကာ ကုလားမ ေလးမ်ား က သကဲ့သုိ႔ ဘယ္လက္ကုိ တင္ပါးဆံုတြင္ထားၿပီး ဘယ္လက္ကုိ ေျမႇာက္၍ လက္ညိဴး ကေလးေထာင္က ဟုိဟုိ ဒီဒီ ေ၀ွ႕ယမ္းရင္း ခါးကုိ အခ်က္က်က် ဘယ္ညာယိမ္းႏဲြ႕၍ ကေန၏။ ကုိေဒါင္းစိန္ တုိ႔ကား မယ္ဘာလကုိ ေၾကာက္လ်က္ႏွင့္ပင္ ေအာင့္အည္းမေနႏုိင္ဘဲ အားရ ပါးရ ရယ္ေမာ ေနၾက၏။
အတန္ၾကာ၍ ေလွကုိ ဆက္လက္ ေလွာ္ထြက္လာခဲ့ၾကရာတြင္ လူငယ္သည္ ေလွလယ္မွထုိင္၍ နတ္၊ စုန္း၊ ကေ၀၊ တေစၦ၊ အင္းအုိင္ မႏၱရား၊ လကၡဏာ၊ ေဗဒင္ စေသာ ပေဒသရာဇ္ ယဥ္ေက်းမႈ ေလာင္းရိပ္ႀကီးသည္ ေတာ႐ြာ ႐ိွ ေတာသူ ေတာင္သားမ်ားအား အျမင္မွန္မရေအာင္ ပိတ္ဖံုးထားၿပီး တုိးတက္မႈ မ႐ွိအာင္လည္း ကာဆီး ထားေၾကာင္း၊ ဤပေဒသရာဇ္ ယဥ္ေက်းမႈ အစဥ္အလာ အစဲြ အလမ္းမ်ားကုိ အျမစ္ပါလွန္ၿပီး ၿဖိဳဖ်က္ ပစ္ႏုိင္ မွ ေတာသူ ေတာင္သားမ်ား တုိးတက္ႏုိင္မည္ ျဖစ္ ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ကုိေဒါင္းစိန္တုိ႔ ေကာင္းေကာင္း နားမလည္ေသာ စကားႀကီးမ်ားကုိ သံုးကာ ေဟာေျပာရင္း လုိက္ပါလာ၏။ ေတာ႐ြာ႐ွိ ေတာသူ ေတာင္သားမ်ား၏ လူတန္းေစ့ မေနႏုိင္ပံု၊ အသိပညာကင္းမဲ့ပံုတုိ႔ကုိ ေဟာရင္း ေျပာရင္းျဖင့္ ကုိေဒါင္းစိန္ တုိ႔၏ ဆုိး၀ါးလွေသာ တံငါသည္ ဘ၀သုိ႔ စကားစ ေရာက္လာ၏။
' အဲဒီ လူတန္းေစ့ မေနႏုိင္တဲ့ ေတာသူ ေတာင္သားေတြထဲမွာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ တံငါသည္ေတြက အဆုိး ဆံုးဆုိ ပါေတာ့ဗ်ာ၊ အပင္ပန္းဆံုး လူေတြျဖစ္ၿပီး အဆင္းရဲဆံုး လူေတြ ျဖစ္ေနရတယ္။ တံငါသည္ ေတြဆုိၿပီး လက္႐ွိ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းထဲမွာ ပါ၀င္ခြင့္မရေအာင္ ၀ုိင္းပယ္ထားျခင္း ခံေနရတယ္။ ဒီ တုိင္းျပည္အဖုိ႔ အထူးလုိအပ္တဲ့ လူသံုးကုန္ေတြကုိ ထုတ္လုပ္ေပးေနတဲ့ လူေတြျဖစ္ပါလ်က္နဲ႔ ထုိက္ သင့္တဲ့ အက်ိဳးခံစားခြင့္ကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မေမွ်ာ္လင့္ ႏုိင္ဘဲ မုိက္႐ုိင္းတဲ့ တံု႔ျပန္မႈကုိသာ ခံယူေနရတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလုိျဖစ္ရသလဲ။ က်ဳပ္တို႔ အေၾကာင္း႐ွာ ရမယ္ '
လူငယ္၏ မ်က္ႏွာေပၚ လူငယ္တို႔၏ ေစာေစာက ကေလးကလက္ အမူအရာမ်ား လံုး၀ ေပ်ာက္ကြယ္သြား၍ လူငယ္တုိ႔၏ စိတ္အားထက္သန္ျခင္းမ်ိဳးျဖင့္ ေသြးေရာင္လွ်မ္းေနေသာ မ်က္ႏွာ ြင္ မ်က္ေမွာင္ႀကီးကုိ ကုတ္ထားကာ စိတ္ပါလက္ပါ ေျပာဆုိေန၏။ ေစာေစာက စကားမ်ား တြင္ စိတ္မ၀င္စားေသာ ကုိေဒါင္းစိန္ တုိ႔မွာလည္း ယခု သူတုိ႔၏ ဘ၀ႏွင့္ ဟပ္မိ၍ သူတုိ႔ လက္႐ိွ ခံစားေနရေသာ ေ၀ဒနာကုိ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားလုိက္သည့္အခါ၌ကား ေလွေလွာ္ကုိ တန္႔ရပ္ကာ နားေထာင္မိသည္အထိ စိတ္၀င္စား လာၾက၏။
' အဲဒီအေၾကာင္းရင္းက ဘာလဲ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ လူစဥ္မမီေအာင္ လူခ်င္းမတူေအာင္ စုတ္ခ်ာ ငတ္ျပတ္ ေနရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက ဘာလဲ '
လူငယ္သည္ သူ႕စကားကုိ ျပန္ေကာက္၍ ေျပာလာရာမွ ဤေနရာတြင္ ေခတၱ ရပ္တန္႔လုိက္ကာ ကုိေဒါင္းစိန္ တုိ႔ထံမွ အေျဖမ်ား ရႏုိင္မလားဟု သူတုိ႔အားလံုး၏ မ်က္ႏွာကုိ တစ္ဦးစီ လုိက္လံစူးစမ္း ၾကည့္႐ႈ ေန၏။ အတန္ၾကာ၍ မည္သူ႔ထံကမွ အေျဖရ႐ွိပံု မေပၚမွ သူ႔စကားကုိ ျပန္ဆက္၏။
' အဲဒီအေၾကာင္းရင္းဟာ ကံမဟုတ္ဘူး၊ နတ္သိၾကား မဟုတ္ဘူး၊ ဇာတာနဲ႔လည္း မဆုိင္ဘူး၊ လကၡဏာ ေဗဒင္နဲ႔လည္း မပတ္သက္ဘူး၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဆင္းရဲရတာ အဲဒီဟာေတြေၾကာင့္ပါလုိ႔ ခင္ဗ်ား တုိ႔စဲြမွတ္ထားတာကေတာ့ အုပ္စုိးတဲ့ လူတန္းစားက သူတုိ႔အျပစ္ကုိ ဖံုးကြယ္လုိတဲ့ သေဘာနဲ႔ အဲဒီမူမမွန္တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြကုိ သံုးၿပီး တြင္တြင္ႀကီး မိႈင္းတုိက္ထားလုိ႔ျဖစ္တယ္။ အဲဒီမိႈင္းေတြကုိ လြင့္စင္ သြားေအာင္ တအား မႈတ္ထုတ္ပစ္လုိက္ပါ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မ်က္စိေ႐ွ႕မွာ မျငင္းသာေအာင္ ခုိင္လံုတဲ့ တကယ့္ မူမွန္ အေၾကာင္းရင္းဟာ ဘြားဘြားႀကီး ေပၚလာပါလိမ့္မယ္၊ အဲဒီအေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ တံငါသည္ႀကီးပဲ '
လူငယ္သည္ သူ႕စကားကုိ ရပ္နားလုိက္ျပန္၍ သူ႕စကားလံုးမ်ားသည္ ကုိေဒါင္းစိန္တုိ႔အား ဆဲြငင္ ႏုိင္စြမ္း ႐ွိ မ႐ွိ အကဲခတ္ေသာ သေဘာျဖင့္ လူေစ့ တက္ေစ့ လုိက္လံၾကည့္႐ႈ ေနျပန္၏။ ကုိေဒါင္းစိန္တုိ႔ တစ္ေတကား လူငယ္၏ စကားကုိ စိတ္၀င္စားစြာ နားေထာင္လ်က္ ႐ွိၾကေသာ္လည္း လူငယ္၏ စကားမ်ားကုိ အဓိပၸာယ္ တိက်ျပတ္သားစြာ ေကာက္ယူႏုိင္စြမ္းမ႐ွိသလုိ သူတုိ႔၏ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေတြေ၀ေသာ အရိပ္အေယာင္ကေလးမ်ား ယွက္သန္းေန၏။ ဒါကုိ လူငယ္ကလည္း ရိပ္မိသလုိ အနည္းငယ္ ၿပံဳးလုိက္ကာ -
' ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေကာင္းေကာင္း နားမ႐ွင္းၾကဘူးထင္တယ္ ... ဟုတ္လား၊ ႐ွင္းရမွာေပါ့ေလ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ နားလည္ထားၿပီးျဖစ္ေနတဲ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘ၀နဲ႔ ဟပ္မိတဲ့ အကုိးအကား အေထာက္အထားေတြနဲ႔သာ က်ဳပ္ ႐ွင္းျပမွာမုိ႔ ကြင္းကြင္း ကြက္ကြက္ကုိ ႐ွင္းလင္းသြားေစရမယ္။ ကဲ ဒီေတာ့ လက္႐ွိ တံငါ ဥပေဒေတြကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ လက္ေတြ႕အလုပ္နဲ႔ ဟပ္ၿပီး ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာ ၾကည့္ၾကရေအာင္၊ ဥပမာ ဆုိပါေတာ့ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အထဲက ဂရက္ပက္ခ်င္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ အစုိးရ လႊတ္တဲ့ ေလလံ မွာ ဂရက္တစ္လံုးကုိ ၀ယ္ယူလုိက္တယ္ ဆုိပါေတာ့ဗ်ာ၊ ဒီေတာ့ အဲဒီဂရက္ ပက္မယ့္လူ လုိက္နာ ရမယ့္ အခ်က္ေတြကုိ တံငါဥပေဒက ဘယ္လုိမ်ား ညႊန္ၾကားထားပါသလဲ '
' ဂရက္ပက္ဖုိ႔ တမံတုတ္တဲ့အခါမွာ ' လက္ဆည္' တမံသာ ျဖစ္ရမယ္။ တမံေဘးက နားပင္းတုိင္ မစုိက္ရ၊ ဂန္မကန္ရတဲ့ကြ '
လူငယ္၏ အေမးကုိ ကုိလူေမာင္က ၀င္ေျဖလုိက္၏။ လူငယ္သည္ သူ လုိခ်င္ေသာ အေျဖျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပသည့္ အလား လက္ဖ်စ္ တစ္ခ်က္တြက္လုိက္ကာ -
' ေ႐ႊ၊ ဟုတ္လုိက္ေလ၊ အဲဒီလုိ တမံရဲ႕ ေဘးႏွစ္ဖက္က နားပင္းတုိင္မ်ားကုိ ညႇပ္ၿပီး စုိက္မထားဘဲနဲ႔၊ ေနာက္ၿပီး ဂန္လုိ႔ေခၚတဲ့ က်ားကန္မေပးဘဲနဲ႔ ႐ုိး႐ုိးလက္နဲ႔ ဆည္ဖုိ႔ထားတဲ့ တမံကုိ အသံုးျပဳၿပီး ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေရပက္လုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္ရဲ႕လား '
' ဟ ဘယ္ျဖစ္ႏုိင္မလဲကြ၊ ဒီလုိ နားပင္းတုိင္ မစုိက္၊ ဂန္မကန္ဘဲ ႐ုိး႐ုိးလက္ဆည္ တမံကေလးနဲ႔သာ ဆုိရင္ ဆည္ထားတဲ့ တမံအတြင္းက ေရအားကုိ မခံႏုိင္ဘဲ ဒီတမံ က်ိဳးေပါက္သြားမွာေပါ့ကြ '
' ဒီေတာ့ ျဖစ္ႏုိင္ေအာင္ ဘယ္လုိ လုပ္ရမလဲ '
' တမံ ႏွစ္ဖက္က နားပင္းတုိင္မ်ားကုိ ညႇပ္စုိက္ေပးၿပီး ေဘးတစ္ဖက္ တစ္ခ်က္ကေနၿပီး ဂန္ကန္ေပး ရမွာေပါ့ကြ၊ ဒါမွသာ တုိးေ၀ွ႕တဲ့ ေရအားကုိ မက်ိဳးမေပါက္ေအာင္ ဒီတမံ ေတာင့္ခံႏုိင္မွာေပါ့ '
' ႏုိ႔ ... ဥပေဒက အဲဒီျဖစ္ႏုိင္တဲ့ အခ်က္ကုိ ခြင့္မျပဳဘဲ မျဖစ္ႏုိင္တာကုိ ခြင့္ျပဳထားတယ္ မဟုတ္လား၊ ဒီေတာ့ ဥပေဒရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္ရေအာင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘယ္လုိ လုပ္ၾကသလဲ '
' အုိ ... ဒါ အ႐ွင္းႀကီးနဲ႔ အလြယ္ကေလးပဲကြ၊ အင္စပက္ကုိ ေငြေပးၿပီး လုပ္ရတာေပါ့ '
' အဲ ေတြ႕ၿပီ မဟုတ္လား၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ ေစာ္ကားထားတဲ့ ဥပေဒကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေျပာသလုိ အ႐ွင္းႀကီးနဲ႔ အလြယ္ကေလးပါပဲ ခင္ဗ်၊ ' ေဟာ တုိ႔ကေတာ့မျဖစ္ႏုိင္တာေတြကုိ ေလွ်ာက္ၿပီး ေရးဆဲြ ထားတာပဲကြ၊ အဲဒါ မင္းတုိ႔ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခ်င္ရင္ သက္ဆုိင္ရာ အရာ႐ွိေတြကုိ ေငြေပးၿပီး လုပ္ၾကေပါ့ ' လုိ႔ အဓိပၸာယ္ သက္ေရာက္တဲ့ စကားမ်ိဳးနဲ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ ေစာ္ကားထားတဲ့ လက္႐ွိ တံငါ ဥပေဒကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေတြ႕ၿပီ မဟုတ္လး။ ဒါနဲ႔တင္ ၿပီးေရာလားတဲ့၊ ဘယ္ဟုတ္မလဲဗ်ာ၊ ' ကတံုးတန္း' လုပ္ကုိင္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ တံငါ ဥပေဒမွာေရာ၊ အင္း လုပ္ကုိင္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ တံငါဥပေဒမွာေရာ၊ အုိ တံငါလုပ္ငန္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ လုပ္ငန္းရပ္တုိင္းမွာလည္း အဲဒီလုိ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ေရးဆဲြထားၿပီး ျဗဴ႐ုိကရက္ အရာ႐ွိေတြ စားေပါက္ထြင္ဖုိ႔ အထူးေျပာဖုိ႔ေတာင္ မလုိပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာက ခင္ဗ်ားတုိ႔လုိ ကပ္ပါးသမားေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ တံငါ ဥပေဒ ပဲ '
လူငယ္သည္ သူ႕စကားကုိ ရပ္နားလုိက္ျပန္၍ ကုိေဒါင္းစိန္တုိ႔အား စူးစမ္းေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ လုိက္လံၾကည့္႐ႈ ေနျပန္၏။ ကုိေဒါင္းစိန္တုိ႔၏ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေစာေစာက ေတြေ၀ေနေသာ အရိပ္ အေယာင္မ်ားသည္ လြင့္ေပ်ာက္သြား၍ အလင္းေရာင္ကေလးမ်ား သမ္းလာသည္။ စင္စစ္ လူငယ္ ေျပာျပေနေသာ အခ်က္အလက္မ်ားသည္ သူတုိ႔ သိၿပီးသား အခ်က္အလက္မ်ား ျဖစ္ေနေသာ္လည္း စူးစမ္းေလ့လာၿပီး ေ၀ဖန္ ဆန္းစစ္ကာ သိထားျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ၊ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ သိထားျခင္းမ်ိဳးသာျဖစ္ပါသည္။ ထုိအခ်က္မ်ားကုိပင္ လူငယ္က ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ကာ တင္ျပ လုိက္သည့္အခါ၌ ေၾသာ္ ... ဒီလုိပါကလားဟု သေဘာေပါက္သြားျခင္းမ်ိဳးျဖစ္၏။
' အစုိးရလႊတ္တဲ့ ေလလံမွာ တက္ၿပီး အင္းတုိ႔ အုိင္တုိ႔ကုိ ဆဲြ၀ယ္ႏုိင္စြမ္း မ႐ွိတဲ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔လုိ ကပ္ပါး ရပ္စား သမားေတြအတြက္ လုပ္ကုိင္စားေသာက္ဖုိ႔ တံငါ ဥပေဒက ဘယ္လုိ အခြင့္အေရး ကေလးမ်ား ေပးသနားထားပါသလဲ '
လူငယ္သည္ ျပတ္သြားေသာ သူ႕စကားကုိ ျပန္ဆက္ကာ ကုိေဒါင္းစိန္တုိ႔အား ေမးခြန္းထုတ္လုိက္၏။ ထုိေမးခြန္းကုိေတာ့ အျခားသူမ်ား မေျဖခင္ ကုိေဒါင္းစိန္က ဦးေအာင္ ၀င္ေျဖ လုိက္၏။
' ကြင္းကုိ အစုိးရပုိင္သည့္ရက္တြင္ ဆင္းရဲသားမ်ားသည္ ေဆာင္းတစ္လံုး၊ မွိန္းတစ္လက္၊ ငါးမွ်ားတံ တစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ကြင္းထဲ၌ ႐ွာေဖြစားေသာက္ႏုိင္၏တဲ့။ ေနာက္ၿပီး ေဘးမဲ့ ေခ်ာင္း႐ုိးႀကီးထဲမွာလည္း ' ဒဂၤါးက် မက္ကြန္ ' နဲ႔ ႐ွာေဖြစားေသာက္ႏုိင္၏တဲ့ ကြ '
' အဲ ဟုတ္ၿပီ၊ ဒီေတာ့ ကြင္းထဲမွာ ေဆာင္းတစ္လံုးနဲ႔ ငါးလုိက္ေဆာင္း႐ံုနဲ႔၊ ငါးမွ်ားတံတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ငါးမွ်ား႐ံုနဲ႔၊ မွိန္းတစ္လက္နဲ႔ ငါးလုိက္ထုိး႐ံုနဲ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အိမ္ေထာင္စုရဲ႕ ၀မ္းေရးျပႆနာကုိ ေျဖ႐ွင္း ႏုိင္ၾကရဲ႕လား '
' ေ၀းပါေသးရဲ႕ကြာ၊ ေဆာင္းတစ္လံုးနဲ႔ ငါးလုိက္ေဆာင္းတာက နယုန္လ တစ္လပဲ ေဆာင္းရတယ္၊ မွိန္းတစ္လက္ နဲ႔ ငါးလုိက္ထုိးတာက ၀ါဆုိလတစ္လပဲ ထုိးရတယ္၊ က်န္တဲ့ ၀ါေခါင္၊ ေတာ္သလင္း လေတြ ေရာက္ေတာ့ ပုိက္မွ မခ်ရရင္ ထုိင္ၿပီး ငတ္ေပါ့။ အငတ္မခံႏုိင္လုိ႔ ပုိက္ဆင္းခ်ျပန္ရင္လည္း အင္စပက္ မိသြားရင္ ပုိက္လည္းဆံုး၊ တရားလည္း စဲြဦးမွာမုိ႔ အနည္းဆံုး ဒဏ္ေငြေတာ့ အတပ္ခံဦးေပါ့ကြာ။ အစုိးရပုိင္ ရက္ကုန္လုိ႔ ေတာ္သလင္းလျပည့္ေက်ာ္ တစ္ရက္က စၿပီး အင္းသားႀကီးပုိင္ ရက္ ေရာက္ျပန္ရင္လည္း သူ႔ပုိင္နက္ အတြင္း ပုိက္ခုိးခ်၊ ငါးမွ်ားတံ ခုိးဆဲြမွ မလုပ္ရင္ ငတ္ေပါ့။ အငတ္မခံႏုိင္လုိ႔ ခုိးခ်ျပန္ရင္လည္း မိသြား လုိ႔ ႐ွိရင္ ပုိက္လည္းဆံုး၊ လူလည္း အ႐ုိက္ခံရေပါ့ကြ '
' ေတြ႕ၿပီ မဟုတ္လား၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ ဘ၀ကုိ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ နာလန္မထူေအာင္ ေစာ္ကားထားတဲ့ လက္႐ွိ တံငါဥပေဒကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေတြ႕ၿပီ မဟုတ္လား၊ ကဲ ဒါလည္း ခဏ ထားလုိက္ပါဦး၊ မုိးဥတု ကုန္ဆံုးလုိ႔ ေဆာင္းဥတုေရာက္လာျပန္ေတာ့ ေဘးမဲ့ ေခ်ာင္း႐ုိးႀကီးထဲမွာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ကြန္ပစ္ၿပီး သားငါးမ်ား ႐ွာေဖြၾကတယ္ မဟုတ္လား၊ အဲဒီအခါမွာ အစုိးရ ခြင့္ျပဳထားတဲ့ ' ဒဂၤါးက်မက္ကြန္'နဲ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ပစ္ၾကသလား '
' ဘယ္ဟုတ္မလဲကြ၊ ဒဂၤါးက်မက္ကြန္ ဆုိတာက ေငြဒဂၤါးတစ္ျပားကုိ ခ်လုိက္ရင္ တုိးလွ်ိဳေပါက္ က် ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ က်ယ္တဲ့ အကြက္႐ွိတဲ့ ကြန္က်ဲကုိ ဆုိလုိတာမုိ႔ ငါးႀကီးမ်ားသာ မိႏုိင္တဲ့ ကြန္မ်ိဳး ေပါ့လကြာ၊ ေဘးမဲ့ေခ်ာင္း႐ုိးထဲမွာ အဲဒီကြန္က်ဲနဲ႔ မိႏုိင္တဲ့ ငါးမ်ိဳးက မ႐ွိသေလာက္ ႐ွားၿပီး ကြန္စိပ္နဲ႔ မိႏုိင္တဲ့ ငါးကေလးမ်ားသာ ေပါမ်ားတာကြ၊ ဒါေၾကာင့္ ကြန္စိပ္နဲ႔ ပစ္ရတာေပါ့ '
' ဥပေဒက မျဖစ္ႏုိင္တဲ့ ' ဒဂၤါးက် မက္ကြန္ ' နဲ႔သာ ႐ွာေဖြ ခြင့္ျပဳတယ္ မဟုတ္လား၊ ဒီလုိ ကြန္စိပ္နဲ႔ ပစ္ႏုိင္ဖုိ႔ ဥပေဒ ခြင့္ျပဳခ်က္ရေအာင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘယ္လုိ လုပ္ၾကသလဲ '
' အင္စပက္ကုိ ေငြထုိးေပးၿပီး ကြန္စိပ္နဲ႔ ပစ္ရတာေပါ့ကြ၊ ေငြမထုိးႏုိင္တဲ့ အခါမွာ တိတ္တိတ္ခုိး ပစ္ေပါ့ကြ။ မိသြားရင္ ကြန္လည္းဆံုး၊ လူကုိလည္း ႐ုိက္ၿပီး တရားစဲြ၊ ဒဏ္ေငြတပ္၊ မေဆာင္ႏုိင္ရင္ လည္း ေထာင္ခ်လုိက္တာေပါ့ကြာ '
' အဲ ခင္ဗ်ားတုိ႔ လူစဥ္မမီ လူခ်င္းမတူေအာင္ စုတ္ခ်ာငတ္ျပတ္ရတဲ့ အေၾကာင္းကုိ ေတြ႕ၿပီ မဟုတ္လား၊ အ႐ွင္းႀကီးနဲ႔ အလြယ္ကေလးပါ ခင္ဗ်ာ၊ အဲဒီေလာက္ ႐ွင္းေနတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကုိ ေတြ႕ေနရပါလ်က္ကနဲ႔ ဒီအေၾကာင္းရင္းျဖစ္တဲ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ ေစာ္ကားထားတဲ့ တံငါဥပေဒကုိေတာ့ တုိက္ဖ်က္ဖုိ႔ မလံုးပန္းဘဲ အဓိပၸာယ္မ႐ွိတဲ့ အေျဖေတြကုိသာ ယုိးမယ္ဖဲြ႕ရင္း၊ နတ္ကုိသာ ပသရင္း၊ ဇာတာကုိ စစ္ေဆးရင္း၊ ေဗဒင္ကိန္းခန္းမ်ားကုိ ၾကည့္႐ႈရင္း၊ ယၾတာေခ်ရင္းနဲ႔ ငတ္ၾက၊ မဲြၾက၊ ေသၾက ဦးေပါ့ဗ်ာ '
လူငယ္သည္ စိတ္လုိက္မာန္ပါ ေျပာဆုိရာမွ ေနာက္ဆံုးတြင္ ကုိယ့္ဘ၀ကုိပင္ ကုိယ္ မသိတတ္ႏုိင္ ရန္ေကာ ဟူေသာ က႐ုဏာေဒါေသာျဖင့္ သူ႕စကားလံုးမ်ားမွာ ေမာက္မာၾကမ္းတမ္းလာ၏။ သုိ႔ေသာ္ ေစတနာ ေ႐ွး႐ွဴေသာ က႐ုဏာ ေဒါေသာျဖစ္၍ ကုိေဒါင္းစိန္တုိ႔မွာ လူငယ္အား စိတ္မဆုိး အျပစ္မယူၾကပါ။ လူငယ္၏ ႐ွင္းလင္းခ်က္အရ သူတုိ႔၏ ဘ၀မွန္ အေျခအေနမွန္ကုိ သိလာရေသာ္လည္း တံငါဥပေဒကုိ တုိက္ဖ်က္ရမည္ဆုိေသာ လူငယ္၏ စကားကုိမူ သူတုိ႔၏ နားထဲ၌ ကေလာ၍ ေနပါသည္။ ေၾသာ္ ... တကယ္ဆုိေတာ့လည္း တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္တုိ႔၏ တာ၀န္ မဟုတ္ပါလား လူငယ္ရယ္။
နံနက္ ၈ နာရီခန္႔တြင္ ဓႏုျဖဴသုိ႔ ေရာက္ၾကေတာ့၏။ သူတုိ႔ တရားဆုိင္ရမည့္ ႐ံုးေအာက္၌ ၀ုိင္းဖဲြ႕ ေစာင့္ဆုိင္းရင္း သူတုိ႔အား ေခၚသံကုိသာ နားစြင့္ေနၾက၏။
အတန္ၾကာ၍ သူတုိ႔၏ နာမည္ကုိ ေခၚသံၾကားရေသာအခါ သူတုိ႔သည္ ေ႐ွ႕ေနာက္ အစဥ္လုိက္ တန္း၍ ႐ံုးေပၚသုိ႔ တက္သြားၾက၏။ ကုိေဒါင္းစိန္ကမူ ႐ွ႕ဆံုးမွသြားရန္ မ၀ံ့သျဖင့္ တမင္ခ်န္ရစ္ၿပီး ေနာက္ဆံုးမွ ကပ္လုိက္သြား၏။
႐ံုးေပၚတြင္ ၿမိဳ႕ပုိင္မင္း၏ စားပဲြေ႐ွ႕၌ စီတန္းရပ္ၾကရ၏။ ၿမိဳ႕ပုိင္မင္းက ' ခင္ဗ်ားတုိ႔ အစုိးရပုိင္ ရက္မွာ ကြင္းထဲဆင္းၿပီး ပုိက္ခ်တယ္လုိ႔ အင္စပက္ေတာ္မင္းက သက္ေသခံပစၥည္းတင္ျပၿပီး တရားစဲြဆုိထားတယ္၊ အဲဒါ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ျငင္းကြယ္ခ်င္ၾကေသးသလား ' ဟု ေမး၏။
သူတုိ႔ကား အင္စပက္ေတာ္မင္း သက္ေသခံပစၥည္းအျဖစ္ တင္ျပထားေသာ ပုိက္စုတ္ႏွစ္ထည္သည္ သူတုိ႔ပုိက္ မဟုတ္ပါဟူေသာ အခ်က္မွတစ္ပါး ျငင္းကြယ္ရန္ အေၾကာင္းမ႐ွိပါ။ သုိ႔ေသာ္ ဤပုိက္စုတ္ ႏွစ္ထည္ကုိ တင္ျပရျခင္းမွာလည္း သူတုိ႔ထံမွ ေငြစားၿပီး သူတုိ႔ပုိက္ကုိ ျပန္ေပးခဲ့၍ျဖစ္ရာ ဤအခ်က္ကုိ ျငင္းကြယ္ေနပါက အေၾကာင္းမထူးသည့္အျပင္ သူတုိ႔၌လည္း အျပစ္မလြတ္ကင္းေခ်။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ' မျငင္းကြယ္လုိပါ၊ ကြင္းထဲမွာ ပုိက္ခ်မိတာမွန္ပါသည္ ' ဟု ေျဖာင့္ဆုိ၀န္ခံၾကရေတာ့သည္။
' ကြင္းထဲ ပုိက္ခ်ရင္ ဒီလုိပဲ အဖမ္းခံရၿပီး တရားစဲြခံရမယ္ဆုိတာ သိလ်က္သားနဲ႔ ဘာ့ေၾကာင့္ ပုိက္ခ်ရသလဲ '
' မွန္လွပါ ... ဆင္းရဲလြန္းလုိ႔ အလုပ္အကုိင္ကလညး မ႐ွိတာနဲ႔ ႀကံမိ ႀကံရာ ကြင္းထဲမွာ ပုိက္ခ်မိ ပါတယ္ ဘုရား '
တိက်ေျဖာင့္မွန္လွေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဆင္းရဲလြန္း၍ ပုိက္ခ် ပုိက္ခ်။ ငတ္လုိ႔ပဲ ပုိက္ခ် ပုိက္ခ်၊ ပုိက္ခ်ရင္ အျပစ္ေပးလုိက္ဟု ဥပေဒက ညႊန္ၾကားထားသည့္အတုိင္း ၿမိဳ႕ပုိင္ မင္းက အမိန္႔ခ်မွတ္လုိက္သည္။
' အစုိးရပုိင္ရက္အတြင္း ကြင္းထဲမွာ ပုိက္ခ်ေၾကာင္း ထင္႐ွားသည့္အတြက္ ေမာင္မင္းတုိ႔ တစ္ဦးလွ်င္ ဒဏ္ေငြ တစ္ဆယ္စီ ေပးေဆာင္ေစ၊ မေပးေဆာင္ႏုိင္က ေထာင္ ... '
ၿမိဳ႕ပုိင္မင္း၏ အမိန္႔ မဆံုးေသးမီမွာပင္ ကုိလူေမာင္က ေစာဒက ၀င္၍ အသနားခံလုိက္၏။
' ဘုရား ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမ်ား ဆင္းရဲလွပါတယ္ဘုရား၊ ဒဏ္ေငြ ငါးက်ပ္ေလာက္ ေလွ်ာ့ေပါ့ၿပီး ငါးက်ပ္ ေလာက္သာ ေပးေဆာင္ခြင့္ျပဳပါ ဘုရား '
' ေဟ့ ႐ံုးေတာ္ကြ ... ငါးစိမ္းတန္းမွတ္လုိ႔ ေစ်းဆစ္ေနၾကတာလား၊
က်ဳပ္မွာ တျခားအမႈအခင္းေတြ စစ္ေဆးစရာ အမ်ားႀကီး ႐ွိေသးတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဒဏ္ေငြ တစ္ဆယ္စီ ေပးေဆာင္ေစ၊ မေပးေဆာင္ႏိုင္က ေထာင္ ... '
' ေပးေဆာင္ပါ့မယ္ ဘုရား .... '
သူတုိ႔သည္ ၿမိဳ႕ပုိင္မင္း၏ အမိန္႔ကုိ ဆံုးေအာင္ နားမေထာင္၀ံ့ၾက႐ွာဘဲ ငါးေပးျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အျခားနည္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း ႐ွာေဖြ ယူေဆာင္လာခဲ့ရေသာ ေငြကေလး တစ္ဆယ္စီကုိ အသီးသီး ေပးေဆာင္လုိက္ၾကရေလသတည္း။
------------------------
ၿပီးပါၿပီ
ကုိေဒါင္းစိန္သည္ အိမ္ေ႐ွ႕ဘက္တြင္ ထြန္းထားေသာ မီးခြက္ေ႐ွ႕၌ငုတ္တုတ္ကေလးထုိင္ကာ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ေနေလသည္။ အခ်ိန္မွာ ေစာလြန္းလွေသး၍ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ လူသံ သူသံမ်ား ဆိတ္သုဥ္း ေနပါ၏။ သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔ရပ္႐ြာတြင္ သည္အခ်ိန္ သည္အခါ၌ ၾကားရၿမဲျဖစ္ေသာ ဘုရား႐ွိခုိးသံ၊ ေၾကးစည္သံ ကေလးမ်ားကုိကား ကြက္တိ ကြက္က်ား ၾကားရစ ျပဳေပၿပီ။
သူ႔အိမ္ႏွင့္ မ်က္ေစာင္းထုိးအိမ္မွ ဦးဘုိးေဂါင္သည္ ဘုရား႐ွိခုိးၿပီးေနာက္ အမွ်ေပးေ၀ကာ ေမတၱာပင္ ပုိ႔ေနေလၿပီ။ ဆိတ္ၿငိမ္ေသာ အ႐ုဏ္ဦးအခ်ိန္၀ယ္ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ေသာ ဦးဘုိးေဂါင္၏ ေမတၱာ ေတးသံ သည္ ပ်ံ႕၀ဲေနေလၿပီ။ ဒုကၡေဒါမနႆ၊ ေသာက ပရိေဒ၀ မီးတုိ႔ျဖင့္ ေတာက္ေလာင္လ်က္႐ွိ ေသာ လူအေပါင္း အား ဦးဘုိးေဂါင္သည္ သူ၏ ေမတၱာေရစင္ျဖင့္ ပက္ဖ်န္းေနေလၿပီ။ သုိ႔ေသာ္ လူ အေပါင္းအား ေတာက္ေလာက္ လ်က္႐ွိေသာ အနိ႒ာ႐ံု မီးေတာက္မ်ားသည္ ၿငိမ္းသြားပါ၏ေလာ။ ေၾသာ္ ... မၿငိမ္းပါေသး။
ၿငိမ္းသည္ျဖစ္ေစ၊ မၿငိမ္းသည္ျဖစ္ေစ။ ဦးဘုိးေဂါင္ကေတာ့ သူ႔ယံုၾကည္ခ်က္အရ ေမတၱာကုိသာ ေန႔စဥ္ ပုိ႔ပါသည္။ သူ႔ပတ္၀န္းက်င္၌ အနိ႒ာ႐ံု မီးေတာက္မ်ား ပုိ၍ ေတာက္ေလာင္ေနသည္ကုိ ျမင္ရေလေလ၊ သူက ေမတၱာ ကုိသာ ႀကိဳးစား ပုိ႔ေလေလ ျဖစ္သည္။
ကုိေဒါင္းစိန္ကား ေသာက္မည္ဟု ပါးစပ္ဆီသုိ႔ ေျမႇာက္ယူလာေသာ လက္ဖက္ရည္ပန္းကန္ထဲမွ လက္ဖက္ရည္ ကုိ မေသာက္မိဘဲ ငုိင္ေနမိသည့္တုိင္ေအာင္ ဦးဘုိးေဂါင္၏ ေမတၱာေတးသံ၀ယ္ ယစ္ မူးေနေလၿပီ။ ေန႔စဥ္ ေန႔တုိင္း ၾကားေနရျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေမတၱာပုိ႔ထဲ၌ ပါ၀င္ေသာ ဆုိလုိသည့္ အနက္ အဓိပၸာယ္မ်ား ကုိ နားလည္ေနသည့္တုိင္ နားရည္၀ကာ နားယဥ္ေနေပၿပီ။ မ်က္ေမွာက္တြင္ ရင္ဆုိင္ ေနရေသာ ဒုကၡ ေဒါမနႆ၊ ေသာက ပရိေဒ၀တုိ႔ကုိ ေခတၱမွ် ေမ့ေလ်ာ့ သြားသည့္တုိင္ ဦးဘုိးေဂါင္၏ ေမတၱာ ေတးသံ၀ယ္ ၾကည္ႏူးေနမိရာမွ ေမတၱာေတးသံသည္ ေပ်ာက္ ကြယ္သြား၍ မ်က္ေမွာက္ကုိ ျပန္၍ မ်က္ႏွာမူ လုိက္သည့္အခါ၌ ဟစ္လုိ႔သာ ငုိလုိက္ခ်င္ေအာင္ ျဖစ္ သြားရျပန္၏။
ဦးဘုိးေဂါင္က သတၱ၀ါ အေပါင္းတုိ႔သည္ ရန္မ႐ွိၾကပါေစနဲ႔ တဲ့။ သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔၌ ေဘးရန္မ်ားသည္ ၀ုိင္းပတ္လ်က္ ႐ွိၾကပါ၏။ အင္းအင္စပက္ေတာ္၏ရန္၊ သူႀကီးမင္း ရန္၊ အင္းသားႀကီး ရန္၊ ရန္မ်ိဳးစံုလုိ႔။ ေနာက္ၿပီး ဆင္းရဲျခင္း အေပါင္းမွ ကင္းလြတ္ၾကပါေစသတည္း တဲ့။ သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔ သည္ ဆင္းရဲျခင္း ႏြံအတြင္း ၌ နစ္သထက္ နစ္ေနရပါသည္။ ၿပီးေတာ့လည္း စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾကျခင္းမ႐ွိၾကပါေစကုန္သတည္း တဲ့။
သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔သည္ အၿမဲတေစ စုိးရိမ္ပူပန္ေန ၾကရပါသည္။ ငတ္မွာကုိ စုိးရိမ္ေနၾကရသည္။ အင္စပက္ေတာ္မင္း ပုိက္ဖမ္းမိသြားမွာကုိ စုိးရိမ္ေန ၾကရသည္။ ခုပဲ အင္စပက္ေတာ္မင္းက ကြင္းထဲမွာ ပုိက္ခ်မႈ ႏွင့္ ႐ံုးတင္ တရားစဲြဆိုထားလုိ႔ မေန႔က သူႀကီးမင္းက နက္ျဖန္ တရားသြားဆုိင္ရမည္ဟု သူတုိ႔အား လာအေၾကာင္း ၾကားသြားသည့္အတြက္ ယေန႔ ၿမိဳ႕တက္ၿပီး တရားဆုိင္ရမည္။ ဒဏ္ေငြမ်ား ဘယ္ေလာက္ တပ္မလဲ၊ ေထာင္မ်ား ခ်ေနဦးမွာ လားဟုလည္း စုိးရိမ္ေနရသည္။ သူ႔ရင္ေသြး ႏွစ္ဦးမွာလည္း ဘာကစၿပီး ဘယ္လုိ ျဖစ္သည္မသိ။ တစ္ညလံုး ၀မ္းသြားၿပီး တညည္းညည္း တညဴညဴျဖစ္ေနရာ မယ္စိန္မွာ တစ္ညလံုး မအိပ္ရဘဲ ျပဳစု ေနရသည္။ လက္ထဲမွာ႐ွိေသာ ေငြကေလးမ်ားလည္း တစ္တိတစ္တိႏွင့္ ကုန္ၿပီျဖစ္ရာ ဆရာ ေကာင္း သမားေကာင္း မေခၚႏုိင္၍ တစ္စံုတစ္ခု ျဖစ္သြားမ်ာ စုိးရိမ္ရသည္။
သူသည္ သက္ျပင္းကုိသာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ခ်ေနမိေတာ့သည္။ ငါးရစ္ၿပီးစအခ်ိန္ႏွင့္ အိမ္သစ္ကေလး ေဆာက္ၿပီးစ အခ်ိန္၌ သူ အမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္ကူးယဥ္ထားေသာ စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္မ်ားမွာ လြင့္ေပ်ာက္ သြားေလၿပီ။ စိတ္အားေပ်ာ့သူ တစ္ေယာက္ပီပီ ၀မ္းသာရမည့္အခါ အႀကီးအက်ယ္ ၀မ္းသာပစ္လုိက္သလုိ၊ ဒုကၡ ႏွင့္ ရင္ဆုိင္ရသည့္အခါမ်ား၌လည္း မႀကံတတ္ မစည္တတ္ေအာင္ကုိ ၀မ္းနည္းအားငယ္ေနမိသည္။
' ေဒါင္းစိန္ေရ၊ သြားၾကစုိ႔ေဟ့ '
ကုိလူေမာင္ႏွင့္တကြ အျခားပုိက္သမားမ်ားသည္ ၿမိဳ႕သုိ႔ တရားဆုိင္သြားရန္ သူ႔အားေခၚေနေပၿပီ။ သူသည္ မီးခြက္ကုိယူ၍ ထုိင္ရာမွ ထလုိက္ကာ ' ဟုတ္ကဲ့ လာမယ္ဗ်ိဳ႕၊ ခဏကေလး ဆုိင္းပါဦး ' ဟု လွမ္းဟစ္ လုိက္ၿပီးေနာက္ အိပ္ခန္းထဲသုိ႔ ၀င္ခဲ့၏။ အိပ္ခန္းထဲ႐ွိ အိပ္ရာေပၚတြင္ကား မယ္စိန္ သည္ ေျခပစ္ လက္ပစ္ ႏွင့္ အိပ္ေမာက်ေနေလၿပီ။ တစ္ညလံုး ၀မ္းတျပစ္ျပစ္ သြားေနေသာ ကေလး ႏွစ္ဦးအား မအိပ္မေန ျပဳစု ခဲ့ရ၍ ယခုမူ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္လြန္းလွသျဖင့္ ဟန္မေဆာင္ႏုိင္ဘဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားဟန္ တူပါ၏။ သူသည္ မယ္စိန္ အား ႏိႈးရမည္ကုိပင္ မႏိႈးရက္ေအာင္ျဖစ္ကာ ငုိင္ေနမိ၏။ မယ္စိန္၏ ေဘးမွာေတာ့ ဒီလံုးေအာက္ ၈ ႏွစ္႐ြယ္ ႏွင့္ ၆ ႏွစ္႐ြယ္ ကေလးႏွစ္ဦးသည္ ၀မ္းသြားလြန္း၍ အားအင္မ်ား ဆုတ္ယုတ္ေနဟန္ျဖင့္ မွိန္းေနၾက၏။
ေနာက္ဆံုးတြင္ ေဒါင္းစိန္သည္ မႏိႈးမျဖစ္ေတာ့၍ မယ္စိန္ကုိ လႈပ္ကာ လႈပ္ကာ ႏိႈးရေတာ့၏။ အတန္ၾကာေအာင္ ႏိႈးမွပင္ မယ္စိန္သည္ မ်က္လံုးျပဴးတူး ၿပဲတဲျဖင့္ ထ ထုိင္၏။ သူက ဓႏုျဖဴသုိ႔ တရားဆုိင္ သြားေတာ့ မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားလုိက္ရာ မယ္စိန္သည္ ဦးဘေမာင္ထံမွ ငါးေပးျဖင့္ ယူထားေသာ ေငြတစ္ဆယ္ ကုိ ထုတ္ေပးလုိက္၏။
' မယ္စိန္ေရ၊ ကေလးႏွစ္ေယာက္အတြက္ မေပါ့နဲ႔ကြာ၊ ဦးဘေမာင္ဆီက ငါးေပးနဲ႔ ေငြထပ္ယူၿပီး ဆရာေလး ဘာေလး ေခၚပါ၊ အင္စပက္ ေႏွာက္ယွက္လုိ႔ ေန႔ခင္းဘက္ ပုိက္မခ်ႏုိင္ရင္ ညဘက္ကုိ ခ်ၿပီး ဆပ္လုိက္တာ ေပါ့ေနာ္ '
' အုိ ေတာ္သာ ပုိက္မႈကုိ ကိစၥၿပီးေအာင္ ၾကည့္လုပ္ခဲ့ပါ၊ ဒီကေလးႏွစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ က်ဳပ္ ၾကည့္ၿပီး စီမံမွာေပါ့၊ ဒီေန႔ပဲ အရပ္ဆရာ ကုိတုတ္ေပါကုိ ေခၚကုမယ္ေလ၊ ဒီအနီးအနားမွာ တျခား ဆရာေကာင္း သမားေကာင္း ဆုိလုိ႔လည္း ႐ွိမွ မ႐ွိဘဲကုိး '
မယ္စိန္ ေျပာတာ ဟုတ္လွသည္။ သူတုိ႔႐ြာ၌ ေကာင္းလွ်င္ အရပ္ဆရာကုိတုတ္ေပါ၊ မေကာင္းလွ်င္ လည္း အရပ္ဆရာကုိတုတ္ေပါ။ သည္ ကုိတုတ္ေပါကုိသာ ေရလဲႏွင့္ သံုးေနရသည္။ သူ ကု၍ မေတာ္တဆ ေပ်ာက္ကင္း သြားသူလည္း႐ွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူ သတ္၍ ေသသူက သူ ကု၍ ေပ်ာက္ ကင္းသူထက္ ရာခုိင္ႏႈန္း အားျဖင့္ ပုိမ်ားသည္။ သုိ႔လ်က္ႏွင့္လည္း အေရးႀကံဳလွ်င္ သူ႔ကုိသာ ဆဲြထုတ္ၾကရသည္။ အျခား နာမည္ႀကီး ေသာ ဆရာပုတုိ႔၊ ဆရာညြန္႔တုိ႔လုိ ေဆးဆရာမ်ားမွာ သူတုိ႔ ႐ြာႏွင့္ ၆ မုိင္ခန္႔ ေ၀းေသာ ႐ြာ၌ ႐ိွပါေသာ္လည္း တကူးတက ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ေၾကးႀကီးေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း ေတာ္႐ံုတန္႐ံုႏွင့္ မေခၚျဖစ္ၾက။ အရပ္ဆရာ ကုိတုတ္ေပါမွာမူ ေပးသမွ်ယူ၍ မ႐ွိေသးလုိ႔ ေနလုိက္ပါဦး ဆုိလွ်င္လည္း ေနသူျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပင္သူ႔အေၾကာင္းကုိ သိလ်က္ႏွင့္ သူ႔ကုိသာ ဆဲြထုတ္ၾကရျခင္းျဖစ္သည္။
' ေအးကြယ္၊ မင္း ေတာ္သလုိသာ ၾကည့္လုပ္လုိက္ေပါ့၊ ကဲ ဒါျဖင့္ ငါ သြားေတာ့မယ္ေနာ္၊ ကမ္းနား မွာ ကုိလူေမာင္ တုိ႔ ေစာင့္ေနရတာ အားနာစရာ '
မယ္စိန္က ေခါင္းညိတ္ျပလုိက္သျဖင့္ သူသည္ ခေမာက္တစ္လံုးကုိ ဆဲြေဆာင္း၍ တက္တစ္ေခ်ာင္းကုိပါ ဆဲြၿပီး ကမ္းနားသုိ႔ ဆင္းခဲ့၏။ ကမ္းနားတြင္ကား ကုိလူေမာင္ႏွင့္ အျခားပုိက္သမားသံုးေယာက္သည္ ေလွတစ္စင္းႏွင့္သူ႕အား ေစာင့္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ျမင္ရ၏။ ဥပုသ္ဇရပ္၌ ႏုိင္ငံေရးစကားမ်ားကုိ အာေပါင္ အာရင္း သန္သန္ႏွင့္ ေျပာေဟာခဲ့ေသာ လူငယ္ကုိ လည္းေလွထဲ၌ ေတြ႕ျမင္ရ၏။ ထုိလူငယ္ကား ႐ြာ႐ွိ စာၾကည့္တုိက္မွဴးျဖစ္၍ ေနာက္ဆံုးေပၚ စာအုပ္ မ်ားကုိ ၀ယ္ရန္ ၿမိဳ႕သုိ႔ လုိက္မည္ဟု ဆုိသည္။
ေလွကုိ ကမ္းစပ္မွ ခြာေလၿပီ။ ကုိလူေမာင္က ေလွပဲ့မွ ေလွာ္၍ ကုိေဒါင္းစိန္ႏွင့္အျခား ပုိက္သမား မ်ားက ေလွဦးအနီး႐ွိ ကန္႔မ်ားမွ ထုိင္၍ ေလွာ္ၾက၏။ လူငယ္မွာမူ ေလွလယ္၌ ငုတ္တုတ္ကေလး ထုိင္၍ လုိက္ပါလာသည္။ မည္သူမွ် စကားမေျပာၾက။
အေ႐ွ႕အရပ္၀ယ္ ထြန္းသစ္အံ့ေသာ ေရာင္ျခည္သည္ ထြက္ျပဴစလာေသးေသာ္လည္း ေ႐ွ႕ေျပး ေရာင္ျခည္မွ်င္ကေလးမ်ားကား သမ္းစ ျပဳေနေပၿပီ။ ေလွေလွာ္သူမ်ားကား ခုိကပ္ေနျခင္း မ႐ွိဘဲ တစြပ္စြပ္ တက္သံ ေပး၍ တက္ေရးညီညီျဖင့္ ေလွာ္ေနၾကေပၿပီ။ ေလွေလွာ္က်င့္သားရထားေသာ ေယာက္်ားႀကီး ေလးေယာက္ ေလွာ္ခတ္ျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေလွကေလးမွာ ေရေပၚ႐ွပ္၍ တရိပ္ ရိပ္ေျပးေနေလၿပီ။ ဒုိက္ေဖာင္မ်ား၊ ေဗဒါပင္အုပ္မ်ားကုိ တုိးေ၀ွ႕သြားရသည့္အခါ၌ ေလွအ႐ွိန္သည္ တန္႔သြား၏။ ထုိအခါမ်ိဳး၀ယ္ ' ေယက္်ားဘသား ' ဟု သံၿပိဳင္ေႂကြးေၾကာ္ အားယူ၍ ' ရီေလး ေလး' သံတုိင္ညႇိကာ တုိး၍ပင္ အားစုိက္ေလွာ္ၾကေသာေၾကာင့္ အတားအဆီးမ်ားမွာ လြင့္စဥ္ေ႐ွာင္ဖယ္ သြားရ၏။ သည္လုိႏွင့္ ေနကေလး အျပဴတြင္ သူတုိ႔ သြားရာလမ္းေၾကာင္း၏ တစ္၀က္ခရီးျဖစ္ေသာ 'မယ္ဘာလ' ေညာင္ပင္သုိ႔ ေရာက္ခဲ့ၿပီေလ။
' ေဟ့ေကာင္ေတြ၊ ပါလာတဲ့ ကြမ္းယာကေလးမ်ားနဲ႔အေမ ' မယ္ဘာလ'ကုိ တင္ေျမႇာက္ပသၿပီး တရားဆုိင္တဲ့အခါမွာ ေရွာေ႐ွာ ႐ွဴ႐ွဴနဲ႔ ကိစၥၿပီးသြားေအာင္ ကူညီ၀ုိင္းလို႔ မိႈင္း မ ပါလုိ႔ ဆုမြန္ေကာင္းမ်ား ေတာင္းၾကကြ '
ေလွပဲ့မွ ကုိလူေမာင္က ေလွဦးမွ လူမ်ားအား လွမ္း၍ သတိေပးလုိက္ၿပီးေနာက္ သူကုိယ္တုိင္လည္း အက်ႌအိတ္တြင္းမွ အသင့္ယာလာေသာ ကြမ္းယာကေလးကုိ ယူထုတ္လုိက္၏။ ဤတြင္မွ ကုိေဒါင္း စိန္ႏွင့္ တကြ အျခားသူမ်ားလည္း မိမိတုိ႔ ယူေဆာင္လာေသာ ကြမ္းယာကေလးမ်ားကုိ အသီးသီး ကုိင္ေျမႇာက္၍ ' အေမ မယ္ဘာလခင္ဗ်ား၊ တပည့္သားေျမးမ်ားက ကြမ္းယာကုိ တင္ေျမႇာက္ ပသ ပါတယ္၊ တရားဆုိင္ တဲ့အခါူမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းႏွင့္ ကိစၥၿပီးသြားေအာင္ ကူညီ၀ုိင္းလုိ႔ မိႈင္းမေတာ္ မူပါ အေမ မယ္ဘာလ ခင္ဗ်ား 'ဟု ႐ြတ္ဆုိေနၾက၏။
ကြင္းပုိင္႐ွင္ မယ္ဘာလ မွီခုိေနထုိင္ရာ ေညာင္ပင္ဟု သူတုိ႔ အစဲြျပဳထားေသာ ေညာင္ပင္မွာ ေဘးမွ ေညာင္ပင္ငယ္ ေလးငါးပင္ ၀ုိင္းရလ်က္ ႐ွိ၍ အလယ္မွ ေညာင္ပင္ႀကီးတစ္ပင္က ထီးထီးႀကီး အုပ္မုိးလ်က္ ႐ွိပါသည္။ ထုိေညာင္ပင္ေအာက္၌ နတ္စင္တစ္စင္႐ွိ၍ အတြင္း၌ အမ်ိဳးအမည္ မခဲြျခား ႏုိင္ေသာ နတ္႐ုပ္ ေလးငါး႐ုပ္ ႐ွိသည္။ မယ္ဘာလ အမည္႐ွိေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကုိ ကုလား သတ္၍ ေသရာမွ ဤေညာင္ပင္၌ နတ္စိမ္းျဖစ္ေနသည္ဟု အယူ႐ွိကာ ' မယ္ဘာလ ' ဟု ေခၚတြင္ ျခင္းျဖစ္သည္။ ကုလားသတ္၍ ေသရျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကုလားမ်ားကုိ စိတ္နာလ်က္႐ွိသူ ျဖစ္သျဖင့္ သူ႔ပုိင္နယ္ အတြင္း ၌ ကုလားစကားေျပာလွ်င္ အမ်က္ထြက္ၿပီး ဖမ္းစားတတ္သည္ဟု အဆုိ႐ွိသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေညာင္ပင္ ႏွင့္ မနီးမေ၀း၌ ကုလားမ်ားသည္ ေဘးရန္ကင္းစြာျဖင့္ လယ္ယာလုပ္ကုိင္ေနထုိင္ၾကေပသည္ တကား။
ေရလမ္းခရီး သြားသူမ်ားကလည္း လိႈင္းေလထန္ျခင္း မ႐ွိဘဲ ခရီးလမ္းသာယာေစရန္ ရည္မွန္းပသ ၾကသည္။ တရားဆုိင္သြားသူမ်ားကလည္း တရားႏုိင္ရန္ ရည္မွန္းပသၾကသည္။ ႏြားေပ်ာက္သူက လည္း ေပ်ာက္ေသာ ႏြားကုိ ျပန္ေတြ႕ရန္ ပသၾကသည္။ တံငါသည္မ်ားကလည္း သားငါးမ်ား ပုိ၍ ႐ွာေဖြရႏုိင္ရန္ ပသ ၾကသည္။
ေလွလယ္၌ ၿငိမ္သက္စြာ လုိက္ပါလာေသာ လူငယ္ကား သူတုိ႔၏ အျပဳအမူကုိ သေရာ္လုိေသာ အၿပံဳးမ်ိဳးျဖင့္ ၿပံဳးၾကည့္ ေနရာမွ ေနာက္တြင္ လူႀကီးက ကေလးအမုိက္အမဲမ်ားအား သနားၾကင္နာစြာ ၾကည့္ေနပံုမ်ိဳးသုိ႔ ေျပာင္းလဲ သြားသည္။ သူက အမွန္တရားကုိ ႐ွာေဖြေနေသာ ေခတ္လူငယ္ပီပီ ေျမႀကီးႏွင့္ေ၀းကြာေနေသာ နတ္ ကုိ အယံုအၾကည္႐ွိသူ မဟုတ္ေပ။
' ဗ်ိဳ႕ ကုိေဒါင္းစိန္တုိ႔ ကုိလူေမာင္တုိ႔၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မယ္ဘာလဟာ အလကား မယ္ဘာလဆုိတာ က်ဳပ္ လက္ေတြ႕ ျပရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ယံုမလား '
မည္သူမွ် ျပန္မေျဖဘဲ လူငယ္အားသာ မ်က္လံုး၀ုိင္းႀကီးမ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေနၾက၏။ ဤတြင္ လူငယ္သည္ ထုိင္ရာ မွ ထ လုိက္၍ ' ခင္ဗ်ားတုိ႔ အဆုိ႐ွိတယ္ မဟုတ္လား။ ေဟာ က်ဳပ္က မယ္ဘာလကုိ ကုလားမယားလုိ႔ ကုလား နဲ႔ ေပးစားၿပီး၊ ေဟာဒီလုိ ကုလားသီခ်င္းဆုိ၊ ေဟာဒီလုိ ကုလားက က ျပလုိက္ဦးမယ္ '
ေျပာေျပာဆုိဆုိပင္ လူငယ္သည္ ' ရမ္မာပူေလးေလး ေတေလဆပ္၊ ေဘေလဆပ္ 'ဆုိကာ ကုလားမ ေလးမ်ား က သကဲ့သုိ႔ ဘယ္လက္ကုိ တင္ပါးဆံုတြင္ထားၿပီး ဘယ္လက္ကုိ ေျမႇာက္၍ လက္ညိဴး ကေလးေထာင္က ဟုိဟုိ ဒီဒီ ေ၀ွ႕ယမ္းရင္း ခါးကုိ အခ်က္က်က် ဘယ္ညာယိမ္းႏဲြ႕၍ ကေန၏။ ကုိေဒါင္းစိန္ တုိ႔ကား မယ္ဘာလကုိ ေၾကာက္လ်က္ႏွင့္ပင္ ေအာင့္အည္းမေနႏုိင္ဘဲ အားရ ပါးရ ရယ္ေမာ ေနၾက၏။
အတန္ၾကာ၍ ေလွကုိ ဆက္လက္ ေလွာ္ထြက္လာခဲ့ၾကရာတြင္ လူငယ္သည္ ေလွလယ္မွထုိင္၍ နတ္၊ စုန္း၊ ကေ၀၊ တေစၦ၊ အင္းအုိင္ မႏၱရား၊ လကၡဏာ၊ ေဗဒင္ စေသာ ပေဒသရာဇ္ ယဥ္ေက်းမႈ ေလာင္းရိပ္ႀကီးသည္ ေတာ႐ြာ ႐ိွ ေတာသူ ေတာင္သားမ်ားအား အျမင္မွန္မရေအာင္ ပိတ္ဖံုးထားၿပီး တုိးတက္မႈ မ႐ွိအာင္လည္း ကာဆီး ထားေၾကာင္း၊ ဤပေဒသရာဇ္ ယဥ္ေက်းမႈ အစဥ္အလာ အစဲြ အလမ္းမ်ားကုိ အျမစ္ပါလွန္ၿပီး ၿဖိဳဖ်က္ ပစ္ႏုိင္ မွ ေတာသူ ေတာင္သားမ်ား တုိးတက္ႏုိင္မည္ ျဖစ္ ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ကုိေဒါင္းစိန္တုိ႔ ေကာင္းေကာင္း နားမလည္ေသာ စကားႀကီးမ်ားကုိ သံုးကာ ေဟာေျပာရင္း လုိက္ပါလာ၏။ ေတာ႐ြာ႐ွိ ေတာသူ ေတာင္သားမ်ား၏ လူတန္းေစ့ မေနႏုိင္ပံု၊ အသိပညာကင္းမဲ့ပံုတုိ႔ကုိ ေဟာရင္း ေျပာရင္းျဖင့္ ကုိေဒါင္းစိန္ တုိ႔၏ ဆုိး၀ါးလွေသာ တံငါသည္ ဘ၀သုိ႔ စကားစ ေရာက္လာ၏။
' အဲဒီ လူတန္းေစ့ မေနႏုိင္တဲ့ ေတာသူ ေတာင္သားေတြထဲမွာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ တံငါသည္ေတြက အဆုိး ဆံုးဆုိ ပါေတာ့ဗ်ာ၊ အပင္ပန္းဆံုး လူေတြျဖစ္ၿပီး အဆင္းရဲဆံုး လူေတြ ျဖစ္ေနရတယ္။ တံငါသည္ ေတြဆုိၿပီး လက္႐ွိ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းထဲမွာ ပါ၀င္ခြင့္မရေအာင္ ၀ုိင္းပယ္ထားျခင္း ခံေနရတယ္။ ဒီ တုိင္းျပည္အဖုိ႔ အထူးလုိအပ္တဲ့ လူသံုးကုန္ေတြကုိ ထုတ္လုပ္ေပးေနတဲ့ လူေတြျဖစ္ပါလ်က္နဲ႔ ထုိက္ သင့္တဲ့ အက်ိဳးခံစားခြင့္ကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မေမွ်ာ္လင့္ ႏုိင္ဘဲ မုိက္႐ုိင္းတဲ့ တံု႔ျပန္မႈကုိသာ ခံယူေနရတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလုိျဖစ္ရသလဲ။ က်ဳပ္တို႔ အေၾကာင္း႐ွာ ရမယ္ '
လူငယ္၏ မ်က္ႏွာေပၚ လူငယ္တို႔၏ ေစာေစာက ကေလးကလက္ အမူအရာမ်ား လံုး၀ ေပ်ာက္ကြယ္သြား၍ လူငယ္တုိ႔၏ စိတ္အားထက္သန္ျခင္းမ်ိဳးျဖင့္ ေသြးေရာင္လွ်မ္းေနေသာ မ်က္ႏွာ ြင္ မ်က္ေမွာင္ႀကီးကုိ ကုတ္ထားကာ စိတ္ပါလက္ပါ ေျပာဆုိေန၏။ ေစာေစာက စကားမ်ား တြင္ စိတ္မ၀င္စားေသာ ကုိေဒါင္းစိန္ တုိ႔မွာလည္း ယခု သူတုိ႔၏ ဘ၀ႏွင့္ ဟပ္မိ၍ သူတုိ႔ လက္႐ိွ ခံစားေနရေသာ ေ၀ဒနာကုိ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားလုိက္သည့္အခါ၌ကား ေလွေလွာ္ကုိ တန္႔ရပ္ကာ နားေထာင္မိသည္အထိ စိတ္၀င္စား လာၾက၏။
' အဲဒီအေၾကာင္းရင္းက ဘာလဲ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ လူစဥ္မမီေအာင္ လူခ်င္းမတူေအာင္ စုတ္ခ်ာ ငတ္ျပတ္ ေနရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက ဘာလဲ '
လူငယ္သည္ သူ႕စကားကုိ ျပန္ေကာက္၍ ေျပာလာရာမွ ဤေနရာတြင္ ေခတၱ ရပ္တန္႔လုိက္ကာ ကုိေဒါင္းစိန္ တုိ႔ထံမွ အေျဖမ်ား ရႏုိင္မလားဟု သူတုိ႔အားလံုး၏ မ်က္ႏွာကုိ တစ္ဦးစီ လုိက္လံစူးစမ္း ၾကည့္႐ႈ ေန၏။ အတန္ၾကာ၍ မည္သူ႔ထံကမွ အေျဖရ႐ွိပံု မေပၚမွ သူ႔စကားကုိ ျပန္ဆက္၏။
' အဲဒီအေၾကာင္းရင္းဟာ ကံမဟုတ္ဘူး၊ နတ္သိၾကား မဟုတ္ဘူး၊ ဇာတာနဲ႔လည္း မဆုိင္ဘူး၊ လကၡဏာ ေဗဒင္နဲ႔လည္း မပတ္သက္ဘူး၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဆင္းရဲရတာ အဲဒီဟာေတြေၾကာင့္ပါလုိ႔ ခင္ဗ်ား တုိ႔စဲြမွတ္ထားတာကေတာ့ အုပ္စုိးတဲ့ လူတန္းစားက သူတုိ႔အျပစ္ကုိ ဖံုးကြယ္လုိတဲ့ သေဘာနဲ႔ အဲဒီမူမမွန္တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြကုိ သံုးၿပီး တြင္တြင္ႀကီး မိႈင္းတုိက္ထားလုိ႔ျဖစ္တယ္။ အဲဒီမိႈင္းေတြကုိ လြင့္စင္ သြားေအာင္ တအား မႈတ္ထုတ္ပစ္လုိက္ပါ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မ်က္စိေ႐ွ႕မွာ မျငင္းသာေအာင္ ခုိင္လံုတဲ့ တကယ့္ မူမွန္ အေၾကာင္းရင္းဟာ ဘြားဘြားႀကီး ေပၚလာပါလိမ့္မယ္၊ အဲဒီအေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ တံငါသည္ႀကီးပဲ '
လူငယ္သည္ သူ႕စကားကုိ ရပ္နားလုိက္ျပန္၍ သူ႕စကားလံုးမ်ားသည္ ကုိေဒါင္းစိန္တုိ႔အား ဆဲြငင္ ႏုိင္စြမ္း ႐ွိ မ႐ွိ အကဲခတ္ေသာ သေဘာျဖင့္ လူေစ့ တက္ေစ့ လုိက္လံၾကည့္႐ႈ ေနျပန္၏။ ကုိေဒါင္းစိန္တုိ႔ တစ္ေတကား လူငယ္၏ စကားကုိ စိတ္၀င္စားစြာ နားေထာင္လ်က္ ႐ွိၾကေသာ္လည္း လူငယ္၏ စကားမ်ားကုိ အဓိပၸာယ္ တိက်ျပတ္သားစြာ ေကာက္ယူႏုိင္စြမ္းမ႐ွိသလုိ သူတုိ႔၏ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေတြေ၀ေသာ အရိပ္အေယာင္ကေလးမ်ား ယွက္သန္းေန၏။ ဒါကုိ လူငယ္ကလည္း ရိပ္မိသလုိ အနည္းငယ္ ၿပံဳးလုိက္ကာ -
' ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေကာင္းေကာင္း နားမ႐ွင္းၾကဘူးထင္တယ္ ... ဟုတ္လား၊ ႐ွင္းရမွာေပါ့ေလ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ နားလည္ထားၿပီးျဖစ္ေနတဲ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘ၀နဲ႔ ဟပ္မိတဲ့ အကုိးအကား အေထာက္အထားေတြနဲ႔သာ က်ဳပ္ ႐ွင္းျပမွာမုိ႔ ကြင္းကြင္း ကြက္ကြက္ကုိ ႐ွင္းလင္းသြားေစရမယ္။ ကဲ ဒီေတာ့ လက္႐ွိ တံငါ ဥပေဒေတြကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ လက္ေတြ႕အလုပ္နဲ႔ ဟပ္ၿပီး ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာ ၾကည့္ၾကရေအာင္၊ ဥပမာ ဆုိပါေတာ့ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အထဲက ဂရက္ပက္ခ်င္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ အစုိးရ လႊတ္တဲ့ ေလလံ မွာ ဂရက္တစ္လံုးကုိ ၀ယ္ယူလုိက္တယ္ ဆုိပါေတာ့ဗ်ာ၊ ဒီေတာ့ အဲဒီဂရက္ ပက္မယ့္လူ လုိက္နာ ရမယ့္ အခ်က္ေတြကုိ တံငါဥပေဒက ဘယ္လုိမ်ား ညႊန္ၾကားထားပါသလဲ '
' ဂရက္ပက္ဖုိ႔ တမံတုတ္တဲ့အခါမွာ ' လက္ဆည္' တမံသာ ျဖစ္ရမယ္။ တမံေဘးက နားပင္းတုိင္ မစုိက္ရ၊ ဂန္မကန္ရတဲ့ကြ '
လူငယ္၏ အေမးကုိ ကုိလူေမာင္က ၀င္ေျဖလုိက္၏။ လူငယ္သည္ သူ လုိခ်င္ေသာ အေျဖျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပသည့္ အလား လက္ဖ်စ္ တစ္ခ်က္တြက္လုိက္ကာ -
' ေ႐ႊ၊ ဟုတ္လုိက္ေလ၊ အဲဒီလုိ တမံရဲ႕ ေဘးႏွစ္ဖက္က နားပင္းတုိင္မ်ားကုိ ညႇပ္ၿပီး စုိက္မထားဘဲနဲ႔၊ ေနာက္ၿပီး ဂန္လုိ႔ေခၚတဲ့ က်ားကန္မေပးဘဲနဲ႔ ႐ုိး႐ုိးလက္နဲ႔ ဆည္ဖုိ႔ထားတဲ့ တမံကုိ အသံုးျပဳၿပီး ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေရပက္လုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္ရဲ႕လား '
' ဟ ဘယ္ျဖစ္ႏုိင္မလဲကြ၊ ဒီလုိ နားပင္းတုိင္ မစုိက္၊ ဂန္မကန္ဘဲ ႐ုိး႐ုိးလက္ဆည္ တမံကေလးနဲ႔သာ ဆုိရင္ ဆည္ထားတဲ့ တမံအတြင္းက ေရအားကုိ မခံႏုိင္ဘဲ ဒီတမံ က်ိဳးေပါက္သြားမွာေပါ့ကြ '
' ဒီေတာ့ ျဖစ္ႏုိင္ေအာင္ ဘယ္လုိ လုပ္ရမလဲ '
' တမံ ႏွစ္ဖက္က နားပင္းတုိင္မ်ားကုိ ညႇပ္စုိက္ေပးၿပီး ေဘးတစ္ဖက္ တစ္ခ်က္ကေနၿပီး ဂန္ကန္ေပး ရမွာေပါ့ကြ၊ ဒါမွသာ တုိးေ၀ွ႕တဲ့ ေရအားကုိ မက်ိဳးမေပါက္ေအာင္ ဒီတမံ ေတာင့္ခံႏုိင္မွာေပါ့ '
' ႏုိ႔ ... ဥပေဒက အဲဒီျဖစ္ႏုိင္တဲ့ အခ်က္ကုိ ခြင့္မျပဳဘဲ မျဖစ္ႏုိင္တာကုိ ခြင့္ျပဳထားတယ္ မဟုတ္လား၊ ဒီေတာ့ ဥပေဒရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္ရေအာင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘယ္လုိ လုပ္ၾကသလဲ '
' အုိ ... ဒါ အ႐ွင္းႀကီးနဲ႔ အလြယ္ကေလးပဲကြ၊ အင္စပက္ကုိ ေငြေပးၿပီး လုပ္ရတာေပါ့ '
' အဲ ေတြ႕ၿပီ မဟုတ္လား၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ ေစာ္ကားထားတဲ့ ဥပေဒကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေျပာသလုိ အ႐ွင္းႀကီးနဲ႔ အလြယ္ကေလးပါပဲ ခင္ဗ်၊ ' ေဟာ တုိ႔ကေတာ့မျဖစ္ႏုိင္တာေတြကုိ ေလွ်ာက္ၿပီး ေရးဆဲြ ထားတာပဲကြ၊ အဲဒါ မင္းတုိ႔ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခ်င္ရင္ သက္ဆုိင္ရာ အရာ႐ွိေတြကုိ ေငြေပးၿပီး လုပ္ၾကေပါ့ ' လုိ႔ အဓိပၸာယ္ သက္ေရာက္တဲ့ စကားမ်ိဳးနဲ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ ေစာ္ကားထားတဲ့ လက္႐ွိ တံငါ ဥပေဒကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေတြ႕ၿပီ မဟုတ္လး။ ဒါနဲ႔တင္ ၿပီးေရာလားတဲ့၊ ဘယ္ဟုတ္မလဲဗ်ာ၊ ' ကတံုးတန္း' လုပ္ကုိင္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ တံငါ ဥပေဒမွာေရာ၊ အင္း လုပ္ကုိင္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ တံငါဥပေဒမွာေရာ၊ အုိ တံငါလုပ္ငန္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ လုပ္ငန္းရပ္တုိင္းမွာလည္း အဲဒီလုိ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ေရးဆဲြထားၿပီး ျဗဴ႐ုိကရက္ အရာ႐ွိေတြ စားေပါက္ထြင္ဖုိ႔ အထူးေျပာဖုိ႔ေတာင္ မလုိပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာက ခင္ဗ်ားတုိ႔လုိ ကပ္ပါးသမားေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ တံငါ ဥပေဒ ပဲ '
လူငယ္သည္ သူ႕စကားကုိ ရပ္နားလုိက္ျပန္၍ ကုိေဒါင္းစိန္တုိ႔အား စူးစမ္းေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ လုိက္လံၾကည့္႐ႈ ေနျပန္၏။ ကုိေဒါင္းစိန္တုိ႔၏ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေစာေစာက ေတြေ၀ေနေသာ အရိပ္ အေယာင္မ်ားသည္ လြင့္ေပ်ာက္သြား၍ အလင္းေရာင္ကေလးမ်ား သမ္းလာသည္။ စင္စစ္ လူငယ္ ေျပာျပေနေသာ အခ်က္အလက္မ်ားသည္ သူတုိ႔ သိၿပီးသား အခ်က္အလက္မ်ား ျဖစ္ေနေသာ္လည္း စူးစမ္းေလ့လာၿပီး ေ၀ဖန္ ဆန္းစစ္ကာ သိထားျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ၊ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ သိထားျခင္းမ်ိဳးသာျဖစ္ပါသည္။ ထုိအခ်က္မ်ားကုိပင္ လူငယ္က ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ကာ တင္ျပ လုိက္သည့္အခါ၌ ေၾသာ္ ... ဒီလုိပါကလားဟု သေဘာေပါက္သြားျခင္းမ်ိဳးျဖစ္၏။
' အစုိးရလႊတ္တဲ့ ေလလံမွာ တက္ၿပီး အင္းတုိ႔ အုိင္တုိ႔ကုိ ဆဲြ၀ယ္ႏုိင္စြမ္း မ႐ွိတဲ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔လုိ ကပ္ပါး ရပ္စား သမားေတြအတြက္ လုပ္ကုိင္စားေသာက္ဖုိ႔ တံငါ ဥပေဒက ဘယ္လုိ အခြင့္အေရး ကေလးမ်ား ေပးသနားထားပါသလဲ '
လူငယ္သည္ ျပတ္သြားေသာ သူ႕စကားကုိ ျပန္ဆက္ကာ ကုိေဒါင္းစိန္တုိ႔အား ေမးခြန္းထုတ္လုိက္၏။ ထုိေမးခြန္းကုိေတာ့ အျခားသူမ်ား မေျဖခင္ ကုိေဒါင္းစိန္က ဦးေအာင္ ၀င္ေျဖ လုိက္၏။
' ကြင္းကုိ အစုိးရပုိင္သည့္ရက္တြင္ ဆင္းရဲသားမ်ားသည္ ေဆာင္းတစ္လံုး၊ မွိန္းတစ္လက္၊ ငါးမွ်ားတံ တစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ကြင္းထဲ၌ ႐ွာေဖြစားေသာက္ႏုိင္၏တဲ့။ ေနာက္ၿပီး ေဘးမဲ့ ေခ်ာင္း႐ုိးႀကီးထဲမွာလည္း ' ဒဂၤါးက် မက္ကြန္ ' နဲ႔ ႐ွာေဖြစားေသာက္ႏုိင္၏တဲ့ ကြ '
' အဲ ဟုတ္ၿပီ၊ ဒီေတာ့ ကြင္းထဲမွာ ေဆာင္းတစ္လံုးနဲ႔ ငါးလုိက္ေဆာင္း႐ံုနဲ႔၊ ငါးမွ်ားတံတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ငါးမွ်ား႐ံုနဲ႔၊ မွိန္းတစ္လက္နဲ႔ ငါးလုိက္ထုိး႐ံုနဲ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အိမ္ေထာင္စုရဲ႕ ၀မ္းေရးျပႆနာကုိ ေျဖ႐ွင္း ႏုိင္ၾကရဲ႕လား '
' ေ၀းပါေသးရဲ႕ကြာ၊ ေဆာင္းတစ္လံုးနဲ႔ ငါးလုိက္ေဆာင္းတာက နယုန္လ တစ္လပဲ ေဆာင္းရတယ္၊ မွိန္းတစ္လက္ နဲ႔ ငါးလုိက္ထုိးတာက ၀ါဆုိလတစ္လပဲ ထုိးရတယ္၊ က်န္တဲ့ ၀ါေခါင္၊ ေတာ္သလင္း လေတြ ေရာက္ေတာ့ ပုိက္မွ မခ်ရရင္ ထုိင္ၿပီး ငတ္ေပါ့။ အငတ္မခံႏုိင္လုိ႔ ပုိက္ဆင္းခ်ျပန္ရင္လည္း အင္စပက္ မိသြားရင္ ပုိက္လည္းဆံုး၊ တရားလည္း စဲြဦးမွာမုိ႔ အနည္းဆံုး ဒဏ္ေငြေတာ့ အတပ္ခံဦးေပါ့ကြာ။ အစုိးရပုိင္ ရက္ကုန္လုိ႔ ေတာ္သလင္းလျပည့္ေက်ာ္ တစ္ရက္က စၿပီး အင္းသားႀကီးပုိင္ ရက္ ေရာက္ျပန္ရင္လည္း သူ႔ပုိင္နက္ အတြင္း ပုိက္ခုိးခ်၊ ငါးမွ်ားတံ ခုိးဆဲြမွ မလုပ္ရင္ ငတ္ေပါ့။ အငတ္မခံႏုိင္လုိ႔ ခုိးခ်ျပန္ရင္လည္း မိသြား လုိ႔ ႐ွိရင္ ပုိက္လည္းဆံုး၊ လူလည္း အ႐ုိက္ခံရေပါ့ကြ '
' ေတြ႕ၿပီ မဟုတ္လား၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ ဘ၀ကုိ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ နာလန္မထူေအာင္ ေစာ္ကားထားတဲ့ လက္႐ွိ တံငါဥပေဒကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေတြ႕ၿပီ မဟုတ္လား၊ ကဲ ဒါလည္း ခဏ ထားလုိက္ပါဦး၊ မုိးဥတု ကုန္ဆံုးလုိ႔ ေဆာင္းဥတုေရာက္လာျပန္ေတာ့ ေဘးမဲ့ ေခ်ာင္း႐ုိးႀကီးထဲမွာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ကြန္ပစ္ၿပီး သားငါးမ်ား ႐ွာေဖြၾကတယ္ မဟုတ္လား၊ အဲဒီအခါမွာ အစုိးရ ခြင့္ျပဳထားတဲ့ ' ဒဂၤါးက်မက္ကြန္'နဲ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ပစ္ၾကသလား '
' ဘယ္ဟုတ္မလဲကြ၊ ဒဂၤါးက်မက္ကြန္ ဆုိတာက ေငြဒဂၤါးတစ္ျပားကုိ ခ်လုိက္ရင္ တုိးလွ်ိဳေပါက္ က် ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ က်ယ္တဲ့ အကြက္႐ွိတဲ့ ကြန္က်ဲကုိ ဆုိလုိတာမုိ႔ ငါးႀကီးမ်ားသာ မိႏုိင္တဲ့ ကြန္မ်ိဳး ေပါ့လကြာ၊ ေဘးမဲ့ေခ်ာင္း႐ုိးထဲမွာ အဲဒီကြန္က်ဲနဲ႔ မိႏုိင္တဲ့ ငါးမ်ိဳးက မ႐ွိသေလာက္ ႐ွားၿပီး ကြန္စိပ္နဲ႔ မိႏုိင္တဲ့ ငါးကေလးမ်ားသာ ေပါမ်ားတာကြ၊ ဒါေၾကာင့္ ကြန္စိပ္နဲ႔ ပစ္ရတာေပါ့ '
' ဥပေဒက မျဖစ္ႏုိင္တဲ့ ' ဒဂၤါးက် မက္ကြန္ ' နဲ႔သာ ႐ွာေဖြ ခြင့္ျပဳတယ္ မဟုတ္လား၊ ဒီလုိ ကြန္စိပ္နဲ႔ ပစ္ႏုိင္ဖုိ႔ ဥပေဒ ခြင့္ျပဳခ်က္ရေအာင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘယ္လုိ လုပ္ၾကသလဲ '
' အင္စပက္ကုိ ေငြထုိးေပးၿပီး ကြန္စိပ္နဲ႔ ပစ္ရတာေပါ့ကြ၊ ေငြမထုိးႏုိင္တဲ့ အခါမွာ တိတ္တိတ္ခုိး ပစ္ေပါ့ကြ။ မိသြားရင္ ကြန္လည္းဆံုး၊ လူကုိလည္း ႐ုိက္ၿပီး တရားစဲြ၊ ဒဏ္ေငြတပ္၊ မေဆာင္ႏုိင္ရင္ လည္း ေထာင္ခ်လုိက္တာေပါ့ကြာ '
' အဲ ခင္ဗ်ားတုိ႔ လူစဥ္မမီ လူခ်င္းမတူေအာင္ စုတ္ခ်ာငတ္ျပတ္ရတဲ့ အေၾကာင္းကုိ ေတြ႕ၿပီ မဟုတ္လား၊ အ႐ွင္းႀကီးနဲ႔ အလြယ္ကေလးပါ ခင္ဗ်ာ၊ အဲဒီေလာက္ ႐ွင္းေနတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကုိ ေတြ႕ေနရပါလ်က္ကနဲ႔ ဒီအေၾကာင္းရင္းျဖစ္တဲ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ ေစာ္ကားထားတဲ့ တံငါဥပေဒကုိေတာ့ တုိက္ဖ်က္ဖုိ႔ မလံုးပန္းဘဲ အဓိပၸာယ္မ႐ွိတဲ့ အေျဖေတြကုိသာ ယုိးမယ္ဖဲြ႕ရင္း၊ နတ္ကုိသာ ပသရင္း၊ ဇာတာကုိ စစ္ေဆးရင္း၊ ေဗဒင္ကိန္းခန္းမ်ားကုိ ၾကည့္႐ႈရင္း၊ ယၾတာေခ်ရင္းနဲ႔ ငတ္ၾက၊ မဲြၾက၊ ေသၾက ဦးေပါ့ဗ်ာ '
လူငယ္သည္ စိတ္လုိက္မာန္ပါ ေျပာဆုိရာမွ ေနာက္ဆံုးတြင္ ကုိယ့္ဘ၀ကုိပင္ ကုိယ္ မသိတတ္ႏုိင္ ရန္ေကာ ဟူေသာ က႐ုဏာေဒါေသာျဖင့္ သူ႕စကားလံုးမ်ားမွာ ေမာက္မာၾကမ္းတမ္းလာ၏။ သုိ႔ေသာ္ ေစတနာ ေ႐ွး႐ွဴေသာ က႐ုဏာ ေဒါေသာျဖစ္၍ ကုိေဒါင္းစိန္တုိ႔မွာ လူငယ္အား စိတ္မဆုိး အျပစ္မယူၾကပါ။ လူငယ္၏ ႐ွင္းလင္းခ်က္အရ သူတုိ႔၏ ဘ၀မွန္ အေျခအေနမွန္ကုိ သိလာရေသာ္လည္း တံငါဥပေဒကုိ တုိက္ဖ်က္ရမည္ဆုိေသာ လူငယ္၏ စကားကုိမူ သူတုိ႔၏ နားထဲ၌ ကေလာ၍ ေနပါသည္။ ေၾသာ္ ... တကယ္ဆုိေတာ့လည္း တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္တုိ႔၏ တာ၀န္ မဟုတ္ပါလား လူငယ္ရယ္။
နံနက္ ၈ နာရီခန္႔တြင္ ဓႏုျဖဴသုိ႔ ေရာက္ၾကေတာ့၏။ သူတုိ႔ တရားဆုိင္ရမည့္ ႐ံုးေအာက္၌ ၀ုိင္းဖဲြ႕ ေစာင့္ဆုိင္းရင္း သူတုိ႔အား ေခၚသံကုိသာ နားစြင့္ေနၾက၏။
အတန္ၾကာ၍ သူတုိ႔၏ နာမည္ကုိ ေခၚသံၾကားရေသာအခါ သူတုိ႔သည္ ေ႐ွ႕ေနာက္ အစဥ္လုိက္ တန္း၍ ႐ံုးေပၚသုိ႔ တက္သြားၾက၏။ ကုိေဒါင္းစိန္ကမူ ႐ွ႕ဆံုးမွသြားရန္ မ၀ံ့သျဖင့္ တမင္ခ်န္ရစ္ၿပီး ေနာက္ဆံုးမွ ကပ္လုိက္သြား၏။
႐ံုးေပၚတြင္ ၿမိဳ႕ပုိင္မင္း၏ စားပဲြေ႐ွ႕၌ စီတန္းရပ္ၾကရ၏။ ၿမိဳ႕ပုိင္မင္းက ' ခင္ဗ်ားတုိ႔ အစုိးရပုိင္ ရက္မွာ ကြင္းထဲဆင္းၿပီး ပုိက္ခ်တယ္လုိ႔ အင္စပက္ေတာ္မင္းက သက္ေသခံပစၥည္းတင္ျပၿပီး တရားစဲြဆုိထားတယ္၊ အဲဒါ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ျငင္းကြယ္ခ်င္ၾကေသးသလား ' ဟု ေမး၏။
သူတုိ႔ကား အင္စပက္ေတာ္မင္း သက္ေသခံပစၥည္းအျဖစ္ တင္ျပထားေသာ ပုိက္စုတ္ႏွစ္ထည္သည္ သူတုိ႔ပုိက္ မဟုတ္ပါဟူေသာ အခ်က္မွတစ္ပါး ျငင္းကြယ္ရန္ အေၾကာင္းမ႐ွိပါ။ သုိ႔ေသာ္ ဤပုိက္စုတ္ ႏွစ္ထည္ကုိ တင္ျပရျခင္းမွာလည္း သူတုိ႔ထံမွ ေငြစားၿပီး သူတုိ႔ပုိက္ကုိ ျပန္ေပးခဲ့၍ျဖစ္ရာ ဤအခ်က္ကုိ ျငင္းကြယ္ေနပါက အေၾကာင္းမထူးသည့္အျပင္ သူတုိ႔၌လည္း အျပစ္မလြတ္ကင္းေခ်။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ' မျငင္းကြယ္လုိပါ၊ ကြင္းထဲမွာ ပုိက္ခ်မိတာမွန္ပါသည္ ' ဟု ေျဖာင့္ဆုိ၀န္ခံၾကရေတာ့သည္။
' ကြင္းထဲ ပုိက္ခ်ရင္ ဒီလုိပဲ အဖမ္းခံရၿပီး တရားစဲြခံရမယ္ဆုိတာ သိလ်က္သားနဲ႔ ဘာ့ေၾကာင့္ ပုိက္ခ်ရသလဲ '
' မွန္လွပါ ... ဆင္းရဲလြန္းလုိ႔ အလုပ္အကုိင္ကလညး မ႐ွိတာနဲ႔ ႀကံမိ ႀကံရာ ကြင္းထဲမွာ ပုိက္ခ်မိ ပါတယ္ ဘုရား '
တိက်ေျဖာင့္မွန္လွေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဆင္းရဲလြန္း၍ ပုိက္ခ် ပုိက္ခ်။ ငတ္လုိ႔ပဲ ပုိက္ခ် ပုိက္ခ်၊ ပုိက္ခ်ရင္ အျပစ္ေပးလုိက္ဟု ဥပေဒက ညႊန္ၾကားထားသည့္အတုိင္း ၿမိဳ႕ပုိင္ မင္းက အမိန္႔ခ်မွတ္လုိက္သည္။
' အစုိးရပုိင္ရက္အတြင္း ကြင္းထဲမွာ ပုိက္ခ်ေၾကာင္း ထင္႐ွားသည့္အတြက္ ေမာင္မင္းတုိ႔ တစ္ဦးလွ်င္ ဒဏ္ေငြ တစ္ဆယ္စီ ေပးေဆာင္ေစ၊ မေပးေဆာင္ႏုိင္က ေထာင္ ... '
ၿမိဳ႕ပုိင္မင္း၏ အမိန္႔ မဆံုးေသးမီမွာပင္ ကုိလူေမာင္က ေစာဒက ၀င္၍ အသနားခံလုိက္၏။
' ဘုရား ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမ်ား ဆင္းရဲလွပါတယ္ဘုရား၊ ဒဏ္ေငြ ငါးက်ပ္ေလာက္ ေလွ်ာ့ေပါ့ၿပီး ငါးက်ပ္ ေလာက္သာ ေပးေဆာင္ခြင့္ျပဳပါ ဘုရား '
' ေဟ့ ႐ံုးေတာ္ကြ ... ငါးစိမ္းတန္းမွတ္လုိ႔ ေစ်းဆစ္ေနၾကတာလား၊
က်ဳပ္မွာ တျခားအမႈအခင္းေတြ စစ္ေဆးစရာ အမ်ားႀကီး ႐ွိေသးတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဒဏ္ေငြ တစ္ဆယ္စီ ေပးေဆာင္ေစ၊ မေပးေဆာင္ႏိုင္က ေထာင္ ... '
' ေပးေဆာင္ပါ့မယ္ ဘုရား .... '
သူတုိ႔သည္ ၿမိဳ႕ပုိင္မင္း၏ အမိန္႔ကုိ ဆံုးေအာင္ နားမေထာင္၀ံ့ၾက႐ွာဘဲ ငါးေပးျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အျခားနည္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း ႐ွာေဖြ ယူေဆာင္လာခဲ့ရေသာ ေငြကေလး တစ္ဆယ္စီကုိ အသီးသီး ေပးေဆာင္လုိက္ၾကရေလသတည္း။
------------------------
ၿပီးပါၿပီ
.
2 comments:
အင္း- ဒီလူငယ္ ေျပာတာ ကြက္စိပ္ေဟာသလုိ နားေထာင္ေကာင္းေပမယ့္ ဒီလုိ အေျပာသမားေတြလဲ လက္ေတြ႔က် အေျပာပဲ ရွိတာ မ်ားတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ နင္းျပားျဖစ္ေနျပီဆုိျပီး ေတာမွာ အာဏာရရ ျမိဳ႕မွာ အာဏာရရ သူအာဏာရရင္ သူကပါ တက္နင္းျပန္ေရာ။
ဖတ္ၿပီး စိတ္ညစ္သြားတယ္...
ခုေခတ္က ဒါ့ထက္မ်ား ပိုဆိုးမလားပဲေနာ္...
Post a Comment