ငယ္ဘဝ မ်ား (၁ဝ) ႏွင္႔ က်ေနာ္႔ ခ်စ္ခရီး ၁၁ နွစ္ အပိုင္း (၃)

က်ေနာ္ရဲ႕ ၁၁ႏွစ္တာ ခ်စ္ခရီး ဆိုေတာ႔ ၾကာလွ ကိုယ္႔လူ ရ လို႔ မထင္ၾကပါနဲ႔အုန္း၊ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ နားလည္ မႈ႕ရွိေအာင္၊ တေယာက္ကို တေယာက္ ေလးစားလို႕ရေအာင္ ၄-၅ ႏွစ္ ေလာက္ထိ အခ်ိန္ယူ ရပါတယ္၊ ေနာက္ဆံုး ၈၈ အေရးအခင္းၾကီး ကယ္တင္သြားလို႔ က်ေနာ္ တို႕ ၂ ေယာက္  ႏိုင္ငံေရး တင္းမာ မႈ႕ေတြ ေလွ်ာ႔ၾကသြားပါတယ္ (ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ စကားလံုးေတြ သံုၾကည္႕ေနတာေလ) ဟား..ဟား။

က်ေနာ္ ကေတာ႔ သူ႔ကို က်ေနာ္လိုခ်င္တဲ႔ အခ်က္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိတဲ႔ အတြက္ ေရြးခ်ယ္ ထားတာဆိုေတာ႔ ျပသ၁နာ သိပ္မရွိပါဘူး။ သူ ကေတာ႔ က်ေနာ္ ေျပာတာေတြကို သိပ္မယံုဘူး၊ က်ေနာ္ ေျပာရင္ သိပ္မေလးစားခ်င္ဘူး။ ေနာက္ဆံုး ဆိုရွယ္လစ္ စနစ္ႀကီး တဝုန္းဝုန္းနဲ႔ ျပဳတ္က် သြားမွဘဲ က်ေနာ္႔ ကို နဲနဲ ေလးယံုၾကည္သြား ပါတယ္။

အဲဒီလို ေျပာလိုက္လို႕ က်ေနာ္က ၈၈ အေရးအခင္း ေခါင္းေဆာင္ႀကီးလား၊ သပိတ္ အဖြဲ႕ႀကီးမွာ ဘာေတြမ်ား လုပ္ခဲ႔လို႔ လဲဆိုၿပီး အထင္ေတြႀကီး မသြားပါနဲ႔အုန္း၊ အဲဒါေတြ တခုမွ မဟုတ္ပါဘူး၊ အယူအဆ အေတြးအေခၚ မတူခဲ႔ ၾကတာေတြပါ။

က်ေနာ္တို႕ေခတ္က လူတိုင္းလူတိုင္း ပါတီဝင္ျဖစ္ၾကပါတယ္၊ ေက်ာင္းလည္းေက်ာင္းမို႕ ေတဇလူငယ္၊ လမ္းစဥ္လူငယ္၊ ၾကက္ေျခနီ၊ ရပ္ကြက္ ပါတီ၀င္၊ ၿမိဳ႕နယ္ ပါတီ၀င္၊ ေကာင္စီ၀င္  ဆိုတာေတြ တခုမဟုတ္ တခုပါရပါတယ္၊ အစိုးရ အလုပ္၀င္တယ္ ဆိုရင္လည္း ပါတီ၀င္မွ ရပါတယ္။ အစုိးရ အလုပ္ မွာဆိုရင္လည္း အဲဒီပါတီ၀င္ ေတြမွ ရာထူးတိုးပါတယ္၊ အဲဒီေတာ႔ လူတိုင္းလိုလို ပါတီ၊ ေကာင္စီ နဲ႔ မကင္း ႏိုင္ပါဘူး။

အဲဒီ ထဲမွာ က်ေနာ္႔ မိသားစု၊ သူ႕ မိသားစု ပါ၀င္ပါတယ္၊ ပါဝင္ တဲ႔ ေနရာမွာ တက္တက္ႀကြႀကြ ယံုယံု ၾကည္ၾကည္ ပါဝင္တာလား၊ ဒါမွ မဟုတ္ ကိုယ္႔ အေျခအေန နဲ႔ မလုပ္မျဖစ္လို႔ လုပ္ရတာ လား ဆိုတာေတြကို ၾကည္႔ ဘို႔ လိုအပ္လာပါၿပီ။ က်ေနာ္ တို႕ ေဖေဖ ကေတာ႔ ရွင္းတယ္၊ အစိုးရ ဝန္ထမ္း  ျဖစ္လို႔ ပထမ အႀကိမ္ ႏိုင္ငံျခားက ျပန္လာၿပီးမွ တခါ ရပ္ကြက္ က၊ ျမိဳ႕နယ္က ပါတီမွာ ပညာတတ္ ေတြပါရမယ္ ဆိုၿပီး ဝိုင္း၀န္း တင္ေျမွာက္လိုက္ၾကလို႔ တခါ ၿမိဳ႕နယ္ ပါတီမွာ ပါလိုက္ရတယ္၊ အဲဒါ ၿပီးေတာ႔ ေနာက္ ပါတီက အၿပီးထြက္လိုက္ပါတယ္။ ဒုတိယ အႀကိမ္ အျဖစ္ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ ရာထူးတိုး မွာ မျဖစ္မေန ပါလိုက္ရတယ္။

သား၊ သမီးေတြအားလံုး ကေတာ႔ အစိုးရဝန္ထမ္း လုပ္သူလည္း မပါ၊ ေက်ာင္းမွာလည္း ဘယ္ပါတီ ဘယ္ အဖြဲ႔ အစည္းမွာမွ တေယာက္မွ တခါမွ မပါ၀င္ဘူးပါဘူး၊ အဲဒီေတာ႔ အဲဒီေခတ္ က ပါတိေကာင္စီ ေတြနဲ႔ က်ေနာ္ဟာ လံုးဝကင္းရွင္းပါတယ္။  ကင္းရွင္းယံု အျပင္ အဲဒီေခတ္က အဲဒီ အဖြဲ႕ဝင္ (တက္ႀကြသူ) ေတြဟာ ဘာေတြလည္း ဆိုတာလည္း သေဘာေပါက္ပါတယ္။

ရွရွား ျပည္ရဲ႕ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ ကို သေရာ္ထားတဲ႔ Animal farm ဆိုတဲ႔ စာအုပ္ကေလးကိုလည္း၊ က်ေနာ္ ႔ ေဖေဖ နဲ႔ အတူတူ ဘာသာျပန္ၿပီး ဖတ္ၿပီး ပါၿပီ၊ စာေရးဆရာ ေဂါကီ ရဲ႕ စာအုပ္ေတြကို ဘာသာျပန္ ထားတာေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ဖတ္ၿပီးပါၿပီ၊ ေျပာရရင္ေတာ႔ ဆိုရွယ္လစ္ စနစ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရ ေတြကိုလည္း ေတာ္ေတာ္ သေဘာေပါက္ၿပီး သြားၿပီေပါ႔ဗ်ာ။

ဒါက စာအသိပါ၊ လက္ေတြ႕ အသိမွာလည္း က်ေနာ္က က်ေနာ္ေဖေဖ ရဲ႕ မိတ္ေဆြ ေတြ သူငယ္ခ်င္း ေတြ ေျပာစကားေတြကိုနားေထာင္၊ ေျပာစရာရွိရင္လည္း ေျပာ၊ ေမးစရာရွိရင္လည္းေမး ဘယ္ရာထူးႀကီး၊ အေကာင္ႀကီး ေတြကိုမွ မေၾကာက္ပါဘူး၊ လက္ေတြ႕ က်ေနာ္ အလုပ္လုပ္ ေနရတာလည္း ဆရာႀကီးေတြနဲ႔ လုပ္ေနရတာ ဆိုေတာ႔ ဘယ္သူကိုမွ ဘယ္ေတာ႔မွ ေၾကာက္ရတယ္ ဆိုတာမသိပါဘူး၊ ေျပာစရာရွိေျပာ လုပ္စရာရွိတာ လုပ္တာပါဘဲ။

က်ေနာ္႔ ခ်စ္ခ်စ္ႀကီးကေတာ႔ အင္မတန္ အထက္လူႀကီးမ်ား၊ ပုဂၢိဳလ္ ႀကီးမ်ား နဲ႔  မိဘႏွစ္ပါး ကို ေတာ္ေတာ္ ေလးစား တတ္တယ္ဗ်၊ ဆိုရွယ္လစ္ စနစ္ႀကီး တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျပဳတ္ၾကလိမ္႔မယ္၊ ဦးေနဝင္း ႀကီး အခုလို အျဖစ္မ်ဳိးနဲ႔ ယဥ္ဆိုင္ရလိမ္႔ မယ္ဆိုတာ နဲနဲေလးမွ မယံုၾကည္ဘူး စိတ္ကူး ေလး ေတာင္ ေယာင္လို႔ မယဥ္ ဘူးဘူး ဗ်ာ၊ က်ေနာ္ ကေတာ႔ ေန႔တိုင္း အဲဒီလို တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျဖစ္ရမယ္ဆိုတာ ယံုၾကည္ထားပါတယ္။ အဲဒီလို ႏိုင္ငံေရး ခံယူခ်က္ျခင္း အသိဥာဏ္ျခင္းက ကြာျခားခဲ႔ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႕ တိုင္းျပည္ႀကီး က ကမာၻ နဲ႔ ယွဥ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ ေနာက္က် က်န္ရစ္ခဲ႔လည္း၊ ဘယ္ေလာက္ ဆင္းရဲ ေနလည္း ဆိုတာ က်ေနာ္ ကလံုးဝ သေဘာ ေပါက္ပါတယ္။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လို မတရား လုပ္ေနၾကလည္း ဆိုတာလည္း နားလည္တယ္ ဟဲ..ဟဲ၊ အၿမဲတန္းလည္း ပါးစပ္ (ေလ ေသနပ္) နဲ႔ တိုက္ခိုက္ ေနတယ္။

သူ ကေတာ႔ အဲဒီလို မဟုတ္ပါဘူး၊ က်ေနာ္ နဲ႔ ဆန္႕က်င္႔ဘက္ေပါ႔၊ သူ ေလးစား၊ အထင္ႀကီး ရေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား နဲ႕ တႏိုင္ငံ လံုး ပါဝင္ေနၾကတဲ႔ ဒီ အဖြဲ႕ အစီးႀကီး ဟာ ဘယ္ေတာ႔ မွ ျပဳတ္မက် ႏိုင္ဘူး လို႕ ရဲရဲဝန႔္ဝန္႔ ယံုစားထားပါတယ္။ အဲဒီေတာ႔ ႏိုင္ငံေရး ခံယူခ်က္ ျခင္းလံုးဝ ကြဲျပားေနၾကပါတယ္။ အၿမဲတန္း ျငင္းခံု တိုက္ခိုက္ေနရပါတယ္။

ဝတၳဴ ထဲကလို က်ေနာ္တို႔ ၂ ေယာက္ ခ်စ္သြားၾကၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး သစၥာထား ၾကၿပီဟဲ႕ ဆိုၿပီး သိပ္အထင္ မႀကိးၾကပါနဲ႔အုန္း၊ ဒါေပမဲ႔ ခ်စ္တဲ႔ အခါလည္း ခ်စ္ၾကတာေပါ႔ဗ်ာ၊ ျဖစ္တဲ႔ အခါလည္း ျဖစ္ၾက တာေပါ႔။

က်ေနာ္ သူ႕ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ႔တာလည္း (ေနာက္တေယာက္ ေရြးစရာမရွိလို႔ လို႕ မထင္ပါနဲ႕) က်ေနာ္႕ အေၾကာင္း နဲ႔ က်ေနာ္ပါ၊ က်ေနာ္က ေဖေဖ ကို ခ်စ္တယ္၊ အထင္ႀကီးတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ လက္ေတြ႕ ရင္ဆိုင္ရတဲ႔ အခါ (အထူးသျဖင္႔) ေမေမ နဲ႕ပတ္သက္တဲ႔ အခါ လံုးဝ မေက်နပ္ဘူး၊ ေမေမ ကို အႏိုင္ က်င္႔တယ္၊ မိသားစု ကို ႏိုင္ တယ္ လို႕ထင္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ မေက်နပ္ခဲ႔ပါဘူး။

အဲဒီေတာ႔ က်ေနာ္႔ ေဖေဖ နဲ႔ ဘယ္ေနရာမွ မတူေလ ႀကိဳက္ေလ ဆိုၿပီး ေရြးခ်ယ္ခဲ႔တာပါ။ ေဖေဖ လို ပညာမတတ္ဘူး ရတယ္၊ ေဖေဖ လို ရာထူးမရွိဘူး no problem၊ ဒါေပမဲ႔ ခ်စ္သူကို အေလးထားတယ္၊ ဂရုစိုက္တယ္။ ၾကင္နာတယ္။ အလုပ္ ထဲက ျပသ၁နာ ေတြကို မိသားစု နဲ႔ မပတ္သက္ေစရဘူး၊ ႀကိဳက္တယ္၊ က်ေနာ္႔ ေဖေဖ ကေတာ႔ အလုပ္ထဲမွာ ျပသာနာ ရွိလည္း မိသားစု အေပၚ ပံုခ်တာ လို႕ အဲဒီတံုးက ျမင္တာကိုး။

ေနာက္ၿပီး စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ဘဲ စိတ္ဓါတ္က် စရာရွိလည္း ေအးေအးဘဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေလာကဓါန္ ကိုရင္ဆိုင္ေလ႔ ရွိတယ္၊ အႀကိဳက္ဆံုးေပါ႔။ ေနာက္ၿပီး ေဒါသ မရွိဘူး၊ ေလာဘ၊ ေမာဟ နဲတယ္။ က်ေနာ္ အဲဒီ အခ်က္ေတြ ကိုႀကိဳက္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ ဇာတ္ေျမာႀကီးကို က ခဲ႔ၾကပါတယ္၊ က်ေနာ္ တို႕ ၂ ေယာက္ဟာ  ယံု ၾကည္မႈ႕ကို ႏွစ္အကန္႔အသတ္ မရွိ တည္ေဆာက္၊ အဲ ေရာကုန္ၿပီ ဟဲ..ဟဲ..၊ မတူညီ တဲ႔ ႏိုင္ငံေရး အျမင္ေတြကို အခ်ိန္ အကန္႔အသတ္မရွိ ညွိႏိႈင္း၊ ေရႊ႕ဆိုင္း၊ အဲ..အဲ (က်ေနာ္တို႕ ၂ေယာက္ေျပာတာေနာ္) အဲဒီလိုနဲဘဲ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကုန္ဆံုးခဲ႔ပါတယ္။

အပိုင္း (၄) ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။