ဒီေန႕ က်ေနာ္ ေမြးေန႕

ဒီေန႔ ၂၅.၁၀.၂၀ဝ၉ က်ေနာ္႔ ေမြးေန႔၊ ေမေမ က မနက္ေစာေစာ ႏွင္းဆီပန္းတစီးနဲ႕  happy birthday လုပ္သြား ပါတယ္။

ေမေမ က က်ေနာ္ေျပာခဲ႔သလိုဘဲ ဘိုေက်ာင္းထြက္ဆိုေတာ႔ နည္းနည္းေတာ႔ ဘိုဆန္တယ္။ Christmas ဆိုလည္း မေမ႔မေလ်ာ႔ မိတ္ေဆြမ်ားကို wish လုပ္ေလ႔ရွိတယ္။ happy new year ဆိုလည္း အရင္ဆံုး happy new year လုပ္ရမွေက်နပ္ပါတယ္။

က်ေနာ္ လည္း ေမေမ ကိုခ်စ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေမေမ ကို ေဖေဖနဲ႔မရဘဲ တျခား ေဖေဖ ထက္႕ ပိုၿပီး ၾကင္နာတတ္တဲ႔ ေယာက္က်ားတေယာက္နဲ႔ ပိုၿပီးေတာ႔ ရေစခ်င္တယ္။ ေမေမ ပိုၿပီးေတာ႔ စိတ္ခ်မ္းသာမွာ။ (သြားေတာ႔ မေျပာလိုက္ၾကအံုးနဲ႔ေနာ္ ေျပးေပါက္မွားေနအုန္းမယ္)

ေမေမ ကရုပ္လည္းသိပ္ေခ်ာတယ္။ အခုထိကိုတကယ္ေခ်ာေနတံုးပါ။ ေနာက္ၿပီး စိတ္သေဘာထား ႏူးညံေပ်ာ႔ေျပာင္းတယ္။ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တယ္။ တကယ္႕ကို ဝထၴဳ ထဲက ဇာတ္လိုက္မင္းသမီး တေယာက္နဲ႔ ပိုတူတယ္။

သား၊ သမီးေတြကိုစကားေျပာတာက စၿပီးေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ ရင္႔ရင္႔သီးသီး ေျပာေလ႔မရွိဘူး၊ ေမေမနဲ႔ (က်ေနာ္႔ဆိုရင္) ေရႊစင္ဦး နဲ႔၊ အဲသလို႔ အၿမဲတန္းနံမည္နဲ႔ေျပာေလ႔ရွိပါတယ္။ ေဖေဖနဲ႔ဆိုရင္လည္း စကားမ်ားရန္ျဖစ္ရင္ (ေဖေဖကတဖက္သတ္ပါ) ဘယ္ေတာ႔မွ က်မ၊ ရွင္၊ နင္၊ ငါ၊ ေတာ္၊ က်ဳပ္ ဆိုတဲ႔ နာမ္စားေတြ သံုးေလ႔မရွိပါဘူး။

ေမာ္ နဲ႔ ကိုယ္ နဲ႔ ဘဲ၊ က်ေနာ္တို႕က ၾကားထဲက ေဒါသျဖစ္လို႕၊ ေျပာပစ္ေစခ်င္တာ နဲနဲေလး ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းေပါ႔၊ ဒါေပမဲ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ မၾကားဘူးပါဘူး။ ဆဲတာဆိုတာ ဆိုရင္ပိုေဝးေပါ႔၊ သား၊ သမီးေတြကိုလည္း ဒီလိုပါဘဲ။ ဘယ္ေတာ႔ မွ ဆဲတာရိုက္တာမေျပာနဲ႔ ၾကမ္းတမ္းစြာ ေတာင္မေျပာဘူးပါဘူး။

အဲဒီလို အေမမ်ိဳးကို ရထားေပမဲ႔ က်ေနာ္တို႔ သားသမီးေတြကေတာ႔ ဆိုးပါတယ္။ က်ေနာ္ ဆိုရင္ ပိုၿပီးၾကမ္း ပါတယ္။ ဆဲလည္းဆဲတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ ေဆးရံုမွာကေလးမ်ား မွားလာသလား (ကိုရီးယားကား ေတြလို ထင္ၾကည္႔ရတာေလ) လို႔ေတာင္ ထင္ခ်င္စရာေကာင္းပါတယ္။ ဒါလည္း သိပ္မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ေဖေဖ နဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ က ရုပ္တအားတူတယ္။

အဲဒီေတာ႔ ျဖစ္ႏိုင္တာတခုက ေဖေဖ႔ မွာမ်ား အရင္႔အရင္ မိန္းမတေယာက္ေယာက္ မ်ားရွိခဲ႔လို ေမေမ က က်ေနာ္႔ကို သေဘာထားႀကီးစြာနဲ႔မ်ား ေမြးထားေလသလားေပါ႕ ဟား..ဟား။ ေမေမက ေရႊစင္ဦးကို ေမေမ႔ လွတာေတြလည္းမေပးဘူး၊ စိတ္သေဘာထား ႏူးညံသိမ္႔ေမြ႕တာေတြ နဲ႔ ေရာင္႔ရဲတင္းတိမ္ တတ္တဲ႔ စိတ္ေတြလည္း မေပးေတာ႔ စတာပါေနာ္။

က်ေနာ္႔ ေမေမနဲ႕ ေဖေဖ တို႕ရဲ႕နဲနဲေလးမွ မလိုက္ဘက္တဲ႔ အေၾကာင္းတခုကို ေမေမ႕အၾကာင္း ေျပာေနတုန္း နဲနဲေလာက္ ျဖတ္ေျပာအုန္းမယ္ေနာ္။

တေန႔ (တညလို႕ေျပာရင္ပိုမွန္ပါေပါ႔ေနာ္) ေဖေဖက အလန္႔တၾကားအိပ္ရာထဲက ခုန္ထြက္လာပါတယ္။ ေမာ္ လာပါအုန္း။ လာပါအုန္း။ အိပ္ရာထဲမွာ ဘာေတြမွန္းမသိဘူး၊ စိုတိစိုဖတ္နဲ႔တဲ႔။ က်ေနာ္တို႕ အားလံုးေျပးၾကည္႔ၾကတာေပါ႔။

ဟဲ..ဟဲ ေမေမရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ပန္းႀကဲထားေသာ အိပ္ရာထဲမွာ ေဖေဖကေတာ႔ ေမႊးပ်ံသင္းႀကိဳင္စြာနဲ႔ မအိပ္ႏိုင္ဘဲ စိုတိစိုဖတ္နဲ႔ ဘာေတြမွန္းမသိဘူးတဲ႔၊ ေမႊးရနံေလး နဲနဲေလာက္ေတာင္ မရဘူးလား မသိပါဘူးဗ်ာ။

အဲဒီေတာ႔ ေမေမ ကနဲနဲ စိတ္ဆိုးသြားတယ္ ထင္ပါတယ္၊ အခါတိုင္းလည္း ေမာ္ ဒီလိုဘဲ ပန္းေတြႀကဲႀကဲ ထားတာ မသိဘူးလားတဲ႔။ ေဖေဖ ကလည္း မသိပါဘူးတဲ႔၊ ေတာ္ေတာ္ ကို romantic မဆန္တဲ႔ ေဖေဖပါဘဲဗ်ာ ဟား..ဟား။

ေနာက္ၿပီး သူတို႔ သမီးရီးစား တုန္းက (က်ေနာ္႔ရဲ႕ autobiography ထဲမွာ ေတာ႔ ေရးဘူးတယ္၊ ေဖေဖ ရန္ကုန္ကို RIT သြားတက္တုန္းကေပါ႔) ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ဘတ္စကားနဲ႕ ေလွ်ာက္လည္ၾကေတာ႔ ေခါက္ဆြဲဆိုင္ဝင္ၿပီး ေမေမကို ေခါက္ဆြဲ ေကြ်းတာေပါ႔။

ေမေမ ကလည္းရွက္ေနလား မသိပါဘူး၊ ေခါက္ဆြဲ မစားႏိုင္ဘူးတဲ႔ အဲဒီေတာ႔ ေဖေဖကေျပာတယ္တဲ႔၊ ေမာ္ အခု ဝေအာင္စားထား၊ ေနာက္ထပ္ေကြ်းစရာ ပိုက္ဆံမရွိေတာ႔ဘူးလို႔ေျပာတယ္တဲ႔။ ေမေမ တို႕က ဘယ္စားလိမ္႔မလဲ၊ ဘာမွန္းလည္းမသိဘူးတဲ႔ ေဖေဖ ကအဲဒီလိုေျပာတာတဲ႔၊ သူချမာ အခုမွ သားသမီး ေတြကို တိုင္တည္ရွာတာ။

က်ေနာ္ ေမေမနဲ႔ေဖေဖ အေၾကာင္းေျပာမယ္ဆိုရင္ အမ်ားႀကီးေျပာစရာရွိပါတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ဒီေန႔က်ေနာ္႔ ေမြးေန႔ေလ၊ ဒါထက္ပိုေျပာရင္ မိုးႀကိဳးပစ္လိမ္႔မယ္ ဟဲ..ဟဲ။

အခုေတာ႔ က်ေနာ္လည္း က်ေနာ္ေမြးေန႔မွာ ေဖေဖ၊ ေမေမတို႔ ရဲ႕ ႀကီးမားလွေသာ ေမြးေက်းဇူးကို blog ထဲမွာ အတင္းတုပ္ျခင္းနဲ႔အနည္းငယ္ ဆပ္လိုက္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။

(ေနာက္ဆက္တြဲ အေနနဲ႕ က်ေနာ္႔အသက္ ဘယ္ေလာက္လည္းဆိုတာ မေမးဘို႕ ၾကိဳတင္ၿပီး အသနားခံပါတယ္ခင္ဗ်ား၊ ေသမင္းၾကားသြားမွာ စိုးလြန္လြန္းလို႕ပါ ဟဲ..ဟဲ )