အခန်း (၂)
အခုလောက် ဝန်ထမ်းကလေးတွေ မများခင်က စာအုပ်တွေ ကို ချုပ်ဆိုင်ပို့ချုပ်ရတော့ ဘာပြသ၁နာမှ မရှိပါဘူး၊ လူတွေများနေတော့ ကျနော်လည်း သူတို့မုံဘိုးဘဲရရ ဆိုပြီးတော့ ဆိုင်မှာလုပ်နိုင်တဲ့ အလုပ်မှန်သမျှ သူတို့ကို အကုန်လုပ်ခိုင်းရပါတယ်။ အဲဒီမှာ ပြသ၁နာ ကစတာပါဘဲ။
စာအုပ်ချုပ်တော့ စာအုပ်ရေက တခါတလေ ၁၀၀၀၊ ၂၀၀၀ လောက်ရှိပါတယ်၊ စာရွက်တရွက်ခြင်းစီ အရင်ကောက် ပြီးမှ ထပ်ချုပ်ရပါတယ်၊ အဲဒီအခါမှာ စာမျက်နှာ ၁၊၂၊၃၊၄ ကျောကပ်ပုံစံအတိုင်း ခေါက်ရပါတယ်။
အဲဒီလို ခေါက်တဲ့အခါတိုင်း အစဉ်လိုက်ခေါက်ရမယ်ဆိုတာ ကလေးတောင်သိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ မကြာခဏ ၃၊၄၊၂၊၁ ပုံစံအတိုင်း ခေါက်ထားလို့ နောက်ကလိုက် လိုက်ပြင်ရတာ ၂ဆလောက် ပိုမောပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘယ်လိုပြောပြော ခဏခဏ မှားကြပါတယ်။
အုပ်ရေများတဲ့အခါဆိုရင် အားလုံးမောကြောဆိုက်သွားတာပေါ့၊ အဲဒါ ဘယ်တော့မှ တရားခံမပေါ်ဘူး။ ဝိုင်းလုပ်ကြတာကိုး အားလုံးသတိမမူကြတာပေါ့။ ကျနော်မှာ သူတို့ စာရွက်ကောက်ရင် နောက်က တဟဲ့ဟဲ့နဲ့ နံပါတ်တွေလိုက်လိုက်စစ်ရတာ မျက်မှန်ပါဝါတွေတောင် ပိုပိုတိုးလာသလိုပါဘဲဗျာ။ သူတို့အားလုံး စာတတ်ကြပါတယ်၊ ဘွဲ့ရပြီးသားနဲ့ ဘွဲ့မရသေးတာပဲ ကွာပါတယ်၊ ၂ယောက် ၃ယောက်လောက်တော့ ၁၀တန်း မအောင်တာပါပါတယ်။ ဘက် မှားချုပ်တာတော့ ပြောမနေတော့ပါဘူး ခဏခဏပါဘဲ။
မိတ္တူကူးရင်လည်း ဒီလိုပါဘဲ၊ ဘယ်လိုဘဲသင်ထားထား သူတို့ ကူးချင်သလိုကူးတာပါဘဲ။ riso copy ဆိုရင်လည်း ခဏလေးနဲ့ အများကြီးရတာဆိုတော့ မှားရင် အရှုံးများပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အမြဲတန်းမှာ မှားပါတယ်။ ၁နဲ့၂ကျောကပ်ရမှာကို ၁နဲ့၁ဘဲ ပြန်ကပ်ပစ်လိုက်တာတို့ နံပါတ်ကျော်ကပ်လိုက် တာတို့ပေါ့ဗျာ။
ဆိုင်မှာလည်း ယောကျ်ားလေးဝန်ထမ်း ၄၊ ၅ယောက်လောက် နေပါတယ်၊ ဆိုင်နေတဲ့အထဲက လုပ်သက်အနဲဆုံး သမားက ၂နှစ်လောက်တော့ရှိပါပြ၊ီ ဆိုင်မှာ ချက်စားတာဆိုတော့ အပြင်အဆောင် မှာနေတဲ့ မိန်းခလေးတွေက ထမင်း၊ ဟင်း ချက်ပေးပါတယ်၊ ညီမနဲ့ ကျနော်နဲ့က ဈေးဝယ်ပေးပါတယ်၊ ယောကျ်ားလေး တွေကတော့ အိုးတွေခွက်တွေ ဆေးကူပေါ့။
အဲဒီမှာ ကံကောင်းလို့ မီးမလောင်ခဲ့တဲ့အဖြစ်တစ်ခုကို ပြောပြချင်ပါတယ်။ မိန်းခလေးတွေ အဆင်မပြေလို့ မနက်စောစော မရောက်တဲ့ နေ့တွေဆို ကျနော်ကအိမ်မှာ စားတဲ့သူတွေအတွက် အစောစာစားဖို့ စီစဉ်ပေးပါ တယ်။ ထမင်းတွေဘာတွေလည်း ကျနော်ကြော်ပေးပါတယ်၊ သူတို့ကတော့ ကြက်သွန်နွာ ဘာညာလုပ်ပေးပါ တာပေါ့။ တနေ့တော့ ကျနော်လည်း ထမင်းကြော်ရမှာ ပျင်းတာနဲ့ ယောကျာ်းလေး ထဲကတစ်ယောက်ကို ကြော်ပေးလိုက်အုန်းလို့ ပြောပြီး တခြားလုပ်စရာတွေ လုပ်နေပါတယ်။
ခဏာနေတော့ ညှော်နံရတာနဲ့ နောက်ထဲပြေးကြည့်တော့ ကိုယ်တော်ချောက gas မီးဖိုပေါ်မှာ လျှပ်စစ် ဒယ်အိုး တင်ပြီးတော့ ကြော်နေတာ၊ အသိမြန်လို့ မဟုတ်ရင် ထမင်းထုပ် တင်မကဘူး ထောင်ထဲထိ ရောက်အုန်းမှာ။
ကျနော်လည်း တော်တော်ဆူပြီးတော့ မင်းနေ့တိုင်း ဒီဒယ်အိုးကိုဆေးနေတာ၊ ပလပ်ပေါက်ပါမှန်း မသိဘူးလား၊ လျှပ်စစ်နဲ့မှ တယ်ရတယ်ဆိုတာ မသိဘူးလားဆိုတော့ သိတယ်တဲ့၊ ဒါဆို ဘာဖြစ်လို့ ဒီလိုလုပ်လည်းဆိုတော့ ဆက်စပ်မှု့ကို သေချာမစဉ်းစားမိလို့တဲ့၊ ဒီပစ္စည်းတွေ ကျနော်သုံးနေတာ သူမရောက်ခင်ကထဲက အဲဒီကလေး ဆိုင်မှာ နေတာ ၂နှစ်လောက်ရှိပြီဆိုတော့၊ ခင်ဗျားတို့ဘဲ စဉ်းစားကြည့်ကြစမ်းပါ၊ ဘယ်လောက်များ ရိုက်ချင်စရာ ကောင်းလည်းဆိုတာ။
ကျနော်လည်း အဲဒီကလေးဟာ ဒီလောက်ကြီးမားတဲ့ အပြစ်မလုပ်ခင်ကထဲက မကြာခဏ အမှားတွေ အများဆုံး လုပ်လေ့ရှိတဲ့အတွက် သူ့ကို သေချာမေးကြည့်တယ်၊ မင်းမိဘတွေက မင်းကိုဘာမှ မခိုင်းဘူးလား၊ အိမ်မှာ ဘာမှ မလုပ်ရဘူးလားဆိုတော့ မခိုင်းဘူးတဲ့၊ ဘာကြောင့်လည်းဆိုတော့ ကျနော် အမှားအယွင်းတွေ လုပ်တာများလို့ ဆုံးရှုံးမှု့တွေများလို့တဲ့၊ ခိုင်းမိတဲ့ ကျနော်သာလျှင် အမှားယွင်းဆုံးနဲ့ အပြစ်အရှိဆုံးပါလို့ ကျနော်ကိုယ် ကျနော်သာ အကြိမ်ကြိမ် အပြစ်တင်မိပါကြောင်း။
အဲဒါတွေက အလုပ်လုပ်ရင် အမှားတွေ့မှာဘဲ၊ အမှားတွေ့မှ အမှန်ကိုရှာတွေ့နိုင်မယ်ဆိုတဲ့ ကျနော်ရဲ့ ခံယူချက် တွေကို ပြောင်းပစ်ရမလို ဖြစ်နေတယ်။ အလုပ် ဘယ်လောက်လုပ်လုပ် အမှန်ကို ဘယ်သောအခါမှ ရှာမတွေ့ နိုင်တဲ့ ကျနော်ရဲ့ ချစ်တပည့်များအတွက် ငြိမ်ငြိမ်ထိုင်ခိုင်းရင် ပိုပြီးတော့ အဆင်ပြေနိုင်မလားဆိုတာ စဉ်းစား ရတော့ မလိုဖြစ်လာတယ်။
သူတို့ကို ငြိမ်ငြိမ်ထိုင်ခိုင်းဖို့ computer ကိုင်ခိုင်းမလားဆို ပြီးတော့ computer မှာခိုင်းတော့လည်း customer က စိတ်ကျေနပ်ပါပြီ ဆိုတာတောင် သူတို့မှာ ပြင်လို့ မပြီးနိုင်ဘူး၊ customer က အရေးကြီးလို့ ရပါပြီ ပြောတာတောင် သူတို့က ကျေနပ်အောင် မလုပ်ပေးရလို့ စိတ်ကောက်ချင်သေးတယ်။ အရိပ်၃ပါးထဲက တပါးမှ နားမလည်သူ တွေပါဗျာ။
ကျနော်နဲ့ အလုပ်အတူတူတွဲ လုပ်တဲ့ သူငယ်ချင်းညီမ ရှိပါသေးတယ်၊ သူက စိတ်လည်းသိပ်မြန်တယ်။ အလုပ်လည်း လုပ်နိုင်ပါတယ်။ သူက ကျနော်တပည့် ရွေးထားတာတွေ ကြည့်ပြီး ခင်ဗျားက ဒီထက် အ တဲ့ တပည့်တွေ ရွေးလို့မရဘူးလားလို့ မေးတယ်။
ကျနော်က အဲဒီမေးခွန်းကို ဒီလိုဖြေခဲ့ပါတယ်။ မျိုးရိုးကိုကြည့်ပြီး အဖြေထုတ်လို့ ရပါတယ်လို့၊ ကျနော်တို့ မောင်ဝမ်းကွဲ တယောက်ရှိပါတယ်။ သူက ၁၀တန်းမအောင်ပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ စီးပွားရေးအရတော့ ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်း လုပ်ပြီး ထိုက်သင့်သလောက် အောင်မြင်ပါတယ်။ သူက ဝန်ထမ်းအမြဲတန်းလိုနေတော့ သူ့ဆိုင်ရှေ့မှာ ဆိုင်းဘုတ်ကလေးချိတ်ထားပါတယ်။ ၈တန်း၊ ၉တန်း၊ ၁၀တန်း အဆင့်ရှိ ဝန်ထမ်း( )ဦး အလိုရှိပါသည်လို့ ရေးထားပါတယ်။ သူက ၁၀တန်း မအောင်ဘူးကိုး၊ အဲဒီတော့ သူ့ဆိုင်က ဝန်ထမ်းတွေကို ဘယ်တော့မှ ၁၀တန်း အောင်၊ ဘွဲ့ရမခေါ်ပါဘူး။
အခုကျနော်လည်း အဲဒီလိုဘဲပေါ့၊ ကျနော်ကို ညီမက အမြဲတန်း အ တယ်၊ အ တယ် ပြောနေတော့ ကျနော်ဆိုင် က ဝန်ထမ်းတွေကိုလည်း ကျနော်က ကျနော်တို့ မျိုးရိုးထုံးစံ အတိုင်း ရွေးချယ်ပါတယ်လို့၊ ကျနော်ထက် လည် သူများ ကျနော့်ဆိုင်မှာ ဘယ်တော့မှ မခန့်ပါကြောင်းခင်ဗျား။
နောက်ဆက်တွဲအနေနဲ့ ပြောစရာရှိပါသေးတယ်၊ ကျနော့်ရဲ့ သူငယ်ချင်းညီမက ကျနော်ကို အမြဲတန်း အ တယ် ပြောပြောနေလို့ ကျနော်လည်း မခံနိုင် ဖြစ်ပြီး စကားနဲနဲလောက် ပြောပြလိုက်တာ အခုတော့ ကျနော်လည်း လူလည်ကြီး နာမည်ပြောင်းသွားပါပြီ။
တကယ်လည်တဲ့ သူတွေက သူတို့လည်တာ လူမသိစေရဘဲနဲ့ လည်တာလို့၊ လည်တယ်လို့ အမည်ခံထားတဲ့ သူတွေက တကယ်မလည်သေးလို့ သူတို့ လည်မှန်းလူသိတာ၊ တကယ်လည်တဲ့ သူတွေက သူတို့လည်တာလူ မသိဘူး။ ဒါမျိုးကိုမှ တကယ်လည်တယ်လို့ ခေါ်တာလို့ ပြောလိုက်လို့၊ အခုတော့ ကျနော်လည်း လူလည်ကြီး ဖြစ်သွားပါပြီ။
ကျနော့်ရဲ့တချို့တပည့်တွေဘယ်လိုလူစားထဲမှာ ပါသလည်း ဆိုတာတော့ ခင်ဗျားတို့ဘဲ ဆုံးဖြတ်ကြ ပါတော့ ဗျာ။ ကျနော် တချို့တပည့် လို့ ပြောခဲ့တယ်နော်၊ အားလုံးဆိုရင် စိတ်ကောက်သွားကြလို့၊ ကျနော် နဲ့ ဆိုင်ကြီးနဲ့ ကျန်နေအုံးမယ်။
နောက် post တွေမှာ ကျနော်ရဲ့ တချို့တချို့ တပည့်တွေအကြောင်းနဲ့ နောက်ထပ် ကျနော်သိသော လူများ အကြောင်းကို ဆက်လက်ဖော်ပြပါအုန်းမယ်။
အခန်း (၂) ပြီးပါပြီ။
အခန်း (၃) ဆက်ဖတ်ပါ
