မြန်မာပြည် ကြီး နှင့် အင်တာနက် သုံးစွဲသူများ (၁)

ဒီနေ့ ဘာဟင်းချက်ရပါ့ ဟဲ.ဟဲ ယောင်လို့၊ ဘလော့ တခုထောင်ပြီး ရေးစရာမရှိတိုင်း ဟင်းတွေကြီးချက် ချက်နေတော့ အကျင့်ပါနေလို့ပါ။

ကျနော်လည်း ရေးစရာမရှိတိုင်း blog တွေလိုက်လိုက်ဖတ်နေတော့ ၊ဘာရေးရမှန်းတောင် စဉ်းစားချိန် မရတော့ဘူး၊  အခုလည်း blog တခုကိုဖတ်ရင်းနဲ့ comment ထဲမှာ တွေ့လိုက်တဲ့ မြန်မာပြည် က သနားစရာ အင်တာနက်သုံးသူများ အကြောင်းပေါ့ဗျာ။

နိုင်ငံခြား ရောက်နေတဲ့ သူ့ သူငယ်ချင်းတွေကို email လိပ်စာပေးတော့ ဟဲ.ဟဲ မရောက်မှာ ကြောက်ရှာတော့ password လေးပါအဆစ်ထည့် ပေးလိုက်တဲ့ အကြောင်းပါ၊ အဲဒါမျိုး နောက်တယောက် ကသူလည်းကြုံဘူးကြောင်း ရေးပြထားတော့ ကျနော့် ခမျာ အသာမနေနိုင်ရှာဘဲ ကိုယ့်ဒုက္ခ ကိုယ်ရှာပြီး ကျနော်တို့ မြန်မာပြည် ကအင်တာနက်သုံးသူများ အကြောင်းကို ရေးပြ အသနားခံ အဲလေ တင်ပြလိုက်ရ ပါကြောင်း။

ကျနော် တို့က မြန်မာပြည်မှာ နေကြတယ်လေ၊ ကျနော်တို့ တိုင်းပြည်မှာ ငွေလည်းရှား၊ နည်းပညာ ဗဟုသုတကလည်း နည်းလေတော့ အင်တာနက် သုံးဘူးရင်၊ email လိပ်စာလေးတခုရှိနေရင်ကို ကိုယ်ကိုကိုယ့် အတော်ဟုတ်လှ ပြီလို့ ထင်နေတာပါဗျာ၊ တကယ်ပြောတာနော် ကိုယ်တွေ့ ကိုယ်တွေ့..။

ကျနော် အခုလို အင်တာနက်နဲ့ မနီးစပ်ခင် လွန်ခဲ့တဲ့ ၄-၅ နှစ် ကထဲက ကျနော့် ရဲ့ ဒယ်ဒီ ဖားသား ဖေဖေ က အင်တာနက် မသုံးလို့ကျနော့် ကိုအမြဲတန်း ကဲ့ရဲ့ အဲ အဲ အပြစ်တင် နေတဲ့ကြားက မနေနိုင် မထိုင်နိုင် သမီးလုပ်သူအတွက် email လိပ်စာ တခုမက အဲ အလကားပေးသမျှ အကုန်ယူ.ပြီး email တွေအများကြီး လုပ်ထားပါတယ်၊ သူလုပ်ထားသမျှ email တွေနဲ့ Password တွေကို လာပေးပြီး အင်တာနက်သုံးဘို့ အမြဲတန်း တိုက်တွန်း နှိုးဆော်နေပါတယ်။

သမီးလိမ်မာလေး ကလည်း ယောင်လို့တောင် အင်တာနက် ဆိုင်မထိုင်ဖြစ်ပါဘူး၊ အဲဒီတော့ ကျနော်ဖေဖေ ခမျာ သူလုပ်ပေးထားတဲ့ ကျနော့် email လိပ်စာလေးထဲကို သူ့ လုပ်ပေးထားတဲ့ password လေးနဲ့ သူဘာသာသူ တယောက်ထဲ ရေးချင်ရာရေးပြီး၊ တယောက်ထဲ ပြန်ပြန်ဖတ်နေမှာပေ့ါ ဟား--ဟား သနားလိုက်ပါဘိ။

ကျနော် ကလည်း email လိပ်စာလေးကို ကျနော့်ရဲ့ address card ထဲမှာ ငါ့ မှာ email လိပ်စာရှိတယ်ကွ ဆိုတဲ့အနေနဲ့ ထည့် တော့ထားပါရဲ့၊ တခါမှ လည်းကိုယ်တိုင်မသုံး၊ email ပို့သူရှိမရှိ သတိတောင်မထားမိ၊ အဲဒါ ကျနော့် ရဲ့ လွန်ခဲ့ တဲ့ တနှစ်မပြည့် ခင်က original အနေအထားအတိုင်း email လိပ်စာနဲ့ password အပေါ်မှာ အရေးထားမှု့ကိုပြောပြတာပါ။

အခုတော့ မရတော့ ဘူးနော်၊ ဟိုတလောကမှ ဖေဖေ ကမေးသေးတယ်၊ နင် password ပြောင်းထား တာလားတဲ့၊ မျက်နှာသေလေးနဲ့ ဟုတ်လို့ပြောလိုက်တယ်၊ ဘယ်ရတော့မလည်း ကျနော့်ရီးစား စာတွေဖတ်မိသွားရင် ဒုက္ခ နဲ့ လှလှ နဲ့တွေ့ကြမှာပေါ့..ဟား..ဟား...ဟား။

ကျနော် အခုလို အင်တာနက် သုံးပြီးတော့ အင်တာနက်ကြီးနဲ့ မခွဲနိုင်မခွာနိုင် ဖြစ်နေခွင့် ရတာဟာ အခြေအနေ တခုပေးလို့ သုံးစွဲခွင့် အလွယ်တကူ ရနေတဲ့ အတွက် အခုလို့ blog တွေဘာတွေထောင်စားခွင့် အဲလေ blog လေးလုပ်ပြီး မဟုတ်ကဟုတ်က တွေရေးနိုင်ခွင့် ရနေတာပါဗျာ၊ မြန်မာပြည်က လူတိုင်းဟာ အင်တာနက် ကိုလွယ်လွယ်မသုံးနိုင်ကြပါဘူး။

ခင်ဗျားတို့လို နိုင်ငံခြား ရောက်နေတဲ့ သူတွေနဲ့ ဆိုရင်တော့ နှိုင်းယှဉ် လို့တောင်ရမယ်မထင်ပါဘူး၊ ပထမအချက်က အင်တာနက် သုံးဘို့ ငွေရှိရမယ်ဗျာ၊ အနဲဆုံး တနာရီ သုံးရင်တောင် ၄၀၀ ကျပ်၊ ၂ နာရီလောက်ထိုင်မှ နဲနဲလေး အရေလည်ရုံ ဆိုတော့၊ တနေ့ ငွေ ၈၀၀ အကုန်ခံဘို့ဆိုတာ ကျနော်တို့ လူမျိုးတွေအတွက် မလွယ်လှပါဘူး၊ ဘယ်သူမှလည်း မသုံးကြဘူး။

ခင်ဗျားတို့ကတော့ ထင်မှာနော် ငွေ ၈၀၀ ဆိုတာ တဒေါ်လာ တောင်မရှိပါဘူးလို့၊ ကျနော်တို့ မြန်မာပြည်မှာ တက္ကသိုလ် က ဆရာမတယောက်တောင် တနေ့ တဒေါ်လာထက် ပိုမရပါဘူး၊ အဲဒီတော့ ကျနော်တို့ စီက ပညာတတ်တွေလို့ ပြောတဲ့ လူတန်းစားတွေတောင် သုံးချင်ပေမဲ့ ပထမ အချက်က ငွေအနေအထားကြောင့် သုံးဖို့ခက်ပါတယ်၊ ဒုတိယ အချက်အနေနဲ့တော့ အချိန်ပါဘဲ၊ မလောက်ငှတဲ့ ငွေကြေးအတွက် နည်းမျိုးစုံသုံးပြီး ငွေရှာနေရတဲ့ အသိုင်းအဝိုင်း မှာ အချိန်မပိုပါဘူး၊ အင်တာနက် ဆိုင်မှာ တနေ့ ၂နာရီလောက်ထိုင်နိုင်အောင် အချိန်မပေးနိုင်ပါဘူး။

အဲဒီတော့ ကျနော်တို့ မှာ အဲဒီအခြေအနေ တွေကြောင့် အင်တာနက် သုံးဘို့ ခက်ပါတယ်။ အဲဒီတော့ email, password ဗဟုသုတနဲကြပါတယ်၊ နောက်ပြီး သူတို့မှာ လှို့ဝှက်ချက်တွေ၊ မဟုတ်တာလုပ်တာတွေ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာတွေ မရှိသလောက်ပါဘဲ၊ အဲဒီတော့ password ရဲ့ အရေးပါပုံ ကိုနားမလည် ကြပါဘူး၊ အဲဒီအတွက် သနားကြပါ အဲ.. နားလည်ပေးကြပါဗျာ။ ဗဟုသုတ ဖြန့်ဝေပေးကြပါ။

ဒုတိယ လူတန်းစားတရပ်ရှိပါသေးတယ်၊ မိဘ ပိုက်ဆံသုံးပြီး ကြိုက်သလောက် အင်တာနက်သုံးနေကြတဲ့ လူချမ်းသာ သားသမီးတွေပါဘဲ (တချို့ကတော့ အိမ်မှာထားသုံးကြပါတယ်)၊ တချို့ကတော့ ဆိုင်မှာ နာရီပေါင်းများစွာ သွားသုံးကြပါတယ်။ အဲဒီအတွက် ပိုက်ဆံကို နည်းနည်းလေးမှ မနှမြောကြပါဘူး။

ဒါပေမဲ့ သူတို့မှာ နည်းပညာဗဟုသုတ ဘာမှမရှိကြပါဘူး၊ ရှာဖွေဘို့လည်းစိတ်ကူးနဲနဲလေးမှ  မရှိကြပါဘူး၊  သူတို့အသုံးအများဆုံးက g talk နဲ့ vzo ပါဘဲ၊ တခါတရံ gmail သုံးပါတယ်၊ အများဆုံးကတော့ gtalk ပါဘဲ၊ ယောက်ကျားလေးနဲ့ မိန်းခလေး account တွေ အများကြီးထားပြီး လှည့်ပတ် ချက်နေကြပြီး၊ စိတ်ကူးယဉ် အင်တာနက်ကမ္ဘာထဲမှာ ပျော်မြူးနေကြလေရဲ့။ သနားတတ်ရင် ခင်ဗျားတို့ သနားလိုက်ပါ၊ မြန်မာပြည်ရဲ့ နောက်တခေတ်ကို ဦးဆောင်မဲ့  မြန်မာပြည်ရဲ့သားကောင် အဲ..သားကောင်း လေးတွေကို ကြည့်ကြည့်ပြီး မြန်မာပြည်ရဲ့ ရှေ့ရေး အတွက် ခင်ဗျားတို့ စိတ်ပူတတ်ရင်လည်း စိတ်ပူနိုင်ပါတယ်။


နောက် တချက် က myanglish ပါဘဲ၊ ကျနော်တို့ မြန်မာပြည် gtalk မှာ အများဆုံး အသုံးပြုနေကြတဲ့ မြန်မာစာ ကို အင်္ဂလိပ် အသံထွက် အတိုင်းရိုက်ထား တဲ့ စာသားတွေပါဘဲ၊ ဖတ်ရခက်ပါတယ်၊ ဖတ်နေမကြရင်ပေါ့လေ၊ သူတို့အခြင်းခြင်း ကြတော့ ဖတ်တတ်ကြပါတယ်၊ ဖတ်နေမကြတဲ့ သူတွေအတွက်တော့ နဲနဲခဲယဉ်းမယ်၊ အဲဒီအကြောင်းလေးလည်း ပြောချင်တယ်။

ကွန်ပျူတာ မှာ မြန်မာလိုရိုက်တတ်ဘို့ဆိုတာ မလွယ်ပါဘူး၊ စနစ်တကျ သင်တန်းတွေမှာ တက်ပြီးသင်ထားတဲ့ သူတွေတောင်(သင်တန်းတက်ပြီး သင်နိုင်တဲ့သူ ကလည်း တော်တော်ရှားပါတယ်) သင်တန်းမှာ မြန်မာစာ အတွက်အချိန် အများဆုံး ၁ရက်လောက်ဘဲပေးလေ့ ရှိပါတယ်၊ အဲဒါ မြန်မာပြည်ရဲ့ နံမည်အကြီးဆုံး ကွန်ပျူတာသင်တန်းတွေရဲ့ မြန်မာစာ အတွက်ပေးတဲ့ အချိန်ပါဘဲ၊ ၁ရက်ဆိုတာ သင်တန်းချိန် ၂နာရီလေးကိုပြောတာနော်၊ အဲဒီ ၂ နာရီလောက်နဲ့ မြန်မာစာကို ဘယ်လိုမှ မရိုက်တတ်နိုင်ပါဘူး၊ အိမ်မှာ ကွန်ပျူတာ ရှိရင်တော့ ဆက်ရိုက်ရင်းနဲ့ ရသွားနိုင်ပါတယ်၊ ဒါတောင် တော်တော်ဝါသနာကြီးမှပါ၊ နို့မိုဆိုရင် မီးပျက်တာ နဲ့ ကွန်ပျူတာ မသုံးနိုင်ပါဘူး။

အင်ဘတ်တာ ဆိုတာလည်း ကိုရီးယား ကားလေးကြည့်ဖို့ထားအုန်းမှကိုး ဟဲ..ဟဲ၊ နောက်ပြီး အင်္ဂလိပ် စာကလည်း ရေးနေမကြ၊ ပြောနေမကြ ရင်တော်တော်အဆင်မပြေပါဘူး၊ ကျွန်တော်တို့ မြန်မာပြည်သား မြန်မာအခြင်းခြင်းကလည်း ဘယ်သူမှ ရေးကျင့်ရအောင် ပြောကျင့်ရအောင် အားအားရားရား ဆိုပြီး ကျင့်နေတဲ့သူ အရှားသား၊ အဲဒီတော့ အင်္ဂလိပ် လိုလည်း မရေးတတ်၊ မပြောတတ်ရှာကြပါဘူး။

အဲဒီအချိန်မှာ အင်တာနက် သုံးရအောင်ဆိုတော့ သူတို့ အတွက်အဆင်အပြေဆုံးဖြစ်တဲ့ myanglish နဲ့ဘဲ သုံးကြတာ မဆန်းပါဘူး၊ အခု သူတို့ တတွေ အင်တာနက် ဆိုင်က ကွန်ပျူတာ ရှေ့ထိုင်ပြီး myanglish လေးနဲ့ ကမ္ဘာကြီးနဲ့ ဆက်သွယ် ပေးဖော် ရနေတာကိုက မဟာ မဟာ ကျေးဇူးရှင်များကို ကျေးဇူးတင်ရမှာပါဘဲ၊ ကမ္ဘာကြီးနဲ့ ဆက်သွယ် လာနိုင်တဲ့ အခွင့်အရေးလေးရလာ တဲ့အချိန်မှာ ဆက်သွယ်လာကြတာကိုက ကျနော် တို့က သူတို့ကို အသုံးပြုဖော်ရတဲ့ အတွက်ကျေးဇူးတင်နေရတာပါ။ ကျနော်ပြောနေတာ အများစုပါဘဲ၊ အနည်းစု အင်္ဂလိပ်စာကောင်းတဲ့ ကလေးတွေ၊ အင်တာနက်မှာ ကိုယ်လိုချင်တာကို နည်းအမျိုးမျိုးသုံးပြီး ရှာဖွေ နေကြတဲ့ ကလေးတွေ လည်း လူနည်းစု ရှိပါသေးတယ်၊ အဲဒီတော့ မြန်မာပြည် ကြီးကို ကယ်တင်ချင်ကြတဲ့ မဟာမဟာ ပညာရှိများ စဉ်းစားကြပါ။

ကျနော် တို့ မြန်မာပြည် က အင်တာနက် ဗဟုသုတ ချို့တဲ့သော၊ အင်္ဂလိပ်စာမကောင်းသော သနားစရာ မြန်မာကဝိ(myanglish) ကိုတည်ထွင် အသုံးပြုနေကြတဲ့ မဟာပညာရှိ ကဝိလေးများကိုသာ အရင်ကယ်တင်ဘို့ နည်းလမ်းလေး ရှာကြပါအုန်းဗျာ။ ခေါင်းကိုက်တယ် ဆိုပြီး gtalk မပြောဘဲ အဆင့်မမှီရှာ တဲ့ မြန်မာပြည်သူများကို ကျေးဇူးပြုပြီး လှစ်လှုမရှုဘဲ သူတို့ပြောချင်တာလေး တွေကို myanglish လေးသုံးပြီး ကမ္ဘာနဲ့ ဆက်သွယ်နေရှာတဲ့ သနားစရာ မြန်မာပြည်သူ တွေရဲ့ စကားလေးတွေကို နားထောင်ပေးပြီး၊ သူတို့ကိုကယ်တင်ဘို့ နည်းလမ်းလေး လည်းရှာကြပါအုန်း၊ ခင်ဗျားတို့လောက် မြန်မာပြည် ကိုချစ်တာ မရှိဘူးမဟုတ်လား။ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျာ။

ကျနော် ပြောတဲ့ လူတန်းစားတွေက မြန်မာပြည်မှာ အင်တာနက်သုံးမယ်ဆိုရင် သုံးတတ်တဲ့၊ သုံးဘို့အခွင့်အလမ်း ရှိနေတဲ့ လူတန်းစား တွေထဲမှာအများဆုံး ရှိနေကြတဲ့ အလွှာ ၂မျိုးပါ၊ ကျနော် တို့လို့ ဟိုမရောက်ဒီမရောက်တွေလည်း အများကြီး ရှိနေသလို  ပညာရှင်လူတန်းစားတွေလည်း  မြန်မာပြည်မှာ အများကြီး ရှိနေ ပါသေးတယ်၊ ဒီပညာရှင် တွေကြောင့်လည်း ကျနော်တို့ အခုလို မြန်မာ blog တွေအသုံးပြုခွင့် ရနေကြပြီး ကမ္ဘာကြီးနဲ့ လွယ်လွယ်ဆက်သွယ် လို့ရနေတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ အဲဒါကတော့ လူနည်းစုပေါ့ဗျာ။

မြန်မာပြည် မှာ အဲဒီလို အင်တာနက်သုံးသူ အဆင့်အတန်းမျိုးစုံ ရှိနေပါတယ်၊
ကျနော်တို့ တတ်နိုင်တာကတော့  မြန်မာပြည် အင်တာနက် တိုးတက်ထွန်းကားရေး ဒို့ အရေး  ဒို့ အရေး.....ဒို့အရေး.......ဟေး..........ဟေး...........ဟေ။......ကြောက်...ကြောက်လိုက်တာဗျာ.........တူ ...တူသွား သလား ဟင်..ဟင်..လို့....။