Tuesday, March 29, 2011

စူဇကာ ယောက်ျား အပိုင်း (၁)

အခန်း (၁)

 ညက အချိန်မတော် ထပြီး ချက်ရပြုတ်ရလို့ အိပ်ရေးပျက်ပျက် နဲ့ အိပ်ကောင်းနေတဲ့ သူ့ နားထဲကို ငှက်အော်သံ တစီစီ ကြား မှ မထချင် ထချင် နဲ့ တသန်းသန်း တဝေဝေ နဲ့ ထလိုက်ရတယ်... ညကလည်း အိပ်မောကျနေချိန် မှ နှိုးပြီး ဗိုက်စာ လို့ တခုခု လုပ်စမ်းပါအုန်းဆိုတာ နဲ့ အိမ် မှာ ရှိတဲ့ ဝက်သား လက်ကျန်လေး ကို ပါးပါးလှီး ဝက်အူချောင်းလေး နဲ့  ထမင်းကြော် လုပ်ပေးရသေးတယ်... အင်း ဘဲဥ ကထည့်ရသေး.... သူ့စိတ်ကြိုက် အဆာပလာ တွေ အကုန် အဆင့်သင့် ဝယ်ထားရတယ်.. ရေခဲသေတ္တာ ထဲမှာ ကလည်း အသားအစို လေး နဲနဲ ပါးပါး တော့ ထဲ့ထားရတယ် ... သူက လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် နေ့တိုင်းဈေးသွားမှ ကြိုက်လို့ ညရေးညတာ အတွက် ပဲ ဝယ်ထားတယ်...။

သူ့ တသက်မှာ ဒီလောက် အစားအသောက် လော်မာ တဲ့ ယောက်ျား မတွေ့ဘူးဘူး.. နေ့နေ့ ညည အစားတခု ကလွဲ လို့ ဘာမှ မစဉ်းစား ဘဲ နေလည်း နေနိုင်လွန်းတဲ့ ဒီယောက်ကျား ကို ရတာလည်း သူ ကံကောင်း လား ကံဆိုးလား တောင် မစဉ်းစားတတ်အောင်ဘဲ...  သူ အရင် က အမေ နဲ့ အတူ ဆင်းဆင်း ရဲရဲ နဲ့ လုပ်ကိုင် စားသောက် နေတုန်းက တော့ ဒါမျိုး တွေ နေတတ် စားတတ် သုံးတတ် ဖို့ ဆိုတာ ဝေးပါတယ်... အမေ နဲ့ အတူ ဈေးထဲမှာ ဘဲဥ..ကြက်ဥ ရောင်းနေရင်း ဈေးခြင်းတောင်း ကြီး နဲ့ ယောကျ်ား ကြီး တန်မဲ့ စစ်စစ် ပေါက်ပေါက် ဈေးဝယ် တတ်တဲ့ မဲမဲသဲသဲ ဒီလူကြီးကို ဘယ်လိုမှ သဘောမထား တဲ့ အပြင် ဇီဇာကြောင်လွန်းလို့ အမြင်တောင် ကပ်သေး...။

နောက်တော့ အမေပြောပြော နေတာနဲ့ သူ့မိန်းမ ဆုံးသွားပြီး ချက်ရေးပြုတ်ရေး အဆင်မပြေဘူး .. သူတို့ မှာ သားသမီး လည်း မကျန်ရစ် ဘူးဆိုတာတော့ သိနေတယ်.. နောက်ပြီး အဲဒီ လူကြီးဟာ ဆင်းရဲသား အတန်းအစား မဟုတ်သလို သူတို့ သားအမိလို့ ပညာမဲ့ လူတန်းစား က မဟုတ်ဘူး ဆိုတာလည်း သိနေတယ်... ဒါပေမဲ့ သူ နဲ့ ဘယ်လိုမှ သက်ဆိုင်လာမယ်လို့ လည်း မထင်မိသလို.. သူ့ အကြောင်း တောင် ယောင်လို့ မတွေးမိပေါင်... ။

နောက်တော့ မှ အမေ တို့ ပါးစပ်ဆော့ချက် ကြောင့် ဒီလူကြီး နဲ့ ယူလိုက်ရတာ .. စစခြင်း တော့ ကိုယ် ကို ကိုယ် ဟုတ်လှပြီပေါ့.. ငါ လှလို့ ငယ်လို့ ဒီလူကြီး ကစွဲ သွားတယ်ပေါ့... နောက်တော့မှ သြ ငါ့ကို ချစ်လို့ စွဲလို့ မှ မဟုတ်တာ သူ ချက်စေချင်တာ ချက်ဘို့ နေ့နေ့ ညည ချက်ပေးနိုင်တဲ့ ငါ လို ငယ်ငယ် ရွယ်ရွယ် သန်သန်မာမာ ကို ရွေးယူထားတာပါလားလို့ တွေးမိပါတယ်...။

သူ့ ရဲ့ အစားအသောက် စားပုံ ကတော့ ကမ်းကုန်ပါတယ်.. တခါတခါ များ သူ အိပ်နေတာ ကြည့်ပြီး ဇာတ်တော် ထဲ က စူဇကာ ပုဏ္ဏား ကြီး ဘဲ မြင်မိတော့တယ်... အစား တခုကလွဲ ရင် ပူစရာ မရှိတဲ့ ကံ အကျိုးပေး ကိုလည်း ဟန်တော့ ကျသားလို့ တွေးမိတယ်.... သူ့ မိဘ ထားခဲ့တဲ့ မြို့သစ် ထဲ က အိမ်နှစ်လုံး  ကို အငှားချ ထားတာ နဲ့ စားဘို့ ရပါတယ်.. သူများဆိုရင် တော့ အများကြီး ပိုလျှံ မှာ  အခုတော့ ဒီလူကြီး စားပုံ သောက်ပုံ နဲ့ လောက်င အောင်တောင် မနဲ လုပ်ရတယ်... ကုန်ဈေးနှုန်း တွေ က တက်လာလိုက် တာ အိမ်လခ များ မတိုးရင် ခက်ရချီသေး...... ။

အင်း တောင်စဉ်းစား မြောက်စဉ်းစား နဲ့ အိပ်ယာ က မထဖြစ်သေးဘူး... ထ အုံး မှ ဈေးသွားနောက်ကျရင် ကိုယ်လိုချင်တာ မရဘဲ ရှိအုန်းမယ်... နောက်ပြီး သူ့ ယောကျ်ား စူဇကာ ကြီး က ပဲထမင်း စားမယ် တဲ့ .. ပဲနဲ့ ထမင်း  ဆီဆမ်းပြီး ကြက်သွန်ဥ ကိုက်စား ငပိဖုတ် ကလေး ဖဲ့ရွဲ့ စားလို့ သူက ပြီးတာ မဟုတ်ဘူး... ဘာလချောင်ကြော်တို့ ငါးပိကြော်တို့ ပါမှ အချဉ်လေး အတွက်ကလည်း  သရက်သီး သနပ် တို့ သရက်ချဉ် တို့ ကို သေချာ သုပ်ပေးရတာ ကြက်ဥ ကြော် ကပါရသေး... အသားကြော် ကလုပ်ပေး ရသေး.... ကဲ ထမှ ထမှ...။

ပဲပြုတ်သည် ကတော့ တသယ် မဟုတ် တသယ် မှီမှာ ပါ ... ဟို ပဲပြုတ် ကောင်းကောင်း လေး ရောင်း တဲ့ အသည် မှီရင် ပိုကောင်း မယ်လို့ စဉ်းစားရင်း မျက်လုံး ဖွင့် တာနဲ့ ဘာမှ မစဉ်းစား နိုင်ဘဲ ဒီ အစား တခု အတွက် စီမံ ရတာ ကို ငြီးငွေ့လာတယ်.... အိမ် လည်း သန့်ရှင်းရေး ကောင်းကောင်း မလုပ်ရ အဝတ် အစား တွေ ဆိုရင်လည်း အလျှင်မှီအောင် တောင် မနည်း လျှော်ရတယ် မီးပူ တိုက်ဖို့ က  စဉ်းကို မစဉ်းစား နဲ့....။

တခုတော့ကောင်းတယ်.. မီးပူ မတိုက်လည်း ဘာမှ မပြော.. အိမ် မရှင်းလည်း ဘာမှ မပြော .. အင်း ရှက်ရှက် နဲ့ ပြောရရင် ရေမချိုး အလှမပြင် လည်း ဘာမှမပြော.. ဒါပေမဲ့ ကျမ က အလှကြိုက်တယ် အသန့်ရှင်း ကြိုက်တယ် .. အခုတလော တော့ ဘာမှ လုပ်ချင်ကိုင်ချင်စိတ် လည်း မရှိ ဆိုတော့ .. ရေချိုးရင်တောင် သနပ်ခါး မလိမ်းမိ .. အိမ် လည်း မရှင်း  နဲ့ ဒီယောကျ်ား နဲ့ တွေ့မှ အကျင့် ကောင်း တွေ တတ်နေတယ်...  အမေ နဲ့ နေတုန်းက မိန်းမ ဆိုတာ သနပ်ခါးလေး လိမ်း ပန်းလေးပန် အိမ်လည်း သန့်ရှင်း အောင်ထား ဒါမှ ကျက်သရေ ရှိတယ်.. ဆင်းရဲ တာ ချမ်းသာ တာနဲ့ မဆိုင်ဘူး ဆိုတဲ့ စကားလေး ကို မေ့ထားတာလည်း တော်တော် ကြာနေပြီ.....။

နေ့စဉ် ချက်ပြုတ်ထား တဲ့ ဆီဥထောပတ်... အကောင်း ဆုံးဆိုတာ တွေ ကို သူနဲ့ အတူ လိုက် စား ပြီး.. လူကြီး ကလည်း .. ဝ တက်လာလိုက်တာ အပျိုတုန်းကနဲ့ တခြားစီ.. ပေါင်ချိန်တွေ တိုးနေပေမဲ့. စိတ်ထဲ မှာတော့ ဗလာ.. ငါ့ ဘဝ က  ချက်ဘို့... စား ဘို့ တခုဘဲလား တွေးရင်း တခါ တခါ လုပ်ချင်ကိုင်ချင်စိတ် ကို မရှိတော့ဘူး... အင်း .. အမေ နဲ့ နေတုန်း က ဆင်းရဲ တယ် ဆိုပေမဲ့ .. အမေ က ဒီသမီး တယောက် ရှိလို့ ငါ့ မှာ အဆင်ပြေနေတာပေါ့ အေ လို့ တယောက်ယောက် ကိုများ ပြောလိုက် ရင် သဘောတွေ များကို ကျလို့.. အမေ ကို လုပ်ကျွေးနေတာ ဆိုပြီး ဝမ်းတွေကိုသာလို့...။

အခုတော့ ဘဝ ရဲ့ အဓိပ္ပါယ် က ဝက်သား အိုးကြီးချက်လား... ကြက်ကြော် ..ဆိတ်သားနှပ် လား အုန်းနို့ ခေါက်ဆွဲ .. မုန့်ဟင်းခါး လား ... သူဘာသာသူ လျှောက်တွေးရင်း .. ဈေးသွားဘို့ ပြင်ဆင်ရတယ်... ။

ဒီယောက်ျား ကြီး နဲ့ ရခါစ ကတော့ ဈေးသွားရင် သနပ်ခါး လိမ်းရအင်္ကျိအသစ် ဝတ်ရ နဲ့ ဈေးထဲမှာ အရင်တုန်းက ဈေးသည်.. အခုတော့ အကောင်း စားတွေမှ ဝယ်တဲ့ သူဌေး ဈေးဝယ် အဖြစ် ဝင့်ကြွားစွာ ပေါ့.. နောက်တော့ တနေ့ ဈေး ၁၆ ခေါက် လောက် သွားနေရတော့ ဘာမှ ထူးပြီး တောင် မပြင်တော့ပါဘူး.. လူမြင်ကောင်း ရင် တော်ပါပြီလို့ တွေးရင်း တခါတခါ ... ကိုယ့် အမေ တောင် ကိုယ် အားနာ လာတယ်. အမေ့ အတွက် များ မှတ်မှတ်ရရ ကောင်းကောင်း ကန်းကန်း ချက်မကျွေးဘူးပါဘူး.. ဒီ ယောက်ျား  နဲ့ရမှ အစားအသောက် အတွက် လုံးပန်း လိုက်ရတာ......။

အမေ ကတော့ စိတ်ရရင် ပြောရှာပါတယ်.. ကိုယ့် ယောကျ်ား က အစားကြိုက်တော့ အခုလို သေချာ လေး ချက်ကျွေးတာ ငါ့သမီး ကုသိုလ် ရပါတယ်အေ တဲ့... စိတ်မလို ရင် တော့ ညည်းက ကောင်းကောင်းနေ ကောင်းကောင်းစား တာ မှ မကျေနပ်သေးရင် .. ငါက ဘာလုပ်ပေးရအုန်းမှာလည်း.. ဗိုင်းတာမ တဲ့။

သူ ကတော့ ချက်ရတာ မောလွန်းလို့ အဲဒီ ကုသိုလ် လည်း မလိုချင်တော့ ပါဘူး... ဘာလိုချင်မှန်း လည်း မသိဘူး.... အမေ ဆဲတာလည်း မမှားဘူး.. ။

အခုလည်း ည က ထမင်း ကြော် စားတာ စားမပြီးသေး ဘူး... မနက်ဖြန် မနက် ပဲထမင်းလေး လုပ်ပါ့ဟ တဲ့... နောက်ပြီး နေ့လည် ကြ အုန်းနို့ ခေါက်ဆွဲလေး လုပ်စားရအောင်တဲ့... သူ့ အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲ က လည်း အုန်းသီး ဆိုလည်း ရင့်ထော်ပြီး ချို နေတဲ့ အုန်းသီး အမျိုးကောင်း အုန်းနို့အဆီအနှစ် များများ နဲ့ ချက်ရတယ်... အထဲက အစာပလာ တွေလည်း ပြည့်စုံမှ ကြိုက်တယ်... ဘဲသွေးခဲလေး လည်း ပါမှ... မုန့်ကျွတ်ကြော် လေး လည်း ထဲ့ဖြစ်အောင် ထဲ့.. ကြက်ရိုးပြုတ်ရေ နဲ့ ချက်ရတယ်... ကြက်သားဖတ်တွေ လည်း ဟင်းရည်ထဲမှာ များမှကြိုက်တယ်..  ပဲထမင်း က အိမ်တင် ပြီးပေမဲ့ အုန်းနို့ ခေါက်ဆွဲ က အိမ် မှာ ရှိတာ နဲ့ မပြီးဘူး အချိန် ရှိတုန်းလေး ဈေးပြေးအုန်းမှ......။

အခန်း (၂)

ဈေး ဘက် သွက်သွက်လျှောက်ရင်း ဈေးထိပ် လဘက်ရည် ဆိုင် ဘက်ကို တချက်လှမ်းကြည့်မိတယ် ... အဲ .. သူ နဲ့ အိမ်ထောင်မကျခင်က ရိတိတိဖြစ်ဘူးတဲ့ အဖျော်ဆရာ သူ့ဘက် စိုက်ကြည့် နေတာ နဲ့ မြန်မြန် မျက်နှာလွဲပြီး ဆက်လျှောက်မိတယ်.. တခါ တခါ တော့ သူ့ အိမ်ထောင်သာ မကျဘူး ဆိုရင် အဖျော်ဆရာ မယား ဖြစ်ချင်ဖြစ်နေမှာလို့... ရီးစား မဖြစ်ခဲ့ ပေမဲ့ သူတို့ အနှောင့် မလွတ်မသွားမလွတ် စကားတွေ ပြောဘူးကြတယ်.... သူတို့ ဈေးသည် တသိုက် လဘက်ရည် သောက်ရင်း သူငယ်ချင်း တွေက အဖျော်ဆရာ ကို ပေါက်ကရတွေ ပြောကြ .. စကြ ..ရီကြတဲ့ ပျော်စရာ နေ့တွေကို သတိရလာပြန်ရော... အင်း အခုတလော ဘဝ မှာ မပျော်လိုက်တာ... အဓိပ္ပါယ် မဲ့ လိုက်တာ.....။

ကဲ မပျော်တာတွေ ဘေးချိတ်လို့ အိမ်ကြက် နုနုလေး  ၆ဝ သားတကောင် ရေခြောက်လေး ကို အမြန် ရွေးလို့ မာမူ ကိုခုတ်ခိုင်းလိုက်တယ်... မာမူ ရေ အူတွေ လွှင့်မပြစ်နဲ့ အုန်း တခါထဲ သင်ပေးလိုက် တခြားထဲ ကလည်း နဲနဲ ထည့်ပေးလိုက်အုန်း အိမ်က လင်တော်မောင်က ကြက်အူ ထုံးလေး တွေ စားချင်လို့ တဲ့ လို့ ပြောရင်း ... ကျမ အမေ တို့ ဆိုင်ဘက်ခဏထွက်လာခဲ့တယ်...။

အမေ ကတော့ ..... လာကြလာကြ လတ်ဆတ် လိုက်တဲ့ ဥတွေ အခုမှ ဘဲဖင် က ထွက်လာတာ တဲ့.. ကျမ တချက်ရီရင်း အမေ မြင်လို့လား လို့ မေးရင်း ... အမေ့ ဘေး ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်... ။

ဟဲ့ ညည်း က ဘယ်လို ရောက်လာတာတုန်း မေးရင်း ... တချက် ကျမ ကို လှမ်းရိုက်လိုက်တယ်.. အမေ က အဲလိုဘဲ .. စကားပြောရင် အဆဲလေးနဲ့ လက်ကလေး ကလည်း ပါလိုက်သေးတယ်....။

အမေ ကလည်း  ကြက်ကိုင် နေလို့ ခဏစောင့် နေတာပါ.. အမေ့ သမက်က ကြက်အူ စားချင်တယ် ဆိုလို့ လုပ်ခိုင်းနေတာ...။

အမေ့ကိုမှီပြီး အားရပါးရ ထိုင်လိုက်တယ် ... အမေ က ကျမ ကိုပြန်တွန်းလွှတ်ရင်း .ေ..ာက်ပျင်းမ လို့ တခွန်း ဆဲ လိုက်ပေမဲ့ ... အမေ့ အဆဲ လောက်ကတော့ သူ မမှု့တော့ပြီ....။

သူ့ဆိုင်ဘေးက ပန်းသည် မိခင်ခင် ကတော့ ပန်းလှလှတွေ ပေါ်ကို ရေတွေ ဖြန်းချရင်း... ပါးစပ်ကလည်း မုန့်ဟင်းခါး တွေ အားရပါးရ စားနေသေးတယ်.... ဈေးထဲက ဟသာၤတ မုန့်ဟင်းခါးသည်ကြီး စီမှာ ဟင်းရည်သပ်သပ် တပွဲ ဝယ် ... မုန့်ဖတ် သည်ကြီး စီက မုန့်ဖတ် အစိတ်သား လောက် ဝယ်ပြီး.. သားအမိ ၂ယောက် အလုအယက် စားခဲ့ကြတာ ပြန်တွေးပြီး .... အမေ ရေ မုန့်ဟင်းခါး စားရအောင်လို့ ဘယ်လို အသံ ထွက် သွားမှန်းတောင် မသိဘူး...........။

အမေ က တချက် ဆဲလိုက်ရင်း မုန့်ဟင်းခါး လှမ်း မှာ သံ ကြားလိုက်တယ်.... ငရုပ်သီး အလှော်မှုန့် တွေ အားရပါးရ ထဲ့ရင်း အမေ နဲ့ စားလိုက်ကြတာ ဘယ်လို ကုန်သွားမှန်းတောင် မသိဘူး.... စားလို့ ကောင်းလိုက်တာ....။

အိမ်မှာ မုန့်ဟင်းခါး ချက်စားရင်  ငါးကျည်း စစ်စစ် နဲ့မှချက်တယ်.. ကြက်သွန်ဥ နိုင်ချင်း ဘဲဥဖတ် တွေနဲ့ ငါးသလောက် ဥ ရရင်တောင် ထဲ့ လိုက်သေး... ဒါပေမဲ့ ပင်ပင်ပန်းပန်း ချက်ပြီး တခါတခါ စားချင်စိတ်တောင် ပျောက်ပျောက် သွားတာ လည်း  ပြန်သတိရ လိုက်ပြန်တယ်..... အင်း သွားမှ ... အမေ ရေ သမီးသွားတော့မယ် ... အမေ့ အတွက် နေ့လည် အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲ ပို့ပေးမယ်... ထမင်း မစားနဲ့အုန်း နော် လို့ မှာပေမဲ့... ညည်း တို့သာ ဝအောင် စားကြပါအေ .. ငါ့ အတွက် တဝမ်း က ပူစရာ မလိုဘူး လာပို့မနေ နဲ့ အစားတလုပ် အတွက် ဒို့ က ဒုက္ခ မခံဘူးဟေ့ ဆိုပြီး အနှောင့် မလွတ် အသွားမလွတ် က ပြောလိုက်သေး...။

ကျမ လည်း ဘာရမလည်း အမေ့ သမီး ဘဲ... အဲဒါ အမေ့ ပေးစားတဲ့ လင် လေလို့ ရွတ်ရင်း... ထထွက် လာတယ်....။

ကိုမူတူး ကို ကြက်အူတွေ ပါ ထုံးထဲ့ခိုင်း ရင် တခါ ထဲ တုံးတစ်ထားတာတွေ ယူပြီး ... ဟင်းရွက်တန်း ဘက် ထွက် လာတယ်..  ။

 အုန်းနို့ ခေါက်ဆွဲ ချက်ဖို့ ကြက်သား တဝက်ခွဲပြီး တဝက်ကို မဆလာ နိုင်းချင်းနဲ့ ဆီပြန်လေး ချက်မယ်..  ပုဇွန် ထုတ် တွေ့ ရင် မီးဖုတ်ပြီး သုတ်ပေးမယ်...  ဒန်ဒလွန် ရွက် ဟင်းချိုလေး ချက်ပေးမယ်... ငပိရည်လေး သေချာ ဖျော်မယ်....  ဟင်းရွက် မကြော်တော့ဘဲ အတို့ အမြူတ် စုံစုံ လတ်လတ်လေး လုပ်ပေးမယ် လို့ စဉ်းစားရင်း အတို့ လုပ်ဘို့ ဟင်းရွက်တန်းထဲ လိုက်ရှာရတယ်...။

အတို့အမြုတ်လုပ်ဘို့ သံပရာသီး စစ်စစ် သေးသေးမွှေးမွှေးလေး တွေ အကွင်းလိုက် ပါးပါးလှီးမယ်... သရက်ကင်း တို့မယ်... ဒညင်းသီး ဆားရေစိမ် လေးလည်း ထဲ့မယ်.. ရှောက်ရွက်နုနုလေး တွေ ရော မမေ့အောင် ဝယ်မှ ... ဒညင်းဝက် တွေလည်း ကောင်းလိုက်တာ ကြော်ပေးအုန်းမှ လား မသိဘူး.....။

ဒညင်းဝက်ကြော် ပေးမယ်ဆိုမှ သတိရတယ် ... အိမ်က စူစကာ ကြီးက ကြက်သား တခွက် နဲ့ ဖြစ်မထင်ဘူး ... အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲ အတွက် လည်း ခွဲ ထားသေးတာဆိုတော့.. ညနေစာ မလောက်ရင် ဒုက္ခ... သုံးထပ်သား ကောင်းကောင်းလေး ဝယ်ပြီး နှပ်ထားအုန်းမှ ... ဟင်းကောင်းကောင်း အပြင် အများကြီးစားတော့ ချက်ရတာ ၂ယောက်ထဲ ပေမဲ့ ပိုပိုမိုမို ချက်ရတယ်... အစားအသောက်နဲ့ ပတ်သက်ရင် နဲနဲမှ စည်းကမ်း ရှိတဲ့ လူကြီး မဟုတ်ဘူး လို့ တယောက်ထဲ ရွတ်ရင်း ဝက်သားတန်း ဘက် လျှောက်လာခဲ့တယ်....။

အားလုံး ဝယ်ချမ်းပြီးတာနဲ့ အိမ်ဘက် သုတ်သုတ်လျှောက်လာရတယ်... မြန်မြန်သွားမြန်မြန်ချက်မှ.. ဟိုလူကြီး နိုး ရင်လည်း ပဲထမင်း က နယ် ပေးရအုန်းမယ်...။

အပိုင်း (၂) ဆက်ရန်
.
အားလုံးအားလေးစားလျှက်
စာရေးသူ - ရွှေစင်ဦး
.

22 comments:

ညိမ္းႏိုင္ said...

အစ္မေရ..စဖတ္ကတည္းက ျပံုးျပံုးနဲ့ဖတ္ေနတာ.....၊
ဒါနဲ့ စာေရးဆရာ ဘယ္သူလဲခင္ဗ်...။

ညိမ္းႏိုင္ said...

အခုမွ တစ္ေခါက္ျပန္ဖတ္မွေတြ့တယ္.. အစ္မလက္ရာကိုး....။
ဟီး...ေဆာတီး...။

ကိုေဇာ္ said...

အဲဒီေလာက္ စားေနရင္ေတာ့ မလြယ္ဘူးဗ်ိဳ႕။
မဲမဲၾကီး ဆိုတာကလည္း ပါေသး ေဟးေဟး . .ေစာင့္ဖတ္ဦးမွ. .

khin oo may said...

ေကာငး္လွခ်ည္လား။ ဒါေပမဲ႕ ေသြးတက္ၿပီးေလၿဖတ္မွ အခက္။

အင္ၾကင္းသန္႕ said...

ဖတ္လို႕ေကာင္းလိုက္တာ မမေရႊစင္....

အစကေနအဆုံးထိ လူကုိ အၿပဳံးနဲ႕တကြ ဆြဲေခၚသြားတယ္။ :)))

ခ်စ္ညီမေလး

Anonymous said...

မမေရ....တို႕မမ လက္သြက္ထာ။ဖတ္ရတာ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ကြက္ ရွိလွတယ္။ၾကိဳက္တယ္။(အဲ႔ထဲက အစားေတြကိုေၿပာတာမွဳတ္ဘူးေနာ္။စာေရးဆရာရဲ႔ အေရးအသားကိုေၿပာတာ။ :P)အေနာ္။

Sunny said...

အေရးအသားကလည္း သြက္သြက္နဲ႔မို႔ ဖတ္ရတာ သိပ္သေဘာက်တယ္ မမေရ.. ေနာက္ အပိုင္းေတြလည္း ေမွ်ာ္လ်က္.. :)

Anonymous said...

စိန္စိန္ ရဲ့ ဝမ္းတစ္ေတာင္ ဝတၱဳတိုေလးကိုအမွတ္ရစရာ .....

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

မိုက္လယ္မိုက္လယ္ မမေရ...
ေစာင့္ေမွ်ာ္အားေပးေနပါတယ္လို႕...
ေကာင္းေသာေန႕ေလးၿဖစ္ပါေစမမ။

Anonymous said...

စာအျမဲလာလာဖတ္ပါတယ္...တစ္ခါမွေတာ့ေျခရာမခ်န္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး..ဒါေပမဲ့....တေန႔တစ္ခါမွမဝင္ရရင္ေနမထိထိုင္မသာျဖစ္တဲ့အမာခံပရိသတ္ပါ..။..ဗိုက္ကိုပိတ္စေလးနဲ႔တိုင္းျပီး..အိမ္ကထြက္သြားတာမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့..အဆံုးမသတ္လိုက္ပါနဲ႔ဗ်ာ...။

rose said...

မမေရႊစင္ရဲ႕ ကိုယ္တိုင္ေရး ၀တၳဳေလး လာဖတ္တယ္။ အေရး ခပ္သြက္သြက္နဲ႕ ျဖစ္တတ္တ့ဲ သဘာ၀ကို ေရးထားလို႕ ႀကိဳက္မိတယ္။ အ့ဲဒီလို အစားအေသာက္ ပက္စက္တ့ဲ မဲမဲ၀၀ လူႀကီးကို ယူထားရတ့ဲ မိန္းကေလးရဲ႕ အျဖစ္ကေတာ့ သနားစရာ။ တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ ခ်က္ရ ျပဳတ္ရနဲ႕ ဖတ္ဖတ္ကို ေမာေနရွာမွာပဲ။

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ဒီေလာက္အစားအေၾကာင္းဘဲ စဥ္းစားေနတာ ဖတ္ရင္းနဲ႔ ညီမနဲ႔ တူလိုက္တာလို႔ စဥ္းစားမိလိုက္ေသး း)အစ္မေရးထားတဲ႔အတိုင္း တစ္ခုျပီးျပီး တကယ္ခ်က္စားခ်င္လိုက္တာ ။
ဒီလိုလူမ်ိဳးရရင္ တစ္ေယာက္ေလာက္ပါ အစ္မရယ္
ေန႔တိုင္း ဒီဟင္းေကာင္းေတြ ခ်က္စားရမယ္ဆို ယူပါတယ္.. ဟားဟား
ဖတ္လို႕တကယ္ေကာင္းတယ္။ ဒီတစ္ခါ ေရးဟန္က အရင္က ေရးပံုမ်ိဳးေတြနဲ႔ မတူဘူး။ ဂြတ္ရွယ္...

Anonymous said...

သိပ္သေဘာက်တယ္ မမေရ
ေကာင္းတယ္။

Anonymous said...

ေကာင္းလိုက္တဲ.၀တၳဳ.. သြားရည္ကိုေတာက္ေတာက္က်လို.

Su said...

စိန္စိန္ ရဲ့ ဝမ္းတစ္ေတာင္ ဝတၱဳတိုေလးကိုအမွတ္ရစရာ ..... agree!

Anonymous said...

အဲ့လုိ ေယာက္က်ားမ်ိဳးကလဲ ေၾကာက္စရာ.. း))

Anonymous said...

စိန္စိန္ ရဲ႕ ၀မ္းတစ္ေတာင္ထဲ ကလိုေတာ့ ထြက္မေျပးနဲ႔ေနာ္... း)

အၿဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

ဟူးးး
မလြယ္ပါလား..

ၿပံဳးသြားတယ္ မႀကီးေရ...

Anonymous said...

"အခုေတာ႔ ဘဝ ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ က ဝက္သား အုိးႀကီးခ်က္လား... ၾကက္ေၾကာ္ ..ဆိတ္သားႏွပ္ လား အုန္းႏို႕ ေခါက္ဆြဲ .. မုန္႕ဟင္းခါး လား"????

A Hee!! :D

Very good article. Waiting for.....

Ray

AMK said...

အပိုင္း ၂ ေစာင့္ေနတယ္ အစ္မေရ ဘာၿဖစ္မလဲ လို ့ သိခ်င္လို ့

ahphyulay said...

ဟဲဟဲ...
အေရးအသား လက္စ လက္နရွိတယ္ဗ်။
ဇက္တိုက္ ဆြဲေခၚသြားႏိုင္ပါတယ္။ ဖတ္ရတာ
မေမာဘူး။
အဖြဲ ႔အႏြဲ ႔ သိပ္မပါေတာ ့ ခပ္ရွင္းရွင္းေလး
ၿမင္ရတယ္ေလ။ ဟို .. ကိုေဇာ္ေၿပာတဲ ့
အဲ .. အဲ ့ဒါ မဟုတ္ဖူးေနာ္...။

ကုိေအာင္(ပ်ဴႏုိင္ငံ) said...

စူဇကာတစ္ေယာက္ထဲ အစားၾကီးတာေတာ့
ဟုတ္မယ္ မထင္ဘူး အမ ... :P