ကျနော်အဖိုးအကြောင်း (၃)

ကျနော် (၁၀) တန်းအောင်တဲ့ နှစ် ၊ တက္ကသိုလ် စတက်ရတဲ့ ပထမနှစ် ပထမနေ့ မှာ ကျနော် အဖိုးက ကျောင်းကို လိုက်ပို့တယ်၊ ဒေသကောလိပ်မှာ တက်ရတယ်၊ လမ်း ၈၀ မှာပါ၊ ကျနော်တို့ မြေးအဖိုး ဘတ်စကားနဲ့ သွားကြတယ်၊ အဖိုးကသင်္ကန်းဝတ်နဲ့ပေါ့၊ ကျောင်းထဲထိလိုက်လာတယ်၊ ငွေတွေဘာတွေ သွင်းတော့လဲ လိုက်လာတယ်၊ စာအုပ်ထုတ်ရအုန်းမယ် ဆိုတော့ လည်းစောင့် နေ တယ်၊ အဲဒါနဲ့ကျနော်လည်း စာအုပ်ပါ အပြီးထုတ်ပြစ်လိုက်တယ်။

ခင်ဗျားတို့ ဘဲစဉ်းစားကြည့်ပါအုန်းဗျာ၊ တက္ကသိုလ်တက်တာ အမေ အဖေတောင်ဒီခေတ်ကြီးမှာ ဘယ်သူမှ လိုက်မှာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ကျနော်မှာတော့ သင်္ကန်းဝတ်အဖိုးနဲ့ဆိုတော့၊ အဲဒီတုန်းက ကျနော်ကတော့ မရှက်မိပါဘူး၊ ကျနော်ကျောင်းအပ်ပြီးတော့ အိမ်ပြန်မယ်လုပ်တော့ မပြန်သေးဘူးတဲ့ ဘုရားကြီး သွားအုန်းမယ်တဲ့၊ သွားပေါ့၊ မြေးအဖိုး ၂ယောက် (၆) ကားစီးပြီးတော့ ဆက်လက်ချီတက်ကြပြန်ရော။

ဟဲ ဟဲ ဘုရားကြီးရောက်တော့ ဘာဆက်လုပ်ရသေးလည်းဆိုတော့ ဘုရားရှေ့မှာ အဖိုးတိုင်ပေးတာတွေ ရွတ်ရသေးတယ်၊ ကျောင်းမပြီးမခြင်း အိမ်ထောင်မပြု ရပါဘူး ဘာဘူးပေါ့ဗျာ၊ အဓိက ကတော့ အဲဒါဘဲ၊ ကျနော် လည်း အကုန်မမှတ်မိတော့ဘူး၊ အရှည်ကြီးတော့ ဆိုရတာဘဲ၊ ပြီးတော့ လည်း မပြီးသေးဘူးဗျ၊ အိမ်ရောက်တော့လည်း ကျနော်စာအုပ်တွေ အားလုံးကို နံမည်ထိုး၊ ဘာသာတတ် လုပ် ပေးသေးတာ၊ ဒါတွေက ကျနော် အဖိုးက ကျနော်ကိုချစ်လို့လုပ်ပေးနေတာတွေပေါ့ ။

အဲဒီအချိန်ကတော့ ကျနော် မခံစားတတ်ခဲ့ဘူးဗျ၊ လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်တခု လိုဘဲ သဘောထားနေခဲ့တာ၊ ကျနော် ၁၀ တန်းအောင်တော့ လည်းရိုးရိုးပါဘဲ၊ ဂုဏ်ထူးတွေ အများကြီးနဲ့ အလားအလာ တွေသိပ်ကောင်း နေ လို့ ကျနော်ကို ကျောင်းမပြီးခင် တခုခုဖြစ်သွားမှာ စိုးလို့ ဆိုရင်လဲ တမျိုးပေါ့ဗျာ၊ နောက်ပြီး အဲဒီခေတ်မှာကိုဘဲ ၁၀တန်းအောင်တာ တက္ကသိုလ်တက်ရတာ ဘာမှမဆန်းပါဘူးဗျာ၊ အဖိုးအတွက်ဆိုရင်လည်း သူကိုယ်တိုင်လည်း ပညာတတ်၊ သူ့သား၊ သမီးတွေ အားလုံးက ပညာတတ်တွေဘဲ  ၊ နောက်ပြီး သမီးအငယ်ဆုံး  ဆိုရင်လည်း ဘယ်လောက်တော်လည်း ဆိုရင် ၁၀ တန်းနောက်ဆုံးဘာသာဖြေပြီးတဲ့ နေ့မှာ ယောက်ကျားနောက် လိုက်ပြေးဘို့ ကြံထားတာတောင် အဲဒီ ၁၀ တန်းကိုအောင်အောင် ဖြေသွားသေးတာ။

 မေမေကြီး ဒေါ်တင့်တင့်က ကျောင်းရှေ့ကစောင့်နေတာ သူက ကျောင်းနောက်က နေ အုတ်တံတိုင်းကျော်ပြေး သွားတာလေ၊ တော်တယ်နော် ၊ ပြောချင်တာက ကျနော် တော် လို့ အဖိုးကချစ်တာမဟုတ်ပါဘူး၊ မြေးလုပ်တဲ့ အလုပ်ကို တန်ဘိုးထားပြီး ချစ်ခဲ့တာ သက်သက်ပါ။

အဖိုးကိုသတိရတယ်ဗျာ...
.