ပါသွားပြီ.. ပါသွားပြီ

အင်း ရွှေစင်ဦး မောတာလေး တွေ ကို ကိုယ့် အပေါင်းအသင်းလေးတွေ ပြောပြလိုက်ရင် အမောလေး တော့ ပြေစေတော့ ဆိုပြီး ဒီပိုစ့် လေးကိုရေးလိုက်ပါတယ်.. ကဲ စာဖတ်သူ မောင်နှမများ ရေ  အားပေး လိုက်ကြရအောင်....။

ရွှေစင်ဦး ဆိုင် မဖွင့် ခင်က ကွန်ပျူတာ လေး ခြောက်တိခြောက်ချက် သင်ပါတယ်... သင်တန်းကြီး မဟုတ်တော့ သတင်းစာထဲ ကြော်ငြာ လည်း မထည့်နိုင် .. သင်တန်းဖွင့်ပွဲ ဆိုပြီး မိုးပျံပူဖောင်း နဲ့ ဖဲကြိုး လည်း မဖြတ်နိုင်တော့ .. သင်တန်းသားလည်း မရှိပါဘူး....။

လူမသိသူမသိ အခန်းလေး ထဲမှာ P III စက် အိုလေး တလုံး နဲ့ စာသင်ချင်လွန်းလို့ နီးစပ်ရာ ဆွေမျိုး မိတ်ဆွေ များကို အလကား တဝက် ဖရီး တဝက် နဲ့ သင်ရပါတယ်... ဒါကို တက်မဲ့သူ က ရှားရှား ပါးပါး ပါ... ။

ကွန်ပျူတာ တော့ သင်ချင်သား ရုံးတဖက် နဲ့ ဆိုတော့ ရုံးချိန်လွတ်တဲ့ မနက် ၆နာရီ ဆို ဖြစ်လား ဆိုတဲ့ ပထမဆုံး တပည့် ဆွေမျိုးမကင်း ညီမ တယောက်ကိုလည်း ရတယ် ရတယ် ဆရာမ က ညသန်းကောင် လာလည်း သင်ပေးပါတယ် ဆိုပြီး ဆောင်းတွင်း မနက်ချမ်းချမ်းစီးစီး ထဲမှာ မနက် ၅နာရီထပြီး သင်ရမဲ့ တပည့်ကို မျှော်ရပါတယ်... ဒီကြားထဲက user မလာဘူး ဆိုရင် အစော ထရတာ အလကား ဖြစ်သွား တဲ့ အတွက် ရော်ပေး...ရော်ပေး ချစ်ချစ်ကြီး ဆိုပြီး အော်ရသေးတယ် (ကိုယ် နိုင်တဲ့ လူကို အနိုင်ကျင့် ရတာ အကျင့် ဖြစ်နေပါပြီ)....။

အင်း ဒီလိုနဲ့ ကွန်ပျူတာလေး တဘက်က သင်ရင်း နဲ့ တဘက် က UFL (English) တက်ပါတယ်... သင်တန်း ၂နှစ် ပြီးတော့ Term Paper လုပ်ရမယ်... ဆိုတော့ ချစ်ညီမ နဲ့ တိုင်ပင်ရပါတယ်... ဒို့ ၂ယောက် အတွက်လည်း လုပ်ရမဲ့ အတူတူ သူငယ်ချင်း တွေ အတွက်လည်း လုပ်ပေးရင်း ကွန်ပျူတာ ဆိုင်လေး ဖွင့်ရအောင် ဆိုပြီး အလုပ်စလုပ်ဖြစ်ပါတယ်...တပည့်တွေထဲက အလုပ်လက်မဲ့ လေးတွေ ကိုလည်း အလုပ်ပေးချင်တဲ့ စိတ် ကလည်း အဓိက ကျပါတယ်..။

အလုပ် စလုပ်တဲ့ အခါမှာ လည်း ကိုယ့် တပည့် ထဲက နီးစပ်တဲ့ တပည့်မလေး ကို အလုပ်စခန့် ပြီးတော့ ဆိုင်းဘုတ် မပါတဲ့ ဆိုင်လေး ကို အခန်းကျဉ်းကျဉ်း လေးထဲ မှာ ကွန်ပျူတာ ၂ လုံး နဲ့ အခြေတည် ဖြစ်ပါတယ်...။

ကိုယ့် ရဲ့ ပေပါ လေးကို references ပေါင်း များစွာ နဲ့ active ကို passive ပြောင်း  passive ကို active ပြောင်း (သင့် မသင့် ကိုယ်မစဉ်းစား .. မတူရင်ပြီးရောပေါ့).... ဟိုစာအုပ်ထဲက ဟာ ဒီစာအုပ်ထဲ ထည့်... စာအုပ် တအုပ်ထဲက ဟာကို ရှေ့ပို့နောက်ပို့ နဲ့ supervisor မျက်စေ့ လည်အောင် လုပ်ပြီး သကာလ ကိုယ့် တို့ ညီအမ နှစ်ယောက် (ချစ်ညီမ တော့ မသိ ကျနော့် အတွက်ပါ) ပေပါ ပြီးသွား ပါတယ်. ကိုယ့် တပည့် မလေး အတွက် အလုပ်မရှိတော့ ပါဘူး.... ဆိုင်းဘုတ် မရှိတဲ့ ဆိုင်လေး ထဲမှာ ဘာလုပ်နေမှန်း ဘယ်သူ သိမှာလည်း...။

ကျနော် တို့ ညီမ နှစ်ယောက် က..နီးစပ်ရာ  ဆရာ ဆရာမ သူငယ်ချင်း များနဲ့ မိတ်ဆွေ များကို လဘက်ရိုး မပါဘဲ ဒီလို ဒီလို ဆိုင်လေး ဖွင့်ထားပါတယ် ဆိုတာ အကြောင်းကြား ရပါတယ်... အားလုံး ကလည်း ကွန်ပျူတာ ရိုက်စရာ ရအောင် မင်္ဂလာဆောင် လက်ဖွဲ့ ဘူး ပေါ် ကပ်ဘို့ စာလေး တကြောင်း နှစ်ကြောင်း ကစပြီး ဆိုင်မှာ အားပေးကြပါတယ်... ။

သချာၤ က သူငယ်ချင်းဆရာ ဆိုရင်.. ဘယ်တုန်းကမှ ကျောင်းသား တွေကို  ကွန်ပျူတာ နဲ့ ရိုက် မပေးခဲ့ ပေမဲ့ ကျနော့်ဆိုင် ကို အလုပ်ပေးချင်လွန်းလို့ မနက်မနက် ဆို လက်ရေးနဲ့ ရေးထား တဲ့ စာရွက်လေး ၂ရွက် ကို ကိုင် ကိုင်လာပြီး ... စာရိုက်စရာ ရှိအောင် ဆိုင်ကို ဝင်ဝင် ပေးသွား ပါတယ်...။

အဲဒီ စာရွက် ကလေး ၂ရွက် နဲ့ တနေ့ကုန်အောင် ရိုက်ပြီး အလုပ် စခဲ့ရပါတယ်... နောက်ပိုင်းမှာတော့ အားလုံး ရဲ့ မေတ္တာနဲ့ အားပေးမှု့ကြောင့် အလုပ်တွေ.. များများ လာပါတယ်... ဒုတိယမြောက် တပည့် မလေး တယောက် ကို အလုပ် ထပ်ပေးလာနိုင်ပါတယ်....။

အင်း ဒုတိယ မြောက်တပည့်လေး (သမီး လို့ဘဲ သုံးပါမယ်...) ဟာ ကျနော် တို့နဲ့ ဘာသာ မတူ လူမျိုး မတူပါဘူး... အိမ်မှာ ရွှေပေါ်မြတင် ထားခံရတဲ့ သမီးပါ.. ရုပ်ကလည်းချော.. စိတ် သဘောထား ကလည်း ကောင်း တော့ ကျနော် တို့က တော်တော် ချစ်ပါတယ်... လွန်ခဲ့တဲ့ ၃ရက် ထိ ကျနော်စီမှာ အလုပ် လုပ်နေ ဆဲပါ...။

ကျနော် သူ့ကို အလုပ်ခန့် ဘို့ရာ တော်တော် စဉ်းစားရပါတယ်... ကွန်ပျူတာ ရိုက်ရတာ ပင်ပန်း ပါတယ် တနေကုန် ထိုင်ရတာ ဆိုတော့ ဖြစ်ပါ့မလား ပေါ့.. သူ့ အိမ် မှာ လည်း သူ ကအလိုလိုက်ခံ ဆိုတော့ စဉ်းစားရတာပါ. ဒါပေမဲ့ သူ ကလည်း သိပ် အလုပ်လုပ်ချင် နေတာဆိုတော့ လုပ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်.. အင်မတန် အေးဆေး ပြီး ..  အလုပ်ကျိူးစား တဲ့ သမီး ပါ.. မနှစ်က ကျနော် နှစ်သစ်ကူး ပွဲ လုပ် တော့ ရုံးတက်ရက် အမှန်ဆုံး ဆု သူဘဲ ရခဲ့ပါတယ်.. တနှစ်လုံး ပျက်ရက် ၃ရက်လောက်ဘဲ ရှိပါတယ်..။

အခုထိ ဆိုင်မှာ လုပ်တာ ၇နှစ်ထဲ ရောက်နေပါပြီ . ကျနော်ကလည်း အတော် ကိုသံယောဇဉ်ရှိ ပါတယ်..  သူကလည်း အဲဒီ အတိုင်းပါဘဲ..... သူ့မိသားစု အကြောင်းလည်း ပိုသိလာပါတယ်... မောင်နှမ ၁ဝယောက် အားလုံး ယောက်ကျား မယူ မိန်းမ မယူ နဲ့ ဒီ ညီမ..  နှမ အငယ်ဆုံး လေး ၂ယောက် ကို ဝိုင်းချစ် နေကြပါတယ် ... အမွှာညီမလေး လည်း သူ့မှာ ရှိပါတယ်... ရုပ်ရည် ကလည်း တော်တော် ချောပါ တယ်...။

ကျနော့် ဆိုင်မှာ အလုပ် လုပ်တာလည်း ကျနော် ဆိုင်မလို့သာ လုပ်ခိုင်းစေတာ လို့ဘဲထားပါတော့ ... တနေ့က ဆိုင်ပြန်တာ နောက်ကျလို့ ဆိုပြီး အလုပ်ထွက်ခိုင်းလို့ ကျနော့် မှာ ၆နာရီခွဲရင် ပြန်ခိုင်းပါမယ်.. အဲဒီကလည်း ၉နာရီ အရောက်လွှတ်ပါ ဆိုပြီး သဘောတူညီချက်တွေ ယူထားရပါတယ်...။

၉ နာရီ ထိုး လို့ မလာရင် စိတ်ပူရသလို.. ၆နာရီခွဲ ခါနီးရင် သူကွန်ပျူတာ က ထဘို့ လည်း သတိပေး ရပါတယ်... လွန်ခဲ့တဲ့ ၃ရက်လောက် ကတော့ ဆိုင်က အပြန် လမ်းမှာ ပျောက်သွားပါတယ်... အိမ်ပြန် မရောက် တာပါ.... ၇နာရီ မတ်တင်း ကထဲက ဖုန်း တဂွမ်ဂွမ် ဆက်နေတာပါ... ပြန်မရောက်လို့ ပြန်မရောက်လို့ နဲ့ ... ကျနော့် မှာ လည်း ထိုင်ရမလိုထရ မလို နဲ့ ၇ နာရီ လောက်ရောက်တော့ တအိမ်လုံး ဆိုင် ကို ချီတက်လာကြပါတယ်.. အကိုတွေကလည်း အားလုံး လိုက်ရှာကြနဲ့.. အားလုံး ဒုက္ခများ ကုန်ပါတယ်။

ကျနော် လည်း သူ နဲ့ အဆက်အသွယ် ရှိတဲ့ သူငယ်ချင်း တွေ အိမ်ကို သူ့သူငယ်ချင်း တွေ မေးစမ်းပြီး လိုက်ရပါတယ်.. အင်း စစ်ကိုင်း ကတဲ့... အဲဒီ ကောင်လေး ကလည်း ပြန်မလာဘူး တဲ့ (ကျနော် တို့ စစ်ကိုင်း ရောက်တော့ ၁၀နာရီထိုးနေပါပြီ)... ။

ယောက်ကျားလေး ဘက်ကဆိုတော့ ခပ်အေးအေး ပေါ့ဗျာ... ဒီဘက်ကလူ တွေမှာ တော့ အပူလုံး စို့ လို့ အားလုံး မျက်ရည် နဲ့ မျက်ခွက်... အဲဒါ ဘယ်မှာလည်း ဆိုတာ သိရရင် ကျေနပ်ပါပြီ ဆိုတာကို မသိဘူး ငြင်းသလို ... သူ့သား ပဲ မဟုတ်သလိုလို နဲ့ ဘူးခံပါတယ်.. ကျနော် တို့လည်း သတင်းကြားရင် ပြောပါ ဘဲ ပြောပြီး ပြန်လာပါတယ်...။

နောက်နေ့ ရဲတိုင်မယ် ဖြစ်ပါရော... အဲဒါနဲ့ စစ်ကိုင်း တိုင်း က ကျနော့် အကိုတော် အရာရှိမင်း ကို တိုင်ပင်တော့ အရွယ်ရောက် ပြီးသား မိန်းခလေး လိုက်သွားတာ ဘာမှု့နဲ့ ဖွင့်မှာလည်း ... ပြန်အပ်အောင် ရှာပေးအောင်ဘဲ သူ မျက်နှာပြပေးမယ် လို့ ပြောတဲ့ အတွက် သူ့အိမ်ကို အကျိုး အကြောင်း ပြောထားပါတယ်... အဲဒါကိုဗျာ ကျနော် က အကူအညီပေးတာ နဲ တယ်လို့ ထင်လား မသိပါဘူး... မန္တလေး မှာ အမှု့ဖွင့်ရင် ကျနော့် ဆိုင်က ပျောက်သွားပါတယ် ဆိုပြီး ကျနော့် တောင် လာချိန်းချောက် သလို ပြောသွားပါတယ်.. အပူမီးတောက်တော့ မဆင်ချင်နိုင်တော့ ဘူးပေါ့... ။

သူတို့ ပစ္စည်း တွေ လည်း ပါသွားတယ်ပေါ့ .. အကိုတော် ပြောတာတော့ ပစ္စည်း ကိစ္စ ကို အမှု့ ဖွင့်ရင်... သူတို့ သမီး နဲ့ဘဲ သက်ဆိုင် တယ် .. သူတို့ သမီး ကိုဘဲ အမှု့ဖွင့် ရမှာ လို့ပြောပါတယ်...။

အင်း ကျနော်လည်း ပါသွားတဲ့ သမီး က တယောက် .. အစ် အတွက် ခွင့်ယူထား တဲ့ သမီး က ၂ယောက် နေမကောင်း တာက ၁ယောက်... အားလုံး ကွန်ပျူတာ ကျွမ်းကျင် ကြီးဘဲ ဆိုတော့ အလုပ်က မနိုင်တော့ ဘူးဗျာ... ။

အင်း နောက်ဆုံးတော့ ကျနော့် အပူက ခင်ဗျားတို့ အပူဖြစ်တော့မယ် ကျနော့် ဘလော့မှာ တင်နေတဲ့ စာတွေ ရိုက်နေကြ ကလေး တွေ ကိုလည်း ကွန်ပျူတာ ဘက်မှာ ပို့ထားရတဲ့ အတွက် စာတွေ မပြီးပါဘူး .. ဒီနေ့ နဲ့ မနက်ဖြန် ၂ရက် ကို ရှိသလောက်ဘဲ တင်ပရစေ .. ခွင့်ယူသူတွေ ပြန်လာပြီး အလုပ် နိုင် သွားရင် တော့ ပုံမှန်ပြန်လည် တင်ပေးပါမယ်ဗျာ...။

လေးစားစွာဖြင့်
စာရေးသူ - ရွှေစင်ဦး
.