စာေရးဆရာ ကိုေအာင္ဆန္း, အပိုင္း (၆ဝ) (ဇာတ္သိမ္းပိုင္း)

ပဲျပဳတ္ႏွင့္ နံျပား

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးလွ်င္ စာေရးဆရာတစ္ဦးအျဖစ္ ႐ိုးရွင္းေအးေဆးစြာ ေနထုိင္ သြားရန္ ဆႏၵရွိခဲ့သည္။ စာဖတ္အလြန္ဝါသနာပါသူျဖစ္ၿပီး တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝထဲ က စာေပမ်ား ေရးသား ခဲ့သည္။ အယ္ဒီတာလည္း လုပ္ဖူးသည္။ ေနာက္ပိုင္း ႏုိင္ငံ့တာဝန္ေတြ မ်ား ျပားသည့္ ၾကား ကပင္ စာေပမ်ားကို အခ်ိန္လု၍ ေရးခဲ့ေသးသည္။ ထုိစဥ္က လြတ္လပ္ေရးသည္ သာ အေရးအႀကီးဆံုး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လက္ေတြ႕ခ်က္ခ်င္း တုိက္႐ုိက္အက်ဳိးရွိေစေသာ ေဆာင္း ပါးေတြသာ အေရးမ်ားသည္။ ရသ စာေပကို အေလးမေပးႏုိင္ခဲ့။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဝတၳဳေတြလည္း မေရး ျဖစ္ခဲ့။
သို႔ရာတြင္ အတိုဆံုးဝတၳဳေလးတစ္ပုဒ္ကို သူကိုယ္တုိင္ပင္ သတိမျပဳမိလုိက္ဘဲ အမွတ္တမဲ့ ေရး သားခဲ့ဖူးသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ဆိုခ်င္သည္။

ၾကည္....
    ပဲျပဳတ္ႏွင့္ နံျပားရရင္ စားခ်င္တယ္။
    ေအာင္

အထက္ပါ ေပးစာေလးကို ဝတၳဳတိုတစ္ပုဒ္အျဖစ္ သံုးသပ္ခံစားၾကည့္ပါမည္။ ေရွးရွိးစဥ္လာ စာေပ သေဘာတရားအရဆိုလွ်င္ ဝတၳဳတုိတစ္ပုဒ္တြင္ ဇာတ္ေဆာင္ပါရမည္။ ပါသည္။ (ေအာင္ႏွင့္ၾကည္) ဇာတ္လမ္းပါရမည္။ ပါတာေပါ့၊ သိပ္ခ်စ္ၾကေသာ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္ရွိသည္။ ခင္ပြန္းျဖစ္သူမွာ မ်ားျပား လွေသာ ႏုိင္ငံတာဝန္ေတြ ထမ္းေဆာင္ေနရသျဖင့္ အားလပ္ခ်ိန္မရွိ။ အနားယူခ်ိန္မရွိ။ အိမ္ ကိုေတာင္ မျပန္ႏုိင္။ ဇနီးျဖစ္သူကိုေတာင္ ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာခြင့္မရဘဲ စာတိုေလးႏွင့္ သာ ဆက္သြယ္ ေနရသည္။

ဇာတ္ေဆာင္စ႐ုိက္ပီျပင္ရမည္။ ထုိစဥ္က "ေအာင္"သည္ အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္ ထိပ္တန္းရာထူးႀကီးကို ရရွိ ထားသူျဖစ္၏။ သူသားစားခ်င္လွ်င္ အေကာင္းဆံုးဟိုတယ္ႀကီးမ်ားမွာ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ား ကို မွာယူ သံုးေဆာင္ခြင့္ရွိသည္။ သို႔ရာတြင္ သူက ပဲျပဳတ္ႏွင့္ နံျပားကိုသာ ေတာင့္တသည္။ ႐ိုးသားျခင္း၊ ၿခဳိးၿခံ ေခၽြတာျခင္း သေဘာကို ေတြ႕ႏုိင္သည္။

အမွန္အားျဖင့္ ပဲျပဳတ္ႏွင့္ နံျပားေလာက္ကေတာ့ အပါးေတာ္ၿမဲကို စီစဥ္ခုိင္းလုိ႔ရတာပဲ။ ဘာေၾကာင့္ အိမ္ကိုလွမ္းမွာရသလဲ။ ထိုအခ်က္ကိုၾကည့္လွ်င္ သူသည္ မိသားစုအေပၚ သံေယာဇဥ္ႀကီးသူ၊ သစၥာရွိသူ ျဖစ္ေၾကာင္း သိသာသည္။ အိမ္က ဇနီးျဖစ္သူ ကိုယ္တုိင္ ျပင္ဆင္ေပးေသာ လက္ရာကို ခံုမင္တတ္သူျဖစ္သည္။ မိန္းမကို ခၽြဲခ်င္တာလည္း ပါေကာင္းပါႏုိင္သည္။
သို႔ုတိုင္ေအာင္ သူသည္ ဖြဲ႕ဖြဲ႕ႏြဲ႕ႏြဲ႕ မေျပာတတ္ရွာ။ တျခားသူေတြသာ ဆိုလွ်င္...

ၾကည္...
    ေနေကာင္းရဲ႕လား၊ ကိုယ္လဲ အလုပ္ေတြမ်ားလြန္းလုိ႔ အိမ္ကိုေတာင္ မျပန္ႏုိင္ဘူး။ ဒါေပ မယ့္ စိတ္ကေတာ့ ၾကည့္ဆီကိုပဲ အစဥ္သျဖင့္ ေရာက္ေနတယ္ဆိုတာ ယံုပါေနာ္။ ၾကည့္ရဲ႕လက္ရာ ေလးေတြကိုလဲ တမ္းတေနမိတယ္။ ပဲျပဳတ္နဲ႔ နံျပားရရင္လည္း ပို႔ေပးပါအံုး။ ဘယ္လို စားစရာမ်ဳိးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၾကည့္ရဲ႕လက္ကေလးနဲ႔ ကိုယ္တုိင္ျပင္ဆင္ေပးမွ ပိုအရသာရွိတယ္လုိ႔ ထင္မိတယ္ကြယ္။

ပိုေတာင္လြမ္းတဲ့
ကိုေအာင္ဆန္း

စသည္ျဖင့္ ခၽြဲခၽြဲပ်စ္ပ်စ္ေရးေပလိမ့္မည္။ သူ႔က်ေတာ့ ဒီလုိမဟုတ္။ စာကတစ္ေၾကာင္း၊ ၿပီးေတာ့ တံုး တိတိႀကီး။ ဒါကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သူသည္ ဘုဆတ္ဆတ္သမား၊ ျပတ္သားသူ၊ စကားအပိုမဆို တတ္သူ၊ အေျပာထက္ အလုပ္ကို ဦးစားေပးသူ၊ မိသားစုအေရးထက္ လူအမ်ားေကာင္းစားေရးကို ပို၍စိတ္ဓါတ္ထက္သန္သူ စေသာ စ႐ိုက္သဘာဝမ်ားရွိေၾကာင္း ထင္ရွားစြာျမင္ႏုိင္သည္။ ဝတၳဳတို တစ္ပုဒ္တြင္ ရသပါရမည္ဆိုသည္။ ၾကည့္ရေအာင္။ တစ္ဦးအေပၚ တစ္ဦး နားလည္စာနာတတ္ ေသာ၊ သံေယာဇဥ္ႀကီးၾကေသာ၊ အျပန္အလွန္ ပါရမီျဖည့္ေပးၾကေသာ ဇနီးေမာင္ႏွံ၏ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာကိုၾကည့္၍ သိဂၤါရရသကို ခံစားႏုိင္သည္။

သူတုိ႔ႏွစ္ဦးမွာ တျခားဇနီးေမာင္ႏွံေတြကို အခ်ိန္ျပည့္ ပူးပူးကပ္ကပ္ေနခြင့္မရရွာၾက။ မ်ားျပားလွ ေသာ တုိင္းျပည္ တာဝန္ေတြၾကားမွာ လြမ္းေရးခက္ေနၾကပံုက က႐ုဏာရသေျမာက္သည္။
"ဟင္... ဒီလို ထိပ္တန္းပုဂၢဳိလ္ႀကီးက ပဲျပဳတ္ႏွင့္ နံျပားမွ စားခ်င္သတဲ့။ အံ့ေရာ"ဆိုၿပီး အဗၻဳၾတရသ အျဖစ္ ျမင္ႏုိင္သလို "ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ"ဟု ၿပံဳးခ်င္စရာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဟာသရသလည္း ေရာစြက္ ေနျပနသည္။

ထိုဇနီးေမာင္ႏွံတို႔၏ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းေသာ ဘဝကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းသာယာမႈကို ရရွိ ေစသည္။ ထိုအရာသည္ သႏၱရသပင္ျဖစ္၏။ ထို႔အျပင္ ႐ိုးသားျခင္း၊ သစၥာရွိျခင္း၊ ကုိယ္က်ဳိးစြန္႔ျခင္း စေသာ ဦးတည္ခ်က္မ်ားကလည္း ဝတၳဳတိုေကာင္းတစ္ပုဒ္အျဖစ္ ပီျပင္ေစသည္။ နည္းနည္းခ်ဲ႕ကား ေျပာလွ်င္ ဤဝတၳဳတုိေလးတြင္ လူတန္းစားအျမင္လည္း ပါသည္။ ဘဝသ႐ုပ္မွန္ဝတၳဳဟု ယူဆႏုိင္ သည္။
ဤဝတၳဳ တြင္ ဇာတ္သိမ္းခန္းပါဝင္ျခင္းမရွိ။

သိို႔ရာတြင္ ေခတ္သစ္စာေပအယူအဆအရ ဇာတ္လမ္း သည္ အေရးမႀကီး။ ဇာတ္ကြက္ကသာ ပဓါန က်သည္။ ဓမၼဓိဌာန္ စာေပအဖြဲ႕အႏြဲ႕တြင္ အျဖစ္အ ပ်က္တစ္ခုကို ကြက္၍ မီးေမာင္းထိုးျပသည္။ အရင္အတိုင္း ေဖာ္ျပသည္။ စာဖတ္သူက ႏွစ္သက္သ လို ေတြးယူလိမ့္မည္။ ခုေနာက္ပိုင္း ေမာ္ဒန္၊ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ ဝတၳဳမ်ားတြင္ ဇာတ္လမ္းေတာင္ရွိခ်င္မွ ရွိ သည္။ ဇာတ္သိမ္းခန္းလည္း ပါခ်င္မွပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤဝတၳဳတို ေခတ္ေပၚဝတၳဳတစ္ပုဒ္ဟူ၍ လည္း ဆိုေကာင္းဆိုႏုိင္လိမ့္မည္ ထင္သည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ "ပဲျပဳတ္ႏွင့္ နံျပား"ကုိ ကမာၻေပၚမွာ အတိုဆံုး၊ အ႐ုိးသားဆံုး၊ အႏုပညာ အျပည့္ဝ ဆံုး၊ ရသအေျမာက္ဆံုး ဝတၳဳတိုေလးတစ္ပုဒ္အျဖစ္ စိတ္ကူးယဥ္ ခံစားၾကည့္မိျခင္းျဖစ္ပါသည္။

မင္းလူ

(ေမာင္စိမ္းနီ စုစည္းေသာ စာေရးဆရာကိုေအာင္ဆန္း စာအုပ္ႀကီး ျပီးဆံုးသြားပါၿပီ စာဖတ္သူ အားလံုး ကို အထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္)

ေလးစားစြာျဖင္႔

ေရႊစင္ဦး
.