ဒီေန႔ အလွဴဖိတ္လို႕ သြားခဲ႔တယ္..၊ ေမၿမိဳ႕သြားတဲ႔ လမ္းေပၚက ျပင္စာေက်းရြာေလးမွာ...၊ လမ္းေပၚမွာ ဟုိေငး ဒီေငး လုပ္ရင္း နဲ႕ ေဖေဖ ေမၿမဳိ႕မွာ အလုပ္ လုပ္တုန္းက အျဖစ္အပ်က္ တခ်ဳိ႕ ကို သြားသတိရ မိတယ္...၊ ေမေမ က ေဖေဖ နဲ႔ အတူလိုက္ရင္ လိုင္းကားနဲ႔ သြားမယ္ဆိုရင္ မသြားခ်င္ဘူး .... ေဖေဖ ေမာင္းတဲ႔ ကားနဲ႕ဆိုရင္ ေတာ႔ လိုက္တယ္...(အစိုးရ က ေဖေဖ အလုပ္လုပ္တုန္းက ကားေပးတယ္) ၊ ညီး ေဖေဖ နဲ႔ လိုင္းကားနဲ႔ သြားရင္..အေၾကာင္းသိတဲ႔ ကားသမား ေတြက သိပ္ မတင္ ခ်င္ဘူးတဲ႔ ... ။
က်ေနာ္ က ေမေမ ပိုေျပာတယ္ထင္တာ.. တခါၾက ေဖေဖ နဲ႔ လိုင္းကားနဲ႔ လိုက္ရတဲ႔ အခ်ိန္ တခ်ိန္ႀကံဳပါ ေလေရာဗ်ာ...၊ အဲဒီၾကမွ ကိုယ္႔အေဖအေၾကာင္း ကိုယ္ သိေတာ႔တယ္.. ကားသမား ေတြက ဆီဆုိင္ ဝင္ထည္႔ လည္း ၾကာလို႕တဲ႔.... ခဏေန ဟိုရပ္ ဒီရပ္ၿပီး ပါဆင္ဂ်ာေတြ တင္ရင္လည္း ဒီမွာ က်ပ္ေနၿပီ.. တို႕..ဘာတို႕ေပါ႔ဗ်ာ.. စပါယ္ယာေလးေတြက ကြမ္းေလးဘာေလး ဆင္း ဝယ္ရင္လည္း ဝယ္ျပန္ၿပီ ေပါ႔... အမ်ဳိးမ်ဳိး ပါဘဲ.. စကားမ်ား လိုက္တာဗ်ာ(ကန္ေတာ႔ ကန္ေတာ႔).. က်ေနာ္ေတာင္ စိတ္ညစ္ လာတယ္....၊ ကိုယ္႔တိုင္းျပည္ အေျခအေန နဲ႔ ဒီလိုဘဲ အဆင္ေျပသလို လုပ္ေနၾကတာ.. သူတို႕မွာလည္း လမ္းမွာ ေပးရကမ္းရတာေတြက အမ်ားႀကီး အဲဒီေတာ႔ လူလည္း ရသေလာက္ တင္ရေတာ႔တာေပါ႔.. အားလံုးက တန္ရာ တန္ေၾကးနဲ႔ လုပ္ေနၾကတာမွ မဟုတ္တာ..၊ ဒါကို နားလည္မႈ႕ မေပးဘူး...။
အခုဆိုရင္လည္း အိမ္မွာ ေမေမ ခမ်ာ သတင္းစာ ထဲက ေၾကာ္ျငာ ေလးေတြ ဖတ္ခ်င္တာေတာင္ မဖတ္ရ ေတာ႔ဘူး ေဖေဖ လုပ္လိုက္တာေလ...၊ ေဖေဖက သတင္းစာလာပို႕ရင္ ရပ္ၿပီး ေသခ်ာေပးမွ ႀကိဳက္တယ္.. သတင္းစာဆရာေတြက လည္း အိမ္တအိမ္ထဲ ပို႕ရတာမွ မဟုတ္တာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး တခမ္းတနား ေပးေနႏိုင္ မွာလည္း စက္ဘီးေပၚကေန လွစ္ ကနဲ ေနေအာင္ ပစ္လိုက္တယ္.. က်ေနာ္တို႕လည္း ႀကံဳႀကိဳက္ေနရင္ တတ္သမွ် သိုင္းပညာ သံုးၿပီး ဖတ္ ကနဲ ဆို ဖမ္း လိုက္ရတယ္.. အက်မေတာ္ရင္ ဘြက္ထဲ ေျမွာင္းထဲ ေပါ႔ .. အဲဒါကို ေဖေဖက အရမ္းမုန္းေနတာ..။
တေန႕ ေတာ႔ သတင္းစာသမားက ေဖေဖ ရွိေနတုန္း သတင္းစာေပးရင္း နဲ႔ သတင္းစာဘိုးေတာင္းတယ္..၊ ေတာင္းတဲ႔ အခ်ိန္မွာ စက္ဘီးရပ္ရေတာ႔တာေပါ႔ဗ်ာ..၊ အဲဒီမွာ ခ်စ္ေဖေဖ က သတင္းစာ သမားကို ခင္ဗ်ားတို႕ သတင္းစာေပးရင္ အခု ပိုက္ဆံေတာင္းသလို စက္ဘီးကေလး ရပ္ၿပီး ေပးရင္ ေကာင္းမယ္ ဘာညာ နဲ႔ သြားေျပာလိုက္တာ.. အဟဲ.. သတင္းစာ ဆရာ ကသူ႕ထက္ေတာင္ စိတ္ႀကီးေသး.. ခင္ဗ်ား ပိုက္ဆံလည္း မယူဘူး ခင္ဗ်ားတို႕ အိမ္လည္း သတင္းစာမပို႕ေတာ႔ဘူး ဆိုၿပီး သတင္းစာ မပို႕ ေတာ႔ ဘူးတဲ႔ဗ်ာ...၊ အခုေတာ႔ ဇာတ္လမ္းျပတ္ေရာေပါ႔...။
ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး.... ေတြးမိတာေလး ေရးလိုက္တာပါ..တခါတေလ ၾကေတာ႔လည္း ဘဝမွာ ေနေပ်ာ္ သြားေအာင္ ျဖစ္လာတဲ႔ အေျခအေန ေတြနဲ႔ လိုက္ေရာညီေထြမႈ႕ရွိေအာင္ ေနႏိုင္ရမယ္လို႕ ထင္တယ္..၊ က်ေနာ္ တို႕စီမွာ ဘယ္သူမွ တန္ရာတန္ေၾကး ရလို႕ လုပ္ေနၾကတာ မဟုတ္ဘူး.. ၊ အဲဒီေတာ႕ သူတို႕ကလည္း ထိုက္တန္တယ္လို႔ သူတို႔ ထင္တဲ႔ ဝန္ေဆာင္မႈ႕မ်ဳိး ကိုဘဲ ေပးေတာ႔မွာဘဲ...၊ လူတိုင္း လိုလိုဘဲ အလုပ္တခု ေလး မွ ရွိေစေတာ႔ ဆိုၿပီး လုပ္ေနၾကရတာ...၊ အားလံုးကို နားလည္ေအာင္ က်ဳိးစားေပးရင္ေတာ႔ အင္း.. စိတ္ေလးေတာ႔ နဲနဲခ်မ္းသာသြားမယ္ထင္တယ္ဗ်ာ....။
ေလးစားစြာျဖင္႔
စာေရးသူ-ေရႊစင္ဦး
.
သတင္းစာပို့သမားရဲ ့ စိတ္ဓါတ္ေတာ့ ၾကိဳက္သြားျပီဗ်ိဳး ။
ReplyDeleteတန္ရာတန္ေၾကး မရၾကေပမဲ့ မတန္မရာ မတန္တဆလုပ္ေနၾကရတဲ့ ဘဝေတြေတာ့ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ေျပာင္းလဲနုိင္ၾကမလည္း မသိဘူးေနာ္ ။
လာမယ္၊ ၾကာမယ္၊ ပါခ်င္မွ လည္းပါမယ္ ဆိုသလို စိတ္ေလးသြင္းျပီး လိုက္ေလ်ာညီေထြ ေနလိုက္ရင္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာၾကီးေပါ့ ေလ ..
(စားစရာေတြ ေငးသြားတယ္ .. သြားရည္တျမားျမား နဲ ့ေပါ့ . .. း))))
ခင္တဲ ့
မကိ .
လင့္ခ္ေတြမွာ ဓာတ္ပံုေတြ႔လိုက္ပါတယ္။ ၀င္ၾကည့္ေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး။ မ်က္လွည့္ျပေနတယ္ မေရႊစင္တေယာက္။
ReplyDeleteသတင္းစာသမားကလဲ စိတ္ႀကီးလိုက္တာေနာ္။ :P
မေရႊစင္ေဖေဖက ေက်ာင္းဆရာမို႔ ထင္တယ္။ တိက် မွန္ကန္ ျမန္ဆန္မွ သေဘာက်မွာေပါ့။
ဒါနဲ႔ မေရႊစင္ သြားခဲ့စားခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းက အေဖအေၾကာင္းနဲ႔ပဲ အဆံုးသတ္သြားပါေရာလား။ ဆက္ရန္ရွိေသးလားဟင္။ :)
အင္း..အဲဒီ သတင္းစာပို႔တဲ႔ သူက က်မတုိ႔ အိမ္ လာလာပို႔ေနတဲ႔ သတင္းစာပို႔တဲ႔ သူနဲ႔ အမ်ိဳးေတာ္ေနမလားပဲ။ တကယ္ေတာ႔ သူ႔ဘက္ ကိုယ္႔ဘက္ အဆင္ေျပေအာင္ အျပန္အလွန္ ညိွနိႈင္း နားလည္ေပးနုိင္ရင္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္နုိင္မယ္ ထင္ပါတယ္။
ReplyDeleteMama Shwezin,
ReplyDeleteWherever I went out,even around my hometown,I got annoyed so easily.As you know,.............(Sometimes bus car-spare throw me out of the car while I was getting down.My friend had broken her incisor hitting with the pavement as bus car-spare pushed her back hardly )
Your article remind me.I will try to reduce my anger(I am also short-tempered one,similar with Sayagyi,your father.Thks to u)
May all ours be wealthy and healthy together with beloved ones.
Waiting for your new posts,
yours lovingly,
Watma.
အလွဴ စားစရာေတြက မုိက္တယ္။
ReplyDeleteမေရႊစင္က ပံုေတြတင္ေနတုန္း က်မက ေရာက္လာတာကိုး။ ဒါေၾကာင့္ စစခ်င္း ပံုမျမင္တာ။ အခု အိပ္ခါနီး ထပ္လာလိုက္ေတာ့ ... ဗိုက္ထဲက ဂြီခနဲ ... ဥပုသ္ၾကီးနဲ႔မို႔ ဘာမွလဲ စားလို႔မရဘူး။ :P မေရႊစင္ ရက္စက္လိုက္တာ ...
ReplyDeleteေမျမိဳ႕စေတာ္ဘယ္ရီနဲ႔ ၂၁ မိုင္က ပဲစိမ္းေၾကာ္ကို လြမ္းတယ္။ ဟင္းပြဲေတြကလဲ စားခ်င္စရာေတြခ်ည္းပဲ။ သရက္ခ်ဥ္သုတ္၊ ငါးေျခာက္ခ်က္၊ ငရုတ္သီးေၾကာ္ ... အားပါး ေတာ္ျပီ ဆက္မၾကည့္ေတာ့ဘူး။ ဥပုသ္က်ဳိးလိမ့္မယ္။ အ႐ုဏ္တက္ဖို႔ အေ၀းၾကီးလိုေသးတာ။ :D
သရက္ခ်ဥ္သုတ္စားခ်င္တယ္။
ReplyDeleteေထာပတ္သီးပင္ကအၾကီးၾကီးေနာ္ ခုမွျမင္ဖူးတယ္။
ကားေမွာက္တဲ့ေနရာလား....။ေၾကာက္စရာၾကီး တကယ္ေတာ့ ကားေမွာက္တဲ့ေနရာတိုင္းမွာ လမ္းကတခုခု ျဖစ္ေနတာျဖစ္မွာ။ စမ္းသပ္ခြင့္ရခ်င္တယ္။ ဆိုလိုတာ လမ္းလိမ္ေနတာမ်ိဳးေပါ့။
ေနတတ္ရင္ေက်နပ္စရာခ်ည့္ပါပဲ..ငါ့နွမရာ..
ReplyDeleteစိတ္တိုင္းမက်ခ်င္ရင္ေတာ့ ဘယ္ေနေန စိတ္တိုင္းကို မက်နိုင္ပါဘူး..ေရႊစင္ရာ
မႀကီးေ႐ႊဇင္ေရ....
ReplyDeleteအေနာ့္ေဖေဖလိုပဲ.......။ ေဖေဖလည္း..ေက်ာင္းဆရာႀကီးကိုး....... ။ ဒါေပမယ့္ မူလတန္းျပေက်ာင္းဆရာေဟာင္းႀကီးပါဗ်ာ....။
အဲ့ဂလိုပဲ.....း))
သရက္ခ်ဥ္သုတ္ စားခ်င္ဒယ္.......နည္းနည္းေကၽြးဇမ္းဘာအူး.........း))
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ
ေရႊစင္ေျပာမွ ကိုယ့္အေဖကိုသတိရတယ္။
ReplyDeleteေမျမိဳ႕အတက္ ဘုရားၾကီးမွာရပ္ေတာ့...
ကားရပ္တာနဲ႔ကားနားကို စီးကရက္/ကြမ္းယာ ေရာင္းတဲ့ အသည္ေရာက္လာတယ္။ ပီေကတို႔ ခ်ိဳခ်ဥ္တို႔လဲပါတယ္။
ကူးတို႔က ဘုရားေပၚတက္ ဓာတ္ပံုရိုက္ အေဖကပါမလာဘူး..ေနာက္မွ ကားနားမွာသူက ေစ်းသယ္ကိုေရလည္တရားခ်ေနတာ..စီးကရက္ ကြမ္းယာေယာင္းတာမေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း က်မ္းမာေရးရႈေထာင့္၊ လူမႈေရး..အကုန္စုံဘဲ..
ညီမေလးနဲ႔ကူးကူးက အားေတြနာေနတာ..
အေဖ..သူခမ်ာလဲဘယ္ေရာင္းခ်င္ပါ့မလဲ..မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္ေရာင္းတာျဖစ္မွာေပါ့... ဘာညာေျပာလဲမရဘူး...အဲလို။ း)
ေစ်းသယ္ကေတာ့နားေထာင္ေပးရွာပါတယ္.. ကူးလဲသနားတာနဲ႔ ပီေကေတြ ခ်ိဳခ်ဥ္ေတြမ်ားၾကီး၀ယ္ ေပးလိုက္တယ္.. ကားထြက္တဲ့အထိ အေဖက ေစ်းသယ္ကို လွမ္းမွာ ေနတုန္း.. း)
စားခ်င္စရာေလးေတြပါလား... :)
ReplyDeleteဝန္ထမ္း ဘဝမွာ ကိုယ့္အဆင့္နဲ႕ကိုယ္ အေလးစားခံျပီး ေနလာတဲ့ လူၾကီးေတြ အဖုိ႕ အျပင္ေလာကမွာ အဆင္မေျပတတ္ဘူးေလ..။ ပင္စင္စားေတြ ပိုဆိုးတာေပါ့.. သူတို႕ကို တေလာကလံုးက မေလးစားေတာ့ဘူးလို႕ ထင္ေနတာေလ.. သူတို႕ကိုလည္း နားလည္ေပးႏိုင္ရင္ ေကာင္းမယ္..။
မဂၤလာပါ..
ReplyDeleteေရႊစင္ တို႕ ေဖေဖ ေျပာတာ မွန္ပါတယ္။ ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ သတင္းစာ ပို႕တဲ့သူက ေသေသခ်ာခ်ာေလး ေပးပို႕သင့္တယ္။ သူ႕အလုပ္ကိုသူ ေသခ်ာ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ လုပ္တဲ့ သေဘာအေနနဲ႕ေပါ့.....
အင္းေလ... ဘယ္သူ႕ဘက္ကဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေနတတ္ ထုိင္တတ္ ျပီး အဆင္ေျပေအာင္ ညွိႏွဳိင္းႏုိင္ရင္ ေကာင္းတာေပါ့ေလ... ;) :) :)...
ခင္မင္စြာျဖင့္
ကိုမ်ဳိး
ခြိခြိ...မမေရႊစင့္ေဖေဖအေၾကာင္း ဖတ္ၿပီး ညီမေလးရဲ႕ ေဖေဖကုိ သတိရသြားတယ္...
ReplyDeleteပုံစံၾကည့္ရတာ လူၾကီးေတြက ဒီလုိခ်ည္း ထင္ပါရဲ႕ :)))
ခ်စ္ညီမေလး
ပဲစိမ္းေၾကာ္ျမင္ေတာ႔ ၂၁ မိုင္နဲ႔ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို ေျပးျမင္မိတယ္။ ေနာက္ျပီး မရုိးႏိုင္တဲ႔ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္က ျမင္ကြင္းေတြေပါ႔။ ျပင္ဦးလြင္ေရာက္ခါနီးမွာ ေတြ႔ေနက် လမ္းျမင္ကြင္းနဲ႔ ဆင္တူတဲ႔ ေနရာေလးတစ္ခု ဒီမွာ ရွိတယ္။ ပန္း၀ါ၀ါေတြပြင္႔ျပီး စလို႔ေအးတဲ႔ေနရာလိုေပါ႔။ ေနာက္မွ ဓာတ္ပုံရုိက္ျပီးတင္မယ္။
ReplyDeleteမမေရႊစင္...
ReplyDeleteအလွဴမွာထမင္းစားရင္ စားေကာင္းတတ္လို ့အလွဴက ထမင္းနဲ ့ဟင္းေတြ စားခ်င္တယ္...
ပဲစိမ္းေၾကာ္နဲ ့စေတာ္ဘယ္ရီလည္း အႀကိဳက္ေတြ ့သြားတယ္...
အလွဴဟင္းေတြတင္ သြားေရက်ေနပါျပီမွတ္တာ
ReplyDeleteစေတာ္ဘယ္ရီေတြလဲ စားခ်င္စရာ
ပဲစိမ္းေၾကာ္ေတာ႕ ပိုၾကိဳက္
အလွဴက အရမ္းမိုက္တယ္ေနာ္
ဟင္းေတြေကၽြးတာ ရွယ္ဘဲ
မေရႊစင္ ဘယ္ႏွပန္းကန္စားလာမလဲလို႕
စဥ္းစားၾကည္႕မိေနတယ္.. း)
စ႐ိုက္ေတြကို သ႐ုပ္ေဖာ္တာ စိတ္ဝင္စားစရာပါပဲ အစ္မ။
ReplyDeleteရန္ကုန္မွာေတာ့ အစိုးရအိမ္ရာဝန္းထဲ ေနတာမို႔ သတင္းစာက ဂိတ္ကိုပဲ ေပးသြားတယ္။
နယ္မွာေတာ့ ေသခ်ာေပးၾကပါတယ္။ ထင္တာပဲ။ ဒီတေခါက္ျပန္ေတာ့ အိမ္မွာေရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အသိအိမ္ေတြေရာ သတင္းစာ မဖတ္ၾကေတာ့ဘူး။
တန္ရာတန္ေၾကးရတာ မရတာထက္၊ အခ်ိန္လည္းပါမယ္ထင္ပါရဲ႕။ နယ္မွာေတာ့ အခ်ိန္ေတြ ပိုေနၾကေသးတယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ မ်က္ႏွာသိေတြျဖစ္တာလဲ ပါမယ္။
တန္ရာတန္ေၾကးရလဲ အခ်ိန္မေလာက္တဲ့အခါ ဘယ္သူ႕ဘယ္သူမွ စိတ္မ႐ွည္ႏိုင္ၾကဘူး။ ႏိုင္ငံျခားမွာလုိေပါ့။