ဒီနေ့ အလှူဖိတ်လို့ သွားခဲ့တယ်..၊ မေမြို့သွားတဲ့ လမ်းပေါ်က ပြင်စာကျေးရွာလေးမှာ...၊ လမ်းပေါ်မှာ ဟိုငေး ဒီငေး လုပ်ရင်း နဲ့ ဖေဖေ မေမြို့မှာ အလုပ် လုပ်တုန်းက အဖြစ်အပျက် တချို့ ကို သွားသတိရ မိတယ်...၊ မေမေ က ဖေဖေ နဲ့ အတူလိုက်ရင် လိုင်းကားနဲ့ သွားမယ်ဆိုရင် မသွားချင်ဘူး .... ဖေဖေ မောင်းတဲ့ ကားနဲ့ဆိုရင် တော့ လိုက်တယ်...(အစိုးရ က ဖေဖေ အလုပ်လုပ်တုန်းက ကားပေးတယ်) ၊ ညီး ဖေဖေ နဲ့ လိုင်းကားနဲ့ သွားရင်..အကြောင်းသိတဲ့ ကားသမား တွေက သိပ် မတင် ချင်ဘူးတဲ့ ... ။
ကျနော် က မေမေ ပိုပြောတယ်ထင်တာ.. တခါကြ ဖေဖေ နဲ့ လိုင်းကားနဲ့ လိုက်ရတဲ့ အချိန် တချိန်ကြုံပါ လေရောဗျာ...၊ အဲဒီကြမှ ကိုယ့်အဖေအကြောင်း ကိုယ် သိတော့တယ်.. ကားသမား တွေက ဆီဆိုင် ဝင်ထည့် လည်း ကြာလို့တဲ့.... ခဏနေ ဟိုရပ် ဒီရပ်ပြီး ပါဆင်ဂျာတွေ တင်ရင်လည်း ဒီမှာ ကျပ်နေပြီ.. တို့..ဘာတို့ပေါ့ဗျာ.. စပါယ်ယာလေးတွေက ကွမ်းလေးဘာလေး ဆင်း ဝယ်ရင်လည်း ဝယ်ပြန်ပြီ ပေါ့... အမျိုးမျိုး ပါဘဲ.. စကားများ လိုက်တာဗျာ(ကန်တော့ ကန်တော့).. ကျနော်တောင် စိတ်ညစ် လာတယ်....၊ ကိုယ့်တိုင်းပြည် အခြေအနေ နဲ့ ဒီလိုဘဲ အဆင်ပြေသလို လုပ်နေကြတာ.. သူတို့မှာလည်း လမ်းမှာ ပေးရကမ်းရတာတွေက အများကြီး အဲဒီတော့ လူလည်း ရသလောက် တင်ရတော့တာပေါ့.. အားလုံးက တန်ရာ တန်ကြေးနဲ့ လုပ်နေကြတာမှ မဟုတ်တာ..၊ ဒါကို နားလည်မှု့ မပေးဘူး...။
အခုဆိုရင်လည်း အိမ်မှာ မေမေ ခမျာ သတင်းစာ ထဲက ကြော်ငြာ လေးတွေ ဖတ်ချင်တာတောင် မဖတ်ရ တော့ဘူး ဖေဖေ လုပ်လိုက်တာလေ...၊ ဖေဖေက သတင်းစာလာပို့ရင် ရပ်ပြီး သေချာပေးမှ ကြိုက်တယ်.. သတင်းစာဆရာတွေက လည်း အိမ်တအိမ်ထဲ ပို့ရတာမှ မဟုတ်တာ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး တခမ်းတနား ပေးနေနိုင် မှာလည်း စက်ဘီးပေါ်ကနေ လှစ် ကနဲ နေအောင် ပစ်လိုက်တယ်.. ကျနော်တို့လည်း ကြုံကြိုက်နေရင် တတ်သမျှ သိုင်းပညာ သုံးပြီး ဖတ် ကနဲ ဆို ဖမ်း လိုက်ရတယ်.. အကျမတော်ရင် ဘွက်ထဲ မြှောင်းထဲ ပေါ့ .. အဲဒါကို ဖေဖေက အရမ်းမုန်းနေတာ..။
တနေ့ တော့ သတင်းစာသမားက ဖေဖေ ရှိနေတုန်း သတင်းစာပေးရင်း နဲ့ သတင်းစာဘိုးတောင်းတယ်..၊ တောင်းတဲ့ အချိန်မှာ စက်ဘီးရပ်ရတော့တာပေါ့ဗျာ..၊ အဲဒီမှာ ချစ်ဖေဖေ က သတင်းစာ သမားကို ခင်ဗျားတို့ သတင်းစာပေးရင် အခု ပိုက်ဆံတောင်းသလို စက်ဘီးကလေး ရပ်ပြီး ပေးရင် ကောင်းမယ် ဘာညာ နဲ့ သွားပြောလိုက်တာ.. အဟဲ.. သတင်းစာ ဆရာ ကသူ့ထက်တောင် စိတ်ကြီးသေး.. ခင်ဗျား ပိုက်ဆံလည်း မယူဘူး ခင်ဗျားတို့ အိမ်လည်း သတင်းစာမပို့တော့ဘူး ဆိုပြီး သတင်းစာ မပို့ တော့ ဘူးတဲ့ဗျာ...၊ အခုတော့ ဇာတ်လမ်းပြတ်ရောပေါ့...။
ဘာရယ် မဟုတ်ပါဘူး.... တွေးမိတာလေး ရေးလိုက်တာပါ..တခါတလေ ကြတော့လည်း ဘဝမှာ နေပျော် သွားအောင် ဖြစ်လာတဲ့ အခြေအနေ တွေနဲ့ လိုက်ရောညီထွေမှု့ရှိအောင် နေနိုင်ရမယ်လို့ ထင်တယ်..၊ ကျနော် တို့စီမှာ ဘယ်သူမှ တန်ရာတန်ကြေး ရလို့ လုပ်နေကြတာ မဟုတ်ဘူး.. ၊ အဲဒီတော့ သူတို့ကလည်း ထိုက်တန်တယ်လို့ သူတို့ ထင်တဲ့ ဝန်ဆောင်မှု့မျိုး ကိုဘဲ ပေးတော့မှာဘဲ...၊ လူတိုင်း လိုလိုဘဲ အလုပ်တခု လေး မှ ရှိစေတော့ ဆိုပြီး လုပ်နေကြရတာ...၊ အားလုံးကို နားလည်အောင် ကျိုးစားပေးရင်တော့ အင်း.. စိတ်လေးတော့ နဲနဲချမ်းသာသွားမယ်ထင်တယ်ဗျာ....။
လေးစားစွာဖြင့်
စာရေးသူ-ရွှေစင်ဦး
.
သတင္းစာပို့သမားရဲ ့ စိတ္ဓါတ္ေတာ့ ၾကိဳက္သြားျပီဗ်ိဳး ။
ReplyDeleteတန္ရာတန္ေၾကး မရၾကေပမဲ့ မတန္မရာ မတန္တဆလုပ္ေနၾကရတဲ့ ဘဝေတြေတာ့ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ေျပာင္းလဲနုိင္ၾကမလည္း မသိဘူးေနာ္ ။
လာမယ္၊ ၾကာမယ္၊ ပါခ်င္မွ လည္းပါမယ္ ဆိုသလို စိတ္ေလးသြင္းျပီး လိုက္ေလ်ာညီေထြ ေနလိုက္ရင္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာၾကီးေပါ့ ေလ ..
(စားစရာေတြ ေငးသြားတယ္ .. သြားရည္တျမားျမား နဲ ့ေပါ့ . .. း))))
ခင္တဲ ့
မကိ .
လင့္ခ္ေတြမွာ ဓာတ္ပံုေတြ႔လိုက္ပါတယ္။ ၀င္ၾကည့္ေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး။ မ်က္လွည့္ျပေနတယ္ မေရႊစင္တေယာက္။
ReplyDeleteသတင္းစာသမားကလဲ စိတ္ႀကီးလိုက္တာေနာ္။ :P
မေရႊစင္ေဖေဖက ေက်ာင္းဆရာမို႔ ထင္တယ္။ တိက် မွန္ကန္ ျမန္ဆန္မွ သေဘာက်မွာေပါ့။
ဒါနဲ႔ မေရႊစင္ သြားခဲ့စားခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းက အေဖအေၾကာင္းနဲ႔ပဲ အဆံုးသတ္သြားပါေရာလား။ ဆက္ရန္ရွိေသးလားဟင္။ :)
အင္း..အဲဒီ သတင္းစာပို႔တဲ႔ သူက က်မတုိ႔ အိမ္ လာလာပို႔ေနတဲ႔ သတင္းစာပို႔တဲ႔ သူနဲ႔ အမ်ိဳးေတာ္ေနမလားပဲ။ တကယ္ေတာ႔ သူ႔ဘက္ ကိုယ္႔ဘက္ အဆင္ေျပေအာင္ အျပန္အလွန္ ညိွနိႈင္း နားလည္ေပးနုိင္ရင္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္နုိင္မယ္ ထင္ပါတယ္။
ReplyDeleteMama Shwezin,
ReplyDeleteWherever I went out,even around my hometown,I got annoyed so easily.As you know,.............(Sometimes bus car-spare throw me out of the car while I was getting down.My friend had broken her incisor hitting with the pavement as bus car-spare pushed her back hardly )
Your article remind me.I will try to reduce my anger(I am also short-tempered one,similar with Sayagyi,your father.Thks to u)
May all ours be wealthy and healthy together with beloved ones.
Waiting for your new posts,
yours lovingly,
Watma.
အလွဴ စားစရာေတြက မုိက္တယ္။
ReplyDeleteမေရႊစင္က ပံုေတြတင္ေနတုန္း က်မက ေရာက္လာတာကိုး။ ဒါေၾကာင့္ စစခ်င္း ပံုမျမင္တာ။ အခု အိပ္ခါနီး ထပ္လာလိုက္ေတာ့ ... ဗိုက္ထဲက ဂြီခနဲ ... ဥပုသ္ၾကီးနဲ႔မို႔ ဘာမွလဲ စားလို႔မရဘူး။ :P မေရႊစင္ ရက္စက္လိုက္တာ ...
ReplyDeleteေမျမိဳ႕စေတာ္ဘယ္ရီနဲ႔ ၂၁ မိုင္က ပဲစိမ္းေၾကာ္ကို လြမ္းတယ္။ ဟင္းပြဲေတြကလဲ စားခ်င္စရာေတြခ်ည္းပဲ။ သရက္ခ်ဥ္သုတ္၊ ငါးေျခာက္ခ်က္၊ ငရုတ္သီးေၾကာ္ ... အားပါး ေတာ္ျပီ ဆက္မၾကည့္ေတာ့ဘူး။ ဥပုသ္က်ဳိးလိမ့္မယ္။ အ႐ုဏ္တက္ဖို႔ အေ၀းၾကီးလိုေသးတာ။ :D
သရက္ခ်ဥ္သုတ္စားခ်င္တယ္။
ReplyDeleteေထာပတ္သီးပင္ကအၾကီးၾကီးေနာ္ ခုမွျမင္ဖူးတယ္။
ကားေမွာက္တဲ့ေနရာလား....။ေၾကာက္စရာၾကီး တကယ္ေတာ့ ကားေမွာက္တဲ့ေနရာတိုင္းမွာ လမ္းကတခုခု ျဖစ္ေနတာျဖစ္မွာ။ စမ္းသပ္ခြင့္ရခ်င္တယ္။ ဆိုလိုတာ လမ္းလိမ္ေနတာမ်ိဳးေပါ့။
ေနတတ္ရင္ေက်နပ္စရာခ်ည့္ပါပဲ..ငါ့နွမရာ..
ReplyDeleteစိတ္တိုင္းမက်ခ်င္ရင္ေတာ့ ဘယ္ေနေန စိတ္တိုင္းကို မက်နိုင္ပါဘူး..ေရႊစင္ရာ
မႀကီးေ႐ႊဇင္ေရ....
ReplyDeleteအေနာ့္ေဖေဖလိုပဲ.......။ ေဖေဖလည္း..ေက်ာင္းဆရာႀကီးကိုး....... ။ ဒါေပမယ့္ မူလတန္းျပေက်ာင္းဆရာေဟာင္းႀကီးပါဗ်ာ....။
အဲ့ဂလိုပဲ.....း))
သရက္ခ်ဥ္သုတ္ စားခ်င္ဒယ္.......နည္းနည္းေကၽြးဇမ္းဘာအူး.........း))
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ
ေရႊစင္ေျပာမွ ကိုယ့္အေဖကိုသတိရတယ္။
ReplyDeleteေမျမိဳ႕အတက္ ဘုရားၾကီးမွာရပ္ေတာ့...
ကားရပ္တာနဲ႔ကားနားကို စီးကရက္/ကြမ္းယာ ေရာင္းတဲ့ အသည္ေရာက္လာတယ္။ ပီေကတို႔ ခ်ိဳခ်ဥ္တို႔လဲပါတယ္။
ကူးတို႔က ဘုရားေပၚတက္ ဓာတ္ပံုရိုက္ အေဖကပါမလာဘူး..ေနာက္မွ ကားနားမွာသူက ေစ်းသယ္ကိုေရလည္တရားခ်ေနတာ..စီးကရက္ ကြမ္းယာေယာင္းတာမေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း က်မ္းမာေရးရႈေထာင့္၊ လူမႈေရး..အကုန္စုံဘဲ..
ညီမေလးနဲ႔ကူးကူးက အားေတြနာေနတာ..
အေဖ..သူခမ်ာလဲဘယ္ေရာင္းခ်င္ပါ့မလဲ..မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္ေရာင္းတာျဖစ္မွာေပါ့... ဘာညာေျပာလဲမရဘူး...အဲလို။ း)
ေစ်းသယ္ကေတာ့နားေထာင္ေပးရွာပါတယ္.. ကူးလဲသနားတာနဲ႔ ပီေကေတြ ခ်ိဳခ်ဥ္ေတြမ်ားၾကီး၀ယ္ ေပးလိုက္တယ္.. ကားထြက္တဲ့အထိ အေဖက ေစ်းသယ္ကို လွမ္းမွာ ေနတုန္း.. း)
စားခ်င္စရာေလးေတြပါလား... :)
ReplyDeleteဝန္ထမ္း ဘဝမွာ ကိုယ့္အဆင့္နဲ႕ကိုယ္ အေလးစားခံျပီး ေနလာတဲ့ လူၾကီးေတြ အဖုိ႕ အျပင္ေလာကမွာ အဆင္မေျပတတ္ဘူးေလ..။ ပင္စင္စားေတြ ပိုဆိုးတာေပါ့.. သူတို႕ကို တေလာကလံုးက မေလးစားေတာ့ဘူးလို႕ ထင္ေနတာေလ.. သူတို႕ကိုလည္း နားလည္ေပးႏိုင္ရင္ ေကာင္းမယ္..။
မဂၤလာပါ..
ReplyDeleteေရႊစင္ တို႕ ေဖေဖ ေျပာတာ မွန္ပါတယ္။ ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ သတင္းစာ ပို႕တဲ့သူက ေသေသခ်ာခ်ာေလး ေပးပို႕သင့္တယ္။ သူ႕အလုပ္ကိုသူ ေသခ်ာ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ လုပ္တဲ့ သေဘာအေနနဲ႕ေပါ့.....
အင္းေလ... ဘယ္သူ႕ဘက္ကဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေနတတ္ ထုိင္တတ္ ျပီး အဆင္ေျပေအာင္ ညွိႏွဳိင္းႏုိင္ရင္ ေကာင္းတာေပါ့ေလ... ;) :) :)...
ခင္မင္စြာျဖင့္
ကိုမ်ဳိး
ခြိခြိ...မမေရႊစင့္ေဖေဖအေၾကာင္း ဖတ္ၿပီး ညီမေလးရဲ႕ ေဖေဖကုိ သတိရသြားတယ္...
ReplyDeleteပုံစံၾကည့္ရတာ လူၾကီးေတြက ဒီလုိခ်ည္း ထင္ပါရဲ႕ :)))
ခ်စ္ညီမေလး
ပဲစိမ္းေၾကာ္ျမင္ေတာ႔ ၂၁ မိုင္နဲ႔ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို ေျပးျမင္မိတယ္။ ေနာက္ျပီး မရုိးႏိုင္တဲ႔ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္က ျမင္ကြင္းေတြေပါ႔။ ျပင္ဦးလြင္ေရာက္ခါနီးမွာ ေတြ႔ေနက် လမ္းျမင္ကြင္းနဲ႔ ဆင္တူတဲ႔ ေနရာေလးတစ္ခု ဒီမွာ ရွိတယ္။ ပန္း၀ါ၀ါေတြပြင္႔ျပီး စလို႔ေအးတဲ႔ေနရာလိုေပါ႔။ ေနာက္မွ ဓာတ္ပုံရုိက္ျပီးတင္မယ္။
ReplyDeleteမမေရႊစင္...
ReplyDeleteအလွဴမွာထမင္းစားရင္ စားေကာင္းတတ္လို ့အလွဴက ထမင္းနဲ ့ဟင္းေတြ စားခ်င္တယ္...
ပဲစိမ္းေၾကာ္နဲ ့စေတာ္ဘယ္ရီလည္း အႀကိဳက္ေတြ ့သြားတယ္...
အလွဴဟင္းေတြတင္ သြားေရက်ေနပါျပီမွတ္တာ
ReplyDeleteစေတာ္ဘယ္ရီေတြလဲ စားခ်င္စရာ
ပဲစိမ္းေၾကာ္ေတာ႕ ပိုၾကိဳက္
အလွဴက အရမ္းမိုက္တယ္ေနာ္
ဟင္းေတြေကၽြးတာ ရွယ္ဘဲ
မေရႊစင္ ဘယ္ႏွပန္းကန္စားလာမလဲလို႕
စဥ္းစားၾကည္႕မိေနတယ္.. း)
စ႐ိုက္ေတြကို သ႐ုပ္ေဖာ္တာ စိတ္ဝင္စားစရာပါပဲ အစ္မ။
ReplyDeleteရန္ကုန္မွာေတာ့ အစိုးရအိမ္ရာဝန္းထဲ ေနတာမို႔ သတင္းစာက ဂိတ္ကိုပဲ ေပးသြားတယ္။
နယ္မွာေတာ့ ေသခ်ာေပးၾကပါတယ္။ ထင္တာပဲ။ ဒီတေခါက္ျပန္ေတာ့ အိမ္မွာေရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အသိအိမ္ေတြေရာ သတင္းစာ မဖတ္ၾကေတာ့ဘူး။
တန္ရာတန္ေၾကးရတာ မရတာထက္၊ အခ်ိန္လည္းပါမယ္ထင္ပါရဲ႕။ နယ္မွာေတာ့ အခ်ိန္ေတြ ပိုေနၾကေသးတယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ မ်က္ႏွာသိေတြျဖစ္တာလဲ ပါမယ္။
တန္ရာတန္ေၾကးရလဲ အခ်ိန္မေလာက္တဲ့အခါ ဘယ္သူ႕ဘယ္သူမွ စိတ္မ႐ွည္ႏိုင္ၾကဘူး။ ႏိုင္ငံျခားမွာလုိေပါ့။