သာဂဒိုး ၏ သူတုိ႔အား ေခါင္းပံုျဖတ္စားခဲ့တုန္းက

သူတုိ႔အား ေခါင္းပံုျဖတ္စားခဲ့တုန္းက
သာဂဒိုး

ကၽြန္ေတာ့္ အဖုိ႔၌ကား ဤစာသည္ ေကာင္းက်ိဳးေပးမည္မဟုတ္သည္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳလုိ႔သိပါသည္။ ေကာင္းက်ိဳး မေပး႐ံု မက အႏၱရာယ္ပင္ က်ေရာက္ေနႏုိင္၏။ သုိ႔ေသာ္ ... ခက္သည္၊ ခက္သည္။
ကၽြန္ေတာ့္ အသက္ႏွင့္ စာလုိက္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဘ၀မ်ိဳး အေတာ္စံုခဲ့ၿပီဟု ဆုိႏိုင္ေနသည္ထင္ပါသည္။ ယေန႔ အဖုိ႔၌မူ တုိင္းျပည္က သုိ႔မဟုတ္ စာဖတ္သူပရိသတ္အသင့္အတင့္မွ်က ကၽြန္ေတာ့္အား ဟာသစာ သမား အျဖစ္ သိေနၾကသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ထင္ပါသည္။ တစ္ခ်ိန္ေသာအခါသမယက ကၽြန္ေတာ္သည္ သူ တစ္ပါး အား ေသြးထြက္သံယုိအမႈကုိ ျပဳရျခင္း၊ တစ္နည္းျပဳမိျခင္းမ်ားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ အသက္ခႏၶာကုိ ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ လာခဲ့ရသည္ကုိမူ သိသူအလြန္နည္းလွလိမ့္မည္ဟုထင္၏။ အမွန္ပင္ သူတစ္ပါးအား ေသြးထြက္ သံယုိမႈ ျပဳျခင္း၊ အေပၚစီးကေန ေခါင္းပံုျဖတ္စားျခင္းျဖင့္ အသက္ေမြး၀မ္းကုိ ခက္ခက္ခဲခဲ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္း ခဲ့ရဖူး ပါသည္။ အမွန္ပင္ လူအမ်ားအျပားကုိ ရက္ရက္စက္စက္ ေခါင္းပံုျဖတ္စားခဲ့ဖူးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ၀န္ခံ ပါသည္။ သုိ႔ေခါင္းပံုျဖတ္စားရာ၌ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မပါဘဲႏွင့္ ေသြးထြက္သံယုိမႈမ်ားကုိလည္း ျပဳလုပ္ခဲ့မိ ေလပါသည္။

ခက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္ပဲ ျပဳလုပ္ခ်င္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အား ျပည္သူပရိသတ္ အသင့္အတင့္ မွ်က ဟာသ၀ါသနာ စာေပသမားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳမိခဲ့ၾကသည့္ အားေလ်ာ္စြာ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဤ ေနရာ ဤမဂၢဇင္းတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ ထံုးစံ ဟာသစာမွ်ကုိပဲ ေရးခ်င္ပါသည္။ လူအမ်ားအား စိတ္ေဖ်ာ္ေျဖခ်င္ပါ သည္။ သုိ႔ေသာ္ ဤမဂၢဇင္း၏ လ ၁၀၀ ျပည့္အမွတ္တြင္ အရင္ကႏွင့္မတူ တစ္ဘာသာတစ္မူကုိသာ အလုိ႐ွိ သည္ဟု ဆုိခဲ့၍ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ ခက္ခဲရေလသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အား ဤမဂၢဇင္း၏ ဥယ်ာဥ္မွဴးျဖစ္ေသာ ႐ႈမ၀ ဦးေက်ာ္ က အမိန္႔ခ်ခဲ့သည္။ ယေန႔အဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္သည္ စာအတုိအစေလးမ်ားေရး၍ ထမင္းဖုိးအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ သည္ လုပ္ေနသည္။ ယေန႔အဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ ထမင္းဖုိးႏွင့္ သက္ဆုိင္ေနသူ၏ စကားကုိ ကၽြန္ေတာ္ လုိက္နာရမည္ပင္ ျဖစ္ေနသည္။ သုိ႔ေသာ္ ခက္သည္ ခက္သည္။

ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္လုပ္႐ုိး " ဟန္ " ကုိၾကဥ္၍ တစ္မူမတူေအာင္ လုပ္ေပးရပါမည္နည္း။ ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ပင္ စိတ္က်ပ္ခဲ့ရေလသည္။ စိတ္ေနာက္က်ိက်ိႏွင့္ ထုိင္၍ ငုိင္ရင္းက ကၽြန္ေတာ္ လာခဲ့ ေသာခရီး၏ အပုိင္းအစ ေလးမ်ားကုိ စိတ္ေလွ်ာက္ေလမိ၏။ ကၽြန္ေတာ္ လာခဲ့ရေသာ ခရီးလမ္းမ်ား ခက္ထေရာ္ လွဘိသည္။ ဆူးေညႇာင္မ်ားၾကားျဖတ္၍ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြကုိ ေက်ာ္၍၊ ေတာင္ေစာင္းကုိ ကုတ္၍၊ လိႈင္းတံပုိး မ်ားကုိ ကူး၍ တစ္ပါးသူ၏ ေထာက္ကူ ေဖးမမႈကုိ မ်ားစြာမယူဘဲ ကုိယ့္၀န္ကုိယ္ထမ္း၊ ကုိယ္ေခါင္းကုိ ကုိယ္ပင္ ႐ြက္ကာ လာခဲ့ရပါသည္။ အခက္မ်ိဳးစံုခဲ့ရသည္။ ဘ၀မ်ိဳးလည္းစံုခဲ့ရသည္။ ထုိသည္ အထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္ ဟုတ္တိပတ္တိ လူလည္ႀကီးလုပ္၍ ေခါင္းပံုျဖတ္စားေသာက္ ဘ၀သည္လည္း ပါခဲ့ ေလသည္။ ဤမဂၢဇင္းတြက္ တစ္မူမတူေအာင္ဆုိလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းပံုျဖတ္စားခဲ့ေသာအေတြ႕မ်ား ေရးရ ေသာ္ သင့္ေလ်ာ္အံ့ထင္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ေအာက္ေမ့လုိက္မိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ... ခက္သည္၊ ခက္သည္။

ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းပံုျဖတ္စားသည္ကုိ သိလ်က္ႏွင့္ မွိန္းခံခဲ့ရေသာ ပုဂၢိဳလ္ အမ်ားအျပားသည္ ယေန႔ အသက္ ႐ွိ ေလာကထဲတြင္ ရပ္တည္ဆဲ႐ွိေနၾကေသးရာ သူတုိ႔ မ်က္ေမွာက္ႀကီး၌ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သုိ႔ေရးရပါအံ့နည္း။ အထူအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ အေပၚစီးၿပီးေနကာ ေခါင္းပံုျဖတ္စားျခင္းခံခဲ့ရသူမ်ားမ်ာ ယခုအခါ အခ်ိဳ႕သည္ " အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီး" စာရင္း၀င္ပင္ျဖစ္ေနၾက၏။ အစုိးရ အဖဲြ႕၌ ၀န္ႀကီးျဖစ္သူျဖစ္၊ ႏုိင္ငံေရးေလာက၌ ထင္႐ွားသူကထင္႐ွား၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနဘက္တြင္ အရာ႐ွိႀကီးမ်ားျဖစ္သူကျဖစ္ကာ ေခါင္းႀကီးပုိင္းသုိ႔ ေရာက္သူက ေရာက္လ်က္႐ွိ၏။

သုိ႔ေသာ္ မိတ္ေဆြက ကၽြန္ေတာ့္အေျပာကုိ ယံုခ်င္မွ ယံုပါေလ။ ကၽြန္ေတာ္ကမူ ယုတၱိသာဓကေတြႏ်င့္ အသားယူယူၿပီး လက္ေတြ႕ျပခ်င္စိတ္ေတြ အံုႂကြတက္ေနမိေလသည္။ ေခါင္းပံုျဖတ္လုိက္သည္ကုိ ဘယ္လုိ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ခံလုိက္ရသည္ဟု ထုတ္ေဖာ္လွ်င္ အဘယ္မွာ ခံခ်င္ျခင္း႐ွိပါလိမ့္မည္နည္း။ သုိ႔ေသာ္ ... ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဒါေတြ ထုတ္ေဖာ္ ခ်င္စိတ္ေတြ လက္ယားယားေန၏။ ခက္သည္။ သုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ဤစာ၏ အစ ပုိင္းတြင္ ကၽြန္ေတာ့္အဖုိ႔ ဤစာ သည္ ေကာင္းက်ိဳးေပးမည္မဟုတ္သည္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳလုိ႔ သိပါသည္ဟုဆုိခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလပါသည္။ ေကာင္းက်ိဳးေပး႐ံုမက အႏၱရာယ္ႀကီးမ်ားပင္ က်ေရာက္ႏုိင္ေနပါသည္။

ယေန႔ "ပုဂၢိဳလ္ႀကီး" စာရင္း၀င္ ျဖစ္ေနၾကကုန္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးအမ်ားသည္ ကုိယ့္အဘ၀အတြက္ ကုိယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ႀကိဳးပမ္းကာ ယေန႔ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေနရာသုိ႔ ေရာက္လာခဲ့ၾကေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကုိယ့္ဘ၀ ကုိယ္ အသီးသီး ေက်ာင္းလာၾကရာတြင္ တစ္ခုေသာတစ္ေထာင့္ျဖတ္ေနရာတစ္ခုတြင္ ယေန႔ ထင္႐ွားေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး စာရင္း၀င္မ်ားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေတြ႕မိၾက၏။ ထိမိၾက၏။ ဤတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ ေခါင္းပံုျဖတ္ စားျခင္း အလုပ္သည္ ျဖစ္ပ်က္ေပၚေပါက္ခဲ့ေလသည္။ စာ႐ႈေသာ မိတ္ေဆြတုိ႔အား ယုတၱိသာဧကေတြႏွင့္ ျပလုိက္ခ်င္သည္မွာ ကၽြန္ေတာ္ လက္မ်ားပင္ ယားေနပါၿပီ။

ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းပံုျဖတ္စားဘ၀၌ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းပံုျဖတ္သည္ကုိ ခံခဲ့ရသူမ်ားစာရင္းတြင္ ဗမာျပည္၏ ထိပ္တန္း ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားျဖစ္ေသာ ကြယ္လြန္သူ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ လည္းေကာင္း၊ ဆုိ႐ွယ္လစ္တုိ႔၏ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး သခင္ျမသည္လည္းေကာင္း၊ ျမန္မာျပည္၏ နန္းရင္း၀န္ ေဟာင္း တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့သူ လုပ္ႀကံမႈအတြက္ ေသဒဏ္ခံခဲ့ရေသာ ဂဠဳန္ဦးေစာသည္လည္းေကာင္း စသည့္ ပုဂၢိဳလ္ မ်ား ပင္ ပါခဲ့သည္ဆုိလွ်င္ မိတ္ေဆြ ကၽြန္ေတာ့္စကားကုိ ႐ုတ္တရက္ ယံုလိမ့္မည္ပင္မထင္။ အမွန္ပင္ ထုိပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ့္ ေခါင္းပံုျဖတ္ခံခဲ့ရသူမ်ားစာရင္းတြင္ ပါခဲ့ေလသည္။

သုိ႔ေသာ္ စာ႐ႈသူ မိတ္ေဆြေကာင္းတုိ႔က " ကြယ္လြန္သူ မ်ားအမည္ကုိ ထုတ္ေဖာ္၍ အေမာင္ သက္ေသ လုပ္ေနရျခင္း ကုိ ငါတုိ႔ ဘယ္သုိ႔ ယံုၾကည္ရအံ့နည္း" ဟု ကၽြန္ေတာ့္အား ဆုိခ်င္ၾကလိမ့္မည္ထင္ပါသည္။ ဟုတ္သည္။ ကြယ္လြန္ၿပီးသူမ်ားအမည္ကုိ သက္ေသျပေန လိမ္ဆင္ ႏိုင္ေပါက္စီးရာေရာက္ေနေပမည္။ ကၽြန္ေတာ္ သည္ သက္႐ွိ လက္႐ွိ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားကုိလည္း က်က်နန သက္ေသထူျပခ်င္ပါသည္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု၊ ၀န္ႀကီးဘေဆြ၊ ၀န္ႀကီးဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း စသည့္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းပံုျဖတ္စား ခဲ့တယ္ဟု သက္ေသထူျပ ခ်င္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ... ခက္သည္ ... ခက္သည္။

ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ ပုဂၢိုလ္ႀကီးမ်ားကုိ ကၽြန္ေတာ့္လုိလူက ေခါင္းပံုျဖတ္စားခဲ့ပါသည္ဆုိသည္ကုိ သက္ေသသာဓက ေတြနဲ႔ ျပဆုိရာ၌ ေကာင္းမွေကာင္းပါ့မလား၊ ျဖစ္မွျဖစ္ပါ့မလား၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ယံုလည္း ယံုၾကပါ့မလား။ ကၽြန္ေတာ့္ မွာ အမ်ားႀကီးေတြးေနရေလပါေသးသည္။ ဒါကလည္း ခက္သည္။ ခက္ေသး၏။

ဘာလုိလုိႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္၏၀တၳဳတုိ " ခက္သည္ ခက္သည္" ႏွင့္ ေနာက္ကခက္၊ ေ႐ွ႕ကခက္၊ အခက္ေတြ မ်ားၿပီး " အခက္ " ၀တၳဳႀကီးျဖစ္၍ ေန၍ပါေပါ့ကလား။ သုိ႔ေသာ္ ဒီအထိေတာင္ ကၽြန္ေတာ္၏ အခက္ေတြမွာ မကုန္ေသးပါ။ " အခက္ " ၀တၳဳပဲျဖစ္ခ်င္ျဖစ္၊ " ဖုိးခက္ႀကီး" ၀တၳဳပဲဆုိခ်င္ဆုိပါေရာ့၊ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ အေရး ႀကီးဆံုးေသာ အခက္ႀကီးတစ္ခုက တစ္ခံက်န္ေနေလပါေသးသည္။ ဤ စာကုိဖတ္႐ႈၾကရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ စာ မ်ားကုိ ဖတ္႐ႈဖူးသူ သဂၤဟမိတၱတုိ႔က ဒီေကာင္ ဒီတစ္ခ်ီ ဘယ္ႏွယ့္မ်ား ခပ္တည္တည္ႀကီး ေလွ်ာက္ ေၾကာင္ေနပါလိမ့္ဟု ေအာက္ေမ့ၾကအံ့ဟု ထင္ပါသည္။ အဲဒါပင္ ကၽြန္ေတာ့္အဖုိ႔ အႀကီးဆံုးအခက္ေပေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ စာေရးလွ်င္ ခပ္ရႊင္႐ြင္ ခပ္ေသာေသာပဲ ေရးခ်င္သည္။ ေရးတတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္စာပဲ ေရးေရး အေမ့ေပးတဲ့စာပဲေရးေရး၊ ရည္းစား စာေရးေရးေလ ... ခပ္ရႊင္႐ႊင္ ခပ္ေသာေသာပဲေရးခ်င္သည္။

ခပ္ ေၾကာင္ေၾကာင္ေလးေတြပဲ ေသာ့ခ်င္သည္။ ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အရင္ကနဲ႔မတူေအာင္ တစ္မူႀကီး လုပ္ပါဆုိေသာ ကၽြန္ေတာ့္ ထမင္းအုိး႐ွင္ စာရင္း၀င္ႀကီး၏ ေတာင္းဆုိခ်က္ႀကီးေၾကာင့္ အခက္ႀကီး ခက္ေနရ ျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အရင္ကနဲ႔မတူေအာင္ တစ္မူပံုစံႀကီး ထြက္ဖုိ႔ လုပ္ျပလုိက္ခ်င္စမ္းသည္။ စိတ္ ကေတာ့ ႐ွိပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ယခုအထိ ဤေနရာအထိ သမက္အသစ္စက္စက္နဲ႔ ေတြ႕စ ေယာကၡမ၏ အုိင္တင္ အတုိင္း စာဟန္ကုိ အတည္ေပါက္ႀကီး ႐ႈႀကီးႏွင့္ လာခဲ့လင့္ကစား ရင္ထဲက ကလိကလိနဲ႔၊ လက္က လည္း ယားက်ိ ယားက်ိနဲ႔ ေဗြေဖာက္ခ်င္ ေဖာက္ခ်င္လာသာက တယ္ခက္ေနသည္။

ေအး ... ဒါေၾကာင့္ ဤ စာ၏ ေရွ႕အဖုိ႔မွာေတာ့ ဆုိ႐ွယ္နီေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆံုရတဲ့ ၀န္ႀကီးမ်က္ႏွာလုိ ခပ္တည္တည္ႀကီး ႐ႈႀကီးနဲ႔ ဤစာကုိ မသြားပါရေစနဲ႔ေတာ့လုိ႔ ...။ ခယ္မႏွင့္ အခြင့္ေကာင္း ႀကံဳေသာ ခဲအုိမ်က္ႏွာႀကီးကဲ့သုိ႔ ကၽြန္ေတာ့ စာကုိ ကၽြန္ေတာ့္ "မူ"အတုိင္း ခပ္စပ္ၿဖီးၿဖီးပဲ သြားရေစေတာ့လုိ႔။ ကၽြန္ေတာ့္ ထမင္းအုိးႀကီးႏွင့္တကြ စာ႐ႈၾက ကုန္ေသာ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖ ၿမိဳ႕ေယာကၡမ ၿမိဳ႕ေယာက္ဖအေပါင္းတုိ႔အား ေတာင္းပန္ ထားလုိက္ခ်င္ပါသည္။ ကုိင္း ... ေရွ႕ကုိေတာ့ တတ္ႏိုင္သမွ် ေအာက္ေျခလြတ္ျပပါရစီေတာ့ဗ်ာ ... ေနာ္ ... ေနာ္။
ေ႐ွ႕ေလွ်ာက္ အတည္ေပါက္ေတြ ေလွ်ာက္မမႈတ္ခ်င္ေတာ့၍ ေအာက္ေျခလြတ္ခြင့္ေတာင္းထားရျခင္းျဖစ္ ေသာ္လည္း ဤ၀တၳဳ၏ အဓိကလာခဲ့ေသာ အေၾကာင္းကုိကား ကၽြန္ေတာ္ လက္မလြတ္ေစပါ။ မေျပာင္းလဲ မေသြဖည္ေစပါ။ ဤ၀တၳဳ၏ အဓိကအေၾကာင္းမွာ ကုိကုိ မမတုိ႔အား ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတုိင္း ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရ၏ ႏုိင္ငံေတာ္၀န္ႀကီးမ်ားအား ႏုိင္ငံေတာ္သာကဒုိးက ပယ္ပယ္ နယ္နယ္ ေခါင္းပံုျဖတ္စားခဲ့ျခင္း အေၾကာင္းရင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ၀န္ႀကီးဆုိတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားအား ေခါင္းပံုျဖတ္စားရျခင္းသည္ အဘယ္မွာလြယ္ပါ ၿခိမ့္မည္နည္း။ ၀န္ႀကီးေတြကလည္း ေတာ္႐ံုတန္႐ံု "လည္ "႐ံုနဲ႔ ၀န္ႀကီးဘယ္ျဖစ္လာမလဲဟ။

သုိ႔ေသာ္ အဲသလုိ ႏုိင္ငံေရးမွာ "လည္"လုိ႔ လူမႈေရးမွာ "လည္"လုိ႔၊ လူေတြထဲမွာ "လည္"လုိ႔ ၀န္ႀကီးျဖစ္လာ ၾကေသာ ႏုိင္ငံေတာ္၀န္ႀကီးမ်ားအား ႏိုင္ငံေတာ္သာကဒုိးက ရက္ရက္စက္စက္ကုိ ေခါင္းပံုျဖတ္စားခဲ့ဖူးပါ သည္။ လက္႐ွိ ၀န္ႀကီးမ်ားႏွင့္တကြ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္အမ်ား အျပားအား က်က်နန ကၽြန္ေတာ္ " ႏုိင္ေပါက္" စီးခဲ့ဖူးပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ သုိ႔ကလုိ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြနဲ႔ ၀န္ႀကီး မ်ားအား ေခါင္းပံုျဖတ္စားခဲ့ဖူးသည္ဆုိသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္အား ႐ုတ္တရက္ ကမန္းကတန္း အထင္ေတာ့ မႀကီးၾကေစခ်င္ပါ။ ဟင္း ... ႐ုတ္တရက္ လူေတြ သိပ္အထင္ႀကီးကုန္ၾကရင္ သာဂဒုိး အရမ္းပြၿပီး သာဂဒုိးနဲ႔ အရမ္းအိမ္ေထာင္က်ပစ္ခ်င္သူေတြ ႐ုတ္တရက္ ေပါကုန္မွာလည္း စုိးရေသးတယ္ဟဲ့ ... ဟင္း။

၀န္ႀကီးမ်ားသည္ သာမန္လူေတြထက္လည္လုိ႔ ၀န္ႀကီးျဖစ္လာၾကသည္မွာ မွန္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထုိ၀န္ႀကီး မ်ားအား ႏိုင္ေပါက္စီး၍ ေခါင္းပံုျဖတ္စားရန္မွာ " အခ်က္" သိရင္ ဘာမွ်ခက္ခဲျခင္းမ႐ွိႏုိင္ပါေခ်။ မ်က္ေမွာက္ ၾသကာသေလာကႀကီးထဲ၌ ဘယ္အေရးတြင္မဆုိ "အခ်က္"သိပါက ဘာအခက္မွ မ႐ွိႏုိင္။ အေဖ့ အိတ္ကပ္ထဲက ပုိက္ဆံကုိ လုိခ်င္သလား၊ အခ်က္သိရင္ ဘာမွမခက္၊ ဥစၥာေပါတဲ့ အပ်ိဳႀကီးကုိ လုိခ်င္ သလား၊ အခ်က္သိလွ်င္ ဘာမွမခက္။ ဘဏ္တုိက္က ေငြေတြ အပြႀကံခ်င္သလား။ အခ်က္သိရင္ (ဟဲ့ ဟဲ့ ... ဒါနဲ႔ေတာ့ မဆုိင္ဘူးဟ ...၊ တုိ႔မပါဘူးဟ)
၀န္ႀကီးမ်ားကုိ ေခါင္းပံုျဖတ္ဖုိ႔ကား နည္းတတ္လွ်င္ လြယ္ပါသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ေျပာဆုိလုိပါသည္။

၀န္ႀကီး မ်ားသာမဟုတ္၊ ဘယ္သူ႔ကုိမဆုိ ေခါင္းပံုျဖတ္စားဖုိ႔ လြယ္ပါသည္။ ၀န္ႀကီးမ်ားအား ေခါင္းပံုျဖတ္စား ရန္ဖုိ႔ရန္အတြက္နည္းတစ္ခုတတ္လဆင္ ဘယ္သူမဆုိ စြမ္းနုိင္ပါလိမ့္မည္။ တစ္ခုတတ္ထားဖုိ႔ပဲ႐ွိပါသည္။ မိတ္ေဆြေကာ ၀န္ႀကီးမ်ားအား ေခါင္းပံုျဖတ္စားခ်င္ပါသလား၊ သုိ႔ကလုိ စားလုိပါက နည္းတစ္ခု တတ္ထားရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ၀န္ႀကီးမ်ား ေခါင္းပံုကုိ က်က်နန ျဖတ္စားရန္အတြက္ ဆံပင္ေကာင္းေကာင္း ေလး ညႇပ္တတ္ဖုိ႔ပင္လုိပါသတည္း။ (ဘယ့္ႏွယ္လဲေဟ့ ... ဂြီ)

အဟမ္း ... အဟမ္း။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ၀န္ႀကီးမ်ားကုိ အဲသလုိေခါင္းပံုျဖတ္ျဖတ္စားတာပဲဗ်။ မိတ္ေဆြ- ၀န္ႀကီး ေတြကုိ ေခါင္းပံုျဖတ္စားခ်င္ရင္ ဆံပင္ညႇပ္ပညာသင္လုိက္ေပါ့ဗ်ာ။ တယ္မခက္လွပါဘူး။ ၀န္ႀကီးတုိင္း ေအာက္ထစ္ တစ္လတစ္ခါေတာ့ သူတုိ႔ ေခါင္းကုိ ဆံညႇပ္ဆရာလက္ ထုိးထုိးအပ္ရတာခ်ည္းေပါ့။ ၀န္ႀကီး ေတြ မေနႏုိင္ ၾကပါဘူး၊ ၀န္ႀကီးေလာကထဲမွာ ေသွ်ာင္ေတြ၊ ေခါင္းတံုးေတြ မ႐ွိဘူးမဟုတ္လား၊ အင္း ... ကၽြႏ္ုုပ္တုိ႔၏ ႏုိင္ငံေတာ္ ၀န္ႀကီးတုိင္းပင္ ဘုိေကေလးေတြ ကုိယ္စီနဲ႔ခ်ည္း မဟုတ္ပါလား။

သုိ႔ေသာ္ ၀န္ႀကီးေခါင္းပံုျဖတ္ဖုိ႔ရာ၌ တစ္ခုေတာ့႐ွိပါသည္။ ယခုအခါ ျမန္မာဆံပင္ညႇပ္ဆရာ(၀ါ)ေခါင္းပံုျဖတ္ ဆရာက အေတာ္အပါသားျဖစ္သည္။ အျခားအလုပ္မ်ားထက္ အလုပ္ရလြယ္၊ တတ္လြယ္၊ ေငြလြယ္ေသာ ဆံပင္ညႇပ္အလုပ္ကုိ အမ်ားအျပားပင္ လုိက္လုပ္ေနၾက၍ ျမန္မာဆံပင္ညႇပ္ဆရာေတြ အလြန္ေပါေန၏။ ဆံပင္ညႇပ္ အလုပ္သည္ အလုပ္ရလြယ္။ ေငြရလြယ္ေပမေပါ့။ အဂၤလိပ္တုိ႔၏ ယဥ္ေက်းမႈဘုိေကကုိ ျမန္မာ မ်ားသည္ ခဏအလစ္သုတ္ၾကည့္ရာကေန ယခုအခါ ျမန္မာတုိင္းပင္ ကုိယ့္ဘုိးဘြားပိုင္ ပစၥည္းလုိ ဘုိေကကုိ ေကာင္းေကာင္း ေခါင္းေပၚ မူပုိင္တင္ထားလုိက္ၿပီျဖစ္ရာ ျမန္မာတုိင္း ေအာက္ထစ္ တစ္လတစ္ခါ ေခါင္းပံု ျဖတ္တာ ခံေနရေတာ့တာေပါ့။ ၀န္ႀကီးလည္း ဘုိေကနဲ႔၊ ေက်ာင္းသားလည္း ဘုိေကနဲ႔၊ စစ္ဗုိလ္ႀကီးလည္း ဘုိေက နဲ႔၊ ဆုိက္ကားဆရာလည္း ဘုိေကနဲ႔၊ ဟဲ့ ... ဘုရားလူႀကီးလည္း ဘုိေကနဲ႔။ ေအး ... မိတ္ေဆြေခါင္း ေပၚက ဘုိဆံုဖုတ္ေလးကုိလည္း စမ္းၾကည့္ဦးေလ။

ေ႐ွးတုန္းကမူ ျမန္မာမ်ားမ်က္စိတြင္ ဘုိေကထားေသာ ျမန္မာသည္ ငေပါျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ ယခုေတာ့မူ အမ်ား ၏ မ်က္စိတြင္ ဘုိေကမထားေသာ ျမန္မာသည္ ငေပါျဖစ္ေနေပေတာ့သည္။ သိပ္ေကာင္းေနၾကတာေပါ့။

ယင္းသုိ႔ကလုိ သူ႔လည္း ဘုိဆံဖုတ္၊ ငါ့လ္ညး ဘုိဆံဖုတ္ေတြနဲ႔ ဘုိေကေတြေပါ၊ ဆံပင္ညႇပ္ဆရာ ေခါင္းပံုျဖတ္ ငနဲေတြ အားႀကီးေပါေနေသာေၾကာင့္ပင္ ၀န္ႀကီးမ်ားအား ကုိယ့္ဆီတြင္ ဆံပင္ညႇပ္ဖုိ႔ အခြင့္ႀကံဳ ဖုိ႔ရန္မွာေတာ့ ခက္ေပ လိမ့္မည္။ ၀န္ႀကီးအား ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ရက္ရက္ေရာေရာ ေခါင္းပံုျဖတ္ပစ္ရန္အတြက္ ဆံပင္ေလး ညႇပ္ တတ္ကာမွ်ျဖင့္ ျဖစ္ႏုိင္ေသာ္လည္း ၀န္ႀကီးက စိတ္လုိလက္ရ ကုိယ့္ဆီ ဆံပင္ညႇပ္ ခံရေအာင္ လာဖုိ႔ရန္ကား ကံေပၚတြင္ မ်ားစြာတည္သည္ဟု ထင္မိေလသည္။ ဤတြက္ ကိန္းႏွင့္တြက္ပါလွ်င္ ႏုိင္ငံေတာ္ ေမာင္သာဂဒုိး ကေလးမ်ားစြာ ကံေကာင္းလွသည္ဆုိႏုိင္ပါသည္။ အဘယ့္ ေၾကာင့္မူ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔၏ ေ၀ေနယ် ေမာင္သာဂဒုိးသည္ ဘယ္၀န္ႀကီးေခါင္းက ဘယ္လုိေနသည္၊ ဘယ္၀န္ႀကီး ကျဖင့္ ဘယ္ပံုမ်ိဳး ႀကိဳက္သည္ ဆုိသည္ကုိ ႐ြပ္႐ြပ္ခၽြံခၽြံေလ့လာႏိုင္ခြင့္ရခဲ့ေသာေၾကာင့္တည္း။
အမွန္ေတာ့ ၀န္ႀကီးမ်ားေခါင္းတြင္ ဘုိေက႐ွိေနျခင္းသည္ပင္ တုိင္းျပည္အတြက္လည္းမေကာင္း၊၀န္ႀကီးမ်ား အတြက္ လည္း မေကာင္းဟု ကၽြန္ေတာ္ ထင္ပါသည္။ ၀န္ႀကီးသည္ သူ႔ေခါင္းတြင္ ဘုိေက႐ွိေန၍ တစ္လ တစ္ခါေတာ့ ေအာက္ထစ္ သူ႔ေခါင္းကုိ သူစိမ္းလူလက္သုိ႔ လုပ္ခ်င္သလုိလုပ္ပါေတာ့ဟု ထုိးထုိး အပ္ရေပလိမ့္မည္။ ထုိအခါ ၀န္ႀကီးအား ဒုကၡေပးခ်င္လဆင္၊ ေဂ်ာက္ခ်ခ်င္လွ်င္ လြယ္လြယ္ေလးပင္ မျဖစ္ႏုိင္ ပါေလာ။

သုိ႔ေသာ္ ေမာင္သာဂဒုိးကေတာ့ ၀န္ႀကီးမ်ား ေဂ်ာက္မခ်ပါဘူးဗ်ာ။ အခြင့္ႀကံဳတဲ့အခါမ်ား မွာသာ ၀န္ႀကီးေခါင္း ဆုိတာ ဘယ္လုိေနသလဲဆုိတာေလာက္ ေလ့လာၾကည့္႐ံုေလးပါပဲ။ " ဟဲ ... ဟဲ " စိတ္ခ်ပါ။ အမယ္ ... တုိင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ႕ေခါင္းကုိ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကုိင္ ကုိင္ၾကည့္ရ တာလည္း "အင္း "အရသာ တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲခင္ဗ်၊ ၿပီးေတာ့ ဆံပင္ေလးေတြ ဆဲြဆဲြၾကည့္ၿပီးေတာ့ ေၾသာ္ ... ဒီေခါင္းဟာ ငါတုိ႔ တုိင္းျပည္ၾကီးကုိ အုပ္ခ်ဳပ္စီမံေနတဲ့ ေခါင္းပါကလားလုိ႔ ကုိယ္ရင္းေတြးရတာလည္း အရသာတစ္မ်ိဳးပဲဆရာ။

ဒါကေတာ့ ၀န္ႀကီးကေတာ္မ်ားကလဲြလွ်င္ သာမန္လူမ်ား မရႏိုင္တဲ့ ေခါင္းပံုျဖတ္၊ ဆံပင္ညႇပ္သမားမ်ားသာ ရႏုိင္တဲ့ ထူးျခားတဲ့ အခြင့္အေရးေပေပါ့။ ၀န္ႀကီးေခါင္းေတာ္႐ံုလူကုိင္ရတာမွတ္လုိ႔။ ဟင္း ... အဲ ေနာက္ၿပီး ေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔ ေခါင္းပံုျဖတ္သမားတုိ႔ကလဲြလွ်င္ ဘယ္သူမွ်မသိႏုိင္ေသာ အခြင့္အေရးထူးႀကီး တစ္ခုလည္း ႐ွိပါေသးသည္။ ယင္းသည္ကား ဘယ္၀န္ႀကီးသည္ ငယ္ငယ္တုန္းကျဖင့္ ဘယ္ေလာက္ေပခဲ့ ဆုိတာကုိ သိ ႏုိင္ခြင့္႐ွိျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ဒါကုိ ၀န္ကေတာ္မ်ား ကုိယ္တုိင္ေတာင္ သိခ်င္မွသိပါလိမ့္မည္။ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ေခါင္းပံု ျဖတ္ သမားမ်ားကား ထုိအခြင့္အေရးကုိ ခပ္ေခ်ာင္ေခ်ာင္ပင္ ရခဲ့ေလသည္။ ဘယ္၀န္ႀကီး၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ဘယ္ေလာက္ ေပခဲ့သည္ကုိ သိခ်င္ရင္ က်ဳပ္တုိ႔ေတာ့မခက္၊ ၀န္ႀကီးကုိ ဆံပင္ညႇပ္ေပးရင္း ၀န္ႀကီးေခါင္းက အနာ႐ြတ္ေလး ကုိ ေလွ်ာက္ေရၾကည့္လုိက္႐ံုေပါ့ဗ်ာ ... အဟမ္း အဟမ္း "

အင္း ... အင္း အင္း လက္႐ွိ ဖဆပလ အစုိးရ၀န္ႀကီးေတြထဲမေတာ့ဗ် ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ မႏၱေလးသားႀကီး ျပည္ထဲ ေရး၀န္ႀကီး ဗုိလ္ခင္ေမာင္ေလး ဟာ အနာ႐ြတ္ အမ်ားဆံုးပဲဗ်။ အင္း ... ။
အဲ ၿပီးေတာ့ ၀န္ႀကီး ခင္ေမာင္ေလးေလာက္ အနာ႐ြတ္ေသးေသးေလးေတြ မ်ားလွေသာ္လည္း သာသနာေရး ဘာသာေရး၀န္ႀကီး ဦး၀င္းမွာေတာ့ ေခါင္းရဲ႕ေ႐ွ႕ပုိင္း (အမည္မေဖာ္လုိေသာ) တစ္ေနရာမွာ အနာ႐ြတ္  ႀကီးႀကီး၊ ႀကီးတစ္ခု႐ွိတယ္ဗ်။

ေၾသာ္ ... ဒီအမာ႐ြတ္ကိစၥ ထည့္ေရးတာကုိ ႐ွင္းဦးမွျဖစ္မည္ထင္သည္။ ႏုိ႔မုိ႔ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔၀န္ႀကီးမ်ား စိတ္ဆုိး ကုန္မွာ စုိးရေသးသည္။ ၀န္ႀကီး ဗုိလ္ခင္ေမာင္ေလးတုိ႔၊ ၀န္ႀကီး ဦး၀င္းတုိ႔ရဲ႕ ေခါင္းကအနာ႐ြတ္မ်ား အေၾကာင္း ကုိ ဤေနရာ၌ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ငဒုိး အထူးထည့္သြင္းေျဖဆုိေရးသားရျခင္းမွာ အေၾကာင္း႐ွိပါ သည္ ခင္ဗ်ာ။ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ႏိုင္ငံေတာ္၀န္ႀကီးမ်ားေခါင္းကုိ ႏုိင္ငံေတာ္သာဂဒုိးက ဘယ္ေလာက္အထိ ႀကိဳးစား ေလ့လာ ၾကည့္႐ႈ ထားသည္ကုိ သိေစခ်င္လုိ႔ သက္ေသထူလုိသည္တစ္ေၾကာင္း၊ ၿပီးေတာ့ ဆံပင္ညႇပ္ သမားတုိ႔သည္ အနာ႐ြတ္ မ်ားကုိ ေတြ႕လွ်င္ ဘယ္သုိ႔ သေဘာထားရသည္။ ဘယ္သုိ႔ နားလည္ၿပီး လုပ္ကုိင္ ေပးရသည္ စသည္ကုိ ေဖာ္ျပလုိသည္လည္းတစ္ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ၀န္ႀကီးမင္းမ်ား၏ အနာ႐ြတ္မ်ားကုိ ယခုကဲ့သုိ႔ ထည့္ေျပာရျခင္းျဖစ္ပါသည္ခင္ဗ်။ (အဟမ္း ... အဟမ္း၊ ေၾသာ္ ... အေရးထဲ လက္ေကာက္၀တ္က ယားယား၊ လက္ေခ်ာင္းက ယား နဲ႔ ခက္လုိက္တာေနာ္)

ဆံပင္ညႇပ္ဆရာတုိ႔သည္ အနာ႐ြတ္ကုိေတြ႕လွ်င္ ဘယ္သုိ႔သေဘာထား၍ လုပ္ကုိင္ရသည္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ၀န္ႀကီးဦး၀င္း ၏ အနာ႐ြတ္ကုိ နမူနာထားၿပီးေတာ့ ေျပာလုိပါသည္။ ဆုိပါေတာ့။ ဦး၀င္း၏ ေခါင္း ေ႐ြ႕ပုိင္းတစ္ ေနရာတြင္႐ွိ (အမည္မေဖာ္လုိေသာေနရာမွ) အနာ႐ြတ္၊ ထုိအနာ႐ြတ္ကုိ ၀န္ႀကီးက " ေဟ့ ဒီအနာ႐ြတ္ေန ရာကုိ ႐ွည္႐ွည္ခ်န္ထားၿပီး ဖံုးေနေအာင္ညွပ္ကြ၊ အနာ႐ြတ္ေပၚ မေနေစနဲ႔ေနာ္ ...ေနာ္" ဟုေတာ့ ၀န္ႀကီး ဘယ္တုန္းကမွ မေျပာဖူးေခ်။ ယင္းသုိ႔ ၀န္ႀကီးက မိန္႔ၾကားျခင္းမျပဳပါေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေခါင္းပံုျဖတ္စား သမားမ်ားက မေျပာဘဲနဲ႔ နားလည္မႈအလုိလုိ႐ွိၾကရေလသည္။

ထုိေနရာကုိ ဆံပင္႐ွည္ ႐ွည္ခ်န္ၿပီး ဖံုးေနေအာင္ သတိျပဳညႇပ္ရေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဤသုိ႔ လုပ္ေပးမွ ၀န္ႀကီး က ေက်နပ္ သေဘာက်မည္ျဖစ္သည္ကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အလုိလုိ နားလည္မႈ နားလည္မႈ၊ နားလည္မႈ ႐ွိထားရမည္ျဖစ္ ေလသည္။ ယင္းသုိ႔ နားလည္မႈႏွင့္ လုပ္ေပးလုိက္သည္ကုိ ၀န္ႀကီးက ေက်နပ္သည္ မေက်နပ္ သည္ကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ သိႏုိင္ၾကပါ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ၀န္ႀကီးသည္ ဆံပင္ ညႇပ္ၿပီးသည္ ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ မွန္ေ႐ွ႕တြင္ရပ္ၿပီး ထုိအနာ႐ြတ္ေနရာမွ ဆံပင္ကုိ ဆဲြဆဲြၾကည့္ တတ္သည္ ကုိ အကဲခတ္ႏုိင္ ေသာေၾကာင့္တည္း။

၀န္ႀကီး မင္းမ်ားသာမဟုတ္၊ ဘယ္သူေကာ ကုိယ္ငယ္ငယ္က ေခါင္းမွာ ထိ႐ွိခဲ့ဖူးေသာအနာ႐ြတ္မ်ားကုိ လူ ျမင္သူျမင္ ေပၚထင္ေစခ်င္ၾကလိမ့္မည္နည္း။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေခါင္းပံုျဖတ္သမားမ်ားသည္ ေခါင္း ပံုျဖတ္  ေပးရန္ ေခါင္းတစ္ခုကုိ ကုိင္လုိက္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ပထမအေရးတႀကီး သတိျပဳၾကည့္ရန္မွာ ထုိ ေခါင္းမွာ အနာ႐ြတ္မ်ားကုိ ေဗြေဆာ္ဦး႐ွာေဖြလုိက္ရန္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ မွတ္ထားၾကေနာ္ ... ေနာ္ ။

သုိ႔ကလုိ အနာ႐ြတ္ အေရးတႀကီး႐ွာေဖြရေသာေၾကာင့္ပင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေခါင္းပံုျဖတ္သမားမ်ားသည္ ဘယ္ ၀န္ႀကီးေခါင္း ၌ အနာ႐ြတ္ဘယ္ႏွခု႐ွိ၍ ဘယ္၀န္ႀကီးသည္ ငယ္ငယ္က ဘယ္ေလာက္ေပခဲ့သည္ကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေခါင္းပံုျဖတ္စားသမားမ်ားက ခန္႔မွန္းသိ႐ွိႏုိင္ခြင့္႐ွိသည္လုိ႔ ဆုိခဲ့ျခင္းေပါ့။ အမယ္ ... ေနာက္ တစ္ခု သာမန္လူတုိ႔ မသိႏုိင္တဲ့ အခြင့္အေရးတစ္ခု ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ၀န္ႀကီး ေခါင္းကုိင္ရေသာလူမ်ားသာ သိ႐ွိ နုိင္တာ တစ္ခု႐ွိေသးသဗ်။ ၄င္းသည္ကားဆုိလွ်င္ လက္႐ွိ၀န္ႀကီးမ်ားအနက္ ဘယ္၀န္ႀကီးသည္ ဘယ္ႏွရာ ခုိင္ႏႈန္း မွန္ႀကိဳက္သည္။ ဘယ္၀န္ႀကီးက မွန္ဘယ္ႏွခါၾကည့္တတ္သည္ဆုိသည္ကုိ ၀န္ကေတာ္ကလဲြလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔သာ၊ ကၽြန္ေတာ္ုတိ႔သာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သာ အသိႏိုင္ဆံုး ျဖစ္ျခင္းပင္တည္း။ အဲဒါ က်ဳပ္တုိ႔ ဆံ ပင္ညႇပ္ သမားမ်ားသာ သိႏုိင္တဲ့ ထူးျခားတဲ့လူ႔အခြင့္အေရးေတြခ်ည္းေပါ့။

ဆံပင္ညႇပ္သမားမ်ားသာသိႏုိင္ေသာ အခြင့္အေရးဆုိေသာ္လည္း ဆံပင္ ညႇပ္သမားတုိင္းကား ထုိအခြင့္ အေရး ကုိ ရၾကသည္ေတာ့မဟုတ္ပါ။ ၀န္ႀကီးဆံပင္ကုိ ညႇပ္ေပးဖူးသူ (၀ါ) ၀န္ႀကီးမင္းမ်ား စတုိင္ေျဖာင့္မႈ အတြက္ ကူညီရဖူးသူသာ သိႏုိင္ေသာ အခြင့္အေရးမ်ားျဖစ္ေလပါသည္။ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ သား ေခါင္းပံုျဖတ္သမားမ်ားစြာအနက္ ကၽြန္ေတာ္ကား အလြန္ကံထူးလွသူပင္တည္း၊ ဘယ္ေၾကာင့္ဆုိမူ ကၽြန္ေတာ္ မကုိင္ဖူးေသာ ၀န္ႀကီးေခါင္း၊ ကၽြန္ေတာ္ စတုိင္ေျဖာင့္ေအာင္ လုပ္မေပးဖူးေသာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဆံပင္၊ ကၽြန္ေတာ္ ညႇပ္မေပးဖူးေသာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား ဘုိေက၊ ျမန္မာျပည္တြင္ မ႐ွိ သေလာက္ျဖစ္၍ ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာသည္ကုိ စာဖတ္ရသူ မိတ္ေဆြက ယံုခ်င္မွယံုမည္လား မသိပါ။ သုိ႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ သက္ေသထူျပပါမည္။ ဘယ္၀န္ႀကီး ေခါင္းဘယ္သုိ႔႐ွိ၍ ဘယ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး က ဘယ္ ဘုိေကပံု ကုိ ႀကိဳက္သည္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ေရးသားၿပီး သက္ေသအမ်ားႀကီးထူျပႏိုင္ပါသည္။ ေ႐ွ႕တြင္ သာ ဆက္ၾကည့္ပါေတာ့။

ကၽြန္ေတာ္ ကုိင္ဖူးသမွ် ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားတြင္ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ လုပ္ ႀကံမႈ တရားခံအျဖစ္ ေသဒဏ္ခံခဲ့ရသူ ဂဠဳန္ဦးေစာတုိ႔ ေခါင္းမ်ားကား ႐ွာမွ ႐ွားေလာက္ေအာင္ ညႇပ္ရ ခက္ သည့္ ေခါင္းမ်ားပင္တည္း။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ လုပ္ႀကံခံရ၍ က်ဆံုးခဲ့၏။ ဂဠဳန္ဦးေစာအား ထုိလုပ္ႀကံမႈ အတြက္ ေသဒဏ္ေပးလုိက္၏။ ထုိသုိ႔ လုပ္ႀကံသူႏွင့္ လုပ္ႀကံခံရသူတုိ႔ေခါင္းမ်ား၊ ဆံပင္ညႇပ္ သည့္ေနရာ၌ အခက္ခ်င္း လာတူေနသည္မွာ ထူးျခားေသာ တုိက္ဆုိင္ျခင္းတစ္မ်ိဳးပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေခါင္းပံုစံ ဆုိးတာ မဆုိးတာ အပထားဦး၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဆံပင္ညႇပ္ရတာ ကေလးညႇပ္ရတာနဲ႔ တယ္တူေလသည္။ တယ္စိတ္ညစ္ဖုိ႔ ေကာင္း၏။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္အတြက္ ဆံပင္ညႇပ္ရန္ ေနရာအသင့္လုပ္ၿပီးလွ်င္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ ေဆာ့ခနဲလာထုိင္လုိက္တတ္ၿပီး " ေဟ့ ေဟ့ တုိရင္ၿပီးေရာ၊ ကတံုးရိတ္ ရိတ္ကြာ လုပ္ခ်င္သလုိသာ လုပ္လုိက္စမ္းကြာ" ဟု ဘုတုတုေျပာ တတ္ ေသး၏။ သုိ႔ကလုိ ေဆာင့္ထုိင္ ဘုေတာၿပီး ဆံပင္ညႇပ္ေနပစ္လုိက္ေတာ့သည္။ သူ႔ေခါင္း ကုိ ဆဲြတည့္ လုိက္ရမွာ ကလည္း အခက္၊ သူေနတဲ့ပံုစံအတုိင္း အလုိက္သင့္ လုိက္ညႇပ္ရေအာင္ကလည္း သူ႔ေခါင္းက ပံုဆုိးႀကီး မုိ႔ ညႇပ္ရခက္၊ တကယ့္ ကေလးခပ္ဆုိးဆုိးညႇပ္ရတာနဲ႔ တယ္တူေလသည္။
ၿပီးေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကည့္ရသည္မွာ သူ႔ေခါင္းကဆံပင္မ်ား ခဏခဏ ႐ွည္႐ွည္ ထြက္လာတာကုိပဲ ေဒါသ ထြက္ေနပံုပါပဲဗ်ာ။

သုိ႔ေသာ္ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လည္း ဆံပင္ညႇပ္ၿပီးေနာက္ စိတ္လုိက္လက္ရ မွန္ကုိ ေကာက္ကုိင္ကာ ေခါင္းက ကတံုး ဆံေတာက္အသစ္စက္စက္ေလးကုိ ပြတ္ပြတ္ၿပီး၊ မွန္ၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးၿဖီးၿဖီးႀကီး လုပ္ခ်င္လုပ္ ေနတတ္၏။ တစ္ခါ တစ္ခါလည္း ဆံပင္ညႇပ္သူ၏ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာ ေနေရး၊ ထုိင္ေရး၊ သာေရး မယားေရး တိတ္တိတ္ပုန္း အေရးေတြ ေမးခ်င္ စြတ္ေမးေနတတ္ေသးသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေခါင္းပံု ဆုိးပံုကား အထူးေျပာေနဖြယ္ပင္ မဟုတ္ေတာ့ေခ်။ အရပ္က ျမင္ၾကသည့္အတုိင္းပင္ တည္း။ ဆံပင္ညႇပ္ သမားတုိ႔ ေၾကာက္တတ္ေသာ ေခါင္းပံုတစ္မ်ိဳးႀကီးထဲကပင္တည္း။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေခါင္းမွာ အေပၚက ခၽြန္းထြက္ေန၏။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ေစ့တုိ႔၊ ခ်ိဳေစာင္းတုိ႔၊ နားရင္းတုိ႔ကလည္း ေထာင့္ေတြ အားႀကီးမ်ား၏။ ဖူးခ်င္တဲ့ေနရာဖူးေန၏။ ခ်ိဳင့္ခ်င္တဲ့ေနရာခ်ိဳင့္ေန၏။ ဒီၾကားထဲ ညႇပ္ရတာက လည္း ကတံုး ဆံေတာက္ဆုိေတာ့ ဒီေတာင္ေစာင္းေတြ၊ ကမူေတြ၊ ခ်ိဳင့္ေတြ၊ ကုန္းဆင္း ကုန္းတက္ အားႀကီး ေပါ့တဲ့ ေနရာေတြကုိ ညီေအာင္ညႇိရတာ အားႀကီးစိတ္ညစ္စရာႀကီးေပါ့။
အဲ - ဦးေစာ ေခါင္းကလည္း တစ္မ်ိဳးဆုိသည့္ ေခါင္းစားထဲကပင္တည္း။ (ဦးေစာရဲ႕ ဘုိေကပံုကေတာ့ ခက္ခက္ ခဲခဲ ႐ွာေဖြတင္ျပထားတဲ့ ဓာတ္ပံုကုိပဲ ၾကည့္ပါေတာ့ေလ။)

ဦးေစာ သည္ ဆံပင္ကုိ ႐ွည္႐ွည္ခ်န္၍ ညႇပ္လွ်င္ သိပ္မႀကိဳက္ေခ်။ ျပန္ျပင္ေပးရတတ္ေလသည္။ ပံုမႀကိဳက္ဘူး ႀကိဳက္တယ္ နဲ႔ ေၾကးနည္းနည္းမ်ားတတ္ေလသည္။ ဦးေစာ၏ ေခါင္းသည္ သာမန္လူတုိ႔ထက္ ႀကီးမားၿပီး ဆံပင္ညွပ္ ၍ ခက္ပံုကား ဦးေရျပားမွာ ထူေပ်ာ့ေပ်ာ့ႀကီး ျဖစ္ေနျခင္းအတြက္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ဦးေရျပား အလြန္ထူၿပီး ေပ်ာ့လွသည္။ ဆဲြသည့္ဘက္သုိ႔ ဦးေရျပားႀကီးသည္ ပါပါလာတတ္၏။ ေနာက္ၿပီး လက္ႏွင့္ ႏွိပ္ၾကည့္လွ်င္ ပိန္ပိန္ ခ်ိဳင့္ခ်ိဳင့္ သြားေလာက္ေအာင္ ေပ်ာ့တဲြတဲြႀကီးႏုိင္ေနေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆဲြငင္ညႇပ္ ရခက္ေလသည္။ ဦးေစာ ေခါင္း ဦးေရျပားႀကီး ႏွိပ္လွ်င္ ပိန္ပံု၊ တြန္းလွ်င္ ေ႐ြ႕ပံု၊ ဆဲြလွ်င္ ပါပံုကုိ လက္ေတြ႕ စမ္းစမ္းၾက့ည့္ လုိ႔သိတာေပါ့ဗ်ာ၊ ဒါကုိ သူ႔မိန္းမေတာင္ ကုိင္ဖူးခ်င္မွ ကုိင္ဖူးမွာသိလား ဟင္း။

ဒီလုိ စမ္းသပ္ၾကည့္တဲ့အခါ သိသိသာသာႀကီးနဲ႔ေတာ့ မစမ္းရဲဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ဆံပင္ေလးသပ္ရင္း ဘာရင္း အသာ စမ္းရတာေပါ့။ တမင္စမ္းမွန္းသိရင္ေတာ့ ဦးေစာက ေဒါသကႀကီးသနဲ႔ နားရင္းထအုပ္လုိ႔ ေခြေနမွာ ေပါ့ဗ်ာ။ က်ဳပ္တုိ႔ ဘယ္သူ႔ေခါင္းစမ္းစမ္း၊ ဘယ္၀န္ႀကီးေခါင္းစမ္းစမ္း သိသာေအာင္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မစမ္းပါဘူး၊ စမ္းရင္လည္း စမ္းရင္လည္း ... အင္း။
ေၾသာ္ ဒါထက္ ကုိယ့္ဆရာ တုိ႔၊ က်ဳပ္တုိ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖဆပလအစုိးရရဲ႕ ႏုိင္ငံေတာ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုရဲ႕ ေခါင္း အေျခအေန ကုိေတာ့ မသိခ်င္ၾကဘူးလားဗ်၊ ဟဲ ဟဲ ... သိခ်င္မွာေပါ့။ ဒါလည္း " သူတုိ႔အတြင္းေရး "တစ္မ်ိဳး ဟာကပဲ သိခ်င္မွာေပါ့။ သူမ်ားအေၾကာင္းဆုိရင္ အေခ်ာင္သိခ်င္ၾကၿမဲခ်ည္းေပေပါ့။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု၏ ေခါင္းသည္ကား ဆုိလွ်င္ သူလည္း ေခါင္းတစ္မ်ိဳးဆုိးတဲ့အထဲကပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ သူသည္ ေခါင္းပံုေတြကုိက ဆုိးလာတတ္သလားပဲ မေျပာတတ္ေခ်။

ဦးႏု၏ ေခါင္းပံုစံသည္ ေအာက္ကား အထက္႐ွဴးေခါင္းပံုစားထဲကျဖစ္ေလသည္။ နားရင္းပုိကာ ကားေနသ ေလာက္ အထက္သုိ႔ ႐ွဴးတက္သြား၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဦးႏုသည္ စိတ္သေဘာေကာင္း၏။ သုိ႔ေသာ္ ေခါင္းဆုိးလွ တယ္ဟု ေျပာရေပမည္။ ဤကား ဦးႏုအား ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ေခါင္းပံုျဖတ္သမားတုိ႔ဘက္က အျမင္ေပတည္း။ ဦးႏု သည္ ဆံပင္ကုိၿဖီး၍ ရယံုကေလး ခပ္ပါးပါးညႇပ္ခုိင္းတတ္ေလသည္။ အဲ ... ဦးႏုလည္း အနာ႐ြတ္ ကေလးမ်ားနဲ႔ပဲဆရာ။ တယ္ေတာ့ မဆုိးဘူးဆရာ့။

" ေဟ့ ... ငါငယ္ငယ္က အေတာ္ဆုိးခဲ့တာေပါ့ "ဟု ဦးႏုေျပာဖူးေသာစကား ဦးႏုစာအုပ္မ်ားတြင္ ကုိယ့္ ဘာသာ ေဖာ္ေရးခဲ့ဖူးေသာ အခ်က္မ်ားကုိ ဦးႏု၏ ေခါင္းက အေတာ္၀င္ၿပီး သက္ေသခံထားသည္ကုိ ေတြ႕ရ ေလသည္။
ဦးႏုဆံပင္ကုိၿဖီးရ႐ံု ခပ္ပါးပါးညႇပ္တတ္ျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆံပင္ညႇပ္၊ ေခါင္းပံုျဖတ္ေလာက တြင္ စိတ္၀င္စားစြာ ေဆြးေႏြးၾကဖူးသည္။
ကၽြန္ေတာ္ စတည္းခ်ေသာဆုိင္မွ လက္ေဟာင္းဆံပင္ညႇပ္ဆရာႀကီး တစ္ဦးက "ေဟ့ အရင္တုန္းက ၀န္ႀကီး ခ်ဳပ္မျဖစ္ခင္တုန္းက ဦးႏုဟာ ဆံပင္ ခုေလာက္ပါးပါးမညႇပ္ပါဘူးကြ၊ ခပ္ထူထူပံုနိမ့္စားတဲ့အခါ နည္းနည္း ဘုတ္သုိက္ေလးျဖစ္ေနမွ သူသေဘာက်တယ္ကြ " (အဲဒါ အရင္က ဦးႏု၏ ပံုဟန္နဲ႔တူသည္)
ထုိစဥ္ တစ္ဦးက ၀င္ေ၀ဖန္၏။ " ဦးႏုဆံပင္ ခပ္ပါးပါးညႇပ္တာဟာ ဆံပင္ ထူထူထားရင္ ခဏခဏညႇပ္၊ ခဏ ခဏ ပုိက္ဆံကုန္ရမွာစုိးလုိ႔၊ ခပ္ပါးပါးညႇပ္ၿပီး ပုိက္ဆံကုန္သက္သာေအာင္ လုပ္တာျဖစ္မွာေပါ့ကြ ... "

တစ္ဦးက " ေအး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဆံပင္ဟာ စဥ္းစားစရာပဲဟ"
ေနာက္တစ္ေယာက္က " ေၾသာ္ ... ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ငါ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္တုန္း ေနာင္ေရးအတြက္ ပုိက္ဆံေလး၊ ဘာေလး စုဦးမွ၊ ပုိက္ဆံသက္သာၿပီး ဆံပင္ ခဏခဏ မညႇပ္ရေအာင္ ပါးပါးညႇပ္မွပဲလုိ႔ စိတ္ကူးလာမွ သိဘဲပဲ"
" ေဟ့ ေဟ့ ... မင္းက ဒါေတာ့ မင္း ဆုိ႐ွယ္နီထင္ပါရဲ႕ကြာ၊ မင္း ဒီလုိ ထြက္တာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဆံပင္ ပါးပါးညႇပ္တာ ေခါင္းေပါင္းအၿမဲေပါင္းေနရလုိ႔ ေခါင္းအုိက္မွာစုိးလုိ႔ ျဖစ္မွာေပါ့ကြာ ... "
" ေဟ့ ေဟ့ ဒါေတာ့ မင္းကလည္း ဖဆပလဘက္သားမုိ႔ ဒီလုိပင္းထြက္တာျဖစ္မွာေပါ့ကြ ကဲကဲ "

၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဘုိေကကိစၥမွာ ျပႆနာႀကီးတစ္ရပ္လုိကုိ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ေခါင္းပံုျဖတ္ေလာကတြင္ ေျပာခဲ့ရဖူးေလ သည္။ ေနာက္ၿပီး ဦးႏုသာမ မဟုတ္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းကိစၥသည္လည္း ျပႆနာႀကီးတစ္ရပ္လုိ ျဖစ္ေနခဲ့ဖူးသည္။ သုိ႔ေသာ္ ၀န္ႀကီး ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းကိစၥမွာ ဘုိေကကိစၥအ႐ႈပ္အ႐ွင္းေတာ့ ကားမဟုတ္၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း ဘုိေကညႇပ္ ရာတြင္ ျပဳတတ္ေသာ အျပဳအမူေလးအတြက္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း ၏ ေခါင္းပံုကား တယ္ေတာ့မဆုိးလွပါ။ ေျပာမယ္ဆုိလွ်င္ ေခါင္းမွာ အသားနည္းၿပီး အ႐ုိးနည္း နည္း မ်ားတာတစ္ခုပဲ ေျပာစရာ႐ွိတာပဲ၊ အင္း ... ဒါေတာ့ေလ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းရဲ႕ ကိုယ္ဟန္ေလးကုိကလည္း မခုိ႔ တ႐ုိ႔ နဲ႔ ႏဲြ႕ႏဲြ႕ ပိန္ပိန္ေလးဟာကပဲ၊ ေခါင္းမွာ အသားနည္းျခင္းအတြက္ အထူးရယ္လုိ႔ ေျပာေနဖုိ႔ လုိမယ္ မထင္ပါ ခင္ဗ်ာ။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း ဆံပင္အင္အားကိုလည္း ေခြေပ်ာ့ေပ်ာ့ အစားထဲကျဖစ္၏။ ကုိင္လုိ႔ေကာင္း၏။ ႏူးညံ့၏။ နိပ္၏။

၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု၏ ဆံပင္မွာမူ သိပ္အမာႀကီး၊ သိပ္အေပ်ာ့ႀကီးစားမ်ားထဲကမဟုတ္ဘဲ အလတ္စားထဲက ျဖစ္ေလသည္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုကဲ့သုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘုိေကျဖတ္ေလာကတြင္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း ျပႆနာျဖစ္ လာ ပံုမွာ ဆံပင္ညႇပ္စဥ္တြင္ ျဖစ္တတ္ေသာ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၏ အက်င့္ေလးကိစၥပင္ျဖစ္သည္။ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔၏ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း သည္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကဲ့သုိ႔ပင္ ဆံပင္ကုိ အိမ္ေခၚ၍ ညႇပ္တတ္သည္။ ဆံပင္ညႇပ္တုိင္းလုိပင္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း သည္ တစ္ေနရာသုိ႔ ငုိင္ကာ စုိက္ေနတတ္ၿပီး ဆံပင္ညႇပ္ေနသည္ကုိ ေမ့မ်ားေနသလားေအာက္ ေမ့ရ ေလသည္။ ဟုတ္သည္။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းသည္ အကယ္ပင္ သူ႔ဘုိေကေလး တခ်ပ္ခ်ပ္ ညႇပ္ေပးသည္ကုိ ပင္ေမ့ေမ့သြားပံုကုိရ၏။ ဘယ္သုိ႔ ဟူမူ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းသည္ ဘုိေကညႇပ္စဥ္ တစ္ေနရာရာသုိ႔ ငုိင္ၿပီး စုိက္ေန ရာ က တစ္ခါတစ္ခါတြင္ အလန္႔တၾကားေခါင္းထူၿပီး " ဟင္ ... ဟင္ ဘယ္သူေခၚလဲဟင္၊ ဘာေျပာလဲဟင္" ဟု ျပဴးတူးၿပဲတဲေမးၿပီး မေခၚဘဲ ထ ထ ထူးတတ္ေလသည္။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း ဤသုိ႔ ျဖစ္တတ္သည္ကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘုိေကျဖတ္ ေလာကတြင္ ျပႆနာႀကီးတစ္ရပ္လုိလုိ ျဖစ္ေနခဲ့ေလသည္။

ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ကုိ ကၽြန္ေတာ္က တင္ျပ၏။
 ေဟ့ ... ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း မိန္းမေၾကာက္ရလုိ႔ (၀ါ) ၀န္ကေတာ္ႀကီးကုိ လန္႔ရလုိ႔ ဒီလုိျဖစ္တာပဲကြ
 "ဘာလုိ႔ ခင္ဗ်ား ဒီလုိေျပာႏုိင္သလဲဗ် " ဟု ေနာက္ေပါက္ဆံညႇပ္ငနဲ တစ္ဦးက သင္တုန္းဓားကုိ သားေရ ျပားတြင္ ခတ္ရင္း လွမ္းေမးေလသည္။
" ဟ မေခၚဘဲ ထထထူးတယ္၊ ေမးတယ္ မဟုတ္လားကြ၊ ဆံပင္ညႇပ္တာကလည္း အိမ္မွာမဟုတ္ လားကြ "
" ဟုတ္တယ္ေလ ... ေအးေလ "
" ဒါေၾကာင့္ ေျပာတာေပါ့ကြာ၊ အိမ္မွာေနရင္း အလကားေနရင္း ထထေယာင္ ထူးေနတာ၊ တုိ႔၀န္ႀကီး မိန္းမ ေၾကာက္ရတယ္ဆုိတာ ထင္႐ွားတာေပါ့ကြ၊ ဟား ... ဟား ။ မိန္းမက ေခၚသလားလုိ႔ လန္႔ထူး ထူးထူး ေနတာ ျဖစ္မွာေပါ့ကြ ... "

ဤသုိ႔ ကၽြန္ေတာ္က ခပ္ေသာေသာ ေျပာလုိက္ရာ လက္ေဟာင္းညႇပ္ငနဲ ႀကီးတစ္ဦးက ၀န္ႀကီးအတြက္ ၾကား က မခံမရပ္ႏုိင္ျဖစ္ၿပီး
" ေဟ့ ... ေဟ့ေကာင္ ေခြးသား၊ မင္း ဒီလုိမေျပာပါနဲ႔ကြာ၊ ဘာလဲ အမွန္က ၀န္ႀကီးဦးေက်ာ္ၿငိမ္း ဒီလုိ ျဖစ္ တာ ဟာ သူ႔အလုပ္ကိစၥမ်ား၊ တာ၀န္မ်ားမွာ ဘယ္ေလာက္ စိတ္၀င္စားသလဲဆုိတာ ထင္႐ွားတာပဲကြ၊ သိရဲ႕ လား... မင္း ဘာနားလည္လုိ႔လဲ "
ကၽြန္ေတာ္က သူမ်ား စက္ကတ္ေၾကးကုိ ကူညီဆီထည့္ရင္းက
" ဘာေၾကာင့္ပါတုန္းခင္ဗ်ာ "

" ဟ ... ဆံပင္ညႇပ္ရင္းေတာင္ အလုပ္ကုိ စိတ္ကူးလြန္းလုိ႔ အႀကံဥာဏ္ေတြ ထုတ္လြန္းလုိ႔ ဆံပင္ညႇပ္တာ ေမ့ေမ့သြားတာေပါ့ကြ၊ သတိရေတာ့မွ ဘာလဲ ဘာလဲလုိ႔ ထထေမးတာေပါ့ကြ "
အင္း ... ဒါကေတာ့ ဖဆပလ အုပ္စုပုိင္းက ေ၀ဖန္ခ်က္နဲ႔ တူေလသည္။ ထုိစဥ္ ေခါင္းညႇပ္ခံေနသူတစ္ဦးက ၀င္ၿပီး လည္ပင္းကုိ ေစာင္းငန္းငန္းငဲ့၍
" ဒီလုိ ဟုတ္မယ္မထင္ပါဘူးဗ်ာ ... သူ႔ကိစၥေတြ သူျပန္ေတြးၿပီး ေသြးလန္႔လန္႔ေနတာထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ ... "ဟု ေ၀ဖန္၏။ ဟဲ့ ဒါကေတာ့ ဆုိ႐ွယ္နီ ရပ္ကြက္ပုိင္းက ေ၀ဖန္ခ်က္နဲ႔တူသတဲ့။

ယင္းသုိ႔ကလုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူစုမ်ားသည္ ၀န္ႀကီးတစ္ဦးကုိ ညႇပ္ၿပီး ညႇပ္ၿပီးတုိင္း (ေခါင္းကုိေနာ္ ေခါင္းကုိဗ်) ညႇပ္ၿပီးတုိင္း၊ ၀ုိင္းစု ေတြ႕ကရာေျပာဆုိေ၀ဖန္ရသည္မွာ ေပ်ာ္စရာ အရသာႀကီးတစ္ခုပါေပ။ စင္စစ္ေသာ္ လည္း ၀န္ႀကီးသာမဟုတ္ ဘယ္သူေကာ ဘုိေကနဲ႔ ကင္းႏုိင္ပါသနည္း။ လူပ်ိဳႀကီးျဖစ္ကာ မိန္းမနဲ႔ ကင္းခ်င္ သာ ကင္းတဲ့လူ႐ွိခ်င္႐ွိမည္။ လက္႐ွိ သာကီ၀င္ ျမန္မာ အာဇာနည္ေယာက္်ားတုိင္းကား  ဘုိဆံဖုတ္နဲ႔ မကင္းႏုိင္ၾကေခ်တကား။ ဦးဘေဆြႀကီးလည္း မကင္းဘူး၊ သိန္းေဖႀကီးလည္းမကင္းဘူး၊ ေထာင္ထဲက ေမာင္နီႀကီးလည္း မကင္းဘူး။ သခင္စုိးလည္း မကင္းဘူး။ အုိင္စင္ေဟာင္၀ါလည္း မကင္းဘူး။ သုိ႔ဘုိဆံဖုတ္နဲ႔ မကင္းႏုိင္သမွ် ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ညႇပ္ငနဲမ်ားႏွင့္လည္း အဘယ္မွာ ကင္းနုိင္ၾကလိမ့္မည္နည္း။

ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ညႇပ္ငနဲမ်ားႏွင့္ မကင္းႏိုင္ျခင္းအတြက္ပင္ ၀န္ႀကီးဦးဘေဆြသည္ အေတာ္စိတ္႐ႈပ္ပံုရ၏။ ၀န္ႀကီး ဦးဘေဆြသည္ တစ္ခါတစ္ခါတြင္ အေတာ္ႀကီး ဆံပင္႐ွည္ၿပီး ေ႐ႊဘတုိ႔၊ တင္ညြန္႔တုိ႔နဲ႔ အေတာ္တူေနမွပင္ ဆုိင္ကုိ ေပါက္လာတတ္ေလသည္။ ဦးဘေဆြသည္ ဆံပင္ညႇပ္သည္ကုိ စိတ္႐ႈပ္ပံုႏွင့္ မႈန္ေတေတ ထုိင္ငုိင္ ေနတတ္၏။ အမယ္ တုိ႔ဦးဘေဆြႀကီးကလည္း ေခါင္းမွာ အနာ႐ြတ္ေလးမ်ားနဲ႔ ပါပဲလားဟဲ့။ ေၾသာ္ ငယ္ငယ္ တုန္းက ငယ္ငယ္တုန္းက ..
ဦးဘေဆြ၏ ဆံပင္ပံုမွာ " ဇာတ္လုိက္ခေရာ့" နည္းနည္း ဆန္ေလသည္။ အင္း ... သူ႔ကုိယ္ဟန္ကုိလည္း ဇာတ္လုိက္စတုိင္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ေတာင့္ေတာင့္ေပကုိး (အဟဲ ဟဲ ...)
ဦးဘေဆြအား "ေခါင္းေလွ်ာ္ေပးရမလားခင္ဗ်ာ" ဟုေမး၏။

" ေအး ေလဆာ္ခ်င္ေလွ်ာ္လုိက္လကြာ ဟင္း "ဟု စိတ္႐ႈပ္ဟန္ႏ်င့္ ေျဖေလသည္။ ဦးဘေဆြသည္ ဆံပင္ ညႇပ္ ညႇပ္ေနရသည္ကုိပင္ ၀ဋ္မကင္းလုိ႔ လာလာခံေနရသေလာက္ ေအာက္ေမ့ေနဟန္တူေလသည္။ ဒီလုိ ဆုိလည္း ေသွ်ာင္ႀကီး ေဗြထားလုိက္ပါလား ၀န္ႀကီးခင္ဗ်ာ။ ၀န္ႀကီးရာထူးႀကီးနဲ႔ ေသွ်ာင္ႀကီးနဲ႔ဆုိရင္ ဘယ္ ေလာက္ခန္႔လုိက္မလဲ...ဟဲ။ အဲသလုိ ၀န္ႀကီးကုိ ဆံပင္ညႇပ္ရင္း ေျပာလုိက္ခ်င္စိတ္ေပါက္မိ၏။ သုို႔ေသာ္ ဦးဘေဆြ၏ ဗလမွာ တစ္ခ်ီ လက္၀ါးေစာင္းအုပ္လုိက္လွ်င္ ပဲြခ်င္းၿပီးေလာက္သည့္ ဗလမုိ႔ တစ္ခါမွ် မေျပာ ျဖစ္ခ့ေခ်။
ဦးဘေဆြအား သူ႔ေခါင္းသူ႔ဂုိက္နဲ႔လုိက္ေအာင္ ဇာတ္လုိက္ပံု ညႇပ္ေပးလုိက္ေသာ္လည္း ေၾကးမ်ားေလ့ သိပ္ မ႐ွိေခ်။ ေနာက္ၿပီး ဘယ္သူနဲ႔မ် ညႇပ္မယ္ဆုိၿပီးလည္း လူ မေ႐ြးေခ်။ အင္း ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေဘာက္ဆူးေလး ဘာေလး လည္း ေပးေဖာ္ေတာင္ မရေခ်။ (ေ႐ွာ္ေသာ၀န္ႀကီး)

ဦးဘေဆြအား လူဟန္လုိက္၍ ဇာတ္လုိက္ပံုအတုိင္း ညႇပ္ေပးသည့္ နည္းတူပင္ အျခား၀န္ႀကီးမ်ားကုိလည္း လူ ဟန္ၾကည့္၍ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ညႇပ္ငနဲမ်ားက ဘယ္ပံုနဲ႔ေတာ္တယ္ဆုိတာ ၾကည့္ညႇပ္ေပးၾကရေလသည္။ ဥပမာ ၀န္ႀကီး ဦးသန္းေအာင္တုိ႔၊ ၀န္ႀကီး မမန္း၀င္းေမာင္တုိ႔ စသည္ေပါ့။ ၀န္ႀကီး မန္း၀င္းေမာင္ဆုိလွ်င္ အရပ္က ျမင္ၾကသည့္အတုိင္း ဗမာျပည္တြင္ " အ၀ဆံုးေမာင္" ဘဲြ႕ရေလာက္ေအာင္ ၀သည္။ ၿဖိဳးသည္၊ ဖီးေနတာပဲ၊ မ်က္ႏွာကလည္း ၀က္သားေပါက္စီလံုးေလးလုိ ေဖာင္းေန၏။ ပါးစံု႔ႀကီးေတြနဲ႔ ခ်စ္စရာႀကီး။
သုိ႔ကလုိ ၀၀လံုးလံုး ၀ုိင္း၀ုိင္း ခႏၶာကုိယ္ဟန္ကုိ ခပ္ဖြားဖြား ေဘးခပ္ကားကားပံုသာ ညႇပ္ေပးလုိက္လွ်င္ ၀န္ႀကီးမ်က္ႏွာသည္ ပုိၿပဲလာၿပီး ၀န္ႀကီးဗုိက္သည္လည္း ပုိစူလာသည္ဟု ေအာက္ေမ့ရမည္ျဖစ္ေလသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔က ၀န္ႀကီး၏ ကုိယ္ဟန္ကုိ အခ်ိဳး အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကည့္၍ ၀န္ႀကီးဆံပင္ကုိ ေဘးကခပ္ပါးပါး ႏွင့္ပံု ျမင့္ျမင့္ပံု ညႇပ္ေပးရေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဒီ၀န္ႀကီးက သူ႔ကုိ ဒီလုိေစတနာထားပါေသာ္လည္း ၀န္ႀကီးက တယ္ မနိမ့္လွပါဘူးဗ်ာ။ ဘယ့္ႏွယ္ဒီ၀န္ႀကီးက ေဘာက္ဆူးေပးေဖာ္မရဘူးဗ်၊ ဟင္း။

၀န္ႀကီး မန္း၀င္းေမာင္နည္းတူပင္။ ၀န္ႀကီး ဦးသန္းေအာင္ဆုိလည္း ကၽြႏ္ုပ္ တုိ႔ညႇပ္ငနဲမ်ားက သူ႔ဘုိေကကုိ ၾကည့္ဆင္ေပးၾကပါသည္။ ၀န္ႀကီး ဦးသန္းေအာင္သည္ လူဟန္ကလည္း ၿပံဳးၿပံဳးႏဲြ႕ႏဲြ႕၊ ဆံပင္ေလးကလည္း ခပ္ေခြေခြနဲ႔မုိ႔ သူ႔အား ခပ္ႏဲြ႕ႏဲြ႕ "ပံုနိမ့္" ညႇပ္ေပးရေလသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔က ၾကည့္စီမံေပးရေလသည္။ ဤ ၀န္ႀကီးကား က်ဳပ္တုိ႔အေပၚ အဟုတ္ေတာ္ေသာ ၀န္ႀကီးေပတည္း။ ၀န္ႀကီး ဦးသန္းေအာင္ကေလ ၿပံဳးၿပံဳး ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ အာလာပ သလႅာပ စကားေျပာေဖာ္လည္း ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ၿပီးေတာ့ ေဘာက္ဆူးလည္း မွန္မွန္ ေပးေဖာ္ ရတယ္ဗ်ာ။ (နိမ့္ေသာ၀န္ႀကီး)
၀န္ႀကီးထဲတြင္ ေဘာက္ဆူးေပးေဖာ္ရေသာ ၀န္ႀကီး နည္းလွေပသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔သည္ ေဘာက္ဆူးေပးေသာ ၀န္ႀကီးေတြကုိ ၾကည္ညိဳပါသည္။

တကယ္ပါ ဆရာ။ ေဘာက္ဆူးမေပးခ်င္ေသာ ၀န္ႀကီးကုိ သိပ္မေက် နပ္ခ်င္ပါ။ သုိ႔ေသာ္ သုိ႔ေသာ္ ၀န္ႀကီး ထဲတြင္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔အား ေဘာက္ဆူးမေပးေသာ္လည္း ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ခြင့္လႊတ္ ေသာ ၀န္ႀကီးတစ္ပါး႐ွိပါသည္။ ထုိ ၀န္ႀကီးကား ၀န္ႀကီး သခင္ေက်ာ္ထြန္းေပါ့။ ၀န္ႀကီးသခင္ေက်ာ္ ထြန္းကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ခြင့္လႊတ္ၾကရပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ ဤ၀န္ႀကီးခမ်ာ လူပံုပိန္ေသာ္လည္း "ကေလး"မ်ား ႐ွာသည္ဟု သိရေသာ ေၾကာင့္ ေပတည္း။

၀န္ႀကီး သခင္ေက်ာ္ထြန္း၏ ကေလးမ်ားအတြက္ ကေလးစရိတ္ဖုိ႔ က်ဳပ္တုိ႔ ညႇာတာၿပီး ေဘာက္ဆူးကိစၥကုိ က်ဳပ္တုိ႔ ခြင့္လႊတ္လုိ႔သာေပါ့။ ႏုိ႔မုိ႔ ဤ၀န္ႀကီးအား ေဂ်ာက္ခ်ခ်င္စိတ္ေတြ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ တဖြားဖြားျဖစ္မည္ျဖစ္ ေလသည္။ ဘယ့္ႏွယ္ ဤ၀န္ႀကီးထံမွ ေဘာက္ဆူးေလး ဘာေလးသာ မရတယ္၊ ၀န္ႀကီးဆံပင္မွာ အလြန္ ဆုိး ေလသည္။ ညႇပ္ရခက္၏။ အရပ္က ျမင္မိၾကမွာေပါ့။ တကတည္း ဆံပင္က ေကာက္ခ်ိတ္ၿပီး ေကြးေန တာပဲ။ ၀န္ႀကီးမင္း ၏ ကေလးမ်ားအား ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ထည့္စဥ္းစားၾက၍ပင္ မိတ္ေဆြတုိ႔သည္ ၀န္ႀကီး၏ ဘုိေက ၾကည့္ေပ်ာ္ ႐ႈေပ်ာ္ ျမင္ၾကရျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ႏုိ႔မုိ႔ က်ဳပ္တုိ႔က ဆႏၵျပၿပီး ႂကြတ္ကုိက္ရာလုပ္ပစ္မွာ သိလား၊ သိလား။

ေဘာက္ဆူးကိစၥႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းလာလွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔သည္ ၀န္ႀကီးသခင္တင္ကုိ မေက်နပ္ဆံုးေပ။ ၀န္ႀကီး သခင္တင္သည္ ဆံပင္ကုိ ခပ္ေျပာင္ေျပာင္ ဦးထုပ္ဆံေတာက္ပံုညႇပ္တတ္၏။ ဤပံုကုိ ႀကိဳက္တတ္၏။ ၀န္ႀကီးသခင္တင္ သည္ ဆံပင္ညႇပ္ေနလွ်င္ စကားလည္းမေျပာ၊ စာလည္းမဖတ္၊ မွန္ကုိပဲ ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး မွန္ထဲက ၀န္ႀကီးမ်က္ႏွာကုိပဲ ျပန္အကဲခတ္ေနတတ္ေလသည္။
၀န္ႀကီးသခင္တင္သည္ မၾကာမီကပဲ ႏုိင္ငံတကာလွည့္ခဲ့ ႏွံ႔ခဲ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ပါသည္။ ၀န္ႀကီး ဘယ္ေတြ ေရာက္ခဲ့ သည္ဆုိတာ ၀န္ႀကီးႏွင့္ပါသြားေသာ "မန္းတင္" ႀကီးကပဲ ႐ႈမ၀တြင္ ေတာင္ေရးေျမာက္ေရး ေရးခဲ့ၿပီမဟုတ္ပါလား။ သုိ႔ႏုိင္ငံတကာႏွ့႔ခဲ့ေသာ ၀န္ႀကီးသည္ ႏုိင္ငံတကာ၌ ေဘာက္ဆူးေတြ ဘာေတြ ေပး ခဲ့ပါသည္ ဟု "မန္းတင္" ႀကီးက ေဖာ္ထားသည္ကုိ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ဖတ္႐ႈရဖူးရာ သူမ်ားႏုိင္ငံ၌ ေက်နပ္စြာ ေဘာက္ဆူး ေပးခဲ့ၿပီးမွ ျမန္မာညႇပ္ငနဲမ်ားက်မွ ၀န္ႀကီးက ေဘာက္ဆူးမသထာခ်င္ျခင္းအတြက္ ကၽြႏ္ုတုိ႔က ၀န္ႀကီးသခင္တင္အား မေက်နပ္ျခင္းပင္တည္း။ ၀န္ႀကီးမင္းခင္ဗ်ား ေနာက္မ်ားေတာ့ ေပးလိမ့္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္ခင္ဗ်ား။

ေဘာက္ဆူး ကိစၥႏွင့္စပ္လွ်င္ ၀န္ႀကီးဦးရာ႐ွစ္ကား ဆန္း၏။ ဦးရာ႐ွစ္သည္ ဆံပင္ထူပ်စ္ပ်စ္႐ွိၿပီး အေပၚဆံပင္ တုိတုိ၊ ေဘးခပ္ပါးပါးႏွင့္ ပံုနိမ့္ကုိ ႀကိဳက္တတ္သည္။ ဦးရာ႐ွစ္သည္ ၀န္ႀကီးမျဖစ္မီကတစ္မ်ိဳး၊ ၀န္ႀကီးျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္မ်ိဳးမုိ႔ ေဘာက္ဆူးကိစၥ နည္းနည္းဆန္းသည္ ေျပာရျခင္းျဖစ္သည္။ ၀န္ႀကီးမျဖစ္မီက ညႇပ္မည့္ လူကုိလည္း နည္းနည္းေ႐ြးတတ္သည္။ ၿပီးေတာ့ စကားလည္း တယ္မေျပာ။

မႈန္သုိးသုိး ႐ႈတည္တည္ႏွင့္ ညႇပ္ခံၿပီး ေဘာက္ဆူးမေပးဘဲ သြားတတ္ေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဦးရာ႐ွစ္သည္ ၀န္ႀကီးျဖစ္ၿပီးေနာက္ အေျပာင္းႀကီး ေျပာင္းသြားသည္ကုိ ေတြ႕ရေလသည္။ လူလည္း ေ႐ြးမညႇပ္ေတာ့၊ စကားစျမည္မ်ားလည္း ေဖာ္ေဖာ္ေ႐ြေ႐ြ ေျပာေဖာ္ရလာသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔အဖုိ႔ကား အေရးအႀကီးဆံုးက ၀န္ႀကီး ျဖစ္မွ ဦးရာ႐ွစ္သည္ ေဘာက္ဆူးေလး ေပးတတ္လာျခင္းပင္တည္း။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၀န္ႀကီးထဲတြင္ ဦးရာ႐ွစ္ကား ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔အဖုိ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ၀န္ႀကီးတစ္ပါး ပင္တည္း။ "နိပ္တယ္ဟ" ၀န္ႀကီးျဖစ္မွ ေျပာင္းလဲသူ မ်ားတြင္ ၀န္ႀကီး ဦးခင္ေမာင္လတ္လည္း ပါ၀င္ေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ ၀န္ႀကီး ဦးခင္ေမာင္လတ္၏ ေျပာင္းလဲပံု ကား တစ္မ်ိဳးျဖစ္ သည္။ ဦးခင္ေမာင္လတ္သည္ ပါလီမန္ အတြင္း၀န္ဘ၀က ဆံညႇပ္ဆုိင္သုိ႔ လံုခ်ည္ႏွင့္ အၿမဲလာတတ္ ေသာ္လည္း ၀န္ႀကီးျဖစ္ၿပီးမွ ေဘာင္းဘီနဲ႔ခ်ည့္ အၿမဲလာတတ္ေလသည္။ အင္း ... ဒါလည္း ေျပာင္းလဲျခင္း တစ္မ်ိဳးေပတည္း။

သုိ႔ေသာ္ ဦးခင္ေမာင္လတ္သည္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔အဖုိ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ၀န္ႀကီးစာရင္းတြင္ ပါ၀င္ေလသည္။ ဘယ့္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ ဦးခင္ေမာင္လတ္က အၿမဲ ေဘာက္ဆူးမွန္မွန္ေပးတယ္ဗ်။
ဦးခင္ေမာင္လတ္ က နည္းနည္းေတာ့ လူေ႐ြးၿပီး ညႇပ္ခံခ်င္သည္။ ဆံပင္ပံုမွာ ပံုခပ္နိမ့္နိမ့္ ဇာတ္လုိက္ ႐ွိတ္နည္းနည္းဆန္သည္။ ဆံပင္ညႇပ္တုိင္းလုိလုိ ဦးခင္ေမာင္လတ္သည္ "အဆစ္"သေဘာ ခုိင္းခ်င္ ထင္ပါရဲ႕။ သူ၏ ႏႈတ္ခမ္းေမြးေလးကုိ နည္းနည္း "တိ" ခုိင္းတတ္ေလသည္။ ေဘာက္ဆူးေပးလုိ႔သာ ေပါ့။ ႏုိ႔မုိ႔ ေဘာက္ဆူးမေပးဘဲ ဒီလုိသာ "အဆစ္" ခုိင္းမယ္ဆုိရင္ ၀န္ႀကီးေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ က်ိန္ဆဲခံ ရမွာပဲ။

အဲ ... ၀န္ႀကီး ဗုိလ္ခင္ေမာင္ေလးေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔ မေက်နပ္ဆံုးပဲဗ်ာ။ ဒီ၀န္ႀကီးက ေဘာက္ဆူးလည္းမေပး ခ်င္ဘူး။ မုတ္ဆိတ္လည္း အလကားရိတ္ခုိင္းခ်င္ေသး၊ အႏွိပ္လည္း ခံလုိက္ခ်င္ေသးဗ်...သိလား။
ၿပီးေတာ့ ၀န္ႀကီး ဗုိလ္ခင္ေမာင္ေလးက ေခါင္းေလွ်ာ္ရင္ အေမႊးရည္ (ဆံေမႊးရည္)လည္း မ်ားမ်ား ထည့္ေစ ခ်င္ေသးဗ်၊ ၀န္ႀကီးထဲေတာ့ အေတာ္ အေမႊးႀကိဳက္တဲ့၀န္ႀကီးပဲ။
သုိ႔ေသာ္ ယင္းသုိ႔ကလုိ ၀န္ႀကီး ဗုိလ္ခင္ေမာင္ေလးအား ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ညႇပ္ငနဲေလာကက တယ္ မေက်နပ္ ေသာ္လည္း ၀န္ႀကီးအား အစစအဆင္ေျပေအာင္ ၀န္ႀကီးသေဘာက် အားလံုး လုပ္ေပး၍ ၾကည့္ ေပါင္းထားရေပသည္။ ဘယ့္အတြက္ ဆုိေသာ္ ဒီ၀န္ႀကီးက ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဆုိေတာ့ "အခ်ဳပ္ခန္း" အမ်ားဆံုး နီးစပ္သက္ဆုိင္ေနေတာ့ အေရးဟဲ့၊ အေၾကာင္းဟဲ့ဆုိလွ်င္ အားကုိးရဖုိ႔ လုပ္ထားရတာေပါ့ဗ်ာ၊ ဆံပင္ေတာင္ ပုိက္ဆံမယူဘဲ ညႇပ္ေပးခ်င္ပါေသးတယ္ခင္ဗ်။ (႐ႊီ ... ႐ြီ ...)

အဲ ဆံပင္ညႇပ္ရင္း " အဆစ္ " ခုိင္းတတ္တဲ့အထဲ ကယား၀န္ႀကီးေစာ၀ဏၰလည္း ပါသဗ်။ ၀န္ႀကီးေစာ၀ဏၰ သည္ ဆံညႇပ္ရင္းက သူ၏ အထူးေမြးထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းေမြးကုိ "အဆစ္" တိခုိင္းတတ္ေလသည္။ ဤ၀န္ႀကီး သည္လည္း ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ခ်စ္စရာ၀န္ႀကီးစာရင္းတြင္ မပါေခ်။ ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ ၀န္ႀကီးေဟာ၀ဏၰက ေဘာက္ဆူး လည္း မေပးခ်င္ဘဲ အဆစ္လည္း ခုိင္းခ်င္ေသးဆုိေတာ့ ၀န္ႀကီး ဘယ္နိမ့္မလဲဗ်ာ။
သုိ႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္ ဤ၀န္ႀကီး "အဆစ္" ခုိင္းတတ္ျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ တစ္ခုေတာ့ သြားစဥ္းစားမိ ၾကပါသည္။ ၀န္ႀကီး၏ ဆံပင္သည္ ပါးလည္းပါး၏။ ေျပာင္လည္းေျပာင္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ၀န္ႀကီးသည္ "ငါ့ ဆံပင္ သူမ်ားေတြထက္ ပါးလည္းပါး၊ ေျပာင္လည္းေျပာင္ေနတဲ့ဥစၥာ၊ သူမ်ားနည္းတူ ပုိက္ဆံေပးရတာ ... နာ တယ္ကြာ၊ ဒီေကာင္ေတြ ငါအဆစ္ခုိင္းမယ္" ဟု ေတြးေတာ ဆံုးျဖတ္ထားေလသလားဟု စဥ္းစားမိၾကျခင္း ပင္ျဖစ္ပါသည္။ (စိတ္မ႐ွိပါနဲ႔ေနာ္ ၀န္ႀကီး၊ ဟဲဟဲ ... ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အေတြးသက္သက္ပါ ခင္ဗ်)

ေၾသာ္ ... ၀န္ႀကီးေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ညႇပ္ငနဲေတြနဲ႔ ေတြ႕ၾကပံုေတြေရးရလွ်င္ ဆံုးႏုိင္ဖြယ္တယ္မ႐ွိေခ်။ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံေတာ္ ၀န္ႀကီးမ်ား ဘုိေကမျဖဳတ္ၾကသမွ်လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွင့္ ေနာင္လည္း အၿမဲေတြ႕ၾကဦးမည္သာျဖစ္ေလသည္။ ၀န္ႀကီးမ်ားအား၊ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားအား၊ ထင္႐ွားေသာ ပုဂၢိဳလ္ ႀကီး မ်ားအား ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပံုအမ်ိဳးမ်ိဳး နည္းမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ေခါင္းပံုျဖတ္စားခဲ့ပံုေတြကုိလည္းေကာင္း၊ ဆံပင္ညႇပ္ ခန္းထဲမ် ၀န္ႀကီးမ်ား၏ ခုိးလုိးခုလု ျဖစ္ပံုေတြကုိလည္းေကာင္း၊ အဲဒါေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္႐ွိလက္႐ွိသာ ေရးရလွ်င္ ဇိနတၱ ပကာသနိေလာက္နိးနီး ထြက္လိမ့္မည္ေတာင္ထင္ပါသည္။ ခု တုိခိ တုိစိ ေလွ်ာက္တုိ႔တာ ေတာင္ ႐ွည္လွေပၿပီ။ မဂၢဇင္းစာမ်က္ႏွာကုိ အားနာလွၿပီ။ ဒါေတာင္ ၀န္ႀကီးစံုစံု၊ အကုန္မပါေခ်။ ၀န္ႀကီးမ်ား က ကုိယ့္လူ တုိ႔ကုိေတာ့ ညွာထားခဲ့သဟဲ့ လုိ႔ ခ်စ္က်န္ရစ္ေအာင္ သည္တြင္ပဲ ရပ္ထားရလဆင္ ေကာင္းအံ့ ထင္သည္။ ဤအထဲတြင္ ေဖာ္ထည့္ခံရေသာ ၀န္ႀကီးမ်ားကမူ ေမာင္သာဂဒုိးအား အေတာ္ နာရင္းပိတ္အုပ္ ခ်င္ၾက ေပေရာ့မည္။

ဆံညႇပ္ဆုိင္တြင္းသုိ႔ ဘုိေကလာျဖတ္သူ "မ်ားစြာ"တြင္ အမူအက်င့္၊ အေလ့အထ၊ အျပဳအမူမ်ားကလည္း "မ်ားစြာ"ပင္ ျဖစ္ေလသည္။ အခ်ိဳ႕လူမ်ားသည္ ဆံပင္ညႇပ္ခံျခင္းအလုပ္ကုိ မဟာစည္းစိမ္ခံ အလုပ္ႀကီးတစ္ ခုဟု သေဘာထားၾကပံုရလ်က္ ဆံပင္ညွပ္မည့္ေန႔ကုိ အလုပ္မွ ခြင့္မ်ားဘာမ်ားပင္ ယူ၍ က်က်နနႀကီး လာ တတ္ၾကေပသည္။ အခ်ိဳ႕ကား ဆံပင္ညႇပ္ခံရေသာ အလုပ္ကုိ စိတ္ညစ္စရာ အကုသုိလ္အလုပ္ႀကီးအလား သေဘာထားပံုရၿပီး "လုပ္ကြာ ... လုပ္ကြာ ... ျမန္ျမန္သာ အုပ္ထည့္စမ္းကြာ ... "ဟု ေျပာၿပီး ႐ွည္႐ွည္လာ ေသာ ကုိယ့္ဆံပင္ကုိပင္ တစိမ့္စိမ့္ ေဒါသထြက္ေနပံုရေလသည္။
အဲ ... ကုိယ့္ဆံပင္ကုိ ကုိယ္ေဒါသထြက္ထြက္ေနသူမ်ားထဲတြင္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ၀န္ႀကီး ဆမားဒူး၀ါးဆင္၀ါးေနာင္တုိ႔၊ ကြယ္လြန္သူ ၀န္ႀကီးေဟာင္း ဗုိလ္စိန္မွန္တုိ႔လည္း ပါပံုရေလသည္။

ဆမားႀကီး သည္ လာတုိင္းလုိလုိပင္ "လုပ္ကြာ လုပ္ကြာ တုိၿပီးေရာ အုပ္ထည့္စမ္းကြာ"ဟု မႈတ္တတ္ ေလသည္။ ယင္းသုိ႔ အခ်ိဳ႕က ဆံေကသာ ဘုိဆံဘုတ္ေလးကုိ တသသ တန္ဖုိးထားခ်င္သေလာက္ အခ်ိဳ႕က ဆံပင္ မေပါက္ေဆးပင္ ရက္ရက္စက္စက္ သံုးပစ္လုိက္ခ်င္ပံုရေန၏။ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးမွ အမ်ိဳးမ်ိဳးပင္ျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ လူ အမ်ိဳးမ်ိဳးတုိ႔သည္ ဘယ္သုိ႔ပင္ မူေတြ၊ စိတ္ေတြ၊ သေဘာေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးကဲြၾကေစ၊ ဆံပင္ညႇပ္ရာ၌ တူညီ ေသာ အခ်က္တစ္ခုကား ႐ွိေလ၏။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ၀န္ႀကီးေသာ၊ ပါနိ၀ါလားေသာ၊ လူအဆင့္အတန္း အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ စမ္းသပ္ၾကည့္ခဲ့ဖူးေပါင္း မ်ားလွပါၿပီ။ ယင္းတူညီသည့္ အခ်က္ကား ၀န္ႀကီးျဖစ္ျဖစ္၊ ဂ်ာဒူး၀ါလား ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ညႇပ္ငနဲမ်ားက ညင္သာစြာ ေခါင္းကေလးသပ္သပ္ေပးလွ်င္ (ကဲဗ်ာ) ႐ွင္း႐ွင္း ဆုိေတာ့ အားလံုး အေခ်ာ့ႀကိဳက္ၾကျခင္းပင္တည္း။ ၀န္ႀကီးျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ မသိမသာ၊ မသိမသာ ငယ္ထိပ္ ကေန ေခါင္းကေလး သပ္သပ္ေပးလုိက္လွ်င္ ေအာင္မယ္ ေမးကေလးေ႐ွ႕ထုိး၊ မ်က္လံုးကေလး ေမွးေမွး လာတဲ့ၿပီး အင္း ... အင္း ေၾကာင့္ေၾကာင္ကေလး က်ေနတာပါပဲဗ်ာ။

( ဟင္း ... ေခါင္းသပ္ေပးရင္၊ ေၾကာင္ေမွး ေမွးလာတတ္တဲ့အထိ ကုိယ့္လူ ကုိယ့္လူလည္း ပါတာေနာ္ .... ဟင္း) ဘယ္သူ မဆုိ ဒီလုိေခါင္းသပ္ေပးလုိက္ပါက အားလံုးကေလးခ်ည့္ျဖစ္သြားၾကပံုရေလ၏။
ဆံညႇပ္သမား "ရင့္"လာလွ်င္ လူကဲခတ္လည္းတတ္၊ စကားကုိလည္း လုိခ်င္သလုိ "အစ္" ယူတတ္လာေလ သည္။ ဆံညႇပ္ခံသူအား ေခါင္းေလး သပ္၍ သပ္၍ ေတာင္ေျပာ ေျမာက္ေျပာႏွင့္ လုိခ်င္တဲ့ စကားကုိ "အစ္" ယူျခင္းျဖစ္၏။ အခ်ိဳ႕မ်ား ေခါင္းကေလး ႏွစ္ခ်က္ေလာက္သပ္ၿပီး ေမးလုိက္တယ္၊ တကယ္ပဲ သူ႔ခယ္မ ေဖာင္ ေတာင့္တာေတြပါ ေပၚကုန္ပါေရာဗ်ား။

အဲ ... က်ဳပ္တုိ႔ ပါလီမန္ဥကၠဌႀကီး ဗုိလ္မွဴးေအာင္ကေတာ့ဗ်ာ သူ႔ဆီ ဘာမွ စကားမအစ္ရပါ။ သူကပင္ ဆံပင္ ညႇပ္သမား ႏွင့္ အာလာပ သလႅပ စကားတေျပာေျပာ ဆံပင္ညႇပ္ခံခ်င္သူ ျဖစ္ေလသည္။ တစ္ခါတေလ ဗုိလ္မွဴးေအာင္ က သူေမးခ်င္တာေတြ ေလွ်ာက္ေမးေနတတ္၏။ တစ္ခါတေလေတာ့လည္း သူကုိယ္တုိင္ကပင္ ၀န္ႀကီးေတြအေၾကာင္းေတြ၊ ဘာေတြကုိ ရယ္ရယ္ေမာေမာ "ေဖာ္" ခ်င္ရယ္စရာ ေလွ်ာက္ "ေဖာ္" ေနတတ္ ေလသည္။ (အဟဲ ... ဗုိလ္မွဴးေအာင္ ေျပာလုိ႔က်ဳပ္တို႔လည္း ၀န္ႀကီးေတြ အေၾကာင္းေတြ အေတာ္ သိေနတာ ေပါ့ဗ်ာ)

ဗုိလ္မွဴးေအာင္ကဲ့သုိ႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကဲ့သုိ႔ေသာ ညႇပ္ငနဲမ်ားအား လူရာသူရာထား အာလာပ သလႅပ စကားေျပာေဖာ္ရသည္ကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အလြန္ပင္၀မ္းသာၾကပါသည္။ လူႀကီးလူေကာင္း မ်ားသည္ ဆံပင္ညႇပ္သည့္အခါ ညႇပ္သူကုိ အဖက္မတန္သလုိ မႈန္ေတေတ ခပ္တည္တည္ စတုိင္မ်ားတတ္ၾကေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဘယ္သုိ႔ပင္မႈန္ေတေတ ေနကၽြန္ေတာ္တုိ႔နည္း အတုိင္း ေခါင္းကုိ သပ္သပ္ သပ္၍ လုပ္လုိက္ပါက ပါးစပ္က အသံထြက္လာရသည္ခ်ည့္သာတည္း။

ၾသ ... ေမ့ေနလုိ႔၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း "ေခါင္း" အေၾကာင္းေတာင္ နည္းနည္း ေျပာျပခ်င္ေသးသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ သည္ လူစိတ္သေဘာေကာင္းသေလာက္ သူ႔ဆံပင္က တယ္ေဗြဆုိးလွေလသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း ၏ ဆံပင္သည္ ညႇပ္ရခက္ေသာ ဆံက်စ္ဆံက်ပ္စားထဲက ျဖစ္ေလသည္။ သူႀကိဳက္ေသာ ဆံပင္ပံု ကား ေဘးကားပံု။

လူသေဘာေကာင္းပါလ်က္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေတာ္ေတာ္ မေက်နပ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး႐ွိေသးသည္။ ၄င္းမွာ ၀န္ႀကီး လူထြက္မင္း ဦးထြန္းေဖႀကီးပင္တည္း။ ဦးထြန္းေဖသည္ ၀န္ႀကီးဘ၀တုန္းကတည္းကပင္ ဘာလုိ႔မွန္း မသိ၊ ဗ႐ုတ္ဗရက္ ႐ုပ္ဖ်က္ဖ်က္ၿပီးေတာ့ လမ္းေဘးမွ "တစ္မတ္တန္း၊ ငါးမူးတန္း" ပလက္ေဖာင္းကလား ဆံညႇပ္ဆုိင္မ်ား သြားသြားၿပီး ဆံပင္ညႇပ္သည္ကုိ ေတြ႕ရ၍ျဖစ္သည္။ ျမန္မာဆုိင္ႀကီးမ်ားသုိ႔ လာတဲ့အခါေတာ့ လာပါသည္။ သုိပေသာ္ ငါးမူးတန္းဆုိင္လည္း သူလက္မလႊတ္။ သုိ႔ငါးမူးတန္း၊ တစ္မတ္ တန္း လမ္းေဘး ဆုိင္မ်ားသုိ႔ ဦးထြန္းေဖ ဘာလုိ႔ သြားသနည္း။ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမရ ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။

ေၾသာ္ ... သူ႔ချမာလည္း သားသမီးမ်ား႐ွာလုိ႔ ေစ်းထြက္ထြက္ၿပီး ေစ်းေခ်ာင္ရာကုိ ၀င္တာထင္ရဲ႕ဟုလည္း ေအာက္ေမ့မိ၏။ တစ္နည္းအားျဖင့္လည္း ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ဆရာ ဦးထြန္းေဖ၏ ေခါင္းႀကီးသည္ သူမ်ားႏွင့္မတူ အလြန္မတန္၊ စပါယ္႐ွယ္ႀကီးလွရာ-
" အင္း ... ငါ့ေခါင္းက ႀကီးလွေတာ့ ျမန္မာဆုိင္ေတြ သြားညႇပ္ရင္ သူမ်ားနဲ႔ တန္းတူေစ်းတူ ညႇပ္ခေပးတာကုိ သထာၾကည္သာ႐ွိမွ ႐ွိပါ့မလား"ဟု ကုိယ့္ဘာသာေသြးလန္႔လန္႔ၿပီး လမ္းေဘးကုလားဆုိင္ေတြ သြားသြား ညႇပ္ေနသလားဟုလည္း ေအာက္ေမ့မိၾကပါသည္။ (အင္း ... ဟဲဟဲ ဟုတ္သလားဆရာ၊ ဘယ့္ႏွယ္လဲဆရာ)

ယေန႔အထိဆုိလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ မကုိင္ဖူးေသာ (၀ါ) ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းပံုျဖတ္မစားရဖူးေသာ ၀န္ႀကီးေဟာင္း၊ ၀န္ႀကီးသစ္၊ ၀န္ႀကီးလူထြက္မင္းတုိ႔ ေခါင္းမွာ မ႐ွိသေလာက္ပင္ျဖစ္ေနေလၿပီ။ မကုိင္ရ ကုိင္ရေအာင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ ႀကံဖန္ ႀကိဳးစားသည္။ ေခါင္းပံုမျဖတ္ရ ျဖတ္ရေအာင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစား၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပင္လည္း ၀န္ႀကီးေဟာင္း၊ ၀န္ႀကီးသစ္၊ ၀န္ႀကီးလူထြက္မင္းတုိ႔၏ "ေခါင္းအတြင္းေရး"(၀ါ) အနာ႐ြတ္က ဘယ္ႏွခု၊ ဘုက ဘယ္ႏွဘု စသည္ကုိ မသိတာ မ႐ွိသေလာက္ပဲေပါ့ ။

အဲ ... အဲ ကြယ္လြန္သူ ၀န္ႀကီး ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳ ေခါင္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ကုိင္ဖူးျခင္း၊ အတြင္းေရး သိျခင္းေတာ့ မ႐ွိဘူးဗ်ာ။ ဦးဘခ်ိဳေခါင္းေတာ့ ဘယ္သိႏုိင္ပါမလဲ သူက "ေသွ်ာင္ႀကီးေဗြ" ဆရာ ကုိးဗ်ာ။
၀န္ႀကီးေခါင္းဆုိလွ်င္ အလြန္ကုိင္ခ်င္၊ အလြန္ညႇပ္လုိက္ခ်င္ေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ တစ္ေန႔တြင္ သက္ေတာ္ ေစာင့္ငနဲ ႏွင့္ ရင္ဆုိင္ရၿပီး ၀န္ႀကီးေခါင္းေတြ ကိုင္ခဲ့မိသမွ် ဒဏ္ထိရမလုိျဖစ္ရေလသည္။ ထုိေန႔က ဆုိင္ထဲသုိ႔ သက္ေတာ္ေစာင့္ ငနဲ သည္ ေဒါသတႀကီး ေရးႀကီးသုတ္ပ်ာ ၀င္လာ၏။ ထုိ႔ေနာက္ ျပဴးတူးၿပဲတဲ ေတာင္ၾကည့္ ေျမာက္ၾကည့္ လုပ္ၿပီး "မေန႔က ၀န္ႀကီး ××× ကုိ ညႇပ္တာ ဘယ္သူလဲ ဘယ္သူလဲ ... "

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း အထိတ္တလန္႔ မ်က္ကလူးဆန္ပ်ာ " ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ "
" အုိ ... ဘယ္သူညႇပ္ေပးသလဲဆုိတာသာ ေျပာစမ္းပါ၊ ေတာ္ေတာ္ ေ႐ွာ္တဲ့သူ "
၀န္ႀကီး ေခါင္းဆုိလွ်င္ မလြတ္တမ္း ဖုိးကုိင္ခ်င္မွာ ကၽြန္ေတာ္ပင္ ျဖစ္ရာ တစ္ခ်ီတည္း တန္းမိေနပါေတာ့ သည္။
" ဘာ ... ဘာ ... ဘာျဖစ္လုိ႔ပါလဲဗ်ာ "
" ဘာ ... ဘာ ... ဘာျဖစ္ရမွာလဲဗ်၊ ခင္ဗ်ားလုပ္လုိက္ပံု ေကာင္းလား၊ ၀န္ႀကီးေခါင္းအထစ္ခ်ည့္ပဲ "
" ဟင္ "

" မဟင္နဲ႔၊ ခင္ဗ်ားကုိ ၀န္ႀကီး ေတာ္ေတာ္ နားရင္းအုပ္ခ်င္ေနတယ္ ... သိလား "
" ဒါျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္ေအာင္ ျပင္ ျပင္ "
" ခင္ဗ်ား ျပင္ခ်င္ေန .... ၀န္ႀကီး မနက္အေစာႀကီး နယ္ဆင္းသြားရၿပီ "
သက္ေတာ္ေစာင့္မင္းသည္ ကၽြန္ေတာ့္အား ၀န္ႀကီးကုိယ္စား မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ အုပ္ပစ္ ခ်င္ေနပံုရေလသည္။
" ခင္ဗ်ားလုပ္ပံု ေ႐ွာက္သံုးမက်လုိ႔ ၀န္ႀကီးေခါင္း အထစ္ေတြ ျဖစ္ကုန္လို႔ နယ္သြားတဲ့ ၀န္ႀကီးအစီအစဥ္ ေတာင္ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ျဖစ္ကုန္တာ သိရဲ႕လား ... သိရဲ႕လား ... ဟင္း ... ခင္ဗ်ား အေတာ္သတ္ဖုိ႔ ေကာင္းတဲ့ လူ "

" ကၽြန္ေတာ္လည္း " ခင္ ... ခင္ဗ်ာ၊ ၀န္ႀကီးရဲ႕ အစီအစဥ္ "
" ဟုတ္တယ္ ... ဟုတ္တယ္၊ ခင္ဗ်ားေၾကာင့္ ၀န္ႀကိးရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြေတာင္ ေျပာင္းလုိက္ရတယ္ သိရဲ႕ လား "
ကၽြန္ေတာ္က အရဲစြန္႔၍ " ကၽြန္ေတာ့ေၾကာင့္ ၀န္ႀကီးမင္း ရဲ႕ ဘုိဆံေတာက္ ထစ္သြားတာနဲ႔ ၀န္ႀကီးမင္းရဲ႕ အစီအစဥ္ ေတြေျပာင္းရတာနဲ႔ ဘယ္လုိ "
" အာ ... ခင္ဗ်ား ဘာနားလည္လုိ႔လဲ၊ ဘုိဆံေတာက္ႀကီး ထစ္ကုန္တာနဲ႔ ၀န္ႀကီးအစီအစဥ္ေျပာင္းရတာနဲ႔ ဆုိင္တာေပါ့၊ ဘယ့္ႏွယ္ အစက ၀န္ႀကီးက ဘုိေကအက်အန ညႇပ္ထားၿပီး ေဘာင္းဘီ၀တ္ၿပီးေတာ့ နယ္မွာ သြားလာ ဖုိ႔ စီစဥ္ထားတဲ့ဥစၥာ၊ ခုေတာ့ ခုေတာ့ ... ဟင္း ၀န္ႀကီးမွာ ခင္ဗ်ားလုပ္လုိပ္တဲ့ အထစ္ေတြ ေခါင္း ေပါင္း နဲ႔ အုပ္ၿပီး လံခု်ည္နဲ႔ပဲ နယ္ဆင္းရေတာ့တာေပါ့ဟင္း ဟင္း"
ေၾသာ္ ... ျဖစ္မ်ျဖစ္ရပေလဟု ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲ ေအာက္ေမ့လုိက္မိပါသည္။

" ႏုိ႔ ... ခင္ဗ်ား ခါတုိင္း သိပ္အညႇပ္ေတာ္ရဲ႕သားရဲ႕ ဒီတစ္ခ်ီ ဘာလုိ႔ ၀န္ႀကီးေခါင္း အထစ္ျမစ္ေအာင္ ညႇပ္ ရသလဲ ဟင္ ေျပာ ... ေျပာ ... ေျပာ၊ ၀န္ႀကီးကုိ ေဂ်ာက္တြန္းဖုိ႔ ခင္ဗ်ားကုိ တမင္လုပ္ခုိင္းတဲ့လူ႐ွိတယ္ထင္ တယ္ ေျပာ ... ေျပာ "
အလဲလဲ ... ၀န္ႀကီးေခါင္း မေတာ္တဆ အထစ္ျဖစ္တာပဲ၊ ႏုိင္ငံေတာ္ သစၥာေဖာက္မႈနဲ႔ အေရးယူခံရမယ့္ အေပါက္ပါလား၊ ျမတ္စြာဘုရား။
ကၽြန္ေတာ္လည္း အေရးတႀကီး အမွန္အတုိင္း ေျဖ႐ွင္းရေလပါေတာ့သည္။
" ဘယ္သူမွ ကၽြန္ေတာ္ မခုိင္းရပါဘူးဗ်ာ၊ ကာလနာအျမန္တုိက္ပါေစရဲ႕ဗ်ာ၊ ျဖစ္ရပံုက ... ျဖစ္ရပံုက ... "
" အင္း ဟင္း ေျပာစမ္း၊ ေျပာစမ္းပါဦး"

ကၽြန္ေတာ္က လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကုိ ယွက္၍
" ဒီလုိဗ် ... ကၽြန္ေတာ္ မေန႔က ကၽြန္ေတာ့္ မိန္းမနဲ႔ အႀကီးအက်ယ္ သတ္ပုတ္ရန္ ျဖစ္ခဲ့တာကုိးခင္ဗ် "
" ေအာင္မာ ... ခင္ဗ်ား မိန္းမနဲ႔ ရန္ျဖစ္တာနဲ႔ ၀န္ႀကီးေခါင္းအထစ္ျဖစ္ရတာနဲ႔ ဘာဆုိင္လဲ၊ ကုိယ့္လူ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ေတာ့ မလုပ္နဲ႔ေနာ္ ဟင္း "
" ဒီလုိ ... ဒီလုိပါခင္ဗ်ာ၊ ဒီလုိ မိန္းမနဲ႔ ရန္ျဖစ္လာေတာ့ မိန္းမကုိ တစ္ေန႔လံုး စိတ္ဆုိးေနေတာ့ ၀န္ႀကီး လာ ဆံပင္ညႇပ္ တဲ့ အခါမွာ ၀န္ႀကီးကုိ ညႇပ္ေပးရင္း ေပးရင္းက ေမ့ေမ့ၿပီး ၀န္ႀကီး ဆံပင္ေတြကုိပဲ ေဒါသနဲ႔ မိန္းမ ကုိ စိတ္ဆုိးဆုိးနဲ႔ မိန္းမမွတ္နဲ႔ ညႇပ္ ... ညႇပ္ ... ညႇပ္"
" ဘာ ... ဘာ ... ဘာ "

" ႐ွိႀကီးခုိးပါရဲ႕ ခင္ဗ်ာ၊ ၀န္ႀကီးကုိ တစ္ဆိတ္ေျပာျပပါေတာ့ခင္ဗ်ာ၊ ဒီ ကိစၥသင္္ခန္းစာယူၿပီး ေနာင္ကုိ ... "
" ဘာသင္ခန္းစာလဲ ... တယ္ ဒီလူ "
" အဟုတ္ပါ၊ ဒီကိစၥ ၀န္ႀကီးမင္း ေနာင္သင္ခန္းစာယူပါလုိ႔၊ ၀န္ႀကီး ဆံပင္ညႇပ္ခါနီးတုိင္း ေနာင္အထစ္မျဖစ္ ရေအာင္ ဆံပင္ညႇပ္ခါနီးတုိင္း ညႇပ္မဲ့ေကာင္ကုိ "မင္း ကေန႔ မိန္းမနဲ႔ စိတ္ဆုိးလာသလား၊ မလာဘူးလား"လုိ႔ ေမးေမး ... ေမးၿပီးမွ ညႇပ္ေတာ္မူပါလုိ႔။ ၀န္ႀကီးမင္းကုိ တစ္ဆိတ္ေျပာ ... ေျပာ ေျပာေပးပါခင္ဗ်ာလုိ႔ "
(ဟဲ့ ... ဒီသင္ခန္းစာ ဟာ ငါတုိ႔ ဘုိေက ဦးထိပ္႐ြက္ဆင္ ထားတဲ့ လူတုိင္းနဲ႔ သက္ဆုိင္ေနတဲ့ သင္ခန္းစာႀကီးပါ ပဲလား ဟဲ့၊ ဘုိဆံဖုတ္႐ွိတဲ့သူမ်ား မွတ္ထားၾကကုန္ေလာ)

သာဂဒုိး
႐ႈမ၀မဂၢဇင္း။

(မွတ္ခ်က္- ဤစာကုိ ဖတ္ၿပီးေနာက္ ၀န္ႀကီးမ်ားသည္ ဆုိင္ေတြမွာ ဆံပင္ညႇပ္ရမွာ ေသြးလန္႔ကုန္မွာ သာဂဒုိး  မ်ားစြာ ပင္ စုိးပါသည္။ သာဂဒုိးသည္ ဤစာကုိ ေရးႏုိင္ရန္ ဆံပင္ညႇပ္ေလာကတြင္းတြင္ ေကၽြးတန္ တာေကၽြး၊ လည္ပင္း ညႇစ္တန္တာညႇစ္၍ သတင္းေထာက္ပညာႏွင့္ လည္သလုိလုပ္ကာ အခ်က္မ်ား ႐ွာေဖြ ေရးသား လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ နတ္-လူ သာဓုေခၚခ်င္ေခၚ၊ မေခၚခ်င္ ေနေစေသာ၀္။ ဒုိး။)
-------------------------------------