သဒိုး အပိုင္း (၂)

သည္လိုနဲ႕ ဒိုးကေလးအသက္ႏွစ္ဆယ္ရွိလာတယ္။ လူပ်ိဳႀကီးဖားဖား သန္သန္ၿဖစ္လာေတာ့ မ်က္ခံုးထူထူ၊ မ်က္တြင္းက်က်၊ နႈတ္ခမ္းပါးပါးနဲ႕ ပိုၿပီးေတာ့ ဂိုက္ေကာင္းလာေသးတယ္။ ပုဆိုးေခြးေခ်းသိမ္းနဲ႕ ၿမိဳ႕အက်ႍင္ရင္ပတ္ဟၿပဲ ၀တ္တာဟာ ဒိုးကေလးရဲ႕ စတိုင္ပဲ။ ကတၱီပါဖိနပ္ေတာင္ေရာင္စံု စီးတာပါေသး။ မေအ က တစ္ေယာက္တည္းေမြးထားတဲ့သားမို႕သာ အေလးေပးရတယ္၊

သူ႕သားအခ်ိဳးမဟုတ္ဘူးဆိုတာလည္းသိရဲ႕။ မေအဆိုေတာ့ ခ်စ္တာနဲ႕ပူတာ ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးရွိတာကိုး။ ဖေအ့ ကြယ္ရာ မွာ ၿမိဳ႕ဂိုက္လိုလို၊မိန္းမဂိုက္လိုလို ၿဖစ္ေနတာကို မႀကိဳက္တဲ့အေႀကာင္း၊ ဖေအႀကီးခမ်ာ အရြယ္ရ ေနၿပီၿဖစ္ေႀကာင္း၊ ငါ့သားက တစ္လွည့္ ရုန္းေကၽြးပါ့မယ့္အေႀကာင္းေခ်ာ့ရွာတယ္။ ဒိုးကေလးက မၿပင္ ပါဘူး။ မုတ္ဆိတ္ေမြးေတာင္ အႏႈတ္မပ်က္ဘူး။

"မင္းတို႕မလညး္ေၿပာင္းဖူးဖက္ႏွစ္လိပ္ တုိက္ပန္းကန္ထဲ ထည့္ထားသလိုပါလား၊ ငပ်ားရာ… မင့္သား ခိုင္းေလာက္ ေစေလာက္ပါၿပီ ခိုင္းေတြ… မင့္သား ဒိုးကေလး ၿမိဳင္မွသြားသြားၿပီး ဘာလုပ္ေနသလဲ မင္းတို႕ သိရဲ႕လား… မေတာ္တေရာ္ၿဖစ္မွာစိုးရသေနာ "
ရြာက လူႀကီးသူမေတြက ကိုပ်ာအံုတို႕ လင္မယားကို သတိေပးႀကတယ္။ သည္စကားကလည္း မွန္တယ။ ၿမိဳ႕မွာ အသြားအလာ စိတ္ရာက အေပါင္းအသင္းေတြ ရွိလာတယ္။ တစ္ခါတေလ ေလးငါးရက္ ရြာၿပန္ မလာဘူး။ တစ္ခါတစ္ရံ တစ္လကိုးသီတင္းေပ်ာက္ခ်င္ေပ်ာက္ေနတာ ဆိုေတာ့ မိဘႏွစ္ပါး ခမ်ာ ပူပန္ ရတယ္။ တစ္၀မ္းတစ္ခါးရွာရတာက တစ္ဖက္၊ သားလူပ်ိဳ ပူရတာကတစ္ဖက္၊ ႀကာေတာ့လည္း ရွိပေစ ေတာ့ လို႕ သေဘာထားရေတာ့တာပါ။

(၃)     

 
ရြာက လူႀကီး သူမေတြက ဒိုးကေလးကို ႀကည့္မရႀကေပသိ ရြာ့အပိ်ဳေတြကေတာ့ ဒိုးကေလးကို စိတ္၀င္စားႀကၿပန္ေရာ။ ဆံပင္ရွည္ရွည္ကို ဆီကေလး ရႊဲေအာင္ လိမ္းၿပီး သပ္သပ္ယပ္ယပ္ ၿဖီးထားေတာ့လည္း ယဥ္သတဲ့။ ဆံပင္မွာဆီမရွိ ပ်ားမရွိ ဖို႕ရို႕ဖားယားၿဖစ္ေနၿပန္ေတာ့လည္း ေခ်ာသတဲ့။ အပိ်ဳေတြ စုမိရင္ ဒိုးကေလးအေႀကာင္းက မပါမၿဖစ္ဘူး။ လက္ေႀကာမတင္းေပသိ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ လယ္ကေလးယာကေလးနဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာသားဆိုတဲ့ ဂုဏ္ကိုလည္းမက္သူက မက္ေသး တာပါ။အိမ္ေထာင္ရက္သားက်လို႕ သားနဲ႕မယားနဲ႕ခ်ည္လိုက္တုပ္လိုက္ရင္ ဒိုးကေလးပခံုးေပၚ ထမ္းပိုး တင္လို႕ ရမယ္လို႕ တြက္သူကလည္းတြက္ႀကတယ္။ ဒိုးကေလးက ရြာအပ်ိဳေတြထဲက ဘယ္သူ႕ကို စိတ္၀င္စား ေနသလဲ၊ ဘယ္သူ႕က္ို ႀကိဳက္ေနသလဲဆိုတာ အပိ်ဳေလာကမွာ အေရးတႀကီး ၿဖစ္ေနေလရဲ႕။ မိန္းမေမွ်ာ္ ေမွ်ာ္ႀကတာေပါ့ေလ။

ဒိုးကေလးမ်ား ရြာကထြက္ရင္ အပ်ိဳေတြက ႀကည့္ႀကရၿပီ။ ဒိုးကေလးက ကိုယ့္ရြာက အပ်ိဳေတြကို ေယာင္လို႕ ေတာင္ သရိုးသရီ မရွိပါဘူး။ ဘယ္မိန္းကေလးကေခ်ာလို႕၊ ဘယ္မိန္းကေလးက လွတယ္ ဆိုတာလည္း ေခါင္းထဲမရွိဘူး။ မိန္းကေလးေတြက ႏႈတ္ဆက္ရင္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ၿပန္ႏႈတ္ဆက္ တယ္။ ႏွမသားခ်င္းလုိ ဆက္ဆံတယ္။ ေခါင္းပုတ္ခ်င္ေတာင္ ပုတ္သြားေသးတာ။ ေရတြင္းနားက ၿဖတ္သြား လို႕ ႀကံဳတဲ့အပ်ိဳက ေရအိုးပင့္ေပးလွည့္ဆိုေတာ့လည္း ပုဆိုးေခြးေခ်းသိမ္း၊ တစ္ဖက္တစ္စ ခါးခ်ိတ္ၿပီး သြားပင့္ေပးလိုက္တာပဲ။ ထင္းစည္းခဏခ်ၿပီး နားေနတဲ့ အပ်ိဳက ထင္းစည္းရြက္ ေပးဦး ဆိုေတာ့လည္း ပခံုးေပၚ ေစြ႕ခနဲေကာက္တင္ေပးခ်င္ေပးတာ။ ရြက္ရင္းက ေခါင္းခုေၿပသြားလို႕ ေခြေပးဦး ဆုိေတာ့ ေကာ။ ေခါင္းခုေခြတာမ်ား အဟုတ္။ ေခါင္းေပၚေတာင္ အက်အန တင္ေပးလုိက္ေသးသည္။ ေရခပ္ၿပန္ အပ်ိဳက အေလးရြက္ထားတာေပသိ ဒိုးကေလး ၿမင္ရင္ ရပ္ႏႈတ္ဆက္ေသးတာ။

"အစ္ကိုေလး... ဘယ္တုန္းေကာ... "
"ၿမိဳင္လွဘက္ပါ ငါ့ႏွမရာ... ညည္းအေဖ ေနေကာင္းရဲ႕လားတစ္ေလာကမမာဘူးဆို... "
"ေကာင္းသြားပါၿပီ အိမ္လာဦးေလ အစ္ကိုေလးရဲ႕"
"ေအး...ေအး"
"ေအးေအးဆိုၿပီး အလြယ္မေၿပာနဲ႕ေနာ္...လက္ဖက္သူပ္ထားမွာ... မလာလို႕ကေတာ့ အေလ်ာ္ထဲကပဲ... "
"ေအးပါ ငါ့ႏွမရာ... အစ္ကိုေလးမလာေတာ့လည္း ညည္းတို႕ စားလိုက္ႀကေပါ့ဟ... ငါကဟိုဆို သည္ေရာက္ သာရယ္ ေမွ်ာ္သာေတာ့ မေမွ်ာ္နဲ႕"

ဒိုးကေလးက စကားေၿပာမ်ားေတာ့ အညက္။ သည္ေလာက္ စကားေၿပာၿဖစ္လုိက္တာကိုပဲ အပိ်ဳ ေလာက မွာ အခ်င္းခ်င္းဆံုရင္ စကားကားႀကၿပီ။ ဒိုးကေလးက ေရအိုးပင့္ေပးတာတို႕၊ ထင္းစည္းရြက္ေပးတာတို႕။ ေခါင္းခု ေခြေပးတာတို႕ဆိုတာေတြ ထားေတာ့။ မဟုတ္တာေတြပါလုပ္ႀကံေၿပာႀကတဲ့အထိ ၿဖစ္လာ ႀကတယ္။
"မေန႕ညက အစ္ကိုဒိုးကေလးရယ္ေအ့... ၿမိဳ႕ကအၿပန္ အိမ္၀င္လာၿပီးဘာရွိႀကတုန္းဟ ဗိုက္ဆာ လာလို႕ တဲ့... အေမကငါးရံ႕ဆီၿပန္ကေလး ခ်က္ထားသာပါ ငါ့တူရယ္ဆိုေတာ့ မိႀကည္ ခူးစမ္းဟာတဲ့... စားလိုက္ သာ ေအ... ထမင္းႏွစ္ဘူးခ်က္ကုန္ေရာ"

မႀကည္ၿမင့္က သည္လိုေၿပာရင္ အနားရွိတဲ့ မသန္းလွက တစ္မ်ိဳးေၿပာၿပန္ေရာ။
"တစ္ရက္က ငါ့စိတ္ထဲ အစ္ကိုဒိုးကေလး ႀကိဳက္ေလာက္တဲ့ အဆင္ကေလးရက္ဦးမွပါလို႕ စိတ္ကူး ေပါက္လို႕.. အညိဳခံမွာ အၿဖဴစံပယ္ဖူးကေလးေတြ ေၿပာက္ထိုးခတ္ၿပီး ရက္လိုက္သယ္ၿပီးေတာ့မွ ရက္ကန္း တန္းကခ်၊ လက္ခ်ဳပ္ကေလးနဲ႕သီ... ခ်ဳပ္ရိုးေပ်ာက္သီသာဆိုေတာ့ စက္ရံုသာ ေပါ့ေအ... က်က်နန ေခါက္ၿပီး ဘႀကီးပ်ားတို႕ဘက္ေလွ်ာက္ရင္း အစ္ကိုဒိုးကေလးလက္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္သယ္... မက္စက္ ခ်က္ေတာ့ေအ... မိန္းမဆိုသာ ရက္ကန္းတတ္မွ မိန္းမၿမတ္္ ေခၚသာတဲ့...ႀကီးေတာ္မံႈက ခတ္ခ်က္နာ လိုက္သာေအ တဲ့... ဒိုးကေလး၀တ္ဟဲ့တဲ့... "
ရက္ကန္း ခတ္တတ္တဲ့ မသန္းမ်က ရက္ကန္းက် ပုဆိုးနဲ႕ ႀကြားေတာ့ အပိ်ဳႀကီး မပူစူးက ဖိနပ္နဲ႕ စကား ထည့္တယ္။

"ဒိုးကေလးက ငါ့ထက္ငယ္ေတာ့ ငါ့ကို မမတဲ့... ကၽြန္ေတာ္က ၿမိဳ႕ဘက္သာသြားေနသာ... ကတၳီပါဖိနပ္ မ၀ယ္ တတ္ဘူး မမႀကံဳရင္ ၀ယ္ခဲ့စမ္းပါဆိုလို႕ေရာင္စံုကို ၀ယ္ေပးလိုက္ရပါသေတာ္... မမက ရြဲ႕သာ လားတဲ့... မရြဲ႕ရေပါင္ေတာ္ ငါ့ေမာင္စီးရင္မမက ၀မ္းသာရသာေပါ့ ေၿပာ္ရသယ္... "

တကယ္က်ေတာ့သည္စကားေတြကိ ဘယ္သူ႕ဘယ္သူမွ ယံုႀကည္တာမဟုတ္ပါဘူး။ မဟုတ္မွန္း လည္း သိႀကသားပဲ။ ပါးစပ္ထဲရွိတာ ေၿပာႀကတာဆိုေတာ့သည္လို ေၿပာရတာကိုကလူ႕ေပၚေႀကာ့ ဒိုးကေလးကို ႀကိဳက္ေနႀကတာ မဟုတ္ေပသိ ရြာမွာ ဒိုးကေလးေခတ္စားတာကေတာ့ အမွန္ပဲ။ ဒိုးကေလးက မိရယ္ ဖရယ္လို႕ ေခၽြးထြက္ေအာင္ လုပ္မေကၽြးေပမယ့္ ရြာကို ဒုကၡမေပးဘူး။ မိဘႏွစ္ပါး စိတ္ဒုကၡေရာက္ေအာင္ မလုပ္ဘူး ဆိုတာေတာ့ ဘယ္သူမွ မၿငင္းႏိုင္ဘူး။

ႀကာေတာ့လည္းဘိုးပ်ားအံုတို႕ မယ္မံႈ႕ႀကီးတို႕ကလည္း လက္ေႀကာမတင္းရသေကာရယ္လို႕ ေၿပာမေန ႀကေတာ့ပါဘူး။ ဒိုးကေလးေတာင္ အသက္ရလာၿပီဆိုေတာ့ သူတို႕ကိုယ္တိုင္လည္း မငယ္ေတာ့ဘူးကိုး။ လုပ္ႏိုင္ သေလာက္လုပ္ကိုင္ၿပီး ေၿမကရတာနဲ႕သည္လို စားႀကတာပါပဲ။ ဆင္းေတာင့္ဆင္းရဲေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး။ ခ်မ္းသာသလား ဆိုေတာ့လည္းမခ်မ္းသာဘူး။ ၿမိဳ႕လိုလို ရြာဆယ္ရြာ ေလွ်ာက္သြား ေနသလိုလို နဲ႕ အခ်ိန္ေတြကုန္ေနမွန္းသိေတာ့ မိဘေတြက ေၿခၿငိမ္ေစခ်င္ႀကၿပီ။ သားရယ္ မယားရယ္ နဲ႕ အနည္က် ေစခ်င္ႀကၿပီ။ ဒိုးကေလးကစိတ္ေတာင္ မကူးဘူး။
"ခင္ဗ်ားတို႕ ေသမွယူမွပါဗ်ာ...... ေအးေအးေနႀကစမ္းပါ........ ခင္ဗ်ားတို႕မလည္း အလကားေန ရင္းမိုးဖို ထဲ လက္ႏိုက္ခ်င္ႀကေတာ့ သာပါလား......"

"ဟဲ့ ဘယ့္ႏွယ္ အပူရွာရမွာတုန္း မင္းႀကည့္ရင္ လမ္းေပၚမွာခ်ည္းမို႕ ေျပာသာေပါ့ မင္းႀကိဳက္မယ့္ လူမရိွရင္ အေမ တို႕ စပ္ဟပ္ေပးစားမွာေပါ့.... မိဘ၀တၱရားရိွသယ္ ငါ့သားရဲ႕ ေနပါဦး မင္းေမးစမ္း ပါဦးမယ္ ရြာဆယ္ရြာ လွည့္သာေတာင္ ငွက္တစ္ေကာင္ မမိေသးဘူးလား"
တစ္တီတူးေတာင္ ညဘက္က်ဳပ္ျဖတ္သားရင္ မေအာ္ဘူး ငွက္မိဖို႕ ေနေနသာသာ
ရြာဆယ္ရြာ ျပည့္တာေတာင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ မႀကိဳက္ျဖစ္ေသးဘူးလား မေအက ေမးတာကို ဒိုးကေလး က ျပန္ေျပာတာပါ။ မိန္းကေလးေတြက စိတ္၀င္စားဦးေတာ့ ဒိုးကေလးက ဘယ္ႏွယ္မွ မေနဘူးကိုး။ သည္ေတာ့ ဒိုးကေလးမွာ ရည္စားရယ္ လို႕လည္းမရိွဘူး။ မ်က္စီက်မိပါ ျပီေတာင္ရမ္းေပးပါ ေတာ့ ဆိုတာလည္း မရိွဘူး။

ကိုကၠိဳကုန္းက မိန္းကေလး ေတြထဲမွာ ဥစၥာေပါ ရုပ္ေခ်ာကေလးေတြ ရိွသားပဲ။ မိဘေတြက ေတာင္းရမ္း ေပးစား ရင္လည္း တစ္ဖက္ မိဘက ခါးခါး သီးသီးမရိွေလာက္ပါဘူး။ ဒါကိုလည္း ဒိုးကေလးက လက္မခံ ဘူး။ မယူခ်င္ပါဘူးဗ်ာ ခ်ည္းပဲ။ မိဘေတြခမ်ာ သူရင္းငွား တစ္ေယာက္ငွားျပီး ယာခင္း၊ ကိုင္းခင္းအလုပ္ လႊဲရေတာ့တယ္။
"မယ္မႈံရယ္.... ငါတို႕မလည္းတစ္ရက္တည္း ႏြားကေလးလည္းေမြး၊ သားကေလးလည္းေမြး၊ ကုသိုလ္ထူး သယ္ ေအာက္ေမ့မိပါတယ္.....ႏြားႀကီးဒိုးႀကီးက လုပ္ေကၽြးျပီး နအိုဘ၀သာ ေရာက္ကေရာ ေက်းဇူးႀကီး လိုက္သေအ ငါ့သား ဒိုးကေလးမ်ားေတာ့လည္း သည္လိုနဲ႕ ဘ၀ျပီးရ ပါေရာလား"
"က်ဳပ္တို႕ကုသိုလ္ေပါ့ ကိုပ်ားအံုရယ္...... တစ္ခုေတာ့ ေကာင္းပါတယ္...... သူဟာသူ ေဟာ သည္နားက ရြာဆယ္ရြာ အိမ္လုပ္ေနေတာ့လည္း ျပီးသားပါပဲ က်ဳပ္တို႕ပိုင္သာ သူရမွာေပါ့ က်ဳပ္ကေတာ့ ဒိုးကေလး ေခါင္းထဲ မထည့္ေတာ့ဘူး"

"သည္လို လတ္လ်ား လတ္လ်ား ေနမယ့္အစား ဘုန္းႀကီး၀တ္ခဲ့ရင္ေတာင္ ကုသိုလ္ရေရာ့မယ္"
"ေတာ့သားကို စိတ္သာခ်......... ဘုန္းႀကီးလည္း မ၀တ္ဘူး..... မိန္းမလည္း မယူဘူးရယ္"

ဒါေပမယ့္ လူ႕ဘ၀ဆိုတာ ဘယ္မွာအတည္ရိွပါ့မလဲ။ တေျဖာင့္တည္းရိွပါ့မလဲ။ ရြာဆယ္ရြာ ဒလက္ လည္ေအာင္ သြားလာေနလို႕ ဘယ္မိန္းကေလးေတာ့ ႀကိဳက္ခဲ့ပါရဲ႕ မရိွတဲ့ ဒိုးကေလးကို ကိုင္လႈပ္လိုက္တဲ့ မိန္းမသား တစ္ေယာက္ ေပၚလာခဲ့တယ္။ မိန္းကေလးနာမည္က မပန္းညိဳတဲ့။ ေသာင္ေသာင္သာသာ ထဲကလား ဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ကေလးတစ္ေယာက္အေမ အမဲသားသည္ပါ။ ကာမပိုင္ ရယ္လို႕ မရိွေတာ့တဲ့ မုဆိုးမ။ မိုးဆိုးမ မပန္းညိဳကို ဒိုးကေလး ေမတၱရာ ရိွေနတာရြာက ခ်က္ခ်င္း မႀကားႀက ေသးဘူး။ ရြာမေျပာနဲ႕ မိဘႏွစ္ပါးကေတာင္ မသိႀကဘူးေျပာ ပါေတာ့။ ဖူးစာဆိုတာကလည္း ဆန္းေတာ့ ဆန္းသား။

ဆက္ရန္
.